program funkcjonalno-użytkowy - Biuletyn Informacji Publicznej

ARCHITEKTONICZNA
PRACOWNIA
PROJEKTOWA
JERZY KIELAR
57-300 Kłodzko, ul. Walasiewiczówny 4
tel.: 0 74/ 867 65 34, 0 603 116 168
[email protected]
PROGRAM FUNKCJONALNO-UŻYTKOWY
Nazwa zamówienia :
Uzdrowiskowy Szlak Turystyczno-Rekreacyjny w Jedlinie-Zdroju - Etap II – Rewitalizacja Parków na terenie Gminy Jedlina-Zdrój
(45000000-7 – Y009-6 – projekt i roboty budowlane)
Obiekt, adres :
– „Park Zdrojowy” działki nr 181/3, 416, 60/2, 60/1, 418,
– „Park Północny” działki nr 64, 116, 117, 382, 388, 3/2
– „Park Południowy” działka nr 44/10
Nazwy i kody grup, klas i kategorii robót :
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
CPV 45111200-0
CPV 45262300-4
CPV 45262500-6
CPV 45321000-6
CPV 45262510-9
CPV 45262400-5
CPV 45422000-1
CPV 45261210-9
CPV 45430000-0
CPV 45421152-4
CPV 45421000-4
CPV 45410000-4
CPV 45442100-8
CPV 45233200-1
CPV 45212120-3
CPV 45231300-6
–
–
CPV 45330000-9
CPV 45310000-3
Roboty w zakresie przygotowania terenu pod budowę i roboty ziemne,
Betonowanie,
Roboty murarskie,
Roboty izolacyjne,
Roboty kamieniarskie,
Konstrukcje stalowe,
Konstrukcje drewniane,
Pokrycia dachowe i obróbki blacharskie,
Pokrywanie ścian i podłóg,
Instalowanie ścian działowych,
Stolarka i ślusarka budowlana,
Tynkowanie,
Roboty malarskie,
Roboty w zakresie różnych nawierzchni,
Parki,
Roboty budowlane w zakresie budowy wodociągów i
rurociągów odprowadzenia ścieków,
Hydraulika i roboty sanitarne
Roboty w zakresie instalacji elektrycznych
Zamawiający :
Gmina Jedlina-Zdrój, ul. Poznańska 2, 58-330 Jedlina-Zdrój
Autorzy opracowania:
mgr inż. arch. Jerzy Kielar
mgr inż. arch. Ewa Kielar
Zawartość opracowania :
I. Część opisowa
II. Część informacyjna
1
I. CZĘŚĆ OPISOWA.
1. Opis ogólny przedmiotu zamówienia
Przedmiotem zamówienia jest zaprojektowanie i wykonanie zadania pn. „Rewitalizacja
parków w Jedlinie-Zdroju” tj. sporządzenie projektu budowlanego, uzyskanie
pozwolenia na budowę, sporządzenie projektów wykonawczych i specyfikacji
technicznych wykonania i odbioru robót, przedmiarów i kosztorysów inwestorskich oraz
wykonanie robót budowlanych na podstawie tych dokumentacji.
W ramach zamówienia należy także wykonać niezbędne dokumentacje oraz prace
związane z pielęgnacją zieleni i nasadzeniami.
1.1. Charakterystyczne parametry określające zamówienie.
Zamówienie obejmuje części parków: Zdrojowego, Północnego i Południowego, które
są w różnym stopniu udostępnione i urządzone. W zakresie zamówienia jest
rozszerzenie, wzbogacenie i uatrakcyjnienie zagospodarowania parków.
1.1.1. Park Zdrojowy – powierzchnia objęta opracowaniem ok. 7 280,0 m2, w tym:
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
a) budowa hali spacerowej z oranżerią o pow. zab. 278,9 m2
kpl
1
b) budowa fontanny
kpl
1
c) budowa, wykonanie i montaż elementów małej architektury:
pachołek kamienny
pachołki kamienne
informator zdrojowy
zegar słoneczny
trejaż
stelaż pod pnącza
murki o wys. 45 cm
kraty zabezpieczające drzewa
ławki parkowe
siedziska z piaskowca wokół lamp (5 opraw)
niskie ogrodzenie trawników
szt
szt
szt
szt
kpl
szt
m
szt
szt
kpl
kpl
1
10
1
1
1
1
52
3
25
6
1
d) oświetlenie:
lampy parkowe (2 oprawy)
oprawy oświetleniowe o wys. 30 cm
oprawy oświetleniowe ziemne
reflektor podświetlający (stelaż pod pnącza)
szt
szt
szt
szt
6
25
5
1
e) wykonanie nowych nawierzchni terenu:
z płyt i kostki kamiennej
z kruszyw mineralnych
zieleń (trawniki i nasadzenia)
m2 1 312,0
m2 920,0
m2 2 773,0
2
1.1.2. Park Północny - powierzchnia objęta opracowaniem ok. 22 360,0 m2,
w tym:
a) budowa groty
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
kpl
1
b) budowa, wykonanie i montaż elementów małej architektury:
przykrycie studzienki kanalizacji deszczowej
oczko wodne o pow. lustra wody ok. 45,0 m2, z kaskadą
mostek drewniany ok. 7,0 x 2,0 m
głazy i kamienie różnej wielkości
balustrada drewniana platformy widokowej przed grotą
poidełko kamienne przed grotą
balustrady drewniane przejść przez kanał
stelaż pod pnącza
przebudowa mostku kamiennego
ławka drewniana wokół drzewa
ławki parkowe
kpl
kpl
kpl
kpl
m
szt 1
kpl
szt
kpl
szt
szt
3
4
1
1
20
c) oświetlenie:
oprawy oświetleniowe o wys. 30 cm
oprawy oświetleniowe ziemne(grota, mostek kam.)
reflektor podświetlający (stelaż pod pnącza, mostek drewn.)
oprawa oświetleniowa wisząca (istn. altana )
szt
szt
szt
szt
8
10
5
1
e) wykonanie nowych nawierzchni terenu:
z kruszyw mineralnych
gruntowa ulepszona
schody terenowe kamienne o szer. ok. 1,5 m
zieleń (trawniki i nasadzenia)
m2
40,0
m2 950,0
m
40,0
m2 12562,0
1
1
1
1
13,5
1.1.3. Park Południowy - powierzchnia objęta opracowaniem ok. 9 7260,0 m2,
w tym:
–
–
–
–
–
–
–
–
a) budowa wodozbioru kamiennego z piaskowca
kpl
1
b) budowa, wykonanie i montaż elementów małej architektury:
balustrada drewniana
pachołki
m
szt
100,0
10
c) oświetlenie:
oprawy oświetleniowe ziemne
oprawa podświetlająca w niecce wodozbioru (w wodzie)
oprawy oświetleniowe na słupkach istn. altany
szt
szt
szt
6
1
6
m2
200,0
e) prace związane z powierzchnią terenu:
uformowanie – korekta skarp
obrzeża alejek z dobranych kamieni naturalnych na podsypce
piaskowej
zieleń ( nasadzenia)
3
m 630,0
m2 7 576,8
1.2. Aktualne uwarunkowania wykonania przedmiotu zamówienia.
1.2.1. Istniejący stan zagospodarowania terenu.
Park Zdrojowy
Historyczne ukształtowanie przestrzenne i układ dróg nie uległ większym zmianom.
Wzdłuż północno-wschodniej pierzei placu biegnie główna arteria komunikacji kołowej
– ul. Piastowska – pl. Zdrojowy – ul. Warszawska i ul. Wałbrzyska.
W środku wydłużonego placu zachował się pawilon źródła (obecnie wyremontowany
z odtworzeniem schodów i pergoli) oraz dawna hala spacerowa w formie murowanego
budynku z lat 30-tych XX w – obecnie jadalnia uzdrowiskowa i restauracja.
Wzdłuż południowo-zachodniej pierzei biegnie główny pieszy szlak uzdrowiskowy : al.
Niepodległości (szpaler lipowy) – pl. Zdrojowy – Park Północny (dawny Kurpark).
Przejście między pl. Zdrojowym a Parkiem Północnym jest nieczytelne i przecięte
arterią komunikacji kołowej. Wejście do Parku Północnego jest wąskie, „wciśnięte”
między dwie prywatne posesje a wgląd do parku przesłonięty jest narożnikiem
budynku pl. Zdrojowy 5.
Na placu przed wejściem do Domu Zdrojowego zlokalizowana jest przedwojenna
wysoka latarnia, zatoka ulicy wrzynająca się w plac pieszy pełniąca rolę parkingu, w
kącie placu urządzono wyniesiony skwer, całość utwardzono kostką betonową. Sposób
zagospodarowania placu wydaje się przypadkowy – nie ma pożądanego charakteru
reprezentacyjnego.
Skwer przed dawną halą spacerową jest zaniedbany i nieurządzony – nie zawiera
żadnej oferty dla kuracjuszy. Na wyeksponowanych od płd-zachodu skarpach
widoczne są zarówno malownicze budynki (ul. Wałbrzyska 1 dawny dom Pastora,
ul. Sienkiewicza 2) jak i odpychające szopy gospodarcze i ogrodzenia zaniedbanych
posesji.
Park Północny
W parku zachował się zasadniczy układ ścieżek oraz stawy widoczne na planie miasta
z 1935 r.
Główny układ komunikacji pieszej stanowi aleja o nawierzchni z kostki betonowej
biegnąca wschodnim skrajem wydłużonej doliny, kończąca się na mostku kamiennym
(pierwotnie drewnianym). Wzdłuż alei wykonano otwarty kanał betonowy zbierający
wodę ze stoków. Kanał zakończony jest otwartą studzienką ogrodzoną metalowym
płotkiem.
Po drugiej stronie doliny, równolegle do głównej alei, biegnie wąska ścieżka
o nawierzchni z kruszywa. Wzdłuż ścieżki płynie strumyk, który obudowano regularnie
kostką kamienną.
Zachowany historyczny staw obudowano sztywno płytami kamiennymi.
Na początku parku zbudowano scenę i amfiteatralną widownię, która kontynuowana
jest na stoku wzgórza w formie prostych drewnianych ławek.
Środkową przestrzeń między alejkami stanowi utrzymana trawiasta polana
z nielicznymi drzewami między amfiteatrem a stawem.
Przyległe stoki oczyszczono z niepożądanej zieleni, udostępniono i uczytelniono
pierwotne leśne ścieżki spacerowe na zboczu góry Rzepisko.
Stok u podnóża ul. Pięknej jest nieużytkowany, zaniedbany i zarośnięty samosiejkami.
Na zachowanych planach miasta nie jest widoczne jakiekolwiek zagospodarowanie
tego terenu, prawdopodobnie nie był częścią urządzonego parku.
4
Park Południowy
Park ma charakter leśny z rodzimym starodrzewem i wprowadzonymi drzewami
aklimatyzowanymi. W parku nie zachowały się żadne historyczne elementy małej
architektury. Budynek Szwajcarki – ogołocony z drewnianego detalu – pełni funkcję
wyłącznie mieszkaniową.
W ostatnich latach wykonano nową nawierzchnię ścieżek (z kruszywa), postawiono
drewnianą altanę, ławki i ogrodzenie. Ustawiono rzeźby terenowe, oznaczono
tabliczkami wybrane okazy drzew. Zagospodarowano strefę wejścia z drewnianą
bramą. Park jest oświetlony lampami parkowymi.
Ten fragment parku nie przypomina pierwotnego z zachowanych ilustracji. Układ
ścieżek odbiega w znacznym stopniu od pokazanych na planie z 1910 r. W roślinności
parku brak średniego piętra – krzewów ozdobnych.
Uwarunkowania wykonania zamówienia wynikają również z istniejącego uzbrojenia
terenu, istniejącego układu dróg dojazdowych oraz własności poszczególnych działek
gruntu w granicach opracowania.
1.2.2. Urbanistyczno-budowlane warunki zabudowy i zagospodarowania terenu
określa:
a) Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych
w rejonie
ul. Piastowskiej, Wałbrzyskiej i terenu kolejowego w Jedlinie-Zdrój przyjętego
Uchwałą
Rady Miasta w Jedlinie-Zdroju nr XIV/76/08 z dn. 15 lutego 2008 roku.
Mpzp ustala następujące przeznaczenie terenów.
– dla Parku Zdrojowego:
1 KP – plac przed Domem Zdrojowym:
1) przeznaczenie podstawowe: teren placu publicznego;
2) zakaz stosowania na posadzce materiałów bitumicznych;
3) możliwość realizacji obiektów małej architektury;
4) powierzchnia biologicznie czynna nie mniejsza niż 10% powierzchni terenu.
1 ZP – skwer przy jadalni uzdrowiskowej:
1) przeznaczenie podstawowe: teren zieleni urządzonej;
2) przeznaczenie uzupełniające: urządzenia i obiekty sportowo-rekreacyjne,
obiekty kultury;
3) dopuszcza się lokalizację obiektów małej architektury, urządzeń zabawowych
dla dzieci, wytyczanie utwardzonych ścieżek dla pieszych, obiektów handlowych
o powierzchni nie większej niż 50 m2 w ramach jednej działki i muszli koncertowych;
4) powierzchnia zabudowy nie większa niż 10% powierzchni działki;
5) wysokość zabudowy: nie większa niż 6m.
Cały obszar opracowania położony jest w strefie A ochrony uzdrowiskowej.
Teren położony jest w strefie A ochrony konserwatorskiej i strefie B ochrony
konserwatorskiej ( pas zieleni i skarp wzdłuż płd-zach granicy skweru ).
Przez teren przebiega Uzdrowiskowy Szlak Turystyczno-Rekreacyjny.
Założenie uzdrowiskowe z promenadą wpisane jest do rejestru zabytków pod nr 1333/
5
Wł z dn. 30.04.1991 r.
