Bezpieczenstwo wewnetrzne UE

Transkrypt

BEZPIECZEŃSTWO WEWNETRZNE
UNII EUROPEJSKIEJ
Repetytorium
Prof. dr hab. Piotr Mickiewicz
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach POKL,
Poddziałanie 4.1.1; „Kształcimy dla zwiększenia porządku i bezpieczeństwa publicznego”.
SPIS TREŚCI
Rozdział I
GENEZA POLITYKI UE W OBSZARZE SPRAW
WEWNĘTRZYCH I WYMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI
Rozdział II
III FILAR UE od Maastricht do Amsterdamu
Rozdział III
Rozwój polityki Unii Europejskiej w dziedzinie wymiaru
sprawiedliwości i spraw wewnętrznych po reformie
amsterdamskiej
Rozdział IV
amsterdamskiej - Acqus Schengen
Rozdział V
Zwalczanie nielegalnej imigracji - instrumenty Azyl i
Polityka Powrotów
Rozdział VI
Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną
na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii
Europejskiej FRONTEX i działania ochrony granic
zewnętrznych (EUROSUR, EUROPEJSKI FUNDUSZ
GRANIC ZEWNĘTRZYCH)
Rozdział VII
Współpraca państw Unii Europejskiej w ramach zwalczania
przestępczości zorganizowanej
Rozdział VIII
System Schengen proces powstawania i sposób
funkcjonowania
Bibliografia
3
10
14
20
23
27
33
37
41
2
Biuro Projektu ; „Kształcimy dla zwiększenia porządku i bezpieczeństwa publicznego”
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział I
GENEZA POLITYKI UE W OBSZARZE SPRAW WEWNĘTRZYCH I
WYMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI
Polityka UE w obszarze spraw wewnętrznych i sprawiedliwości to
DZIAŁANIA PODEJMOWANE PRZEZ ORGANY UE W CELU TWORZENIA
STRUKTUR I MECHANIZMÓW WSPÓŁPRACY PAŃSTW CZŁONKOWSKICH W
CELU ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO
FORMY REALIZACJI:
• FUNKCJA REGULACYJNA – tworzenie wzorców postępowania lub regulacji
prawnych;
• FUNKCJA KONTROLNA – weryfikacja postępowania ;
• FUNKCJA OPERACYJNA – świadczenie konkretnych usług.
Celem współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych jest
stworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Określa to jednoznacznie
Traktat o Unii Europejskiej (art. 29 TA) stwierdzający iż „ celem Unii jest zapewnienie
obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego w przestrzeni wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przez wspólne działanie państw członkowskich w
dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych oraz poprzez zapobieganie i
zwalczanie rasizmu i ksenofobii”.
Traktat określa także dziedziny współpracy Państw Członkowskich. Są to :
1. współpraca operacyjna właściwych organów państw członkowskich, w tym służb
policji, służb celnych oraz innych wyspecjalizowanych organów ścigania, w
zapobieganiu, wykrywaniu i ściganiu przestępstw;
2. gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymianę istotnych
informacji, w tym informacji organów ścigania – zwłaszcza za pośrednictwem
Europolu – o podejrzanych transakcjach finansowych, z zastrzeżeniem właściwych
przepisów o ochronie danych osobowych;
3. współpracę i wspólne inicjatywy w dziedzinie szkolenia, wymiany oficerów
łącznikowych, delegacji służbowych, korzystania z wyposażenia i badań
kryminalistycznych
4. wspólną ocenę poszczególnych technik śledczych dotyczących wykrywania
poważnych form przestępczości zorganizowanej.
3
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
„Przedtraktatowe” dziedziny i obszary współpracy, określające obszar
obecnej współpracy w Obszarze Sprawy Wewnętrzne i Wymiar
Sprawiedliwości
A/ Współpraca w ramach INTERPOLU
1. Powołanie ofic. łącznikowych do walki z przestępczością narkotykową – wymiana
informacji o skali zjawiska w państwach – 1973
2. Zautomatyzowany System Przekazu Informacji (AMSS) – 1987;
3. Automatyczny System Poszukiwania (ASF) - 1992
B/ Współpraca w ramach Rady Europy
1. Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności – 1950
• Prawo do życia,
• Zakaz stosowania tortur i innych form nieludzkiego traktowania lub karania,
• Zakaz stosowania niewolnictwa,
• Zakaz pracy niewolniczej , przymusowej i obowiązkowej,
• Wolności osobiste
• Bezpieczeństwo indywidualne
• Prawo do rzetelnego procesu sądowego (i terminowego)
• Tajemnica mieszkania, korespondencji, myśli, sumienia, wyznania
• Prawo do prywatności;
• Swoboda wypowiedzi (wolność mediów)
• Swoboda zgromadzeń i stowarzyszeń
• Prawo do założenia rodziny i małżeństwa
UZUPEŁNIENIA KONWENCJI
• Prawo do poszanowania nauki
• Prawo do wolnych wyborów
• Prawo swobodnego poruszania się po terytorium państwa i wyboru miejsca
zamieszkania
• Zakaz zbiorowego wypędzenia cudzoziemców
2. Konwencja o ekstradycji (1957) Umawiające się Strony zobowiązują się do
wzajemnego wydawania, zgodnie z postanowieniami i na warunkach określonych w
niniejszej konwencji, wszystkich osób ściganych za popełnienie przestępstwa albo
poszukiwanych w celu wykonania kary lub środka zabezpieczającego, orzeczonych
przez właściwe organy Strony wzywającej.
3. Konwencja o zwalczaniu terroryzmu (1977) umożliwienie ekstradycji osób
popełniających szczególnie poważne przestępstwa a mianowicie: porwanie samolotu;
stworzenie zagrożenia polegającego na zorganizowaniu zamachu na życie,
nietykalność osobistą lub wolność osób korzystających ze szczególnej ochrony
międzynarodowej, w tym przedstawicieli dyplomatycznych; porwanie albo wzięcie
zakładników; użycie bomb, rakiet, granatów, automatycznej broni palnej,
wybuchających listów lub paczek, które zagrażają osobom; usiłowanie popełnienia
któregokolwiek z powyższych czynów.
4
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
4. Konwencja o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych
osobowych (1981) - zapewnienie każdej osobie fizycznej, bez względu na narodowość
lub miejsce zamieszkania, poszanowania jej praw i podstawowych wolności na
terytorium każdej ze stron konwencji, a w szczególności jej prawa do prywatności w
związku z automatycznym przetwarzaniem dotyczących jej danych osobowych
5. Konwencja ws. „prania brudnych pieniędzy”, wykrywania, zajęcia i konfiskaty
zysków z dział. przestępczej (1990)
Najważniejsze regulacje Europejskie Konwencja o ekstradycji
Postanowienia Konwencji nie są stosowane do przestępstw politycznych.
1. Każde państwo ma prawo odmowy ekstradycji swoich obywateli do innego państwa
2. W odniesieniu do przestępstw skarbowych (podatkowych, celnych) ekstradycja będzie
możliwa tylko wtedy, gdy państwa zadecydowały tak dla danego przestępstwa lub
kategorii przestępstw.
3. Ekstradycja nie może być dokonana, jeśli w państwie wnioskującym przestępcy
grozi kara śmierci za przestępstwo, które nie jest zagrożone taką karą w prawie
państwa – adresata wniosku.
4. Konwencja przewiduje odmowę udzielenia zgody na wydanie w przypadku
przestępstwa uważanego za polityczne lub fakt pozostający w związku z takim
przestępstwem oraz gdy strona wezwana miała poważne podstawy do przypuszczenia,
że wniosek o wydanie został złożony w celu ścigania lub ukarania osoby ze względu
na jej rasę, wyznanie, narodowość lub poglądy polityczne albo stwierdzenia, że jej
sytuacja może ulec pogorszeniu z jednej z tych przyczyn
Najważniejsze regulacje Europejskiej Konwencji o zwalczaniu terroryzmu
1. Żadne z wymienionych w niej czynów nie może być uznane za przestępstwo
polityczne lub pozostające w związku z przestępstwem politycznym, albo z
przestępstwem z pobudek politycznych,
2. Państwo nie może odmówić ekstradycji sprawcy na podstawie takiej kwalifikacji
czynu.
3. klauzula niedyskryminacji - możliwość złożenia przez państwo oświadczenie, że
zastrzega sobie prawo odmowy wydania sprawcy jakiegokolwiek przestępstwa
określonego w art. 1 Konwencji, które uzna za przestępstwo polityczne lub
przestępstwo popełnione z pobudek politycznych
C/ GRUPA POMPIDOU - Międzyrządowa Grupa ds. Współpracy na rzecz Zwalczania
Nadużywania Narkotyków i Nielegalnego Handlu Narkotykami (1971, od 1980 w strukturze
Rady Europy) Została powołana w celu rozwoju efektywnej polityki zwalczania problemu
narkotykowego, w tym nadużywania oraz przemytu narkotyków na terenie Europy.
5
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Najważniejsze zadania Grupy Pompidou
1. Umożliwienie stworzenia niewiążącego forum dyskusyjnego dla decydentów
politycznych oraz profesjonalistów zajmujących się rozwiązywaniem i badaniem
problemu narkotyków i narkomanii,
2. promowanie tworzenia kompleksowych strategii antynarkotykowych na poziomie
krajowym, regionalnym oraz lokalnym,
3. Dążenie do uwzględniania zagadnień etycznych i kwestii praw człowieka w zakresie
profilaktyki i leczenia uzależnień,
4. usprawnianie systemu zbierania informacji oraz monitorowania nowych trendów
zjawiska narkotyków i narkomanii,
5. wypracowywanie efektywnych kierunków działań,
6. włączenie do współpracy krajów europejskich nie będących członkami Unii
Europejskiej
D/ TREVI (Terrorisme, Radicalisme, Extremisme, Violence Internationale 1976-1993)
Nieformalna (brak podstawy prawnej) grupa informacyjnej współpracy ministrów spraw
wewnętrznych i sprawiedliwości państw UE. Od 1884 r. dwa doroczne spotkania ministrów
sprawiedliwości i (lub) spraw wewnętrznych
Grupa TREVI została powołana w celu koordynacja działań i prowadzenie wspólnej polityki
zwalczania międzynarodowego terroryzmu i handlu narkotykami. Natomiast od 1987 roku
(po podpisaniu Jednolitego Aktu Europejskiego) jej zadaniem stała się KOORDYNACJA
DZIAŁAŃ W ZAKRESIE „swobodnego przepływu obywateli”, (imigracja, wizy, azyl,
kontrola graniczna.
Struktura organizacyjna TREVI 1. MINISTROWIE
2. GRUPA WYŻSZYCH URZĘDNIKÓW (Delegowani wyżsi urzędnicy – głównie z
policji oraz eksperci)
3. GRUPY ROBOCZE
TREVI I – ds. zwalczania terroryzmu
TREVI II – ds. współpracy operacyjnej i technicznej policji
(kwestie poruszane - kształcenie i wyposażenie policji)
TREVI III –ds. zwalczania przestępczości zorganizowanej i handlu narkotykami
TREVI 1992 r. – badającą zagrożenia wynikające z braku kontroli na granicach i .
1. BIURA ŁĄCZNIKOWE - przy Policji, dysponujące chronionymi kanałami
informacyjnymi.
6
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
ZADANIA POSZCZEGÓŁNYCH GRUP TREVI
Grupa TREVI I (1976)
1. Prezentacja narodowych sposobów zwalczania terroryzmu (Raporty)
2. Wymiana informacji o podejmowanych działaniach dotyczących zwalczania
zagrożenia terrorystycznego (poprawa przepływu informacji na temat organizacji
terrorystycznych)
3. Powołanie struktur odpowiedzialnych za współpracę w zwalczaniu zagrożeń (wspólna
analiza zagrożeń)
• Raporty nt. poziomu zagrożenia państw Wspólnoty
• Zręby systemu danych (tajny system przekazu informacji do Centrum Europejskiego
w Londynie)
Grupa TREVI II (1976)
Wymiana informacji w kwestiach dotyczących
1. wyposażenia policji (środki transportu, komputery),
2. zasad zapewniania porządku publicznego (od 1986 r. chuligaństwa stadionowego dot.
meczów międzynarodowych)
3. ujednolicenie wyników szkoleń funkcjonariuszy policji,
4. wdrożenie centralnych zbiorów z obszarów medycyny sądowej oraz kryminalistyki
(informacje o działaniu i stosowanych materiałach do produkcji narkotyków i środków
rażenia, odcisków palców oraz wzorów dokumentów – ARABSKICH)
TREVI III (1986)
Zasadnicze zadanie to zwalczanie przestępczości zorganizowanej, a w szczególności:
A/ przestępczości narkotykowej poprzez budowę krajowych jednostek wywiadowczych
(sprzeciw WB wobec budowy struktury europejskiej) i powołanie oficerów łącznikowych
(USA, Kanada Norwegia, Finlandia, Szwecja)
B/ przestępczości kryminalnej - kradzież samochodów, przemyt dzieł sztuki, pranie brudnych
pieniędzy (nadużycia przy wpłatach gotówkowych i ochrona funduszy zgromadzonych w
kantorach), rozboje z użyciem broni.
TREVI 92 – 1989 (1990) - decyzją Rady Ministrów z 1 grudnia 1992 roku jej zadania
przejęła TREVI III
Zadanie - stworzenie systemu komputerowego na potrzeby współpracy policji i współpraca z
Grupą Roboczą ad hoc ds. Imigracji.
7
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
DOROBEK PRAWNY TREVI WYKORZYSTYWANY W DZIAŁANIACH UNII
EUROPEJSKIEJ
1. DOKUMENT Z PALMY (1989) – Zadania Grupy Trevi
2. DEKLARACJA MINISTRÓW TREVI – Zasady i normy funkcjonowania
3. PROGRAM DZIAŁANIA TREVI (1990) – Dokument Dubliński
4. RAPORT Z PALMY (1992) – Koordynatorów oceniających wdrażanie DOKUMENT
Z PALMY (wzór kwestionariusza dla systemu informatycznego i funkcjonowania
bazy danych)
Z DOROBKU PRAWNEGO TREVI NAJWIĘKSZE ZNACZENIE MAJĄ: Deklaracja
Ministrów, Europejska Karta w sprawach imigracji - Dokument Palmy (1989)
DEKLARACJA MINISTRÓW – Określiła ona zakres ograniczenia wolności osobistych w
ramach zwalczania przestępczości oraz wprowadziła:
• Obowiązek stworzenia krajowych biur doi walki z przestępczością narkotykową,
wymiana oficerów łącznikowych i budowa systemu informatycznego (zakres
inwigilacji i przekazywania danych)
• Obowiązek w trakcie kontroli granicy zewnętrznej uwzględniania interesów innych
państw i stosowanie porozumień międzyrządowych dot. ścigania przestępców,
jednolita częstotliwość radiowa
• Koordynację działań ws. wyposażenia technicznego
Europejska karta w sprawach imigracji zawiera :
• określenie wspólnej listy krajów, których obywatele potrzebują wiz do państw
wspólnot;
• wspólną listą niepożądanych osób i reguły zajmowania się nimi;
• procedurę, która uniemożliwia ubieganie się o azyl w kilku krajach jednocześnie;
• przyspieszenie procedury zajmowania się wnioskami;
• przyjęcie zobowiązań w sprawie uchodźstwa;
• wspólne regulacje dotyczące kontroli na zewnętrznych granicach wspólnoty;
• postanowienie o zwalczaniu sieci nielegalnej imigracji;
• stworzenie systemu wymiany informacji dotyczących osób ściganych lub
pozbawionych prawa do przybycia;
• określenie, które państwo jest odpowiedzialne za usunięcie imigrantów, przy odmowie
azylu na terytorium Wspólnot Europejskich
PRAKTYCZNY WYMIAR DZIAŁANIA TREVI
OBSZAR ZWALCZANIE TERRORYZMU
1. Szybkie przekazywanie informacji o technikach, logistyce i finansowaniu terroryzmu
2. Wymiana informacji i technikach terrorystycznych na dworcach kolejowych i portach,
lotniskach i jednostkach pływających
3. Wprowadzenie możliwości identyfikacji wzrokowej na przejściach granicznych
poszukiwanych przez służby państw członkowskich
8
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
OBSZAR ZWALCZANIE NIELEGALNEJ IMIGRACJI
Współpraca (wspólne jednostki graniczne i system informacyjny)
OBSZAR ZWALCZANIE PRZEMYTU NARKOTYKÓW
1. Wymiana informacji o źródłach i formie przemytu
2. Powołanie jednostek państwowych ds. zwalczania przemytu
3. Docelowe stworzenie jednostki wywiadowczej Trevi
OBSZAR ZWALCZANIE PRZESTĘPCZOŚCI ZORGANIZ.
1. Wymiana informacji o działalności przestępczej i jej ewolucji (np. kradzieże kart
kredytowych)
2. Wymiana doświadczeń i funkcjonariuszy
3. Wymiana doświadczeń w zakresie chuligaństwa i zakłóceń porządku publicznego
Pozostałe grupy robocze współpracy w obszarze spraw wewnętrznych
GRUPA AD HOC DS.. MIGRACJI (1986), koncentrująca się na
• INTEGRACJI SYSTEMÓW OCHRONY GRANIC ZEWNĘTRZYCH
• POLITYCE MIGRCYJNEJ, AZYL I EKSTRADYCJA
• POLITYCE WIZOWEJ
• FAŁSZERSTWACH DOKUMENTÓW
Szczególne zasługi - Propozycje zabezpieczeń dokumentów, systemu kontroli granic,
współpraca w tworzeniu zapisów Konwencji Dublińskiej o zasadach polityki wizowej państw
członkowskich (1990)
EUROPEJSKA JEDNOSTKA ŁĄCZNIKOWA (1976) powołana w celi utrzymania
systemu ciągłej komunikacji i przekazywania danych ( w tym dowodów i śladów) w zakresie
przestępczości o charakterze terrorystycznym lub zagrożeń specjalnych
Od 1976 jej zadania częściowo przejęła Grupa Robocza Policji ds. Terroryzmu
Szczególne zasługi - 1986 – wdrożenie systemu tajnej łączności (wymiany materiałów
niezbędnych do prowadzenia działań w innych krajach)
GRUPA WZAJEMNEJ POMOCY - MAG (1989), powołana w celu
• Wymiany doświadczeń służb celnych w zakresie zwalczanie przemytu towarów i
osób,
• Zwalczania przemytu narkotyków
• Budowy skoordynowanego systemu monitoringu granic, w tym wyposażenia środków
technicznych
EUROPEJSKA JEDNOSTKA NARKOTYKOWA - EDU
OBSZAR WSPÓŁPRACA SĄDOWA
1977 – PROPOZYCJA POWSTANIA EUROPEJSKIEJ PRZESTRZENI SĄDOWNICZEJ
1986 – Powstanie Grupy Roboczej ds. współpracy sądowniczej w sprawach karnych i
cywilnych (do 1993)
9
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział II
III FILAR UE od Maastricht do Amsterdamu
DECYZJE ZAWARTE W TUE
Traktat z Maastricht (Traktat o Unii Europejskiej)
Włączenie obszar WSiSW do j struktury Unii Europejskiej jako tzw. III filar (współpraca
policji i sądowa w sprawach karnych).
1. Zagadnienia stanowiące „sprawy wspólnego zainteresowania”:
 swoboda przepływu osób na obszarze UE z uwzględnieniem kontroli wyłącznie na
granicach zewnętrznych,
 wspólna polityka azylowa i zasady regulujące przekraczanie granic zewnętrznych
państw członkowskich oraz sprawowanie kontroli nad tym ruchem,
 wspólna polityka imigracyjna i polityka wobec obywateli państw trzecich,
 walka z oszustwami na skalę międzynarodową,
 współpraca sądownictwa w sprawach cywilnych i karnych.
2. Obszary współpracy
 współpraca celna,
 współpraca policji w celach prewencyjnych i walki z terroryzmem, nielegalnym
handlem narkotykami i innymi poważnymi formami przestępczości
 międzynarodowej, włącznie z koniecznymi formami współpracy celnej.
 zobowiązanie do współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i polityki
wewnętrznej
Praktyka działania po podpisaniu TUE
1. Do struktur wykonawczych III filaru (Komitetu Koordynacyjnego) włączono
istniejące formy współpracy (Grupę Trevi, Grupę ad hoc ds. Imigracji, Grupę
Współpracy Sądowniczej),
2. Stworzenie nowych instytucji – Najważniejszy projekt - powołania Biura Policji
Europejskiej.
Przedłużający się proces ratyfikacji Traktatu z Maastricht spowodował:
• Zastąpienie Biura Policji przez Jednostkę Antynarkotykową Europolu (Europol Drug
Unit – EDU) - 2 czerwca 1993 r. \
• Otwarcie (3 stycznia 1994 r.) Biura EDU w Hadze
EFEKT: Proces ratyfikacji konwencji o utworzeniu Biura Policji przedłużył się do czerwca
1998 r. Europol rozpoczął formalnie działalność z dniem 01.10.98 natomiast pełną zdolność
operacyjną osiągnął 1 lipca 1999
10
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
III FILAR UNII EUROPEJSKIEJ
Określenie FILAR – nie jest określeniem traktatowym, ale doktrynalnym (definicyjnym).
Uzgodniono trzy obszary, definiowane jako FILARY i tzw. III FILAR, dotyczący spraw
wewnętrznych i polityki sprawiedliwości uzyskał charakter międzyrządowy, czyli
występujące elementy wspólnotowe pojawiły się później, głównie po przyjęciu Traktatu
Amsterdamskiego
Bardzo często III FILAR utożsamia się z pojęciem OBSZAR WOLNOŚCI
BEZPIECZEŃSTWA I SPRAWIEDLIWOŚCI. Nie jest to właściwe podejście, gdyż
III FILAR to współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych państw członkowskich
służąca rzeczywistemu i bezpiecznemu funkcjonowaniu obszaru UE
Obszar wolności bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBiS) obejmuje natomiast także część
form aktywności zapisanej jako obszar I FILARA – regulacje zawarte w tytule IV Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską (wizy, azyl, imigracja i inne rodzaje polityki
związane ze swobodnym przepływem osób, ORAZ regulacje zawarte w tytule VI Traktatu o
Unii Europejskiej: postanowienia o współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych.
CEL III FILARA - zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego
w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości przez wspólne działanie państw
członkowskich w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych oraz
poprzez zapobieganie rasizmowi i ksenofobii oraz ich zwalczanie.
OBSZARY SZCZEGÓLNEJ KONCENTRACJI
• przestępczość zorganizowana, terroryzm, handel ludźmi i przestępstwa przeciwko
dzieciom,
• nielegalny handel narkotykami i nielegalny handel bronią,
• Korupcja i nadużycia finansowe.
Mechanizmy III Filara
 Ściślejsza współpraca policji, organów sądowych organów celnych oraz
innych właściwych organów w państwach członkowskich (także przy
wykorzystaniu wyspecjalizowanych instytucji UE),
 Korelacja zbliżanie, w miarę potrzeby, norm prawa karnego w państwach
członkowskich
11
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
A/ Wspólne działanie - współpraca policyjna
Współpraca właściwych organów państw członkowskich w celu zapobiegania, wykrywania
i ścigania przestępstw, w tym:
 gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymiana istotnych
informacji, w tym informacji organów ścigania o podejrzanych transakcjach
finansowych, z zastrzeżeniem właściwych przepisów o ochronie danych
osobowych,
 współpraca i wspólne inicjatywy dot. szkolenia, wymiany oficerów łącznikowych,
delegacji służbowych, korzystania z wyposażenia i badań kryminalistycznych,
 wspólna ocenę poszczególnych technik śledczych dotyczących wykrywania
poważnych form przestępczości zorganizowanej.
B/ Wspólne działanie - współpraca sądowej w sprawach karnych





