D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

Sygn. akt I ACa 285/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący:
SSA Małgorzata Bohun (spr.)
Sędziowie:
SSA Iwona Biedroń
SSO del. Jolanta Solarz
Protokolant:
Katarzyna Rzepecka
po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie
sprawy z powództwa Towarzystwa (...) S.A. we W.
przeciwko M. D.
o zapłatę
na skutek apelacji strony powodowej
od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu
z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt I C 895/12
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądza od pozwanego M. D. na rzecz strony
powodowej Towarzystwa (...) S.A. we W. kwotę 211.250 zł (dwieście jedenaście tysięcy dwieście
pięćdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami od 16 kwietnia 2012 r. i zasądza od pozwanego na
rzecz strony powodowej kwotę 17.763 zł kosztów procesu;
2. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania apelacyjnego.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd I instancji oddalił powództwo Towarzystwa (...) S.A. we W.. Strona powodowa domagała
się od pozwanego zasądzenia kwoty 211 250 zł wskazując w uzasadnieniu żądania, że pozwany zawarł w dniu 23 lipca
2007 r. z Bankiem (...) S.A. w W. umowę o kredyt hipoteczny. Kredyt ten został ubezpieczony przez stronę powodową.
Pozwany przestał spłacać kredyt w wyniku czego strona powodowa dokonała wpłaty odszkodowania w kwocie 211 250
zł na rzecz Banku (...) i obecnie domaga się zasądzenia tej kwoty tytułem roszczenia regresowego.
W motywach swojego orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że w sprawie strona powodowa, na której zgodnie z art. 6 kc
spoczywał ciężar udowodnienia faktu zapłaty odszkodowania nie wykazała, iż istotnie doszło do wypłaty spornej kwoty
na rzecz banku. Dokument, który złożyła do akt sprawy „zawiadomienie o przyznaniu odszkodowania”, to zdaniem
Sądu I instancji prywatny dokument, który nie stanowi dowodu przekazania bankowi kwoty dochodzonej pozwem,
a jedynie dowód tego, że osoba, która podpisała się pod nim złożyła oświadczenie o przyznaniu odszkodowania we
wskazanej wysokości. Dodatkowo wątpliwości Sądu I instancji budził fakt wystawienia przez ubezpieczający bank
bankowego tytułu egzekucyjnego przeciwko pozwanemu i wystąpienie z wnioskiem o nadanie mu sądowej klauzuli
wykonalności.
Z wyrokiem Sądu I instancji nie zgodziła się strona powodowa.
W apelacji zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek
naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 kpc, przez dokonanie
oceny dowodów w sposób niewszechstronny i przyjęcie, że powód nie wykazał, iż dokonał wpłaty odszkodowania na
rzecz banku, a co za tym idzie jego roszczenie jest nieuzasadnione.
Wskazując na powyższy zarzut wniosła o:
- zmianę zaskarżonego orzeczenia przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 211 250 zł wraz z
ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 13 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty,
- zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa
procesowego za obie instancje.
Na podstawie art. 381 kpc wniosła o przeprowadzenie dowodu z wydruku komputerowego transakcji dokonanej za
pośrednictwem (...) Bank (...) S.A. z którego wynika, że dnia 17 lutego 2012 r. kwota 211 250 zł tytułem szkody nr (...),
została przekazana na rachunek Banku (...) S.A., na okoliczność potwierdzenia wykonania przelewu.
Z ustaleń Sądu Okręgowego, które Sąd Apelacyjny przyjął za własne wynika, że pozwany zawarł z bankiem (...)
umowę o kredyt hipoteczny na łączną kwotę 400 000 zł. Spłacał ten kredyt jednak z uwagi na trudności finansowe
zaprzestał spłaty co skutkowało wypowiedzeniem umowy przez bank. Dodatkowym zabezpieczeniem kredytu do czasu
gdy saldo zadłużenia z tytułu udzielonego kredytu stanie się równe lub niższe 338 000 zł stanowiło ubezpieczenie
kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym pozwanego. W piśmie z dnia 17 lutego 2012 r. Zatytułowanym
„Zawiadomienie o przyznaniu odszkodowania” strona powodowa zawiadomiła Bank (...) S.A. w W., że zostało
naliczone odszkodowanie. W piśmie tym wskazano kwotę odszkodowania 211 250 zł oraz poinformowano, że kwotę
tę przelewa się na rachunek beneficjenta. Wnioskiem z dnia 24 lutego 2012 r. Bank (...) wystąpił o nadanie
klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przeciwko pozwanemu w związku z
wypowiedzeniem umowy kredytu hipotecznego.