–
dla Parku Południowego:
2 ZP – cały obszar opracowania:
1) przeznaczenie podstawowe: teren zieleni urządzonej;
2) przeznaczenie uzupełniające: urządzenia i obiekty sportowo-rekreacyjne,
obiekty kultury;
3) dopuszcza się lokalizację obiektów małej architektury, urządzeń zabawowych
dla dzieci, wytyczanie utwardzonych ścieżek dla pieszych, obiektów handlowych
o powierzchni nie większej niż 50 m2 w ramach jednej działki i muszli koncerto
wych;
4) powierzchnia zabudowy nie większa niż 10% powierzchni działki;
5) wysokość zabudowy: nie większa niż 6m.
Cały obszar opracowania położony jest w strefie A ochrony uzdrowiskowej.
Teren położony jest w strefie B ochrony konserwatorskiej .
Przy terenie przebiega Uzdrowiskowy Szlak Turystyczno-Rekreacyjny.
b) Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy
Jedlina-Zdrój. Studium ustala następujące przeznaczenie terenów.
–
dla Parku Północnego:
UT – tereny turystyczno-rekreacyjno-wypoczynkowe,
ZP – parki.
Cały obszar opracowania położony jest w strefie A ochrony uzdrowiskowej.
Teren dawnego Kurparku położony jest w strefie B ochrony konserwatorskiej.
Przez teren przebiega Uzdrowiskowy Szlak Turystyczno-Rekreacyjny.
1.2.3. Uwarunkowania opracowania dokumentacji technicznej.
Pozostałe warunki wykonania dokumentacji technicznej:
– uzyskanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (dla Parku
Północnego),
– aktualizacja podkładów do celów projektowych,
– uzyskanie akceptacji projektu koncepcyjnego przez właściwy urząd konserwatorski,
– uzyskanie zapewnienia dostaw i warunków technicznych przyłączenia od gestorów
mediów,
– wykonanie niezbędnych opracowań dendrologicznych i uzyskanie zgody na
wycinkę drzew i krzewów,
– wykonanie innych niezbędnych opracowań wymaganych przepisami szczególnymi.
Wykonawca w ramach umowy wykona we własnym zakresie i na własny koszt
wszelkie prace przedprojektowe, projektowe, uzyska uzgodnienia i opinie niezbędne
do otrzymania pozwolenia na budowę oraz sporządzi projekty wykonawcze.
Wykonawca zapewni udział osób posiadających wymagane przepisami prawa
wykształcenie, uprawnienia, praktykę itp. do projektowania i realizacji przedmiotu
zamówienia.
6
Na każdym etapie wykonania dokumentacji technicznych Wykonawca uzyska
akceptację Zamawiającego w zakresie przyjętych rozwiązań.
1.3. Ogólne właściwości funkcjonalno-użytkowe
Zamówienie ma na celu uatrakcyjnienie i wzbogacenie oferty dla użytkowników –
kuracjuszy, mieszkańców i turystów.
Dla spełnienia tych warunków należy zaprojektować i wykonać elementy o wysokim
standarcie, wymienione w pkt. 1.1., tj:
– halę spacerową z oranżerią,
– fontannę i wodozbiory,
– grotą z platformą widokową i poidełkiem,
– elementy małej architektury,
– nowe nawierzchnie utwardzone i zielone,
– pielęgnację zieleni i nowe nasadzenia.
Elementy winny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający
reprezentacyjny charakter parków i promujący gminę uzdrowiskową.
1.4. Szczegółowe właściwości funkcjonalno-użytkowe
1.4.1. Obiekty kubaturowe.
Hala spacerowa z oranżerią.
Powierzchnia zabudowana
– hala spacerowa z małą gastronomią – 218,4 m2
– oranżeria – 60,5 m2
Kubatura
– hala spacerowa z małą gastronomią – 1 125,0 m3
– oranżeria – 230,0 m3
Powierzchnia netto
278,9 m2
1 355,0 m3
252,1 m2
Zestawienie pomieszczeń:
– hala spacerowa z ogródkiem kawiarnianym
– punkt gastronomiczny, w tym:
- kuchnia
9,1 m2
- magazyn
3,7 m2
- korytarz
4,0 m2
- wc personelu
3,0 m2
- bar
3,5 m2
– WC damskie i dla niepełnosprawnych
– WC męskie
– oranżeria
ogółem
7
163,5 m2
23,3 m2
5,2 m2
5,1 m2
55,0 m2
252,1 m2
Grota
Powierzchnia zabudowana
Powierzchnia netto
Kubatura
-
ok. 12,0 m2
ok. 4,5 m2
ok. 20,0 m3
1.4.2. Nawierzchnie.
Park Zdrojowy
– z płyt i kostki kamiennej
– z kruszyw mineralnych
– zieleń (trawniki i nasadzenia)
1 312,0 m2
920,0 m2
2 773,0 m2
Park Północny
– z kruszyw mineralnych
– gruntowa ulepszona
– schody terenowe kamienne o szer. ok. 1,5 m
– zieleń (trawniki i nasadzenia)
40,0 m2
950,0 m2
40,0 mb
12 562,0 m2
Park Południowy
– uformowanie – korekta skarp
– obrzeża z dobranych kamieni naturalnych na podsypce
piaskowej
– zieleń ( nasadzenia)
200,0 m2
630,0 mb
7 576,8 m2
1.4.3. Elementy małej architektury
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
pachołek kamienny
pachołki kamienne
informator zdrojowy
zegar słoneczny
trejaż
stelaż pod pnącza
murki o wys. 45 cm
kraty zabezpieczające drzewa
ławki parkowe na wzór historycznych
siedziska z piaskowca wokół lamp (5 opraw)
niskie ogrodzenie trawników
przykrycie studzienki kanalizacji deszczowej
oczko wodne o pow. lustra wody ok. 45,0 m2, z kaskadą
mostek drewniany ok. 7,0 x 2,0 m
głazy i kamienie różnej wielkości
balustrada drewniana
balustrady drewniane przejść przez kanał
przebudowa mostku kamiennego
poidełko kamienne przed grotą
ławka drewniana wokół drzewa
ławki parkowe
8
szt
szt
szt
szt
kpl
szt
m
szt
szt
kpl
kpl
kpl
kpl
kpl
kpl
m
kpl
kpl
szt
szt
szt
1
20
1
1
1
5
52
3
25
6
1
1
1
1
1
113,5
3
1
1
1
20
1.4.4. Możliwości zmian przyjętych parametrów.
Nie przewiduje się zmian parametrów obiektów kubaturowych określonych w projekcie
koncepcyjnym.
Nie przewiduje się zmian ilości i wielkości elementów małej architektury określonych
w projekcie koncepcyjnym.
Dopuszcza się zmiany powierzchni poszczególnych nawierzchni terenu wynikających
z uszczegółowienia na etapie projektu budowlanego.
Dopuszcza się zmiany parametrów wynikające z wymagań właściwego wojewódzkiego
konserwatora zabytków.
2. Wymagania Zamawiającego w stosunku do przedmiotu zamówienia.
2.1. Cechy dotyczące rozwiązań budowlano-konstrukcyjnych i wskaźników
ekonomicznych.
Zamawiający wymaga, aby elementy konstrukcyjne miały zapewnioną trwałość nie
mniejszą niż 50 lat. Sieci uzbrojenia terenu i ruraż instalacji powinny zapewnić
użytkowanie w okresie nie krótszym niż 30 lat, a armatura instalacyjna powinna
zapewnić sprawne funkcjonowanie w okresie co najmniej 15 lat.
Pożądane wskaźniki ekonomiczne obiektów kubaturowych, poszczególnych rodzajów
nawierzchni i innych elementów zagospodarowania terenu Zamawiający określi
w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
2.2. Wymagania dotyczące architektury, konstrukcji i wykończenia.
Rozwiązania architektoniczno-konstrukcyjne winny być zgodne z
projektem
koncepcyjnym. Architektura o specyficznym stylu „uzdrowiskowym” i reprezentacyjnym
charakterze, nawiązująca do historycznych rozwiązań.
Elementy
wykończenia
z
zastosowaniem
materiałów
naturalnych
i
wysokogatunkowych.
2.3. Wymagania dotyczące wykonania instalacji.
Hala spacerowa wyposażona w instalację wod-kan. (punkt gastronomiczny i
sanitariaty) i elektryczną oświetleniową. Ogrzewanie elektryczne.
Grota i istniejące altany wyposażone w instalację elektryczną oświetleniową.
2.4. Wymagania dotyczące zagospodarowania terenu.
Nawierzchnie z materiałów naturalnych – kostka i płyty kamienne, kruszywa mineralne,
nawierzchnie gruntowe ulepszone – zgodnie z projektem koncepcyjnym. Odwodnienie
nawierzchni utwardzonych do kanalizacji deszczowej i w przyległy teren.
Elementy małej architektury z kamienia, drewna, żeliwne, stalowe o wysokiej jakości
wykonania i wykończenia.
Oświetlenie terenu i podświetlenie poszczególnych obiektów przyłączyć do istniejącej
sieci lub wykonać nowe okablowanie na podstawie warunków technicznych gestora
9
sieci.
Woda w fontannie i wodozbiorach w obiegu zamkniętym, w projekcie budowlanym
i wykonawczym należy przewidzieć komory techniczne podziemne.
Nasadzenia z przewagą gatunków rodzimych dostosowanych do zamierzeń
koncepcyjnych i do warunków siedliskowych.
2.5. Ogólne warunki wykonania i odbioru robót.
W ramach przekazania placu budowy Zamawiający przekaże Wykonawcy teren objęty
opracowaniem, wskaże możliwe miejsce poboru energii elektrycznej i wody oraz
wysypisko komunalne do wywozu gruzu i ewentualnych odpadów budowlanych.
Wykonawca będzie zobowiązany umową do przyjęcia odpowiedzialności od następstw
i za wyniki działalności w zakresie:
– organizacji robót budowlanych,
– zabezpieczenia interesów osób trzecich,
– ochrony środowiska,
– warunków bezpieczeństwa pracy,
– warunków bezpieczeństwa ruchu drogowego związanego z budową,
– zabezpieczenia placu budowy przed dostępem osób trzecich,
– zabezpieczenie przyległych chodników i jezdni.
Wyroby budowlane, stosowane w trakcie wykonywania robót budowlanych, mają
spełniać wymagania polskich przepisów, a Wykonawca będzie posiadał dokumenty
potwierdzające, że zostały one wprowadzone do obrotu, zgodnie z regulacjami ustawy
o wyrobach budowlanych i posiadają wymagane parametry.
Wyroby budowlane wytwarzane według zasad określonych w dokumentacji technicznej
lub SST (np. Beton) będą wymagały przeprowadzania badań potwierdzających, że
spełniają one oczekiwane parametry. Koszty tych badań obciążają Wykonawcę,
a potrzebę tych badań i ich częstotliwość określą SST.
Transport budowlany nie może przekraczać obciążenia dopuszczalnego przepisami
ruchu drogowego na ulicach dojazdowych. Wymagane jest również usuwanie z jezdni
zanieczyszczeń ziemnych powodowanych ruchem samochodów budowy.
Zamawiający przewiduje bieżącą kontrolę wykonywanych robót. Kontroli
Zamawiającego będą w szczególności poddane:
– rozwiązania projektowe zawarte w projekcie budowlanym – przed złożeniem
wniosku o wydanie pozwolenia na budowę oraz projekty wykonawcze i SST –
przed ich skierowanie do wykonawcy robót budowlanych,
– stosowane
gotowe wyroby budowlane w odniesieniu do dokumentów
potwierdzających ich dopuszczenie do obrotu oraz zgodności parametrów z danymi
zawartymi w projektach wykonawczych i SST,
– wyroby budowlane lub elementy wytworzone na budowie pod kątem zgodności ich
parametrów z dokumentacją projektową i SST,
– sposób wykonania robót budowlanych w aspekcie zgodności ich wykonania z
projektami wykonawczymi i umową.
Dla potrzeb zapewnienia współpracy z Wykonawcą i prowadzenia kontroli
wykonywanych robót oraz dokonywania odbiorów Zamawiający przewiduje
ustanowienie osoby upoważnionej do zarządzania realizacją umowy oraz zespołu
10
specjalistów pełniących funkcje inspektorów nadzoru w zakresie wynikającym z ustawy
Prawo budowlane i postanowień umowy.
Zamawiający ustala następujące rodzaje odbiorów:
– odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu,
– odbiór częściowy,
– odbiór końcowy,
– odbiór po okresie rękojmi,
– odbiór po okresie gwarancji.
Sprawdzeniu i kontroli będą podlegały:
– użyte wyroby budowlane i uzyskane w wyniku robót elementy obiektów w
odniesieniu do ich parametrów oraz ich zgodności z dokumentami budowy,
– jakość wykonania i dokładność prac wykończeniowych,
– prawidłowość funkcjonowania zamontowanych urządzeń i wyposażenia,
– poprawność połączeń funkcjonalnych, wydajność przesyłową i szczelność (próby
ciśnieniowe) w sieciach i instalacjach.
Zamawiający ustanowi ryczałtowe wynagrodzenie dla Wykonawcy. Dla potrzeb odbioru
i rozliczania robót Zamawiający ustali elementy rozliczeniowe. Po ich wykonaniu
i częściowym odbiorze będą wykonywane kolejne płatności.
Wykonawca będzie zobowiązany do wykonania i utrzymania w stanie nadającym się
do użytku oraz likwidacji wszystkich robót tymczasowych, niezbędnych do realizacji
przedmiotu zamówienia. Robót tymczasowych Zamawiający nie będzie opłacał
odrębnie. Koszty robót tymczasowych tj. dróg tymczasowych, szalunków, rusztowań,
odwodnień roboczych, dźwigów itp. oraz koszty związane z placem budowy należą
w całości do Wykonawcy.
