Komunikacja elektroniczna w BHP

Komunikacja elektroniczna w BHP
Obowiązek informacyjny w obszarze bhp ciąży na pracodawcy, dlatego by ułatwić
komunikację z pracownikami, firmy coraz częściej korzystają z poczty elektronicznej,
komunikatorów, wewnętrznych portali intranetowych (intranet), mediów
społecznościowych, e-learningu, wideokonferencji.
Koalicja „Bezpieczni w Pracy” przeprowadziła badanie dotyczące „Komunikacji elektronicznej
w zakresie bhp w przedsiębiorstwach”, z którego wynika, że zdecydowana większość
managerów (94%) korzysta z takiej formy przekazywania informacji. Jak twierdzą, metody te
znacznie przyśpieszają obieg informacji oraz ułatwiają dostęp do pracowników
rozproszonych i oddalonych geograficznie. Dla 84 % managerów jest to najważniejszy aspekt
skłaniający do korzystania z tego typu mediów.
Z kolei aż 95% pracowników przyznało, iż otrzymuje od pracodawcy informacje w wersji
elektronicznej i zdecydowana większość z nich (81%) także w obszarze bhp.
W grupie pracowników wykonujących głównie pracę umysłową w wieku do 34 lat, z
wykształceniem wyższym, zamieszkujących większe miasta komunikacja elektroniczna jest
naturalną formą przekazywania informacji, także w obszarze bhp.
Zewnętrzna służba BHP
Utworzenie w zakładzie pracy służby bhp przez pracodawców często jest uważane za
znaczne utrudnienie w codziennej działalności. Dlatego zgodnie z artykułem 23711 § 1 kp
pracodawca zatrudniający do 100 pracowników wykonanie tych zadań może powierzyć
specjalistom zewnętrznym z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.
W przypadku braku kompetentnych pracowników, dla zapewnienia odpowiedniego poziomu
bezpieczeństwa i higieny pracy, również pracodawca zatrudniający większą ilość osób może
zlecić wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy. Wynajęcie specjalisty
zewnętrznego może nastąpić poprzez:
 zawarcie umowy zlecenia o obsługę zadań służby bhp przez zewnętrznego specjalistę
posiadającego właściwe uprawnienia,
 zawarcie umowy outsourcingowej z podmiotem zapewniającym realizację
obowiązkowych zadań przez współpracujących specjalistów bhp, dedykowanych do
obsługi danego klienta.
Pamiętać należy, że taki specjalista powinien posiadać stosowne kwalifikacje:
 wyższe wykształcenie o kierunku lub specjalności w zakresie bezpieczeństwa i higieny
pracy;
 albo studia podyplomowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, z co najmniej 1
rokiem stażu pracy w służbie bhp - alternatywnie, osoba ta była zatrudniona na
stanowisku inspektora pracy w Państwowej Inspekcji Pracy przez okres, co najmniej 5
lat.
Kto zapłaci za wypadek pracownika na umowie
cywilnoprawnej?
Ofiary wypadków w pracy, które nie mają prawa do zasiłków i odszkodowań z ZUS,
ponieważ są zatrudnione na bardzo popularnych na budowach umowach o dzieło, mogą
dochodzić zadośćuczynienia od pracodawcy.
W zeszłym roku w Polsce doszło do 87622 wypadków przy pracy. W 495 przypadkach
pracownicy odnieśli ciężkie obrażenia, a 303 osoby odniosły śmierć wskutek wypadku.
Jednak oficjalne statystyki nie przedstawiają pełnej informacji o poszkodowanych, ponieważ
jest wiele osób zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych i przypadki z udziałem takich
pracowników nie są zgłaszane do ZUS.
Przedsiębiorca powinien pamiętać, że korzystanie z usług osób wykonujących na jego rzecz
pracę na umowie cywilnoprawnej nie zwalnia go z obowiązku zapewnienia bezpiecznych i
higienicznych warunków. Obowiązki te określa art. 304 § 1 i 3 oraz 304[1] kodeksu pracy, a
łamanie tych przepisów daje poszkodowanemu pracownikowi prawo do dochodzenia
zadośćuczynienia za krzywdę i renty wyrównawczej za utraconą po wypadku możliwość
zarobkowania. Wówczas przedsiębiorca może powiększyć kwotę poniesionych przez siebie
kosztów tego nieszczęśliwego zdarzenia nawet o kilkaset tysięcy złotych.
Niebezpieczna praca na wysokości cz. I
Prace na wysokości należą do prac szczególnie niebezpiecznych, ponieważ upadek z
wysokości często jest przyczyną ciężkich lub śmiertelnych wypadków. Do wykonywania
tego typu prac mogą być dopuszczeni pracownicy, którzy mają stosowne kwalifikacje i
umiejętności. Ważne jest też dobranie odpowiedniej metody gwarantującej bezpieczne
wykonanie tych prac.