ułatwianie i przyspieszanie współpracy między ministerstwami i organami
sądowymi lub odpowiednimi organami państw członkowskich, w tym za
pośrednictwem instytucji UE w zakresie procedury sądowej i wykonywania
orzeczeń,
ułatwianie ekstradycji między państwami członkowskimi,
zapewnianie, w zakresie niezbędnym do usprawnienia tej współpracy zgodności
norm stosowanych w państwach członkowskich,
zapobieganie sporom o właściwość między państwami członkowskimi,
stopniowe przyjmowanie środków ustanawiających minimalne normy dotyczące
znamion przestępstw i kar w dziedzinach przestępczości zorganizowanej,
terroryzmu i nielegalnego handlu narkotykami.
Osiąganie założeń TUE w zakresie III FILARA (Maastricht - Amsterdam)
1. Powołanie Europejskiego Centrum ds. Narkotyków i Uzależnienia od Narkotyków
(1994 r).
2. Przyjęcie porozumienia w sprawie utworzenia Europejskiego Biura Policji Europol
(1996 r.)
3. Podjęcie 15 października 1999 r. przez Radę Europejską działania zmierzającego do
harmonizacji do 2005 r. podstawowych przepisów prawa karnego,w tym do
wzajemnego uznawania wyroków sądowych, utworzenia organu współdziałania
prokuratorów (Eurojust) oraz zacieśnienia współpracy policji, w tym wprowadzenia
wspólnego systemu gromadzenia odcisków palców, ustanowienia wspólnej polityki
azylowej i migracyjnej
4. Przyjęcie przez Radę Europejską podczas spotkania w Kolonii 4 czerwca 1999 r.
zalecenia podjęcia prac nad opracowaniem Karty Praw Podstawowych Unii
Europejskiej
5. Włączenie do dorobku prawnego Unii wcześniejszych konwencji (obowiązek
obligatoryjnego wdrożenia) za wyjątkiem Porozumienia z Schengen.
12
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
UWAGA:
1. W początkowych latach funkcjonowania III FILARA przyjęte w jego obszarze akty
prawne miały niewielkie znaczenie (głównie programy szkoleniowe - Oision, Falcone,
Grotious, Daphne, Oddyseus).
2. Istotne prawo stanowione przyjmowało formułę KONWENCJI, czyli umów
międzyrządowych zamiast aktów prawa wtórnego, gdyż obowiązek ich ratyfikacji
pozwalał na opóźnianie wejścia w życie tych zapisów
KONWENCJE MIĘDZYRZĄDOWEJ PRZYJĘTE POZA PRAWEM UE A
DOTYCZĄCE III FILARU
1. Konwencja w sprawie ochrony prawnej interesów finansowych Wspólnot
Europejskich (konwencja PIF),
2. Konwencja w sprawie wykorzystania technologii informatycznych dla potrzeb
celnych (konwencja CIS),
3. Konwencja o Europolu,
4. Konwencja o uproszczonej procedurze ekstradycyjnej między państwami
członkowskimi Unii Europejskiej,
5. Konwencja o pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi
państw członkowskich Unii Europejskiej (II konwencja neapolitańska),
6. Konwencja w sprawie zwalczania korupcji funkcjonariuszy Wspólnot Europejskich
lub funkcjonariuszy państw członkowskich Unii Europejskiej.
13
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział III
amsterdamskiej
Najważniejsze zmiany legislacyjne
 przeniesieniu do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Traktat WE)
wielu dziedzin współpracy wprowadzonych na mocy Traktatu z Maastricht do III
filaru, co oznaczało poddanie ich regulacjom ponadnarodowym.
 Do Traktatu WE włączono nowe Tytuły - IV (IIIa),8 obejmujący wspólną
politykę wizową, azylową i imigracyjną oraz inne dotyczące swobodnego
przepływu osób.
 Rada Unii Europejskiej zobowiązana została do przyjęcia w ciągu pięciu lat od
wejścia Traktatu Amsterdamskiego w życie środków zmierzających do
zapewnienia swobodnego przepływu osób w połączeniu ze środkami kontroli na
zewnętrznych granicach oraz instrumentami polityki azylowej i wizowej oraz
środki współpracy sądowej w zakresie przekraczania granic.
Cele współpracy w sferze spraw wewnętrznych i sprawiedliwości
Cel bliższy
AKCEPTACJA TEJ FORMY WSPÓŁPRACY SANKCJONOWAŁA DWA PROCESY
ZAINICJOWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁOKNOWSKIE W LATACH 90 XX WIEKU:
 Nawiązanie współpracy w celu stopniowego zniesienia przeszkód w swobodnym
przepływie osób na obszarze państw-sygnatariuszy porozumień z Schengen;
 Uwzględnienie stanowiska Danii, a następnie Irlandii i Wielkiej Brytanii,
zastrzegających sobie prawo do wyłączenia w całości lub części z uczestnictwa w
obszarze SWOBODNY PRZEPŁYW OSÓB.
Cel długookresowy
Określenie zasad funkcjonowania UE jako wspólnoty państw. W sferze spraw wewnętrznych
zakres ten obejmował 3 zasady:
1. Możliwość określenia obszarów wspólnej polityki
2. Możliwość stosowania klauzuli wykluczającej lub odrzucającej formę kooperacji
3. Zasadę Elastyczności – indywidualnej decyzji odstąpienia od podjęcia decyzji
ZASADY WZMOCNIONEJ WSPÓŁPRACY W III FILARZE (Sprawy Wewnętrzne i
Sprawiedliwość)
Podjęcie współpracy jest możliwe po udzieleniu przez Radę zgody tzw. większością
kwalifikowaną (po wcześniejszym wniosku zainteresowanych państw) i uzyskaniu opinii
Komisji Europejskiej i skierowaniu go do Parlamentu Europejskiego
Art.. 40 ust.2.
UWAGA:
KAŻDE PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE REPREZENTOWANE W RADZIE MA
PRAWO DO ZABLOKOWANIA GŁOSOWANIA W SPRAWIE USTANOWIENIA
WZMOCNIONEJ WSPÓŁPRACY.
14
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Procedura włączenia się do wzmocnionej współpracy
1. Każde państwo członkowskie, które chce przyłączyć się do inicjatywy wzmocnionej
współpracy, winno powiadomić o takim zamiarze Radę i Komisję.
2. KE w ciągu trzech miesięcy od powiadomienia przedstawić opinię, mogącą zawierać
zalecenia określonych przedsięwzięć, jakie dane państwo winno zrealizować w celu
włączenia się do danej współpracy.
3. Rada w ciągu czterech miesięcy od powiadomienia podjąć decyzję w sprawie
złożonego wniosku oraz określonych przedsięwzięć, jakie dane państwo winno
zrealizować, aby zostać włączonym do danej współpracy.
4. Decyzję uznaje się za podjętą, jeśli Rada, działając większością kwalifikowaną, nie
zdecyduje o jej zawieszeniu. W takim przypadku, Rada winna podać uzasadnienie
swej decyzji i wyznaczyć termin ponownego jej rozpatrzenia
III filar Unii Europejskiej (Praktyczna implementacja zapisów
Traktatu Amsterdamskiego)
Tampere 15-16 października 1999
NAJWAŻNIEJSZE DECYZJE:
• opracowaniu Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej;
• sformułowanie tzw. „Kamieni Milowych” „obszaru wolności, bezpieczeństwa
i sprawiedliwości”;
• rozwijaniu kontaktów i powiązań z organizacjami i krajami spoza Unii
Europejskiej.
Karta Praw Podmiotowych Unii Europejskiej
CEL: konsolidacji podmiotowych praw stosowanych na poziomie Unii Europejskiej została
podjęta na Posiedzeniu Rady Europejskiej w Kolonii w dniach 3-4 czerwca 1999 r.
ZAKRES REGULACJI – regulacje dot. fundamentalnych praw i wolności wynikających z :
1. Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności,
2. W ODNIESIENIU DO SPRAW SOCJALNYCH – zapisów Europejskiej Karty
Socjalnej i Wspólnotowej Karcie Praw Socjalnych Pracowników oraz zapisów art. 136
(117) Traktatu WE
3. Tradycji konstytucyjnej państw członkowskich
4. Podstawowych zasad prawa wspólnotowego.
15
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
„Kamienie milowe” - podstawowe zadania Unii w celu urzeczywistnienia „obszaru
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości”. :
1. partnerstwo z krajami pochodzenia imigrantów do UE,
2. wspólny Europejski System Azylowy,
3. uczciwe i równe traktowanie obywateli krajów trzecich,
4. kontrolowanie migracji,
5. lepszy dostęp do aparatu sprawiedliwości,
6. wzajemne uznawanie decyzji sądowych,
7. dalsze zbliżanie prawa cywilnego,
8. przeciwdziałanie przestępczości na poziomie Unii oraz zacieśnienie współpracy w
walce z przestępczością,
9. szczególne działania przeciwko praniu pieniędzy,
10. mocniejsze działania zewnętrzne.
Zagadnienia te skupione zostały w trzech zasadniczych obszarach:
 wspólna europejska polityka azylowa i imigracyjna;
 europejski obszar sprawiedliwości;
 unijna walka z przestępczością
Zasady systemu azylowego
Wspólna polityka azylowa i imigracyjna winna opierać się na następujących elementach:
 Uznanie nienaruszalności prawa do azylu.
 Wypracowanie całościowego podejścia do zagadnienia migracji, w aspekcie politycznym,
rozwojowym oraz tym, co dotyczy przestrzegania praw człowieka.
 Wobec narastającej fali imigrantów, w dużej części nielegalnych, ważne jest zawarcie
umów partnerskich z krajami rozwijającymi się, zwłaszcza tymi, z których pochodzi
większość przybyszów do Unii Europejskiej.
 Stworzenie wspólnego europejskiego systemu azylowego, opartego na ujednoliceniu
statusu azylantów na podstawie Konwencji Genewskiej w Sprawie Uchodźców z 1951 r.
System taki obejmować powinien następujące elementy: (1) określenie państwa
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku azylowego, (2) wspólne uczciwe i skuteczne
procedury azylowe, (3) wspólne warunki przyjmowania osób poszukujących azylu, a
także (4) zbliżanie reguł przyznawania azylu oraz statusu uchodźcy.
 Dokończenie prac nad systemem identyfikacji osób poszukujących azylu (Eurodac).32
 Równe traktowanie oraz bardziej energiczna polityka integracji obywateli krajów trzecich
przebywających legalnie na terytorium UE, celem której będzie przyznanie im praw i
obowiązków porównywalnych z przysłu-gującymi obywatelom UE. Wymaga to
wykluczenia dyskryminacji w życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym, a ponadto
wiąże się ze wzmocnieniem działań przeciwko rasizmowi i ksenofobii
16
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
TRAKTAT Z NICEI 26 lutego 2001 r.
Wzmocniona współpraca w każdym z obszarów, do których odnosi się niniejszy Tytuł, ma na
celu umożliwienie szybszego rozwoju Unii w obszarze wolności, bezpieczeństwa i
sprawiedliwości przy poszanowaniu kompetencji Wspólnoty Europejskiej oraz celów
postawionych w niniejszym Tytule.
Postanowienia artykułów od 29 do 39 (współpraca policyjna i sądowa w sprawach
karnych) oraz artykułów od 40a do 41 (współpraca poza obszarem III filara) stosują się do
wzmocnionej współpracy przewidzianej w niniejszym artykule, chyba że co innego
przewidziano w artykule 40a oraz w artykułach od 43 do 45.
Wnioski
1. Wzrost pozycji KE - nie jest już tylko organem opiniodawczym wobec Rady, ale
przeistacza się we wnioskodawcę i swoistego pośrednika między Radą a państwami
członkowskimi, aktywnie uczestnicząc w procesie uruchamiania omawianego
mechanizmu.
2. Określenia minimalnej liczby państw zamierzających skorzystać z mechanizmu
wzmocnionej współpracy. W takiej współpracy musi uczestniczyć co najmniej osiem
państw. SZCZEGÓLNE ZNACZENIE DLA POLITYKI MIGRACYJNEJ
Traktat z Lizbony
1. Likwidacja systemu filarowego i włączenie postanowień dotyczących współpracy
policyjnej i sądowej w sprawach karnych do Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej – TFUE),
ZMIANA FORMALNA – OBSZAR WPWISW („Wizy, azyl, imigracja i inne polityki
związane ze swobodnym przepływem osób”) nosi nazwę „Przestrzeń wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości”
Zakres obszaru współpracy: „Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości”
1.
2.
3.
4.
Polityka dotyczące kontroli granicznej, azylu i imigracji
Współpraca sądowa w sprawach cywilnych
Współpraca sądowa w sprawach karnych
Współpraca policyjna
17
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Podział kompetencji w obszarze bezpieczeństwa wolności i sprawiedliwości
Kompetencje Unii Europejskiej
1. organizacja współpracy w zakresie kontroli granicznych (wewnętrznych i
zewnętrznych), spraw azylowych i polityki imigracyjnej
2. Współpraca w sprawach karnych w celu zapewnienie wysokiego poziomu
bezpieczeństwa za pomocą:
• środków zapobiegających przestępczości, rasizmowi i ksenofobii oraz
zwalczających te zjawiska;
• środków służących koordynacji i współpracy organów policyjnych i sądowych
oraz innych właściwych organów;
• wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych w sprawach karnych;
• zbliżanie (w miarę potrzeb) przepisów karnych
3. Ułatwianie dostępu do wymiaru sprawiedliwości, poprzez w szczególności zasadę
wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych
4. uzyskanie przez Radę Europejską kompetencje do określania strategicznych
wytycznych planowania prawodawczego
Kompetencje państw członkowskich
1. Utrzymanie porządku publicznego i geograficznego wyznaczania granic (zgodnie z
prawem międzynarodowym)
2. ustalanie liczby obywateli państw trzecich przybywających na ich terytorium w
poszukiwaniu pracy najemnej lub na własny rachunek
3. Suwerenność w kreowaniu przepisów ustawowych i wykonawczych dot. zapobieganiu
przestępczości
4. Funkcjonowanie tzw. hamulca bezpieczeństwa w sytuacji naruszenia podstawowych
aspektów sądownictwa karnego pojedynczego państwa członkowskiego - w
przypadkach dotyczących współpracy sądowej w sprawach karnych i współpracy
policyjnej, gdy członek Rady uzna, Ŝe projekt dyrektywy mógłby naruszać
podstawowe aspekty jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych,
może zażądaćprzedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej
5. Suwerenność wewnętrznego prawa podejmowania czynności urzędowych w
postępowaniu sądowym wobec regulacji dot. zadań EUROJUST-u
6. W przypadku działań operacyjnych prowadzonych przez Europol wspólnie z organami
państwa członkowskiego stosowanie środków przymusu zastrzeżone jest wyłącznie do
kompetencji organów krajowych
18
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
NAJWAŻNIEJSZE ZMIANY MERYTORYCZNE
Wzmocnienie statusu Eurojustu i Europolu
1. EUROJUST uzyskał prawo do wszczynania śledztw karnych oraz występowania z
wnioskiem o wszczęcie ścigania prowadzonego przez właściwe organy krajowe, w
szczególności dotyczące przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii
Europejskiej (w tym przypadku także prawo do koordynacji śledztw)
2. Poszerzenie zakresu kompetencji EUROPOLU do koordynowanie, organizowanie i
prowadzenie dochodzeń i działań operacyjnych.
WYMÓG – obowiązek prowadzenia tych działań w powiązaniu i porozumieniu z
organami właściwych państw członkowskich. EFEKT - Zastosowanie ewentualnych środków
przymusu należy do właściwych służb poszczególnych państw
Stały Komitet ds. Współpracy Operacyjnej w zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego
(COSI) -Struktura powołana w celu lepszej koordynacji współpracy operacyjnej pomiędzy
służbami państw członkowskich i UE
CEL: wsparcie współpracy operacyjną w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego ze
szczególnym uwzględnieniem:
1. kooperacji w zakresie policyjnej i celnej ochrony granic zewnętrznych
2. współpracy sądowej w sprawach karnych istotnych dla współdziałania
operacyjnego w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego.
We współpracy z KomitetemPolitycznym iBezpieczeństwa wspomaga Radęw zakresie
działań Klauzuli Solidarności („Rada[…] mobilizuje wszystkie będące w jej dyspozycji
instrumenty w celu pomocy aństwuczłonkowskiemubędącemu
Przedmiotem ataku terrorystycznego, klęski żywiołowej lub katastrofy spowidiwanej przez
człowieka)
Prokuratura Europejska
Możliwość powstania w wyniku jednomyślnej decyzji Rady przy jednoczesnym uzyskaniu
zgody Parlamentu Europejskiego.
1. Zwalczanie ZAKRES KOMPETENCJI
przestępstwgodzącychwinteresyfinansowe UE.
2. Prawo do prowadzenia śledztw (W RAZIE POTRZEBY WRAZ Z EUROPOLEM)
3. Prawo do ścigania podejrzanychistawiania ich przed WŁASCIWYMI SĄDAMI
PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
Komisja Europejska może rozszerzyć ich zakres kompetencji o kwestie PRZESTĘPCZOŚCI
TRANSGRANICZNEJ
Środki antyterrorystyczne
W sytuacji koniecznej Parlament Europejski i Rada mogą określić ramy środków
administracyjnych dotyczących przepływu kapitału i płatności poprzez:
 zamrożenie funduszy,
 zamrożenie aktywów finansowych
 zamrożenie zysków z działalności gospodarczej,
 osób fizycznych lub prawnych, grup lub innych podmiotów innych niż państwa, są w
ich posiadaniu lub dyspozycji.
19
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział IV
amsterdamskiej - Acqus Schengen
Włączanie dorobku Schengen do ram prawnych UE -TRAKTAT AMSTERDAMSKI Objęcie Strefy Schengen ramami prawnymi i instytucjonalnymi UE.
EFEKT: podlega pod nadzór parlamentarny i sądowy:
• zapewniając demokratyczną kontrolę parlamentarną nad przepisami i
sposobem ich stosowania
• udostępniając obywatelom Unijne instrumenty prawne (Trybunał
Sprawiedliwości i/lub sądy krajowe, w zależności od przestrzeni prawa) w
przypadku naruszenia ich praw.
A/ PROCES WŁĄCZANIA
1. DECYZJA Rady 1999/307/WE z 1 maja 1999 - przejęcie nadzoru nad działaniami
Strefy od Komitetu Wykonawczego Strefy Schengen przez Radę (włączenia
sekretariatu Schengen do Sekretariatu Generalnego Rady)
2. DECYZJE Rady 1999/435/WE i 1999/436/WE z 20 maja 1999
Wykaz (lista) elementów składających się na dorobek Schengen, przy równoczesnym
wskazaniu traktatowych podstaw prawnych dla każdego z nich
Efekt:
• Usankcjonowanie zasad funkcjonowania Strefy w ramach UE
• Zastąpienie części rozwiązań przez nowe, zgodne z zapisami traktatowymi –
NAJWAŻNIEJSZE DLA OCHRONY GRANIC - ZASTĄPIENIE CZĘŚĆ
ARTYKUŁÓW KONWENCJI Z SCHENGEN PRZEZ. KODEKS GRANICZNY
SCHENGEN.
B/ Wzmocnienie zarządzania strefą Schengen
1. Wdrożenie środków mających na celu wspieranie państw członkowskich w
sytuacjach krytycznych (nagły napływ imigrantów czy osób ubiegających się o azyl)
w celu umożliwienia im wypełnienia ich obowiązków.
• wsparcie finansowe za pośrednictwem funduszy UE
• wsparcie działań przez Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu i
Agencji Frontex (rozmieszczenie zespołów szybkiej interwencji na granicach
zewnętrznych
2. Wzmocnienie mechanizmu oceny stosowania dorobku Schengen.
• Monitorowanie prawidłowego stosowania zasad strefy Schengen przez kraje
UE - kontrole realizowane przez zespoły Komisji i państw członkowskich.
Cel: opracowanie sprawozdań wskazujące zalecenia dla danego państwa
Strefy i wdrożenia procedury monitorowania realizacji zaleceń.
20
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
3. Prezentacja przez Komisję dwa razy w roku sprawozdania dotyczącego
funkcjonowania strefy Schengen.
• Sprawozdanie o może stanowić podstawę do wzmocnionej współpracy w
obszarze Schengen
• W przypadkach gdy ocena danego państwa członkowskiego ujawni poważne
braki w zakresie kontroli granic zewnętrznych lub procedur powrotu
migrantów, będą proponowane szczególne środki wsparcia.
• Jeśli te braki będą się utrzymywać, w ostateczności zaproponowano europejski
mechanizm tymczasowego przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych
4. Wdrożenie europejskiego mechanizmu w przypadku wystąpienia wyjątkowych
okoliczności odeks graniczny Schengen przewiduje już możliwość przywrócenia
kontroli na granicach wewnętrznych przez państwo członkowskie w przypadku
poważnego zagrożenia porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego.
Decyzja jest podejmowana jednakże wyłącznie na szczeblu krajowym, ale ze względu
na konsekwencje dla UE ustanowiono mechanizm, który umożliwia podejmowanie
takich decyzji przez UE a nie jednostronnie przez jedno państwo członkowskie.
PROCEDURA (1)
1. Decyzja o przywróceniu kontroli na granicach wewnętrznych między państwami
członkowskimi jest podejmowana przez Komisję na odnawialny okres 30 dni, przy
czym maksymalny okres trwania wynosi 6 miesięcy.
2. Decyzja jest środkiem ostatecznym, stosowanym w sytuacji, gdy wszystkie inne
środki okazały się bezskuteczne.
3. Decyzja jest podejmowana tylko wtedy, gdy państwo członkowskie boryka się z
poważnym zagrożeniem porządku publicznego lub bezpieczeństwa
wewnętrznego, w tym:
• sytuacje krótkotrwałe i występujące zasadniczo lokalnie (np. imprezy
sportowe, spotkania polityczne wysokiego szczebla, ataki terrorystyczne),
• sytuacje o implikacjach szerszych i długotrwałych, zwłaszcza gdy dane
państwo członkowskie uporczywie nie wywiązuje się z obowiązku kontroli
swoich granic zewnętrznych.
4. W nagłych sytuacjach państwa UE mogą podjąć jednostronnie decyzję o
przywróceniu kontroli na swoich granicach wewnętrznych na ograniczony okres (do
5 dni).
5. W przypadku przywrócenia kontroli odnośne państwo lub państwa muszą zapewnić
obywatelom państw UE i obywatelom państw trzecich przebywającym legalnie w
strefie Schengen prawo przemieszczania się i pobytu na terytorium UE.
6. Osoby te mogą nadal wjechać na terytorium innego państwa członkowskiego na
podstawie okazania ważnego paszportu, dowodu osobistego lub dokumentu podróży.
21
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Podstawy prawne zmian
1. Wniosek Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2011 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 562/2006 w celu ustanowienia wspólnych zasad
dotyczących tymczasowego przywrócenia w wyjątkowych okolicznościach kontroli
granicznej na granicach wewnętrznych COM(2011) 560– nieopublikowany w
Dzienniku Urzędowym].
2. Zmieniony wniosek Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
16 września 2011 r. w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny i monitorowania w
celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen [COM(2011) 559– nieopublikowany
w Dzienniku Urzędowym].
3. Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu
Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 4 maja 2011 r. „W sprawie
migracji” [COM(2011) 248 – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].
22
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział V
Zwalczanie nielegalnej imigracji - instrumenty Azyl i Polityka
Powrotów
Zakres polityki azylowej UE
„Do realizacji celów Unii, a w szczególności swobodnego przepływu osób […], państwa
członkowskie uważają za przedmiot wspólnego zainteresowania następujące dziedziny:
1. politykę azylową;
2. zasady regulujące przekraczanie przez osoby zewnętrznych granic państw
członkowskich i sprawowanie kontroli nad tym ruchem;
3. politykę imigracyjną i politykę wobec obywateli państw trzecich:
a) warunki wjazdu i przemieszczania się obywateli państw trzecich na
terytorium państw członkowskich;
b) warunki pobytu obywateli państw trzecich na terytorium państw
członkowskich, włącznei z łączeniem rodzin i dostępem do rynku
pracy;
c) c) walkę z nielegalną imigracją, pobytem i pracą obywateli państw
trzecich na terytorium państw członkowskich […].
Stosowanie Konwencji Dublińskiej - Konwencja wyznaczająca państwo odpowiedzialne za
rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z państw członkowskich Wspólnot
Europejskich – Konwencja Dublińska (15 czerwca 1990)
CEL: określenie wspólnych zasad i procedur przyznawania azylu. „Zobowiązanie państw
członkowskich do „rozpatrzenia każdego wniosku o azyl, złożonego przez cudzoziemca w
jakimkolwiek z nich na granicy lub na ich terytorium”.
UWAGA: wniosek o azyl rozpatrywany jest przez jeden z krajów, a odpowiedzialnym za
rozpatrzenie wniosku jest to państwo, którego granicę cudzoziemiec przekroczył (w tym
procedurę ekstradycji). W przypadku nielegalnego dotarcia do kraju docelowego ekstradycja
następuje do państwa w którym przybył
ZAKRES WYMIANY INFORMACJI POMIĘDZY PAŃSTWAMI PROCEDURY AZYLOWEJ
1. Dane osobowe osób ubiegających się o azyl, ich narodowość, dokumenty, którymi się
posługują, miejsca zamieszkania,
2. Trasy odbytych podroży, a także „inne informacje konieczne dla ustalenia tożsamości
wnioskodawcy”,
3. Inne informacje związane z procedurą rozpatrywania wniosku azylowego i decyzją
podejmowaną w tym zakresie
UWAGA Pośrednio Konwencja spowodowała decyzję o powołaniu EURODAC Europejskiego Zautomatyzowanego Systemu Identyfikacji Odcisków Palców
23
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozporządzenie Rady Wspólnot Europejskich ustanawiające kryteria i
mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla
rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z krajów przez
obywatela państwa trzeciego - Dublin II (18 lutego 2003)
1. Rozporządzenie znosi Konwencję Dublińską w stosunkach pomiędzy państwami –
członkami Unii za wyjątkiem Danii
2. Wprowadza klauzulę humanitarną - państwo członkowskie może rozpatrzyć
wniosek o udzielenie azylu ze względów humanitarnych, nawet gdy nie jest
