ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU

Transkrypt

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
z dnia 19 lutego 2002 r.
w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły
i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej
i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji
Szkoła prowadzi księgę ewidencji dzieci podlegających obowiązkowi szkolnemu.
Do księgi ewidencji wpisuje się:
 imię (imiona) i nazwisko,
 datę i miejsce urodzenia,
 numer PESEL,
 adres zamieszkania dziecka,
 imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz adresy ich
zamieszkania.
Art. 58 kro. § 1. W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy
rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i o kontaktach
rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest
obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd
uwzględnia porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej
i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem
dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka
wymaga innego rozstrzygnięcia.
§ 1a. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu
z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków
i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską
obojgu rodzicom na ich zgodny wniosek, jeżeli przedstawili porozumienie, o którym
mowa w § 1, i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka.
Art. 107 kro § 1. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w
rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej
wykonywania.
§ 2. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu
z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków
i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską
obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka porozumienie
o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem,
i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka. Rodzeństwo
powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego
rozstrzygnięcia.
Art. 111 kro § 1. Jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu
trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób
rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi
rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być
orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.
§ 1a. Sąd może pozbawić rodziców władzy rodzicielskiej, jeżeli mimo udzielonej
pomocy nie ustały przyczyny zastosowania art. 109 § 2 pkt 5, a w szczególności gdy
rodzice trwale nie interesują się dzieckiem.
Art. 109 kro § 1. Jeżeli dobro dziecka jest zagrożone, sąd opiekuńczy wyda
odpowiednie zarządzenia.
§ 2. Sąd opiekuńczy może w szczególności:
5) zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu
dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej albo powierzyć tymczasowo
pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie, niespełniającym
warunków dotyczących rodzin zastępczych, w zakresie niezbędnych szkoleń,
określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Art. 1121. § 1. Obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad dzieckiem
umieszczonym w pieczy zastępczej, jego wychowania i reprezentowania w tych
sprawach, a w szczególności w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na
zaspokojenie jego potrzeb, należą do rodziny zastępczej (…). Pozostałe obowiązki
i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców dziecka.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli sąd opiekuńczy postanowił inaczej.
Bieżąca piecza nad wychowankiem:
- troska o dziecko związana z oddziaływaniem na nie w trakcie codziennych
czynności życiowych (zagwarantowanie mu bezpieczeństwa, pozostawanie
z dzieckiem we wspólności domowej, zapewnienie mu opieki lekarskiej,
racjonalnego żywienia, odpowiedniej odzieży, kulturalnych warunków bytu
w tym warunków do systematycznego uczęszczania do szkoły, w końcu
pomocy w usamodzielnianiu się).
- sprawowanie bieżącej pieczy wiąże się z możliwością żądania odebrania
dziecka zatrzymanego przez osobę nieuprawnioną,
- zapewnienie dziecku przez sprawujących pieczę zastępczą środków
utrzymania i wychowania,
- obowiązek nadzoru nad powierzonymi dziećmi i – w razie wyrządzenia przez
nich szkód – ponoszenie odpowiedzialności zgodnie z regułami przyjętymi
w kodeksie cywilnym.
Wychowanie:
- ukształtowanie
człowieka
pod
światopoglądowym i umysłowym
w społeczeństwie.
względem
fizycznym,
oraz przygotowanie go
moralnym,
do życia
Wychowując dziecko, osoby sprawujące pieczę zastępczą mają obowiązek
zachowania ciągłości w wychowaniu dziecka oraz jego tożsamości etnicznej,
religijnej, kulturowej i językowej.
(M. Andrzejewski – Komentarz do art. 112 (1) K.r.o., Lex)
Art. 1 upn § 1. Przepisy ustawy stosuje się w zakresie:
1) zapobiegania i zwalczania demoralizacji – w stosunku do osób, które nie
ukończyły lat 18;
2) postępowania w sprawach o czyny karalne – w stosunku do osób, które
dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17;
3) wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych – w stosunku do osób,
względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia
przez te osoby lat 21.
