nowe fale ksiazka programowa
Transkrypt
nowe fale ksiazka programowa
I FESTIWAL MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ „NOWE FALE” / IST FESTIVAL OF CONTEMPORARY MUSIC „NEW WAVES” GDAŃSK, 14–22 XI 2015 I FESTIWAL MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ GDAŃSK, 14–22 XI 2015 I FESTIWAL MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ I FESTIWAL MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ „NOWE FALE” 1 FESTIVAL OF CONTEMPORARY MUSIC „NEW WAVES” st POD PATRONATEM HONOROWYM PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA PAWŁA ADAMOWICZA ORGANIZATOR: Fundacja „Sinfonietta Pomerania” www.sinfonietta-pomerania.pl Andrzej Dziadek – prezes, Tadeusz Dixa – wiceprezes PARTNERZY: Nadbałtyckie Centrum Kultury Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku Redakcja książki programowej: Magdalena Dziadek Polska Filharmonia Bałtycka im. Fryderyka Chopina Związek Kompozytorów Polskich Oddział w Gdańsku Organizatorzy dziękują za pomoc finansową udzieloną przez: Urząd Miasta Gdańska Samorząd Województwa Pomorskiego Notki biograficzne i komentarze do utworów zostały opracowane na podstawie materiałów nadesłanych przez kompozytorów i wykonawców lub według dostępnych źródeł drukowanych i internetowych. Redaktorka książki programowej składa serdeczne podziękowania wszystkim, którzy zechcieli podać potrzebne informacje o sobie i swojej działalności. * oznacza prawykonanie utworu Stowarzyszenie Autorów ZAiKS PATRONAT MEDIALNY: Radio Gdańsk Telewizja Gdańsk trojmiasto.pl Dziennik Bałtycki Polskie Centrum Informacji Muzycznej Ważniejsze adresy: Nadbałtyckie Centrum Kultury, Ratusz Staromiejski, ul. Korzenna 33/35 Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki, ul. Łąkowa 1-2 Polska Filharmonia Bałtycka im. Fryderyka Chopina, ul. Ołowianka 1 Centrum św. Jana, ul Świętojańska 50 Bazylika św. Mikołaja, ul Świętojańska 72 PROGRAM FESTIWALU, 14–22 XI 2015: poniedziałek, 16.11.2015, godz. 18:00 sobota, 14.11.2015, godz. 18:00 KONCERT KAMERALNY WYKONAWCA: NeoQuartet: Karolina Piątkowska-Nowicka – skrzypce I, Paweł Kapica – skrzypce II, Michał Markiewicz – altówka, Krzysztof Pawłowski – wiolonczela Centrum św. Jana KONCERT INAUGURACYJNY WYKONAWCY: Chór Kameralny „441 Hz” Anna Wilczewska – dyrygent PROGRAM: Henryk Mikołaj Górecki – S zeroka woda op. 39 (1979) Jacek Sykulski– Stoi lód na Prośnie (2014) Andrzej Koszewski– Tryptyk Wielkopolski, cz. 1 Czerwona korona (1963) Krzysztof Olczak– Varietas in unitate (2015)* Marek Czerniewicz– Jezu ufam Tobie (2010)* Eugeniusz Głowski– Naprzeciw wyszło nam morze… (1995) Miłosz Bembinow– ShakeSpired – cz. 1 Th’expense of spirit (2015) Krzysztof Penderecki – Iże Chieruwimy (1987) Wojciech Kilar– Apotheosis (1998) Paweł Łukaszewski – N unc Dimittis (2007) niedziela, 15.11.2015, godz. 18:00 Sala Koncertowa Akademii Muzycznej IMPREZA TOWARZYSZĄCA KONCERT ORKIESTROWY WYKONAWCY: Orkiestra Kameralna Akademii Muzycznej w Gdańsku Andrzej Kacprzak – koncertmistrz Andrzej Wojciechowski – klarnet PROGRAM: Artur Guza– Suita na klarnet i orkiestrę smyczkową (2014) Zenon Kowalowski – P ejzaże (2015)* Beniamin Baczewski– Clarinet Concerto (2015)* Wojciech Kilar– Orawa (1986) Ratusz Staromiejski, Sala Mieszczańska PROGRAM: Aleksander Lasoń– Kwartet smyczkowy nr 6 (2005) Bohdan Sehin – Talos na kwartet smyczkowy (2014) Dariusz Przybylski– Green and Maron. Hommàge a Mark Rothko (2013) Aleksander Kościów– Kwartet smyczkowy nr 10 (2012-13) wtorek, 17.11.2015, godz. 18:00 Ratusz Staromiejski, Sala Mieszczańska KONCERT PIEŚNI DO SŁÓW HALINY POŚWIATOWSKIEJ WYKONAWCY: Aleksandra Nawe – fortepian, Katarzyna Zając-Caban – sopran, Agnieszka Makówka – mezzosopran, Izabela Połońska – recytacja, śpiew PROGRAM: Tadeusz Dixa– Koniugacja na sopran i fortepian (2015)* Jacek Wierzchowski– Ich dwoje (2015) Jerzy Bauer– Wenus (2005) Jerzy Bauer– Wielkopostna legenda (2007) Jerzy Bauer– Przypowieść (2007) Andrzej Hundziak – Cztery pieśni do wierszy Haliny Poświatowskiej Boże mój, zmiłuj się nade mną (2007) Bądź przy mnie blisko (2005) …tak bardzo cię kocham… (2007) Kołysanka (2007) Jacek Wierzchowski – N ie potrafiących (2015) Krzysztof Grzeszczak– Trzy pieśni do wierszy H. Poświatowskiej na głos i fortepian (2015) *** (w rozstawione ręce) *** (bądź przy mnie blisko) *** (w jadowitym brzęku) Jacek Wierzchowski – Śmierć (2015) Andrzej Dziadek – K oniugacja na mezzosopran i fortepian (2015) * wtorek, 17.11.2015, godz. 20:00 czwartek, 19.11.2015, godz.18:00 Bazylika św. Mikołaja Sala Kameralna (Aula) Akademii Muzycznej RECITAL ORGANOWY WYKONAWCA: Roman Perucki RECITAL SKRZYPCOWY PROGRAM: Henryk Mikołaj Górecki– Kantata (1968) Jan Janca– Orgelverse on „Hilf, Herr meines Lebens” (1994), Meditationes on “Maria durch ein Dornwald Ging” (1994) Henryk Hubertus Jabłoński – Aforyzmy (1987) Edwin Rymarz– Toccata (1978) Andrzej Dziadek– Impresja z Gotlandii (2007) Zbigniew Kruczek– Preludium i fuga BACH: Marsz (2013) PROGRAM: Bernd Alois Zimmerman – Sonate für Violine solo (1951) Wolfgang Rihm– Über die Linie VII (2008) Hans Werner Henze – S onate für Violine solo (1977 rev. 1992) Friedemann A. Treiber – G lissées für Violin und Tonband (1993) Krzysztof Penderecki– Capriccio na skrzypce solo środa, 18.11.2015, godz. 11:00 Sala Kameralna (Aula) Akademii Muzycznej Sala Kameralna S2 Akademii Muzycznej IMPREZA TOWARZYSZĄCA Warsztaty współczesnej muzyki fortepianowej PROWADZENIE: prof. Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz – Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiegow Katowicach środa, 18.11.2015, godz.18:00 Sala Kameralna (Aula) Akademii Muzycznej KONCERT KAMERALNY WYKONAWCY: Duet fortepianowy Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz, Andrzej Jungiewicz PROGRAM: Henryk Mikołaj Górecki– Quasi Valse (1961) Jerzy Kornowicz– Wstęga purpury (w szponach walca) (2012) Piotr Moss– Drôle de valse (2014)* Grzegorz Jurczyk– Rozproszenia (quasi valse) (2015)* wykona Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz Magdalena Cynk– Trzy małe utwory (2011)* Aleksander Nowak– Green Mary Hill (2008) Ewa Synowiec– DO – DU czyli Dowolny Duet (1982, 1984) Grażyna Pstrokońska-Nawratil– Madrygał (2011) Henryk Mikołaj Górecki– Toccata (1955) wykonają: Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz, Andrzej Jungiewicz WYKONAWCA: Friedemann Amadeus Treiber (Bazylea) piatek, 20.11.2015, godz.17:00 IMPREZA TOWARZYSZĄCA Koncert studentów klas kompozycji Akademii Muzycznej w Gdańsku. W programie utwory: Kamila Cieślika, Adama Diesnera, Wojciecha Frycza, Piotra Jędrzejczyka, Jakuba Nikla, Anny Rocławskiej sobota, 21.11.2015, godz. 19:00 Ratusz Staromiejski IMPREZA TOWARZYSZĄCA „Portret słowem i dźwiękiem malowany” Inauguracja obchodów 100-lecia urodzin H. H. Jabłońskiego niedziela, 22.11.2015, godz. 17:00 Sala Kameralna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej KONCERT FINAŁOWY WYKONAWCY: Orkiestra „Sinfonietta Pomerania” Piotr Nowicki – fortepian Tadeusz Dixa – dyrygent PROGRAM: Andrzej Dziadek– Pomerania (2014) Monika Kędziora– Szklistych na fortepian i zespół instrumentów (2005/2006) Jerzy Kornowicz– Zorze IV Melos-Ethos (2006) Krzysztof Meyer – M usique scintillante (2007) * prawykonanie Słowo wstępne Festiwal muzyki współczesnej, jaki inaugurujemy w tym roku w Gdańsku, nazwaliśmy „Nowe Fale”, z sentymentu dla morskiego kolorytu naszego miasta, ale i dla zaznaczenia, że chodzi nam o wykonania muzyki reprezentującej ciekawe – i nowe właśnie – nurty we współczesnej twórczości. Program ułożyliśmy z dzieł twórców, których dzieła budzą dziś szczególne zainteresowanie znawców, mediów i publiczności. Należą oni do różnych pokoleń, uprawiają różne gatunki i style muzyczne, łączy ich jednak nietuzinkowe podejście do zadań twórczych. Oprócz tego poprosiliśmy kilkunastu polskich kompozytorów o napisanie specjalnie na nasz festiwal nowych utworów. Do wykonania na festiwalu „Nowe Fale” zaplanowano ich aż jedenaście. Obok prawykonań proponujemy wysłuchanie koncertów, na których zabrzmi klasyka muzyki XX-go wieku: dzieła Henryka Mikołaja Góreckiego, Krzysztofa Meyera, Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Kilara, kompozycje rodzimych twórców średniego i młodszego pokolenia, a obok tego dzieła zagranicznych „tytanów” muzyki XX wieku, takich jak Hans Werner Henze, Wolfgang Rihm czy Bernd Zimermann. Prezentację festiwalowego repertuaru powierzyliśmy wybitnym solistom i zespołom z całej Polski. Będą wśród nich znakomite zespoły trójmiejskie: działająca od dwóch lat Orkiestra „Sinfonietta Pomerania”, gdański Chór Kameralny „441 Hz”, NeoQuartet, Orkiestra Kameralna Akademii Muzycznej w Gdańsku. Wśród zaproszonych solistów i kameralistów są artyści z Gdańska, Katowic, Łodzi oraz ze szwajcarskiej Bazylei, gdzie działa i tworzy zaproszony przez nas wybitny niemiecki skrzypek i kompozytor Friedemann Amadeus Treiber. Liczymy, że zaproponowany przez nas program zainteresuje nie tylko fachowców oraz adeptów sztuki kompozytorskiej, ale i szerokie grono melomanów. Oddając Państwu do dyspozycji niniejszą książeczkę wyrażamy nadzieję, że zechcą Państwo wziąć udział we wszystkich festiwalowych koncertach. Życzymy niezapomnianych wrażeń. Organizatorzy 11 14.11.2015, sobota, godz. 18:00 Centrum św. Jana KONCERT INAUGURACYJNY Chór Kameralny „441 Hz” Anna Wilczewska – dyrygent PROGRAM Henryk Mikołaj Górecki – Szeroka woda op. 39 (1979) Jacek Sykulski – Stoi lód na Prośnie (2014) Andrzej Koszewski – Tryptyk Wielkopolski, cz. 1 Czerwona korona (1963) Krzysztof Olczak – Varietas in unitate (2015) * Marek Czerniewicz – Jezu ufam Tobie (2010) * Eugeniusz Głowski – Naprzeciw wyszło nam morze… (1995) Miłosz Bembinow – ShakeSpired – cz. 1 Th’expense of spirit (2015) Krzysztof Penderecki – Iże Chieruwimy (1987) Wojciech Kilar – Apotheosis (1998) Paweł Łukaszewski – Nunc Dimittis (2007) KOMPOZYTORZY Henryk Mikołaj Górecki (1933 – 2010) w 1955 roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, w klasie kompozycji Bolesława Szabelskiego. W 1960 otrzymał dyplom uczelni z najwyższym odznaczeniem. Miał już wówczas za sobą spektakularne sukcesy kompozytorskie. W lutym 1958 odbył się w PWSM monograficzny koncert jego utworów (grali muzycy Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją K. Stryji). Jesienią tegoż roku debiutował na „Warszawskiej Jesieni” wokalno-instrumentalnym Epitafium. Od tej pory jego dzieła pojawiały się regularnie w programach „Warszawskiej Jesieni” i innych polskich festiwali muzyki współczesnej. W 1960 otrzymał I nagrodę na Konkursie Młodych ZKP i wyjechał na trzymiesięczny pobyt do Paryża. W 1961 Symfonia „1959” uzyskała I lokatę na Biennale Młodych w Paryżu. Plonem tej nagrody był kolejny pobyt artysty w Paryżu (1963), rozszerzony o wycieczkę do Darmstadt. W 1965 przyjął Górecki etat wykładowcy w PWSM w Katowicach; w tym czasie zaangażował się na krótko w działalność śląskiego środowiska kompozytorskiego – w latach 1964-69 był wiceprezesem katowickiego Koła ZKP. Intensywna praca twórcza zaowocowała kolejnymi nagrodami. W 1967 Refren został nagrodzony III lokatą na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO, w 1968 organowa Kantata uzyskała I miejsce na Konkursie Kompozytorskim w Szczecinie, w 1973 kompozytor otrzymał I lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO za Ad Matrem. W 1975 roku Henryk Mikołaj Górecki przyjął stanowisko rektora PWSM w Katowicach. Równocześnie prowadził własną klasę kompozycji, którą ukończyli: R. Augustyn, M. Hussar, E. Knapik, A. Krzanowski. W 1977 otrzymał tytuł profesorski. W 1979 zrezygnował z funkcji rektora, jak również z posady w katowickiej uczelni. Poświęcił się całkowicie pracy twórczej, udzielając się jedynie w organizacjach społecznych: w l. 1977-83 był wiceprezesem Towarzystwa im. K. Szymanowskiego w Zakopanem, gdzie od 1978 mieszkał z przerwami wraz z rodziną (był honorowym obywatelem Zakopanego), a w l. 1980-84 prezesem Klubu Inteligencji Katowickiej w Katowicach. 13 Wielkie osiągnięcia artystyczne oraz pozycja wybitnej osobistości polskiego życia społecznego i kulturalnego została potwierdzona wieloma nagrodami i odznaczeniami państwowymi oraz wyróżnieniami przyznanymi przez instytucje zagraniczne. Górecki jest laureatem nagród muzycznych Województwa Katowickiego (1958, 1975), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1965), I stopnia (1969, 1973), dorocznej nagrody ZKP (1970), nagrody Komitetu do spraw Radia i Telewizji (1974), Nagrody Państwowej I stopnia (1976), nagrody Ministra Spraw Zagranicznych (1992), nagrody metropolity katowickiego „Lux ex Silesia” (2000), nagrody Województwa Śląskiego (2003). Od 1993 był członkiem honorowym ZKP. Otrzymał liczne doktoraty honorowe, m. in. Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1993), Uniwersytetu Warszawskiego (1994), Catholic University w Waszyngtonie, University of Michigan w Ann Arbor, Victoria University, University of British Columbia w Montrealu, Akademii Muzycznej w Katowicach (2003). Jacek Sykulski, ur. w Poznaniu w 1964 roku, ukończył Szkołę Chóralną Jerzego Kurczewskiego oraz Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie klarnetu oraz kompozycji u prof. Floriana Dąbrowskiego. W 1987 r. przybył do Kanady, gdzie odbył roczny pobyt stypendialny u Christophera Dedricka. W latach 1996 – 2000 był dyrygentem i szefem artystycznym Chóru Akademickiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Zespół ten w roku 2000 zdobył Złoty Medal na konkursie Palestriny w Rzymie, a w roku 2002 nagrał płytę „Tribute to USA”, której intencją było wyrażenie solidarności z narodem amerykańskim po wydarzeniach z 11 września 2001. Po nagraniu zespół odbył sześciotygodniowe tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, występując m.in. na waszyngtońskim Kapitolu, w siedzibie ONZ, w Katedrze Św. Patryka w Nowym Jorku oraz w samej „strefie ZERO”. W 2003 roku Jacek Sykulski został dyrektorem Poznańskiego Chóru Chłopięcego. Prowadzi również autorski zespół wokalny „Nova Gaudia”. Jest autorem licznych kompozycji i opracowań na chór. W 1991 roku skomponował hymn VI Światowego Dnia Młodzieży Abba Ojcze. Kompozycja Kyrie, prawykonana w Rzymie w 2000 roku, była wielokrotnie nadawana za pośrednictwem radia BBC. Napisał również muzykę do kil14 kunastu pieśni spotkań Lednica 2000. Sykulski jest także autorem kilku utworów, których premiery odbyły się z okazji rocznic znaczących wydarzeń historycznych (m.in. Peace Meditation oraz Dance in the fire, oba napisane na pierwszą rocznicę wydarzeń wrześniowych w USA, Voices from the past, skomponowane z okazji 60. Rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim, Msza o św. Jacku, napisana na Kapitułę Generalną Zakonu Dominikanów). W 2005 r. Jacek Sykulski skomponował muzykę do filmu dokumentalnego o Janie Pawle II, a w 2006 r. powstała Missa 1956, która została wykonana w dzień 50. Rocznicy Powstania Poznańskiego Czerwca, oraz Oratorium Gietrzwałdzkie. W 2008 roku powstało kolejne oratorium Wolności dla nas idzie czas, skomponowane w 90. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. W 2009 roku miał swą premierę utwór Media Vita, podczas Światowego Konkursu Muzycznego w Kerkrade w Holandii. Utwory Jacka Sykulskiego są wykonywane przez uznane chóry i zespoły, m.in. Taipei Male Choir, Chor Leoni Men’s Choir (Kanada), Chicago a cappella, czy Affabre Concinui. Nagrania jego kompozycji były transmitowane w Stanach Zjednoczonych, Telewizji Polskiej, BBC Radio oraz Sender Freies Radio w Berlinie. Za swoją działalność artystyczną artysta został nagrodzony Medalem Młodej Sztuki (dwukrotnie), Nagrodą Wielkiej Pieczęci Miasta Poznania oraz nagrodą Gloria Artis. * Utwór Stoi lód na Prośnie powstał w 2014 roku ma zamówienie Polskiego Narodowego Chóru Młodzieżowego. Pierwotnie powstał jako wokaliza bez słów. Kompozytor jednak uznał, że czegoś mu w nim brakuje i poprosił swego przyjaciela Marka Mikołajczaka, by zastanowił się, czy jest w stanie dopisać do kompozycji słowa. Jeszcze tej samej nocy powstała opowieść… Fascynujące w tym wszystkim jest to, że autor tak zgrabnie wkomponował słowa w istniejącą już materię muzyczną, że kompozytor nie musiał zmieniać ani jednej nuty. Stoi lód na Prośnie zostało również wykorzystane w najnowszej kompozycji Jacka Sykulskiego EtnoPoland na kwartet głosów dziecięcych, orkiestrę kameralną i perkusję (2015). Jacek Sykulski 15 Andrzej Koszewski (1922-2015) w 1945 roku rozpoczął studia muzykologiczne na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem Adolfa Chybińskiego, które ukończył w roku 1950. Jednocześnie, w latach 1946-48, studiował teorię muzyki, a w latach 1948-53 – kompozycję u Stefana Bolesława Poradowskiego w PWSM w Poznaniu. W latach 1953-58 kontynuował studia pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego jako aspirant w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Działalność pedagogiczną rozpoczął w roku 1948. W latach 1948-61 uczył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, a w latach 1950-63 – w Liceum Muzycznym w Poznaniu. W 1957 podjął pracę w PWSM w Poznaniu. Od 1965 roku był docentem, od 1978 profesorem nadzwyczajnym, a od 1985 – profesorem zwyczajnym. Od 1967 prowadził klasę kompozycji, pełniąc również w latach 1984-87 funkcję kierownika Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki poznańskiej uczelni. Był laureatem wielu nagród artystycznych, m.in. Nagród Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1967, 1973 i 1977) i I stopnia (1978, 1982 i 1988), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1982), dorocznej Nagrody Związku Kompozytorów Polskich (1986) oraz Nagrody im. Jerzego Kurczewskiego (2003). Krzysztof Olczak, ur. w 1956 roku w Łodzi, studia muzyczne odbył na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej w Warszawie (dzisiejszy Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) pod kierunkiem Lecha Puchnowskiego (akordeon), a następnie w Akademii Muzycznej w Gdańsku u Eugeniusza Głowskiego (kompozycja – dyplom z wyróżnieniem). Jest laureatem konkursów akordeonowych i kompozytorskich, m.in. Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego w Auckland (1980, brązowy medal); Konkursu Kompozytorskiego Premio Citta di Castelfidardo (1984 – I i II nagroda oraz 1988 - II nagroda), Ogólnopolskiego Konkursu Kompozycji Akordeonowych (1985 – I nagroda), Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego Gdańsk 1992 i in. Za działalność artystyczną i dydaktyczną otrzymał szereg nagród i wyróżnień, jak np. Nagrodę Artystyczną Młodych im. S. Wyspiańskiego – 1989, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki – 1993, Nagrodę Indywidualną Centrum Edukacji Artystycznej – 1992 i 1998. Krzysztof Olczak występuje również jako akordeonista, solista i kameralista, koncertując w Polsce i wielu krajach Europy (Austria, Estonia, 16 Finlandia, Hiszpania, Islandia, Niemcy, Norwegia, Rosja, Słowacja, Szwecja, Włochy) oraz w Iranie i USA. Jego kompozycje były wykonywane na szeregu festiwali muzyki współczesnej, jak: Musik Biennale – Berlin, Internationale Studienwoche – Bonn, Blue Lake Festival – Lappeenranta, Varna Summer, Scrivi e Suona – Kraków, Musica Polonica Nova – Wrocław, Poznańska Wiosna Muzyczna, Warszawska Jesień, Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów „DROGA” i in. Dokonał również wielu nagrań. Od 1979 roku jest związany zawodowo z Akademią Muzyczną w Gdańsku, aktualnie jako profesor klasy akordeonu i klasy kompozycji. * Kompozycja Varietas in unitate została skomponowana w 2015 roku dla Chóru Kameralnego „441 Hz” prowadzonego przez Annę Wilczewską. Krzysztof Olczak Marek Czerniewicz, ur. 16 września 1974 roku w Ornecie, jest absolwentem gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie kompozycji prof. Eugeniusza Głowskiego (dyplom z wyróżnieniem w 2000 roku). Twórczość Czerniewicza była prezentowana w wielu ośrodkach w Polsce i za granicą (m.in. Wiedeń, Tallin, Budapeszt, Bratysława, Bruksela, Brno, Berlin, Lipsk, Hamburg, Ostrawa, Wilno, Moskwa, Jerozolima, Betlejem, miasta Chińskiej Republiki Ludowej). Jego utwory grali m.in. Andre Ochodlo, Teatr Atelier w Sopocie, Polska Filharmonia Kameralna w Sopocie, „Cappella Gedanensis”, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, „NeoQuartet”, „The Smith Quartet”, „Atom String Quartet”, „Hevelius Brass”. Jest także autorem muzyki teatralnej i filmowej. Stworzył m.in. muzykę do obrazu Marcina Bortkiewicza Portret z pamięci (film jako trzeci w polskiej kinematografii został zakwalifikowany do niezwykle prestiżowej sekcji Director’s Forthnight 65. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes w 2012 roku). Kompozytor był stypendystą londyńskiej organizacji European Association for Jewish Culture (2002), laureatem Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego przyznawanego twórcom kultury (2006), w 2007 roku otrzymał Nagrodę Ministra Obrony Narodowej za kompozycję na orkiestrę dętą. W roku 2014 został laureatem Honorowej Nagrody Gdańskiego Towa17 rzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie kompozycji. W roku 2002 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz w Akademii Pomorskiej w Słupsku. * Kompozycję Jezu ufam Tobie przywiozłem ze sobą jako swoistą pamiątkę z podróży do Wilna, którą odbyłem w marcu 2010 roku. Podczas krótkiej wizyty w tym szczególnym dla mnie i dla wielu Polaków mieście, w mieście moich dziadków i mojego ojca, miałem okazję trwać na modlitwie pod obrazem Jezusa Miłosiernego. Wtedy zrodził się też pomysł stworzenia kompozycji chóralnej opartej jedynie na trzech prostych, ale pełnych mocy słowach, które, co zauważyłem z wielkim żalem, w litewskim sanktuarium, do którego wtedy wstąpiłem, zostały zasłonięte tylko dlatego, że były w języku polskim. Po powrocie do Gdańska, pewnego sobotniego kwietniowego poranka, w trakcie sporządzania ostatecznej wersji utworu dotarła do mnie informacja o tragedii w Smoleńsku. Ta wstrząsająca wiadomość wpłynęła także na ostateczny kształt mojej kompozycji, w której skupienie, smutek i tragizm mieszają się z nadzieją, radością i euforią. Marek Czerniewicz Eugeniusz Głowski, ur. 12 lipca 1938 w Toruniu, studia muzyczne w zakresie teorii muzyki i kompozycji ukończył w PWSM w Gdańsku (1967, 1971) pod kierunkiem Konrada Pałubickiego i Marka Podhajskiego. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w konkursach kompozytorskich, m.in. Feliksa Nowowiejskiego (1973), Józefa Elsnera (1975), Polskiego Radia (1977), Episkopatu Polski (1984), Karola Lipińskiego (1990), Toli Korian (Londyn, 1990), II Konkursie Kompozytorskim na kolędę i pastorałkę (Będzin, 2005). Jego kompozycje wykonywane były na wielu festiwalach, konkursach i koncertach w kraju (m.in. w Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Lublinie, Legnicy, Łodzi, Międzyzdrojach, Olsztynie, Poznaniu, Toruniu, Warszawie, Wrocławiu) oraz w innych krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Chile i Peru (m.in. w Arezzo, Arhnem, Brnie, Brukseli, Hamburgu, Helgoland, Kalundborgu, Kijowie, Lucernie, Mannheim, Moskwie, Mińsku, Neuchâtel, Oskarshamn, Paryżu, Santiago, Warnie, Weimarze, Wiedniu). Kilka utworów zostało wydanych drukiem 18 przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Agencję Autorską, Wydawnictwo „Pomorze”, nagranych przez Polskie Radio, a także utrwalonych na kasetach i płycie kompaktowej. Eugeniusz Głowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1985), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1975, 1980, 1985, 1991), Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1983), Nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1987), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001). Jest członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. W latach 1978-96 pełnił funkcje prezesa, wiceprezesa i sekretarza w Zarządzie Gdańskiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich. Jest profesorem kompozycji i teorii muzyki w Akademii Muzycznej w Gdańsku (gdzie w latach 1981-87 pełnił również funkcję dziekana Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki) oraz w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. * Inspiracją do napisania pieśni Naprzeciw wyszło nam morze był głęboko refleksyjny tekst Josepha Conrada. Eugeniusz Głowski Miłosz Bembinow, ur. 1 stycznia 1978 w Warszawie, studiował w Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie kompozycji Stanisława Moryty (dyplom z wyróżnieniem) oraz dyrygenturę symfoniczno-operową pod kierunkiem Antoniego Wita. Był stypendystą Fundacji im. Józefa Elsnera (dwukrotnie), Rządu Bawarskiego oraz Ministra Kultury RP („Młoda Polska”). W latach 2007-2008 wykładał na Uniwersytecie Keimyung w Korei Południowej jako gościnny profesor kompozycji. Dyrygował m.in. Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, orkiestrą Sinfonia Varsovia, Polską Orkiestrą Radiową w Warszawie, a także orkiestrami filharmonii w Jeleniej Górze, Kielcach i Koszalinie. Dokonał licznych prawykonań i nagrań utworów polskich kompozytorów. Od 2000 roku działa jako kierownik muzyczny Orkiestry Kameralnej „Forum Ensemble”, której jest współzałożycielem. W sezonie 2004/2005 był dyrygentem i kierownikiem muzycznym operetki Kraina Uśmiechu Ferenca Lehára, a w sezonie 2005/2006 dyrygentem musicalu West Side Story Leonarda Bernsteina w Teatrze Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu. Kompozy19 cje Miłosza Bembinowa wykonywane były na wielu festiwalach, m.in. Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Talentów w Tarnowie, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater” w Częstochowie, Międzynarodowym Conversatorium Organowym w Legnicy, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Chóralnej w Fano we Włoszech, Ogólnopolskim Festiwalu „Gwiazdy Promują” w Jeleniej Górze, Międzynarodowych Dniach Kompozytorów Krakowskich, „Poznańskiej Wiośnie Muzycznej”, Warszawskich Spotkaniach Muzycznych oraz na koncertach - zarówno w Polsce (w tym wielokrotnie w Filharmonii Narodowej w Warszawie), jak i za granicą (w większości krajów europejskich, krajach Ameryki Północnej i Południowej oraz w Azji). Prezentowane były przez rozgłośnie radiowe i telewizyjne, a także zostały wydane na 30 płytach przez m.in. takie wytwórnie, jak: Acte Préalable, Cavalli Records, Digiton Records, DUX, Musica Sacra Edition i Soliton. Dwie spośród nich otrzymały nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk 2012” w kategorii Muzyka Współczesna oraz Muzyka Chóralna i Oratoryjna. Album CD&DVD Łukaszewski i Bembinow – kolędy i pastorałki uzyskał w 2011 roku status Złotej Płyty DVD, a w roku 2013 także Platynowej Płyty DVD i Złotej Płyty CD. Dorobek twórczy Miłosza Bembinowa obejmuje zarówno utwory kameralne, orkiestrowe i oratoryjne, jak i muzykę rozrywkową i filmową. Szczególne miejsce w twórczości kompozytora zajmuje muzyka chóralna. Jego utwory były wykonywane, m.in. przez Chór Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, Polski Chór Kameralny „Schola Cantorum Gedanensis”, Białostocki Chór Kameralny „Cantica Cantamus”, Chór Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Chór Stanowego Uniwersytetu w Kansas w Stanach Zjednoczonych, Chór Politechniki Częstochowskiej „Collegium Cantorum”, Chór Instytutu Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Chór Akademicki Uniwersytetu w Białymstoku, Chór Akademicki UW, Chór NFM we Wrocławiu oraz toruński chór Astrolabium. Jest laureatem konkursów kompozytorskich: w 1996 otrzymał I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim Uczniów Szkół Muzycznych w Tarnowie oraz III nagrodę w Ogólnopolskim Otwartym Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku, w 1997 – nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Myślenicach oraz I na20 grodę w Konkursie Kompozytorskim „Musica Sacra” w Częstochowie, w 2001 – wyróżnienie w Ogólnopolskim Otwartym Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku i wyróżnienie w Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda w Warszawie. Otrzymał zamówienia kompozytorskie m.in. od festiwalu Warszawskie Spotkania Muzyczne, Conversatorium Organowego w Legnicy, Endemol-Neovision, Łomżyńskiej Orkiestry Kameralnej, Hob-beats Percussion Duo, Centrum Myśli JP2, Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Sommer-Oper-Bamberg, Chóru kameralnego Katedry w Bambergu, Chóru Żeńskiego Katedry w Tarnowie „Puellae orantes”, Jana Bokszczanina, Chóru chłopięco-męskiego Katedry w Regensburgu w Niemczech, Festiwalu Chórów Akademickich „Universitas Cantat” w Poznaniu, „Teatr Squad Form”, Fundacji ForMusic oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków w ramach zamówień Instytutu Muzyki i Tańca. Jest jednym z głównych inicjatorów festiwalu Uczniowskie Forum Muzyczne oraz Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego Uczniowskiego Forum Muzycznego. W latach 2003-2007 pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej „Jeunesses Musicales”, a w latach 20082009 był wicedyrektorem międzynarodowego projektu Keimyung-Chopin Academy of Music w Daegu, w Korei Południowej. Był współzałożycielem oraz prezesem (do 2011) Fundacji Inicjatyw Artystycznych „Sfera Harmonii”. Obecnie jest m. in. pełnomocnikiem ds. kontaktów zagranicznych i prawa autorskiego Związku Kompozytorów Polskich oraz przewodniczącym Sekcji Autorów Dzieł Muzyki Poważnej Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Od roku 2004 wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. * ShakeSpired na zespół wokalny a cappella to nowa kompozycja, która powstała w marcu 2015 roku na zamówienie Związku Kompozytorów Polskich i jest dedykowana Sekstetowi Wokalnemu proMODERN. Jednym z założeń kompozytorskich tego utworu jest zbudowanie nowoczesnego pomostu między wybranym tekstem a współczesnym odbiorcą oczekującym komunikatywnej interpretacji słów brytyjskiego wieszcza – przy użyciu m.in. współczesnych środków ekspresji wokalnej, a także tradycyjnej melodyki, czy rzetelnie brzmiącej harmonii. 21 W maju b.r., podczas 29. Warszawskich Spotkań Muzycznych ShakeSpired zabrzmiało po raz pierwszy w wykonaniu Sekstetu Wokalnego proMODERN. Pod koniec września b.r. utwór wykonali znakomici brytyjscy śpiewacy BBC Singers podczas koncertu w Londynie. Miłosz Bembinow Krzysztof Penderecki, ur. ur. 23 listopada 1933 w Dębicy, w latach 1954-58 studiował kompozycję pod kierunkiem Artura Malawskiego, a po jego śmierci u Stanisława Wiechowicza w PWSM w Krakowie. W 1958 został wykładowcą kompozycji w swojej macierzystej uczelni. W latach 1972-1987 pełnił funkcję jej rektora. Działalność pedagogiczną prowadził również w Folkwang-Hochschule für Musik w Essen (1966-68) oraz Yale University w New Haven (1973-78). W latach 1987-1990 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Krakowskiej, od 1993 jest dyrektorem artystycznym Festival Casals w San Juan w Puerto Rico, od 1997 dyrektorem muzycznym Sinfonia Varsovia, a od 1998 doradcą Beijing Music Festival w Pekinie. W latach 1968-70 był stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) w Berlinie. Jako dyrygent Krzysztof Penderecki zadebiutował w 1971 w Donaueschingen, wykonując swój utwór Actions na zespół free-jazzowy (1971). Od tego czasu prowadzi intensywną działalność dyrygencką. W 1972 dokonał nagrania płytowego dla EMI swoich utworów z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Dyrygował wieloma renomowanymi orkiestrami na świecie, m.in. Müncher Philharmoniker, Sinfonieorchester des Norddeutschen Rundfunks w Hamburgu, Sinfonieorchester des Mitteldeutschen Rundfunks w Lipsku, London Symphony Orchestra, Philadelphia Orchestra, New York Philharmonic Orchestra, orkiestrą radia japońskiego (NHK) w Tokio, orkiestrą filharmoniczną w Osace. Od 1988 jest głównym gościnnym dyrygentem Sinfonieorchester des Norddeutschen Rundfunks w Hamburgu, od 2000 gościnnym dyrygentem China Philharmonic Orchestra. W 1959 roku zdobył I, II i III nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich, w 1961 I nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, jest również dwukrotnym laureatem Prix Italia. Krzysztof Penderecki otrzymał wiele nagród i odzna22 czeń, m.in. Nagrodę Państwową I stopnia (1968, 1983), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1970), Nagrodę im. Gottfrieda von Herdera (1977), Nagrodę im. Jeana Sibeliusa (1983), Premio Lorenzo Magnifico (1985), Nagrodę Izraelskiej Fundacji im. Karla Wolffa (1987), Grammy Award (1988, 1999, 2001), Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi RFN (1990), Grawemeyer Award of the University of Louisville (1992), Nagrodę Międzynarodowej Rady Muzycznej UNESCO (1993), Order Za Zasługi dla Kultury Księstwa Monaco (1993), Krzyż Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1993), austriackie odznaczenie honorowe „Za Osiągnięcia Naukowe i Artystyczne” (1994), Nagrodę Pro Baltica (1995), tytuł Commandeur dans l’Ordre des Arts et des Lettres (1996), Nagrodę Muzyczną miasta Duisburg (1999), AFIM Indie Award (1999), MIDEM Classical Award jako Best Living Composer of the Year (2000), Ordine al Merito della Repubblica Italiana (2000), Premio Principe de Asturias de las Artes (2001), Nagrodę Wielką Fundacji Kultury (2002), Nagrodę im. Romano Guardiniego (2002), Preis der Europäischen Kirschenmusik (2003), Medal Fundacji Judaica (2003), Praemium Imperiale (2004), Order Orła Białego (2005), Commander of the Three Star Order Republiki Łotewskiej (2006), Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008), Nagrodę im. Józefa Chełmońskiego (2008), Złoty Medal Ministra Kultury Republiki Armenii (2008). Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Rochester (1972), Saint Olaf College w Northfield w Minnesocie (1977), Uniwersytetu w Bordeaux (1979), Uniwersytetu w Leuven (1979), Georgetown University w Waszyngtonie (1984), Uniwersytetu w Belgradzie (1985), Universidad Autónoma de Madrid (1987), Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1987), Uniwersytetu Warszawskiego (1993), Akademii Muzycznej w Krakowie (1994), Akademii Muzycznej w Warszawie (1994), Universidad Católica Argentina w Buenos Aires (1994), Uniwersytetu w Glasgow (1995), Uniwersytetu Jagiellońskiego (1998), Universitatea Babeş-Bolyai w Klużu-Napoce (1999), Duquesne University w Pittsburghu (1999), Academia de Muzica „Gheorghe Dima” (1999), Universität Luzern (2000), Yale University w New Haven (2003), Uniwersytetu w St. Petersburgu (2003), Uniwersytetu w Lipsku (2003), Uniwersytetu w Seulu (2005), Konserwatorium w Erywaniu (2008), Akademii Muzycznej w Gdańsku (2008) oraz członkiem honorowym Royal 23 Academy of Music w Londynie, Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie, Kungliga Musikaliska Akademien w Sztokholmie, Akademie der Künste w Berlinie, Academia Nacional de Bellas Artes w Buenos Aires, Academie Internationale de Philosophie et de l’Art w Bernie, Polskiej Akademii Nauk, Académie Nationale des Sciences, Belles-lettres et Arts w Bordeaux, Royal Irish Academy of Music w Dublinie, American Academy of Arts and Letters, Academia Scientiarium et Artium Europaea w Salzburgu, Institut for Advanced Study University Bloomington, The Kościuszko Foundation w Nowym Jorku, Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu, Academy for Performing Arts w Hong Kongu.W 1997 roku Krzysztof Penderecki opublikował książkę pt. Labirynt czasu. Pięć wykładów na koniec wieku (Warszawa, Presspublica). Wojciech Kilar (1932- 2013) w latach 1950-55 studiował fortepian i kompozycję u Bolesława Woytowicza w PWSM w Katowicach, otrzymując w 1955 roku dyplom z wyróżnieniem. W latach 1955-58 był aspirantem w klasie Woytowicza w PWSM w Krakowie. W 1957 brał udział w Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt, a w latach 195960 uzupełniał studia w Paryżu pod kierunkiem Nadii Boulanger, jako stypendysta rządu francuskiego. Po powrocie do kraju rozpoczął samodzielną działalność kompozytorską oraz pianistyczną. W latach 1964-69 był przewodniczącym Zarządu Koła Związku Kompozytorów Polskich w Katowicach. Od 1971 do 1981 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego ZKP. W 1955 roku otrzymał II nagrodę za Małą uwerturę w Konkursie Utworów Symfonicznych towarzyszącym V Festiwalowi Młodzieży w Warszawie. W 1960 roku otrzymał Nagrodę Kompozytorską im. Lili Boulanger. W 1970 roku został nagrodzony za muzykę do filmu Czerwone i złote, zaś w 1971 za muzykę do filmu Romantyczni. W 1975 roku nagrodzona została m.in. muzyka do filmów Ziemia obiecana i Bilans kwartalny, a w 1978 roku muzyka do Spirali. W 2000 roku Wojciech Kilar otrzymał Nagrodę Złotego Berła oraz Złotą Kaczkę za muzykę do filmu Pan Tadeusz w reżyserii Andrzeja Wajdy. Wśród zagranicznych laurów Kilara za muzykę filmową są nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cork w Irlandii, nagroda w Katanii, Prix Louis Delluc, ASCAP Aword w Los Angeles, nagroda Best Score 24 Composer for a 1992 Horror Film w San Francisco. Kompozytor został ponadto uhonorowany Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki II (1967) i I (1976) stopnia, Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1975), Nagrodą Państwową I stopnia (1980), Nagrodami Muzycznymi Województwa Katowickiego (1967, 1971, 1975, 1980), Nagrodami Miasta Katowic (1975, 1992), Nagrodą Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1984), Nagrodą Artystyczną Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarność” (1989), Nagrodą Trzech Powstańczych Skrzydeł (1990), Nagrodą Telewizji Katowice (1990), Nagrodą przewodniczącego Komitetu Kinematografii (1991), Nagrodą Arcybiskupa Metropolity Katowickiego „Lux ex Silesia” (1995), Nagrodą im. W. Korfantego (1995), Sonderpreis des Kulturpreises Schlesien des Landes Niedersachsen (1996), Złotym Berłem Fundacji Kultury Polskiej (2000), Wielką Nagrodą Fundacji Kultury (2001), Diamentowym Laurem (2003), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie muzyki (2003), Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia (2003), Złotym Hipolitem (2004), Nagrodą TV Polonia „za sławienie Polski i polskości” (2004), Nagrodą Godła Promocyjnego „Śląski Oskar” (2005), Nagrodą „Animus Silesiae” przyznawaną przez Zespół Pieśni i Tańca Śląsk dla wybitnych osobistości i autorytetów (2006), Nagrodą Feniksa przyznawaną przez Związek Polskich Kawalerów Maltańskich twórcom sięgającym do tradycji chrześcijańskiej (2008), nagrodą „Totus” Fundacji Konferencji Episkopatu Polski „Dzieło Nowego Tysiąclecia” (2009), Honorową Nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego (2011), nagrodą Złotego Fryderyka za całokształt twórczości (2012), Złotą Polską Muzą – wyróżnieniem przyznawanym przez Stowarzyszenie Muzyki Polskiej (2012) oraz Nagrodą Honorową Koryfeusza Muzyki Polskiej (2012). Od 1998 roku Wojciech Kilar jest honorowym obywatelem miasta Rzeszowa, zaś od 2006 – Katowic i Wodzisławia Śląskiego. Dwukrotnie nadano mu tytuły doktora honoris causa – w Uniwersytecie Opolskim (1998) i Uniwersytecie Śląskim (2012). Wojciech Kilar został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2002) Orderem Orła Białego oraz odznaczeniem Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego „w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej i za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej” (2012). 