Do wykonywania prac na wysokości mogą być dopuszczeni pracownicy, którzy m.in. :
 Odbyli szkolenia w zakresie bhp: wstępne ogólne oraz instruktaż stanowiskowy
zapoznający ich z charakterem prac na wysokości, dodatkowe - określające imienny
podział pracy, kolejność wykonywania zadań i wymagania bhp przy poszczególnych
czynnościach oraz corocznie okresowe,
 mają aktualne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na wysokości,
 umieją posługiwać się przydzielonymi im środkami ochrony indywidualnej oraz
urządzeniami zabezpieczającymi,
 umieją bezpiecznie obsługiwać podstawowe urządzenia służące do transportu
poziomego i pionowego.
Stanowisko pracy również powinno być odpowiednio zabezpieczone. Do tego typu
zabezpieczeń, o znaczeniu ogólnym, zalicza się: bariery, balustrady, pokrywy otworów, siatki
ochronne. Szczególnie ważne jest zabezpieczenie otworów w stropach, które powinny być
przykryte lub ogrodzone wytrzymałymi poręczami.
Do podstawowych środków ochrony indywidualnej zalicza się m.in.: szelki bezpieczeństwa,
linki, urządzenia do opuszczania, urządzenia samozaciskowe, amortyzatory bezpieczeństwa,
urządzenia samohamowne.
Następstwami upadku z wysokości bywają poważne obrażenia kręgosłupa i narządów
wewnętrznych. Może dojść między innymi do uszkodzenia klatki piersiowej, jamy brzusznej,
czaszki, bez widocznego uszkodzenia skóry czy złamania kości. Wysokość, z jakiej upada
człowiek może być różna, ale każdy wypadek może zakończyć się śmiercią.
Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie,
określa to kodeks karny w art. 207 § 1. Ciążąca na określonej osobie odpowiedzialność za
bhp pracy sprowadza się do stworzenia bezpiecznych i higienicznych warunków
wykonywania pracy przez inne osoby.
Niebezpieczna praca na wysokości cz. II
Praca na wysokości jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ każdy upadek może
powodować poważne obrażenia kręgosłupa i narządów wewnętrznych, w najgorszym
przypadku może zakończyć się śmiercią.
Następstwami upadku z wysokości są m.in.:
 Stłuczenie serca i płuc. Każdy tępy uraz klatki piersiowej może doprowadzić do
stłuczenia serca i płuc oraz spowodować krwawienie do jamy opłucnej lub worka
osierdziowego. Jest to o tyle groźne, że może spowodować nagłą niewydolność
krążenia i oddychania.
 Stłuczenie narządów trzewnych. Uraz brzucha może spowodować stłuczenia np.:
wątroby, trzustki, śledziony, jelit. Objawami tego typu urazów może być ból, napięcie
mięśni brzucha, nudności i wymioty. Uwaga – nigdy nie unoś nóg osoby ze
stłuczeniem trzewi, ponieważ zwiększa to ciśnienie krwi w narządach jamy brzusznej.
 Wstrząs. Objawy wstrząsu początkowo mogą być nietypowe: np. nadmierne
pobudzenie, agresja. Mogą też być zamaskowane przez inne obrażenia. Każde
stłuczenie narządów wewnętrznych może prowadzić do wstrząsu.
 Złamania kości i urazy stawów. Różnego rodzaju złamania, którym towarzyszy ból,
również mogą być przyczyną wstrząsu. Prowadzą też do utraty dużej ilości krwi.
 Różnego rodzaju krwiaki mózgu, które mogą prowadzić do poważnych następstw
nieszczęśliwych wypadków, m.in.: nawracające zapalenie opon mózgowych i mózgu,
ropień mózgu, padaczkę pourazową czy zespół pourazowy.
 Urazy kręgosłupa, charakteryzują się następującymi objawami: widocznym na
zewnątrz obrażeniem kręgów, uczuciem opasującego bólu, krwiakami, niedowładem
kończyn, zaburzeniami czucia, zaburzeniami świadomości czy zaburzeniami czynności
pęcherza moczowego.
Pierwsza pomoc przy upadku z wysokości jest bardzo ważna, jednak nie wprowadza
specjalnego postępowania. Należy ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (bocznej
ustalonej) i wezwać pomoc fachową.
Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić właściwą organizację pracy swoim pracownikom.
Ważne jest to przy pracach na wysokości, które są uznane za szczególnie niebezpieczne, a
tym samym podlegają pod nadzór bezpośredni.
Jakie uprawnienia powinni posiadać inspektorzy
pracy?
Na stronie internetowej SIPRP (Stowarzyszenie Inspektorów Pracy Rzeczypospolitej Polskiej)
przeprowadzone zostało kolejne badanie sondażowe. Tym razem zapytano o to, czy inspektorzy
pracy powinni być uprawnieni do pozyskiwania dowodów takich jak fotografie czy nagrania
procesów pracy jeszcze przed formalnym rozpoczęciem czynności kontrolnych.
Przez ponad 2 miesiące od początku lutego do połowy kwietnia odwiedzający stronę internetową
SIPRP zostawili 7,5 tys. głosów. Ponad 74% biorących udział w sondażu udzieliło odpowiedzi
twierdzącej, a 26% respondentów było przeciwnego zdania.
