Znieczulenie przewodowe

Transkrypt

Waldemar Machała
Anestezjologia i Intensywna terapia
WYKŁAD nr 3
(monitorowanie pacjenta;
znieczulenie przewodowe)
II Zakład Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2
Proszę wyłączyć telefony komórkowe
Monitorowanie w sali operacyjnej
Monitorowanie w sali operacyjnej wysycenie tlenem Hgb
Monitorowanie w sali operacyjnej układ oddechowy
Monitorowanie w sali operacyjnej OUN
Monitorowanie w sali operacyjnej pnm
to kontrolowane odwracalne
hamowanie (blokowanie) impulsów
nerwowych przez środki
znieczulenia przewodowego.
PODZIAŁ zależy od miejsca podania leku
i przerwania drogi przewodzenia bólu:
Powierzchniowe (środek o dużym stężeniu, podawany na
błonę śluzową narządu, lub spojówkę oka).
Nasiękowe (duże objętości leku przy małym jego
stężeniu).
Nerwów obwodowych (podawanie leków o średnim
stężeniu w bezpośrednie otoczenie nerwów).
Splotów i zwojów nerwowych (podawanie leków o dużym
stężeniu w okolice anatomicznych punktów orientacyjnych, w
których przebiegają nerwy).
PODZIAŁ zależy od miejsca podania leku
i przerwania drogi przewodzenia bólu:
Zewnątrzoponowe (podawanie leków o dużym stężeniu
pomiędzy dwie blaszki opony twardej, w której lek
rozprzestrzenia się swobodnie).
Podpajęczynówkowe (podawanie leku o dużym stężeniu, a
małej objętości, bezpośrednio do płynu mózgowo rdzeniowego).
Odcinkowe dożylne (lek o niewielkim stężeniu podaje się
do naczynia żylnego operowanej kończyny, po uprzednim
opróżnieniu kończyny z krwi i zaciśnięcia jej opaską).
Doopłucnowe (podawanie leku w wysokim stężeniu do
jamy opłucnowej).
Dotrzewnowe (podawanie leku w wysokim stężeniu do
jamy otrzewnej).
To efekt podania substancji chemicznych (środków
analgezji miejscowej), mających zdolność hamowania
(blokowania) impulsów nerwowych w sposób
kontrolowany.
Dzięki nim znieczulenie obejmuje jedynie operowaną
okolicę, bez konieczności farmakologicznego
prowokowania snu.
Podanie środka analgezji miejscowej w okolicę nerwu
powoduje:
Osłabienie lub zanik czucia (temperatury, bólu, dotyku
obwodowo od miejsca podania
Zachowanie świadomości.
Długi (zależny od rodzaju środka czas działania (rozciągający
się często na okres pooperacyjny.
Brak wpływu na ważne dla życia narządy
Sposób i miejsce działania
Środki - słabe zasady o wysokim
współczynniku pKa.
Słabo rozpuszczalne w wodzie.
Przechowywane w postaci
chlorowodorków
Sole silnych kwasów - duży stopień
zdysocjowania, dobrze rozpuszczalne w wodzie
3 - 10% przechodzi w formę niezdysocjowaną (rozpuszczalna
w tłuszczach zasada) - tylko ta część będzie przenikać do
środka komórki nerwowej.
Dochodzi do wtórnej dysocjacji rozpuszczalne w tłuszczach
zasady.
Ta część ponownie zjonizowanego środka wnika do
wewnętrznej części kanału sodowego błony aksonu i powoduje
jego „zatkanie”.
Stan ten uniemożliwia jonom sodowym wniknięcie do wnętrza
błony i powstanie potencjału czynnościowego.
Po podaniu środka do tkanek
Mechanizm i miejsce działania środków analgezji miejscowej:
Blokowanie przewodzenie poprzez zmianę ładunku
powierzchniowego błony komórkowej.
Rozszerzenie błony komórkowej.
Receptorowa
Miejsce działania:
