docPLAN ODNOWY MIEJSCOWOŚCI KOBYLNICA NA LATA 2009
download 
Reklamacja Transkrypt
PLAN ODNOWY MIEJSCOWOŚCI KOBYLNICA NA LATA 2009
Załącznik do Uchwały Nr XI/122/2011 Rady Gminy Kobylnica z dnia 25 sierpnia 2011 r. LOKALNY PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO Łosino 2011 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO Spis treści: 1. WSTĘP: 3 2. CHARAKTERYSTYKA OBECNEJ SYTUACJI MIEJSCOWOŚCI 4 2.1. Położenie. 4 2.2.Ludność. 4 2.3. Układ przestrzenny 5 2.4. Historia. 6 2.5. Turystyka i rekreacja 7 3. INWENTARYZACJA ZASOBÓW MIEJSCOWOŚCI. 9 3.1. Zasoby przyrodnicze. 9 3.2. Dziedzictwo kulturowe. 9 3.3. Infrastruktura społeczna. 12 3.4. Infrastruktura techniczna. 12 3.5. Gospodarka i rolnictwo. 13 4. ZAŁOŻENIA LOKALNEGO PLANU REWITALIZACJI 14 5. PLANOWANE DZIAŁANIA NA OBSZARZE REWITALIZOWANYM 16 6. PODSUMOWANIE 18 2 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 1. Wstęp: Rewitalizacja definiowana jest jako proces przemian przestrzennych, społecznych i ekonomicznych na zdegradowanych obszarach przyczyniający się do poprawy jakości życia mieszkańców, stanu środowiska naturalnego i kulturowego, przywrócenia ładu przestrzennego oraz do ożywienia gospodarczego, a także odbudowy więzi społecznych. Realizacja programów rewitalizacji ma umożliwić w zdegradowanych dzielnicach tworzenie warunków lokalowych i infrastrukturalnych do rozwoju małej i średniej przedsiębiorczości, działalności kulturalnej i edukacyjnej. Lokalny Plan Rewitalizacji jest kompleksowym dokumentem przeciwdziałania degradacji niektórych obszarów miejscowości Łosino. Ma na celu wyznaczyć długofalowe działania na przyszłość poprzez wskazanie zadań inwestycyjnych i skorelowanie ich z polityką regionalną oraz osadzenie w realiach finansowych. Zadania infrastrukturalne dotyczące rewitalizowanych obszarów będą wdrażane w powiązaniu z projektami w zakresie ożywienia gospodarczego oraz rozwiązywania problemów społecznych. Potrzeba rewitalizacji wynika z istniejącego, szczególnie na obszarze centrum wsi, deficytu prac remontowych i związanego z nim wysokiego stopnia degradacji starej zabudowy, między innymi w postaci zaawansowanego zużycia technicznego i zestarzenia funkcjonalnego infrastruktury. Dlatego zadaniem rewitalizacji jest poprawa estetyki przestrzeni, podniesienie atrakcyjności centrum miejscowości, wykreowanie miejsca atrakcyjnego do zamieszkania, stworzenie mechanizmu zachęt do inwestowania w nowe i istniejące w otoczeniu obiekty oraz przyciągnięcie mieszkańców miasta i okolic do spędzania tu swojego wolnego czasu, co w dłuższej perspektywie przyczyni się do dyfuzji zainicjowanych procesów na tereny przyległe. Lokalny Plan Rewitalizacji został stworzony by ukierunkować opisane wyżej przemiany. Ich wprowadzanie w zdegradowane centrum zaowocuje bardziej efektywnym wykorzystaniem istniejących możliwości związanych z finansowaniem poszczególnych działań. Połączenie inwestycji i programów wspierających rozwój społeczno – gospodarczy rejonu objętego rewitalizacją poprawi sytuację na tym obszarze i sprawi, że centrum miejscowości Łosino odzyska dawny blask i znaczenie. Poszczególne działania i ich kolejność zostały wybrane tak, by maksymalnie wykorzystać efekt synergii i uruchomić oraz ukierunkować korzystne i samoczynne zmiany w rejonie objętym planem. 3 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 2. Charakterystyka obecnej sytuacji miejscowości 2.1. Położenie. Miejscowość Łosino jest jedną z 37 miejscowości wyodrębnionych w podziale administracyjnym gminy Kobylnica, położonej w północnej części województwa pomorskiego, w powiecie słupskim. Powierzchnia miejscowości wynosi 666,55 ha. Graniczy z wsiami należącymi do gminy Kobylnica – Kobylnica, Zajączkowo. Miejscowość położona jest w północno – wschodniej części gminy, w odległości około trzech kilometrów od jej stolicy. Połączenie z centrum Słupska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej. W bezpośrednim sąsiedztwie miejscowość przepływa rzeka Słupia. 