2.6. Szczegółowe warunki wykonania i odbioru robót.
2.6.1. ROBOTY W ZAKRESIE PRZYGOTOWANIA TERENU POD BUDOWĘ I
ROBOTY
ZIEMNE
–
–
–
–
–
–
–
–
–
W zakres tych robót wchodzą:
rozebranie nawierzchni betonowych i z kruszyw oraz obrzeży,
demontaż lampy,
rozebranie murków skweru,
usunięcie humusu,
wykonanie korytowania pod nawierzchnie utwardzone,
niwelacja i uformowanie terenu z zagęszczeniem nasypów oraz plantowanie skarp,
wykopy pod fundamenty obiektów kubaturowych i elementów małej architektury,
zasypanie wykopów,
wywiezienie gruzu.
Przed przystąpieniem do robót rozbiórkowych i ziemnych należy:
- rejon wygrodzić i oznakować zgodnie z wymogami BHP,
- ustalić z inwestorem lokalizację pomieszczeń wskazanych jako socjalne, ustalić
11
możliwości korzystania z pomieszczeń sanitarno higienicznych.
- wyposażyć placu budowy w niezbędne tablice ostrzegawcze i informacyjne wraz z ich
rozmieszczeniem
- wyposażyć punkty ze sprzętem p-poż.
Roboty rozbiórkowe.
Rozbiórce podlegają w/w obiekty i nawierzchnie zgodnie z dokumentacją
projektową.
Jeśli dokumentacja projektowa nie zawiera dokumentacji inwentaryzacyjnej lub/i
rozbiórkowej, Inżynier może polecić Wykonawcy sporządzenie takiej dokumentacji, w
której zostania przewidziany odzysk materiałów.
Roboty rozbiórkowe można wykonywać mechanicznie lub ręcznie w sposób
określony w SST lub przez Inżyniera.
Wszystkie elementy możliwe do powtórnego wykorzystania powinny być usuwane
bez powodowania zbędnych uszkodzeń. O ile uzyskane elementy nie stają się
własnością Wykonawcy, powinien on przewieźć je na miejsce określone w SST lub
wskazane przez Inżyniera.
Elementy i materiały, które zgodnie z SST stają się własnością Wykonawcy,
powinny być usunięte z terenu budowy.
Doły (wykopy) powstałe po rozbiórce obiektów i nawierzchni w miejscach, gdzie
zgodnie z dokumentacją projektową będą wykonane wykopy drogowe, powinny być
tymczasowo zabezpieczone. W szczególności należy zapobiec gromadzeniu się w
nich wody opadowej.
Doły w miejscach, gdzie nie przewiduje się wykonania wykopów drogowych należy
wypełnić, warstwami, odpowiednim gruntem do poziomu otaczającego terenu i
zagęścić.
Roboty ziemne.
Zakres robót ziemnych : splantowanie fragmentów parku (przemieszczenie ziemi w
celu wyrównania i ukształtowania terenu), wykonanie koryta pod utwardzenie
ścieżek i placyków, profilowanie i zagęszczenie podłoża pod warstwy
konstrukcyjne nawierzchni, wykopy pod obrzeża i krawężniki, wykopy pod
fundamenty obiektów kubaturowych i liniowych oraz elementów małej architektury.
Przed przystąpieniem do wykonywania wykopów należy zebrać i zmagazynować
darń i ziemię roślinną, przeprowadzić kontrolny pomiar sytuacyjno-wysokościowy
i wyznaczyć zarys robót ziemnych na gruncie.
Ziemię z wykopów w ilości przewidzianej do ponownego wykorzystania (zasyp
wykopów) należy składować wzdłuż wykopów lub na składowiskach tymczasowych
zależnie od zagospodarowania terenu.
Nadmiar wydobytego gruntu , który nie będzie użyty do zasypania ani do
wyrównania terenu, powinien być przez Wykonawcę wywieziony.
W czasie robót ziemnych należy uwzględnić ewentualny wpływ kolejności
i sposobu odspajania gruntów oraz terminów wykonania innych robót na spełnienie
wymagań dotyczących prawidłowego odwodnienia wykopu. Ewentualne źródła
wody, odsłonięte przy wykonywaniu wykopów, należy ująć w rowy i/lub dreny.
Wody opadowe i gruntowe należy odprowadzić poza teren robót ziemnych.
Zasypanie wykopów powinno być wykonane bezpośrednio po zakończeniu
12
przewidzianych w nim robót i po uzyskaniu zezwolenia Inżyniera. Przed
rozpoczęciem zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone z odpadków
budowlanych i śmieci. Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonane
warstwami – wskaźnik zagęszczenia gruntu nie mniejszy niż Is=0,95.
Podłoże pod warstwy konstrukcyjne nawierzchni należy ręcznie wyprofilować
i zagęścić do uzyskania normatywnego wskaźnika zagęszczenia gruntu. Korytowanie
pod ścieżki parkowe wykonać ze spadkiem jak dla nawierzchni.
Rozbiórkę nawierzchni, obrzeży i krawężników oraz roboty ziemne w pobliżu drzew
prowadzić ze szczególną ostrożnością ze względu na sąsiedztwo systemów
korzeniowych drzew.
Uwaga: w wypadkach konieczności znacznego uszkodzenia korzeni sąsiadujących
drzew należy zrezygnować z korytowania na tych odcinkach ścieżek, sposób
wykonania nawierzchni ustalić w nadzorze.
Roboty prowadzić zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia
06.02.2003 r. (Dz.U. Nr 47 poz. 401) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
podczas wykonywania robót budowlanych.
2.6.2. BETONOWANIE.
–
–
–
–
–
–
–
W zakres tych robót wchodzi:
fundamenty obiektów kubaturowych i elementów małej architektury,
ław pod krawężniki i obrzeża,
niecki fontanny i wodozbioru,
komory techniczne fontann,
konstrukcja murka,
konstrukcja żelbetowa groty,
podkłady pod posadzki.
Wykonanie robót powinno być zgodne z normami PN-S-10040:1999, PNS-10042:1999, PN-88/B-06250 lub PN-ENV 206-1, PN-63/B-06251 oraz warunkami
technicznymi D2.
Wykonawca przedstawi Inżynierowi do akceptacji „projekt organizacji robót”
uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonane roboty związane
z wykonaniem konstrukcji betonowych i żelbetowych, uwzględniając planowany termin
rozebrania deskowania i rusztowań, jak również plan przeprowadzonych badań.
Zakres wykonania robót.
Roboty związane z wykonaniem elementów konstrukcyjnych należy prowadzić zgodnie
z opracowaną przez wykonawcę i zaakceptowaną przez Inżyniera „Dokumentacja
technologiczną”.
Betonowanie można rozpocząć po uzyskaniu zezwolenia Inżyniera, potwierdzonego
wpisem do Dziennika Budowy.
Wykonanie deskowań.
Elementy ulegające zakryciu można deskować przy użyciu tarcicy. Deskowania
z tarcicy należy wykonać z desek drzew iglastych klasy nie niższej niż K33. Deski
grubości nie mniejszej niż 18 mm i szerokości nie większej niż 18 cm, powinny być
jednostronnie strugane i przygotowane do zestawienia na pióro wpust. W przypadku
stosowania desek bez wpustu i pióra należy szczeliny między deskami uszczelnić
13
taśmami z blachy metalowej lud tworzyw sztucznych albo masami uszczelniającymi
z tworzyw sztucznych. Należy zwrócić szczególną uwagę na uszczelnienie styków
ścian z dnem deskowania.
Przy podparciu deskowania rusztowaniem należy unikać punktowego przekazywania
sił. Po zmontowaniu deskowania powierzchnię styku z betonem pokrywać trzeba
środkami o działaniu antyadhezyjnym. Środki te nie mogą powodować plam ani zmian
w odcieniach powierzchni betonu.
Przed przystąpieniem do betonowania należy usunąć z powierzchni deskowania
wszelkie zanieczyszczenia (wióry, wodę, lód, liście, elektrody, gwoździe, drut
wiązałkowy itp.)
Dopuszczalne odchylenia od wymiarów nominalnych przewidzianych projektem należy
przyjmować zgodnie z odpowiednimi normami.
Przygotowanie zbrojenia.
Pręty i walcówki przed ich użyciem do zbrojenia konstrukcji należy oczyścić z zendry,
luźnych płatków rdzy, kurzu i błota. Pręty zbrojenia zanieczyszczone tłuszczem (smary,
oliwa) lub farbą olejną należy opalać np. lampami lutowniczymi, aż do całkowitego
usunięcia zanieczyszczeń.
Czyszczenie prętów powinno być dokonywane metodami nie powodującymi zmian we
właściwościach technicznych stali ani późniejszej ich korozji.
Stal pokryta rdzą oczyszcza się szczotkami ręcznie lub mechanicznie. Po
oczyszczeniu należy sprawdzić wymiary przekroju poprzecznego prętów. Stal tylko
zabłoconą można zmywać strumieniem wody. Pręty oblodzone odmraża sie
strumieniem ciepłej wody. Stal narażoną na choćby chwilowe działanie słonej wody
należy zmywać wodą słodką.
Dopuszczalna wielkość miejscowego wykrzywienia prętów nie powinna przekraczać
4 mm, w przypadku większych odchyłek stal zbrojeniowa należy prostować.
Pręty ucina sie z dokładnością do 1 cm. Cięcie przeprowadza sie przy pomocy
mechanicznych noży. Dopuszcza sie również cięcie palnikiem acetylenowym.
Haki, odgięcia i rozmieszczenie zbrojenia należy wykonywać wg dokumentacji
projektowej z równoczesnym zachowaniem postanowień normy PN-91/S-10042.
Gięcie prętów należy wykonać zgodnie z dokumentacją projektową i normą
PN-91/S-10042.
Należy zwrócić uwagę przy odbiorze haków na ich zewnętrzną stronę.
Niedopuszczalne są tam pęknięcia powstałe podczas wyginania.
Montaż zbrojenia.
Zbrojenie należy układać po sprawdzeniu i odbiorze deskowań.
Nie należy podwieszać i mocować do zbrojenia deskowań, pomostów transportowych,
urządzeń wytwórczych i montażowych.
Montaż zbrojenia z pojedynczych prętów powinien być dokonywany bezpośrednio w
deskowaniu. Montaż zbrojenia bezpośrednio w deskowaniu zaleca się wykonywać
przed ustawieniem szalowania bocznego.
Do zachowania właściwej otuliny należy układane w deskowaniu zbrojenie podpierać
podkładkami betonowymi lub z tworzyw sztucznych o grubości równej grubości
otulenia. stosowanie innych sposobów zapewnienia otuliny, a szczególnie podkładek
z prętów stalowych jest niedopuszczalne.
Rodzaj podkładek dystansowych podlega akceptacji Inżyniera.
Szkielety zbrojenia powinny być, o ile to możliwe, prefabrykowane na zewnątrz.
W szkieletach tych węzły na przecięciach prętów powinny być połączone przez
14
spawanie, zgrzewanie lub wiązanie na podwójny krzyż wyżarzonym drutem
wiązałkowym:
- przy średnicy prętów do 12 mm o średnicy nie mniejszej niż 1,0 mm
- przy średnicy prętów powyżej 12 mm o średnicy nie mniejszej niż 1,5 mm.
Układ zbrojenia konstrukcji musi umożliwić jego dokładne otoczenie przez jednorodny
beton. Po ułożeniu zbrojenia w deskowaniu, rozmieszczenie prętów względem siebie
i względem deskowania nie może ulec zmianie.
Rozstaw zbrojenia, średnice i otuliny powinny być zgodne z dokumentacją projektową
i normą PN-91/S-10042.
Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszone na odpowiednią
wysokość w trakcie betonowania jest niedopuszczalne.
Łączenie prętów należy wykonać zgodnie z PN-91/S-10042. Do zgrzewania i spawania
prętów mogą być dopuszczeni tylko spawacze mający odpowiednie uprawnienia.
Skrzyżowania prętów należy wiązać miękkim drutem lu spawać w ilości min 30%
skrzyżowań. Minimalna odległość od krzywizny pręta do miejsca gdzie można nim
połączyć spoinę wynosi 10 d.
Wbudowanie mieszanki betonowej.
Roboty związane z podawaniem mieszanki betonowej powinny być wykonywane
zgodnie z wymaganiami normy PN-S-10040:1999.
Przed przystąpieniem do układania betonu należy sprawdzić:położenie zbrojenia,
zgodność rzędnych z projektem, czystość deskowania oraz obecność wkładek
dystansowych zapewniających wymagana ilość otuliny.
Beton rozścielony w szalowaniu powinien być wyrównywany warstwami. Betonowanie
ław należy wykonać zgodnie z wymaganiami PN-B-06251, przy czym należy stosować
co 50 cm szczeliny dylatacyjne wypełnione bitumiczną masą zalewową.
Roboty związane z zagęszczeniem betonu powinny być wykonywane zgodnie
z wymaganiami normy PN-S-10040:1999.
Przerwy w betonowaniu należy sytuować w miejscach uprzednio przewidzianych w
dokumentacji
projektowej
lub
dokumentacji
technologicznej
uzgodnionej
z Projektantem.
Ukształtowanie powierzchni betonu w przerwie roboczej powinno być uzgodnione
z projektantem, a w prostszych przypadkach można kierować się zasadą, że powinna
ona być prostopadła do kierunku naprężeń głównych.
Powierzchnia betonu w miejscu przerwania betonowania powinna być starannie
przygotowana do połączenia betonu stwardniałego ze świeżym przez:
- usunięcie z powierzchni betonu stwardniałego,luźnych okruchów betonu oraz
warstwy pozostałego szkliwa cementowego,
- obfite zwilżenie wodą i narzucenie kilkucentymetrowej warstwy zaprawy cementowej
o stosunku zbliżonym do zaprawy w betonie wykonywanym albo tez narzucenie
cienkiej warstwy zaczynu cementowego.