przewężenia Ranviera
Minimalne stężenie środka analgezji przewodowej (Cm):
ilość leku, która powoduje przerwanie przewodzenia impulsów
nerwowych we włóknie o danym przekroju.
Włókna autonomiczne
Włókna czuciowe
Włókna ruchowe
Kolejność występowania
blokady
Teorie mechanizmu działania środków analgezji miejscowej:
Środek analgezji miejscowej blokuje przewodzenie przez
zmianę ładunku powierzchniowego błony komórkowej.
Środek znieczulenia przewodowego powoduje rozszerzenie
błony komórkowej.
Obecność swoistych receptorów w obrębie błony
komórkowej.
Środki znieczulenia przewodowego należą do dwóch grup:
pochodne estrów
(grupa aromatyczna - łańcuch pośredni (ester) - grupa aminowa)
pochodne amidów
(grupa aromatyczna - łańcuch pośredni (amid) - grupa aminowa)
Ugrupowanie lipofilne
Ugrupowanie hydrofilne
Część aromatyczna łączy się z lipidami błony; a
naładowane dodatnio ugrupowania aminowe znajdują
się na powierzchni, lub w obrębie fazy hydrofilnej.
Miejsce działania środka znieczulenia przewodowego przewężenia Ranviera - do zablokowania impulsów
muszą być zablokowane 2 - 3 (6 - 10 mm) przewężenia.
MINIMALNE STĘŻENIE ŚRODKA ZNIECZULENIA
PRZEWODOWEGO
Cm jest ilość leku, która powoduje przerwanie impulsów
nerwowych we włóknie nerwowym o danym
przekroju.
Im włókno grubsze, tym większego wymagają stężenia
środka.
Włókna nerwowe:
A (włókna z osłonką mielinową zarówno aferentne przewodzące czucie, jak i eferentne - somatyczne):
alfa
średnica
12 - 20 m
beta
średnica
5 - 12 m
gamma
średnica
3 - 6 m
delta
średnica
2 - 5 m
B (z osłonką mielinową, należące do układu autonomicznego,
na zakończeniach nerwowych uwalnia się Ach) - należą
włókna przywspółczulne oraz współczulne przedzwojowe
(gałęzie łączące białe).
Włókna nerwowe:
Cs (włókna współczulne zazwojowe bez osłonki mielinowej
(gałęzie łączące szare); na zakończeniach tych włókien
uwalnia się NA).
Cdr (włókana aferentne bez osłonki mielinowej wstępujące
do rdzenia kręgowego przez korzenie grzbietowe).
Czynniki decydujące o jakości środka zniecz. przewodowego:
Siła działania (rozpuszczalność leku w tłuszczach i
zdolność do penetracji przez błony komórkowe).
Czas działania (wydłuża się w miarę większej
rozpuszczalności w tłuszczach i powinowactwa do białek).
Czas latencji.
Metabolizm:
Pochodne estrów - cholinoesteraza osoczowa.
Pochodne amidów – wątroba.
Wiązanie z białkami:
białka osoczowe:
kwas -1-glikoproteinowy
albuminy
Pożądane właściwości środka analgezji przewodowej:
Szybki początek działania.
Długi czas działania.
Silne działanie w małych stężeniach.
Dobra penetracja tkanek.
Mała toksyczność.
Niedrażnienie tkanek.
Dobra rozpuszczalność w wodzie i w 0.9% NaCl.
Stabilność w roztworach.
Możliwość wyjaławiania w roztworze.
Brak wywoływania uzależnień.
Środki obkurczające naczynia krwionośne:
Zmniejszenie absorpcji leku z miejsca wstrzyknięcia i
zmniejszenie jego stężenia w osoczu - zmniejszenie ryzyka
wystąpienia objawów toksycznych.
Przedłużenie działania i opóźnienie wchłaniania.
Zmniejszenie krwawienia.
Adrenalina: 1:80000 - 1:100000
Felypresyna: 1:80000
Charakterystyka środków analgezji przewodowej
(pochodne estrów)