25 Paweł Łukaszewski, ur. w 1968 w Częstochowie, ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, uzyskując dwa dyplomy: w zakresie gry na wiolonczeli: 1992, prof. A. Wróbel i kompozycji (z wynikiem celującym); 1995, prof. M. Borkowski. Od roku 1996 pracuje w Katedrze Kompozycji Akademii Muzycznej w Warszawie, gdzie w 2000 r. uzyskał tytuł naukowy doktora, a w roku 2006 tytuł naukowy doktora habilitowanego w zakresie kompozycji. Od grudnia 2010 r. pracuje na sta nowisku profesora naukowo-dydaktycznego. W roku 2014 otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. W 2003 i 2006 został zaproszony jako visiting professor do Chile i Argentyny; w 2010 przeprowadził serię wykładów we Francji, Niemczech, Hiszpanii i Norwegii. Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. w 1994 – II nagrodę na 2. Forum Młodych Kompozytorów w Krakowie oraz wyróżnienie na Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda (1992), w 1995 – I nagrodę na Konkursie Akademii Muzycznej w Warszawie, w 1996 – II nagrodę na 5. Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku (1996), w 1998 – II nagrodę na 27. Międzynarodowym Konkursie Florilege Vocal de Tours we Francji (1995). Ponadto został uhonorowany Nagrodą Prezydenta Miasta Częstochowy za twórczość kompozytorską (1995), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), Nagrodą im. św. Brata Alberta (2006), Brązowym Medalem Gloria Artis (2011), Nagrodą Prymasa Polski (2011), Medalem Pro Masovia (2014), Choc de Classica (2014) i Orphee d’Or - Prix Hector Berlioz (2014). Otrzymał także siedmiokrotnie nagrodę fonograficzną Fryderyk (1999, 2005, 2006, 2008, 2011, 2013 – Artysta Roku, 2015). Stypendysta Miasta Stołecznego Warszawy (2010). Kompozytor sezonu 2010/2011 Filharmonii Narodowej. Utwory Pawła Łukaszewskiego wykonywane były na ponad 100 festiwalach w kraju i za granicą i są zarejestrowane na ponad 100 polskich i zagranicznych płytach CD (m.in. Hyperion, Acte Préalable, Polskie Nagrania Edition, DUX, Musica Sacra Edition, Signum Records). Ponad 60 jego utworów zostało wydanych przez ChesterNovello, PWM Kraków, Edition Ferrimontana, Edizioni Carrara, Lorenz Corporation, Choris Mundi, Santa Barbara California, Walton Music. Od roku 1995 do 2013 był Sekretarzem Zarządu Stowarzyszenia i Dyrektorem Organizacyjnym Międzynarodowego Festiwalu Laboratorium Muzyki Współczesnej, a od roku 2000 26 jest prezesem Instytutu Musica Sacra. Jest członkiem ZAiKS i Prezydium Rady Akademii Fonograficznej. Pracuje w radach artystycznych festiwali m.in. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej Gaude Mater w Częstochowie. Bierze udział w pracach jury konkursów kompozytorskich, m.in. w Arezzo, Rimini (Włochy), Moskwie (Rosja), Bukareszcie (Rumunia) i na Malcie oraz w Polsce (Katowice, Bydgoszcz, Legnica, Warszawa, Częstochowa, Poznań). Jest dyrektorem Chóru Katedry Warszawsko-Praskiej Musica Sacra i Wydawnictwa Musica Sacra Edition. Twórczość P. Łukaszewskiego zyskała znaczącą pozycję w Europie, USA i Kanadzie. Jego utwory są wykonywane i prawykonywane przez renomowane zespoły chóralne z Londynu i Cambridge (The Kings Singers, The Holst Singers, BBC Singers, Trinity College Choir, Tenebrae, Britten Sinfonia, Polyphony) pod dyrekcją m.in. wybitnego dyrygenta Stephena Laytona. Wydane są także mające znakomite recenzje dwie płyty autorskie z jego kompozycjami w wytwórni Hyperion. * Nunc dimittis powstał w ciągu trzech godzin latem 2007 roku, na dzień przed moim wylotem do Londynu, a właściwie do Cambridge, gdzie Trinity College Choir pod dyrekcją wybitnego Stephena Laytona dokonał nagrania płytowego dla firmy Hyperion. Tradycja wykonywania Nunc dimittis jest głęboko kultywowana w kościele anglikańskim. Utwór został opublikowany przez Chester Music i stał się jedną z najczęściej wykonywanych moich kompozycji chóralnych, doczekując się wykonań w Europie, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie czy Australii. Z czasem skomponowałem Magnificat i włączyłem Nunc dimittis do tego kilkuczęściowego utworu na saksofon, chór i orkiestrę. Paweł Łukaszewski WYKONAWCY Chór Kameralny „441 Hz” powstał w 2006 roku z inicjatywy studentów gdańskiej Akademii Muzycznej. Na co dzień prowadzi aktywną działalność koncertową, promującą muzykę najnowszą. Odbył tournée koncertowe do Włoch i Niemiec, a także organizował koncerty w Gdańsku w ramach wymiany artystycznej z chórami ze Szwecji i Czech. Wiodą27 cym celem Chóru Kameralnego „441 Hz” jest wykonawstwo i promowanie współczesnej muzyki wokalnej. Zespół jest laureatem nagród w krajowych i międzynarodowych konkursach chóralnych. Zdobył Złoty Dyplom i II Nagrodę na 46. Ogólnopolskim Festiwalu „Legnica Cantat” (2015), Grand Prix XIII Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Chóralnej w Barczewie oraz szereg nagród specjalnych: za najlepsze wykonanie kompozycji współczesnej, za najlepszą technikę wokalną oraz nagrodę dla najlepszego dyrygenta (2014). Chór Kameralny „441 Hz” otrzymał również Nagrodę Grand Prix X Kaszubskiego Festiwalu Muzyki Chóralnej i Regionalnej w Żukowie (2014), Złoty Medal i I Miejsce na II Gdańskim Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym (2013), I Miejsce w kat. „A” (chóry o wysokim poziomie artystycznym) na XXI Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Religijnej w Rumii (2009) oraz Złoty Medal na III Międzynarodowym Festiwalu Mundus Cantat w Sopocie (2007). Zespół zrealizował również nagrania płytowe, m.in. na płycie z okazji 60-lecia Akademii Muzycznej w Gdańsku (2007). Natomiast w 2012 roku została wydana płyta z koncertu Serioso-Giocoso, zawierająca kompozycje współczesne, charakteryzujące się nowatorskim językiem muzycznym. W 2014 została wydana nakładem wydawnictwa DUX płyta zatytułowana „Modern Choral Masterpieces”. W marcu 2013 zespół był chórem warsztatowym podczas I Ogólnopolskich Warsztatów Współczesnej Muzyki Chóralnej w Gdańsku, które poprowadził prof. Bart Bouckaert z Belgii. Owocem współpracy z Teatrem Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku był udział chóru w premierze spektaklu teatralnego Antyhona, który został wystawiony w ramach Festiwalu Inny Wymiar-Wschód Kultury. W listopadzie 2013 roku Chór „441Hz” brał udział w warsztatach „Głos w akcji” i wraz ze znakomitym zespołem wokalnym Neue Vocalsolisten ze Stuttgartu prawykonał kompozycję Karola Nepelskiego. Dyrygentem Chóru jest Anna Wilczewska, pracownik Akademii Muzycznej w Gdańsku na stanowisku adiunkta, dwukrotna laureatka nagród na Ogólnopolskich Konkursach Dyrygentów Chóralnych w Poznaniu (2006, 2008), stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007, 2008), nagrodzona Sopocką Muzą dla Młodych Twórców (2011), medalem honorowym „Zasłużony dla kultury polskiej” (2014), wyróżniona stypendiami Marszałka Województwa Pomorskiego (2014, 2015). 28 15.11.2015, niedziela, godz. 18:00 Sala Koncertowa Akademii Muzycznej IMPREZA TOWARZYSZĄCA KONCERT ORKIESTROWY Orkiestra Kameralna Akademii Muzycznej w Gdańsku Andrzej Kacprzak – koncertmistrz, Andrzej Wojciechowski – klarnet PROGRAM Artur Guza – Suita na klarnet i orkiestrę smyczkową (2014) Zenon Kowalowski – Pejzaże (2015) * Beniamin Baczewski – Clarinet Concerto * I. Vivo saltando II. Scherzo, Vivo III. Lullaby, Adagio misterioso IV. Finale, Allegro Wojciech Kilar – Orawa (1986) KOMPOZYTORZY Artur Guza w 2014 roku ukończył z wyróżnieniem kompozycję i aranżację jazzową w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku. Jest także absolwentem studiów I stopnia w zakresie wokalistyki jazzowej w tejże uczelni (2012) oraz Studium Wokalno-Aktorskiego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (dyplom z wyróżnieniem 2007). W latach 2007-2013 pracował jako instruktor teatralny Teatru Junior oraz projektu Lato w Teatrze, a od roku 2014 jest pedagogiem i kierownikiem wokalno-muzycznym w Studium Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej w Gdyni. Działa aktywnie jako kompozytor, aranżer, producent muzyczny i aktor. Zenon Kowalowski, ur. 20.03.1939 roku w Białej Podlaskiej, studiował kompozycję w klasie Stanisława Wiechowicza w PWSM w Krakowie (dyplom w roku 1962). W latach 1961-1964 uzupełniał w tamtejszej uczelni wykształcenie w zakresie dyrygentury u Witolda Krzemińskiego i Henryka Czyża. W 1964 r. otrzymał wyróżnienie w Konkursie Młodych Kompozytorów ZKP. Był także stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 1967-1972 związany był z Teatrem Zagłębia w Sosnowcu, gdzie pełnił funkcję kierownika muzycznego. W 1970 roku rozpoczął współpracę ze Studiem Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej. W tym samym okresie nawiązał współpracę z Lechosławem Marszałkiem - znanym reżyserem i scenarzystą, twórcą wielu znakomitych filmów dla dzieci. W wyniku tej współpracy powstał serial animowany Reksio (w 64 odcinkach tego serialu muzyka jest autorstwa Zenona Kowalowskiego). W następnych latach powstały inne seriale z jego muzyką, m.in. Marceli szpak dziwi się światu, Kapryel kontra groszki, Przy młynie. W 1984 roku skomponował wspólnie z Tadeuszem Kocybą muzykę do długometrażowego filmu Porwanie w Tiutiurlistanie w reż. Franciszka Pytera i Zdzisława Kudły. Zenon Kowalowski jest ponadto autorem muzyki do kilkunastu sztuk teatralnych i do ponad 150 filmów krótkiego i średniego metrażu. Filmy z jego muzyką prezentowane były na Śląskiej Trybunie Kompozytorów, a także podczas Śląskich Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach, ponadto na różnych festiwalach m.in.: Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie; Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu (na V Biennale w 1981 roku otrzymał 31 Nagrodę Specjalną za muzykę filmową dla dzieci); Ogólnopolskim Festiwalu dla Dzieci i Młodzieży (Poznań 1986); Festiwalu Sztuki Filmowej „Celuloid, Człowiek, Cyfra” we Wrocławiu (2007) i w Katowicach (2008). Jego muzyka prezentowana była również na wielu festiwalach międzynarodowych m.in.: w Berlinie, Cannes, Moskwie, Karlowych Warach i Wenecji. W swojej twórczości szczególną uwagę poświęcił Zenon Kowalowski dzieciom. Pisał dla nich muzykę nie tylko do filmów, ale stworzył także cały cykl utworów p.t. Muzyka dla dzieci. Od roku 1980 artysta związany jest z Wydziałem Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie jako wykładowca prowadzi zajęcia z instrumentacji, aranżacji muzycznej i kompozycji. W latach 1992 – 2007 współpracował z Prywatną Szkołą Muzyki Rozrywkowej „Nice Noise” w Katowicach w charakterze wykładowcy przedmiotów teoretycznych. W 1980 roku Zenon Kowalowski został uhonorowany Złotą Maską za twórczość muzyczną do sztuk teatralnych. W 1998 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. Od 1972 roku należy do Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, a od 1974 roku jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. * Pejzaże to dwie miniatury, pierwsza spokojna, nawiązująca do nokturnu – miniatura „malowana ciszą” oraz druga „malowana wiatrem” już nieco szybsza i z większą dozą ekspresji, w jakimś sensie opisująca narastanie wiatru, jego rozwijanie się aż do całkowitego ukojenia i spokoju. Obie miniatury powstały z inspiracji rysunkami dzieci, a konkretnie rysunkami moich wnuczek: Julii i Moniki. Zenon Kowalowski Beniamin Baczewski jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie klarnetu Bogdana Ocieszaka i Grzegorza Wieczorka. Obecnie studiuje w tej samej uczelni w klasie kompozycji oraz kompozycji muzyki teatralnej i filmowej Marka Czerniewicza. Dwukrotnie był stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jego utwory wykonywano m.in. w Gdańsku, Sopocie, Warszawie, Krakowie, Katowicach, Poznaniu, Toruniu i w Opolu oraz za granicą: w Brukseli 32 i Bolonii. Komponuje utwory solowe, kameralne, chóralne i orkiestrowe. Jest laureatem wielu prestiżowych konkursów kompozytorskich. Uzyskał II i III miejsce w I Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. P. Perkowskiego w Toruniu (2012), II miejsce w Konkursie Kompozytorskim „Symfonia Gdańska” organizowanym przez Radio Gdańsk (2013), wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim Opus 966 w Poznaniu (2013) z okazji 1050 rocznicy chrztu Polski, I miejsce w XX Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „2 Agosto” w Bolonii (2014), I miejsce ex aequo w konkursie muzycznym dla kompozytorów w Europie EU Play w Genui (2014). * Clarinet Concerto został skomponowany na zamówienie wybitnego klarnecisty Andrzeja Wojciechowskiego. Inspiracją dla kompozytora był amerykański klarnecista jazzowy Benny Goodman. Utwór został nagrany 21.10.2015 roku w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej z Akademicką Orkiestrą Kameralną pod batutą Łukasza Borowicza i zostanie wydany przez wytwórnię fonograficzną DUX na solowej płycie Andrzeja Wojciechowskiego. Beniamin Baczewski Wojciech Kilar zob. s. 22 WYKONAWCY Orkiestra Kameralna Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku powstała w 1999 roku z inicjatywy ówczesnego dziekana Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej w Gdańsku Krzysztofa Langmana. W skład kilkunastoosobowego zespołu wchodzą najlepsi instrumentaliści Katedry Instrumentów Smyczkowych gdańskiej uczelni. Początkowo orkiestra prowadzona była przez dyrygenta Jacka Rafała Delektę, następnie przez Andrzeja Kacprzaka i Pawła Kuklińskiego. Od 2007 roku funkcję koncertmistrza i stałą opiekę merytoryczną sprawuje Andrzej Kacprzak. Głównym założeniem zespołu było umożliwienie młodzieży akademickiej współpracy z najwybitniejszymi koncertmistrzami 33 polskich zespołów kameralnych takich jak: Sinfonia Varsovia, Symfonietta Cracovia, Orkiestra Kameralna „Amadeus”, Concerto Avenna. Zespół współpracował z wieloma wybitnymi artystami takimi jak: Jan Stanienda, Robert Kabara, Wiesław Kwaśny, Marek Moś, Andrzej Mysiński, Adam Klocek, Andrzej Bauer, Thanos Adamopoulos, Agnieszka Duczmal, Paul Esswood, Jean-Marc Fessard, Miloslav Gajdoš, Mieczysław Szlezer, Brigide Lang, Stefan Kamasa, Mirel Jankovici, Dominik Połoński, Sławomir Grenda, Łukasz Długosz, Giampiero Sobrino, Juri Gilbo, Claudio Desderi, Przemysław Stanisławski, Sigiswald Kuijken, Tomasz Tomaszewski, Wanda Wiłkomirska, Miroslav Jelinek. Zespół koncertuje regularnie zarówno w sali koncertowej macierzystej uczelni, jak i na innych estradach Pomorza. Zespół wykonuje kompozycje od baroku po współczesność, nie stroni również od muzyki filmowej i rozrywkowej. Ma na celu współpracę z instytucjami kultury, zespołami i poszczególnymi artystami w celu stworzenia wspólnych przedsięwzięć, łączących muzykę z poezją, teatrem czy obrazem. Orkiestra otwarta jest na wszelkie działania artystyczne. Andrzej Kacprzak ukończył z wyróżnieniem studia w Gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie skrzypiec Krystyny Jureckiej. W 2008 roku uzyskał stopień doktora sztuki, a w 2012 doktora habilitowanego sztuki. Prowadzi ożywioną działalność koncertową jak i pedagogiczną. Od 1999 roku jest koncertmistrzem, dyrygentem i solistą Orkiestry Kameralnej Akademii Muzycznej w Gdańsku. W latach 2006-2008 był koncertmistrzem Elbląskiej Orkiestry Kameralnej. Od 2010 roku jest gościnnym koncertmistrzem i solistą Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. Jest profesorem Gdańskiej Akademii Muzycznej, pedagogiem Liceum Muzycznego w Gdańsku oraz wykładowcą kursów muzycznych: Letnia Akademia Muzyczna – Bałoszyce, Międzynarodowa Zimowa Akademia Muzyczna – Kudowa Zdrój, Zimowa Akademia Muzyczna – Bałoszyce, Intemational Music Course - Vught. Jest także jurorem konkursów skrzypcowych i kameralnych i autorem książki p.t: Roman Maciejewski – kompozytor oryginalny i nieznany. Studium twórczości skrzypcowej. Andrzej Wojciechowski jest absolwentem Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki Gdańsku w klasie prof. Bogdana Ocieszaka (dyplom z wy34 różnieniem). Brał udział w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez takich mistrzów jak Andrew Marriner, Jean-Marc Fessard, Walter Vitek, Wojciech Mrozek, Brenno Ambrosini, Joseph Fuster, Nicolas Baldeyrou, Antonio Saiote, Alessando Travaglini. W latach 2002-2003 studiował w klasie mistrzowskiej Joan Enric Lluna prowadzonych pod egidą Conservatori Superior De Musica w Castello. Jest laureatem nagród i wyróżnień w Ogólnopolskich Przesłuchaniach Klas Instrumentów Dętych Drewnianych w Olsztynie (2002), Festiwalu Klarnetowym w Piotrkowie Trybunalskim (2003 i 2005 ), VIII i IX Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie (2005 i 2006), XIII Akademickim Konkursie Klarnetowym we Włoszakowicach (2006), Międzynarodowym Konkursie Kameralnym w Oleśnicy (2006), Międzynarodowym Konkursie Kameralnym im. K. Bacewicza w Łodzi (2010), gdzie przyznano mu nagrodę specjalną dla najlepszego klarnecisty konkursu. Dwukrotnie był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jako solista koncertował w Niemczech, Italii, Monaco, RPA, i wielu miastach Polski. Stale współpracuje z Polską Filharmonią Kameralną Sopot i Polską Filharmonią Bałtycką, a także Orkiestrą Kameralną Hanseatica. Od października 2007 roku jest pedagogiem Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku. źródło: www.filharmonia.gda.pl 16.11.2015, poniedziałek, godz. 18:00 Ratusz Staromiejski, Sala Mieszczańska KONCERT KAMERALNY NeoQuartet: Karolina Piątkowska-Nowicka – skrzypce I Paweł Kapica – skrzypce II Michał Markiewicz – altówka Krzysztof Pawłowski – wiolonczela PROGRAM Aleksander Lasoń – Kwartet smyczkowy nr 6 (2005) Bohdan Sehin – Talos na kwartet smyczkowy (2014) Dariusz Przybylski – Green and Maron. Hommàge a Mark Rothko (2013) Aleksander Kościów – Kwartet smyczkowy nr 10 (2012-13) KOMPOZYTORZY Aleksander Lasoń urodził się 10 listopada 1951 r. w Siemianowicach Śląskich. Ukończył z wyróżnieniem studia kompozytorskie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem prof. Józefa Świdra, studia uzupełniał na kursach, m. in. w Burgas u Tona de Leeuw, Marina Goleminova i Andreya Eshpay’a, w latach 1984 i 1988 brał udział w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt. Początkowo działał jako pianista improwizator (w 1972 roku został laureatem IV Konkursu Improwizacji Fortepianowej w Gdańsku), po czym poświęcił się przede wszystkim komponowaniu, a także dyrygenturze. Za swoją twórczość otrzymał szereg znaczących nagród, do najważniejszych należą, m. in.: Nagroda im. Beethovena Miasta Bonn za II Symfonię „koncertującą” na fortepian i orkiestrę (1980); trzykrotnie uzyskał wysokie lokaty na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu – za I Symfonię na instrumenty dęte, perkusję i dwa fortepiany uzyskał najwyższą punktację i I lokatę w 1980 roku, za II Kwartet smyczkowy oraz Concerto festivo na skrzypce i