2.2.Ludność. Na dzień 31.12.2010 r. według ewidencji ludności jaką posiada Gmina Kobylnica ilość osób zameldowanych w Łosinie wynosi 480 osób, w tym 248 kobiet i 232 mężczyzn. Stanowi to 4,60 % ogólnej liczby mieszkańców gminy Kobylnica. 4 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO Struktura wieku z uwzględnieniem płci. 200 150 147 100 50 54 155 56 39 17 0 Przedprodukcyjny Produkcyjny Poprodukcyjny Kobiety Mężczyźni Z powyższych danych wynika, że większość osób zamieszkujących Łosino jest w wieku produkcyjnym. Dlatego też jednym z podstawowych kierunków działań powinno być dążenie do podnoszenia jakości zasobów ludzkich na terenach wiejskich, poprzez zwiększenie szans młodych ludzi na zdobycie dobrego wykształcenia, adekwatnego do potrzeb rynku pracy. Ze względu na podmiejski charakter Łosino jest atrakcyjnym terenem pod lokalizacje zabudowy mieszkaniowej. Na przestrzeni ostatnich lat dostrzegamy stały wzrost liczby mieszkańców, co związane jest z migracją z terenu miasta. Na terenie miejscowości na dzień 31.12.2010r. istniało 135 gospodarstw domowych. Tabela 1 Liczba ludności w poszczególnych latach Rok Liczba ludności 2005 2006 2007 2008 2009 2010 348 380 401 406 447 480 2.3. Układ przestrzenny Układ przestrzenny wsi Łosino opiera się na drodze krajowej relacji Słupsk Szczecinek. Nowsza część Łosina rozciąga się wzdłuż wymienionej szosy, a do dalszej wiedzie odchodząca od niej droga brukowa. 5 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 2.4. Historia. Miejscowość pierwszy raz wzmiankowana jest w dokumencie w 1419 roku. Dotyczy ona przejęcia dóbr łosińskich przez Lorentza Swenta von Puttkamera. W 1784 roku w Łosinie był folwark i 20 gospodarstw. Ostatnimi właścicielami dóbr byli: Erich von Puttkamer (1908-1914), a następnie Maximilian von Puttkamer (19141929) wraz z żoną, Rosine z domu Wesseley, która po śmierci męża sprzedała Łosino, a majątek prawdopodobnie uległ parcelacji. Późniejsi właściciele majątku nie są znani. Nazwa wsi pochodzi od rzeczownika „łoś” lub od nazwy osobowej „Łoś”. W starszych dokumentach wymieniano Łosino jako Lossin (1344), Lozin (1493), Lossi (1568), Lotzin (1628). Przed 1945 r. wieś ponownie nazwała się Lossin. Historia Łosina jest ściśle związana z dziejami rodu Puttkamerów, które było ich posiadłością. Majątek liczył wtedy 697 hektarów powierzchni, z czego 470 ha stanowiły grunty orne, 83 ha łąki, 29 ha pastwiska, a 115 ha lasy. W 1939 roku Łosino było już wsią chłopską. Prawdopodobnie w tym czasie budynek dawnego dworu wraz z parkiem nabył komandor podporucznik Maximilian von Zitzewitz. Po śmierci w 1937 roku został on pochowany w pobliskim parku. Nie wiadomo kto był ostatnim właścicielem dworu i parku przed 1945 rokiem. Dawne podwórze folwarczne zostało podzielone pomiędzy czterech lub pięciu gospodarzy. Pierwsza parcelacja musiała nastąpić przed 1945 rokiem, o czym świadczyć może sposób przebudowy budynków inwentarskich w podwórzu. 6 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO Przedwojenne Łosino liczyło 346 mieszkańców, skupionych w 86 gospodarstwach domowych, a wraz z gruntami wiejskimi zajmowało 685 hektarów. Ze spisu rolnego dokonanego w 1939 roku wynika, że było tu 51 gospodarstw rolnych, a w ostatnim zestawieniu wymienia się pięciu rolników posiadających ponad 20 ha ziemi. We wsi była również jedna ferma zwierząt futerkowych, w której hodowano nutrie, szynszyle i srebrne lisy. Mieściła się tu siedziba Gminy i Urząd Stanu Cywilnego oraz placówka pocztowa. Siedziba właściwego dla Łosina Okręgu Żandarmerii mieściła się Kobylnicy, a sprawy sporne rozstrzygał sąd w Słupsku. Kroniki odnotowują, że w 1937 roku funkcję sołtysa pełni niejaki Popp. Wieś miała też szkołę. W roku 1817 mieściła się w budynku wędzarni, gdzie było również mieszkanie dla nauczyciela i jego rodziny. Źródła podają, iż w 1932 roku w jednostopniowej szkole uczyło się 42 dzieci. 