Powyższe zabiegi należy wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem betonowania.
W przypadku przerwy w układaniu betonu zagęszczonego przez wibrowanie,
wznowienie betonowania nie powinno się odbywać później niż w ciągu 3 godzin lub po
całkowitym stwardnieniu betonu.
Jeżeli temperatura powietrza jest wyższa niż 20 0C to czas trwania przerwy nie
powinien przekraczać 2 godzin. Po wznowieniu betonowania należy unikać dotykania
wibratorem deskowania, zbrojenia i poprzednio ułożonego betonu.
Warunki atmosferyczne przy układaniu mieszanki betonowej i wiązaniu betonu.
15
Betonowanie należy wykonywać wyłącznie w temperaturach nie niższych niż +50C,
zachowując warunki umożliwiające uzyskanie przez beton wytrzymałości co najmniej
15 MPa przed pierwszym zamarznięciem.
W wyjątkowych przypadkach dopuszcza się betonowanie w temperaturze do -50C,
jednak wymaga to zgody Inżyniera, potwierdzonej wpisem do Dziennika Budowy.
Jednocześnie należy zapewnić mieszankę betonową o temperaturze +200C, w chwili
układania i zabezpieczenie uformowanego elementu przed utratą ciepła w czasie co
najmniej 7 dni lub uzyskania przez beton wytrzymałości co najmniej 15 MPa.
Przed przystąpieniem do betonowania należy przygotować sposób postępowania na
wypadek wystąpienia ulewnego deszczu. Konieczne jest przygotowanie odpowiedniej
ilości osłon wodoszczelnych dla zabezpieczenia odkrytych powierzchni świeżego
betonu.
Przy niskich temperaturach otoczenia ułożony beton powinien być chroniony przed
zamarznięciem przez okres pozwalający na uzyskanie wytrzymałości co najmniej 15
MPa.
Uzyskanie wytrzymałości
15 MPa powinno być zbadane na próbkach
przechowywanych w takich samych warunkach jak zabetonowana konstrukcja.
Przy przewidywaniu spadku temperatury poniżej 00C w okresie twardnienia betonu
należy wcześniej podjąć działania organizacyjne pozwalające na odpowiednie
osłonięcie i podgrzanie zabetonowanej konstrukcji.
Pielęgnacja betonu.
Roboty związane z pielęgnacja betonu powinny być wykonane zgodnie
z wymaganiami normy PN-S-10040:1999.
Woda stosowana do polewania betonu powinna spełniać
wymagania normy
PN-88/B-32250.
W czasie dojrzewania betonu elementy powinny być chronione przed uderzeniami
i drganiami.
Rozformowanie konstrukcji może nastąpić po osiągnięciu przez beton wytrzymałości
rozformowania dla konstrukcji monolitycznych (zgodnie z normą PN-63/B-06251) lub
wytrzymałości manipulacyjnej dla prefabrykatów.
2.6.3. ROBOTY MURARSKIE.
Zakres robót obejmuje wykonanie ścian murowanych z pustaków ceramicznych
typu Porotherm w hali spacerowej wraz z osadzeniem nadproży.
Przed rozpoczęciem murowania należy sprawdzić poziomy we wszystkich narożach
budynku. Podłoże pod pierwszą warstwę musi być równe. Przed rozpoczęciem
murowania pustaki zwilżyć wodą.
Murowanie ścian zewnętrznych rozpocząć od narożników. Należy nanieść zaprawę na
boczną powierzchnię pustaka dostawianego w narożu do powierzchni czołowej
pustaków, ułożonych prostopadle. W każdym narożniku najlepiej ułożyć min. 3 warstwy
pustaków zanim wypełni się odcinki ścian pomiędzy nimi.
Pustaki Porotherm nie wymagają stosowania zaprawy w spoinach pionowych dzięki
połączeniu na wpust i pióro. Zaprawy używa się tylko do łączenia kolejnych warstw
pustaków, nakładając je kielnią murarską , równomiernie na całą górną powierzchnię
już ułożonej warstwy elementów. Grubość warstwy zaprawy powinna wynosić 8 – 15
mm, optymalnie 12 mm. Kolejne pustaki w warstwie trzeba wsuwać od góry w
16
wyprofilowania już ustawionych elementów i dociskać do zaprawy.
Spoiny pionowe muszą być przesunięte o co najmniej 0,4 h (h- wysokość pustaka).
Przewiązania elementów docinanych nie mogą być mniejsze niż 4 cm i nie powinny
pokrywać się ze sobą w kolejnych warstwach. Pustaki docinane należy wmurowywać
w miarę możliwości w środkowej części ściany.
Do wykonywania otworów na stolarkę stosować pustaki połówkowe.
Głębokość oparcia nadproży wynosi min. 12,5 cm, na zaprawie cementowej grubości
12 mm.
Bruzdy na instalacje wycina się piłą tarczową.
2.6.4. ROBOTY IZOLACYJNE.
–
–
Zakres robót :
izolacje przeciwwilgociowe poziome i pionowe fundamentów i posadzek na gruncie,
izolacje termiczne hali spacerowej.
Izolacje przeciwwilgociowe i wodochronne części podziemnych i przyziemi budynków
powinny spełniać następujące wymagania ogólne:
– stanowić ciągły i szczelny układ oddzielający budynek lub jego część od wody lub
pary wodnej (występowanie złuszczeń, zacieków, łysin, spękań, pęcherzy, zmarszczek,
fałd itp. wad jest niedopuszczalne),
– ściśle przylegać do izolowanego podłoża – nie powinny pękać, a ich powierzchnia
powinna być gładka, bez lokalnych wgłębień lub wybrzuszeń,
– izolacja pozioma powinna bez przerw, w sposób ciągły, przechodzić w izolację
pionową,
– izolacja pionowa powinna być wyprowadzona na min. 50 cm powyżej poziomu
okalającego terenu i zakończona w sposób uniemożliwiający wnikanie wód opadowych
pod izolację,
– niedopuszczalne jest łączenie w obrębie izolacji pionowych i poziomych wyrobów
oddziałujących na siebie w sposób destrukcyjny,
– miejsca przebić izolacji przez przewody, rury, słupy lub inne elementy konstrukcyjne
powinny być uszczelnione w sposób wykluczający przecieki wody do wnętrza budynku
w tym rejonie,
– w przerwach dylatacyjnych oraz w przerwach roboczych powinny być zastosowane
odpowiednie zabezpieczenia np. specjalne taśmy lub wkładki dylatacyjne
wbudowywane w trakcie betonowania (wkładki powinny być wykonane z tego samego
materiału i o identycznym profilu na całej długości szczeliny).
Wymagania szczegółowe dotyczące izolacji przeciwwilgociowych.
Izolacje przeciwwilgociowe części podziemnych i przyziemi budynków wykonuje się
z następujących wyrobów hydroizolacyjnych:
– mas hydroizolacyjnych,
– pap asfaltowych,
– folii z tworzyw sztucznych.
Zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót” ITB część C. Zeszyt 5
wymagania szczegółowe dotyczące izolacji przeciwwilgociowych wykonywanych w
części podziemnej i przyziemiu budynku są następujące:
17
– izolacje powłokowe mogą być wykonywane tylko od strony zewnętrznej
fundamentów, liczba układanych warstw powinna być zgodna z dokumentacją
projektową, ale nie mniejsza niż 2, a łączna grubość tych warstw powinna wynosić co
najmniej 2 mm,
– przy wykonywaniu izolacji z mas hydroizolacyjnych nieodpornych na uszkodzenia
mechaniczne (np. mas bitumicznych) wskazane jest wykonanie dodatkowej warstwy
osłonowej na powierzchni takiej izolacji, przed zasypaniem jej gruntem,
– wymagania dotyczące wykonywania izolacji przeciwwilgociowych z pap asfaltowych:
a) szerokość zakładów arkuszy papy w każdej warstwie powinna wynosić co najmniej
10 cm; należy je wykonywać zgodnie z kierunkiem spływu wody,
b) zakłady każdej następnej warstwy papy powinny być przesunięte względem
zakładów warstwy spodniej odpowiednio: przy izolacji dwuwarstwowej – o 1/2
szerokości arkusza, przy izolacji trzywarstwowej – o 1/3 szerokości arkusza itd.,
c) temperatura lepiku asfaltowego stosowanego na gorąco w chwili użycia powinna
wynosić od 160°C do 180°C,
– izolacje z folii polietylenowych mocowanych mechanicznie do podłoża powinny być
dodatkowo uszczelniane w miejscach zamocowań,
– folie z tworzyw sztucznych z wytłoczeniami można traktować jako warstwy
przeciwwilgociowe, jeżeli zapewniono szczelność na zakładach tych folii, skutecznie
uszczelniono krawędź poziomą folii na powierzchni ściany, rozwiązano uszczelnienie w
miejscach załamań izolacji oraz w rejonie połączenia z izolacją poziomą; przy braku
szczegółowych rozwiązań w tym zakresie, folie takie można traktować jedynie jako
dodatkowe warstwy drenażowe.
Izolacje termiczne elewacyjne.
Przed wykonaniem robót elewacyjnych zakończyć prace przy wszelkich otworach
drzwiowych i okiennych.
Do wykonywania izolacji stosować materiały w stanie powietrzno-suchym. Warstwy
izolacyjne powinny być układane szczególnie starannie, do równego i gładkiego
podłoża, na zakład. Do mocowania okładziny elewacyjnej stosować odpowiednie
masy klejące dostarczone przez wytwórcę okładzin elewacyjnych.
Wykonać wykończeniowe połączenia izolacji termicznej przy osadzonych oknach.
Odchylenie krawędzi okładzin elewacyjnych od kierunku poziomego lub pionowego
nie powinno być większe niż 2 mm/na wysokości elewacji, odchylenie powierzchni
okładziny od płaszczyzny nie większe niż 2 mm na długości elewacji;
Wykonać warstwę zbrojoną i tynk mineralny cienkowarstwowy.
Izolacja termiczna stropodachów i posadzek.
–
–
–
–
–
Stropodachy docieplić z zastosowaniem następujących warstw:
folia zbrojona o dużej paroprzepuszczalności,
wełna mineralna między krokwiami na łatach dystansyjnych bitych do deskowania,
wełna mineralna między rusztem stalowym do mocowania płyt kartonowogipsowych,
folia paroizolacyjna polietylenowa z warstwą aluminiową,
płyty kartonowo-gipsowe.
Docieplenie posadzek wykonać z płyt styropianowych na podkładzie betonowym.
18
2.6.5. ROBOTY KAMIENIARSKIE.
Zakres robót obejmuje:
–
mur warstwowy z kamienia łupanego (obudowa żelbetowej konstrukcji groty),
–
stopni schodów terenowych z bloków kamiennych,
–
obudowa wodozbioru z profilowanych elementów kamiennych,
–
zwieńczenie niecki fontanny,
–
kamienne siedziska wokół lamp,
–
cokół informatora zdrojowego,
–
cokół hali spacerowej,
–
okładzina i czapka murka,
–
czapka balustrady mostka kamiennego,
–
okładziny niecek fontann,
–
okładziny i czapki murków kamiennych,
–
kamiennych elementów małej architektury: poidełko, pachołki .
Mur warstwowy.
Wykonywany jest z kamienia łupanego warstwowego. Mur układa się warstwami
z zachowaniem spoin. Wysokość warstwy nie powinna być mniejsza niż 10 cm
i większa niż 40 cm.
Elementy i okładziny kamienne.
Płyty kamienne okładzinowe mocować do podłoży betonowych na klej do okładzin
kamiennych np. Bolix P lub równoważny. Płyty układać bezspoinowo – na styk.
Podłoże zagruntować preparatem
producenta przyjętej technologii montażu.
Okładziny kamienne można wykonywać w temperaturze otoczenia większej niż +5
st.C.
Elementy z bloków kamiennych ( np. cokół informatora zdrojowego) łączyć na kotwy o
średnicy 20 mm, osadzonych w otworach wywierconych w elementach (średnicy 25
mm) oraz cement montażowy szybko wiążący nakładany na płaszczyzny styku
elementów i zarysowany „grzebieniem”.
Elementy i okładziny z piaskowca zabezpieczyć hydrofobowo roztworem żywicy
silikonowej np. Funcosil SL lub równoważnym. Preparat nanosić metodą polewania.
2.6.6. KONSTRUKCJE STALOWE.
–
–
–
Zakres robót obejmuje :
konstrukcja stalowa informatora zdrojowego,
konstrukcja stalowa przykrycia studzienki kanalizacji deszczowej,
konstrukcja stalowa balustrad z żerdzi drewnianych,
–
Roboty należy prowadzić zgodnie z dokumentacją techniczną przy udziale środków
19
które zapewnią
osiągnięcie projektowanej wytrzymałości, układu geometrycznego i wymiarów
konstrukcji.
Cięcie.
Brzegi po cięciu powinny być czyste, bez naderwań, gradu i zadziorów, żużla,
nacieków i rozprysków metalu po cięciu. Miejscowe nierówności zaleca się
wyszlifować.
Prostowanie i gięcie.
Podczas prostowania i gięcia powinny być przestrzegane ograniczenia dotyczące
granicznych temperatur oraz promieni prostowania i gięcia. W wyniku tych zabiegów
w odkształconym obszarze nie powinny wystąpić rysy i pęknięcia.
Składanie zespołów.
Części do składania powinny być czyste oraz zabezpieczone przed korozją co
najmniej w miejscach, które po montażu będą niedostępne. Stosowane metody i
przyrządy powinny zagwarantować dotrzymanie wymagań dokładności zespołów i
wykonania połączeń według załączonej tabeli.