Kokaina
1884 r. z liści Erythroxylon coca (okulistyka).
Duża toksyczność.
Pobudzanie OUN i układu współczulnego.
Działanie alergizujące.
Ryzyko uzależnienia się.
laryngologia 5 - 10% roztwory.
Okulistyka 1 - 5% roztwory.
Obkurcza naczynia krwionośne.
(pochodne estrów)
Prokaina (ester kwasu paraaminobenzoesowego)
1904 rok Einhorn
Szybka hydroliza- mała toksyczność.
Nie przenika przez błony śluzowe - wykluczona do zn.
powierzchniowego.
Rozszerza naczynia krwionośne.
0.5- 1%- znieczulenia nasiękowe.
1- 2% blokady pni nerwowych i zn. zewnątrzoponowego.
5%- znieczulenie podpajęczynówkowe.
Dawka maksymalna- 20 mg/ kg mc.
(pochodne amidów)
Lidokaina
Synteza Lunquist i Lofgren 1946 r.
1949 r. - Gordh (klinicznie)
Najbardziej trwała
Może być wyjaławiana.
Zasady i kwasy nie powodują jej rozkładu.
Szybkie i długie działanie.
Czas działania 1 godzina.
0.25 - 0.5% - znieczulenie nasiękowe.
1 - 2% blokady pni nerwowych.
1.5 - 2% znieczulenie zewnątrzoponowe.
4% - znieczulenie powierzchniowe.
5% znieczulenie podpajęczynówkowe.
Dawka maksymalna - 3 mg/ kg mc.
Dawka maksymalna z adrenaliną - 7 mg/ kg mc.
(pochodne amidów)
Bupiwakaina
1957 r. – Eckenstam.
1963 r. zastosowanie kliniczne.
Siła działania i toksyczność - 4x większa niż lidokainy.
Trwała.
Znaczne działanie kardiotoksyczne.
Hipoksja i hiperkarbia nasilają kardiotoksyczność.
Czas działania od 5 - 20 godzin.
Dodanie adrenaliny - zmniejsza toksyczność (opóźnia wchłanianie).
Znieczulenie nasiękowe - 0.25 - 0.35%.
Znieczulenie pni nerwowych - 0.35 - 0.5%.
Znieczulenie podpajęczynówkowe - 0.5%.
(pochodne amidów)
Mepiwakaina (Scandicaine, Carbocaine, Mepivacaine)
Synteza
Ekenstam 1956 r.
Zastosowanie
1956 r.
Dawka maksymalna
5 mg/ kg mc.
Czas latencji
3 - 5 minut.
Czas działania
2 - 2.5 godziny.
(pochodne amidów)
Etidokaina (Etidocaine, Duranest)
Synteza
1972 r.
Latencja
krótka.
Czas działania
zbliżony do bupiwakainy.
Duża rozpuszczalność w tłuszczach.
Prawie całkowite łączenie się z białkami.
Wczesny i dłuższy (w stosunku do czuciowego) blok
ruchowy.
Nieprzydatna w położnictwie.
Dawka maksymalna
4 mg/ kg mc.
(pochodne amidów)
Prylokaina (Prilocaine, Citanest, Xylonest)
Synteza
Lofgren i Tegner.
Zastosowanie
Gordh 1959 r.
Mała toksyczność.
Metabolizm
wątroba, płuca, nerki.
Szybki metabolizm może być przyczyną powstawania
methemoglobiny, jeżeli więcej niż 1% leku pojawi się we krwi.
Wystąpienie sinicy świadczy, że więcej niż 1.5% hemoglobiny stanowi
methemoglobina.
Methamoglobina pojawia się po podaniu 600 mg prylokainy
Szczyt stężenia
po 6 godzinach od chwili podania.
dawka maksymalna
400 mg
600 mg (z adrenaliną).
(pochodne amidów)
Cinchokaina (Nupercaine, Dibucaine)
Synteza
1925 r.
Najsilniejszy analgetyk miejscowy.
Stabilny.
Toksyczny.
Jedynie znieczulenie powierzchniowe i
podpajęczynówkowe.
(pochodne amidów)
Ropiwakaina (Nubain)
Toksyczność niższa od bupiwakainy.
Czas działania
ok. 90 minut.
Mniejsza blokada ruchowa przy porównywalnej blokadzie
czuciowej w stosunku do bupiwakainy
Mniejsza toksyczność (o 25%) w stosunku do bupiwakainy.
Sterowna.
OBJAWY ZATRUCIA
Ośrodkowy układ nerwowy
Pobudzenie kory mózgu
Pobudzenie rdzenia przedłużonego