odpowiedzialne do rozpatrywania decyzji
OBOWIĄZUJĄCE ZASADY UDZIELANIA AZYLU
1. W państwie, gdzie wnioskodawca ma członka najbliższej rodziny (małżonkowie,
dzieci), któremu już przyznano status uchodźcy lub którego wniosek o przyznanie
statusu uchodźcy (azylu) jest rozpatrywany;
2. Jeżeli nie istnieją związki rodzinne wymienione wyżej, to wniosek rozpatruje
państwo, które wydało osobie ubiegającej się o azyl pozwolenie na pobyt, wizę lub
którego granicę przekroczył on nielegalnie;
3. W państwie, którym cudzoziemiec złożył wniosek o azyl (dotyczy to np. sytuacji,
gdzie nie obowiązuje wymóg wizowy);
4. W państwie w którym wnioskodawca przebywał nielegalnie przez 6 miesięcy lub 2
miesiące - gdy organy państwa posiadały wiedzę o jego nielegalnej obecności i ten
stan tolerowały.
Polityka Powrotów UE
Dyrektywa w sprawie powrotów - Cel – skuteczna ekstradycja z poszanowaniem praw
podstawowych i godności osób, których ta sytuacja dotyczy.
INSTRUMENTY DODATKOWE (TZW. „wspierające” instrumenty prawne)
1. System Schengen SIS (700 000 zakazów wjazdu obejmujących całą strefę Schengen)
2. Rozporządzenie (WE) nr 767/2008 w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego
(VIS)
CEL: udzielenie „pomocy w identyfikacji osób, które mogą nie spełniać warunków wjazdu,
pobytu lub zamieszkania na terytorium państw członkowskich lub też przestały spełniać te
warunki”.
Najważniejszy instrumenty
- dostęp organów ds. migracji do określonych danych VIS do celów kontroli i
identyfikacji.
- możliwość przekazywanie lub wymiany takich danych z państwem spoza UE w celu
udowodnienia tożsamości obywateli państw trzecich do celów powrotów
24
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Fundusz Powrotu Imigrantów (2008–2013) - mechanizm wsparcia finansowego, w celu
wsparcia państw członkowskich działań w obszarze zarządzania powrotami. Kwota 20082013 - 674 mln EUR.
3. Programy promujące dobrowolny wyjazd - 70 projektów wspomaganego
dobrowolnego powrotu w 26 państwach członkowskich UE. W latach 2008–2013
objęto 148 000 migrantów - UWAGA Szacunkowy stosunek dobrowolnych
wyjazdów do przymusowych powrotów to 44:56.
4. Wspólne działania dotyczące powrotów koordynowane przez FRONTEX
PLANY KADENCJA 2014-2020:
1. intensyfikacja dialogu i współpracy z krajami pochodzenia i tranzytu spoza UE w
zakresie kwestii dotyczących migracji;
2. ściślejsza praktyczna współpraca między państwami członkowskimi, z FRONTEXem
oraz z organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi
(MONITORING PROCEDUR POWROTU);
3. poprawa innych narzędzi i strategii, takich jak skuteczne zarządzenie granicami,
zwalczanie handlu i przemytu;
4. włączeniu aspektów polityki zagranicznej do unijnej polityki migracyjnej i
zapewnieniu powiązań między wymiarem wewnętrznym a zewnętrznym.
Zwalczanie migracji
Konkluzje Grupy Roboczej Wysokiego Szczebla ds Azylu i Migracji z 19 maja 2008 r..
a/ ZARZĄDZANIE GRANICAMI
1. Skuteczne zarządzanie granicami, wykrywanie podrobionych lub sfałszowanych
dokumentów;
2. Negocjowanie i wdrażanie umów o readmisji, w tym warsztatyna temat dobrowolnego
powrotu;
3. Zwiększanie potencjału i pomocy technicznej związanej z falami przypływu i
odpływu migracji;
4. Zapobieganie nielegalnej migracji i handlu ludźmi i walce z tymizjawiskami, w miarę
potrzeby z udziałem FRONTEX-u,
5. Usprawnienie azylu i ochrony uchodźców, poprzez stosowanie odpowiednich
instrumentów międzynarodowych
b/ POLITYKA MIGRACYJNA – MIGRACJA WAHADŁOWA
1. Wspieranie więzi pomiędzy migracją i rozwojem przez ułatwianie udziału migrantów
w rozwoju ich państw pochodzenia,
2. Poszerzenie zakresu spójności pomiędzy politykami migracyjnymi i celami
rozwojowymi,
3. Ograniczanie skali „drenażu mózgów” i „marnotrawstwa mózgów” oraz rozwój
polityki „pozyskiwania mózgów”
25
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
c/ WZMACNIANIU DIALOGU I WSPÓŁPRACY Z KRAJAMI TRZECIMI W
DZIEDZINIE MIGRACJI
d/ DZIAŁANIA PRAKTYCZNE
ograniczenia oddziaływania „pierwotnych czynników migracji”.
Forma działań: „stworzenie możliwości zarobkowania i zlikwidowanie biedy w krajach i
regionach pochodzenia, otwarcie rynków i propagowanie wzrostu gospodarczego, dobrych
rządów i ochrony praw człowieka”
Sposób działania: „Partnerstwo w dziedzinach” (gospodarczo-finansowe, w sprawach
społecznych, kulturalnych i humanitarnych w zakresie spraw politycznych i bezpieczeństwa,
26
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział VI
Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na
Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii
Europejskiej FRONTEX i działania ochrony granic zewnętrznych
(EUROSUR, EUROPEJSKI FUNDUSZ GRANIC
ZEWNĘTRZYCH)
CEL POWSTANIA - Budowa integralnego systemu zarządzania granicami,
uwzględniającego postulaty państw posiadających granice zewnętrzne UE, zwłaszcza
zapewnienie bezpieczeństwa terytorium UE przy niestwarzaniu barier dla handlu oraz
przepływu ludności
Decyzje szczytu Rady Europejskiej w Laeken, 3-4 grudzeń 2001 r.
ISTOTA FUNKCJONOWANIA: Wzajemne zaufanie państw członkowskich dotyczące
sposobu wykorzystania i implementacji prawa dotyczącego kontroli granicznych oraz
standardów zarządzania granicami (stworzenie europejskiego korpusu straży granicznej european corps of border guards.[propozycja komisarza ds. wymiaru sprawiedliwości i
spraw wewnętrznych, A. Vitorino – zastąpiona instytucją Oficerów Łącznikowych)
ZASADY FUNKCJONOWANIA
1. KONTROLA RUCHU GRANICZNEGO;
2. PRZECIWDZIAŁANIE NIELEGALNEJ IMIGRACJI
Uwaga:
Odpowiedzialność i konsekwencje przekroczenia granicy ponosi państwo przekroczenia
granicy ponosi państwo przekroczenia granicy i służby graniczne tego państwa
Kontrola granic uwzględnia kwestię potencjalnego zagrożenia dla porządku publicznego i
bezpieczeństwa.
3. SOLIDARNOŚĆ KOSZTÓW PRZY KONIECZNOŚCI SPEŁNIENIA WYMAGAŃ
PRZEZ PAŃSTWA GRANICZNE
CHARAKTERYSTYKA FRONTEX
AGENCJA REGULACYJNO-OPERACYJNA Komunikat Komisji Europejskiej z dnia 11
marca 2008
Działania regulacyjne
1. Koordynacja współpracy międzyrządową i stosunki między administracjami państw
członkowskich w kwestiach technicznych związanych z kontrolą granic;
2. Funkcjonowanie jak centrum monitoringu problematyki ochrony granic
3. Gromadzenie danych dot. zagrożeń ochrony granic i udostępnianie ich państwom
członkowskim
Działania operacyjne
1. KOORDYNACJA I PROWADZENIE DZIAŁAŃ OPERACYJNYCH
DOT.KONTROLI GRANIC I ZWALCZANIA NIELEGALNEJ IMIGRACJI.
27
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Zadania agencji - ściśle określony obszar polityki imigracyjnej – ochrona granic
zewnętrznych ,
 Analiza ryzyka, zagrożeń i poszukiwanie słabych punktów systemu ochrony granic
oraz ocena konsekwencji różnych rozwiązań, badanie ryzyka stwarzanego przez
przestępczość zorganizowaną, nielegalnych imigrantów i terroryzm.
 Koordynacja współpracy operacyjnej państw członkowskich w zakresie
zarządzania granicami zewnętrznymi, w tym implementacji wspólnotowych
środków odnośnie do zarządzania granicami.
 Wspomaganie państw członkowskich w przeprowadzaniu szkoleń funkcjonariuszy
straży granicznych oraz wprowadzanie wspólnych standardów szkoleniowych
określających umiejętności i kompetencje, jakie powinni posiadać funkcjonariusze.
 Monitorowanie postępów badań naukowych mogących mieć zastosowanie w
kontroli i obserwacji granic oraz informowanie państw o technologiach i
produktach, którym można zaufać w pracy strażnika granicznego.
 Wspomaganie państw członkowskich w okolicznościach wymagających
zwiększonego wsparcia technicznego i operacyjnego. W celu odpowiedzi na takie
zapotrzebowanie agencja deleguje zespoły szybkiej interwencji, które mogą być w
krótkim czasie rozmieszczone w regionie.
 Wspieranie państw w organizowaniu wspólnych operacji odsyłania nielegalnie
przebywających w UE osób oraz ustalanie, wspólnie z ekspertami narodowymi,
najlepszych praktyk w przygotowaniu dokumentów podróżnych oraz organizacji
transportu.
 Koordynacja prac pozostałych (wczęśniej powołanych) agend zajmujących się tą
problematyką ochrony granic, zwłaszcza : Centrum Analizy Ryzyka w
Helsinkach, Centrum ds. Granic Lądowych w Berlinie, Centrum ds. Granic
Morskich w Madrycie, Centrum Doskonalenia Kadr w Dover, Centrum ds.
Szkolenia Służb Granicznych w Wiedniu.
 Współpraca z EUROPOL-em, OLAF-em i CEPOL-em oraz służbami
odpowiedzialnymi za kontrole fitosanitarne i weterynaryjne na granicach.
SIŁY OPERACYJNE FRONTEX
ZESPOŁY SZYBKIEJ INTERWENCJI RABIT (Rapid Border Intervention Teams).
SKŁAD: 500 funkcjonariuszy straży granicznej oraz ekspertów oddelegowanych przez
państwa członkowskie
rozporządzenie z dnia 11 lipca 2007
CEL DZIAŁANIA: pomoc państwom członkowskim w trudnych sytuacjach, (np. masowy
napływ nielegalnych imigrantów na terytorium UE). Decyzję o użyciu podejmuje dyrektor
wykonawczy FRONTEX
28
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Ograniczenia i poszerzenia współpracy
1. Państwa współpracujące spoza UE – Norwegia i Islandia (w pełni przyjęły acquis
Schengen) - uczestniczą w działaniach FRONTEX na podstawie umowy
stowarzyszeniowej
2. Państwa członkowskie nieuczestniczące we współpracy FRONTEX. - Wielka
Brytania i Irlandia (mogą wziąć udział w konkretnych działaniach za zgodą Rada
Zarządzającej Agencją. W praktyce, oba państwa wysłały ekspertów do agencji, a
współpraca układa się bez większych napięć
3. Dania zastrzegła sobie prawo do wdrożenia niektórych regulacji w okresie sześciu
miesięcy od ich przyjęcia
Europejski system nadzorowania granic (Eurosur)
CEL: wspieranie państw członkowskich w działaniach ukierunkowanych na ograniczanie
nielegalnej imigracji poprzez
 Poprawę monitoringu sytuacji na granicach zewnętrznych (początkowo
ograniczony do południowo-wsch. flanki UE);
 Zwiększenie zdolności reakcji ich służb wywiadowczych i kontroli granicznej
Cele Szczegółowe
 Wdrożenie planu działań na rzecz stopniowego tworzenia systemu nadrzędnego
wobec rozwiązań narodowyc:
 Zmniejszenie liczby nielegalnych imigrantów przybywających niepostrzeżenie do
UE,
 zmniejszenie liczby zgonów wśród nielegalnych imigrantów (m.in. dzięki
skuteczniejszym akcjom ratunkowym na morzu),
 zapobieganie przestępczości transgranicznej.
FAZY WDRAŻANIA
FAZA 1: Integracja i usprawnienie funkcjonowania systemów i mechanizmów
nadzorowania na poziomie państw członkowskich
1. zmodernizowanie i rozszerzenie zakresu działania krajowych systemów nadzorowania
granic i stworzenia krajowych ośrodków koordynacji kontroli granicznej w
państwach członkowskich znajdujących się na południowych i wschodnich
granicach zewnętrznych UE.
2. Docelowa budowa skomputeryzowana sieć komunikacyjna zezwalająca na wymianę
danych i zapewnienia koordynacji między ośrodkami w państwach członkowskich i
FRONTEX.
3. Przygotowanie instrumentów wsparcia finansowego i logistycznego niektórym
sąsiadującym krajom trzecim w celu promowania współpracy operacyjnej z
państwami członkowskimi w dziedzinie nadzorowania granic
29
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
FAZA 2: uprawnienie wykorzystywania narzędzi nadzorowania na szczeblu UE
1. Wykorzystanie europejskich programów badawczych i wdrożenie technicznych
narzędzi nadzorowania i czujników (np. satelitów, bezpilotowych statków
powietrznych (UAV).
2. Docelowe stworzenie możliwości uzyskiwania informacji dotyczących nadzorowania
ich granic zewnętrznych z obszarów położonych na przedpolu granicy.
3. Docelowe stworzenia wspólnego obrazu wywiadowczego sytuacji na przedpolu
granicy, pozwalającego połączyć informacje wywiadowcze z informacjami
uzyskanymi dzięki narzędziom nadzoru granicznego
FAZA 3: Stworzenie wspólnego środowiska wymiany informacji dla obszarów morskich
UE
1. Połączenie wszystkich istniejących systemów służących do raportowania i
monitorowania ruchu morskiego i działań prowadzonych na obszarach morskich
państw członkowskich i na sąsiadujących z nimi obszarach morza pełnego w taki
sposób, aby organy kontroli granicznej mogły wykorzystać możliwości płynące z