Rodzaj odchyłki
Element konstrukcji
Dopuszczalna odchyłka
1
2
3
Nieprostoliniowość Pręty, blachownice, słupy, 0,001 długości lecz nie więcej jak 10mm
części ram
Skręcenie pręta
0,002 długości lecz nie więcej jak 10 mm
Odchyłki płaskości półek,
ścianek środników
2 mm na dowolnym odcinku 1000m
Wymiary przekroju
do 0,01 wymiaru lecz nie więcej niż 5 mm
Przesunięcie środnika
0,006 wysokości
Wygięcie środnika
0,003 wysokości
Długość elementu
Wymiar nominalny w mm
do 500
500-1000
1000-2000
2000-4000
4000-8000
8000-16000
16000-32000
Dopuszczalna odchyłka wymiaru w mm
przyłączeniowy
swobodny
0,5
2,5
1,0
2,5
1,5
2,5
2,0
4,0
3,0
6,0
5,0
10,0
8,0
16,0
Połączenia spawane
Brzegi do spawania wraz z przyległymi pasami szerokości 15 mm powinny być
oczyszczone z rdzy, farby i zanieczyszczeń oraz nie powinny wykazywać rozwarstwień
i rzadzizn widocznych gołym okiem. Kąt ukosowania, położenia i wielkość progu,
wymiary rowka oraz dopuszczalne odchyłki przyjmuje się według właściwych norm
spawalniczych. Szczelinę między elementami o nieukosowanych brzegach stosować
nie większą od 1,5 mm.
20
Wykonanie spoin.
Rzeczywista grubość spoin może być większa od nominalnej o 20%, a tylko miejscowo
dopuszcza się grubość mniejszą:
o 5% - dla spoin czołowych
o 10% - dla pozostałych
Dopuszcza się miejscowe podtopienia oraz wady lica i grani jeśli wady te mieszczą się
w granicach grubości spoiny. Niedopuszczalne są pęknięcia, braki przetopu, kratery i
nawisy lica.
Wymagania dodatkowe takie jak:
- obróbka spoin
- przetopienie grani
może zalecić Inżynier wpisem do dziennika budowy.
Zalecenia technologiczne
- spoiny szczepne powinny być wykonane tymi samymi elektrodami co spoiny
konstrukcyjne
- wady zewnętrzne spoin można naprawić uzupełniającym spawaniem, natomiast
pęknięcia, nadmierną ospowatość, braki przetopu, pęcherze należy usunąć przez
szlifowanie spoin i ponowne ich wykonanie.
Połączenia na śruby
- długość śruby powinna być taka aby można było stosować możliwie najmniejszą
liczbę podkładek, przy zachowaniu warunku, że gwint nie powinien wchodzić w otwór
głębiej jak na dwa zwoje.
- nakrętka i łeb śruby powinny bezpośrednio lub przez podkładkę dokładnie przylegać
do łączonych
powierzchni.
- powierzchnie gwintu oraz powierzchnie oporowe nakrętek i podkładek przed
montażem pokryć warstwą smaru.
- śruba w otworze nie powinna przesuwać się ani drgać przy ostukiwaniu młotkiem
kontrolnym.
Montaż konstrukcji.
Montaż należy prowadzić zgodnie z dokumentacją techniczną i przy udziale środków,
które zapewnią osiągnięcie projektowanej wytrzymałości i stateczności, układu
geometrycznego i wymiarów konstrukcji.
Kolejne elementy mogą być montowane po wyregulowaniu i zapewnieniu stateczności
elementów uprzednio zmontowanych.
Przed przystąpieniem do prac montażowych należy:
- sprawdzić stan fundamentów, kompletność i stan śrub fundamentowych oraz reperów
wytyczających osie i linie odniesienia rzędnych obiektu.
- porównać wyniki pomiarów z wymiarami projektowymi przy czym odchyłki nie
powinny przekraczać wartości:
Posadowienie słupa
Dopuszczalne odchyłki w mm
rzędna fundamentu
rozstaw śrub
na powierzchni betonu
do 2,0
do 5,0
na podlewce
do 10,0
do 10,0
Przed przystąpieniem do montażu należy naprawić uszkodzenia elementów powstałe
podczas transportu i składowania.
21
Dopuszczalne odchyłki ustawienia geometrycznego konstrukcji
L.p. Rodzaj odchyłki
Dopuszczalna odchyłka w mm
1
2
3
1
odchylenie osi słupa względem osi teoretycznej
5
2
odchylenie osi słupa od pionu
15
3
strzałka wygięcia słupa
h/750 lecz nie więcej niż 15
4
wygięcie belki lub wiązara
l/750 lecz nie więcej niż 15
5
odchyłka strzałki montażowej
0,2 projektowanej
2.6.7. KONSTRUKCJE DREWNIANE.
Zakres prac obejmuje :
konstrukcja szkieletowa hali spacerowej,
– konstrukcja dachu hali spacerowej,
– mostek drewniany,
– balustrady drewniane,
– ławki drewniane na wzór historycznych,
– impregnacja elementów drewnianych przed wbudowaniem.
arowanie, zgodnie ze wskazaniami producenta. Zużycie preparatu – ok. 0,35 l/m2
(trzykrotne smarowanie).
–
2.6.8. POKRYCIA DACHOWE I OBRÓBKI BLACHARSKIE.
Zakres prac obejmuje :
pokrycie dachu hali spacerowej blachą tytanowo-cynkową w karo,
– rynny, rury spustowe i obrób
Przekroje i rozmieszczenie elementów powinny być zgodne z dokumentacją
techniczną.
Przy wykonaniu jednakowych elementów należy stosować wzorniki z desek lub sklejki.
Dokładność wykonania wzornika powinna wynosić 1mm.
Długość elementów wykonanych wg wzornika nie powinna różnić się od
projektowanych więcej jak 0,5 mm.
Dopuszcza się następujące odchyłki:
- w rozstawie belek lub krokwi:
do 2cm w osiach rozstawu belek
do 1 cm w osiach rozstawu krokwi
- w długości elementu do 20 mm
- w odległości między węzłami do 5 mm
- w wysokości do 10 mm
Elementy więźby dachowej, słupów, podwalin stykające się z murem lub betonem
powinny być w miejscach styku odizolowane jedną warstwą papy.
–
–
Impregnację drewna przed wbudowaniem wykonać metodą smarowania zgodnie ze
wskazaniami producenta zastosowanego impregnatu.
– Elementy drewniane mostku drewnianego zaimpregnować środkiem hydrofobowym
Icopal Gontox W6 przez trzykrotne smki blacharskie.
Wymagania dla podkładu z desek.
Każdy podkład pod pokrycie powinien spełniać następujące wymagania ogólne:
22
- pochylenie płaszczyzny połaci dachowych z desek, łat lub płatwi powinno być
dostosowane do rodzaju pokrycia, zgodnie z wymaganiami PN-B-02361:1999,
- równość powierzchni deskowania powinna być taka, aby prześwit pomiędzy
powierzchnią deskowania a łatą kontrolną o długości 3 m był nie większy niż 5 mm
w kierunku prostopadłym do spadku i nie większy niż 10 mm w kierunku równoległym
do spadku (pochylenia połaci dachowej),
- podkład powinien być zdylatowany w miejscach dylatacji konstrukcyjnych oraz
powinien mieć
odpowiednie uformowanie w styku z elementami wystającymi ponad powierzchnię
pokrycia. Szerokość szczelin dylatacyjnych powinna wynosić od 20 do 40 mm
a szczelin obwodowych około 20 mm. Szczeliny dylatacyjne termiczne i obwodowe
powinny być wypełnione materiałem elastycznym lub kitem asfaltowym,
- w podkładzie powinny być osadzone uchwyty do zawieszenia rynny dachowej oraz
powinny być
usztywnione krawędzie zewnętrzne,
- deski powinny być zabezpieczane pod zagrzybieniem (impregnowane) i ułożone
stroną dordzeniową ku górze. Każda deska powinna być przybita do krokwi dwoma
gwoździami. Wilgotność desek nie powinna być większa do 21%, a maksymalna
szerokość 15 cm. Czoła desek powinny stykać się na krokwiach.
Deski należy układać „na pióro” i „wpust” lub na przylgę. Szczeliny między deskami nie
powinny być większe niż 2 mm. Nie dopuszcza się w deskach otworów po sękach
o średnicy większej jak 20 mm.
Deski okapowe powinny wystawać poza czoło krokwi od 3 do 5 cm.
Rynny i rury spustowe z blachy powinny odpowiadać wymaganiom podanym w PN-EN
612:1999, uchwyty zaś do rynien i rur spustowych wymaganiom PN-EN 1462:2001,
PN-B-94701:1999 i PN-B-94702:1999
Rynny z blachy stalowej ocynkowanej powinny być:
a) wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza blachy
i składane w elementy wieloczłonowe,
b) łączone w złączach poziomych na zakład szerokości 40 mm; złącza powinny być
lutowane na całej
długości,
c) mocowane do uchwytów, rozstawionych w odstępach nie większych niż 50 cm,
d) rynny powinny mieć wlutowane wpusty do rur spustowych.
Rury spustowe z blachy stalowej ocynkowanej powinny być:
a) wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza blachy
i składane w elementy wieloczłonowe,
b) łączone w złączach pionowych na rąbek pojedynczy leżący, a w złączach
poziomych na zakład
szerokości 40 mm; złącza powinny być lutowane na całej długości,
c) mocowane do ścian uchwytami, rozstawionymi w odstępach nie większych niż 3 m
w sposób trwały
przez wbicie trzpienia w spoiny muru lub osadzenie w zaprawie cementowej
w wykutych gniazdach,
d) rury spustowe odprowadzające wodę do kanalizacji powinny być wpuszczone do
rury żeliwnej na
głębokość kielicha.
23
2.6.9. POKRYWANIE ŚCIAN I PODŁÓG.
Zakres robót obejmuje wykonanie posadzek z płytek terakotowych i glazury na
ścianach pomieszczeń mokrych hali spacerowej.
Posadzki z terakoty
Przed przystąpieniem do zasadniczych robót wykładzinowych należy rozplanować
sposób układania płytek. Szczególnie starannego rozplanowania wymaga wykładzina
zawierająca określone w dokumentacji wzory lub składająca się z różnego rodzaju i
wielkości płytek.
Wybór kompozycji klejących zależy od rodzaju płytek i podłoża oraz wymagań
stawianych wykładzinie.
Kompozycja (zaprawa) klejąca musi być przygotowana zgodnie z instrukcją
producenta.
Układanie płytek rozpoczyna się od najbardziej eksponowanego narożnika w
pomieszczeniu lub od
wyznaczonej linii. Kompozycję klejącą nakłada się na podłoże gładką krawędzią pacy
a następnie „przeczesuje” się zębatą krawędzią ustawioną pod kątem około 50 st.
Kompozycja klejąca powinna być nałożona równomiernie i pokrywać całą powierzchnię
podłoża.
Powierzchnia z nałożoną warstwą kompozycji klejącej powinna wynosić około 1 m2 lub
pozwolić na
wykonanie wykładziny w ciągu około 10-15 minut.
Grubość warstwy kompozycji klejącej zależy od rodzaju i równości podłoża oraz
rodzaju i wielkości płytek i wynosi średnio około 6-8 mm.
Nakładając pierwszą płytkę należy ją lekko przesunąć po podłożu (około 1 cm),
ustawić w żądanej pozycji i docisnąć dla uzyskania przyczepności kleju do płytki.
Następne płytki należy dołożyć do sąsiednich, docisnąć i mikroruchami odsunąć na
szerokość spoiny. Dzięki dużej przyczepności świeżej kompozycji klejowej po
dociśnięciu płytki uzyskuje się efekt „przyssania”. Większe płytki zaleca się dobijać
młotkiem gumowym.
Dla uzyskania jednakowej wielkości spoin stosuje się wkładki (krzyżyki) dystansowe.
Zaleca się następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:
– do 100 mm – około 2 mm
– od 100 do 200 mm – około 3 mm
– od 200 do 600 mm – około 4 mm
– powyżej 600 mm – około 5-20 mm.
Przed całkowitym stwardnieniem kleju ze spoin pomiędzy płytkami należy usunąć jego
nadmiar, można też usunąć wkładki dystansowe.
W trakcie układania płytek należy także mocować listwy dylatacyjne i wykończeniowe.
Po ułożeniu płytek na podłodze wykonuje się cokoły.
Do spoinowania płytek można przystąpić nie wcześniej niż po 24 godzinach od
ułożenia płytek. Dokładny czas powinien być określony przez producenta w instrukcji
stosowania zaprawy klejowej.
W przypadku gdy krawędzie płytek są nasiąkliwe przed spoinowaniem należy zwilżyć
je wodą mokrym pędzlem.
Spoinowanie wykonuje się rozprowadzając zaprawę do spoinowania (zaprawę fugową)
po powierzchni wykładziny pacą gumową. Zaprawę należy dokładnie wcisnąć w
przestrzenie między płytkami ruchami prostopadle i ukośnie do krawędzi płytek.
24
Nadmiar zaprawy zbiera się z powierzchni płytek wilgotną gąbką.
Dla podniesienia jakości wykładziny i zwiększenia odporności na czynniki zewnętrzne
po stwardnieniu
spoiny mogą być powleczone specjalnymi preparatami impregnującymi.
Impregnowane mogą być także płytki.
Okładzina ścian z glazury
Przed przystąpieniem do zasadniczych robót okładzinowych należy posegregować
płytki według, wymiaru, gatunku i odcieni oraz rozplanować sposób układania płytek.
Położenie płytek należy rozplanować uwzględniając ich wielkość i przyjętą szerokość
spoin.
Przed układaniem płytek na ścianie należy zamocować prostą, gładką łatę drewnianą
lub aluminiową. Do usytuowania łaty należy użyć poziomicy. Łatę mocuje się na
wysokości cokołu lub drugiego rzędu płytek.
