Przedmioty podstawowe IP

Transkrypt

KARTA PRZEDMIOTU/ SYLABUS
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Część A- INFORMACJE OGÓLNE O PRZEDMIOCIE
Zakład Informatyki
Jednostka realizująca
Mechanika i Budowa Maszyn
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Poziom realizacji przedmiotu Studia pierwszego stopnia
Inżynier
Tytuł zawodowy uzyskiwany
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Matematyka I
M1
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Podstawowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I
Rok studiów
Semestr studiów
Forma zajęć dydaktycznych
Liczba godzin w semestrze
Wykłady
30
Ćwiczenia
30
RAZEM
60
Nazwa, adres i kontakt do jednostki prowadzącej
Zakład Informatyki, ul. Narutowicza 9
kształcenie
Koordynator przedmiotu
Dr Wacław Frydrychowicz
Część B- INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE O PRZEDMIOCIE
Prowadzący zajęcia
Forma zajęć
Nazwisko i imię prowadzącego
Wszystkie osoby prowadzące
zajęcia w obrębie przedmiotu
z uwzględnieniem tytułów
i stopni naukowych
wykład
ćwiczenia
Mgr Magdalena Stefańska
CELE KSZTAŁCENIA
a) Nabycie umiejętności ścisłego formułowania myśli i poprawnego wnioskowania oraz posługiwania się
metodami matematycznymi przy modelowaniu procesów i zagadnień w inżynierii komunalnej,
produkcji i budowy maszyn.
b) Nabycie kompetencji stosowania wiedzy matematycznej jako narzędzia w warsztacie inżyniera.
Stosowania wiedzy matematycznej w badaniu zjawisk i procesów inżynierskich.
c) Zapoznanie z podstawową terminologią matematyczną stosowaną w inżynierii i symulacjach
komputerowych procesów mechaniki i budowy maszyn.
Macierz efektów kształcenia dla przedmiotu w odniesieniu do metod weryfikacji zamierzonych
efektów kształcenia oraz formy realizacji zajęć
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ
PRZEDMIOT POSIADA:
WIEDZĘ
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
K1A_W01
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu matematyki



K1A_U04
K1A_U07
K1A_U09
z zakresu analizy matematycznej (rachunek
różniczkowy i całkowy oraz jego
zastosowania, równania różniczkowe),
algebry (algebra liniowa, elementy logiki,
geometria analityczna),
rachunku prawdopodobieństwa i statystyki
matematycznej.
Zakres przydatny do formułowania i
rozwiązywania prostych zadań (zagadnień) z
Mechaniki i Budowy Maszyn.
UMIEJĘTNOŚCI
Potrafi przygotować i przedstawić krótką
prezentację poświęconą wynikom realizacji
zadania inżynierskiego
W
Ć
Ć
potrafi wykorzystać poznane zasady i metody
Ć
fizyki oraz odpowiednie narzędzia matematyczne
do analizy i rozwiązywania podstawowych
zagadnień fizycznych i technicznych. Umie
posługiwać się regułami logiki matematycznej w
zastosowaniach matematycznych i technicznych.
potrafi zastosować wiedzę z zakresu
probabilistyki do obróbki danych
doświadczalnych, w szczególności; - umie
wyznaczyć prawdopodobieństwo typowych
zdarzeń w dyskretnej przestrzeni
probabilistycznej; - umie wyznaczyć parametry
zmiennych losowych i rozumie ich znaczenie,
zna typowe rozkłady zmiennych losowych
Ć
Egzamin
pisemny,
2 kolokwia w
semestrze
Prezentacja,
zadanie wykonane
samodzielnie/grup
owo
Kolokwium,
prezentacja
Kolokwium,
prezentacja
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie,
ZBUN
przede wszystkim w celu podnoszenia swoich
kompetencji zawodowych i osobistych
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
K1A_K01
Wykłady
Wykład I:
samoocena
Liczba
godzin
2
Funkcje i ich własności. Graficzne przedstawienie funkcji. Symetria
funkcji. Funkcje zdefiniowane kawałkami, skokowe, parzyste,
nieparzyste, rosnące, malejące.
Wykład II:
Przegląd funkcji wykładniczych, logarytmicznych,
algebraicznych, trygonometrycznych. Liczba e. Złożenia funkcji
i ich wykresy.