łącznego użycia tych różnych systemów.W pierwszym etapie budowa ograniczona do
zintegrowanej sieci do Morza Śródziemnego, południowego Oceanu
Atlantyckiego (Wyspy Kanaryjskie) oraz Morza Czarnego
2. Stworzenie wspólnej platformy działania dla organów kontroli granicznej oraz innych
europejskich i krajowych organów zajmujących się kwestią bezpieczeństwa obszarów
morskich.
3. Docelowe rozszerzenie sieci monitoringu na cały obszar morski UE oraz , aby
wszystkie rodzaje działalności morskiej, takie jak bezpieczeństwo morskie, ochrona
środowiska morskiego, kontrola rybołówstwa oraz egzekwowanie prawa
Funkcjonowanie EUROSUR
• 2 grudnia 2013 r. wejście w życie Rozporządzenia o powstaniu EUROSUR
1. Połączenie krajowych systemów nadzoru granicy w sieć europejską, zarządzaną przez
Frontex.
2. Zadanie: zapewnienie szybkiej identyfikacji zagrożeń na lądowych i morskich
granicach zewnętrznych UE/Schengen oraz zwiększenie zdolności przeciwdziałania
tym zagrożeniom.
3. Obszar monitoringu: zagadnienia dotyczące nielegalnej migracji, przestępczości
transgranicznej, sytuacji kryzysowych i innych mających wpływ na ochronę granic
ZADANIA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH POSIADAJĄCYCH GRANICĘ
ZEWNĘTRZNĄ
1. utworzenia Krajowego Ośrodka Koordynacji (KOK) EUROSUR, który odpowiada za
prowadzenie CIĄGŁEJ bieżącej wymiany informacji o zdarzeniach (w tym także
opracowań analitycznych) z Agencją Frontex oraz ośrodkami koordynacji innych PC
UE.
2. W przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowych KOK jest odpowiedzialny za
koordynowanie na szczeblu krajowym działań służb zaangażowanych w ochronę
granicy zewnętrznej UE.
30
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Fundusz Granic Zewnętrznych
Cele
1. skuteczna organizacja administracji przygotowanej do systemowej wymiany
informacji, gromadzenia danych statystycznych i poprawie koordynacji między
przejściami granicznymi oraz sił pozwalających na skuteczne prowadzenie kontroli,
ochronie i stosowaniu mechanizmów ewidencji na granicach zewnętrznych,
2. skuteczne zarządzanie przepływami osób na granicach zewnętrznych przy
wykorzystaniu systemów SIS i VIS oraz współpracy w zakresie wykrywania
podrobionych lub fałszywych dokumentów podróży,
3. jednolite wykonanie prawodawstwa Unii Europejskiej oraz najnowszej technologii w
dziedzinie ochrony granic zewnętrznych,
4. poprawę działalności służb konsularnych poprzez wzmacnianie zdolności
operacyjnych oraz rozwój wspólnych placówek konsularnych
FGZ może wspierać działania krajowe dotyczące:
 ochrony infrastruktury na granicach zewnętrznych i przejściach granicznych,
 ochrony sprzętu, środków transportu,
 inwestycji w nowoczesne technologie,
 szkolenia i wymiany personelu,
 sprzętu i systemów służących do wymiany danych,
 opracowań i projektów pilotażowych dotyczących wdrażania dobrych praktyk.
Działania ponadnarodowe i wspólnotowe
1. promowanie stopniowego włączania kontroli celnych, weterynaryjnych i
fitosanitarnych w zakres działalności zintegrowanego systemu zarządzania granicami,
2. pomoc w jednolitym stosowaniu prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego granic
zewnętrznych,
3. pomoc w opracowywaniu narzędzi statystycznych,
4. pomoc w wymianie informacji i umacnianiu dobrych praktyk,
5. pomoc w tworzeniu opracowań i programów pilotażowych dotyczących nowych form
współpracy, w szczególności w odniesieniu do wspólnych placówek konsularnych
6. udzielanie wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych,
Zasady regulujące działania w ramach FGZ
1. Udzielanie dotacji na zadania uznane za PRIORYTETOWE w danym okresie
finansowania
2. Dotacja ma być przeznaczona na wspierające działania o charakterze niedochodowym,
które są już współfinansowane ze źródeł publicznych lub prywatnych
3. .Wsparcie ze strony Funduszu nie może przekroczyć 50% całkowitego kosztu
działań krajowych.
WYJĄTEK - udział ten może zostać powiększony do 75% w przypadku projektów
dotyczących konkretnych priorytetów określonych w wytycznych strategicznych. Wkład
Wspólnoty zwiększa się do 75% w państwach członkowskich objętych Funduszem
Spójności.
4. Roczny budżet funduszu jest rozdzielany między państwa członkowskie w zależności
od :
31
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
I.
typu granicy
• 30% przeznacza się na zewnętrzne granice lądowe,
• 35% na zewnętrzne granice morskie,
• 20% na lotniska,
• 15% na placówki konsularne
II.
Tzw. Współczynników Wagowych - określanych przez FRONTEX rocznym
sprawozdaniu z analizy ryzyka dot. trudności państw przy ochronie granic.
5. Komisja przyjmie Wytyczne strategiczne i priorytety w zakresie każdego z celów
funduszu na rok budżetowy określa Komisja
6. Państwo przedstawia do zatwierdzenia Komisji przeznaczone do finansowania z
Funduszu programy zawierające:
1. Strategię działań wieloletnich;
2. opis działań wyznaczonych dla osiągnięcia celów
3. wskazania dotyczące finansowania projektów
32
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział VII
Współpraca państw Unii Europejskiej w ramach zwalczania
przestępczości zorganizowanej
Podstawowe akty prawne Unii Europejskiej w zakresie walki z
przestępczością zorganizowaną
1. Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej;
2. Konwencja o wzajemnej pomocy w sprawach karnych z dnia 29 maja 2000 roku;
3. Decyzja Ramowa Rady 2000/375/WSiSW z dnia 29 maja 2000 roku w sprawie
zwalczania pornografii dziecięcej w internecie;
4. Decyzja Ramowa Rady 2001/413/WSiSW z dnia 28 maja 2001 roku w sprawie
zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami
płatniczymi;
5. Decyzja Ramowa Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 roku w sprawie
prania brudnych pieniędzy oraz identyfikowania, wykrywania, zabezpieczania,
zajmowania i konfiskowania przedmiotów służących do prowadzenia działalności
przestępczej oraz dochodów z takiej działalności
6. Decyzja Ramowa Rady 2002/629/WSiSW z dnia 19 lipca 2002 roku w sprawie
zwalczania handlu ludźmi;
7. Decyzja Rady 2002/630/WSiSW z dnia 22 lipca 2002 roku ustanawiająca program
ramowy w sprawie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych;
8. Decyzja Ramową Rady 2002/946/WSiSW z dnia 28 listopada 2002 roku w sprawie
rozszerzenia ram prawno karnych w celu zapobiegania ułatwianiu nielegalnego
wjazdu, przejazdu i pobytu;
9. Decyzja Rady 2003/170/WSiSW z dnia 27 lutego 2003 roku w sprawie wspólnego
wykorzystania oficerów łącznikowych przez służby ochrony porządku publicznego
państw członkowskich;
10. Decyzja Ramową Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 roku o wykonywaniu
w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych;
11. Decyzja Ramową Rady 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 roku
ustanawiająca minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w
dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami;
12. Decyzja Rady 2004/919/WE z dnia 22 grudnia 2004 roku w sprawie zwalczania
przestępczości transgranicznej związanej z pojazdami;
13. Decyzja Ramową Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 roku o stosowaniu
wzajemnego uznawania do orzeczeń o konfiskacie;
14. Decyzja Ramową Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 roku o stosowaniu
zasady wzajemnego uznawania orzeczeń o karach finansowych;
15. Decyzja Ramową 2006/960/WSiSW z dnia 18 grudnia 2006 roku w sprawie
uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami
ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej;
16. Decyzja Rady 2007/125/WSiSW z dnia 12 lutego 2007 roku ustanawiająca na lata
2007-2013 program „Zapobieganie i walka z przestępczością”;
33
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
17. Decyzja Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 roku w sprawie
intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i
przestępczości transgranicznej;
18. Decyzja Komisji 2007/675/WE z dnia 17 października 2007 roku ustanawiająca
Grupę Ekspertów ds. Handlu Ludźmi;
19. Rozporządzenie Rady nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 roku w sprawie
szczególnych środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i
podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu;
20. Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2008 roku w
sprawie wniosku dotyczącego decyzji ramowej Rady w sprawie organizacji wymiany
informacji pochodzących z rejestru skazanych pomiędzy państwami członkowskimi
oraz treści tych informacji
Organy i instytucje ochrony prawa przeciwdziałające i
zwalczające przestępczość zorganizowaną w UE
Europejski Urząd Policji – Europol
Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiająca Europejski Urząd
Policji (Europol), 2009/371/WSiSW, Dz. Urz. UE nr L 121/37 z dnia 15 maja 2009 r
KOMPETENCJE - instytucja właściwa w sferze zapobiegania i zwalczania przestępczości
zorganizowanej poprzez wspieranie organów ścigania Unii Europejskiej w zakresie
zapobiegania oraz zwalczania poważnej przestępczości międzynarodowej takiej jak handel
narkotykami, porwania, zabójstwa, korupcja, pornografia dziecięca, przemyt i handel ludźmi,
pranie brudnych pieniędzy, przestępczość samochodowa, kradzież i przemyt dzieł sztuki,
wymuszenia, fałszowanie pieniędzy oraz rasizm i ksenofobia.
WARUNEK: przestępstwo musi dotyczyć co najmniej dwóch państw członkowskich a ich
skala, znaczenie i skutki muszą wymagać od państw członkowskich współdziałania
ZADANIA :
1. „gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymianę informacji,
w tym informacji operacyjnych;
2. niezwłoczne powiadamianie właściwych organów państw członkowskich, za
pośrednictwem jednostek krajowych o informacjach ich dotyczących oraz o wszelkich
stwierdzonych powiązaniach pomiędzy przestępstwami;
3. pomoc w śledztwach lub dochodzeniach prowadzonych w państwach członkowskich,
a w szczególności przekazywanie jednostkom krajowym wszelkich istotnych
informacji;
4. występowanie w konkretnych przypadkach do właściwych organów państw
członkowskich z wnioskiem o wszczęcie, prowadzenie lub koordynację śledztw lub
dochodzeń, oraz proponowanie utworzenia wspólnego zespołu dochodzeniowo –
śledczego;
34
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
5. zapewnianie państwom członkowskim wsparcia wywiadowczego i analitycznego w
związku ze znaczącymi wydarzeniami międzynarodowymi;
6. przygotowywanie ocen zagrożenia, analiz strategicznych i ogólnych sprawozdań
sytuacyjnych, w tym ocen zagrożenia przestępczością zorganizowaną
Zespół Europolu ds. Skanowania, Analizowania i Powiadamiania (Europol
Scanning, Analysis & Notification – SCAN) - 2010
ZADANIE: dostarczanie ostrzeżeń o nowych zagrożeniach z zakresu przestępczości
zorganizowanej.
Europejska Jednostka Współpracy Sądowej – Eurojust
Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 28 lutego 2002 roku – UE 2002/187/JHA
ZADANIA
1. „stymulowanie i poprawa koordynacji między właściwymi władzami Państw
Członkowskich, dochodzenia i ścigania w Państwach Członkowskich, uwzględniając
wszelkie wnioski składane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego i
wszelkie informacje dostarczone przez organy właściwe na podstawie przepisów
przyjętych w ramach Traktatów;
2. poprawa współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich, w
szczególności ułatwiania realizacji międzynarodowej wzajemnej pomocy w sprawach
karnych i pomoc w realizacji wniosków o ekstradycję;
3. wspieranie na inne sposoby właściwych władz Państw Członkowskich w celu
usprawnienia ich dochodzenia i ścigania”
INSTRUMENTY OPERACYJNE
Europejski Nakaz Aresztowania - Decyzja Ramowa Rady Unii Europejskiej
2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 roku w sprawie Europejskiego Nakazu
Aresztowania i procedury wydania osób między Państwami Członkowskimi UE
CEL: zwiększenia efektywności zwalczania przestępczości zorganizowanej poprzez
przyspieszenie procedury ekstradycyjnej
ISTOTA: „decyzja sądowa wydana przez Państwo Członkowskie w celu aresztowania i
przekazania przez inne Państwo Członkowskie osoby, której dotyczy wniosek, w celu