ośrodek naczynioruchowy
ośrodek oddechowy
ośrodek wymiotny
Układ krążenia
objawy sercowo- naczyniowe
objawy dotyczące serca
objawy dotyczące naczyń krwionośnych
OBJAWY ZATRUCIA
Objawy uczuleniowe:
Skóra.
Układ oddechowy.
Układ sercowo – naczyniowy.
Różne:
Objawy psychoruchowe.
Objawy wywołane
zastosowaniem środków
obkurczających.
Powikłania znieczulenia przewodowego
Reakcje toksyczne:
Hipotensja.
Niewydolność oddechowa.
Ból w czasie podawania.
Powikłania późne:
Uszkodzenie neurologiczne.
Odma opłucnowa.
Popunkcyjne bóle głowy.
Powikłania pośrednie:
Blokada ruchowa.
Zatrzymanie moczu.
Metody identyfikacji prawidłowego położenia urządzeń służących
do wykonania znieczulenia przewodowego:
Wywołanie parestezji.
Wykorzystywanie stymulatora nerwów.
Wykorzystanie ultradźwięków.
Ruchoma igła.
Kontrola radiologiczna.
Znieczulenie powierzchniowe polega na nałożeniu środka miejscowo
znieczulającego na powierzchnię skóry lub błony śluzowej
Środki znieczulenia przewodowego:
przewodowego
Lidokaina roztw. 4%; w spray’u (maksymalna dawka 0.2).
Lidokaina w stężeniu 10% wyzwala w czasie spryskania z atomizera
10 mg leku (maksymalnie 0.2).
Lidokaina w żelu 2% (żel urologiczny); maksymalna dawka 10 - 15
ml (200 - 300 mg).
Kokaina jest niekiedy bardziej preferowana z powodu
obkurczającego wpływu na naczynia krwionośne (jedyny lek zn.
przewodowego powodujący obkurczenie naczyń).
Znieczulenie przewodowe - powierzchniowe
Znieczulenie przewodowe - powierzchniowe
Znieczulenie przewodowe - nasiękowe
Znieczulenie przewodowe pni nerwowych
Blokada nerwów w obrębie nadgarstka:
nadgarstka
nerw pośrodkowy (C5 - Th1).
nerw łokciowy (C7 - Th1).
nerw promieniowy (C5 - Th1).
Blokada nerwów w obrębie łokcia:
nerw pośrodkowy (C5 - Th1).
nerw łokciowy (C7 - Th1).
nerw promieniowy (C5 - Th1) i nerw skórny
boczny przedramienia (C5 - C7).
Znieczulenie przewodowe – pni nerwowych
Nerw pośrodkowy
Nerw promieniowy
Nerw łokciowy
Znieczulenie przewodowe – pni nerwowych; k. dolna,
dostęp przedni
Znieczulenie przewodowe – pni nerwowych; k. dolna,
dostęp przedni
Blokada nerwu
zasłonowego, udowego i
skórnego bocznego uda
Splot ramienny;
ramienny utworzony przez gałęzie brzuszne nerwów
rdzeniowych od C5 - Th1 (niekiedy C4 i Th2)
Rozciąga się na bocznej powierzchni odcinka szyjnego
kręgosłupa, biegnąc w dół i ku bokowi razem z tętnicą
podobojczykową pomiędzy mięśniem pochyłym przednim a
środkowym.
Przebiega między obojczykiem w połowie odległości a I żebrem
i dalej do jamy pachowej oddając nerwy do kończyny górnej.
Tworzy trzy główne pęczki:
Przyśrodkowy.
Boczny.
Tylny.
Metody znieczulenia splotu ramiennego (dojścia):
Między mięśniami pochyłymi (Winniego).
Nadobojczykowe (MacIntosha i Mushina).
Pachowe (de Jonga).
Znieczulenie przewodowe – splot ramienny – dojście Winniego
Dojście do najwyższego odcinka splotu. Środek znieczulający
podaje się do pochewki splotu na wysokości Vi kręgu szyjnego.
Powikłania:
Wyłączenie nerwu przeponowego (25 - 30% przypadków).
Zespół Hornera (30 - 50% przypadków).
Przypadkowe podanie leku do tętnicy kręgowej.
Przypadkowe podanie środka do przestrzeni
podpajęczynówkowej lub zewnątrzoponowej.