Na rozprawie dnia 8 maja 2013 r. Sąd Apelacyjny dopuścił dowód z potwierdzenia transakcji dokonanej na rzecz
Banku (...) przez stronę powodową. Kwota wskazana w tym potwierdzeniu to: 211 250 zł, data transakcji: 17 luty 2012
r., odbiorca: Bank (...).
Sąd Apelacyjny kierując się ustaleniami Sądu I instancji oraz po dopuszczeniu dowodu z potwierdzenia transakcji z
dnia 17 lutego 2012 r. apelację strony powodowej uznał za zasadną.
Należy przede wszystkim wskazać, że w stanie faktycznym sprawy większość okoliczności faktycznych była niesporna.
Pozwany bowiem nie kwestionował ani faktu zawarcia umowy kredytowej ani tego, że bank wypowiedział mu
tę umowę wobec niespłacenia rat kredytu ani też tego, że jednym z zabezpieczeń tej umowy było ubezpieczenie
kredytu i że stroną tej umowy ubezpieczenia była strona powodowa. Sąd Okręgowy oddalając powództwo wskazał, że
podstawą prawa materialnego dochodzonego roszczenia jest art. 828 § 1 kc, zgodnie z którym jeżeli nie umówiono się
inaczej z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej
odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania.
Następuje to przez sam fakt dokonanej zapłaty zatem warunkiem nabycia przez ubezpieczyciela wierzytelności jest
właśnie zapłata odszkodowania na rzecz ubezpieczającego. W ocenie Sądu Okręgowego mimo, że ta podstawa prawa
materialnego żądania regresowego powoda nie budzi wątpliwości nie można było na podstawie złożonego przez
stronę powodowa dokumentu z dnia 17 lutego 2012 r. stwierdzić czy istotnie kwota dochodzona pozwem została
wypłacona na rzecz Banku (...). O ile można się zgodzić ze stanowiskiem Sądu I instancji, że takie zawiadomienie o
przyznaniu odszkodowania to dokument prywatny i nie wynika z niego wprost czy istotnie kwota taka została przelana
na rachunek banku to jednak w stanie faktycznym sprawy, gdy zapisy umowy o kredyt hipoteczny z dnia 23 lipca 2007
r. określają wprost sytuacje w jakich następuje wypłata odszkodowania, a ta sytuacja nastąpiła wobec zaprzestania
spłaty kredytu przez pozwanego, co zostało przez niego przyznane nieuprawnionym było oddalenie powództwa z tej
przyczyny, że strona powodowa nie złożyła innego dowodu stwierdzającego wypłatę odszkodowania. Ma rację strona
powodowa wskazując w apelacji, że nie dysponuje ona i nie dysponowała pokwitowaniem wystawionym przez bank na
rzecz którego wypłacone zostało odszkodowanie. Do apelacji dołączyła wydruk komputerowy dokonanej transakcji,
który gdyby konsekwentnie przyjąć formalne stanowisko Sądu I instancji także należało by uznać za dokument
prywatny. Biorąc jednak pod uwagę, iż w czasach powszechnego korzystania z elektronicznej formy dokonywania
wszelkiego rodzaju wpłat uznać należy, że wpłata na rzecz Banku (...) w kwocie wskazanej przez stronę powodowa
niewątpliwie nastąpiła, a pozwany kwestionując ten fakt winien wykazać, że roszczenie regresowe powodowi nie służy.
Nieuzasadnione są też wątpliwości Sądu I instancji, który wskazuje, iż fakt wystąpienia przez bank z wnioskiem o
nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnego przeciwko pozwanego świadczyć ma o tym iż
bank nie otrzymał odszkodowania od strony powodowej. Fakt ten w żadnym razie nie wyklucza otrzymania od strony
powodowi odszkodowania, które nie pokrywało pełnej kwoty niespłaconego kredytu.
Mając te okoliczności na względzie Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie (art. 386 § 1 kpc) konsekwencją zmiany
wyroku Sądu i instancji była zmiana orzeczenia o kosztach za pierwszą instancję (art. 98 kpc).
Orzekając o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Apelacyjny oparł to orzeczenie na art. 102 kpc w związku z art.
391 § 1 kpc.
bp