4
Suma
godzin
30
Wykład III:
Funkcje odwrotne, logarytmiczne, logarytm naturalny,
własności funkcji odwrotnych, funkcje odwrotne do
trygonometrycznych, indukcja matematyczna zupełna.
Wykład V:
4
4
Prosta na płaszczyźnie, miara odległości w 3D, równanie sfery,
wektory i ich reprezentacje, własności wektorów, wersory
kierunkowe, iloczyn skalarny wektorów, ortogonalność wektorów.
Wykład VI:
4
Iloczyn wektorowy i jego własności. Długość wektora, równanie
prostej w przestrzeni, równanie płaszczyzny.
Wykład VII:
4
Granica i ciągłość funkcji w punkcie. Granice lewo- i prawostronne. Własności granic, odpowiednie twierdzenia, granica
funkcji w nieskończoności. Ciągłość funkcji w punkcie i na
przedziale.
Wykład VIII:
4
Ciągłość znanych funkcji. Współczynnik nachylenia stycznej do
krzywej. Definicja pochodnej funkcji, interpretacja geometryczna.
Rózniczkowalność funkcji. Prawa różniczkowania. Związek między
ciągłością a pochodną. Pochodna funkcji ax i ex.
Wykład IX:
2
Pochodna iloczynu i ilorazu. Pochodne funkcji trygonometrycznych,
złożonych, odwrotnych do trygonometrycznych. Metoda
logarytmiczna i uwikłana różniczkowania funkcji. Liczba e. Reguła de
l’Hospitala wyrażeń nieoznaczonych.
ĆWICZENIA
Wykład X:
Wartość największa/najmniejsza funkcji. Extrema lokalne.
Twierdzenia: Fermata, Rolle’a i Lagrange’a o wartości średniej.
Wpływ znaku f ’ i f ” na zachowanie się funkcji. Badanie
przebiegu zmienności funkcji.Test krzywizny, test drugiej
pochodnej.
2
Praktyczne rozwiązywanie zadań, stosownie do treści wykładów.
Zadania na ćwiczenia są podane po każdym wykładzie w skrypcie
(patrz pozycja 1. w Literaturze podstawowej).
30
30
NARZĘDZIA DYDAKTYCZNE
Narzędzia dydaktyczne / środki dydaktyczne
Sprzęt multimedialny, wykład, ćwiczenia,
analiza, dyskusja, rozwiązywanie zadań z
użyciem programów MathCad i Excel
SPOSOBY OCENY
Wykład: kolokwium zaliczeniowe
Ćwiczenia: 2 kolokwia
NAKŁAD PRACY STUDENTA
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
zajęć dla przedmiotu
Godziny kontaktowe z nauczycielem
akademickim + konsultacje
Samodzielna
praca
studenta,
np.
przygotowanie do zajęć, do egzaminu
i inne wynikające z realizacji przedmiotu
(odrębnie w kolejnych wierszach)
Przygotowanie do kolokwium 1
Liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
65
85
20
20
Przygotowanie do egzaminu
20
Studiowanie literatury i dodatkowych
25
materiałów
Razem
150
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu
6
Student
ma
prawo
do
zdawania
dwóch
kolokwiów
poprawkowych.
Określenie czy przedmiot
może być wielokrotnie
zaliczany
LITERATURA
Literatura podstawowa
1. W. Frydrychowicz, Wykłady z matematyka dla inżynierii i ekonomii,
skrypt, 2009.
2. W. Żakowski, Podręczniki akademickie, Matematyka III
3. M. Gewert, Z. Skoczylas, Analiza matematyczna 1. Definicje,
twierdzenia, wzory. Wydanie trzynaste. GiS, Wrocław 2003.
4. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia,
wzory. Wydanie jedenaste, GiS, Wrocław 2004.
5. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach,
Cześć pierwsza i druga Wydanie dwudzieste dziewiąte,
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
1. G.M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, 1985
Przedmiot realizowany w wykorzystaniem platformy e-learningowej
MOODLE: e.pwszciechanow.edu.pl/wi/
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Zakład Informatyki
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Matematyka II
M8
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
II
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
30
Ćwiczenia
30
RAZEM
60
Zakład Informatyki, ul. Narutowicza 9
kształcenie
Forma zajęć
i stopni naukowych
wykład
ćwiczenia
Mgr Magdalena Stefańska
CELE KSZTAŁCENIA
a) Nabycie umiejętności ścisłego formułowania myśli i poprawnego wnioskowania oraz posługiwania się
metodami matematycznymi przy modelowaniu procesów i zagadnień w inżynierii komunalnej,
produkcji i budowy maszyn.
b) Nabycie kompetencji stosowania wiedzy matematycznej jako narzędzia w warsztacie inżyniera.