2.5. Turystyka i rekreacja W Gminie Kobylnica największe potencjalne możliwości ma agroturystyka, turystyka krajoznawcza i specjalistyczna (jazda na rowerze, jazda konna, wędrówki piesze, kajakarstwo, wędkowanie itp.), wypoczynek w ciszy, z dala od skupisk ludności w czystym środowisku. Piękne tereny leśne, zasobne w grzyby, jagody i zwierzynę łowną, stanowią doskonałe miejsce weekendowego wypoczynku dla mieszkańców Gminy Kobylnica, jak i gmin sąsiednich. Istotne znaczenie dla rozwoju turystyki w gminie mają wyznaczone trasy rowerowe o znaczeniu regionalnym. Przez miejscowość Łosino przebiegają ścieżki rowerowe, ścieżki przyrodnicze, szlaki piesze, dalej wiodące przez pozostałe miejscowości gminy. Trasy rowerowe: Trasa Łosino – Zbyszewo prowadzi przez ścieżkę przyrodniczą Łosino - Krępa, następnie z Krępy do Lubunia wzdłuż szlaku "Dolina Słupi" dalej przebiega przez miejscowości: Żelkówko, Żelki, Kruszyna, Lulemino, Zagórki, Zbyszewo do Korzybia w gminie Kępice i dalej nad jezioro Łętowo w gminie Sławno. Łączna długość ścieżki wynosi 80 km (na większości odcinków trasa przebiega znakowanym czarnym szlakiem); Trasa rowerowa rozpoczynająca się w Łosinie prowadząca przez miejscowości: Krępa Słupska, Lubuń, Kwakowo, Lulemino, Kuleszewo, Kończewo, Sierakowo do Łosina. Trasa ta poza przebiegiem przez atrakcyjne tereny przyrodnicze (Park Krajobrazowy „Dolina Słupi” i jego otulina) prowadzi przez 7 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO miejscowości z cennymi i ciekawymi obiektami kulturowymi. Między innymi dotyczy to kościołów we wsiach: Kuleszewo, Sierakowo i Kwakowo oraz dobrze zachowanego grodziska wczesnośredniowiecznego w okolicy Kończewa. Trasa Krępa Słupska, Lubuń, Żelkówko, Leśny Dwór. Prowadzi m.in. przez ścieżkę przyrodniczą w Łosinie, Park Krajobrazowy „Dolina Słupi”. Na skrzyżowaniu z szosą Kwakowo – Lubuń można zjechać z głównej trasy i pojechać w prawo zgodnie z czarnym szlakiem PTTK „Dolina rzeki Wieprzy” w kierunku Korzybia. Warto odwiedzić miejscowość Lubuń, gdzie znajduje się dobrze zachowany stary poniemiecki cmentarz. Trasa prowadzi dalej prosto, aż do kolejnego skrzyżowania z szosą Lubuń - Żelkówko. Na skrzyżowaniu należy skręcić w prawo, w stronę rzeki. Po drodze mijana jest leśniczówka Leśnictwa Kruszyna, za którą znajduje się most drogowy na Słupi. Szosą dojeżdża się do miejscowości Żelkówko, w której warto obejrzeć nowy kościół oraz park podworski z ruinami starego pałacu. Na początku należy skręcić w lewo, w leśną drogę, którą dojedzie się do Leśnego Dworu. Ścieżka przyrodnicza: „Szlak troci i łososia” w Łosinie. Ścieżka powstała w ramach projektu „Ochrona ekosystemu rzeki Słupi”, realizowanego przez gminę Kobylnica wspólnie z Dyrekcją Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”. Długość ścieżki wynosi 4 km, na których rozlokowano 10 przystanków z tablicami informacyjnymi. W trakcie wędrówki można zapoznać się z charakterystyką dorzecza Słupi, z opisem ryb zamieszkujących rzeki tego obszaru oraz poznać biologię, znaczenie oraz czynniki wpływające na populację łososia atlantyckiego i troci wędrownej. Ponadto na trasie obejrzeć można grodzisko wczesnośredniowieczne oraz stary park podworski w Łosinie, gdzie obok pięknych pomnikowych drzew zachował się przy skarpie grobowiec Maximiliana von Zitzewitza. Szlak pieszy: Szlak czarny „Dolina Wieprzy i Studnicy” (Słupsk - Miastko). Długość trasy wynosi 68 km, z czego w gminie Kobylnica 16 km. Szlak przebiega od drogi Łosino – Krępa przez miejscowości: Lubuń, Kwakowo, Lulemino, Kozłówko, Zagórki. Napotkać można tu liczne zabytki sakralne i osobliwości przyrodnicze. 