Następnie przygotowuje się (zgodnie z instrukcją producenta) kompozycję klejącą.
Kompozycję klejącą nakłada się na podłoże gładką krawędzią pacy a następnie
„przeczesuje” się
powierzchnię zębatą krawędzią ustawioną pod kątem około 50 st. Kompozycja klejąca
powinna być rozłożona równomiernie i pokrywać całą powierzchnię podłoża. Wielość
zębów pacy zależy od wielkości płytek.
Powierzchnia z nałożoną warstwą kompozycji klejącej powinna wynosić około 1 m2 lub
pozwolić na
wykonanie okładziny w ciągu około 10-15 minut.
Grubość warstwy kompozycji klejącej w zależności od rodzaju i równości podłoża oraz
rodzaju i wielkości płytek wynosi około 4-6 mm.
Układanie płytek rozpoczyna się od dołu w dowolnym narożniku, jeżeli wynika z
rozplanowania, że powinna znaleźć się tam cała płytka. Jeśli pierwsza płytka ma być
docinana, układanie należy zacząć od przyklejenia drugiej całej płytki w odpowiednim
dla niej miejscu.
Pierwszy rząd płytek, tzw. cokołowy, układa się zazwyczaj po ułożeniu wykładziny
podłogowej. Płytki tego pasa zazwyczaj trzeba przycinać na odpowiednią wysokość.
Dla uzyskania jednakowej wielkości spoin stosuje się wkładki (krzyżyki) dystansowe.
W trakcie układania płytek należy także mocować listwy wykończeniowe oraz inne
elementy jak np. drzwiczki rewizyjne szachtów instalacyjnych.
Do spoinowania można przystąpić nie wcześniej niż po 24 godzinach od ułożenia
płytek.
Płaskie spoiny otrzymuje się poprzez przetarcie zaprawy pacą z naklejoną gładką
gąbką.
2.6.10. INSTALOWANIE ŚCIAN DZIAŁOWYCH
Zakres robót obejmuje wykonanie ścian działowych i okładzin sufitów z płyt
kartonowo-gipsowych.
Roboty rozpoczyna się od wykonania zabezpieczenia przed dostępem ludzi
pomieszczeń i terenu znajdującego się pod strefą wykonywanych robót.
Zabezpieczenia wykonać w formie wygrodzenia strefy niebezpiecznej, umieszczenia
tablic ostrzegawczych. Przed rozpoczęciem robót montażowych należy wykonać
wszystkie roboty na konstrukcji oraz sprawdzić płaszczyznę montażu. Odchyłki od
25
płaszczyzny należy skorygować.
Zamontować ruszt i sprawdzić krzywizny montażu płyt. Zamontować płyty. Zakleić
połączenia między płytami i połączenia płyt ze ścianami taśmą spoinową. Narożniki
wypukłe wzmocnić taśmą narożnikową. Rozebrać rusztowanie i zabezpieczenia
stanowiska roboczego. Roboty oraz wykonane elementy wymagają spełnienia
następujących warunków w pomieszczeniach: temperatura otoczenia ponad + 15 C o,
wilgotność powietrza do 70 %
Odchylenie powierzchni od płaszczyzny i odchylenia krawędzi od linii prostej nie
większe niż 2 mm i w liczbie nie większej niż 2 na całej długości łaty kontrolnej 2 mb.
Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego nie większe niż 1,5 mm na
1 mb i nie większe niż 3 mm na wysokości pomieszczenia do 3,5 m wysokości ( 4 mm
dla pomieszczeń pow. 3,5 m wysokości)
2.6.11. STOLARKA I ŚLUSARKA BUDOWLANA.
Zakres robót obejmuje wykonanie:
- stolarki okiennej drewnianej pojedynczej z szybami zespolonymi i stolarki drzwiowej
drewnianej hali spacerowej,
- przeszklenia stałe ze szkła bezpiecznego na konstrukcji aluminiowej z roletami,
- drzwi ze szkła bezpiecznego na konstrukcji aluminiowej
Przygotowanie ościeży.
Przed osadzeniem stolarki należy sprawdzić dokładność wykonania ościeża, do
którego ma przylegać ościeżnica. W przypadku występujących wad w wykonaniu
ościeża lub zabrudzenia powierzchni ościeża, ościeże należy naprawić i oczyścić.
Stolarkę okienną należy zamocować w punktach rozmieszczonych w ościeżu zgodnie
z wymaganiami podanymi w tabeli poniżej.
Wymiary zewnętrzne (cm)
wysokość
szerokość
Do 150
do 150
150±200
powyżej 200
Powyżej 150 do 150
150±200
powyżej 200
Liczba punktów
zamocowań
Rozmieszczenie
punktów zamocowań
w nadprożu i progu na stojaka
4
6
8
nie mocuje się
po 2
po 3
po 2
po2
po2
6
8
100
nie mocuje się
po 1
po 2
po3
po 3
po3
Osadzanie stolarki okiennej
* W sprawdzone i przygotowane ościeże należy wstawić stolarkę na podkładkach lub
listwach. Elementy kotwiące osadzić w ościeżach.
* Uszczelnienie ościeży należy wykonać kitem trwale plastycznym, a szczelinę
przykryć listwą.
26
* Ustawienie okna należy sprawdzić w pionie i w poziomie.
Dopuszczalne odchylenie od pionu powinno być mniejsze od 1 mm na 1 m wysokości
okna, nie więcej niż 3 mm.
Różnice wymiarów po przekątnych nie powinny być większe od:
* 2 mm przy długości przekątnej do l m,
* 3 mm przy długości przekątnej do 2 m,
* 4 mm przy długości przekątnej powyżej 2 m.
* Zamocowane okno należy uszczelnić pod względem termicznym przez wypełnienie
szczeliny między ościeżem a ościeżnicą materiałem izolacyjnym dopuszczonym do
stosowania do tego celu świadectwem ITB. Zabrania się używać do tego celu
materiałów wydzielających związki chemiczne szkodliwe dla zdrowia ludzi.
* Osadzone okno po zmontowaniu należy dokładnie zamknąć.
* Osadzenie parapetów wykonywać po całkowitym osadzeniu i uszczelnieniu
okien.
Osadzanie stolarki drzwiowej
* Dokładność wykonania ościeży powinna odpowiadać wymogom dla robót murowych.
* Ościeżnicę mocować za pomocą kotew lub haków osadzonych w ościeżu.
Ościeżnice należy zabezpieczyć przed korozją biologiczną od strony muru.
* Szczeliny między ościeżnicą a murem wypełnić materiałem izolacyjnym
dopuszczonym do tego celu świadectwem ITB.
Powłoki malarskie
Powierzchnia powłok nie powinna mieć uszkodzeń.
Barwa powłoki powinna być jednolita, bez widocznych poprawek, śladów pędzla, rys
i odprysków.
Wykonane powłoki nie powinny wydzielać nieprzyjemnego zapachu i zawierać
substancji szkodliwych dla zdrowia.
Ślusarka aluminiowa.
Wbudować należy ślusarkę kompletnie wykończoną wraz z okuciami, uszczelkami
i powłokami anodowymi.
Przed rozpoczęciem montażu należy sprawdzić:
- prawidłowość wykonania ościeży,
- możliwość mocowania elementów do ścian,
- jakość dostarczanych elementów do wbudowania.
Elementy powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją techniczną lub instrukcją
zaakceptowaną przez inspektora nadzoru. Elementy powinny być trwale zakotwione
w ścianach budynku. Zamiast kotwienia dopuszcza się osadzanie elementów za
pomocą kołków rozporowych lub kołków wstrzeliwanych.
Osadzone elementy powinny być uszczelnione między ościeżem a ościeżnicą lub
ścianą tak aby nie następowało przewiewanie, przemarzanie lub przecieki wody
opadowej. Uszczelnienia wykonywać z elastycznej masy uszczelniającej.
2.6.12. TYNKOWANIE.
Ogólne zasady wykonywania tynków
a) Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone
wszystkie roboty stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane
przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice drzwiowe i okienne.
27
b) Zaleca się przystąpienie do wykonywania tynków po okresie osiadania i skurczów
murów tj. Po upływie 4-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego.
c) Tynki należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5°C pod warunkiem, że
w ciągu doby nie nastąpi spadek poniżej 0°C.
W niższych temperaturach można wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu
odpowiednich środków zabezpieczających, zgodnie z „Wytycznymi wykonywania robót
budowlano-montażowych w okresie obniżonych temperatur".
d) W okresie wysokich temperatur świeżo wykonane tynki powinny być w czasie
wiązania i twardnienia, tj. w ciągu 1 tygodnia, zwilżane wodą.
Spoiny w murach.
W ścianach przewidzianych do tynkowania nie należy wypełniać zaprawą spoin przy
zewnętrznych licach na głębokości 5-10 mm.
Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże należy oczyścić z kurzu szczotkami oraz
usunąć plamy z rdzy i substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych można usunąć
przez zmycie 10% roztworem szarego mydlą lub przez wypalenie lampą benzynową.
Nadmiernie suchą powierzchnię podłoża należy zwilżyć wodą.
Wykonać tynki wewnętrzne cementowo-wapienne kat. III na ścianach murowanych hali
spacerowej.
2.6.13. ROBOTY MALARSKIE.
Zakres robót obejmuje malowanie:
– tynków zewnętrznych i wewnętrznych hali spacerowej,
– elementów drewnianych,
– elementów metalowych zewnętrznych,
Przygotowanie podłoży
Podłoże powinno być suche, stabilne, i nośne, tzn. odpowiednio mocne i oczyszczone
z warstw mogących osłabić przyczepność farby, zwłaszcza z kurzu, brudu, wosku oraz
tłuszczów. Stare powłoki malarskie i inne warstwy o słabej przyczepności do podłoża
należy dokładnie usunąć. Drobne uszkodzenia (np. pęknięcia lub ubytki) należy
naprawić i zaszpachlować.
Tynki zwykłe
Nowe niemalowane tynki powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-70/B-10100.
Wszelkie uszkodzenia tynków powinny być usunięte przez wypełnienie odpowiednią
zaprawą i zatarte do równej powierzchni. Powierzchnia tynków powinna być
pozbawiona zanieczyszczeń (np. kurzu, rdzy, tłuszczu, wykwitów solnych).
Roboty malarskie można rozpocząć po wyschnięciu tynków. Wilgotność powierzchni
tynkowanych nie powinna być większa niż 4%.
Wystające lub widoczne nieusuwalne elementy metalowe powinny być zabezpieczone
antykorozyjnie.
Tynki pocienione powinny spełniać takie same wymagania jak tynki zwykłe.
Podłoża z drewna, materiałów drewnopochodnych powinny być niezmurszałe
o wilgotności nie większej niż 12%, bez zepsutych lub wypadających sęków i zacieków
żywicznych. Powierzchnia powinna być odkurzona i oczyszczona z plam tłuszczu,
żywicy, starej farby i innych zanieczyszczeń.
Ewentualne uszkodzenia powinny być naprawione szpachlówką, na którą wydano
28
aprobatę techniczną.
Podłoża z płyt gipsowo-kartonowych powinny być odkurzone, bez plam tłuszczu
i oczyszczone ze starej farby. Wkręty mocujące oraz styki płyt powinny być
zaszpachlowane. Uszkodzone fragmenty płyt powinny być naprawione masą
szpachlową, na którą wydana jest aprobata techniczna.
Elementy metalowe przed malowaniem powinny być oczyszczone ze zgorzeliny, rdzy,
pozostałości zaprawy, gipsu oraz odkurzone i odtłuszczone.
Wykonanie robót malarskich
Prace malarskie należy prowadzić zgodnie z instrukcją producenta farby, która
powinna zawierać:
· informacje o ewentualnym środku gruntującym i o przypadkach, kiedy należy go
stosować,
· sposób przygotowania farby do malowania,
· sposób nakładania farby, w tym informacje o narzędziach (np. pędzle, wałki, agregaty
malarskie),
· krotność nakładania farby oraz jej zużycie na 1 m2,
· czas między nakładaniem kolejnych warstw,
· zalecenia odnośnie mycia narzędzi,
· zalecenia w zakresie bhp.
Wymagania dotyczące powłok malarskich
Wymagania w stosunku do powłok z farb dyspersyjnych
Powłoki z farb dyspersyjnych powinny być:
a) niezmywalne przy stosowaniu środków myjących i dezynfekujących, odporne na
tarcie na sucho i na szorowanie oraz na reemulgację,
b) aksamitno-matowe lub posiadać nieznaczny połysk,
c) jednolitej barwy, równomierne, bez smug, plam, zgodne ze wzorcem producenta
i dokumentacją projektową,
d) bez uszkodzeń, prześwitów podłoża, śladów pędzla,
e) bez złuszczeń, odstawania od podłoża oraz widocznych łączeń i poprawek,
f) bez grudek pigmentów i wypełniaczy ulegających rozcieraniu.
Dopuszcza się chropowatość powłoki odpowiadającą rodzajowi faktury pokrywanego
podłoża.
Wymagania w stosunku do powłok z farb na rozpuszczalnikowych spoiwach
żywicznych oraz farb na spoiwach żywicznych rozcieńczalnych wodą
Powłoki te powinny być:
a) odporne na zmywanie wodą ze środkiem myjącym, tarcie na sucho i na szorowanie,
b) bez uszkodzeń, smug, plam, prześwitów i śladów pędzla,
c) zgodne ze wzorcem producenta i dokumentacją projektową w zakresie barwy
i połysku.
Dopuszcza się chropowatość powłoki odpowiadającą rodzajowi faktury pokrywanego
podłoża.
Przy jednowarstwowej powłoce malarskiej dopuszczalne są nieznaczne miejscowe
prześwity podłoża.