przeprowadzenia postępowania karnego lub wykonania kary pozbawienia wolności bądź
środka zabezpieczającego”
PRAKTYKA STOSOWANIA
1. Europejski Nakaz Aresztowania może zostać wydany w stosunku do sprawców
przestępstw zagrożonych karą pozbawiania wolności lub środkiem zapobiegawczym
o wymiarze co najmniej 3 lat lub gdy orzeczono wyrok bądź wydano środek
zabezpieczający o wymiarze co najmniej 4 miesięcy.
2. Katalog przestępstw które obejmuje ENA
• terroryzm;
• handel ludźmi;
• pornografię dziecięcą i seksualne wykorzystywanie dzieci;
35
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi;
nadużycia finansowe i korupcja mające wpływ na interesy finansowe Wspólnot
Europejskich;
pranie pieniędzy pochodzących z działalności przestępczej;
fałszowanie środków płatniczych;
zabójstwo oraz ciężkie uszkodzenie ciała;
porwanie, bezprawne przetrzymywanie oraz branie zakładników;
ułatwianie bezprawnego wjazdu i przebywania na terenie UE;
nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi;
rasizm i ksenofobię;
zorganizowana kradzież oraz rozbój z bronią w ręku;
nielegalny handel przedmiotami kultury, antykami oraz dziełami sztuki;
ściąganie haraczy i wymuszanie ich;
podrabianie towarów i piractwo;
fałszowanie dokumentów i handel nimi;
nielegalny handel substancjami odurzającymi i substancjami psychotropowymi;
handel kradzionymi pojazdami;
gwałt;
podpalenie;
bezprawne zajęcie samolotu lub statku oraz sabotaż;
za przestępstwa podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunały Karnego
Nakaz wykonuje się niezwłocznie - w terminie uzgodnionym przez stosowne organy,
najpóźniej po upływie 10 dni od daty wydania prawomocnej decyzji w sprawie wykonania
nakazu. Jeśli okoliczności niezależne od którejkolwiek ze stron uniemożliwiają wydanie
osoby w wyznaczonym uprzednio terminie, organy sądowe ponownie ustalają i wykonują
nowy termin wydania .
Praktyka – 10 dni gdy osoba, z którą wiąże się wniosek, wyraża zgodę na swoje wydanie i
60 dni, gdy nie wyraża zgody
EURODAC
Rozporządzenie Rady WE dotyczące ustanowienia systemu EURODAC do
porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania Konwencji Dublińskiej
(11 grudnia 2000 r)
CEL: ustalenie tożsamości osób ubiegających się o azyl i zatrzymanych w związku z
nielegalnym przekroczeniem granic oraz umożliwienie każdemu z państw członkowskich
weryfikacji ilości złożonych przez cudzoziemca wniosków o azyl w innych państwach UE
SPOSÓB REALIZACJI: Baza danych daktyloskopijnych osób powyżej 14 lat, które
wystąpiły z wnioskiem o azyl - FAKTYCZNA REALZIACJA OD 2003 ROKU
36
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Rozdział VIII
System Schengen proces powstawania i sposób funkcjonowania
System Schengen tworzą:
Układ z Schengen (1985 r.)
Konwencja Wykonawcza
Traktaty akcesyjne państw członkowskich
Próba stworzenia tzw. „unii paszportowej” i jednolitego paszportu dla obywateli
państw członkowskich EWG – 1974-1976
5. Zniesienie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych EWG – 1982
6. Definicja wspólnego rynku (Traktat z Maastricht) – Obszar bez granic wewnętrznych,
na którym zostanie zapewniony swobodny przepływ osób, usług i kapitału
CEL umowy:
1. Likwidacja do 1 stycznia 1990 roku kontroli ruchu osobowego na granicach
wewnętrznych oraz jej przeniesieniena granice zewnętrzne.
2. Uzyskanie w ciągu 5 lat harmonizacji wewnętrznych regulacji prawnych i
administracyjnych, dotyczących zakazów i ograniczeń w ruchu granicznym,
stanowiących podstawę dla kontroli granicznej,
3. Realizacja w ciągu 5 lat środków gwarantujących bezpieczeństwo i skuteczne
zwalczanie nielegalnej imigracji spoza Strefy, poprzez wdrożenie :
• zasad przekraczania granic,
• metod wykrywania broni, amunicji i narkotyków,
• przepisów dotyczących ekstradycji, polityki wizowej, statusu uchodźców.
1.
2.
3.
4.
ISTOTA SYSTEMU SCHENGEN
Strefa Schengen i jej umocowania prawne
Strefa Schengen jest obszarem, na którym zniesiona została kontrola graniczna na granicach
wewnętrznych oraz stosowane są ściśle określone jednolite zasady dotyczące:
 kontroli na granicach zewnętrznych,
 wzoru wiz wydawanych cudzoziemcom,
 wzajemnej współpracy pomiędzy służbami państw – sygnatariuszy, w szczególności w
zakresie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach kryminalnych, jak również działania
tzw. Systemu Informacyjnego Schengen (SIS).
Kluczowe zasady przyjęte w odniesieniu do ram funkcjonowania strefy Schengen obejmują:
 zniesienie kontroli osób na granicach wewnętrznych,
 wspólne zasady dotyczące osób przekraczających zewnętrzne granice państw
członkowskich UE,
 harmonizacja warunków wjazdu oraz zasad przyznawania wiz krótkoterminowych,
 wzmożona współpraca policyjna (łącznie z prawem do obserwacji transgranicznej oraz
pościgu transgranicznego),
 silniejsza współpraca wymiaru sprawiedliwości dzięki przyspieszeniu pracy systemu
ekstradycyjnego i przekazaniu wykonania wyroków karnych,
 ustanowienie i opracowanie Systemu Informacyjnego Schengen (SIS).
37
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Konwencja Wykonawcza Schengen (KWS) - Konwencja Wykonawcza do Układu z
Schengen (powstała w 1990 r.) ustanawia jednolite zasady kontroli na granicach
zewnętrznych - wchodzi w życie 01.101.1995
Konwencja zobowiązała kraje biorące w niej udział do wprowadzenia wspólnych przepisów
dotyczących:
• ujednolicenia reżimu przekraczania granic zewnętrznych;
• upoważnienia do odmowy wjazdu na obszar Schengen;
• jednolitych polityk w stosunku do cudzoziemców w zakresie wiz;
• Jednolitych procedur azylowych w obszarze właściwości rozpatrywania
wniosku;
• wspólnych reguł i środków obejmujących współpracę policyjną;
• pogłębienia współdziałania w sprawach karnych;
• współdziałania w zwalczaniu przestępczości narkotykowej a także przepisów
określających zasady handlu bronią oraz amunicją
POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE
1. RUCH OSOBOWY
• Granice wewnętrzne mogą być przekroczone w każdym punkcie bez
kontrolowania osób, przy czym państwo posiada prawo do kontroli
doraźnej jeśli wymagać tego będzie jego bezpieczeństwo publiczne;
• Ujednolicona kontrola granic zewnętrznych, a państwa graniczne przy jej
przeprowadzaniu uwzględniać mają nie tylko swoje interesy, ale interesy
wszystkich państw wspólnoty;
• Wykaz dokumentów (wiza!!!) jakie winien posiadać cudzoziemiec przy
przekraczaniu granicy,
• Prawo swobodnego przekraczania granic wewnętrznych między państwami
członkowskimi przysługuje wszystkim ich obywatelom, niezależnie od tego
czy dane państwo Wspólnot Europejskich przystąpiło do układu z Schengen,
czy też nie;
2. WIZY I POLITYKA WIZOWA
• Przyjęto jednolitą wizę dla wszystkich cudzoziemców
 Wiza Schengen – do 3 miesięcy wzór tzw. wizy schengeńskiej obowiązuje w
państwach Unii Europejskiej od 1995 roku, a cudzoziemiec posiadający ją
może legalnie poruszać się po wszystkich państwach Unii
 Wiza państwowa – powyżej 3 miesięcy. Państwo udzielające decyduje o
rodzaju wizy, wymaganych dokumentach, jak i o samym jej przyznaniu,
• Ujednolicono zasady rozpatrywania wniosków o przyznanie wiz schengeńskich;
3. REGUŁY DOTYCZĄCE PRZEWOŹNIKÓW I PRZEDSIĘBIORSTW
TRANSPORTU PUBLICZNEGO
• uregulowano zasady i zakres ich zobowiązań w stosunku do osób przez nich
przewożonych, które nie posiadają stosownych wiz lub potrzebnych
dokumentów;
4. WSPÓŁPRACA POLICJI I ORGANÓW BEZPIECZEŃSTWA
• obejmuje obserwację i śledzenie podejrzanych o popełnienie przestępstw,
reguły pościgu za przestępcą na terenie innego kraju oraz przepisy zmierzające
do wzmocnienia współpracy w zwalczaniu przemytu broni i narkotyków.
38
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
System Informacyjny Schengen SIS jako baza wykonawcza strefy Schengen
•
•
•
SIS to wspólna elektroniczna bazą danych o poszukiwanych osobach i przedmiotach.
Zapewnia wymianę informacji pomiędzy służbami odpowiedzialnymi za:
 ochronę granic,
 wydawanie wiz,
 bezpieczeństwo publiczne.
Składają się z modułów krajowych oraz jednostki centralnej, usytuowanej w
Strasburgu.
Dane wprowadzone do systemu przez jedno państwo członkowskie dostępne są dla
służb i organów pozostałych państw w niezbędnym dla nich zakresie
Praktyka wdrażania zapisów Konwencji Wykonawczej Schengen i
SIS
Podstawowe terminy wykorzystywane w KWS z uwzględnieniem prawa
krajowego
Granice wewnętrzne: - wspólne granice lądowe Umawiających się Stron, jak również ich
lotniska przeznaczone do ruchu wewnętrznego, ich porty morskie przeznaczone do
regularnych połączeń promowych wyłącznie z lub do innych portów znajdujących się na
terytorium Umawiających się Stron, bez zawijania do portów znajdujących się poza tym
terytorium
Granice zewnętrzne: granice lądowe i morskie, jak również lotniska i porty morskie należące
do Umawiających się Stron, o ile nie są one granicami wewnętrznym
Przejście graniczne: każde przejście graniczne wyznaczone przez właściwe władze i
przeznaczone do przekraczania granic zewnętrznych;
Kontrola graniczna: kontrola przeprowadzana na granicy, która niezależnie od
jakichkolwiek innych przyczyn, wynika wyłącznie z zamiaru przekroczenia granicy
Państwo trzecie: każde państwo inne niż Umawiające się Strony
Cudzoziemiec: każda osoba nie będąca obywatelem państwa członkowskiego Wspólnot
Europejskich,
Cudzoziemiec, któremu odmówiono zgody na wjazd: każdy cudzoziemiec zgłaszany jako
osoba nie mająca prawa wjazdu w ramach Systemu Informacji Schengen, zgodnie z
postanowieniami Artykułu 96 KWS
39
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
Zezwolenie na pobyt: wszelkiego rodzaju zezwolenie wydane przez jedną z Umawiających
się Stron, uprawniające do pobytu na jej terytorium. Definicja ta nie obejmuje tymczasowego
zezwolenia na pobyt na terytorium Strony Umawiającej się w celu przeprowadzenia
postępowania o udzielenie azylu lub prawa pobytu.
Ekstradycja jest to wydanie określonej osoby przez państwo, na terenie którego ta osoba
przebywa następujące na wniosek państwa, któremu przysługuje jurysdykcja karna, w celu
przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej uprzednio
kary.
Deportacja: jednostronny administracyjny akt zawierający nakaz opuszczenia kraju
Wiza Schengen jednolita wiza uprawniająca do pobytu na terenie wszystkich państw, które
są w Strefie Schengen. Wiza ta uprawnia do nieprzerwanego pobytu lub do łącznego pobytu
nie dłuższego niż 90 dni w ciągu sześciu kolejnych miesięcy, licząc od daty pierwszego
wjazdu na obszar Schengen. Do jej wydania właściwe jest państwo, na którego terytorium
leży główny cel pobytu cudzoziemca. Ma ona postać jednakowej naklejki ze znakami
narodowymi państwa wydającego.
ŚRODKI KOMPENSACYJNE KWS
jednolity reżim przekraczania granic zewnętrznych
jednolita polityka wizowa wobec obywateli państw trzecich
wspólne reguły dotyczące procedur azylowych
wspólne zasady i środki współpracy policyjnej
usprawnienie funkcjonowania pomocy prawnej w sprawach karnych i ekstradycji
współpraca w zwalczaniu handlu środkami odurzającymi
wspólne reguły dotyczące posiadania i obrotu bronią palną i amunicją oraz transportu i
przepływu towarów
8. stworzenie i funkcjonowanie Systemu Informacyjnego Schengen, włącznie z ochroną
danych osobowych
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Uregulowania wynikające z Tytułu III KWS obserwacja transgraniczna – warunki
przeprowadzenia
1. Konieczność przestrzegania prawa wewnętrznego państwa, na terytorium którego
prowadzone są działania.
2. Zezwolenie na prowadzenie działań obserwacyjnych poza granicami kraju.
3. Możliwość udowodnienia funkcji służbowych przez prowadzących obserwację.
4. Uprawnienia funkcjonariuszy do posiadania broni palnej.
5. Zakaz wkraczania do mieszkań i innych miejsc niedostępnych publicznie.
6. Brak uprawnień funkcjonariuszy prowadzących obserwację do zatrzymywania,
aresztowania osoby poddanej obserwacji.
7. Obowiązek złożenia raportu z przeprowadzonej obserwacji
40
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61
BIBLIOGRFIA