8 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 3. Inwentaryzacja zasobów miejscowości. 3.1. Zasoby przyrodnicze. W granicach objętych planem znajduje się jeden z najbardziej atrakcyjnych turystycznie obszarów powiatu słupskiego - Park Krajobrazowy "Dolina Słupi". Miejscowość Łosino jest otuliną parku. Liczne walory przyrodnicze i turystyczne tj. urozmaicona rzeźba terenu, piękne krajobrazy, szata roślinna oraz czyste i mało zmienione środowisko stwarzają doskonałe możliwości do organizowania różnych form wypoczynku, a zwłaszcza turystyki kwalifikowanej. Użytkowanie rekreacyjne Parku winno być bowiem dostosowane do nadrzędnych wymogów ochronnych. Warunki te spełnia coraz bardziej popularna w ostatnich czasach tzw. ekoturystyka. Polega ona na takim użytkowaniu i zagospodarowaniu środowiska przyrodniczego, aby utrzymana została równowaga w systemach ekologicznych i zachowane w możliwie niezmienionej formie walory krajobrazu. Na terenie miejscowości występują pomniki przyrody: 3 dęby szypułkowe - obwody odpowiednio: 440, 390 i 480 cm, wysokość odpowiednio: 27, 26 i 25 m - park, okolice ruin dworu; 3 dęby szypułkowe - obwody odpowiednio: 400, 350 i 470 cm, wysokość odpowiednio: 30, 25 i 25 m - park, okolice ruin dworu; dąb szypułkowy - obwód 430 cm, wysokość 26 m - park, okolice ruin dworu; dąb szypułkowy - obwód 4,9 m., wysokość 28 m. - obok ruin dworu na zachowanym podmurowaniu; jesion wyniosły - obwód 440 cm, wysokość 26 m - park koło folwarku; klon srebrzysty obwód 490 cm, wysokość 24 m – park. 3.2. Dziedzictwo kulturowe. Na terenie Łosina znajdują się obiekty zabytkowe: Założenie folwarczno – parkowe z 1784 roku. Założenie dworsko-folwarczne położone było na południowo- wschodnim krańcu wsi, powstało przed 1784 rokiem. Do wnętrza zespołu prowadzą dwa wjazdy: główny, od północ, od strony wsi, na 9 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO teren dawnego założenia folwarcznego, oraz od wschodu do dawnego parku dworskiego. Kompozycja zespołu oparta była na planie nieregularnym, zbliżonym kształtem do trójkąta o kompozycji geometrycznej rozproszonej. Pierwotne osie kompozycji, symetrii i widokowa nie są dziś czytelne. Budynki folwarku pochodzą z początki XIX wieku, drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku. Z dawnej pańskiej siedziby do dziś pozostał tylko park o powierzchni około 5 ha, założony między rzeką Słupią a zabudową wsi, przy wykorzystaniu naturalnej konfiguracji terenu. Tuż nad rzeką przy starym dębie zachował się grobowiec ostatniego z właścicieli dóbr Maximiliana von Zitzewitza, mieszkającego w tym majątku do 1937 roku. Malowniczość parku podkreśla płynąca nieopodal Słupia oraz znajdujące się w niedalekiej odległości grodzisko wczesnośredniowieczne. Aleja grabowa w parku prowadzi do ruin dworu. W parku zachowało się wiele okazów starych drzew z różnych gatunków. Niektóre z nich mają charakter drzew o cechach pomnikowych, inne uznano za pomniki przyrody. Są w śród nich monumentalne dęby, klony, jesiony i inne. W zespole brak jest wyraźnej dominaty, którą zapewne pełnił budynek dworu. Składał się on z części rezydencjalnej, obejmującej teren dawnego parku dworskiego, oraz folwarcznej, obejmującej teren dawnego podwórza. Dwór położony był na zachodnim krańcu rozległego parku, a na północ od dworu znajdowały się stawy poprzecinane strumieniami. Są one dziś pozbawione wody wskutek zniszczenia przedzielającej je grobli. W północnej