Porażenie nerwu krtaniowego wstecznego.
Znieczulenie przewodowe – splot ramienny – dojście Winniego
splot ramienny – dojście
Znieczulenie
przewodowe
–
nadobojczykowe
Znieczulenie przewodowe – splot ramienny – dojście pachowe
Znieczulenie przewodowe – splot ramienny – dojście pachowe
Znieczulenie przewodowe – kończyna dolna
Blokada nerwów w obrębie stawu skokowego
Nerw piszczelowy (L4- S3).
Nerw łydkowy (L5- S1 i S2).
Nerw strzałkowy głęboki (S1 i S2).
Nerw strzałkowy powierzchowny (n. mięśniowo- skórny;
S1 i S2).
Nerw udowo- goleniowy (L3 i L4).
Blokada nerwów okolicy stawu biodrowego i górnej części uda:
Nerw kulszowy (L4, L5 - S1, S2, S3).
Nerw udowy (L2, L3, L4).
Nerw skórny uda boczny (L2- L3).
Nerw zasłonowy (L2, L3, L4).
Znieczulenie przewodowe – kończyna dolna
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie przykręgowe
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie zewnątrzoponowe
1885 r.
Corning (psy).
1901 r.
Sicard i Cathelin (dostęp krzyżowy).
1921 r.
Pages (ZOP z dost. lędźwiowego).
1931 - 1933 r.
Dogliotti (zniknięcie oporu).
1933 r.
Gutierrez (wisząca kropla).
1949 r.
Curbello (zniecz. ZOP ciągłe).
Przestrzeń zewnątrzoponowa zawarta jest pomiędzy:
Dwiema blaszkami opony twardej rdzenia kręgowego
(wewn. łącząca się z pajęczynówką i zewnętrzna
wyściełająca kanał kręgowy).
Od otworu potylicznego wielkiego.
Do zamknięcia otworu krzyżowego przez więzadło
krzyżowo- guziczne.
Worek opony twardej; koniec w połowie długości kanału
kości krzyżowej na dolnej krawędzi S2.
Rdzeń kręgowy pokryty jest:
1. Oponą miękką.
2. Oponą pajęczą.
Z rdzenia kręgowego wychodzą:
3. Oponą twardą.
8 nerwów szyjnych.
12 nerwów piersiowych.
5 lędźwiowych.
5 krzyżowych.
1 - 2 nerwy guziczne.
Każdy nerw rdzeniowy zespala się z rdzeniem kręgowym
dwoma korzeniami:
Przednim (włókna ruchowe; impulsy odśrodkowe).
Tylnym (włókna czuciowe; impulsy dośrodkowe):
Część boczna (małe niezmielinizowane włókna;
ból i temperatura).
Część przyśrodkowa (silnie zmielinizowana;
dotyk i czucie głębokie).
Zakres znieczulenia:
C3
połowa obojczyków.
Th4
sutki.
Th7
wyrostek mieczykowaty.
Th10
pępek.
L1
spojenie łonowe.
Znieczulenie zewnątrzoponowe w odcinku lędźwiowym (WC)
vs znieczulenie ogólne stres chirurgiczny
Parametr
LEA vs GA Stres
Czynniki
Odpowiedź
ACTH, wazopresyna (ADH), hormon
Stężenie w osoczu nie zmienia
neuroendokrynna
wzrostu, kortyzol, renina, glukagon,
się, lub zmniejsza w odpowiedzi
katecholaminy, insulina, mleczany.
na stres.
Metabolizm glukozy Zmniejszona insulinooporność,
Prawidłowy test tolerancji glukozy,
Zmniejszenie hiperglikemii w
odpowiedzi na stres wywołany
prawidłowe stężenie glukozy w surowicy zabiegiem operacyjnym.
Bilans azotowy
Modyfikacja odpowiedzi
Zmniejszona utrata związków
neuroendokrynnej.
azotowych.
Równowaga wodno- Zwiększone wydalanie sodu, zmniejszone Zmniejszona retencja wody i
elektrolitowa
wydalanie potasu.
wahań elektrolitowych.
Koagulacja/
Brak hamowania fibrynolizy, hamowanie Zmniejszenie nadkrzepliwości i
fibrynoliza
agregacji płytek krwi.
tworzenia zakrzepów.
Przeciwwskazania do blokady zewnątrzoponowej:
Brak zgody chorego.