orkiestrę wyróżnienia w 1988 i w 1997, w 1985 za cykl Muzyk kameralnych i Trzy pieśni do sł. K. Iłłakowiczówny otrzymał Nagrodę Śląskiej Polihymnii, następnie nagrodę I stopnia im. St. Wyspiańskiego za wybitne osiągnięcia kompozytorskie (1986); dwukrotnie nagrodę-stypendium twórcze Witolda Lutosławskiego (1987 i 1989), Nagrodę–stypendium „Exclusiv” wydawnictwa muzycznego „TONOS Music Publishers” w Darmstadt (1988/1989), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia kompozytorskie oraz działalność wykonawczą w dziedzinie nowej muzyki (2002), dwukrotnie Nominację do Nagrody Mediów Publicznych OPUS za VII Kwartet smyczkowy (2008) i Called Back (2009), i wiele innych nagród. Obok pracy twórczej od 1975 roku prowadzi również działalność pedagogiczną. W styczniu 2000 roku otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. Wykłada na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie i prowadzi klasę kompozycji w Akademii Muzycznej w Katowicach. Od 1996 przez wiele był dyrygentem Orkiestry Muzyki Nowej, założonej z jego inicjatywy przy Akademii Muzycznej w Katowicach, której celem jest popularyzacja muzyki najnowszej i klasyki XX w. W latach 1986-89 37 był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Warszawie (polskiej sekcji ISCM), a w latach 1990-93 – prezesem Oddziału Związku Kompozytorów Polskich w Katowicach. Od kilku kadencji był przewodniczącym Komisji Kwalifikacyjnej Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie. Jego utwory opublikowane są w Polskim Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie, wydawnictwie EUTERPE W Krakowie oraz za granicą w wydawnictwie „TONOS Music Publishers” w Darmstadt i Edition Modern w Monachium. * Muzyka mojego VI Kwartetu smyczkowego to połączenie dwóch odmiennych światów: tego co nieznane, tajemnicze, ukryte i intrygujące z tym co znane, jednak ubrane w echo nowych czasów. To kolejna próba uchwycenia pierwiastka tak ważnej dla mnie duchowości i uczuciowości w muzyce. Całość Kwartetu to połączenie intensywności brzmienia z nowym rozumieniem formy kwartetu, to jednoczęściowy, trwający ca 13 minut utwór. Główny nacisk w procesie komponowania kładę na tworzenie tzw. „nowej melodyki”, nad którą wiele lat pracuję, oraz budowanie specyficznej jednoczęściowej formy, z wieloma wewnętrznymi ogniwami, płynącej niemalże od początku do końca utworu na zasadzie jednej fali, zmiennych i kontrastujących nastrojów. Nieskończoność. Niewypowiedziane zdania między taktami. Myśli między nutami. Frazy między ciszą. Teraźniejszość. Przeszłość. Przyszłość. Wolność i indywidualność. Przeznaczenie i wskrzeszenie. Przeznaczenie. źródło: http://www.iscm.org/catalogue/works/sehin-bohdan-talos Aleksander Lasoń Bohdan Sehin, ur. w 1976 roku w Borszczowie (Ukraina, obwód Tarnopolski), w 1994 roku ukończył Kolegium Muzyczne w Tarnopolu. Studiował kompozycję w Akademii Muzycznej we Lwowie w klasie Mi38 rosława Skoryka. Jest laureatem II Nagrody w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorów im. S. Prokofiewa (Mariopol, Ukraina, 2000), II Nagrody w Narodowym Ogólnoukraińskim Konkursie Młodych Artystów start (Kijów, 2003) i Nagrody Państwowej im. L. Rewuckiego. W 2003 roku studiował w Krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie Zbigniewa Bujarskiego. jako stypendysta Ministra Kultury RP w ramach projektu Gaude Polonia. W tym samym roku na zamówienie Fundacji Przyjaciół „Warszawskiej Jesieni” skomponował utwór Why is my verse so barren of new pride dla Hilliard Ensemble. Prawykonanie nastąpiło w czasie festiwalu „Arvo Pärt – człowiek pogranicza” w Sejnach w obecności Arvo Pärta. W 2006 roku studiował u Zygmunta Krauzego, otrzymując ponownie stypendium Gaude Polonia. Utwory Bohdana Sehina były wykonywane przez Lwowski Chór Kameralny Gloria, Hilliard Ensamble, Chór Kameralny Cantus z Użhorodu, Orkiestrę Kameralną Leopolis, Orkiestrę Kiev Camerata pod dyrekcją Romana Rewakowicza, pianistę Józefa Örményego i in. Od dwóch lat kompozytor współpracuje ze Lwowskim Narodowym Teatrem Dramatycznym im. M. Zankoweckiej. * Słowo Talos ma kilka znaczeń w mitologii greckiej: Talos to bohater, brązowy gigant, któremu Zeus powierzył opiekę nad Europą; według innych przekazów Talos to bóg – ojciec Hefajstosa, czy też uczeń Dedala. Mitologia grecka jest dla mnie ważnym źródłem inspiracji, ponieważ poszerza pole wyobraźni i poszukiwań twórczych. Bohdan Sehin Dariusz Przybylski, ur. 28 lipca 1984 roku w Koninie, jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II st. w Koninie w klasie organów Hanny Stypułkowskiej (dyplom w 2003). W 2008 ukończył z Medalem „Magna cum Laude” kompozycję pod kierunkiem Marcina Błażewicza i grę na organach w klasie Andrzeja Chorosińskiego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W roku akademickim 2006-2007 studiował jako stypendysta programu Socrates/Erasmus w Hochschule für Musik w Kolonii – kompozycję w klasie Yorka Höllera, kompozycję elektroniczną u Hansa Ulricha Humperta, instrumentację pod kierun39 kiem Krzysztofa Meyera oraz grę na organach w klasie Johannesa Gefferta. W 2008 ukończył studia podyplomowe (Solistenklasse/Konzertexam) w klasie kompozycji Wolfganga Rihma w Hochschule für Musik w Karlsruhe oraz uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie. Brał udział w Programie Promocji 13 Kompozytorów Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego (20072010). Otrzymał tytuły: Primus Inter Pares 2007 (II miejsce w województwie mazowieckim) oraz Primus Inter Pares 2008. Brał udział w kursach mistrzowskich z zakresu kompozycji (Olgi Neuwirth, Kurta Schwertsika, Paula Edlina, Dominica Muldowney’a, Rodericka Watkinsa, Philipa Wilby’ego), interpretacji muzyki organowej (Karola Gołębiowskiego, Edgara Krappa, Gerharda Weinbergera, Garyego Verkade, Wolfganga Zerera) oraz improwizacji organowej (Tomasza Adama Nowaka, Daniela Rotha). Jest laureatem wielu konkursów organowych, m.in.: w 2001 otrzymał II nagrodę (I nie przyznano) oraz Nagrodę Specjalną Mariana Sawy w IV Konkursie Polskiej Muzyki Organowej XX Wieku w Legnicy, w 2005 – Główną Nagrodę w VI Konkursie Muzyki XX i XXI wieku dla Młodych Wykonawców w Warszawie zorganizowanym przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej, I nagrodę w III Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim „Patri Patriae” w Katowicach na utwór dedykowany Papieżowi Janowi Pawłowi II, wyróżnienie w II Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim towarzyszącym Conversatorium Organowemu w Legnicy, w 2004 – II nagrodę w XII Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku oraz II nagrodę (I nie przyznano) w II Konkursie Kompozytorskim Mikołów 2004, w 2005 – I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Miasta Wiedeń, I nagrodę w III Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Tadeusza Ochlewskiego w Krakowie organizowanym przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne oraz I nagrodę Fünf Rilke w XIII Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku, w 2006 – III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Franz Josef Reinl-Stiftung w Wiedniu, wyróżnienie w II Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Grażyny Bacewicz w Łodzi, I nagrodę w Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda, I i II nagrodę w I Ogólnopolskim Otwartym Konkursie Kompozytorskim Pro Organo, II nagrodę w Międzynarodowym 40 Konkursie Kompozytorskim im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Mikołów 2006, w 2008 – II nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Musica Sacra w Częstochowie oraz II nagrodę w 49. Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda. Ponadto otrzymał Stypendium Fundacji ZE PAK Młode Talenty (2003), Stypendium Ministra Kultury (2003, 2006, 2009), Stypendium Fundacji Bankowej im. Leopolda Kronenberga (2005), Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006), Stypendium Keimyung Research Foundation (2006), Stypendium Socrates/Erasmus (2006), Stypendium Młoda Polska (2007), Stypendium Telewizji Polskiej (nagroda w programie Dolina Kreatywna, 2008), Stypendium DAAD (2009/2010). W 2006 brał udział w międzynarodowym projekcie kompozytorskim Mozart Pyramid, odbywającym się w Canterbury (Wielka Brytania) z okazji roku Mozartowskiego, oraz w projekcie 60 zamówień na 60-lecie Związku Kompozytorów Polskich. Jako organista koncertował w wielu miastach Polski oraz za granicą. W jego repertuarze szczególne miejsce zajmuje muzyka nowa, w swoim dorobku ma wiele prawykonań. Występuje również jako improwizator. Jego utwory zostały zarejestrowane na kilkunastu płytach kompaktowych (DUX, Megavox, POLMIC). Płyta z nagraniem utworu Bogurodzica na organy solo (2003) w wykonaniu Andrzeja Chorosińskiego otrzymała status Podwójnej Platynowej Płyty, zaś płyty 20 lat Conversatorium Organowego w Legnicy (DUX) oraz Młodzi Kompozytorzy w Hołdzie Chopinowi (DUX) zostały nominowane do nagrody Fryderyk 2005. W 2010, nakładem wydawnictwa DUX, ukazała się jego pierwsza monograficzna płyta z utworami orkiestrowymi. Jego kompozycje dostępne są za pośrednictwem wydawnictwa Verlag Neue Musik w Berlinie. Dariusz Przybylski zajmuje się także pracą pedagogiczną. Od 2008 roku wykłada w macierzystej uczelni, a w roku akademickim 2010/2011 prowadził klasę kompozycji w Keimyung University (Korea Południowa). Jest członkiem Koła Młodych ZKP (w latach 20062008 sprawował obowiązki sekretarza, od 2008 pełni funkcję przewodniczącego), Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. 41 * Tytuł kompozycji Green and Maron. Hommàge a Mark Rothko na kwartet smyczkowy Dariusza Przybylskiego odsyła do twórczości Marka Rothko, wybitnego malarza amerykańskiego, twórcy o wielkiej sile oddziaływania (jego prace inspirowały np. Mortona Feldmana). Dzieło stanowi klasyczny przykład ekspresjonizmu abstrakcyjnego, a ściślej – nurtu o nazwie colour field painting, „malarstwa barwnych płaszczyzn”. Czy utwór okaże się czymś rodzaju colour field music - kontemplacją powolnych zmian jednej barwy dźwiękowej w inną? A może intensywna ekspresja obrazu znajdzie odpowiednik w muzyce żywiołowej, o jaskrawych kontrastach? Jaskrawość i żywioł zdają się bliższe dotychczasowej muzyce Przybylskiego i zdominują prawdopodobnie jego najnowszą kompozycję. Tego jednak nie można być pewnym. Niech ta niepewność trzyma nas w stanie wzmożonej muzycznej czujności. Marcin Krajewski Aleksander Kościów, ur. 5 maja 1974 w Opolu, w latach 1993-1998 studiował kompozycję pod kierunkiem Mariana Borkowskiego (dyplom z wyróżnieniem), a w latach 1994-1998 grę na altówce w klasie Błażeja Sroczyńskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie. W 2007 uzyskał stopień doktora sztuki w dziedzinie kompozycji. Jest laureatem konkursów kompozytorskich w Katowicach (1991 – wyróżnienie), Tychach (1992 – finalista), Warszawie (1995 – wyróżnienie, 1998 – wyróżnienie, 1999 – I nagroda, 2000 – wyróżnienie), Częstochowie (1996 – wyróżnienie), Gdańsku (1997 – III nagroda), Krakowie (1999 – I nagroda), Katowicach (2000 – Nagroda Główna). W 2004 otrzymał stypendium Fundacji Fulbrighta (Junior Grant). Utwory Aleksandra Kościówa były wykonywane w Polsce oraz za granicą (w Niemczech, Anglii, Szkocji, Rosji, na Ukrainie, we Francji, Włoszech, Japonii, Korei Południowej, Stanach Zjednoczonych). Od roku akademickiego 1998/99 jest pracownikiem dydaktycznym Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny F. Chopina) w Warszawie. Ponadto wykładał w San Diego (Stany Zjednoczone), Weikersheim (Niemcy) i Taegu (Korea Południowa). Od 1999 współpracuje z Joe Alterem, amerykańskim choreografem baletu współczesnego. Od 2009 jest stałym współpracownikiem społeczno-kulturalnego dwumiesięcznika „Stro42 ny” pod red. Jana Feusette’a). W latach 1996-1998 był sekretarzem Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich, od 2002 roku jest członkiem zwyczajnym ZKP, a także członkiem Stowarzyszenia „Laboratorium Muzyki Współczesnej” oraz Akademii Fonograficznej. Zajmuje się również twórczością literacką. Wydał trzy powieści: Świat nura (2006), Przeproś. Przewodnik gracza (2008 – książka nominowana do „Paszportu Polityki”) oraz Lecą wieloryby (2010). WYKONAWCY NeoQuartet to kwartet smyczkowy złożony z absolwentów Akademii Muzycznych w Gdańsku, Warszawie i Lucernie. Tworzą go: Karolina Piątkowska-Nowicka (1. skrzypce), Paweł Kapica (2. skrzypce), Michał Markiewicz (altówka) i Krzysztof Pawłowski (wiolonczela). NeoQuartet jest jednym z najprężniej działających polskich zespołów kameralnych specjalizujących się w wykonawstwie muzyki najnowszej. Za swój cel stawia sobie promocję twórczości głównie młodych kompozytorów. Członkowie NeoQuartet to pasjonaci sztuki współczesnej, chętni do nowatorskich poszukiwań, otwarci na współpracę z najbardziej wymagającymi artystami. Muzycy realizują swoją wizję łączenia wielu dziedzin sztuki takich jak muzyka, wizualizacje, elektronika czy taniec, skupiając się na propagowaniu sztuki współczesnej w szerokim gronie odbiorców. NeoQuartet ma w swoim repertuarze utwory m.in. Reicha, Crumba, Schnittkego, Pendereckiego, posiada także w swoim dorobku artystycznym kilkadziesiąt prawykonań utworów kompozytorów młodego pokolenia. W 2008 roku muzycy dokonali w Studiu im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie nagrania kwartetu Agnieszki Stulgińskiej. Kompozycja nagrana i wydana przez wytwórnię fonograficzną DUX została nominowana do nagrody „Fryderyk” w kategorii muzyka współczesna. W 2009 roku kwartet wziął udział w jednym z najbardziej prestiżowych konkursów Interpretacji Muzyki Współczesnej „Gaudeamus” w Amsterdamie, gdzie znalazł się w półfinale pośród dziesięciu zespołów z całego świata. W grudniu 2010 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu wydana przez wytwórnię DUX. Na krążku znalazły się utwory różnorodne stylistycznie, począwszy od eklektycznego kwartetu Lasonia, przez sonorystyczny „Floral Fa43 iry” Hosokawy, aż po minimalistyczny Streepjes Janssena. W 2010 roku NeoQuartet otrzymał Stypendium Marszałka Województwa oraz Stypendium Prezydenta Miasta Gdańska, w 2012 r. zespół został nominowany do nagrody „Sztorm Roku 2011”, „Pomorskiej Nagrody Artystycznej” oraz do nagrody „Fryderyk” w kategorii debiut fonograficzny roku. Zespół koncertuje w Polsce, jak i poza jej granicami (Ukraina, Szwajcaria, Włochy, Rosja, Litwa). Ma na swoim koncie udział w takich festiwalach jak: Gdański Festiwal Muzyczny, Międzynarodowy Festiwal Sopot Classic, Ukrainian Biennale of New Music, Festiwal im. J. Waldorfa w Radziejowicach, Dni Muzyki Nowej (Gdańsk) , Musica Electronica Nova (Wrocław), Festiwal Kontrasty (Lwów), Warszawska Jesień, Another Space (Moskwa). W roku 2014 zespół nagrał i wydał trzy albumy CD: z muzyką Joanny Bruzdowicz (wraz ze śpiewaczką Lilianą Górską i pianistą Tomaszem Joczem); monograficzny album amerykańskiej kompozytorki Dosi Mckay (Gavia Music), oraz dla wytwórni DUX - 5 kwartetów smyczkowych Aleksandra Kościowa. Wszystkie nagrania spotkały się ze znakomitym przyjęciem przez krytyków i melomanów. Neoquartet jest organizatorem własnego festiwalu NeoArte – Spektrum Muzyki Nowej, którego pierwsza edycja odbyła się w październiku 2012. Impreza odbywa się w Gdańsku i corocznie patronuje jej wybitny kompozytor. Zespół gościł już Pawła Szymańskiego, Elżbietę Sikorę i Cezarego Duchnowskiego. Wśród wykonawców festiwalu warto wymienić Motion Trio, Kwartludium, Szabolcsa Esztenyi, Ensemble Nostri Temporis, Kuba Kapsa Ensemble, Agatę Zubel. Od 2013 roku formuła festiwalu systematycznie jest poszerzana o część edukacyjną, w skład której wchodzą warsztaty dla kompozytorów, warsztaty współczesnej improwizacji oraz zajęcia dla dzieci. Założone przez Neoquartet Stowarzyszenie NeoArte, dzięki wsparciu Instytutu Muzyki i Tańca regularnie zamawia u polskich i zagranicznych kompozytorów nowe utwory. Wśród twórców, którzy napisali specjalnie dla NeoQuartet m.in. Sławomir Kupczak, Jakub Polaczyk, Bohdan Sehin, Aleksander Kosciów, Oleksij Shmurak, Jerzy Kornowicz, Agnieszka Stulgińska, Marek Czerniewicz, Dariusz Przybylski, Xiaogang Ye, Gabriel Paiuk. 44 17.11.2015, wtorek, godz. 18:00 Ratusz Staromiejski, Sala Mieszczańska KONCERT PIEŚNI DO SŁÓW HALINY POŚWIATOWSKIEJ Aleksandra Nawe – fortepian Katarzyna Zając-Caban – sopran Agnieszka Makówka – mezzosopran Izabela Połońska – recytacja, śpiew PROGRAM Tadeusz Dixa – Koniugacja na sopran i fortepian (2015) * Jacek Wierzchowski – Ich dwoje (2015) Jerzy Bauer – Wenus (2005) Jerzy Bauer – Wielkopostna legenda (2007) Jerzy Bauer – Przypowieść (2007) Andrzej Hundziak – Cztery pieśni do wierszy H. Poświatowskiej Boże mój, zmiłuj się nade mną (2007) Bądź przy mnie blisko (2005) …tak bardzo cię kocham…(2007) Kołysanka (2007) Jacek Wierzchowski – Nie potrafiących (2015) Krzysztof Grzeszczak – Trzy pieśni do wierszy Haliny Poświatowskiej na głos i fortepian (2015) *** (w rozstawione ręce) *** (bądź przy mnie blisko) *** (w jadowitym brzęku) Jacek Wierzchowski – Śmierć (2015) Andrzej Dziadek – Koniugacja na mezzosopran i fortepian (2015) * KOMPOZYTORZY Jerzy Bauer, ur. 12 maja 1936 w Łodzi. Studiował w PWSM w Łodzi: teorię muzyki (dyplom w 1959), dyrygenturę (dyplom w 1961) oraz kompozycję pod kierunkiem Tomasza Kiesewettera (dyplom w 1966). W latach 1969-70 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu. W latach 1959-60 pracował w Państwowym Liceum Muzycznym w Łodzi. W 1960 rozpoczął działalność pedagogiczną w PWSM w Łodzi. W 1979 uzyskał tytuł docenta, w 1987 profesora nadzwyczajnego, zaś w 1992 profesora zwyczajnego. W latach 1980-98 pełnił funkcję kierownika Katedry Kompozycji, Teorii Muzyki i Rytmiki, a od 2000 jest kierownikiem Katedry Teorii Muzyki. Jednocześnie – w latach 1990-96 – był dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii, Wychowania Muzycznego i Rytmiki łódzkiej uczelni. W latach 1989-91 sprawował funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. Utwory Jerzego Bauera były wykonywane na wielu koncertach i festiwalach, m.in. na „Warszawskiej Jesieni”, Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień na konkursach kompozytorskich: w 1970 otrzymał III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim w Gdańsku za Trio stroikowe nr 1 na obój, klarnet i fagot (1964), w 1971 – wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach za Aetatis Mediae Sculpturae na chór mieszany, chór chłopięcy i wielką orkiestrę symfoniczną (1970-71), w 1973 – wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Karola Szymanowskiego w Katowicach za Pulsacje symfoniczne na wielką orkiestrę symfoniczną, dwie gitary elektryczne i organy (1973), w 1984 – II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim w Białymstoku za Jubilate e la danza polacca na orkiestrę symfoniczną (1984), w tym samym roku – III nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim w Łodzi za Trzy ballady na gitarę (1983), w 1985 – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim w Kamieniu Pomorskim za Accende lumen sensibus na organy (1985), w 1988 – Brązowy Medal podczas XXXI Concours International de Guitare zorganizowanego przez Radio France w Paryżu za Barwy i rytmy w ruchu na gitarę (1989), zaś w 1991 – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie im. Wawrzyńca Żuławskiego w Warszawie za 47 Malowanki wiejskie na sopran (mezzosopran) i fortepian (1991). Jerzy Bauer w 1980 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 – Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2006 – Srebrnym Medalem „Zasłużony kulturze – Gloria Artis”. * Pieśń Wenus do wiersza Haliny Poświatowskiej powstała w roku 2005 na prośbę i z inspiracji pianistki Aleksandry Nawe, która ze względu na pokrewieństwo z Poetką zapragnęła ukazać tę wyjątkową poezję także przez pryzmat fortepianu i współcześnie tworzonej przez zaprzyjaźnionych kompozytorów muzyki. Pierwszej prezentacji dokonali baryton Ziemowit Wojtczak i kuzynka poetki, 10 października 2005 roku w łódzkiej Akademii Muzycznej na koncercie Medytacja słowno – muzyczna. Pamięci Haliny Poświatowskiej według projektu Aleksandry Nawe. Dwie pieśni: Wielkopostna legenda i Przypowieść pochodzą ze skomponowanego w 2007 roku tryptyku do poezji Poświatowskiej zadedykowanego Aleksandrze Nawe z okazji jej habilitacji. Prawykonanie z udziałem barytona Ziemowita Wojtczaka odbyło się w ramach Sesji Musica Moderna w Akademii Muzycznej w Łodzi podczas jubileuszowego koncertu 20-lecia pracy artystycznej pianistki, 1 grudnia 2008 roku. Andrzej Hundziak, ur. 1 marca 1927 w Krośniewicach, w latach 194753 studiował teorię muzyki u Kazimierza Sikorskiego, Kazimierza Jurdzińskiego i Tomasza Kiesewettera w PWSM w Łodzi oraz muzykologię na Uniwersytecie Łódzkim (1948-51). W roku1960 podjął studia kompozytorskie pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego w PWSM w Warszawie. Po jego śmierci w 1963 kontynuował je w klasie Bolesława Woytowicza w PWSM w Katowicach, uzyskując w 1966 roku dyplom z wyróżnieniem. W roku 1967 wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie studiował pod kierunkiem Nadii Boulanger. Po powrocie do kraju podjął współpracę z teatrami dramatycznymi (m.in. w Łodzi, Warszawie, Toruniu, Zabrzu, Katowicach, Poznaniu i Kaliszu), jako autor muzyki do sztuk teatralnych. W latach 197981 piastował stanowisko dyrektora naczelnego Teatru Wielkiego w Łodzi. Równolegle zajmował się też pracą pedagogiczną. W latach 1954-61 pełnił 48 funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Łodzi, w latach 1958-61 Społecznych Ognisk Muzycznych w Łodzi, od 1961 Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej i Państwowego Liceum Muzycznego w Łodzi. Od roku 1974 pracuje w łódzkiej Akademii Muzycznej. Działa również jako animator życia muzycznego. W latach 1956-71 był prezesem Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego, w latach 1975-79 Federacji Stowarzyszeń Kulturalnych Województwa Miejskiego Łódzkiego. W 1978 zorganizował w Łodzi jedną z edycji Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego. W 1977 powołał do życia Ogólnopolski Festiwal Współczesnej Twórczości Muzycznej dla Dzieci i Młodzieży „Do-Re-Mi”, którego jest dyrektorem i kierownikiem artystycznym. Od lat zasiada także w jury Ogólnopolskiego Konkursu Chórów dla Dzieci i Młodzieży w Bydgoszczy. W latach 70. publikował artykuły o charakterze dydaktycznym i pedagogicznym, wydawane głównie w materiałach Centralnego Ośrodka Pedagogicznego Szkolnictwa Artystycznego. Jest członkiem rady artystycznej przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Za twórczość dla dzieci i młodzieży, która stanowi blisko jedną trzecią jego dorobku, otrzymał wiele nagród, m.in. w 1977 I nagrodę na III Biennale Sztuki dla Dzieci w Poznaniu, w 1980 Nagrodę Prezesa Rady Ministrów, w 1982 III nagrodę na Konkursie Związku Kompozytorów Polskich. Ponadto w 1964 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1976 uhonorowany Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. * Do skomponowania pieśni ze słowami Haliny Poświatowskiej sprowokowała Andrzeja Hundziaka Aleksandra Nawe. Pierwotnie, w roku 2005 powstały dwie: Bądź przy mnie blisko i Koniugacja. Ich prawykonania podjęła się Beata Zawadzka-Kłos – sopran, z Aleksandrą Nawe przy fortepianie podczas koncertu w ramach 46. Sesja Musica Moderna, który odbył się 25 kwietnia 2005 roku w Akademii Muzycznej w Łodzi. Później powstały jeszcze trzy pieśni o tytułach: Boże mój zmiłuj się nade mną (prawykonana 25 kwietnia 2007 roku w łódzkiej Akademii Muzycznej podczas 50. Sesji Musica Moderna na Koncercie Andrzej Hundziak 80.); …tak bardzo cię kocham… i Kołysanka, które były wykonywane m.in. w Warszawie i Łodzi przez różnych wykonawców. Ostatnio włączyła je do swojego repertuaru sopranistka Katarzyna Zając-Caban. 49 Krzysztof Grzeszczak, ur. 17 września 1965 w Makowie Mazowieckim, w latach 1987-89 pobierał lekcje harmonii i kontrapunktu u Franciszka Wesołowskiego oraz lekcje gry na organach u Feliksa Rączkowskiego. W 1993 uzyskał dyplom z teologii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), a następnie rozpoczął studia w Akademii Muzycznej w Łodzi w dwóch specjalnościach: kompozycji w klasie Jerzego Bauera (dyplom z wyróżnieniem w 1999 roku) i teorii muzyki u Franciszka Wesołowskiego (dyplom z wyróżnieniem w 2000 roku). Jednocześnie kontynuował naukę gry na organach pod kierunkiem Piotra Grajtera. W 1996 roku brał udział w kursie kompozytorskim prowadzonym przez Reinharda Wolschinę z Weimaru. W latach 1997-2001 współpracował jako organista z Chórem Kameralnym Akademii Muzycznej w Łodzi, występując z nim na koncertach w kraju i za granicą. Pełni także funkcję organisty i dyrygenta chórów w łódzkich kościołach. Jest laureatem konkursów kompozytorskich w kraju i za granicą. Jego kompozycje były wykonywane na wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. w Czechach, Niemczech, Holandii, Francji i Włoszech. Krzysztof Grzeszczak od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Łodzi. W 2004 uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej, a 2013 roku stopień doktora habilitowanego. W 2001 został członkiem Związku Kompozytorów Polskich. W 2004 otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi. * Cykl Trzy pieśni do wierszy Haliny Poświatowskiej na głos i fortepian powstał w roku 2015 na prośbę Aleksandry Nawe i jej został zadedykowany. Prawykonanie z udziałem Agnieszki Makówki – mezzosopran, miało miejsce w Częstochowie, w Ośrodku Promocji Kultury Gaude Mater, 9 maja 2015 roku w ramach uroczystych obchodów 80. urodzin poetki. Jacek Wierzchowski – muzyk Filharmonii Szczecińskiej, kompozytor, pedagog. Dla teatru komponuje od roku 1990. Tworzy muzykę do spektakli m.in. Bogusława Kierca, Ewy Wycichowskiej, Zbigniewa Niecikowskiego. Zadebiutował w 1990 roku jako autor piosenek do spektaklu Byłem Jestem, złożonego z tekstów Rafała Wojaczka. Od 1992 roku 50 współpracuje z Anną Augustynowicz. Na stałe wszedł do grona współpracujących z nią realizatorów, komponując muzykę do Moralności pani Dulskiej (2000). Został dwukrotnie nagrodzony za muzykę do jej przedstawień: Wesele w Ogólnopolskim Konkursie na Inscenizację Utworów Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie oraz Sędziowie na 31. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. Skomponował muzykę do ok. 70 przedstawień teatralnych, tanecznych, widowisk i teatru telewizji. * Trzy pieśni do wierszy Haliny Poświatowskiej Jacek Wierzchowski skomponował w 2015 roku na prośbę pierwszych wykonawczyń: Izabeli Połońskiej i Aleksandry Nawe. Prawykonanie odbyło się 17 września b.r. podczas koncertu w ramach Festiwalu „Muzyka u Jezuitów” w Łodzi. Tadeusz Dixa, ur. 17 stycznia 1983 roku w Gdyni, studiował w Akademii Muzycznej w Gdańsku, uzyskując dyplomy w trzech specjalnościach: teorii muzyki (dyplom z wyróżnieniem), kompozycji w klasie Andrzeja Dziadka (dyplom z wyróżnieniem) oraz dyrygentury symfoniczno-operowej pod kierunkiem Wojciecha Rajskiego. Jako stypendysta programu Erasmus odbył roczne studia kompozytorskie i dyrygenckie w Universität für Musik und darstellende Kunst w Grazu. Był także dwukrotnym stypendystą Miasta Gdyni. Już w czasie studiów rozpoczął aktywną działalność artystyczną jako kompozytor, dyrygent i organizator życia muzycznego, która zaowocowała wieloma wykonaniami jego utworów w Polsce oraz za granicą. Jego kompozycje wykonywały czołowe zespoły filharmoniczne Wybrzeża – Polska Filharmonia Bałtycka w Gdańsku oraz Polska Filharmonia Kameralna w Sopocie. Od roku 2013 kieruje orkiestrą Sinfonietta Pomerania, z którą dokonał wielu prawykonań utworów polskich kompozytorów współczesnych. Od roku 2009 pracuje na Wydziale Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku, obecnie na stanowisku asystenta w Katedrze Kompozycji. * Pieśń Koniugacja na sopran i fortepian do słów Haliny Poświatowskiej skomponowałem na prośbę znakomitej pianistki Aleksandry Nawe. 51 W utworze pojawiają się muzyczne cytaty z dzieł Gustava Mahlera powiązanych z toposem przemijania. Tadeusz Dixa Andrzej Dziadek, ur. 20 października 1957 roku w Jasienicy koło Bielska-Białej, studiował kompozycję pod kierunkiem Józefa Świdra w Akademii Muzycznej w Katowicach, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w 1986 roku. W latach 1990-92 kontynuował studia kompozytorskie u Francisa Burta w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu jako stypendysta Rządu Austriackiego oraz Fundacji im. Albana Berga. Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Uczestniczył w kursach kompozytorskich w Kazimierzu nad Wisłą, Wiedniu, Borowcu i Darmstadt. W 1983 roku otrzymał II nagrodę na konkursie kompozytorskim w Gdańsku za Preludium i toccatę na fortepian (1983). W 1986 r. jury Konkursu Kompozytorskiego im. Grzegorza Fitelberga pod kierownictwem Krzysztofa Pendereckiego przyznało mu II i III nagrodę (I nie przyznano) – odpowiednio za Sinfoniettę na orkiestrę i Koncert na klawesyn i orkiestrę (1985). W 1987 jego Poemat na orkiestrę wygrał Konkurs Młodych Związku Kompozytorów Polskich. W 1999 roku Symfonia nr 1 była utworem obowiązkowym na VI Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Jego utwory były wykonywane na licznych koncertach i festiwalach muzyki współczesnej w wielu krajach Europy, Azji, Ameryki Północnej (m.in. w1991odbyło się w nowojorskiej Carnegie Hall prawykonanie Nokturnu na zespół kameralny) oraz Ameryki Południowej, a także nagrywane dla radia, telewizji oraz na płyty CD. Andrzej Dziadek w latach 1993-2011 pełnił funkcję prezesa Oddziału Związku Kompozytorów Polskich w Katowicach, a od 2001do 2009 był członkiem Zarządu Głównego ZKP. W ramach działalności w Związku od 1994 do 2010 był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu „Śląskie Dni Muzyki Współczesnej”, organizował cykl koncertowy Śląska Trybuna Kompozytorów, wydawał publikacje naukowe i płytowe. Był jurorem wielu konkursów kompozytorskich. W roku 52 2007 był kompozytorem rezydentem International Centre for Composers w Visby (Szwecja). W roku 2008 otrzymał nagrodę honorową Związku Kompozytorów Polskich. W roku 2013 założył Fundację Sinfonietta Pomerania, jest także współzałożycielem i dyrektorem Orkiestry Sinfonietta Pomerania. Od roku 2014 pełni funkcję prezesa Oddziału Związku Kompozytorów Polskich w Gdańsku. W roku 2015 został odznaczony Medalem Gloria Artis. Obecnie jest profesorem klasy kompozycji w Akademii Muzycznej w Gdańsku. * Koniugację do słów Haliny Poświatowskiej napisałem jesienią bieżącego roku na prośbę wybitnej pianistki Aleksandry Nawe. Zawarty w treści tego pięknego wiersza topos przemijania starałem się oddać za pomocą figuracyjnej frazy powracającej w różnych wariantach w partii fortepianu. Andrzej Dziadek WYKONAWCY Aleksandra Nawe – fortepian, studia w łódzkiej Akademii Muzycznej ukończyła z wyróżnieniem w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Lasockiego oraz klasie kameralnej prof. Rajmunda Ambroziaka. Jej mistrzami byli także prof. prof. Tadeusz Chmielewski, Anita Krochmalska i Ivan Klansky (Praga). Jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki Kameralnej w Łodzi, otrzymywała także dyplomy za najlepszy akompaniament podczas krajowych i międzynarodowych konkursów instrumentalnych i wokalnych. Współpracowała z wybitnymi pedagogami podczas mistrzowskich kursów wokalnych i instrumentalnych (Łódź – Ingrid Kremling; Reijer Dorresteijn, Duszniki Zdrój – Stefania Toczyska, Radziejowice – Ryszard Karczykowski; Teresa Żylis-Gara, Szczawnica i Monaco – Teresa Żylis-Gara), jest zapraszana do jury konkursów dla młodych pianistów i zespołów kameralnych. Koncertuje w kraju i za granicą (m. in.: Łotwa, Litwa, Austria, Słowacja, Niemcy, Dania, Włochy, Hiszpania, Francja, Czechy), bierze udział w festiwalach muzycznych, konferencjach naukowo-artystycznych, prawykonaniach utworów kompozytorów współczesnych, w tym Jej dedykowanych oraz projektach autorskich (m. in. Medytacja 53 słowno-muzyczna „Pamięci Haliny Poświatowskiej” – 2005; Jerzy Bauer-heterogeniczny – 2006; Inspiracje poetyckie w pieśni artystycznej – 2008; Spotkanie z Chopinem – 2010; Zielony pejzaż… Piosenki Piotra Hertla – 2011; Dwa teatry – 2011; Gwiazda Piotra Hertla – 2012; Poświatowska i muzyka – 2015). Ma w swoim dorobku kilkanaście płyt CD, także DVD. Dokonała nagrań dla radia polskiego i łotewskiego, teatru i filmu w TV polskiej oraz holenderskiej. W roku 2003 została wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury przyznawaną przez Ministra Kultury Rzeczypospolitej Polskiej. Równolegle z aktywnością artystyczną zajmuje się działalnością pedagogiczną i naukową. W macierzystej Uczelni pracuje od 1 grudnia 1988 roku. Od 2007 roku posiada stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki muzycznej. Zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, w Katedrze Kameralistyki prowadzi zajęcia z zakresu nauki akompaniamentu i kameralistyki fortepianowej. Agnieszka Makówka – mezzosopran urodziła się w Łodzi. Studia ukończyła w łódzkiej Akademii Muzycznej na Wydziale Wokalno – Aktorskim w klasie śpiewu prof. Jadwigi Pietraszkiewicz. Studia podyplomowe w Hochschule für Musik und darstellende Kunst „Mozarteum“ w Salzburgu. Brała udział w konkursach wokalnych: Międzyuczelnianym Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju w 1992 (II nagroda); Konkursie im. R. Schumanna w Zwickau w 1993 (wyróżnienie); w Konkursie Wokalnym im. A. Sari w Nowym Sączu w 1995 (III nagroda); była także finalistką Konkursu im. A. Dvořáka w Karlovych Varach w 1997 roku. Od 1998 jest solistką Teatru Wielkiego w Łodzi i Polskiej Opery Kameralnej. W repertuarze ma około 50 partii operowych. W Teatrze Wielkim w Łodzi brała udział m. in. w następujących produkcjach: Dialogi Karmelitanek F. Poulenca jako Matka Maria, Echnaton Ph. Glassa jako Nefretete, Carmen G. Bizeta jako Carmen, Aida G. Verdiego jako Amneris, Trubadur G. Verdiego jako Azucena, Zamek Sinobrodego B. Bartoka jako Judith. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m. in.: Nagrodę PAN (2000); Nagrodę Marszałka Województwa łódzkiego za całokształt twórczości (2006 i 2014); Specjalną Nagrodę Marszałka za udział w premierach Teatru Wielkiego w Łodzi 54 Kochankowie z klasztoru Valdemosa M. Ptaszyńskiej (2010); Złotą Maskę za najlepszą kreację wokalno – aktorską za rolę Cherubina w Weselu Figara W. A. Mozarta w sezonie 2006/2007; Odznakę „Zasłużony dla kultury polskiej” (2014). Współtwórcami jej scenicznych sukcesów byli wybitni dyrygenci: T. Wojciechowski, T. Kozłowski, Ł. Borowicz, A. Wicherek, A. Straszyński, K. Kord, K. Penderecki, V. Kiradijev, M. Caldi, B. Akiki. M. Pijarowski, W. Michniewski. W latach 2008-2010 dokonała wielu nagrań dla Polskiego Radia z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Łukasza Borowicza. Współpracuje z wieloma teatrami operowymi w Polsce, m. in. Operą Narodową w Warszawie, Operą Nova w Bydgoszczy, Operą krakowską i Operą i Filharmonią w Białymstoku oraz ze wszystkimi Filharmoniami w Polsce, najdłużej z Filharmonią Lubelską (w latach 2004-2008). Z satysfakcją i powodzeniem wykonuje muzykę współczesną, występuje również w musicalach. Ma na swoim koncie udział w wielu projektach kameralnych wraz z artystami, pedagogami łódzkiej Akademii Muzycznej m. in.: Aleksandrą Nawe, Łukaszem Błaszczykiem, Bogusławem Pikałą, Markiem Drewnowskim. Izabela Połońska – wszechstronna wokalistka, kameralistka. Z powodzeniem śpiewa w różnych stylach od klasyki po piosenkę aktorską i jazz. Absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi (Wydział Wokalno-Aktorski) oraz Mistrzowskich Podyplomowych Studiów Wokalnych we wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Christiana Ellsnera. Uczestniczyła także w kursach prowadzonych przez: prof. Teresę Żylis-Gara (Monaco, Radziejowice) Toma Karuse i Ingrid Kremling w Hamburgu. W latach 2003 – 2009 koncertowała w Europie: Francji, Belgii, Austrii, Hiszpanii, w Niemczech i we Włoszech. W 2010 roku rozpoczęła współpracę z Katedrą Kameralistyki Akademii Muzycznej w Łodzi, a także w Biurze współpracy z zagranicą (znakomita znajomość języków: angielski, niemiecki, francuski, włoski), oraz w Biurze Wydarzeń Artystycznych. W listopadzie 2012 roku w wyniku wyborów została członkiem Zarządu Łódzkiego Oddziału Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (SPAM). Jest także aktorką Teatru Logos przy Europejskim Centrum Kultury Logos w Łodzi, w którym zagrała w blisko 200 przedstawieniach w kraju i za granicą. 55 W jej dorobku artystycznym szczególne miejsce zajmuje rozpoczęta jeszcze podczas studiów współpraca ze znakomitym kompozytorem i pianistą Piotrem Hertlem. Zaowocowała ona szeregiem wspólnych występów w kategorii piosenki aktorskiej, które zostały zarejestrowane przez Polskie Radio i TVP. Po śmierci Hertla, wraz z jego rodziną i zaprzyjaźnionymi artystami aktywnie włączyła się w realizację kilku projektów, m. in. Zielony pejzaż… Piosenki Piotra Hertla (płyta DVD wydana przez firmę HotPot), Gwiazda dla Piotra Hertla. Wspólne działania członków STS „Pstrąg”, rodziny kompozytora i artystów doprowadziły do odsłonięcia (18 maja 2012) Gwiazdy Piotra Hertla w Alei Sław na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. Ma na swym koncie m.in. występy w legendarnej Piwnicy Artystycznej Kurylewiczów w Warszawie wraz z pianistką Aleksandrą Nawe oraz liczne prezentacje projektu Jazzowe Kolory Miłości współtworzonego z Witoldem Janiakiem, pianistą i kompozytorem jazzowym, który powstał na zamówienie XIV Wędrownego Festiwalu Filharmonii Łódzkiej Kolory Polski w 2013 roku. Katarzyna Zając-Caban – sopran, studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi ukończyła w 2006 roku. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez profesorów: Teresę Wojtaszek-Kubiak, Helenę Łazarską, Piotra Kusiewicza. Na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi zadebiutowała tuż po studiach (2006) partią Xerksesa w operze G. F. Haendla Xerkses. W tym samym roku, rozpoczęła współpracę z Katedrą Kameralistyki Akademii Muzycznej, biorąc udział w sesjach naukowo-artystycznych, koncertach, recitalach dyplomowych i egzaminach studentów. W 2008 roku podjęła współpracę z Teatrem Muzycznym w Lublinie, gdzie debiutowała partią Krysi w Ptaszniku z Tyrolu C. Zellera oraz z niemieckim Teatrem w Bremie. Regularnie bierze udział w koncertach operowych i operetkowych. Współpracując z impresaryjnym Teatrem w Schwerin (Niemcy) zrealizowała partię Curry w operze G. Verdiego Moc przeznaczenia (2010). W 2014 roku wystąpiła podczas XIV Festiwalu Francusko – Polskiego w Douai i Lille, co zaowocowało kolejnymi zaproszeniami. 