części założenia znajdowało się podwórze folwarczne wraz z zabudowaniami ustawionymi w podkowę. Dwór spłonął po wojnie - pozostały po nim jedynie kamienie po fundamencie i fragmenty wejściowych schodów. Grodzisko wczesnośredniowieczne. Grodzisko znajduje się na wschód od wsi. Gród zbudowany w zakolu rzeki Słupi. Leży na prawym i lewym brzegu rzeki. Należy do grodzisk nizinnych, niewiadomego typu, położone jest na skraju pasma niewielkich wzniesień, wśród podmokłych łąk. Jego usytuowanie jest przykładem dobrego 10 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO wykorzystania obronnych walorów terenu. Po stronie wschodniej i południowowschodniej przepływa bezimienny strumień. Gród ten, zlokalizowany w zakolu rzeki, otoczony był z trzech stron wodą, z czwartej zaś - od strony bagiennych łąk - posiadał wysoki wał usypany półkolem i opierający się końcami o koryto rzeki. Ze 140metrowej długości wału do dziś zachowało się jedynie 70 m, resztę zaś rozmyła woda. Wysokość wału, liczona od lustra wody wynosi 11 m (w części wschodniej). Rekonstrukcję pierwotnego kształtu i wielkości grodziska uniemożliwia znaczna jego niwelacja spowodowana zmianą koryta rzeki, która przecięła i całkowicie rozmyła środkową i zachodnią część majdanu i wału obronnego. Zachował się jedynie wschodni, łukowaty, wysoki i szeroki jego fragment o stromych zboczach oraz przylegająca do niego część majdanu. Obecnie Słupia przepływa przez grodzisko, dzieląc je na dwie części. Wysoka część obwarowań znalazła się na prawym brzegu rzeki, zaś pozostała część na lewym. Obecnie grodzisko porasta starodrzew sosnowy z domieszką buczyny. Grodowi towarzyszy rozległa osada zlokalizowana obecnie po drugiej stronie rzeki, datowana na VIII-IX wiek. Od strony zachodniej rozciąga się druga osada, użytkowana w neolicie przez kulturę pucharów lejkowatych i w okresie wpływów rzymskich przez kulturę wielbarską a następnie we wczesnym średniowieczu, lecz później niż gród z osadą przygrodową, bo w XII-XIII wieku. Zespołowi powyższemu towarzyszą mniejsze osady położone na niższych terasach Słupi, wykorzystujące piaszczyste wzniesienia wśród łąk. Są to cztery mniej stabilne osadniczo punkty z okresu kultury łużycko - pomorskiej z późniejszymi nawarstwieniami wczesnośredniowiecznymi. Powyższy zespół osadniczy podzielony jest przez granicę parku. Zespół siedmiu stanowisk położonych na południe od wsi reprezentuje obozowiska schyłkowo neolityczne i łużycko pomorskie z kontynuacją osadnictwa wczesnośredniowiecznego. Z badań okresu międzywojennego pochodzi znaczna ilość przęślików glinianych i ułamków naczyń pasami ceramicznych, żłobków które falistych, zdobione poziomych są i krzyżujących się. 11 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 3.3. Infrastruktura społeczna. W Łosinie funkcjonuje Świetlica Wiejska. Ze względu na zły stan budynku, świetlica nie spełnia swojej funkcji. W trakcie realizacji jest inwestycja polegająca na budowie nowego obiektu. W miejscowości funkcjonuje boisko sportowe wykonane w ramach współpracy Rady Sołeckiej z Nadleśnictwem. Mieszkańcy we własnym zakresie dbają o wygląd miejscowości. W ramach wkładu własnego mieszkańcy wykonali przystanek MZK, zmodernizowali przydrożną kapliczkę i zagospodarowali teren wokół niej, zorganizowali w centrum wsi plac zabaw dla dzieci. Upowszechnianiem, koordynacją i organizowaniem życia kulturalnego na terenie Kobylnica zajmuje się Gminne Centrum Kultury i Promocji w Kobylnicy. Działalność GCKiP służy aktywizacji procesów rozwojowych w życiu kulturalnym mieszkańców wsi oraz zaspokajaniu społecznych grupowych i indywidualnych potrzeb kulturalnych. Mieszkańcy Łosina w ramach podstawowej opieki zdrowotnej korzystają z usług świadczonych przez Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej oraz Gabinet Stomatologiczny zlokalizowany na terenie miejscowości Kobylnica. 