Nie dopuszcza się w tego rodzaju powłokach:
a) spękań,
b) łuszczenia się powłok,
29
c) odstawania powłok od podłoża.
Wymagania w stosunku do powłok wykonanych z farb mineralnych z dodatkami
modyfikującymi lub bez, w postaci suchych mieszanek oraz farb na spoiwach
mineralno-organicznych
Powłoki z farb mineralnych powinny:
a) równomiernie pokrywać podłoża, bez prześwitów, plam i odprysków,
b) nie ścierać się i nie obsypywać przy potarciu miękką tkaniną bawełnianą,
c) nie mieć śladów pędzla,
d) w zakresie barwy i połysku być zgodne z wzorcem producenta oraz dokumentacją
projektową,
e) być odporne na zmywanie wodą (za wyjątkiem farb wapiennych i cementowych bez
dodatków
modyfikujących),
f) nie mieć przykrego zapachu.
Dopuszcza się w tego rodzaju powłokach:
a) na powłokach wykonanych na elewacjach niejednolity odcień barwy powłoki
w miejscach napraw tynku po hakach rusztowań, o powierzchni każdego z nich nie
przekraczającej 20 cm2,
b) chropowatość powłoki odpowiadają rodzajowi faktury pokrywanego podłoża,
c) odchylenia do 2 mm na 1 m oraz do 3 mm na całej długości na liniach styku
odmiennych barw,
d) ślady pędzla na powłokach jednowarstwowych.
Wymagania w stosunku do powłok z lakierów na spoiwach żywicznych
wodorozcieńczalnych i
rozpuszczalnikowych
Powłoka z lakierów powinna:
a) mieć jednolity w odcieniu i połysku wygląd zgodny z wzorcem producenta i
dokumentacją projektową,
b) nie mieć śladów pędzla, smug, plam, zacieków, uszkodzeń, pęcherzy i zmarszczeń,
c) dobrze przylegać do podłoża,
d) mieć odporność na zarysowania i wycieranie,
e) mieć odporność na zmywanie wodą ze środkiem myjącym.
Malowanie farbą silikonową elewacyjną.
Na przygotowane i zagruntowane podłoże należy nanieść cienką, równomierną
warstwę farby. Farbę można nanosić wałkiem, pędzlem lub metodą natryskową, nie
wcześniej niż przed upływem 6 godzin po gruntowaniu podłoża. Farbę należy nakładać
jednokrotnie lub dwukrotnie, w zależności od chłonności i struktury podłoża.
Drugą warstwę należy nakładać poprzecznie do pierwszej po min. 6 godzinach.
Przerwy technologiczne podczas malowania należy z góry zaplanować, np. w
narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów itp.
Nanoszenie farby na tak zaplanowaną powierzchnię należy prowadzić w sposób ciągły
(stosując technologię “mokre na mokre”), unikając przerw w pracy. Malowaną
powierzchnię należy chronić, zarówno w trakcie prac jak i w okresie wysychania farby,
przed bezpośrednim nasłonecznieniem, działaniem wiatru i opadów atmosferycznych.
Czas wysychania farby zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej
powietrza wynosi ok. 30 minut. Wyprawy tynkarskie można malować po całkowitym
wyschnięciu nie wcześniej niż 2-4 tygodni.
30
Uwaga: Aby uniknąć różnic w odcieniach barw przy zastosowaniu kolorowych farb,
należy na jedną powierzchnię nakładać farbę o tej samej dacie produkcji. W wyniku
malowania następuje w sposób naturalny nieznaczne wygładzenie faktury podłoża.
Malowanie powierzchni różniących się między sobą fakturą i parametrami
technicznymi może powodować efekt różnych odcieni danego koloru farby.
Niniejsze informacje stanowią podstawowe wytyczne, dotyczące stosowania wyrobu
i nie zwalniają z obowiązku wykonywania prac zgodnie z zasadami sztuki budowlanej
i przepisami BHP.
2.6.14. ROBOTY W ZAKRESIE RÓŻNYCH NAWIERZCHNI.
–
–
–
–
Zakres robót obejmuje wykonanie :
nawierzchni z mieszanki kruszyw granitowych,
nawierzchni z płyt granitowych z kostką granitową
nawierzchni gruntowej ulepszonej,
schodów terenowych kamiennych,
w tym podbudów i obrzeży kamiennych.
Warstwa odsączająca
Warstwy odsączające (podsypki) wykonać z piasku lub pospółki o grubościach
zgodnie z dokumentacją projektową. Podłoże gruntowe pod warstwę odsączającą
powinno być wyprofilowane, zagęszczone i odebrane przez Inżyniera. Warstwa
odsączająca powinna być wytyczona w sposób umożliwiający jej wykonanie
zgodnie z dokumentacją projektową. Materiał powinien być rozkładany w warstwie
o jednakowej grubości, z zachowaniem spadków i rzędnych wysokościowych.
Grubość rozłożonej luźno warstwy powinna być taka, aby po jej zagęszczeniu
osiągnięto grubość projektową. Natychmiast po końcowym wyprofilowaniu warstwy
należy przystąpić do jej zagęszczenia. Zagęszczenie należy kontynuować do
osiągnięcia wskaźnika zagęszczenia nie mniejszego niż 1,0.
Warstwa odsączająca po wykonaniu, a przed ułożeniem następnej warstwy
powinna być utrzymywana w dobrym stanie. Nie dopuszcza się ruchu
budowlanego po warstwie odsączającej.
Podbudowa.
Podbudowy wykonać z kruszywa mineralnego (tłuczeń kamienny) o grubościach
zgodnie z dokumentacją projektową. Kruszywo powinno być rozkładane w
warstwie o jednakowej grubości, takiej, aby jej ostateczna grubość po
zagęszczeniu była równa grubości projektowanej. Grubość pojedynczo układanej
warstwy nie może przekraczać 20 cm po zagęszczeniu. Warstwa podbudowy
powinna być rozłożona w sposób zapewniający osiągnięcie wymaganych spadków
i rzędnych wysokościowych. Wilgotność mieszanki kruszywa podczas
zagęszczania powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej według
próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 (metoda II). Materiał nadmiernie
nawilgocony, powinien zostać osuszony przez mieszanie i napowietrzanie. Jeżeli
wilgotność mieszanki kruszywa jest niższa od optymalnej o 20% jej wartości,
mieszanka powinna być zwilżona określoną ilością wody i równomiernie
wymieszana. W przypadku, gdy wilgotność mieszanki kruszywa jest wyższa od
optymalnej o 10% jej wartości, mieszankę należy osuszyć. Podbudowę należy
zagęścić mechanicznie.
Podbudowa po wykonaniu, a przed ułożeniem następnej warstwy, powinna być
utrzymana w
dobrym stanie.
31
Obrzeża
Obrzeża wykonać się na podsypce z piasku. Część obrzeży
ustawić
w płaszczyźnie nawierzchni, zgodnie z dokumentacją projektową, w celu
odprowadzenia wód opadowych. Spoiny nie powinny przekraczać szerokości 1 cm.
Spoiny należy wypełnić piaskiem lub zaprawą cementowo-piaskową,
przygotowaną w stosunku 1 : 2.
Część obrzeży (w Parku Południowym) wykonać z dobranych kamieni naturalnych.
Kamienie układać bez spoinowania zaprawą, na podsypce piaskowej.
Uwaga: część ścieżek wykonać bez obrzeży.
Uwaga: w wypadkach konieczności znacznego uszkodzenia korzeni sąsiadujących
drzew należy zrezygnować z układania obrzeży na tych odcinkach ścieżek, sposób
ograniczenia nawierzchni ustalić w nadzorze.
Nawierzchnia z płyt kamiennych.
Plac utwardzić płytami kamiennymi granitowymi z dodatkiem pasów kostki
granitowej o wymiarach i układach wg dokumentacji projektowej, na podsypce
piaskowej, z wypełnieniem spoin piaskiem.
Nawierzchnia z mieszanki kruszyw granitowych.
Mieszankę wykonaną w odpowiedniej proporcji kruszyw układać i ubijać w trzech
warstwach, do uzyskania grubości 10 cm po zagęszczeniu.
Nawierzchnia gruntowa ulepszona
Przed rozpoczęciem robót Wykonawca powinien dostarczyć Inżynierowi do
akceptacji projekt składu mieszanki optymalnej oraz próbki gruntów przeznaczonych
na mieszankę.
Mieszankę (grunt rodzimy + kruszywa łamane odpadowe o frakcji 0-16) układa się
w wyprofilowanym korycie o spadku poprzecznym min. 4%. Mieszankę układa się w 2
warstwach w wypadku nawierzchni
o grubości większej niż 15 cm. Mieszankę
należy wyrównać i wyprofilować a następnie zagęścić. Zagęszczanie wykonywać
pasami zaczynając od dolnej krawędzi.
Schody terenowe kamienne
Krawędzie stopni z pełnych bloków piaskowca. Stopnice wypełnić dobranymi
kamieniami nieregularnymi (np. obladrami), na wykonanych zagłębieniach w gruncie
rodzimym, na podsypce piaskowej.
2.6.15. PARKI
Zakres prac obejmuje wykonanie i montaż elementów małej architektury, w tym ;
–
–
–
–
–
ławki parkowe,
pachołki kamienne
kraty żeliwne zabezpieczające drzewa
stelaże pod pnącza,
niskie ogrodzenie trawników.
Elementy małej architektury wykonać lub zakupić i montować zgodnie z dokumentacją
projektową i zaleceniami producentów.
32
2.6.16. ZIELEŃ
Uwaga: dla terenów wpisanych do rejestru zabytków przed przystąpieniem do prac
przy zieleni Wykonawca prac zobowiązany jest do wystąpienia o wydanie zezwolenia
do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, Delegatury w Wałbrzychu - na
podstawie rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r w sprawie
prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań
konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym
do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub
porzuconych zabytków ruchomych (Dz.U. Nr 150, poz. 1579).
Wykonawca prac musi posiadać kwalifikacje określone w w/w rozporządzeniu.
Harmonogram wykonywania prac.
Prace przy zagospodarowaniu terenu w zakresie zieleni należy przeprowadzić po
zakończeniu wszystkich prac budowlanych i uprzątnięciu odpadów.
-prace porządkowe: usunąć gruz, śmieci i pozostałości po starej nawierzchni, usunąć
ziemię z korytowania dróg,
-zabezpieczenie istniejącej szaty roślinnej,
- prace pielęgnacyjne przy istniejącym drzewostanie,
- usunięcie drzew i krzewów, karczowanie pni
- orka glebogryzarką,
- wytyczenie geometrii parku,
- założenie obrzeży trawnikowych,
- nawiezienie ziem ogrodniczych,
- przygotowanie gleby pod nasadzenia,
- zakładanie zieleni: sadzenia drzew, sadzenie krzewów, sadzenie bylin, zakładanie
trawników,
-mulczowanie gleby warstwą kory w kwaterach z krzewami zadarniającymi,
-wokół drzew i krzewów istniejących po usunięciu ze ściółkowanej powierzchni
chwastów wraz z korzeniami oraz innych zanieczyszczeń wykonać mulczowanie korą
(grubość warstwy 5 cm),
-ukształtować brzegi mis i skupin;
-prace pielęgnacyjne zgodnie z dalszymi zaleceniami
Przygotowanie gleby.
Glebę odchwaścić mechanicznie lub chemicznie wg sposobu użycia. Oprysk
wykonywać w bezwietrzny dzień. Po 7-10 dni chwasty ściąć i przekopać glebę.
Niedopuszczalne jest stosowanie środków chemicznych w pobliżu cieków wodnych,
różaneczników i pomników przyrody.
Glebę pod nasadzenia krzewów należy odpowiednio przygotować i uprawić poprzez
stworzenie odpowiedniej jej struktury i dostarczenie materiału organicznego. Kwatery
pod nasadzenia zadarniające należy zaprawić ziemią urodzajną w ilości ok 10 cm na
całej powierzchni. Należy wymieszać ziemię urodzajną z gruntem rodzimym,
zachowując ostrożność przy korzeniach drzew i istniejących krzewów.
Dla nasadzeń pojedynczych doły do połowy zaprawić odpowiednią ziemią ogrodniczą.
Należy dążyć do tego aby ziemia w pojemniku, ziemia w dole i w otoczeniu drzewa
miały zbliżoną strukturę.
33
Dla nasadzeń grupowych: istniejące podłoże usunąć i zastąpić je odpowiednią żyzną
ziemią ogrodniczą. Przed nawiezieniem ziemi kompostowej podłoże pozostałe po
usunięciu wierzchniej warstwy gleby przekopać na głębokość co najmniej 20cm.Należy
również sprawdzić odczyn gleby, dla większości drzew i krzewów odczyn powinien
wynosić pH 6,5-7.
Materiał roślinny do nasadzeń
Użyty do nasadzeń materiał roślinny powinien być zdrowy, mieć dobrze wykształcone
bryły korzeniowe i korony.
W celu uzyskania szybkiego efektu zaleca się sadzenie starszych drzew i krzewów
(materiał nasadzeniowy
najwyższej jakości).Przy roslinach sprzedawanych w
pojemnikach
można
wykonywać
nasadzenia
przez
cały
sezon
wegetacyjny).Rozmieszczenie i ich ilość podano na rzutach w skali 1;500 oraz
tabelach nasadzeń.
Sadzenie drzew i krzewów
Materiał roślinny: drzewa i krzewy.
Drzewa liściaste w formie naturalnej powinny mieć prawidłowo rozbudowaną koronę
oraz przynajmniej 300- 350 cm wysokości (obwód pnia min 10/12) cm, minimum 2 razy
szkółkowane, z dobrze wykształconą bryłą korzeniową i koroną o średnicy 100-150
cm. Alternatywnie dopuszczalne jest zastosowanie drzew kopanych z odkryta bryłą
korzeniową zabezpieczoną siatką i workiem jutowym.Jeśli chodzi o krzewy liściaste mogą być sadzone z gołym korzeniem w okresie jesiennym lub wczesnowiosennym,
natomiast w pozostałych okresach rośliny muszą być sadzone z bryłą korzeniową,
najlepiej z uprawy kontenerowej. Sadzić tylko rośliny z bryłą korzeniową.