Program sztokholmski – Otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony
obywateli Dz.U. C 115 z 4.5.2010
Rozporządzenie Rady Wspólnot Europejskich ustanawiające kryteria i
mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla
rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z krajów przez
obywatela państwa trzeciego- Dublin II
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 562/2006 z dnia
15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących
przepływ osób przez granice
Konwencji Wykonawczej Schengen Wspólny podręcznik w sprawie granic
zewnętrznych
DECYZJA RADY z dnia 26 kwietnia 2010 r.uzupełniająca kodeks graniczny
Schengen w odniesieniu do ochrony granic morskich w kontekście współpracy
operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję ds. Zarządzania
Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich
Unii Europejskiej - (2010/252/UE)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 863/2007 z dnia
11 lipca 2007 r. ustanawiające mechanizm tworzenia zespołów szybkiej
interwencji na granicy oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2007/2004
Rady w odniesieniu do tego mechanizmu i określające uprawnienia i zadania
zaproszonych funkcjonariuszy
Analiza projektu stworzenia europejskiego nadzoru granic (Eurosur) Komunikat Komisji z dnia 13 lutego 2008 r. dla Parlamentu Europejskiego,
Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów COM(2008) 68
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1052/2013 z dnia
22 października 2013 r. ustanawiające europejski system nadzorowania granic
(EUROSUR).
Decyzja Ramowa Rady 2008/841/WSiSW w sprawie zwalczania
przestępczości zorganizowanej Konwencji Wykonawczej Schengen
Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiająca
Europejski Urząd Policji (Europol), 2009/371/WSiSW, Dz. Urz. UE nr L
121/37 z dnia 15 maja 2009
Decyzja Rady Unii Europejskiej z dnia 28 lutego 2002 roku – UE
2002/187/JHA
Decyzja Ramowa Rady Unii Europejskiej 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca
2002 roku w sprawie Europejskiego Nakazu Aresztowania i procedury
wydania osób między Państwami Członkowskimi UE
Rozporządzenie Rady WE dotyczące ustanowienia
systemu EURODAC do porównywania odcisków palców w celu skutecznego
stosowania Konwencji Dublińskiej
Tytuł IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; Tytuł VI Traktatu o
41
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61