3.4. Infrastruktura techniczna. Ilość gospodarstw domowych w Łosinie wynosi 135. Każde gospodarstwo korzysta z sieci elektrycznej, wodociągowej i kanalizacyjnej (mieszkańcy pomagali sobie nawzajem w rozprowadzeniu przyłączy wodno - kanalizacyjnych). Miejscowość jest również wyposażona w infrastrukturę telekomunikacyjną (sieć telefoniczna rozbudowana w ramach społecznego komitetu telefonizacji) oraz posiada sieć gazową. Łosino nie posiada własnego składowiska odpadów. Masa wytwarzanych odpadów jest zagospodarowywana przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej w Słupsku i unieszkodliwiana na składowisku odpadów w Bierkowie (gmina Słupsk). Na terenie miejscowości realizowany jest system selektywnej zbiórki odpadów komunalnych. Selektywna zbiórka odpadów prowadzona jest w oparciu o zakupione i dzierżawione pojemniki typu igloo i druciak. Mieszkańcy Łosina jako jedni z pierwszych na terenie Gminy Kobylnica zawarli umowy na wywożenie odpadów stałych (rok 1995). Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 21 o funkcji ponadregionalnej (Poznań - Szczecinek - Miastko - Słupsk - Ustka). Bezpośrednie sąsiedztwo z miastem Słupsk wpływa na sprawną komunikację z miejscowością. Do Łosina dociera zarówno 12 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO komunikacja publiczna (ZTM i PKS) oraz prywatna. Przebieg drogi krajowej oraz bliskie sąsiedztwo miasta Słupska powoduje duże uciążliwości związane ze stale wzrastającym natężeniem ruchu. Sytuacja poprawiła się w związku z wybudowaną obwodnicą miasta Słupska. W ramach tej inwestycji wykonano obiekt mostowy w miejscowości Łosino, który umożliwi bezkolizyjny przejazd między drogą krajową nr 21 a drogą krajową nr 6. 3.5. Gospodarka i rolnictwo. Na terenie miejscowości ponad znajduje się kilka podmiotów gospodarczych. Działalności prowadzona jest m.in. w branży budowlanej, elektrycznej, samochodowej, obuwniczej. Mieszkańcy wsi utrzymują się z pracy w lokalnych zakładach, jednak w przeważającej mierze pracują w Słupsku. Duże zainteresowanie prowadzeniem działalności gospodarczej wynika z dogodnego położenia wsi (bliskość dróg krajowych, bliskość miasta), prowadzonej polityki władz gminy, która wychodząc naprzeciw oczekiwaniom inwestorów, oferuje tereny wyposażone w infrastrukturę techniczną oraz niższe podatki. Ze względu na szybki rozwój zabudowy mieszkaniowej, Łosino odchodzi od gospodarstw rolniczych. 13 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 4. Założenia Lokalnego Planu Rewitalizacji Lokalny Plan Rewitalizacji miejscowości Łosino obejmuje teren „starej” części wsi. Granice obszaru przedstawiono na poniższej mapie. Źródło: www.zumi.pl Wyznaczając obszar rewitalizacji kierowano się głównie dotychczasowymi funkcjami terenów, które w większości nie są już realizowane, co powoduje postępującą degradację przestrzeni. Lokalny Plan Rewitalizacji pozwoli z zaniedbanego obszaru uczynić rejon o zindywidualizowanym wyrazie, określonej wartości użytkowej i wysokiej atrakcyjności, dzięki czemu możliwe będzie osiągnięcie spójności gospodarczej i społecznej. Wyznaczając granice obszaru rewitalizacji w szczególności wzięto pod uwagę poziom degradacji infrastruktury technicznej, jak również potencjał rozwojowy danego terenu. Starano się wybrać obszar naznaczony wieloma problemami natury społeczno-gospodarczej, który po otrzymaniu odpowiedniego wsparcia finansowego zaktywizuje się i rozwinie swój potencjał rozwojowy. Wsparcie finansowe w ramach rewitalizacji ma być bowiem dla tych terenów swoistą zachętą, silnym impulsem do ożywienia społeczno-gospodarczego. Na podstawie ww. kryteriów