Art. 6. Wobec nieletnich sąd rodzinny może:
1) udzielić upomnienia;
2) zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia
wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz
pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do
podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze
wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od
przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania
używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia;
3) ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna;
4) ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej,
zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego;
5) zastosować nadzór kuratora;
6) skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub
instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym,
terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją
lub instytucją;
7) orzec zakaz prowadzenia pojazdów;
8) orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego;
9) orzec umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie
zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania
opieki nad nieletnim;
10) orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym;
11) zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu
rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w Kodeksie rodzinnym
i opiekuńczym, z wyłączeniem umieszczenia w rodzinie zastępczej spokrewnionej,
rodzinie zastępczej niezawodowej, rodzinnym domu dziecka, placówce wsparcia
dziennego, placówce opiekuńczo-wychowawczej i regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.
Art. 12 upn. W razie stwierdzenia u nieletniego upośledzenia umysłowego, choroby
psychicznej lub innego zakłócenia czynności psychicznych bądź nałogowego
używania alkoholu albo innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia,
sąd rodzinny może orzec umieszczenie nieletniego w szpitalu psychiatrycznym lub
innym odpowiednim zakładzie leczniczym.
ROZPORZĄDZENIE
1)
MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
z dnia 31 stycznia 2003 r.
w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci
i młodzieży zagrożonych uzależnieniem
§ 9. Szkoły i placówki podejmują działania interwencyjne polegające na
powiadomieniu rodziców i Policji w sytuacjach kryzysowych, w szczególności gdy
dzieci lub młodzież używają, posiadają lub rozprowadzają środki lub substancje,
o których mowa w § 1.
Prawo o ruchu drogowym:
Art. 43. 1. Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką
osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat. Nie dotyczy to strefy zamieszkania.
Strefa zamieszkania – obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym
obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są
odpowiednimi znakami drogowymi;
Osoba mająca obowiązek opieki lub nadzoru nad dzieckiem do 7 lat, która
dopuszcza do jego przebywania na drodze publicznej lub na torach pojazdu
szynowego, odpowiada za wykroczenie z art. 89 k.w.
Przeciwdziałanie alkoholizmowi:
Art. 14. 1. Zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych:
1) na terenie szkół oraz innych zakładów i placówek oświatowo-wychowawczych,
opiekuńczych i domów studenckich;
Art. 431. 1. Kto spożywa napoje alkoholowe wbrew zakazom określonym w art. 14
ust. 1 i 2a-6 albo nabywa lub spożywa napoje alkoholowe w miejscach nielegalnej
sprzedaży, albo spożywa napoje alkoholowe przyniesione przez siebie lub inną
osobę w miejscach wyznaczonych do ich sprzedaży lub podawania, podlega karze
grzywny.
2. Usiłowanie wykroczenia określonego w ust. 1 jest karalne.
Organy upoważnione do przeprowadzenia przeszukania:
Art. 220. § 1. Przeszukania może dokonać prokurator albo na polecenie
sądu lub prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie –
także inny organ.
Osoby uprawnione do przeprowadzenia badania:
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 6 maja 1983 r.
w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie
§ 3. 1. Badaniom mogą być poddane osoby na żądanie organu właściwego do
prowadzenia śledztwa, dochodzenia lub postępowania w sprawach o wykroczenia,
sądu albo kolegium do spraw wykroczeń.
§ 4. 2. Badanie może przeprowadzać organ, o którym mowa w § 3 ust. 1, zakłady
społeczne służby zdrowia oraz osoby upoważnione przez kierownika zakładu pracy.
Art. 304 kpk § 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z
urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Przepis
art. 191 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością
dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane
niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne
czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do
czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do
zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.
Art. 4 upn § 1. Każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o
demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszanie zasad współżycia
społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od
obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych
środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu,
włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, ma społeczny obowiązek
odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym
rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego
właściwego organu.
§ 2. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego,
ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję.
§ 3. Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą
działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego
ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub
Policję oraz przedsięwziąć czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do
zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.
Art. 63 Karty nauczyciela.
§1 Nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach
określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.
§2. Organ prowadzący szkołę i Dyrektor szkoły są obowiązani z urzędu występować
w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną
naruszone.
Art. 226.Kodeksu karnego.
§ 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną,
podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
ROZPORZĄDZENIE
1)
MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 30 kwietnia 2007 r.
w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy
oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych
§ 5. 1. Oceny są jawne dla ucznia i jego rodziców (prawnych opiekunów).