Krótki opis edytora VIM

Krótkie wprowadzenia do edytora VIM
Edytor tekstowy VIM jest rozbudowaną wersją edytora VI,
najstarszego i najbardziej rozpowszechnionego w środowiskach
uniksowych edytora przeznaczonego dla programistów. Mimo na
pozór trudnej do opanowania obsługi stanowi on bardzo elastyczne i
wygodne środowisko dla programisty. VIM działa w trzech trybach:
edycji, wprowadzania i poleceń. W trybie edycji kursorem można
poruszać przy pomocy klawiszy <h>, <j>, <k>, <l>, jak również
posługując się klawiszami kursorów. W tym trybie niektórym
klawiszom, lub ciągom wpisanym przy pomocy klawiatury
przypisano działania związane z operacjami na tekście. Oto kilka
najważniejszych przykładów:
yy – kopiuje do bufora linię tekstu pod którą znajduje się kursor,
y10y – kopiuje do bufora 10 linii tekstu zaczynając od tej pod którą
znajduje się kursor
p – wkleja tekst z bufora do miejsca, w którym znajduje się bufor,
dd - usuwa linię tekstu pod którą znajduje się kursor (można ją
wkleić
klawiszem p w inne miejsce),
d10d - tak jak wyżej, ale 10 linii,
x – kasuje znak pod którym znajduje się kursor (uwaga: polecenie
x5x skasuje sześć, a nie pięć kolejnych znaków),
u – polecenie
wielopoziomowe
cofnięcia
ostatniej
zmiany
(ang.
undo)
–
yw – skopiowanie wyrazu do bufora,
dw – usunięcie wyrazu,
cw – usunięcie wyrazu i przejście do trybu wprowadzania,
a – przesunięcie kursora o jedną pozycję w prawo i przejście do
trybu wprowadzania,
i – przejście do trybu wprowadzania,
r – zmiana jednego znaku,
gg – ustawienie kursora na początku edytowanego pliku,
G – automatyczne sformatowanie kodu (wprowadzenie wcięć),
R – przejście do trybu wprowadzania z nadpisywaniem (podobnie
działa klawisz insert),
* - wyszukanie kolejnego wystąpienia wzorca znajdującego się pod
kursorem,
K – wyszukanie strony podręcznika man, dla instrukcji pod którą
znajduje się kursor.
Tryb wprowadzania, jak sama nazwa wskazuje służy do
wprowadzania tekstu programu (kodu źródłowego). Edytor VIM
oferuje wiele udogodnień ułatwiających pracę programisty, jak
podświetlanie składni, czy numerowanie linii. Niektóre z nich trzeba
uaktywnić w trybie poleceń, jednak część z nich dostępna jest
poprzez odpowiednie kombinacje klawiszy np: <Ctrl> + <p>
uzupełnienie wprowadzanego wzorca poprzez dopasowanie go do
wzorca znajdującego się „u góry”, <Ctrl> + <n> to samo co
poprzednio, ale wzorzec znajduje się „na dole”, <Ctrl> + <W>
przejście między otwartymi oknami, <Esc> przejście do trybu edycji.
W trybie poleceń dostępne są następujące opcje:
/wzorzec – znajduje wystąpienie wzorca w pliku, przeszukiwanie „w
dół”,
?wzorzec – jak wyżej, ale „w górę”,
!polecenie – wykonanie polecenia powłoki,
:q – wyjście z edytora,
:q! - wyjście z edytora, bez zapisywania zmian,
:wq – wyjście z zapisaniem zmian,
:sp – podzielenie bieżącego okna na dwie części,
:e nazwapliku – otwarcie pliku do edytowania,
:s/wzorzec/zastąpienie – zastąpienie wzorca podanym ciągiem w
linii, w której znajduje się kursor.
:set number – włączenie numeracji wierszy,
:set nonumber – wyłączenie numeracji wierszy,
:10 – przeniesienie kursora do wiersza o podanym numerze
:make – wykonanie kompilacji bez opuszczania edytora, o ile istnieje
plik makefile,
:cnext – wyszukanie kolejnego błędu w kodzie, jeśli kompilacja się
nie powiodła,
:cprevious – to co wyżej, ale poprzedniego błędu,
:clist – wypisuje skróconą listę błędów,
:clist! - wypisuje pełną listę błędów.
Część z tych poleceń może zostać automatycznie wykonana po
uruchomieniuVIMa, jeśli zostaną zapisane w pliku .vimrc. Oto
przykładowy taki plik:
set nocp
#wyłącz tryb kompatybilności z VI
set nowrap
#wyłącz zawijanie wierszy
set autoindent shiftwidth=8
set showcmd
edycji
map <F2> :set nowrap<cr>
zawijanie wierszy
#ustaw głębokość wcięć na 8 znaków
#pokaż komendy wpisywane w trybie
#zmapuj klawisze F2 – wyłącz
map <F3> :set wrap<cr>
#F3 – włącz zawijanie wierszy
map <F4> :set number<cr>
#F4 – włącz numeracje wierszy
map <F5> :set nonumber<cr> #F5 – wyłącz numeracje wierszy
map <F6> :set showmatch<cr> #F6 – włącz parowanie nawiasów1
map <F7> :set noshowmatch<cr> #F7 – wyłącz parowanie nawiasów
1 W tym trybie, jeśli stawiamy nawias zamykający, to kursor na sekundę wraca do
nawiasu otwierającego