W obecnym stanie prawnym określonym przez ustawę o Państwowej Inspekcji Pracy zastosowanie
wymienionych narzędzi jest niemożliwe, mimo że inaczej stanowi artykuł 12 ust. 1 Konwencji Nr 81
MOP dotyczący pracy w przemyśle i handlu. W dokumencie znajduje się zapis o prowadzeniu
wszelkich badań, kontroli i dochodzeń dla sprawdzenia czy przepisy prawne są ściśle przestrzegane.
Konwencja nie precyzuje jednak rodzajów metod i narzędzi, co byłoby możliwe dzięki odpowiedniej
nowelizacji ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy, czyli dopuszczeniu fotografii i nagrań procesu
pracy, jako dowodu jeszcze przed okazaniem kontrolowanemu legitymacji służbowej.
Nowa dyrektywa ciśnieniowa 2014/68/UE
Dnia 19 lipca 2016 r. wchodzi w życie nowa dyrektywa ciśnieniowa. Dotychczasowy symbol
97/23/WE zostanie zastąpiony nowym 2014/68/EU. W związku ze zmianą po 19 lipca br. w
procesie oceny zgodności urządzenia ciśnieniowe będą oceniane wyłącznie na zgodność z
dyrektywą 2014/68/UE.
Dla urządzeń, których ocena zgodności nie została przeprowadzona do dnia przed wejściem
w życie zmian, czyli do 18 lipca 2016 r. i dla których nie został wystawiony certyfikat
zgodności, wymagane będzie złożenie nowego wniosku o ocenę na zgodność z dyrektywą
2014/68/UE.
To samo dotyczy wniosków złożonych na zgodność z dyrektywą 97/23/WE. Także w tym
przypadku koniecznym będzie przedłożenie właściwej dokumentacji, która uwzględnia zapis
art. 48 dyrektywy 2014/68/UE.
Na terenie całego kraju odbywają się szkolenia Akademii UDT, podczas których będą
szczegółowo omawiane zagadnienia związane z nową dyrektywą 2014/68/UE. informacje o
najbliższych szkoleniach znajdują się na stronie Urzędu Dozoru Technicznego
(www.udt.gov.pl) oraz pod numerem telefonu (22) 57 22 110.
Praca tymczasowa pod lupą posłów
Wyniki działalności kontrolno-nadzorczej Państwowej Inspekcji Pracy z lat 2013-2015 trafiły pod
obrady Sejmowej Komisji do Spraw Kontroli Państwowej. Na posiedzeniu w dniu 19 maja 2016
roku główny inspektor pracy przekazał informację o egzekwowaniu przestrzegania przepisów
prawa wobec pracowników tymczasowych.
Szef inspekcji pracy Roman Giedrojć zaznaczył, że obserwowany w ostatnich latach wzrost
zainteresowania pracą tymczasową wygenerował wiele nieprawidłowości w zakresie przestrzegania
prawa pracy.
Inspektorzy w latach 2013-2015 dokonali ponad 1200 kontroli, w tym 585 w agencjach pracy
tymczasowej i 624 u pracodawców użytkowników. Naruszenia przepisów prawa dotyczyły 75%
kontrolowanych podmiotów gospodarczych. Blisko setka agencji działała nielegalnie, tj. bez
wymaganego certyfikatu marszałka województwa.
Innymi wykrytymi uchybieniami były nieprzekazywanie agencji pracy tymczasowej przez pracodawcę
użytkownika informacji o warunkach wykonywania i wynagrodzenia za pracę, a także brak
zapewnienia dostatecznych warunków pracy pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przedstawiciel ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej poinformował zebranych o
zbliżającym się zakończeniu prac nad projektem ustawy o jej zmianie.
Większe bezpieczeństwo wykonywanej pracy
zmniejsza jej koszty
Wypadki w pracy dotyczą większej liczby osób młodszych, z kolei pracownicy starsi zmagają się z
przewlekłymi chorobami – takie wnioski płyną z kampanii „Bezpieczni na starcie, zdrowi na mecie”
promującej zatrudnienie osób w każdym wieku oraz zasady zdrowego i bezpiecznego trybu życia,
także tego zawodowego.
Według statystyk Eurostatu jesteśmy, co prawda, wciąż jednym z najmłodszych społeczeństw
europejskich, jednak w najbliższych dekadach proces starzenia się Polaków gwałtownie przyspieszy.
W 2030 roku osoby w wieku minimum 65 lat będą stanowić niemal 25% społeczeństwa. To oznacza,
że średni wiek zatrudnionych będzie ulegał podwyższeniu.
Obecny w trakcie kampanii wiceminister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Stanisław Szwed
przypomniał, że w Polsce, co roku dochodzi do ponad 80 tys. różnego typu wypadków przy pracy, a
kilkaset z nich kończy się śmiercią na miejscu. Każdy wypadek to oprócz różnych dramatów, także
obciążenie budżetu Funduszu pracy, który z tytułu różnych zdarzeń musiał wypłacić ponad 8 mld zł
zasiłków chorobowych.
W odniesieniu do sytuacji osób starszych wiceminister oświadczył, że chodzi o przekonanie
pracodawców, że starszy pracownik także jest przydatny w firmie, bo może służyć młodszym swym
doświadczeniem.