56 W repertuarze ma wiele pieśni, arie operowe, oratoryjne, musicalowe oraz partie w operetkach: Księżniczka czardasza, Hrabina Marica E. Kálmána i Wesoła wdówka F. Lehára. Od 2009 roku jest pedagogiem. Pracuje w Zespole Szkół Muzycznych im. S. Moniuszki w Łodzi, gdzie prowadzi klasę śpiewu solowego. Swoim uczniom i zespołom wokalnym (zajęcia emisyjne m. in. z łódzkim Zespołem Tańca Ludowego Harnam oraz z chórem Politechniki łódzkiej) poświęca każdą wolną chwilę. 17.11.2015, wtorek, godz. 20:00 Bazylika św. Mikołaja RECITAL ORGANOWY Roman Perucki PROGRAM Henryk Mikołaj Górecki – Kantata (1968) Jan Janca – Orgelverse on „Hilf, Herr meines Lebens” (1994) Meditationes on “Maria durch ein Dornwald Ging” (1994) Henryk Hubertus Jabłoński – Aforyzmy (1987) Edwin Rymarz – Toccata (1978) Andrzej Dziadek – Impresja z Gotlandii (2007) Zbigniew Kruczek – Preludium i fuga BACH: Marsz (2013) KOMPOZYTORZY Henryk Mikołaj Górecki – zob. s. 11 Jan Janca, ur. 1 czerwca 1933 w Gdańsku) – gry na organach uczył się początkowo u swego ojca, Antoniego Jancy. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu studiował w latach 1950-1955 w PWSM w Krakowie – organy u Bronisława Rutkowskiego i kompozycję u Stanisława Wiechowicza. Następnie działał jako wolny organista, dokonując m.in. nagrań na organach katedry oliwskiej. W 1957 roku wyjechał do Niemiec. W latach 1958–1962 studiował kompozycję w Wyższej Szkole Muzycznej w Stuttgarcie u Johanna Nepomuka Davida, a w latach 1958–1965 był prywatnym uczniem Marcela Duprégo w Paryżu. W latach 1962–1996 był organistą w kościele św. Jana w Tybindze i wykładowcą muzyki na seminarium duchownym Wilhelmstift. Muzyki uczył także w Katolickiej Wyższej Szkole Muzyki Kościelnej w Rottenburgu. Skomponował kilka utworów organowych, jest również autorem szeregu prac poświęconych dziejom budowy organów na terenie obecnej Polski północnej. Wspólnie z W. Renkewitzem napisał książkę Orgelbaukunst in Ost- und Westpreußen. Przygotował do wydania Utwory z Oliwskiej Tabulatury Organowej oraz 24 Polonezy Johanna Gottlieba Goldberga (Wydawnictwo ORGANON). Henryk Hubertus Jabłoński (1915-1989), w1932 roku rozpoczął studia z zakresu gry na wiolonczeli pod kierunkiem Kazimierza Wiłkomirskiego w Polskim Konserwatorium Muzycznym w Gdańsku. Następnie uczył się kompozycji w Berlinie u Wernera Schramma oraz Alfreda Paetscha. W 1953 roku zdobył II nagrodę (I nie przyznano) za Sonatę na wiolonczelę solo (1953) na konkursie na muzykę kameralną, organizowanym przez Związek Kompozytorów Polskich. Od 1935 roku współpracował z rozgłośnią radiową Wolnego Miasta Gdańska jako wiolonczelista i aranżer muzyki popularnej. Podczas II wojny światowej grał jako wiolonczelista i pianista w małych zespołach rozrywkowych w Gdańsku. Po wojnie pozostał w Polsce. Podjął pracę jako wiolonczelista w orkiestrze symfonicznej w Gdańsku, w latach 1948-1953 kierował chórem studenckim przy 59 Politechnice Gdańskiej, zaś w latach 1951-54 Chórem Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku. Od 1947 współpracował z Orkiestrą Polskiego Radia, dla której pisał utwory popularne i rozrywkowe. W latach 50. XX w. pracował także w gdańskiej rozgłośni radiowej, dokonując opracowań muzyki ludowej z terenów Kaszub. W latach 1954-80 był profesorem kompozycji i instrumentacji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku. Został uhonorowany m.in. Nagrodą Artystyczną miasta Gdańska (1951), Nagrodą Wojewódzką za wybitne osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury (1971), Nagrodą Prezydenta miasta Gdańska (1975), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1980). Henryk Hubertus Jabłoński obok utworów symfonicznych i kameralnych pisał również muzykę do filmów oraz piosenek, które wykonywały Barbara Dunin, Marta Mirska, Regina Pisarek i Violetta Villas. Edwin Rymarz (1936-2008) urodził się w Komborni na Podkarpaciu. W 1945 roku przyjechał do Gdańska. W 1951 roku rozpoczął roku naukę gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej w Gdańsku-Oruni, a w latach 1954–1959 był uczniem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku-Wrzeszczu, którą ukończył w klasie organów Tadeusza Tylewskiego. W roku 1959 rozpoczął studia w PWSM w Sopocie w klasie organów Leona Batora, rok później podjął studia w zakresie teorii muzyki, a w roku 1964 – studia kompozytorskie na w klasie prof. Konrada Pałubickiego w tej samej uczelni. W 1963 podjął pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Gdańsku-Oruni, gdzie do 1969 uczył zasad muzyki, harmonii oraz instrumentoznawstwa z akustyką; prowadził także szkolną orkiestrę i chór. W latach 1966–1969 jako nauczyciel harmonii związał się z Ogólnokształcącą Szkołą Muzyczną I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku. Przez trzy kolejne lata uczył w Szkole Muzycznej I st. im. G. Bacewicz w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie był również dyrektorem. W latach 1973–1981 był starszym wizytatorem szkolnictwa artystycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku; sprawował wówczas nadzór nad placówkami kształcenia artystycznego w całym regionie. W 1981 powrócił na rok do Szkoły Muzycznej I st. w Gdańsku-Oruni, objął w niej stanowisko dyrektora. Od 1964 wykładał też przedmioty 60 teoretyczne na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. W 1982 Edwin Rymarz został dyrektorem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku. Na tym stanowisku pracował przez 25 lat. Jednocześnie uczył improwizacji organowej, przedmiotów teoretycznych oraz prowadził szkolne zespoły. Edwin Rymarz jest twórcą kompozycji organowych, orkiestrowych, kameralnych, chóralnych, wokalnych (wiele pieśni i piosenek dla młodzieży o tematyce marynistycznej i patriotycznej), muzyki do sztuk teatralnych i widowisk, licznych opracowań i aranżacji, m.in. Koncertu C-dur Georga Josepha na fortepian i instrumenty smyczkowe, White Christmas na kwartet smyczkowy. Jest autorem m.in. znanej i często wykonywanej Toccaty na organy (1993), 18 Żołędzi (1993) do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na 4-głosowy chór żeński a cappella, zbioru kolęd O gwiazdo betlejemska w opracowaniu na chór z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, Suity kaszubskiej na zespół instrumentalny, utworu Kontrasty (1991) na instrumenty perkusyjne. Za swoją wielostronną działalność Edwin Rymarz otrzymał szereg nagród i odznaczeń. Są wśród nich m.in. Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, odznaka Zasłużonego Działacza Kultury, Za Zasługi dla Gdańska, Zasłużony Ziemi Gdańskiej, Nagroda Indywidualna I st. Ministra Kultury, Nagroda Indywidualna I st. Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, Medal Sint Sua Praemia Laudi, Medal Komisji Edukacji Narodowej i Medal Księcia Mściwoja II (2007). Andrzej Dziadek – zob. strona 49 * Impresja z Gotlandii na organy powstała w roku 2007 w gotlandzkim miasteczku Visby, gdzie przebywałem jako kompozytor rezydent na zaproszenie tamtejszego International Composers’ Center. W utworze tym pragnąłem oddać niepowtarzalną, nostalgiczną atmosferę szwedzkiej wyspy, pustkę jej kamienistych plaż i piękno gotyckich ruin. Utwór został prawykonany w 2007 roku przez Dariusza Przybylskiego w ramach festiwalu Excelsis VII w Visby. Andrzej Dziadek 61 Zbigniew Kruczek, ur. w 1952 roku w Lubaczowie, jest absolwentem PWSM w Poznaniu, gdzie studiował grę na organach w klasie Romualda Sroczyńskiego oraz kompozycję w klasie Andrzeja Koszewskiego (dyplom z wyróżnieniem). Po studiach uczestniczył w mistrzowskim kursie organowym prowadzonym przez Flor Peetersa w Mechelen. Od 1977 roku mieszka na stałe w Belgii, gdzie kontynuował studia w Królewskim Konserwatorium w Brukseli jako organista w klasie mistrzowskiej Leopolda Sluysa i równocześnie jako kompozytor pod kierunkiem Jacqueline Fontyn. Królewskie Konserwatorium w Brukseli ukończył uzyskując Premiere Prix i Prix Supérieur. Jest laureatem Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Jehan Alain w Romainmô w Szwajcarii (1991). Koncertuje w wielu krajach Europy, Ameryki Północnej i Afryki. Obecnie jest profesorem w klasie organów im. Marcel Quintet w Binche, wykłada w Instytucie Notre-Dame w Loverval i w Seminarium Bonne-Espérance w Vellereille-les-Brayeux, a także pełni funkcję organisty w kościele Sacre-Coeur w Binche. Jego twórczość kompozytorska obejmuje utwory organowe, chóralne, kameralne i symfoniczne. WYKONAWCA Roman Perucki, ur. w 1961 roku, jest absolwentem Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie organów prof. Leona Batora (1986). Od roku 1984 jest zatrudniony w gdańskiej Akademii Muzycznej, od roku 1999 jako profesor. W latach 1996-1999 był prorektorem ds. artystycznych w Uczelni. Piastuje stanowisko I organisty Katedry Oliwskiej, jest członkiem Komisji Liturgicznej przy Metropolicie Gdańskim. Był m.in. przewodniczącym komisji rekonstrukcji organów barokowych w Katedrze Pelplińskiej (2004). Od 1999 roku jest prezesem Stowarzyszenia Miłośników Archikatedry Oliwskiej. Jest jurorem m.in. Międzynarodowych Konkursów Organowych w Kaltern (Włochy), Opawie (Czechy) i Paryżu, a ostatnio w Petersburgu (2005). Prowadzi kursy mistrzowskie w Niemczech, Rosji, Francji, Meksyku oraz wykłada w uczelniach i szkołach muzycznych na terenie Polski. Dokonał licznych nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji, Telewizji NDR, brytyjskiej, słowackiej i innych, a także nagrań płytowych (28 płyt, w tym 1 platynowa, i 2 złote). Płytę „Messe pour les paroisses” Fr. Couperina uznano w „Ruchu Muzycznym” za najlepsze nagranie roku 1991 opublikowane w Polsce, a II Płyta Oliwska była nomino62 wana do nagrody Fryderyka. Otrzymał liczne odznaczenia i nagrody, w tym m.in. najwyższe odznaczenie papieskie Pro ecclesia et Pontifice. W roku 2005 r. uzyskał złotą odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Medal św. Wojciecha za zasługi dla Gdańska. Jest Dyrektorem Naczelnym Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (w latach 1993-1997 był również dyrektorem artystycznym placówki) oraz prezesem Pomorskiego Stowarzyszenia „Musica Sacra”, z którym organizuje m.in.: Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej w Katedrze Oliwskiej, Międzynarodowy Konkurs Organowy im. J.P. Sweelincka w Gdańsku, cykl koncertów „Bliżej Bacha”, koncerty z okazji Jarmarku św. Dominika w kościele oo. Dominikanów w Gdańsku oraz festiwale w kościołach Pomorza. W swoim dorobku ma już ponad 2000 recitali. W roku 2005 r. grał m.in. w Katedrze Notre Dame w Paryżu, w Katedrze w Gandawie, na nowych organach Katedry Lozańskiej, w Katedrze Narodu w Brukseli (od renesansu do muzyki współczesnej, w tym polska muzyka organowa m.in. gdańska, oliwska i pelplińska tabulatura organowa). Ponadto grał na słynnych organach Katedry w Rydze. Występował na wielu międzynarodowych festiwalach (Turku, Finlandia, Filharmonia Pomorska, Jelenia Góra, Palma, Majorka), również jako kameralista i solista m.in. z Orkiestrą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, z Orkiestrą Polskiej Filharmonii Kameralnej, z Orkiestrą Amadeus Agnieszki Duczmal, z Orkiestrą Nationale Porto. Z Kwartetem Dętym Filharmonii Bałtyckiej dokonał prawykonania Suity na kwartet dęty i organy Zbigniewa Kruczka. Dużą część koncertów wykonuje wspólnie z małżonką Marią, specjalistką w zakresie skrzypcowej muzyki baroku – sonaty Haendla, koncerty J.S. Bacha ale również muzykę współczesną (m.in. Paciorkiewicz, Gardonyi). Z inicjatywy Romana Peruckiego powstało Gdańskie Centrum Muzyczno Kongresowe – siedziba Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, w skład którego wchodzi sala koncertowa na około 1000 miejsc ze znakomitą akustyką i 3 sale kameralne. W sierpniu 2005 roku Filharmonia Bałtycka, w związku z obchodami 25-lecia Solidarności, gościła przywódców wielu państw Europy. Z tej okazji odbyły się koncerty, w czasie których wystąpili m.in. Jean Michael Jarre, orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Akademicki Chór Uniwersytetu Gdańskiego, Chór Akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Orkiestra PFB i połączone chóry prawykonały utwór Kantata o wolności J.A. Kaczmarka, który został dedykowany Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. 63 18.11.2015, środa, godz. 11:00 KOMPOZYTORZY Sala Kameralna S2 Akademii Muzycznej Henryk Mikołaj Górecki zob. strona 11 IMPREZA TOWARZYSZĄCA Jerzy Kornowicz zob. strona 80 WARSZTATY WSPÓŁCZESNEJ MUZYKI FORTEPIANOWEJ Prowadzenie: prof. Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz, Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach współorganizacja – Wydział Instrumentalny AM w Gdańsku 18.11.2015, środa, godz.18:00 Aula Akademii Muzycznej KONCERT KAMERALNY Duet fortepianowy: Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz, Andrzej Jungiewicz PROGRAM Henryk Mikołaj Górecki – Quasi Valse (1961) Jerzy Kornowicz – Wstęga purpury (w szponach walca) (2012) Piotr Moss – Drôle de valse (2014) * Grzegorz Jurczyk – Rozproszenia (quasi valse) (2015) * wykona Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz Magdalena Cynk – Trzy małe utwory (2011) * Aleksander Nowak – Green Mary Hill (2008) Ewa Synowiec – DO – DU czyli Dowolny Duet (1982, 1984) Grażyna Pstrokońska-Nawratil – Madrygał (2011) Henryk Mikołaj Górecki – Toccata (1955) wykonają: Gabriela Szendzielorz-Jungiewicz, Andrzej Jungiewicz Piotr Moss, ur. 1949 w Bydgoszczy. Po ukończeniu ( z wyróżnieniem) studiów kompozytorskich w warszawskiej PWSM w klasie Piotra Perkowskiego (pracował również pod kierunkiem Grażyny Bacewicz i Krzysztofa Pendereckiego) wyjechał do Francji, gdzie doskonalił swój warsztat kompozytorski pod kierunkiem Nadii Boulanger. W roku 1981 osiedlił się w Paryżu, przyjmując w roku 1984 obywatelstwo francuskie. Jego twórczość – wielokrotnie nagradzana na krajowych i zagranicznych konkursach kompozytorskich - jest bardzo bogata i różnorodna. W katalogu kompozytora obok wielkich dzieł wokalno-instrumentalnych, koncertów czy utworów kameralnych znaleźć można muzykę przeznaczoną dla radia, teatru, filmu i telewizji. Piotr Moss jest laureatem rozlicznych konkursów kompozytorskich, zarówno w kraju jak i za granicą, a jego utwory prezentowane były w wielu salach koncertowych całego świata. W 2000 roku, Piotr Moss został mianowany przez francuskiego Ministra Kultury Kawalerem Orderu Literatury i Sztuki (Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres), w 2007 otrzymał nagrodę francuskiej Académie des Beaux Arts a w 2009, z okazji 60. rocznicy urodzin i 40-lecia pracy artystycznej, otrzymał nagrodę specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest także odznaczony medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Kompozytor otrzymał także dwie prestiżowe nagrody radiowe: Grand Prix festiwalu „Dwa Teatry” za muzykę do Hamleta i honorowy „Wielki Splendor” za całokształt twórczości dla Teatru Polskiego Radia. Nagrana przez Jadwigę Rappé i kwartet Opium jego płyta Chagall for strings otrzymała w 2014 roku nagrodę „Fryderyka” za najlepszy album z muzyką współczesną. * Walc… Ileż ja tych walców w życiu już nie napisałem? A wydawałoby się, że taki anachronizm nie powinien się znaleźć na warsztacie współczesnego kompozytora. A jednak… Były przecież zamówienia. Pisałem walce i dla Teatru Polskiego Radia, i dla teatrów dramatycznych, do filmów do65 kumentalnych i do audycji telewizyjnych. A potem przyszły zamówienia od muzyków. W ten sposób powstały Valses… na małą orkiestrę, Petite valse bizarre na wiolonczele i fortepian, Valse sentimentale na harfę. I nagle, ni stąd ni zowąd, walc zaczął pojawiać się, fragmentarycznie i często w sposób zakamuflowany, w moich kompozycjach nie będących bynajmniej walcami. W wielu kompozycjach. Ostatnio nawet w koncercie fletowym Tenebroso „zauważyłem” jakieś melancholijne, „walcowate” odzywki. Drôle de valse (czyli Dziwny walc) powstał też na zamówienie. Tym razem przyszło ono od Gabrieli Szendzielorz, z którą dzielimy – być może niezrozumiałą dla nas – miłość do walca… Piotr Moss Grzegorz Jurczyk (ur. 1991) jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Zabrzu w klasie akordeonu oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w klasie kompozycji Aleksandra Lasonia, którą ukończył z wyróżnieniem. Jest m.in. laureatem III miejsca w 2. Konkursie Kompozytorskim im. Krzysztofa Pendereckiego w Sopocie (2013), II miejsca w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „Generace” w Ostravie (2014), I miejsca w II Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „Patri Patriae” w Katowicach (2014) oraz III miejsca w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Serbii (2015). Zajmuje się komponowaniem muzyki do filmów, spektakli teatralnych oraz poezji śpiewanej. Ważniejsze kompozycje: Kwartet smyczkowy (2012), Meandry na akordeon i orkiestrę kameralną (2014) Śpij cicho, leż spokojnie zespół kameralny (2013), Powidoki na orkiestrę smyczkową (2014), Góry mgłą złączone na gitarę solo (2014), A świat rozpromienia słońce na chór żeński i orkiestrę symfoniczną (2013). * Rozproszenia powstały w czasie wakacji roku 2015 na zamówienie Gabrieli Szendzielorz. Kompozycja zawiera elementy walca, lecz nie stanowi to głównego czynnika formotwórczego. Prym wiodą tu chwila, moment, pewnego rodzaju rozproszenie. Jak gdyby spotkało się wiele światów na raz. W utworze znajdziemy również odniesienia do stylu minimalistycznego. Grzegorz Jurczyk 66 Magdalena Cynk jest absolwentką toruńskiego Zespołu Szkół Muzycznych oraz Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (klasa kompozycji prof. Franciszka Woźniaka). Studiowała naukę gry na carillonie w Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz w Królewskiej Szkole Carillonowej w Mechelen w Belgii. Pisze kompozycje solowe, kameralne, orkiestrowe i chóralne, które wykonywane są na wielu festiwalach i koncertach w miastach regionu, Polski i Europy, m. in. w Kłajpedzie, na Gotlandii, w Szwajcarii, na Węgrzech, Ukrainie, Holandii, Belgii, a także w Stanach Zjednoczonych i Brazylii. Komponuje dla Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej oraz kwintetu Multicamerata, ale jej utwory wykonywali również m. in. Gotlands Blassarkvintett, Hevelius Brass, Cappella Bydgostiensis, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Pomorskiej, Narodowa Orkiestra Łotewska, Międzynarodowa Orkiestra Symfoniczna „Probaltica” oraz Norddeutsche Sinfonietta.Występuje na Festiwalu „Tour de Carillon”, którego jest pomysłodawczynią i kierownikiem artystycznym. Jest również aktywna jako krytyk i publicysta muzyczny. W Zespole Szkół Muzycznych w Toruniu prowadzi zajęcia teoretyczne oraz zajęcia z kompozycji. Organizuje koncerty kompozytorskie „Szkolna partytura”, w których prezentowane są utwory uczniów, absolwentów oraz pedagogów szkoły. Jest pomysłodawczynią odbywającej się coroczne w Toruniu „Pięciolinii dla Papieża”, koncertu kompozytorskiego twórców Pomorza i Kujaw, a także „Koncertów Towarzyskich”, odbywających się w różnych miejscach województwa Kujawsko–Pomorskiego. Co roku organizuje warsztaty instrumentalne pn. „Wakacje Muzyczne z Pasją w Bachotku” oraz Ogólnopolski Konkurs Kompozytorski im. Piotra Perkowskiego dla młodzieży. Jej działalność została wielokrotnie wyróżniona prestiżowymi nagrodami Marszałka Województwa i Prezydenta Miasta Torunia. W 2001 