Stosowania wiedzy matematycznej w badaniu zjawisk i procesów inżynierskich.
c) Zapoznanie z podstawową terminologią matematyczną stosowaną w inżynierii i symulacjach
komputerowych procesów mechaniki i budowy maszyn.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1A_W01
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu matematyki



K1A_U04
K1A_U07
K1A_U09
z zakresu analizy matematycznej (rachunek
różniczkowy i całkowy oraz jego
zastosowania, równania różniczkowe),
algebry (algebra liniowa, elementy logiki,
geometria analityczna),
rachunku prawdopodobieństwa i statystyki
matematycznej.
Zakres przydatny do formułowania i
rozwiązywania prostych zadań (zagadnień) z
Mechaniki i Budowy Maszyn.
UMIEJĘTNOŚCI
Potrafi przygotować i przedstawić krótką
prezentację poświęconą wynikom realizacji
zadania inżynierskiego
W
Ć
Ć
potrafi wykorzystać poznane zasady i metody
Ć
potrafi zastosować wiedzę z zakresu
Ć
probabilistyki do obróbki danych
doświadczalnych, w szczególności; - umie
wyznaczyć prawdopodobieństwo typowych
zdarzeń w dyskretnej przestrzeni
probabilistycznej; - umie wyznaczyć parametry
zmiennych losowych i rozumie ich znaczenie,
zna typowe rozkłady zmiennych losowych
ZBUN
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
K1A_K01
Wykłady
Wykład I:
Egzamin
pisemny,
2 kolokwia w
semestrze
Prezentacja,
zadanie wykonane
samodzielnie/grup
owo
Kolokwium,
prezentacja
Kolokwium,
prezentacja
samoocena
Liczba
godzin
2
Funkcje pierwotne/antypochodne. Całki nieoznaczone. Całkowanie
funkcji przez podstawienie i przez części.
Wykład II:
4
Całkowanie funkcji trygonometrycznych – różne metody całkowania.
Wykład III:
Całkowanie funkcji wymiernych przez rozkład na ułamki proste.
Cztery przypadki rozkładów funkcji wymiernych. Wskazówki
4
Suma
godzin
30
pomocne przy doborze metod całkowania funkcji.
Wykład IV:
Definicja całki oznaczonej. Interpretacja geometryczna całki
oznaczonej. Całka w sensie Riemanna. Własności całki
oznaczonej. Fundamentalne Twierdzenie rachunku
różniczkowo-całkowego.
Wykład V:
Reguła podstawiania i symetrii dla całek oznaczonych. Pole
zawarte między krzywymi. Długość łuku krzywej i jej
interpretacja geometryczna. Pole powierzchni obrotowej.
Objętość bryły obrotowej.
Wykład VI:
Całki niewłaściwe pierwszego i drugiego rodzaju. Zbieżność i
rozbieżność całek niewłaściwych. Twierdzenie porównawcze
dla całek niewłaściwych.
Wykład VII:
Równania różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu, w
tym: jednorodne, niejednorodne, o stałych współczynnikach.
Rozwiązanie ogólne równań różniczkowych o stałych
współczynnikach. Zagadnienia początkowe i brzegowe dla
równań różniczkowych.
Wykład VIII:
4
4
3
3
2
Macierze, działania na macierzach, dopełnienia algebraiczne,
wyznaczniki, własności wyznaczników.
Wykład IX:
2
Macierze dołączone, macierze odwrotne. Układy równań liniowych i
metody ich rozwiązywania. Macierz układu, rząd macierzy, równania
macierzowe.
ĆWICZENIA
Wykład X:
Ciągi nieskończone. Granica ciągu. Twierdzenie o zawężaniu.
Ciągi monotoniczne. Szeregi nieskończone, w tym:
geometryczny, harmoniczny, naprzemienny. Kryteria zbieżności
szeregów. Kryterium całkowe zbieżności szeregów.
2
Praktyczne rozwiązywanie zadań, stosownie do treści wykładów.