Przy wybieraniu pory sadzenia krzewów należy zwrócić uwagę na sprzyjające warunki
atmosferyczne takie jak: umiarkowana temperatura powietrza
i gleby,
ocienienie,dostateczna wilgotność powietrza, pogoda bezwietrzna. Niedopuszczalne
jest sadzenie drzew i krzewów w czasie silnych przymrozków lub w zamarzniętą
ziemię. Ustalając porę sadzenia należy stosować się do zasad sztuki ogrodniczej.
Materiał roślinny powinien spełniać następujące kryteria:
-materiał roślinny powinien być dobrze ukształtowany, posiadać odpowiedni pokrój i
odpowiadać określonym standardom jakościowym,
-silny, prosty, pojedynczy, zwężający się ku górze przewodnik,
-dla drzew form piennych część szlachetna powinna być dobrze zrośnięta z podkładką
oraz bez odrostów podkładki poniżej miejsca szczepienia,
- system korzeniowy powinien być dobrze wykształcony, nie uszkodzony, zdrowy,
odpowiedni dla danego gatunku, odmiany i wieku rośliny,
- bryła korzeniowa powinna być silnie przerośnięta (należy zwrócić uwagę czy rosnące
korzenie nie opasują bryły korzeniowej) i uprawiana w pojemnikach o pojemności
proporcjonalnej do wielkości rośliny,
- rośliny nie powinny być uszkodzone mechanicznie i nie powinny zawierać plam,
obłamanych i usychających gałązek, oraz pozostawać zdrowe bez śladów żerowania
szkodników,
-liście nie powinny być zwiędnięte, zwijające się, zabarwione właściwie dla danego
gatunku, bez plamek i nienormalnych odbarwień.
Wszystkie części rośliny muszą być wolne od szkodników i patogenów oraz
34
pozbawione ran i śladów po świeżych cięciach.
Jeżeli rośliny nie mogą zostać posadzone w dniu zakupu, należy zapewnić im
odpowiednie warunki przechowywania. Rośliny w pojemnikach należy przechowywać
w cieniu, podlewać.
Technika sadzenia:
Jeżeli bryły roślin uległy podczas transportu przesuszeniu, należy je na kilka godzin
przed sadzeniem silnie spryskać lub zanurzyć do wody. Zanurzenie nie powinno
jednak spowodować rozpłynięcia się bryły. Podczas przenoszenia roślin należy
chwytać za pojemnik.
Miejsce sadzenia należy starannie przygotować. W tym celu trzeba wykopać dół o
średnicy co najmniej dwa razy większej niż średnica pojemnika w którym uprawiana
była roślina. Jego ściany nie powinny być gładkie (zwłaszcza gdy gleba jest ciężka
gliniasta), dobrze jest ponacinać je łopatą. Na dnie dołu należy założyć drenaż
grubości 45cm z drobnych kamieni, żwiru (można z niego zrezygnować tylko jeśli gleba
jest lekka i ma przepuszczalne podglebie).
Doły należy wykonać bezpośrednio przed przybyciem roślin na miejsce projektowanej
inwestycji.
Przed posadzeniem drzewa można doły do połowy wypełnić wodą.
Drzewa i krzewy sadzić tak głęboko, jak rosły w pojemniku. Drzewa sadzi się w doły
min 0,7 x 0,7 m pełną wymianą ziemi. W celu zabezpieczenia przed nadmiernym
osiadaniem drzew z ciężką bryła korzeniową należy posadawiać ją na nienaruszonej
glebie rodzimej (o ile nie wykonujemy drenażu). Wolną przestrzeń w dole wypełnić
ziemią ogrodniczą zmieszaną z ziemią miejscową . Do zasypywania korzeni należy
używać ziemi sypkiej, która łatwiej wypełnia przestrzenie między nimi. Po napełnieniu
około połowy dołu należy ziemię lekko udeptać
zaprawić mieszanką ziemi
kompostowej lub substratem torfowym o odczynie obojętnym oraz nawozu
mineralnego. Proporcja mieszanki : torf -1, nawóz min.-0,25; ziemia -3.
Składniki te należy dokładnie wymieszać z ziemią rodzimą Po całkowitym zapełnieniu
dołu ziemię ponownie udeptać a powierzchnię ziemi wokół drzew i krzewów
uformować w miskę o średnicy równej średnicy dołu, następnie obficie podlać. Doły
przed sadzeniem obficie zalać wodą (min. 10 l do jednego dołu).
Po posadzeniu rośliny należy przyciąć, skracając pędy o 1/3 - 1/2.
Powierzchnię miski przykryć 5 cm warstwą przekompostowanej kory sosnowej.
Krzewy liściaste należy sadzić w doły 30 x 30 x 30 cm, duże krzewy – w doły 50 x 50x
50 cm a żywopłoty – w rowy 40 x 40 cm, które powinny być do połowy zaprawione
mieszanką torfu o odczynie obojętnym, ziemi ogrodniczej i nawozu mineralnego w
proporcjach wyżej opisanych oraz przykryte rodzimym gruntem, mocno ubite i podlane.
Po posadzeniu wokół skupin krzewów, powierzchnię okopaną niezadarnioną
wyściółkować 2 cm warstwą zmielonej kory z drzew liściastych, zaprawioną
mocznikiem.
Paliki przy drzewach form piennych należy wbić w dno dołka, drzewka wiązać
przeznaczonymi do tego celu więzadłami ( taśmą parcianą w ósemki)o szerokości ok.
5cm w sposób luźny, paliki powinny kończyć się pod koronami drzew. Należy stosować
po trzy paliki dla jednego drzewa o Ø min.6 cm . Wysokie i wąskie krzewy (iglaki) także
należy wiązać do palika.
Paliki powinny być dobrze wbite w glebę (na głębokość ok.60cm) i w takiej odległości
aby nie uszkodzić bryły korzeniowej i pnia. Na jednym z palików taśmę należy przybić
gwoździem o dużym łebku (papiak).
35
W okresie wegetacyjnym należy 2-3 krotnie sprawdzić , czy taśma nie wrzyna się w
pień.
Po 2-3 latach paliki można usunąć.
Młode drzewka i krzewy (koniecznie te, które zostały posadzone tej jesieni) obsypać
kopczykiem z ziemi, który ochroni nasady pnia i korzeni.
Przy sadzeniu należy zwrócić szczególną uwagę na nienaruszenie systemu
korzeniowego istniejących drzew.
Sadzenie pnączy.
Przygotowanie podłoża dla pnączy jak dla drzew i krzewów.
Powojnikom należy zapewnić glebę żyzną, próchniczą, zasobną w wapń (pH 6-7),stale
umiarkowanie wilgotną, ale nie podmokłą. Większość tych roślin lubi, jeśli ich podstawa
jest ocieniona, a górna część nasłoneczniona. Mocować pędy do podpory za
wyjątkiem samoczepnych (winobluszcz trójklapowy).
Termin sadzenia:
Pnącza uprawiane w pojemnikach można sadzić przez cały sezon wegetacji (czyli od
kwietnia do połowy listopada) z wyjątkiem okresów upałów i przymrozków.
Niedopuszczalne jest sadzenie pnączy w zamarzniętą glebę.
Dobór materiału roślinnego:
Kupować należy rośliny uprawiane w pojemnikach (doniczkach), z silnie rozwiniętym
systemem korzeniowym, rozkrzewione u podstawy z minimum 2-3 pędami. Pędy u
podstawy powinny być zdrewniałe. Pnącza powinny być przywiązane do tyczek,
najlepiej bambusowych, zdrowe (bez oznak uszkodzonych pędów czy liści). W
przypadku powojników należy wybrać rośliny prawidłowo oznaczone dużą etykietą ze
zdjęciem.
Technika sadzenia:
Sadzić tylko rośliny uprawiane w pojemnikach.
Technika sadzenia jak dla drzew i krzewów.
Ziemię dookoła posadzonej rośliny należy wyściółkować korą. Rośliny powinno się
podlewać w miarę potrzeby, aby nie dopuścić do przesychania podłoża, najlepiej
dużymi porcjami wody.
Pnącza prowadzone przy podporach powinny być nasadzane w ilości 1 pnącze/ każdą
podporę.
Sadzenie bylin.
Przygotowanie podłoża:
Przed przystąpieniem do nasadzeń teren należy dokładnie oczyścić z resztek
budowlanych, gruzu, śmieci itp.
Gleba do nasadzeń powinna być dokładnie odchwaszczona, przekopana na głębokość
30cm, bogata w materiał organiczny (torf odkwaszony 10-50l/metr2),luźna. Odczyn
gleby powinien wynosić 5,5-6,5 pH lub w zależności od wymagań danej rośliny. Jeżeli
gleby rodzimej nie można uprawić należy dokonać wymiany gleby na głębokość 30cm.
Rabaty oddzielić od reszty nasadzeń taśmą ogrodniczą.
Termin sadzenia:
Byliny najlepiej sadzić w okresie wiosennym.
Dobór materiału roślinnego:
- bryła korzeniowa dobrze poprzerastana korzeniami,
36
- byliny powinny być młode i żywotne, dzielone i przesadzane w poprzednim sezonie,
- wolne od szkodników, chorób i uszkodzeń technicznych
Technika sadzenia:
Rośliny sadzić z pojemników na głębokość na jakiej rosły w szkółce. Ziemię po
umieszczeniu roślin w dołku ubić i obficie podlać tak by woda przesiąkła do warstwy
korzeni.
Rośliny należy sadzić w nieregularnych odległościach, tak by nasadzenia miały
naturalny charakter, na głębokości, na jakiej rosły w szkółce (rozstawa podana w
projekcie ma tu charakter orientacyjny pozwalający określić ilość roślin).
Zakładanie trawników.
Przygotowanie podłoża:
Teren dokładnie oczyścić z kamieni, gruzu, resztek budowlanych, chwastów, korzeni
roślin itp. Trawnik zakładać na odpowiednio przygotowanej 20cm warstwie dobrze
odchwaszczonej ziemi ogrodniczej. Kształtując teren należy zachować spadki. Po
wyrównaniu powierzchnia przyszłego trawnika po uwałowaniu powinna znajdować się
na poziomie (lub nieco niżej) graniczących z nią nawierzchni i obrzeży. Teren nie
powinien mieć dołów, zagłębień i garbów.
Trawniki należy zakładać w terminach: 15.04-15.06 oraz 15.08-15.10.
II. CZĘŚĆ INFORMACYJNA.
Zamawiający dysponuje wypisem z miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego – dla Parku Zdrojowego i Południowego – który potwierdza zgodność
zamierzenia budowlanego z prawem miejscowym.
Zamawiający dostarczy decyzję lokalizacji inwestycji celu publicznego dla
zamierzonych robót w Parku Północnym.
Zamawiający oświadcza, że działki nr 181/3 i 60/2 są własnością Uzdrowiska
Szczawno-Jedlina s.a. Zamawiający zobowiązuje się zawrzeć stosowną umowę
z właścicielem, umożliwiającą planowaną inwestycję. Pozostałe działki gruntu
w granicach inwestycji stanowią własność gminy.
Zamawiający dostarczy oświadczenia o prawie do dysponowania nieruchomością na
cele budowlane dla wszystkich działek w granicach planowanej inwestycji.
–
–
Ponadto Zamawiający informuje, że dysponuje :
mapami sytuacyjno-wysokościowymi terenu w skali 1 : 500 do celów projektowych
(w wersji papierowej),
projektem koncepcyjnym planowanej inwestycji pn. Rewitalizacja parków w
Jedlinie-Zdroju.
Zakres prac projektowych do wykonania w ramach zamówienia
Wykonawca, w oparciu o projekt koncepcyjny, opracuje projekt budowlany
37
planowanego zamierzenia w zakresie wynikającym z rozporządzenia Ministra
Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r w sprawie szczegółowego zakresu i formy
projektu budowlanego (Dz. U. Nr 120, poz. 1133 z późn. zmianami) i uzyska dla
niego wymagane przepisami uzgodnienia, zgody i pozwolenia oraz pozwolenie na
budowę.
Przed złożeniem wniosku Wykonawcy o pozwolenie na budowę niezbędne
będzie uzyskanie akceptacji od Zamawiającego rozwiązań projektowych zawartych w
projekcie budowlanym.
–
–
–
–
–
–
–
–
–
W zakres zobowiązań Wykonawcy wchodzi również opracowanie:
projektów wykonawczych, stanowiących podstawę wykonywania robót,
specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych
i przedłożenie ich do akceptacji Zamawiającemu.
Ponadto Wykonawca powinien zapewnić wykonanie:
harmonogramu realizacji inwestycji,
harmonogramu płatności,
projektu zagospodarowania placu budowy,
projektu organizacji robót,
informacji projektanta o wymaganiach bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ),
planu zapewnienia jakości wykonywanych robót budowlanych.
Załączniki
1. Projekt koncepcyjny planowanej inwestycji pn. Projekt koncepcyjny przebudowy
Parku Zdrojowego w Jedlinie-Zdroju w ramach zadania: Uzdrowiskowy Szlak
Turystyczno-Rekreacyjny w Jedlinie-Zdroju – Etap II - Rewitalizacja parków w
Jedlinie-Zdroju, opracowany w kwietniu 2009 r przez Architektoniczną
Pracownię Projektową Jerzy Kielar.
2. Mapy sytuacyjno-wysokościowymi terenu w skali 1 : 500 do celów projektowych
(w wersji papierowej).
38