D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt VI Ka 1182/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)
Sędziowie: SSO Małgorzata Bańkowska
SSO Anna Zawadka
Protokolant p.o. protokolant sądowy Monika Suwalska
przy udziale Prokuratora Anny Radyno-Idzik
po rozpoznaniu dnia 29 stycznia 2016 r. w W.
sprawy D. K. (1) syna M. i E. ur. (...) w O.
oskarżonego o przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w W.
z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt III K 673/12
utrzymuje w mocy wyrok co do oskarżonego D. K. (1) w zaskarżonej części; zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów
sądowych w postępowaniu odwoławczym przejmując je na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na
rzecz adwokat M. P. kwotę 516,60 złotych obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu
w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.
SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Małgorzata Bańkowska SSO Anna Zawadka
Sygn. akt 1182/15
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 roku w sprawie III
K 637/12 oskarżonego D. K. (1) uniewinnił od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt I, II, III, IV,V, VIII, IX,
X,XI,XII aktu oskarżenia, a w ramach zarzucanych mu czynów w pkt VI i VII uznał za winnego tego, że:
- w nocy z 16 na 17 maja 2004 roku w W. W., dokonał włamania do samochodu marki P. o nr rej. (...) o wartości 4000
zł w ten sposób, że przy pomocy śrubokręta otworzył zamek w przednich drzwiach od strony pasażera, a następnie
zabrał ten pojazd w celu przywłaszczenia na szkodę M. C., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu
co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne tj. czynu z art. 279
§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;
- w nocy z 7 na 8 kwietnia 2004 roku w W. W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. W. dokonał włamania do
samochodu marki H. (...) o nr rej (...), poprzez wyrwanie klamki wraz z obudową w prawych przednich drzwiach,
skąd zabrał w celu przywłaszczenia radio marki P. o wartości 1000 zł na szkodę M. K., przy czym czynu tego dopuścił
się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo
podobne tj. czynu z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k
i ustalił, że przestępstwa te zostały popełnione w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, w ramach ciągu
przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to za każdy z tych czynów na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał
go, a na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża opisanego
w wykazie dowodów rzeczowych Drz 36/04 na k. 148 akt III K 1245/12 pod poz. 1; a na podstawie art. 192a § 1 k.p.k.
uznał za zbędne i nakazał zniszczyć ślady kryminalistyczne opisane w wykazie dowodów rzeczowych Drz 54/04 na
k. 34 akt III K 1245/12 pod poz. od 1 do 3 oraz wykazie dowodów rzeczowych Drz 44/04 na k. 94 akt III K 1245/12
pod poz. od 1 do 4;
zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. z tytułu obrony z urzędu oskarżonego D. K. (1) przed Sądem I Instancji
kwotę 1653,12 zł brutto w tym 23 % VAT za obronę przy pierwszym rozpoznaniu sprawy oraz kwotę 1212 zł netto plus
VAT za obronę przy ponowym rozpoznaniu sprawy;
na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania w całości, stwierdzając, że
na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.
Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w części, co do punktu III. Wyrokowi
temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku co do punktu III poprzez
uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia przypisanych mu w punktach VI i VII czynów, ewentualnie o
uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wniesiona przez obronę apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności, jedynie dla porządku, podkreślić należy prawidłowość rozstrzygnięcia co do pozostałych
czynów zarzuconych oskarżonemu i słuszny tok rozumowania Sądu Rejonowego przedstawiony w sposób drobiazgowy
w uzasadnieniu. Zgodzić należy się, że materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy nie pozwalał na
zakwestionowanie stanowiska oskarżonego co do czynów od I do V i od VIII do XII opisanych w akcie oskarżenia.
Tym samym zasadnym było uniewinnienie go od popełnienia przedmiotowych czynów.
Natomiast - wbrew sugestiom obrońcy przedstawionym w apelacji - odmienna sytuacja występuje w przypadku
czynów ujętych w pkt VI i VII aktu oskarżenia, które przypisane zostały oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem.
Trafną jest jedynie uwaga skarżącego, że oskarżony w toku postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do
popełnienia zarzucanych mu czynów. W tym aspekcie zgodzić należy się z Sądem Rejonowym, że zakwestionowanie
przedmiotowego stanowiska procesowego oskarżonego, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego było
możliwe w zakresie czynów opisanych w pkt VI i VII. Wskazane przez Sąd Rejonowy dowody w postaci zeznań
świadków D. R., A. G. (1) oraz M. W., w powiązaniu z zeznaniami pokrzywdzonych tymi czynami M. K. i M. C.,
wskazują na sprawstwo oskarżonego. Z uwagi na szczegółowe i obszerne uzasadnienie Sądu I Instancji w zakresie
stanu faktycznego podkreślić jedynie należy najistotniejsze okoliczności z punktu widzenia zarzutu apelacji. Tym
bardziej, że jej część motywacyjna w istocie sprowadza się do lakonicznego, bez żadnych konkretnych odniesień do
rozważań zawartych w uzasadnieniu, przedstawienia własnego poglądu skarżącego na ocenę dowodów.
W odniesieniu do obu tychże czynów poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne są prawidłowe. M. W. złożył
szczegółowe wyjaśnienia odnośnie przestępstwa popełnionego z nocy 7/8 kwietnia 2014 roku w W. W., w którym
czynny udział brał oskarżony D. K. (1). Istotnym jest, iż poszczególne fragmenty jego wyjaśnień są zgodne z zeznaniami
pokrzywdzonego M. K.. Nie sposób zatem podzielić poglądów obrońcy na temat wątpliwości co do wiarygodności
tych wyjaśnień, zwłaszcza wobec faktu, że M. W. obciążył również samego siebie, za co został prawomocnie skazany
(wyrok w sprawie III K 722/06). Zaaprobować należy zatem stanowisko Sądu Rejonowego, iż nieuzasadnionym byłoby
przyjęcie, jakoby wyjaśnienia te były próbą bezpodstawnego obciążania oskarżonego D. K. (1). Godzi się podkreślić,
że nie ujawniono w toku postępowania istnienia okoliczności mogących zdyskredytować M. W. jako świadka. Jedyne
drobne rozbieżności, jakie pojawiły się w wypowiedziach świadków Sąd Rejonowy poddał drobiazgowej analizie, którą
omówił w pisemnych motywach wyroku i wywiódł logiczne wnioski w tym przedmiocie.
Ustalenia stanu faktycznego w zakresie czynu z pkt VI tj. czynu z nocy 16/17 maja 2004 roku w W. W. na szkodę
M. C. również znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków przesłuchanych w toku postępowania. Sąd Rejonowy
wyszczególnił wypowiedzi A. G. (2) i D. R., które korelują z zeznaniami pokrzywdzonego M. C. i umożliwiają
odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń. Nie ma zatem podstaw, aby odmówić im wiarygodności.
W obliczu powyższego, brak jest wątpliwości co do winy w zakresie obu przypisanych oskarżonemu czynów.
Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone zgodnie z regułami przewidzianymi w
przepisach kodeksu postępowania karnego, a zasada swobodnej oceny dowodów uprawnia sąd do dokonania ich oceny
zgodnej z regułami wskazanymi w art. 7 k.p.k. – niekoniecznie zgodnej z poglądem skarżącego. Zasadniczą część
pisemnych motywów wyroku stanowi opis i porównanie poszczególnych wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków
(innych oskarżonych) i drobiazgowo prezentowane w odniesieniu do nich przemyślenia sądu w toku rozważań
merytorycznych. Sąd Rejonowy w sposób dokładny i rzetelny omówił poszczególne dowody, wyjaśnił podstawy
uznania ich za wiarygodne jak też odmowy przyznania im tego waloru.
Prawidłowa jest także kwalifikacja prawna przypisanych oskarżonemu D. K. czynów, a orzeczona wobec niego
kara bezwzględna roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do całokształtu okoliczności sprawy.
Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej analizy wymiaru tej kary z uwzględnieniem kryteriów przewidzianych w
art. 53 k.k. Charakter przypisanych oskarżonemu czynów i sposób ich popełnienia cechuje znaczna społeczna
szkodliwość, a zatem istotne jest również społeczne poczucie sprawiedliwości przy ocenie wymiaru tej kary. W tym też
kontekście warto zwrócić uwagę na rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstw i towarzyszącej oskarżonemu
motywacji tj. dążenie do przywłaszczenia cudzej własności w celu przysporzenia sobie z tego tytułu korzyści. Za
okoliczność łagodzącą Sąd Rejonowy uznał upływ czasu, jaki minął od dnia popełnienia przypisanych czynów do dnia
wyrokowania. Nie sposób dopatrzeć się innych okoliczności, które mogłyby zostać ujęte w tej kategorii. Omówione
dyrektywy i zachowanie oskarżonego przed i po popełnieniu przestępstw wykluczają, zdaniem Sądu Odwoławczego,
wymierzenie mu kary w niższym niż orzeczony wymiarze. Brak jest także podstaw do warunkowego zawieszenia
wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, bowiem nie sposób pominąć uprzedniej i tej mającej miejsce
już po popełnieniu przypisanych czynów wielokrotnej karalności oskarżonego, która świadczy o wysokim stopniu
jego demoralizacji. Bezsprzecznie nie respektuje on orzeczeń sądu i lekceważy obowiązujące przepisy. Wszystkie
wymienione okoliczności nie pozwalają przyjąć pozytywnej prognozy kryminologicznej w przypadku oskarżonego
D. K. (1). Uzasadnionym jest wniosek, iż jedynie kara o charakterze bezwzględnym spełni przewidziane ustawą
funkcje kary, zwłaszcza, iż uprzednio orzeczone wobec oskarżonego kary z warunkowym zawieszeniem wykonania nie
przyniosły pozytywnych zmian w jego postępowaniu.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.
SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Małgorzata Bańkowska SSO Anna Zawadka