Zadania na ćwiczenia są podane po każdym wykładzie w skrypcie
(patrz pozycja 1. w Literaturze podstawowej).
30
30
Sprzęt multimedialny, wykład, ćwiczenia,
analiza, dyskusja, rozwiązywanie zadań z
użyciem programów MathCad i Excel
SPOSOBY OCENY
Kolokwia: 90 min.,20% +20%,
Zaliczenie: 40%,
Egzamin: 90 min., 60%,
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Liczba godzin na
65
85
20
20
Przygotowanie do egzaminu
20
Studiowanie literatury i dodatkowych
20
materiałów
Razem
150
6
Student ma prawo do zdawania dwóch egzaminów
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
1. W. Frydrychowicz, Wykłady z matematyka dla inżynierii i ekonomii,
skrypt, 2009.
2. W. Żakowski, Podręczniki akademickie, Matematyka III
3. M. Gewert, Z. Skoczylas, Analiza matematyczna 1. Definicje,
twierdzenia, wzory. Wydanie trzynaste. GiS, Wrocław 2003.
4. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia,
wzory. Wydanie jedenaste, GiS, Wrocław 2004.
5. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach,
Cześć pierwsza i druga Wydanie dwudzieste dziewiąte,
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
1. G.M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, 1985
Przedmiot realizowany w wykorzystaniem platformy e-learningowej
MOODLE: e.pwszciechanow.edu.pl/wi/
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Wydział Inżynierii i Ekonomii
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Fizyka
Nazwa przedmiotu
M2
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmioty podstawowe
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
30
Ćwiczenia audytoryjne
30
RAZEM
60
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
WYDZIAŁ INŻYNIERII I EKONOMII,
CIECHANÓW ul. Narutowicza 9
dr inż. Roman Rumianowski
Forma zajęć
i stopni naukowych
Wykład
Ćwiczenia
audytoryjne
CELE KSZTAŁCENIA
Potrafi wykorzystać poznane zasady i metody fizyki oraz odpowiednie narzędzia matematyczne do
rozwiązywania typowych zadań z mechaniki, termodynamiki, elektryczności, magnetyzmu, optyki.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
1
WIEDZĘ
K1A_W02
K1A_W03
K1A_W09
K1A_U07
ma wiedzę w zakresie fizyki klasycznej oraz
W+Ć
podstaw fizyki relatywistycznej przydatną do
formułowania i rozwiązywania podstawowych
zadań z zakresu Mechaniki i Budowy Maszyn
ma wiedzę na temat zasad przeprowadzania i
W+Ć
opracowania wyników pomiarów fizycznych,
rodzajów niepewności pomiarowych i sposobów
ich wyznaczania
ma podstawową wiedzę z zakresu mechaniki W+Ć
płynów, w szczególności: warunków równowagi
płynów, rodzajów przepływów, współczynników
oporu przy przepływie w rurociągu, naporu
płynów na ścianki, hydrauliki siłowej
UMIEJĘTNOŚCI
potrafi wykorzystać poznane zasady i metody W+Ć
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
K1A_U12
potrafi wykorzystać prawa termodynamiki
W+Ć
technicznej do opisu zjawisk fizycznych i
modelowania matematycznego wymiany ciepła
w procesach technologicznych
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
K1A_K05
ma świadomość ważności i zrozumienia
pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na
środowisko i związanej z tym odpowiedzialności
za podejmowane decyzje
W+Ć
Pisemny egzamin
końcowy,
kolokwia na
ćwiczeniach
Forma zajęć
Wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Wektory i skalary. Dodawanie wektorów, iloczyn skalarny,
iloczyn wektorowy, mnożenie wektorów, skalar , składowa
wektora, układ współrzędnych, współrzędne wektora
Liczba
godzin
2
Suma
godzin
30
Ruch prostoliniowy. Pochodne i całki - definicja i podstawowe
własności pochodnych i całek. Interpretacja geometryczna
Kinematyka , pochodna wektora po czasie, prędkość chwilowa ,
prędkość średnia, położenie, wektor wodzący, ruch ,
2
przyspieszenie, ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony,
ruch prostoliniowy jednostajny
Ruch w dwóch i trzech wymiarach. Prędkość kątowa ,
przyspieszenie dośrodkowe , przyspieszenie kątowe , ruch
jednostajny po okręgu, rzut ukośny , tor ruchu . Pochodne i całki
zmiennych kinematycznych
2
Siła i ruch. Inercjalny układ odniesienie, nieinercjalny układ
odniesienia, siła, siła normalna, siła pozorna, siła wypadkowa,
siła tarcia, układ odniesienia, zasady dynamiki Newtona
Energia kinetyczna i praca. Całka , całka oznaczona , energia ,
energia kinetyczna , moc , praca , siła sprężystości . Stałe i
zmienne siły.