Unii Europejskiej; Program z Tampere; Komunikat Komisji dla Rady i
Parlamentu Europejskiego „Obszar Wolności, Bezpieczeństwa i
Sprawiedliwości: bilans programu z Tampere i przyszłe kierunki działania”,
Bruksela, dnia 2.6.2004, KOM(2004) 401 wersja ostateczna
W. Kałamarz, Swobodny przepływ osób i polityka wizowa, (w:) Obszar
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej. Geneza, stan i
perspektywy rozwoju, pod red. F. Jasińskiego i K. Smoter, Warszawa 2005
R. Rybicki, Ochrona granic zewnętrznych w kontekście współpracy Schengen,
(w:) Obszar wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Geneza, stan i perspektywy rozwoju, pod red. F. Jasińskiego i K. Smoter,
Warszawa 2005
Obszar wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej. Geneza,
stan i perspektywy rozwoju, pod red. F. Jasińskiego i K. Smoter, Warszawa
2005
42
ul. Wagonowa 9
53-609 Wrocław
tel. 71/ 358 27 61

Bezpieczenstwo wewnetrzne UE

Transkrypt

Podobne dokumenty

ZAWÓD – PRACA – PIENIĄDZE Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 2

Czym jest strefa Schengen

KPP ZŁOTÓW UWAGA! INTERNETOWI "ZNAJOMI" Z ZAGRANICY

Nowe i stare - Systemy Alarmowe

Anulowanie decyzji o skreśleniu z listy studentów

Temat 11 - Układ z Schengen.

System Schengen a imigracja z perspektywy Polski i Niemiec

Podróżowanie po terytorium strefy Schengen

Instytucje Unii Europejskiej zajmujące się zwalczaniem imigracji