wyodrębniono obszar „starej” części miejscowości. Granicę obszaru wyznacza skrzyżowanie z drogą krajową nr 21, od której odchodzi brukowana droga zapewniająca dojazd do dalszej części wsi. Ogromną barierą 14 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO występującą na tym obszarze jest stan infrastruktury komunikacyjnej, sportoworekreacyjnej i kulturowej, wymagający natychmiastowej poprawy. Na tym terenie znajduje się świetlica wiejska, która ze względu na zły stan techniczny nie spełnia swojej funkcji. W dużym stopniu degradacji uległa również droga towarzysząca budynkom mieszkalnym w tej części wsi. Wymaga ona gruntownej naprawy lub wykonania od podstaw. Obszar ten obejmuje również teren rekreacyjny, na którym obecnie znajduje się wiata i prowizoryczny plac zabaw oraz zabytkowy park podworski, który w przyszłości mógłby być wizytówką miejscowości. W parku zachowało się wiele okazów starych drzew z różnych gatunków. Niektóre z nich mają charakter drzew o cechach pomnikowych, inne uznano za pomniki przyrody. Są wśród nich monumentalne dęby, klony, jesiony i inne. Park z jego ogromnym potencjałem miejscowości. Plan ten planuje się realizować etapami, w pierwszej kolejności obejmuje on stworzenie miejsca pełniącego rolę centrum kulturalnego i rekreacyjnego, jakim niewątpliwie będzie realizowana obecnie inwestycja polegająca na budowie nowej świetlicy wiejskiej oraz rewitalizację drogi, będącej głównym ciągiem komunikacyjnym „starej” części wsi. Wszystko to ma spowodować ożywienie gospodarcze i społeczne, a poprzez podniesienie atrakcyjności tego obszaru, będzie sprzyjać zwiększeniu potencjału turystycznego i kulturalnego. Wdrażanie Lokalnego Planu Rewitalizacyjnego będzie się odbywało poprzez: przygotowanie dokumentacji projektowo – kosztorysowych dotyczących zadań ujętych w planie; przygotowanie i składanie wniosków o dofinansowanie, przeprowadzanie przetargów, realizację zadań zgodnie z określonymi wymogami, przyjmowanie do realizacji nowych zadań zgodnych z oczekiwaniami społeczności lokalnej. Realizacja założonego programu rewitalizacji przyczyni się do wprowadzenia dodatkowych funkcji usługowych, ze szczególnym uwzględnieniem rekreacji i turystyki, poprawy estetyki przestrzeni wiejskiej, podwyższenia standardu życia mieszkańców oraz wzmocnienia identyfikacji mieszkańców z miejscowością oraz ich integracji. Realizacja Planu rewitalizacji przyczyni się do zintegrowanego rozwoju społeczno – gospodarczo – przestrzennego wsi Łosino, zwiększając tym samym jej konkurencyjność. 15 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 5. Planowane działania na obszarze rewitalizowanym W tabeli przedstawiono harmonogram i opis przedsięwzięć przewidzianych do realizacji. Lp 1 2 Nazwa zadania Budowa świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu rekreacyjno – wypoczynkowego w Łosinie. Rewitalizacja ul. Starowiejskiej w Łosinie Opis projektu Cel Przedmiotem inwestycji jest budowa świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu rekreacyjno – wypoczynkowego. Planowane zadanie podzielono na etapy. W ramach I etapu planuje się budowę ogrodzenia, budowę i wyposażenie boiska wielofunkcyjnego, budowę ciągu pieszego wzdłuż boiska, budowę i wyposażenie placu zabaw, budowę oświetlenia zewnętrznego tj. boiska i placu zabaw, zagospodarowani we terenu w obrębie ogrodzenia, rozbiórkę budynku gospodarczego wraz z uporządkowaniem terenu po rozbiórce. W ramach etapu II zrealizowana zostanie budowa nowej świetlicy wiejskiej. Celem projektu jest zaspokojenie potrzeb kulturalnych mieszkańców oraz poprawi estetykę i wizerunek wsi. Nowa świetlica służyć będzie mobilizacji lokalnej społeczności do podejmowania przedsięwzięć koncentrujących się na tworzeniu dogodnych