2
Energia potencjalna i zachowanie energii. Energia potencjalna
, energia potencjalna sprężystości , grawitacyjna energia
potencjalna , równowaga , równowaga chwiejna , równowaga
obojętna , równowaga trwała , siła zachowawcza , siła
niezachowawcza , układ izolowany , zasada zachowania energii
Układy cząstek. Siła zewnętrzna , siła wewnętrzna , środek
masy , układ o zmiennej masie , układ zamknięty , zasada
zachowania pędu
2
Zderzenia. Klasyfikacja zderzeń. Pocisk - tarcza , popęd siły ,
zasada zachowania pędu , zderzenie , zderzenie całkowicie
niesprężyste , zderzenie całkowicie sprężyste
Obroty. Ciało sztywne , energia kinetyczna ruchu obrotowego ,
moment bezwładności , moment siły , prędkość kątowa ,
przyspieszenie kątowe , środek masy.
2
Toczenie się ciał, moment siły i moment pędu. Druga zasada
dynamiki dla ruchu obrotowego , ruch postępowy i obrotowy
,moment pędu, moment siły , stała oś obrotu, toczenie, zasada
zachowania momentu pędu
Równowaga i sprężystość. Moduł Younga , naprężenie,
naprężenie niszczące , naprężenie ścinające , naprężenie
objętościowe , równowaga , sprężystość , statyka ciała
sztywnego, środek ciężkości
2
Elementy mechaniki płynów. Prawo Pascala, równanie
ciągłości. Równanie Bernoulliego i jego zastosowania
2
3
Drgania. Amplituda , częstość, częstość kołowa , drgania ,
drgania harmoniczne , drgania harmoniczne tłumione , drgania
wymuszone , energia w ruchu harmonicznym , okres , rezonans,
ruch harmoniczny , wahadło , wahadło matematyczne , wahadło
fizyczne , wahadło torsyjne
2
Pomiar, niepewność pomiarowa. Czas , ciężar , długość, masa wzorce. Jednostki miary Układu SI, pomiary bezpośrednie i
pośrednie, rozkład Gaussa, niepewność pomiarowa. Zasady
zaokrąglania wyników 5pomiarów. Test chi-kwadrat dobroci
dopasowania.
2
Temperatura, ciepło i pierwsza zasada termodynamiki.
Bezwzględna skala temperatury, ciepło , ciepło przemiany ,
ciepło właściwe, ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu ciepło
właściwe przy stałej objętości , molowe ciepło właściwe ,
pojemność cieplna , punkt potrójny wody , promieniowanie ,
przemiana adiabatyczna , przemiana, izobaryczna , przemiana
izochoryczna , przemiana izotermiczna , przewodnictwo cieplne
, przewodność cieplna właściwa , rozprężanie gazu , rozprężanie
swobodne, rozszerzalność cieplna , równowaga
termodynamiczna , skale temperatur , zasady termodynamiki ,
ciśnienie , energia wewnętrzna , gaz doskonały kinetyczna teoria
gazów..
2
Entropia i druga zasada termodynamiki. Rozkład Maxwella
prędkości cząsteczek , prędkość średnia kwadratowa ,równanie
stanu gazu doskonałego , stopnie swobody, średnia energia
kinetyczna cząsteczek , średnia droga swobodna .Chłodziarka,
druga zasada termodynamiki , entropia , prawdopodobieństwo,
przemiana nieodwracalna , przemiana odwracalna, silnik
Carnota , silnik cieplny , sprawność , sprawność cieplna
statystyczne spojrzenie na entropię , liczba Avogadro.