Zakażenia skóry w okolicy miejsca wkłucia.
Wstrząs hipowolemiczny.
Zaburzenia krzepnięcia.
Leczenie środkami przeciwzakrzepowymi.
Czynne i przebyte choroby układu nerwowego.
Przerost gruczołu krokowego.
Brak współpracy ze strony chorego.
Znieczulenie przewodowe – blokady centralne
Znieczulenie przewodowe – blokady centralne
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie podpajęczynówkowe
Wstrzyknięcie środków znieczulenia miejscowego do płynu
mózgowo - rdzeniowego
Zalety:
Szybki początek działania.
Dobre zwiotczenie mięśni.
Mała ilość zastosowanych do znieczulenia środków.
1898 r.
August Bier (0.5% r. kokainy).
1921 r.
Labat (prokaina) Pitkin i Sise.
1940 r.
Lemon (znieczulenie podpajęczynówkowe
ciągłe).
Powikłania:
Popunkcyjne bóle głowy.
Zespół ogona końskiego (zatrzymanie
moczu, nietrzymanie stolca, utrata czucia).
Osmolarność roztworu:
Izobaryczne.
Hipobaryczne.
Hiperbaryczne.
Znieczulenie łączone (CEA+SA=TNT)
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie odcinkowe dożylne
1908 r.
August Bier
Operowana kończyna:
Kaniula założona dystalnie.
„Wyciśnięcie krwi” z kończyny.
Dwumankietowa opaska uciskowa na części proksymalnej
kończyny.
Ciśnienie w mankiecie o 100 - 150 mm Hg powyżej
ciśnienia skurczowego pacjenta.
Podanie o kaniuli na operowanej kończynie 2 - 3 mg/ kg mc
(kończyna górna) i 5 - 6 mg/ kg mc (kończyna dolna) 0.5% r.
Lignokainy, Prylokainy, lub Mepiwakainy.
Zwolnienie opaski etapowo (nie wcześniej niż po 20
minutach od podania środka): zwolnienie 15 sek. I ponowne
zaciskanie powtarzane 2 - 4 razy.
Wskazania:
Zabiegi wykonywane w trybie ambulatoryjnym.
W obrębie dłoni, przedramienia, stopy, podudzia.
Maksymalny czas zabiegu 90 minut.
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie doopłucnowe
1984 r.
Kvalheim i Reiestad
Wskazania:
Półpasiec międzyżebrowy.
Stany po operacjach sutka.
Stany po operacjach nadbrzusza.
Stany po operacjach nerek.
Technika:
V, VI, VII międzyżebrze w linii pachowej środkowej lub
pachowej tylnej.
Górna krawędź żebra.
20 - 25 ml 0.5% r. Bupiwakainy, lub 2% r. Lignokainy.
Znieczulenie przewodowe – znieczulenie doopłucnowe
Znieczulenie ogólne vs przewodowe zalety
znieczulenia przewodowego
Poprawa układowego przepływu krwi, zmniejszona
agregacja płytek krwi, zahamowanie fibrynolizy.
Zmniejszona okołooperacyjna utrata krwi.
Poprawa przepływu przez tętnice wieńcowe.
Zmniejszone zapotrzebowanie mięśnie sercowego na tlen.
Skrócony czas trwania niedrożności porażennej jelit.
Zmniejszone ryzyko depresji ośrodka oddechowego, lepsza
wentylacja płuc.
Znieczulenie ogólne vs przewodowe zalety
znieczulenia przewodowego
Zmniejszenie incydentów zakrzepicy żył głębokich.
Zmniejszone ryzyko zatoru płucnego.
Zmniejszenie liczby przetoczenia krwi.
Zmniejszone ryzyko niedokrwienia mięśnia sercowego.
Zmniejszona częstość występowania pooperacyjnych
nudności i wymiotów (PONV), wczesny powrót prawidłowej
funkcji jelit.
Wyższa prężność tlenu we krwi tętniczej (PaO2), wczesna
ekstubacja, zmniejszenie liczby infekcji płucnych.
Znieczulenie ogólne opioidy podawane układowo vs
przewodowe zalety znieczulenia przewodowego