roku za aktywność twórczą otrzymała Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury. Jest trzykrotną stypendystką Prezydenta Miasta Torunia oraz laureatką Nagrody Prezydenta na działalność pedagogiczną. W 2006 r. otrzymała Stypendium–Nagrodę Marszałka Województwa Kujawsko–Pomorskiego za wybitne osiągnięcia w prowadzeniu działalności społecznie użytecznej, służącej wszechstronnemu rozwoju Województwa Kujawsko–Pomorskiego. Na początku 2009 roku Prezydent Torunia wręczył jej Honorowy Medal Thorunium za zasługi w dziedzinie kultury. Większość rękopisów jej kompozycji znajduje się 67 w Zbiorach Muzycznych Biblioteki Głównej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich oraz Polskiego Stowarzyszenia Carillonowego. Z jej inicjatywy w 2012 reaktywowane zostało Pomorskie Towarzystwo Muzyczne, którego została prezesem. * Trzy małe utwory na dwa fortepiany (2011) powstały w hołdzie dla Henryka Mikołaja Góreckiego, tuż po jego śmierci. Nawiązują do jego wczesnej twórczości fortepianowej. Skrajne części mają charakter motoryczny, obsesyjny, energetyczny, w których partie fortepianu uzupełniają się i dopełniają. W drugim ogniwie fortepiany grają względem siebie w technice raka. Magdalena Cynk Aleksander Nowak, ur. 18 grudnia 1979 roku w Gliwicach, jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Gliwicach w klasie gitary. W 2006 ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie kompozycji Aleksandra Lasonia. Następnie, jako laureat Moritz von Bomhard Fellowship, odbywał dwuletnie studia kompozytorskie pod kierunkiem Steve’a Rouse’a w University of Louisville w Stanach Zjednoczonych. W maju 2008 otrzymał stopień Master of Arts. W latach 1999 i 2000 zdobył II nagrodę na Konkursie dla Młodych Kompozytorów CRESCENDO w Tarnowie. W 2001 był finalistą konkursu kompozytorskiego na utwór na gitarę klasyczną organizowanego przy Festiwalu „Śląska Jesień Gitarowa” w Tychach. Ponadto jest laureatem Nagrody Rektora Uniwersytetu w Louisville, Nagrody Prezydenta miasta Gliwice oraz Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego. W 2008 jego Last Days of Wanda B. na orkiestrę smyczkową (2006) został nominowany do nagrody OPUS, przyznawanej przez polskie Media Publiczne. Otrzymał również Stypendium Narodowego Centrum Kultury Młoda Polska oraz w 2010 nagrodę TVP Kultura Gwarancje Kultury 2010. Jego utwory były wykonywane na kilku festiwalach i koncertach w Europie i Stanach Zjednoczonych, takich jak: „Warszawska Jesień”, Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie, „Aksamitna Kurtyna 2” we Lwowie, New Music Festival w Louisville, Letni Festiwal Muzyczny w Rycerce Górnej oraz Dni Wydziału Kompozycji w Akademii Muzycznej w Katowicach, m.in. przez Piotra Pławnera, Krzysztofa La68 sonia, Jacka Maksymiuka, The London Sinfonietta, Orkiestrę Kameralną AUKSO, Orkiestrę LEOPOLDINUM, Orkiestrę Muzyki Nowej i Cameratę Silesia. W czerwcu 2007 jego utwór Fiddler’s Green and White Savannas Never More na chór męski i orkiestrę kameralną (2006) był prezentowany przez Polskie Radio podczas 54. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu. W maju 2010 odbyła się w Operze Narodowej w Warszawie ramach cyklu „Terytoria” premiera jego opery kameralnej Sudden Rain w reżyserii Maji Kleczewskiej. Kompozycje Aleksandra Nowaka były zamawiane przez Fundację Przyjaciół Warszawskiej Jesieni przy wsparciu Fundacji Ernsta von Siemensa, Festiwal „Śląska Jesień Gitarowa”, Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie oraz Kwartet Śląski, jak również wydawane przez wydawnictwo Euterpe oraz Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Jest współautorem muzyki do filmu Konstantego Kulika W poszukiwaniu legendy, prezentowanego m.in. na antenie Telewizji Planete i podczas wielu międzynarodowych festiwali filmowych, a także ścieżek dźwiękowych do kilku produkcji wideo. Od roku 2011 pełni funkcję prezesa Katowickiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich, organizując festiwale takie, jak: Śląskie Trybuny Kompozytorów, Śląskie Dni Muzyki Współczesnej oraz „Brand-New Music”. Pracuje jako asystent w Katedrze Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie wykłada instrumentację, czytanie partytur oraz technologie informacyjne. W roku 2009 nakładem Śląskiego Towarzystwa Muzycznego i Polskiego Radia Katowice ukazała się pierwsza płyta monograficzna z utworami Aleksandra Nowaka pt. Fiddler’s Green (PRK CD0104). * Green Mary Hill na dwa fortepiany powstawał na przełomie września i października 2009 roku w Katowicach. W zamierzeniu jest to utwór o dość lekkim charakterze, jednak nie pozbawiony również elementów poważniejszych, dający wykonawcom nieco swobody w realizacji materiału. Kompozycja została prawykonana w 2009 roku w Katowicach przez Gabrielę Szendzielorz i Andrzeja Jungiewicza. Aleksander Nowak Ewa Synowiec, ur. 12 kwietnia 1942 w Krakowie, studiowała grę na fortepianie w klasie Ludwika Stefańskiego (dyplom z wyróżnieniem w 69 1967) oraz kompozycję u Bogusława Schaeffera (dyplom w 1973) w PWSM w Krakowie. W latach 1967-68, dzięki stypendium rządu francuskiego, kontynuowała studia pianistyczne pod kierunkiem Susanne Roche i Vlado Perlemuttera w Paryżu. Brała udział w wielu konkursach pianistycznych, m.in. w Konkursie im. Ferenca Liszta i Béli Bartóka w Budapeszcie (1966), gdzie zajęła V miejsce oraz Konkursie im. Marii Canals w Barcelonie (1968), w którym zdobyła II nagrodę. Do 1978 roku występowała jako pianistka z recitalami i koncertami w kraju oraz za granicą. Później poświęciła się wyłącznie pracy kompozytorskiej. Jako kompozytorka zadebiutowała w 1972 roku w Domu Kultury w Krakowie. Otrzymała wyróżnienia w konkursach kompozytorskich w 1973 i 1974 roku. Dwukrotnie była stypendystką Związku Kompozytorów Polskich (1974, 1975). Jej utwory wykonywane były m.in. we Wrocławiu, w Warszawie („Warszawska Jesień”), Katowicach, Poznaniu, Boswil (w ramach Frauenmusik-Forum), Salzburgu, Zurychu, a grafiki muzyczne (które stanowią blisko połowę jej dorobku kompozytorskiego) były wystawiane w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Austrii, Szwajcarii oraz Kanadzie. Działalność pedagogiczną rozpoczęła w 1966, udzielając lekcji gry na fortepianie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (do 1975). Następnie przeniosła się do Gdańska, gdzie prowadzi klasę fortepianu i kompozycji w Akademii Muzycznej (od 1991 na stanowisku profesora). Ewa Synowiec od 1975 jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. W latach 1977-81 pełniła funkcję skarbnika Gdańskiego Oddziału ZKP. Napisała książkę pt. Teatr instrumentalny Bogusława Schaeffera (Gdańsk 1983). Została uhonorowana m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1980) i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1990). Grażyna Pstrokońska-Nawratil, ur. 16 lipca 1947 we Wrocławiu, studiowała kompozycję w PWSM we Wrocławiu, początkowo u Stefana Bolesława Poradowskiego (1966-67), a następnie w klasie Tadeusza Natansona (1967-71). W 1978 uzupełniała studia kompozytorskie we Francji pod kierunkiem Pierre’a Bouleza i Oliviera Messiaena, uczestniczyła w zajęciach Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique w Paryżu, w seminarium poświęconym muzyce Iannisa Xenakisa w Aix-en-Proven70 ce oraz odbyła staż w studiach eksperymentalnych w Paryżu i Marsylii. Od 1971 pracuje w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, gdzie od 1991 kieruje pracą Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki (obecnie Katedra Kompozycji). W 1993 otrzymała tytuł naukowy profesora. W latach 1998 – 2009 była również wykładowcą w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W latach 1994-97 uczestniczyła w pracach Komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska Jesień”, a w latach 1996-2008 pełniła kolejno funkcje doradcy programowego, kierownika oraz dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova”. Jest laureatką wielu konkursów kompozytorskich, m.in. Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1968 i 1973), Konkursu im. Grzegorza Fitelberga (1972), Międzynarodowego Konkursu dla Kompozytorek w Mannheim (1975). W 1987 jej utwór Ikar na wielką orkiestrę symfoniczną (1979) uzyskał III lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu. W roku 1989 otrzymała Nagrodę Miasta Wrocławia oraz Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży, w 1998 roku – Nagrodę im. Św. Brata Alberta, w 2002 – Wrocławską Nagrodę Muzyczną, w 2004 roku – Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, w 2006 roku – Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w roku 2013 – Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Została zaproszona do komitetu honorowego Światowych Dni Muzyki Wrocław 2014. Henryk Mikołaj Górecki zob. strona 11 WYKONAWCY Gabriela Szendzielorz–Jungiewicz ukończyła katowicką Akademię Muzyczną im. K. Szymanowskiego w dwóch specjalnościach: teorię na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki oraz fortepian na Wydziale Instrumentalnym, w klasie prof. Czesława Stańczyka. Obecnie jest profesorem tej uczelni. Jest laureatką Konkursu Muzyki Kameralnej w Łodzi. Brała udział w licznych kursach kompozytorskich i pianistycznych. Występowała w kraju i zagranicą. Wielokrotnie uczestniczyła w międzynarodowych festiwalach muzyki współcze71 snej: Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Polska Muzyka Najnowsza – Festiwal Prawykonań w Katowicach, Śląskie Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach i innych. Dokonała prawykonań wielu utworów polskich kompozytorów współczesnych m. in. Krystyny Moszumańskiej-Nazar, Bogusława Schaeffera, Marka Stachowskiego, Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Zbigniewa Bargielskiego, Jerzego Kornowicza. Nagrywała dla radia, telewizji oraz na CD (utwory Edwarda Bogusławskiego, Andrzeja Dziadka, Jacka Glenca, Walce XX wieku). Zajmuje się popularyzowaniem muzyki współczesnej prowadząc warsztaty i kursy dla uczniów, nauczycieli i studentów. Jest autorką publikacji dotyczących problemów wykonawczych muzyki XX-wieku. Andrzej Jungiewicz jest absolwentem klasy fortepianu prof. Józefa Stompla oraz klas kameralnych prof. Marii Szwajger-Kułakowskiej i prof. Urszuli Stańczyk w Akademii Muzycznej w Katowicach. Obecnie jest wykładowcą w tej uczelni oraz nauczycielem w Zespole Szkół Muzycznych w Katowicach. Był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki (1986/87). Jest laureatem konkursów na stypendia artystyczne Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1985 i 1986), Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej w Łodzi (1986) oraz Festiwalu Augustowskie Spotkania Młodych (1985). Brał udział w mistrzowskich kursach pianistycznych i muzyki kameralnej pod kierunkiem m. in. Barbary Halskiej, Ryszarda Baksta, Rudolfa Buchbindera, Konrada Richtera. Nagrywał dla radia i telewizji. Wraz z kontrabasistką Ireną Olkiewicz zrealizował nagranie płytowe. Brał udział w wielu festiwalach. Jako solista i kameralista występował w Polsce i za granicą we Francji, Hong Kongu, Malezji, Niemczech, Pakistanie, Słowacji, Szwecji, Ukrainie. Dokonał prawykonań muzyki najnowszej. Współpracuje jako kameralista z wieloma wybitnymi muzykami. Jest akompaniatorem na licznych kursach mistrzowskich. W 2009 ukazała się nagrana przez duet płyta „Muzyka współczesnych kompozytorów śląskich dla 2 pianistów” zawierająca utwory Józefa Świdra, Henryka Mikołaja Góreckiego, Jana Wincentego Hawela, Aleksandra Glinkowskiego, Edwarda Bogusławskiego i Andrzeja Dziadka. 72 19.11.2015, czwartek, godz.18:00 Sala Kameralna (Aula) Akademii Muzycznej RECITAL SKRZYPCOWY Friedemann Amadeus Treiber (Bazylea) PROGRAM Bernd Alois Zimmermann – Sonate für Violine solo (1951) 1. Präludium 2. Rhapsodie 3. Toccata Wolfgang Rihm – Über die Linie VII für Violine solo (2006) Dieter Schnebel – Polyphonien für Violine solo (1991) Friedemann A. Treiber – Glissées für Violine und Tonband (1993) Hans Werner Henze – Sonata per violino solo (1977, rev. 1992) 1. Tirsi 2. Mopso 3. Aristeo Krzysztof Penderecki – Capriccio per violino solo (2008) KOMPOZYTORZY Bernd Alois Zimmermann, ur. 20 marca 1918 w Bliesheim (w dzisiejszym Erftstadt), zm. 10 sierpnia 1970 w Königsdorf, dzielnicy Frechen), studiował muzykę na kierunku pedagogicznym. W czasie II wojny światowej został wcielony do wojska, następnie musiał podjąć pracę zarobkową. Po wojnie kształcił się pod kierunkiem Heinricha Lemachera i Philippa Jarnacha. Brał udział w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt, gdzie zetknął się z Wolfgangiem Fortnerem i René Leibowitzem. Czynnie uczestniczył w życiu muzycznym Niemiec, za co otrzymał nagrodę artystyczną Północnej Nadrenii-Westfalii, a w roku 1966 Nagrodę Miasta Kolonii. W tym samym roku został przyjęty do berlińskiej Akademii Sztuk. W 1970 roku z powodu nieuleczalnej choroby popełnił samobójstwo. Wolfgang Rihm urodził się 13 marca 1952 roku w Karlsruhe. Wcześnie zainteresował się malarstwem, literaturą i muzyką, a w 1963 zaczął komponować. Już w czasie nauki w humanistycznym gimnazjum im. Bismarcka w Karlsruhe (1968-1972) uczył się kompozycji pod kierunkiem Eugena Wernera Velte z tamtejszej Hochschule für Musik. Zajmował się szczególnie muzyką II Szkoły Wiedeńskiej, m.in. zinstrumentował Klavierstücke op. 19 Arnolda Schoenberga. Jako kompozytor podążył w kierunku aforystycznego stylu Antona Weberna. Kolejnymi pedagogami Rihma byli Wolfgang Fortner i Humphrey Searle. Równocześnie z maturą złożył egzamin dyplomowy z kompozycji i teorii muzyki w Musikhochschule w Karlsruhe. Kontynuował studia pod kierunkiem Karlheinza Stockhausena w Kolonii (1972/73) oraz Klausa Hubera we Freiburgu (1973-76). Studiował także muzykologię u Hansa Heinricha Eggebrechta. Od 1973 roku samodzielnie nauczał kompozycji. W 1978 wystąpił po raz pierwszy jako wykładowca na Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt. Od 1981 roku prowadził klasę kompozycji w Musikhochschule w Monachium, a od 1985 w rodzinnym Karlsruhe, jako następca swego pedagoga Eugena Wernera Velte. Pierwszym poważnym sukcesem kompozytorskim Rihma było wykonanie dzieła orkiestrowego Morphonie – Sektor IV na festiwalu w Donaueschingen (1974). W następnych latach osiągnął 75 znaczny rozgłos, czego efektem było powierzenie mu w 1982 roku stanowiska członka prezydium Związku Kompozytorów Niemieckich. W 1984 roku został członkiem prezydium Niemieckiej Rady Muzycznej, od 1985 był członkiem kuratorium Fundacji Heinricha Strobla, a od 1989 radcą GEMA. W latach 1984/85 i 1997 był członkiem Towarzystwa Naukowego, w latach 1984-1989 współredagował pismo Melos, w latach 1984- 1990 był doradcą muzycznym opery berlińskiej, a w latach 1990-1993 ekspertem muzycznym Centrum Sztuki i Technologii Mediów (ZKM) w Karlsruhe. Freie Universität w Berlinie przyznał mu w 1998 roku doktorat honorowy. W sezonie 2013/2014 był kompozytorem rezydentem Sächsischen Staatskapelle w Dreźnie. Od lata 2016 roku Wolfgang Rihm obejmie dyrekcję założonej przez Pierre’a Bouleza Akademii Festiwalowej w Lucernie. Dieter Schnebel, ur. 14 marca 1930 roku w Lahr (Schwarzwald), w latach 1949-1952 studiował w Hochschule für Musik we Freiburgu. Już w latach studiów regularnie uczestniczył w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt. Oprócz tego studiował teologię ewangelicką, filozofię i muzykologię na uniwersytecie w Tybindze. W kolejnych latach działał jako nauczyciel m.in. we Frankfurcie nad Menem i Monachium (w latach 1963-1970 nauczał tam w gimnazjum im. Oskara von Millera). W latach 1976-1995 był profesorem muzyki eksperymentalnej w Hochschule der Künste w Berlinie Zachodnim. Od 1991 był członkiem Berlińskiej Akademii Sztuk, a od 1996 – Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1999 roku otrzymał Europejską Nagrodę w dziedzinie Muzyki Kościelnej. W Berlinie działał także jako kaznodzieja ewangelicki. W roku 2015 otrzymał Niemiecki Krzyż Zasługi ze Wstęgą. Friedemann Amadeus Treiber urodził się w 1971 roku w Offenburgu. Gry na skrzypcach zaczął uczyć się mając pięć lat, pod kierunkiem brata Felixa. Następnie ukończył dziesięcioletnie studia muzyczne pod kierunkiem Wolfganga Marschnera (Musikhochschule we Freiburgu Bryzgowijskim) i Hansheinza Schneebergera (Musikhochschule w Bazylei). W tej ostatniej uczelni uzyskał dyplom w zakresie gry solowej na skrzypcach (1991) i pedagogiki skrzypcowej (1992). Jest zdobywcą wielu nagród w konkursach krajowych i zagranicznych. Prowadzi działalność koncertową jako solista i kameralista, wy76 stępował też z licznymi orkiestrami (m.in. SWR-Rundfunk-Orchester, Nürnberger Sinfoniker, Filharmonia Szczecińska, Sinfonieorchester Basel, BAROSSA Festival Orchestra Australien, Ensemble für Neue Musik in Zürich). Od 1985 dokonuje nagrań radiowych, m.in. dla Deutschlandfunk, SWR, Schweizer Radio DRS, Australian Broadcast Corporation). Na płyty CD nagrał m.in. solowe sonaty i partity J.S. Bacha, kaprysy Paganiniego, sonaty solowe Regera, Bartóka i Henzego. W przygotowaniu są kolejne płyty, zrealizowane we współpracy z gitarzystą Klausem Jäckle z Norymbergi, Ensemble Aventure Freiburg oraz Ensemble Phoenix Basel, jak również krążek zawierający pierwsze światowe nagranie sześciu suit autorstwa poprzednika Bacha Johanna Paula von Westhoffa, w połączeniu z własną II Sonatą skrzypcową. Jego repertuar obejmuje utwory na skrzypce solo, muzykę kameralną oraz koncerty skrzypcowe ze wszystkich epok. Poza tym jest koncertmistrzem Ensemble Phoenix Basel i prymariuszem Ensemble Aventure we Freiburgu Bryzgowijskim. Gra także na fortepianie i altówce oraz regularnie komponuje. * W Glissées na skrzypce i taśmę, w przeciwieństwie do mojej dotychczasowej twórczości, nie występuje melodyka w tradycyjnym pojęciu, lecz powiązane siecią glissand melodie barw (Klangfarbenmelodien) oraz statyczne bądź ruchliwe pola harmoniczne, częściowo zabarwione za pomocą mikrotonów. Na ścieżce dźwiękowej utrwalone są dźwięki trojga skrzypiec, częściowo tak dalece przetworzone, że niemożliwe do rozpoznania. Skrzypek, jak również słuchacz znajduje się w czymś w rodzaju surrealistycznej sali luster, oglądając samego siebie we wszystkich możliwych wariantach Friedemann A. Treiber Hans Werner Henze (1926 – 2012), w latach 1942-1943 studiował w Staatsmusikschule w Brunszwiku (fortepian, perkusję i teorię muzyki). W 1944 roku został wcielony do wojska. W roku następnym otrzymał pracę jako korepetytor w teatrze miejskim w Bielefeld. W latach 1946-1947 kontynuował studia muzyczne w Instytucie Muzyki Kościelnej w Heidelbergu. Równocześnie uczył się prywatnie kompozycji pod kierunkiem W. Fortnera. Od 1946 roku brał udział w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt, uczestnicząc m.in. w seminarium 77 muzyki dwunastotonowej prowadzonym przez René Leibowitza. W latach 1948-1949 był kierownikiem muzycznym Teatru Niemieckiego w Konstancji, w latach 1950-1953 był kierownikiem muzycznym i dyrygentem baletu Państwowego Teatru w Wiesbaden. Następnie wyjechał do Włoch. W latach 1962-1967 prowadził mistrzowską klasę kompozycji w szkole Mozarteum w Salzburgu, w latach 1968-1970 przebywał na Kubie. W roku 1976 zorganizował wzorcowy festiwal muzyczny w Mürzzuschlag w Austrii. W roku 1980 został mianowany profesorem kompozycji w Staatliche Hochschule für Musik w Kolonii. Jego utwory były