warunków rozwoju funkcji społecznych i kulturalnych. Budowa boiska sportowego przyczyni się w znaczącym stopniu do poprawy stanu infrastruktury społecznej, poprawy warunków rozwoju sportu i aktywnych form wypoczynku. Budowa placu zabaw ma na celu poprawę bezpieczeństwa spędzania wolnego czasu dzieci z miejscowości. Przedmiotem inwestycji jest przebudowa ulicy Starowiejskiej wraz ze zjazdami oraz przebudową kanalizacji deszczowej i oświetlenia drogowego. Inwestycja zakłada wyeksponowanie charakteru istniejącej drogi brukowej i tak dobranie nowej nawierzchni ulicy aby oddać charakter starej miejscowości wiejskiej. Celem projektu jest podniesienie jakości lokalnej sieci drogowej oraz usprawnienie powiązań drogowych. Planuje się nadać ulicy starodawny charakter. Szacunkowa wartość zadania Planowany termin realizacji 1 522 144,00 zł Budżet Gminy, PROW 20072013 2 000 000 zł Budżet Gminy , inne 2011-2012 2012-2013 16 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 3 Budowa przystani wodnej na rzece Słupi w miejscowości Łosino. 4 Zagospodarowanie terenu wokół starej lipy przy skrzyżowaniu na ul. Starowiejskiej. 5 Wyeksponowanie parku podworskiego w Łosinie Zdecydowano się aby bruk zastąpić kostką betonową typu starobruk, chodniki o nawierzchni z płytek betonowych zostaną zastąpione nowymi o nawierzchni z kostki betonowej typu starobruk. Istniejące oprawy oświetleniowe zastąpione zostaną oświetleniem drogowym w postaci latarni ulicznych stylizowanych na stare latarnie drogowe. Przedmiotem inwestycji jest budowa przystani kajakowej na rzece Słupi. W ramach zadnia planuje się budowę przystani wodnej i zagospodarowanie terenu w elementy małej architektury tj. plac z ogniskiem, altanki ze stołami i ławkami oraz kilka wolnostojących stołów z ławkami. Przedmiotem inwestycji jest wykonanie miejsca do wypoczynku dla mieszkańców i turystów. W ramach zadania planuje się wykonanie ławek i stołów przy rozwidleniu ulicy Starowiejskiej w Łosinie. Przedmiotem inwestycji jest wyeksponowanie istniejącego zabytkowego parku podworskiego poprzez ustawienie tablic informacyjnych, oznakowania, elementów małej architektury. Celem projektu jest zagospodarowanie turystyczne rzeki Słupi oraz stworzenie ogólnodostępnej oferty rekreacyjno – wypoczynkowej. Zadanie przyczyni się do polepszenia estetyki wsi oraz promocji miejscowości w regionie. 150 000,00 zł Budżet Gminy, inne 2012 - 2013 Celem projektu jest podniesienie jakości 15 000,00 zł życia mieszkańców . Budżet Gminy Zadanie przyczyni Fundusz Sołecki się do poprawy estetyki wsi. 2013-2014 Celem projektu jest podniesienie atrakcyjności turystycznej. 2014-2015 15 000,00 zł Fundusz Sołecki 17 PLAN REWITALIZACJI MIEJSCOWOŚCI ŁOSINO 6. Podsumowanie Zadania założone w Lokalnym Planie Rewitalizacji mają na celu odnowę przestrzenna, gospodarczą, ekologiczną i społeczną wyznaczonego do rewitalizacji obszaru miejscowości. Realizacja Lokalnego Planu Rewitalizacji umożliwi tworzenie warunków lokalowych i infrastrukturalnych do rozwoju działalności kulturalnej, sportowej i turystycznej. Celem założonych w Planie zadań jest uporządkowanie „starej tkanki” urbanistycznej oraz poprawa estetyki przestrzeni wiejskiej. Zadania uwzględnione w Planie, z powodu wymaganych nakładów oraz w kontekście możliwości finansowych gminy, a także ze względów technicznych, maja charakter zadań wieloletnich. Realizacja Lokalnego Planu Rewitalizacji w „starej” części miejscowości ma umożliwić: poprawę estetyki przestrzeni wiejskiej; porządkowanie „starej tkani” urbanistycznej; poprawę funkcjonalności struktury ruchu kołowego, ruchu pieszego; przebudowę i remonty publicznej infrastruktury związanej z rozwojem funkcji turystycznych, rekreacyjnych, kulturalnych i sportowych. 18