Niższa punktacja w skalach oceny bólu (skala VAS i ocena
słowna VRS).
Krótszy czas spędzany na sali wybudzeń (PACU).
Dłuższy czas do podania pierwszej dawki leku
przeciwbólowego na żądanie.
Mniejsza częstość analgezji „na ratunek” i mniejsza całkowita
dawka analgetyku.
Mniej czasu poświęconego przez pielęgniarki i mniejsza
zależność od pielęgniarek na sali wybudzeń (PACU).
Znieczulenie ogólne opioidy podawane układowo vs
przewodowe zalety znieczulenia przewodowego
Mniejsza liczba objawów ubocznych po opioidach:
Senność/ dysforia.
Depresja ośrodka oddechowego.
Nudności i wymioty.
Niedrożność jelit.
Wcześniejsze wypisanie do domu z oddziałów chirurgii jednego dnia.
Zmniejszenie liczby nieplanowych przyjęć pacjentów na oddział chirurgii
jednego dnia.
Satysfakcja pacjentów.
Znieczulenie miejscowe w porównaniu z opioidami podawanymi
parenteralnie „na żądanie”, lub dożylną analgezją kontrolowaną
przez pacjenta (PCA).
Technika
znieczulenia
Zabieg operacyjny Korzyści w porównaniu z analgezją układową
Znieczulenie
splotu
ramiennego
Niższa punktacja w skali odczuwania bólu,
Wymiana stawu
wcześniejsze zwolnienie ze szpitala/ wypis, lepsza
ramiennego albo
rozległe artroskopia. rehabilitacja.
Znieczulenie
przykręgowe
Operacje piersi
Mniej dolegliwości bólowych, wcześniejszy wypis,
mniej wyrażone objawy pooperacyjnych nudności i
wymiotów (PONV).
Torakotomia
Mniej dolegliwości bólowych, lepsza wentylacja, mniej
powikłań hemodynamicznych (w porównaniu ze
znieczuleniem zewnątrzoponowym), mniejsze ryzyko
bólu przewlekłego.
Operacje nerek
Mniej dolegliwości bólowych, mniej powikłań
hemodynamicznych (w porównaniu ze znieczuleniem
zewnątrzoponowym).
Korzyści w porównaniu z
analgezją układową
Technika
znieczulenia
Zabieg operacyjny
Znieczulenie
zewnątrzoponowe w
odcinku piersiowym.
Operacje płuc/ serca Mniej dolegliwości bólowych,
lepsza wentylacja płuc, szybszy
powrót do zdrowia,
zmniejszone ryzyko
niedokrwienia
okołooperacyjnego.
Operacje nadbrzusza Zmniejszenie bólu, niedrożności
jelit, objawów pooperacyjnych
nudności i wymiotów (PONV).
Technika
znieczulenia
Zabieg operacyjny
Korzyści w porównaniu z
analgezją układową systemową.
LEA i SA
Operacje podbrzusza,
urologiczne i
ginekologiczne.
Zmniejszenie bólu, niedrożności
jelit, utraty krwi, ryzyka zakrzepicy
żył głębokich, pooperacyjnych
nudności i wymiotów (PONV).
Operacje kończyn
Zmniejszenie bólu i utraty krwi,
dolnych (staw biodrowy i wcześniejsze uruchomienie,
kolanowy).
lepsza rehabilitacja.
Mniej dolegliwości bólowych,
Blokady kończyny Operacje kończyn
dolnej
dolnych (staw kolanowy wcześniejsze uruchomienie,
stopa i kostka).
lepsza rehabilitacja.
Nowoczesna anestezja wziewna
Dziękuję za uwagę
[email protected]

Znieczulenie przewodowe

Transkrypt

Podobne dokumenty

CENNIK GASTROENTEROLOGIA Lp. Nazwa procedury Cena 1

Znieczulenie podczas porodu: porównanie

stomatologia dziecięca. dziecko jako pacjent

Sieci komputerowe

electro-voice re92l

3_za³ nr 3_12.04_K.xls

ZAGADNIENIA DOTYCZĄCE ZNIECZULENIA Znieczulenie określa

Langie_T_Bezpieczne_znieczulenie_PTAiIT_Krynica_2009_12_11

znieczulenie zewnątrzoponowe (epidural) karta