prezentowane stale na największych światowych festiwalach muzyki współczesnej. W RFN, Anglii i Stanach Zjednoczonych były organizowane festiwale poświęcone wyłącznie jego twórczości. Działał również jako dyrygent, w tej roli m.in. kilkakrotnie odbył tournée do Stanów Zjednoczonych. W 1988 roku został mianowany dyrektorem artystycznym międzynarodowego festiwalu nowego teatru muzycznego w Monachium, w tym samym roku otrzymał klasę kompozycji w Royal Academy of Music w Londynie. Jest laureatem licznych nagród, m.in. Prix Italia, nagrody im. L. Spohra, nagrody miasta Positano, nagrody im. Bacha miasta Hamburga. W 1981 roku otrzymał tytuł doktora honorowego uniwersytetu w Edynburgu oraz został dyrektorem artystycznym Akademia Filarmonica Romana. W 1982 roku otrzymał członkostwo honorowe Deutsche Oper w Berlinie Zachodnim i American Academy of Arts and Letters. W roku 1983 został członkiem Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung w Darmstadt. W 1995 roku otrzymał Muzyczną Nagrodę Westfalii. Od 2001 roku nagroda ta nosi jego imię. W roku 2004 doktorat honorowy przyznała mu Hochschule für Musik und Theater w Monachium. Krzysztof Penderecki zob. strona 20 WYKONAWCA Friedemann Amadeus Treiber zob. strona 74 78 20.11.2015, piątek, godz.17:00 Sala Kameralna (Aula) Akademii Muzycznej IMPREZA TOWARZYSZĄCA Koncert studentów klas kompozycji Akademii Muzycznej w Gdańsku współorganizacja – Wydział Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki AM w Gdańsku PROGRAM Jakub Nikiel – Trio na marimbę, wibrafon i fortepian * Kamil Cieślik – Couleurs sonores Piotr Jędrzejczyk – Trzy słowa najdziwniejsze. Trio na skrzypce, akordeon i perkusję Wojciech Frycz – Zgaśnij księżycu do wiersza Andrzeja Bursy Anna Rocławska – The last of the giants na głos, wiolonczelę i fortepian Adam Diesner – Mortistango na skrzypce, fortepian i kontrabas * WYKONAWCY: Filip Arasimowicz – kontrabas Piotr Brajewski – perkusja Marek Czajka – marimba Michał Dębek – klarnet Krzysztof Dubieniecki – wiolonczela Karolina Dziwniel – alt Szymon Jabłoński – akordeon Izabela Joachimowska – wiolonczela Wojciech Kęsy – fagot Martyna Kułakowska – fortepian Patryk Matusiak – fortepian Magda Osiecka – skrzypce Renata Semsel – flet Malwina Szczerba – skrzypce Karolina Szweda – fortepian Łukasz Świerkosz – wibrafon Anna Uzarek – flet Agnieszka Waśniewska – obój 21.11.2015, sobota, godz. 19:00 Ratusz Staromiejski, Sala Mieszczańska IMPREZA TOWARZYSZĄCA „PORTRET SŁOWEM I DŹWIĘKIEM MALOWANY” Inauguracja obchodów 100-lecia urodzin Henryka Hubertusa Jabłońskiego 22.11.2015, niedziela, godz. 17:00 Sala Kameralna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej KONCERT FINAŁOWY Orkiestra „Sinfonietta Pomerania” Piotr Nowicki – fortepian Tadeusz Dixa – dyrygent PROGRAM KOMPOZYTORZY Andrzej Dziadek zob. strona 49 * Pomerania to rodzaj uwertury. Utwór skomponowałem dla orkiestry Sinfonietta Pomerania z okazji inauguracji jej działalności. Prawykonanie odbyło się pod dyrekcją Tadeusza Dixy podczas 39. Festiwalu Muzyki Nowej w gdańskim klubie „Żak” 16 stycznia 2014 roku. Andrzej Dziadek Andrzej Dziadek – Pomerania (2014-2015) Monika Kędziora – Szklistych na fortepian i zespół instrumentów (2005/2006) Jerzy Kornowicz – Zorze IV Melos-Ethos (2006) Krzysztof Meyer – Musique scintillante (2007) Monika Kędziora, ur. w Ostrowie Wielkopolskim, ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie kompozycji prof. Jana Astriaba (1996). Uczestniczyła w organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej Wakacyjnych Kursach dla Młodych Kompozytorów (Kazimierz, Białystok, Radziejowice). W ramach stypendium Fundacji Kultury uzupełniała studia w zakresie kompozycji u prof. Roberta HP Platza w Hogeschool Conservatorium Maastricht w Holandii (2000/2001). Jest laureatką nagród w konkursach kompozytorskich. Jej utwory były wykonywane podczas koncertów i festiwali muzycznych w kraju i za granicą. Obecnie jest wykładowcą na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Rytmiki w Akademii Muzycznej w Poznaniu, a także prezesem poznańskiego Oddziału ZKP. * Nieistniejące w języku polskim słowo „szklistych” odnosi się do barwy utworu: szklistej, szklanej, „potłuczonej”. Ta swoista onomatopeja rozbrzmiewa zarówno w partii instrumentu solowego – fortepianu, jak i towarzyszącego mu zespołu. Monika Kędziora Jerzy Kornowicz, ur. 12 sierpnia 1959 roku w Lublinie, studia kompozytorskie odbył pod kierunkiem Tadeusza Bairda i Mariana Borkowskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz u Louisa Andriessena w Kon85 serwatorium Królewskim w Hadze. Uczestniczył w kursach kompozytorskich, m.in. w Kazimierzu Dolnym, Darmstadt i Villenueve-lez-Avignon. Był stypendystą m.in. Rządu Holenderskiego, Fundacji Kultury oraz British Council. Jego utwory powstawały na zamówienie festiwali, instytucji muzycznych oraz znakomitych wykonawców z Polski i zza granicy, m.in. Radia BBC, Polskiego Radia, Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, chóru BBC Singers, Festiwalu „Warszawska Jesień”, orkiestry De Ereprijs, kwartetu Joachim, Filharmonii Praskiej i Miasta Wrocławia. Ukazały się na płytach wydanych przez BBC Music, Signum Classic, Acte Préalable i Polskie Centrum Informacji Muzycznej. W 2000 jego utwór Figury w oplocie uzyskał rekomendację na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO, w 2008 kompozycja Spiętrzenia na orkiestrę znalazła się w grupie 7 nominacji do Nagrody Mediów Publicznych Opus 2008, a w 2014 roku utwór Wielkie przejście znalazł się w finale pierwszej edycji Wrocławskiej Nagrody Muzycznej „Polonica Nova”. Jest założycielem grupy muzyki intuitywnej Kawalerowie błotni, z którą występował na wielu festiwalach, m.in.: Chopin i Jego Europa, Musica Polonica Nova, Warszawska Jesień, Audio Art w Krakowie, Audio Art w Warszawie i Warszawskie Spotkania Muzyczne. Jest także autorem utworów dla dzieci, muzyki do spektakli teatralnych i filmu oraz songów i piosenek. W latach 1988-90 przewodniczącym Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich, zaś w latach 1989-92 i 2002-2007 – członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. W latach 2004-2006 był wiceprzewodniczącym Rady Organizacji Pozarządowych Ministra Kultury. Współorganizował Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów „Droga”, lubelskie „Akordy”, koncerty „Generacje” w Polskim Radiu, był kuratorem artystycznym festiwalu „Audio Art” w Warszawie i „Przestrzenie dźwięku” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz projektodawcą „Akademii dźwięku” – serii koncertów edukacyjnych z nową muzyką, prezentowanych w warszawskich szkołach. Jest kuratorem artystycznym Festiwalu Tradycji i Awangardy Muzycznej „Kody” w Lublinie oraz autorem i organizatorem corocznego „Ogólnopolskiego Skupu Dźwięków Nowych i Używanych”. Brał udział w powołaniu Europejskiego Forum Kompozytorów w Wiedniu, a także Europejskiego Porozumienia Kompozytorów i Autorów w Brukseli. Był jurorem w międzynarodowych i ogólnopolskich konkur86 sach kompozytorskich, wśród nich im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach i im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Wykładał na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, jak również gościnnie na innych uczelniach polskich i zagranicznych. Od 1994 prowadzi autorski program edukacji muzycznej w szkołach Stowarzyszenia Kultury i Edukacji w Warszawie. Jest jednym z inicjatorów powołania Instytutu Muzyki i Tańca, zorganizowania Konwencji Muzyki Polskiej, ustanowienia programu zamówień kompozytorskich i dostępu do powstałych utworów w internecie. W latach 2003-2015 pełnił funkcję prezesa Związku Kompozytorów Polskich. Od roku 2013 jest prezesem Stowarzyszenia Kreatywna Polska, zrzeszającego polskie środowiska twórcze i przemysły kreatywne. Jest zastępcą przewodniczącego Rady Programowej ds. Muzyki Instytutu Muzyki i Tańca. W 2005 roku otrzymał Odznaczenie Gloria Artis – Zasłużony Kulturze, w 2008 – Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za zasługi w dziedzinie promocji muzyki polskiej, a w maju 2014 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Krzysztof Meyer, ur. 11 sierpnia 1943 w Krakowie, w wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie. Od 1954 uczęszczał na prywatne lekcje teorii i kompozycji do Stanisława Wiechowicza. Po ukończeniu Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Krakowie rozpoczął naukę w PWSM w Krakowie; studiował kompozycję, początkowo w klasie Stanisława Wiechowicza, a po jego śmierci – u Krzysztofa Pendereckiego (dyplom z wyróżnieniem – 1965), oraz teorię u Aleksandra Frączkiewicza (również dyplom z wyróżnieniem – 1966). W latach 1964, 1966 i 1968 uzupełniał edukację muzyczną w Paryżu i Fontainebleau pod kierunkiem Nadii Boulanger. W 1966 roku otrzymał stypendium im. Aarona Coplanda. W latach 196668 współpracował jako pianista z krakowskim zespołem muzyki współczesnej „MW2”. W okresie tym rozpoczął również działalność jako pedagog. W latach 1966-87 uczył kompozycji i przedmiotów teoretycznych w Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie od 1972 do 1975 był jednocześnie prorektorem, a w latach 1975-87 – kierownikiem Katedry Teorii Muzyki. W roku akademickim 1980/81 przebywał dzięki stypendium Au87 swärtige Künstler zu Gast w Hamburgu. W latach 1987-2008 był profesorem kompozycji w Hochschule für Musik w Kolonii. Od 2008 ponownie naucza w krakowskiej Akademii Muzycznej. W latach 2009-2013 był profesorem w Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykładał także muzykę współczesną w Austrii, Brazylii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Wenezueli i Związku Radzieckim. Należy do Akademie der Künste w Mannheim. W sezonie 1991/92 był kompozytorem rezydentem w Filharmonii Kolońskiej, w 1996 – na festiwalu w Seattle, a w sezonie 2013/2014 w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Utwory Krzysztofa Meyera były wykonywane w najważniejszych ośrodkach muzycznych, m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonii Berlińskiej i Wiener Musikverein, na najważniejszych festiwalach europejskich, m.in. „Warszawskiej Jesieni”, „Muzicki Biennale Zagreb”, SIMC, „Holland Festival”, „Musikprotokoll-Graz”, Festiwalu w Aldeburgh, w Schleswig-Holstein, Biennale w Wenecji i Lucerne Festival. Niektóre z utworów powstały na zamówienie wykonawców światowej sławy: Koncert fletowy dla Aurele Nicoleta, Koncert obojowy dla Lothara Fabera, Koncert klarnetowy dla Eduarda Brunnera, Koncert skrzypcowy dla Dymitra Sitkowieckiego, Tryptyk liryczny dla Petera Pearsa, Pezzo capriccioso dla Heinza Holligera, utwory wiolonczelowe dla Davida Geringasa, Iwana Monighetiego i Borysa Piergamienszczikowa. Krzysztof Meyer zajmuje się także pisarstwem muzycznym. Napisał pierwszą polską monografię życia i twórczości Dymitra Szostakowicza (Kraków 1973 i 1986; wyd. niem. – Leipzig 1980). Jest autorem wielu artykułów, głównie o muzyce współczesnej, w takich periodykach, jak „Melos”, „Muzyka”, „Ruch Muzyczny”, „Das Orchester”, „Sovetskaya Muzyka”. Czynnie udziela się także w Związku Kompozytorów Polskich; w latach 1971-89 był członkiem Zarządu Głównego, w latach 1985-89 – prezesem. Od 1974 do 1988 roku był członkiem Komisji Repertuarowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród: w 1966 – II nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Symfonię nr 1 op. 10 (1964) i I nagrodę na Concours des Jeunes Compositeurs w Fontainebleau za pieśni do słów Szekspira, w 1967 – wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Symfonię nr 2 „Epitaphium 88 Stanisław Wiechowicz in memoriam” op. 14 na chór mieszany i orkiestrę (1966-67), w 1968 – I nagrodę na tym samym konkursie za Symfonię nr 3 „Symphonie d’Orphee” op. 20 na chór mieszany i orkiestrę (1968), w 1970 – Grand Prix de Composition Musicale Fundacji Księcia Pierre de Monaco za operę Cyberiada op. 15 (1967-70) oraz wyróżnienie na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu za Kwartet smyczkowy nr 2 op. 23 (1969), w 1972 – II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Artura Malawskiego w Krakowie za Concerto da camera op. 29 na obój, perkusję i smyczki (1972), w 1974 – I nagrodę na Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Warszawie za Symfonię nr 4 op. 31 (1973), w 1975 – Medal Rządu Brazylii za Kwartet smyczkowy nr 4 op. 33 (1974), w 1976 – wyróżnienie na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO za Kwartet smyczkowy nr 3 op. 27 (1970-71), a w 1977 – Medal Rządu Brazylii za Concerto retro op. 39 na flet, skrzypce, wiolonczelę i klawesyn (1976). Ponadto otrzymał: dwukrotnie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1973, 1975), Złoty Krzyż Zasługi (1974), Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1979), Nagrodę im. Gottfrieda von Herdera (1984), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1992), Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1994), Nagrodę im. Johanna Stamitza w Mannheim (1996), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1997) oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003). * Musique scintillante jest wirtuozowskim, jednoczęściowym utworem dla 14-osobowego zespołu. Wykorzystane zostały w nim instrumenty z wszystkich grup orkiestrowych, po jednym z każdej. Krótki wstęp poprzedza część zasadniczą, opartą na jednym motywie, konsekwentnie przeprowadzanym przez wszystkie instrumenty i rejestry. Coraz gęstsza faktura po kilku załamaniach doprowadza do kulminacji stworzonej przez złożone akordy, a następującej tuż przed końcem utworu. Prawykonanie Musique scintillante, skomponowanej na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej w Kempten, odbyło się 16 września 2007. Zespołem 14 solistów dyrygował Kai Vogler. Krzysztof Meyer 89 WYKONAWCY: Orkiestra „Sinfonietta Pomerania” zadebiutowała w styczniu 2014 roku podczas Dni Muzyki Nowej w gdańskim Klubie ŻAK. Od tego czasu aktywnie uczestniczy w życiu koncertowym regionu, prezentując lokalnej publiczności najnowsze muzyczne tendencje twórcze i wykonawcze. Zespół tworzą znakomici trójmiejscy muzycy młodego pokolenia – w większości absolwenci i pracownicy Akademii Muzycznej w Gdańsku. Indywidualnie mają na swoim koncie wybitne osiągnięcia jako muzycy orkiestrowi, kameraliści i soliści. „Sinfonietta Pomerania” jest zespołem występującym w różnorodnej obsadzie. W podstawowej konfiguracji występuje piętnastu muzyków, w pojedynczej obsadzie wszystkich instrumentów. Skład ten może ulec zarówno zmniejszeniu do różnorodnych kombinacji kameralnych, jak i ewentualnemu powiększeniu do rozmiarów symfonicznych. Jako orkiestra specjalizująca się w najnowszym repertuarze, „Sinfonietta Pomerania” szczególną wagę przywiązuje do prawykonań. Efektem tego jest bliska współpraca ze środowiskiem kompozytorskim. Założycielami Orkiestry „Sinfonietta Pomerania” są Andrzej Dziadek i Tadeusz Dixa. Skład orkiestry: Dorota Dąbrowska – flet, Jarosław Wyrzykowski – obój, Andrzej Wojciechowski – klarnet, Aleksander Szpakowicz – klarnet, Wojciech Kęsy – fagot, Michał Szczerba – róg, Emil Miszk – trąbka, Maciej Parchem – puzon, Maciej Lange – instrumenty perkusyjne, Paweł Nowicki – instrumenty perkusyjne, Piotr Nowicki – fortepian, Carlos Roberto Peña Montoya – harfa, Szymon Jabłoński – akordeon, Karolina Piątkowska-Nowicka – I skrzypce, Paweł Kapica – II skrzypce, Michał Markiewicz – altówka, Krzysztof Pawłowski – wiolonczela, Jarosław Stokowski – kontrabas Piotr Nowicki ukończył Akademię Muzyczną im. St. Moniuszki w klasie fortepianu prof. Włodzimierza Wiesztordta. W centrum jego zainteresowań znajduje się muzyka XX i XXI wieku. W swoim repertuarze ma kompozycje na fortepian solo takich twórców, jak Arnold Schönberg, John Cage, Cornelius Cardew, Karlheinz Stockhausen, Andrzej Panufnik, Elżbieta Sikora, Paweł Mykietyn, Yannis Kyriakides, Kasia Głowicka i wielu 90 innych. Od 2002 roku współtworzy zespół Kwartludium specjalizujący się w wykonywaniu muzyki najnowszej. Wraz z nim dokonał kilkudziesięciu prawykonań na wielu prestiżowych festiwalach takich jak m.in. Warszawska Jesień, Festiwal Dialogu Czterech Kultur w Łodzi, Festiwal Prawykonań w Katowicach, Unsound w Krakowie i w Nowym Jorku, Ensemble Europa w Kolonii, C3 w Berlinie, Open Form Festival w Kopenhadze, Loop Fesival w Brukseli, Musische Nuove Festival w Palermo, na Festiwalu Tradycji i Awangardy Muzycznej Kody w Lublinie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Musica Moderna w Łodzi, Festiwalu Sztuki Multimedialnej Audio-Art w Warszawie, Festiwalu Muzyki Improwizowanej Ad Libitum w Warszawie, Festiwalu Dni Muzyki Nowej i Avant Days w Gdańsku oraz na Komeda Jazz Festiwal w Słupsku. W latach 2003-2013 Piotr Nowicki był również członkiem polsko-niemieckiego zespołu European Workshop for Contemporary Music powołanego przez Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” oraz Niemiecką Radę Muzyczną. Zespół pod kierunkiem wybitnego niemieckiego dyrygenta Rudigera Bohn’a wystąpił na wielu prestiżowych festiwalach muzyki współczesnej w Polsce, Niemczech i na Ukrainie prezentując dzieła zaliczane do klasyki awangardy XX wieku, jak również te najnowsze, napisane specjalnie na ten skład. Na swoim koncie artysta ma liczne nagrania płytowe (Dux, Requiem Records, Bôłt Records, Touch), radiowe (Program 2 Polskiego Radia, WDR3, Deutschlandfunk) i telewizyjne (TVP Kultura). Koncertował w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Belgii, Holandii, Niemczech, Danii, Finlandii, Estonii, Ukrainie, Czechach, Rosji i Turcji. Był stypendystą Marszałka Województwa Pomorskiego (2006, 2010, 2012), Prezydenta Miasta Gdańska (2012) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007). Od 1995 r. związany jest z macierzystą uczelnią, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta na Wydziale Wokalno-Aktorskim i Instrumentalnym. Od roku 2012 pełni funkcję kierownika Międzywydziałowego Zakładu Muzyki Współczesnej. W 2015 r. otrzymał tytuł doktora habilitowanego przyznany przez Radę Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej w Gdańsku. Tadeusz Dixa zob. strona 49 Indeks kompozytorów Baczewski Beniamin 30 Kruczek Zbigniew 59 Bauer Jerzy 45 Lasoń Aleksander 35 Bembinow Miłosz 17 Łukaszewski Paweł 29 Cieślik Kamil 78 Meyer Krzysztof 84 Cynk Magdalena 65 Moss Piotr 63 Czerniewicz Marek 15 Nikiel Jakub 78 Diesner Adam 78 Nowak Aleksander 66 Dixa Tadeusz 49, 86 Olczak Krzysztof 14 Dziadek Andrzej 49, 81 Penderecki Krzysztof 20 Frycz Wojciech 78 Przybylski Dariusz 37 Głowski Eugeniusz 16 Pstrokońska-Nawratil Grażyna 68 Górecki Henryk Mikołaj 11, 56, 63, 69 Rihm Wolfgang 73 Grzeszczak Krzysztof 48 Rocławska Anna 78 Guza Artur 29 Rymarz Edwin 58 Henze Hans Werner 75 Schnebel Dieter 74 Hundziak Andrzej 46 Sehin Bohdan 36 Jabłoński Henryk Hubertus 57 Sykulski Jacek 12 Janca Jan 57 Synowiec Ewa 67 Jędrzejczyk Piotr 78 Treiber Friedemann Amadeus 74 Jurczyk Grzegorz 64 Wierzchowski Jacek 48 Kędziora Monika 82 Zimmermann Bernd Alois 73 Kilar Wojciech 22 Kornowicz Jerzy 63, 80, 82 Kościów Aleksander 40 Koszewski Andrzej 14 Kowalowski Zenon 29 egzemplarz bezpłatny ORGANIZATOR: PARTNERZY: Partner strategiczny NCK Instytucje Kultury Samorządu Województwa Pomorskiego oddział gdański MECENASI: Dofinansowano ze środków Miasta Gdańska www.nowefale.pl PATRONI MEDIALNI: