Galeria Jednego Obrazu prowadzenie Rafał Wróblewski, p.o.
Transkrypt
Galeria Jednego Obrazu prowadzenie Rafał Wróblewski, p.o.
Galeria Jednego Obrazu prowadzenie Rafał Wróblewski, p.o. Kierownik Działu Historii Muzeum Romantyzmu w Opinogórze 13.04.2014 r., Juliusz Kossak, Aleksander Fredro pod Hanau Juliusz Kossak, Seweryn Fredro pod Petrswaldem Reprodukcje powstałe według akwarel pochodzących ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Juliusz Kossak ( 1824 – 1899 ) jeden z najbardziej znanych polskich malarzy, tworzących w XIX wieku. Juliusza Kossaka śmiało można określić mianem najlepszego polskiego artysty malarza operującego techniką akwarelową. Najbardziej znany był z swojej pasji malowania koni, a także scen batalistyczno – historycznych. Tworzył również w technice olejnej, jednak prace te stanowią nieznaczny procent w jego twórczości. Przez bardzo długi okres Juliusz Kossak był naczelnym rysownikiem warszawskiego „Tygodnika Ilustrowanego”. Tworzył i pracował w Krakowie, Paryżu oraz Warszawie. Warsztatu uczył się pod okiem Piotra Michałowskiego, a także Horacego Verneta. Juliusza Kossaka, uznaje się za jednego ze współorganizatorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Był ojcem Wojciecha Kossaka, jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich malarzy batalistów przełomu XIX i XX wieku. Opis Obie akwarele powstały na zamówienie rodziny Fredrów i prezentowały, najbardziej zasłużonych dla Rzeczypospolitej potomków tego szlacheckiego rodu. Seweryn Fredro, był oficerem w I Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarza Napoleona I. Zasłynął z wzięcia do niewoli syna feldmarszałka Gebharda von Bluchlera, dowodzącego pułkiem huzarów Lejbgwardii ( młody Franz von Bluchler oraz Fredro, widoczni są na tej akwareli w centralnej części ). Praca ta w sposób bardzo dokładny przedstawia szwadron Szwoleżerów dowodzony przez wywołanego już wcześniej Seweryna Fredro. Kossak, z charakterystyczną dla siebie cechą w sposób wręcz perfekcyjny przedstawił konie oraz dosiadających je jeźdźców. W sposób bardzo dokładny odwzorował mundury walczących stron. Na drugiej pracy mamy możliwość podziwiać w pełnej krasie towarzyszący Napoleonowi Bonaparte sztab oraz adiutantów. Na pierwszym planie widzimy osuwającego się na koniu jeźdźca, jest nim młody Aleksander Fredro. Juliusz Kossak, przedstawił, tą scenę czerpiąc inspirację z zapisków w pamiętniku poety. Opisywał on tam, że podczas przebywania w sztabie Napoleona, wybuch jednego z kartaczy zabił konia, którego dosiadał adiutant sztabowy Fredro. Szybko padły koń został wymieniony na nowego i niespełna osiemnastoletni Fredro, pędził już dalej z rozkazem wydanym przez Cesarza. Aleksander Fredro był ostatnim oficerem, jakiemu nadana została Legia Honorowa przez Napoleona Bonaparte przed abdykacją. Nie wiemy, ale może postawa Fredry podczas bitwy pod Hanau przyczyniła się do tego, że ten młody polski oficer służący w sztabie został tym odznaczeniem uhonorowany. Wszystkich zainteresowanych epoką wojen napoleońskich oraz losami młodego Aleksandra Fredry zachęcam do sięgnięcia po pamiętniki jego autorstwa (wydane już po jego śmierci), a zatytułowane „Trzy po trzy”. Dzięki nim będziemy mieli okazję, poznania zupełnie innego oblicza i stylu literackiego twórcy niezapominanych „Ślubów panieńskich”, „Zemsty”, czy też „Dam i Huzarów”.