Ładunek elektryczny. Potencjał elektryczny. Ładunek
elektryczny , ładunek elementarny , ładunek ujemny ,
nadprzewodnik , odpychanie , półprzewodnik , prawo Coulomba
, przewodnik , przyciąganie , zasada zachowania ładunku , dipol
elektryczny , elektryczna energia potencjalna , napięcie,
potencjał elektryczny , potencjał ładunku punktowego ,
powierzchnia ekwipotencjalna
2
Pole elektryczne . Prawo Gaussa. Linie pola elektrycznego ,
ładunek punktowy , moment dipolowy , pole elektryczne ,
powierzchnia Gaussa , prawo Gaussa , przewodnik , strumień
4
elektryczny , symetria płaszczyznowa , symetria walcowa ,
symetria sferyczna
Prąd elektryczny i opór elektryczny. Obwody elektryczne.
Gęstość prądu elektrycznego , moc prądu elektrycznego
,natężenie prądu , napięcie , opór elektryczny , opór elektryczny
właściwy , prawo Ohma, prąd stały przewodnik ,
półprzewodnik, amperomierz, prawa Kirchhoffa , łączenie
oporników , ładowanie kondensatora, moc prądu elektrycznego,
obwód RC , oczko węzeł , opór wewnętrzny, połączenie
równoległe , połączenie szeregowe, rozładowywanie
kondensatora , siła elektromotoryczna , woltomierz
Pole magnetyczne. Pole magnetyczne wywołane przepływem
prądu. Akcelerator , biegun magnetyczny , cewka , cyklotron ,
dipolowy moment magnetyczny , linie pola magnetycznego,
magnes, pole magnetyczne , reguła prawej ręki , siła Lorentza ,
zjawisko Halla , cewka , dipol magnetyczny , prawo Ampère'a ,
prawo Biota-Savarta , solenoid
2
Zjawisko indukcji i indukcyjność. Energia w cewce ,indukcja ,
indukcja wzajemna indukcyjność, indukowane pole elektryczne,
obwód RL, połączenie równoległe i szeregowe, prąd
indukowany . prawo indukcji Faradaya , reguła Lenza ,
samoindukcja , siła elektromotoryczna, solenoid , strumień
magnetyczny
Fale elektromagnetyczne. Amplituda , całkowite wewnętrzne
odbicie , ciśnienie promieniowania , częstość , długość fali , fala
płaska , fala poprzeczna, fale elektromagnetyczne , fale radiowe
, kąt padania , kąt odbicia , kąt załamania , nadfiolet , natężenie
fali , odbicie światła, podczerwień , polaryzacja liniowa ,
polaryzacja przez odbicie , polaryzator , prędkość światła ,
promieniowanie gamma , promieniowanie rentgenowskie,
pryzmat , rozchodzenie się fali elektromagnetycznej , światło ,
rozszczepienie światła,, światło monochromatyczne , światło
niespolaryzowane , światło spolaryzowane , światło spójne ,
światłowód , wektor Poyntinga , widmo fal
elektromagnetycznych , współczynnik załamania.
2
Atomy. Atom , atom wodoru , atomy wieloelektronowe ,
absorpcja , emisja spontaniczna , emisja światła emisja,
wymuszona , energia jonizacji , inwersja obsadzeń, konfiguracja
elektronowa, laser, liczba kwantowa
2
5
Elementy fizyki ciała stałego. Budowa kryształów.
Ćwiczenia
audytoryjne
Fizyka jądrowa. Energia jądrowa. Budowa jądra , czas
połowicznego zaniku, energia wiązania jądra, izotop , jądro,
model kroplowy, model powłokowy, neutron, nukleon, nuklid ,
oddziaływania silne , proton, rozpad , rozpad – beta, rozpad
promieniotwórczy, rozszczepienie jądra, siły jądrowe , stała
rozpadu , synteza termojądrowa , średni czas życia , energia
jądrowa, energia wiązania jądra , pręty paliwowe , pręty
sterujące , rdzeń reaktora , reakcja łańcuchowa , reaktor
jądrowy, rozszczepienie jądra, synteza termojądrowa
2
Wybrane zagadnienia z mechaniki
14
Kolokwium I
1
Termodynamika
4
Elektromagnetyzm
6
Fale elektromagnetyczne, optyka
4
Kolokwium II
1
30
Komputer
SPOSOBY OCENY
Dwa kolokwia w semestrze na ćwiczeniach audytoryjnych. Na każdym kolokwium student może
zdobyć 20 pkt. Egzamin końcowy za 60 pkt. Łącznie w semestrze student może zdobyć 100 pkt.
Końcowa ocena jest określana według kryterium:
50- 60 pkt- 3.0
61-70 pkt-3.5
71-80 pkt - 4.0
81- 90pkt. -4.5
91- 100pkt - 5.0
Warunkiem koniecznym do zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie wszystkich
zaplanowanych ćwiczeń oraz oddanie protokołów z ćwiczeń przygotowanych według instrukcji.
Forma aktywności
Liczba godzin na
75
Godziny pracy
studenta w uczelni
6
przewidziane planem
…
Samodzielna
praca
studenta,
np.
…
75
Razem
150
6
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
1. J. Orear-„Fizyka” WNT 2008; 2. J.Massalski, M. Massalska-„Fizyka dla inżynierów”
WNT 2010; 3.E. Mulas, R. Rumianowski-„Rachunek niepewności pomiaru w pracowni
fizycznej” Oficyna Wydawnicza PW 2002, 4. W. Bogusz, J. Grabarczyk, F. Krok-„Podstawy
fizyki” Oficyna Wydawnicza PW 2010.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
7
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Laboratorium fizyki
Nazwa przedmiotu
M2 l
Kod przedmiotu
2
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmioty podstawowe
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
II
Rok studiów
Semestr studiów
Ćwiczenia laboratoryjne
15
RAZEM
15
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Forma zajęć
i stopni naukowych
Ćwiczenia
laboratoryjne
CELE KSZTAŁCENIA
Potrafi przeprowadzić podstawowe pomiary fizyczne oraz opracować i przedstawić ich wyniki, w
szczególności: potrafi zbudować prosty układ pomiarowy z wykorzystaniem standardowych urządzeń
pomiarowych, zgodnie z zadanym schematem i specyfikacją, - potrafi wyznaczyć wyniki i
niepewności pomiarów bezpośrednich i pośrednich, - umie dokonać oceny wiarygodności wyników
pomiarów i ich niepewności w kontekście posiadanej wiedzy fizycznej.
Numer
efektu
kształcenia
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
1
dla
kierunku
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1A_W03
K1A_U08
ma wiedzę na temat zasad przeprowadzania i
opracowania wyników pomiarów fizycznych,
rodzajów niepewności pomiarowych i sposobów
ich wyznaczania
UMIEJĘTNOŚCI
potrafi przeprowadzić podstawowe pomiary
fizyczne oraz opracować i przedstawić ich
wyniki, w szczególności: - potrafi zbudować
prosty układ pomiarowy z wykorzystaniem
standardowych urządzeń pomiarowych, - potrafi
wyznaczyć wyniki i niepewności pomiarów
bezpośrednich i pośrednich,- potrafi dokonać
oceny wiarygodności wyników pomiarów i ich
interpretacji w kontekście posiadanej wiedzy
fizycznej
L
L
Protokoły z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Protokoły z
ćwiczeń
laboratoryjnych
K1A_K05
ma świadomość ważności i zrozumienia
pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na
środowisko i związanej z tym odpowiedzialności
za podejmowane decyzje
L
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Forma zajęć
Zajęcia organizacyjne, prezentacja narzędzi informatycznych
służących do opracowania wyników pomiarów, wykład z
podstaw rachunek błędu pomiarowego
Ćwiczenia
laboratoryjne
Protokoły z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Liczba
godzin
2
Cztery ćwiczenia laboratoryjne. Czas trwania każdego
ćwiczenia 3h
12
Rozliczenie ćwiczeń
1
Suma
godzin
15
Komputer
SPOSOBY OCENY
Warunkiem koniecznym do zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie wszystkich
zaplanowanych ćwiczeń oraz oddanie protokołów z ćwiczeń przygotowanych według instrukcji.
2
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
…
Samodzielna
praca
studenta,
np.
przygotowanie do zajęć, przygotowanie
sprawozdań i inne wynikające z realizacji
przedmiotu (odrębnie w kolejnych
wierszach)
…
Liczba godzin na
20
30
Razem
50
2
Student
ma
prawo
do
zdawania
dwóch
popraw
protokołów
zaliczany
LITERATURA
1. J.Orear-„Fizyka” WNT 2008; 2. J.Massalski,M. Massalska-„Fizyka dla inżynierów” WNT
2010; 3.E. Mulas, R. Rumianowski-„Rachunek niepewności pomiaru w pracowni fizycznej”
Oficyna Wydawnicza PW 2002, 4. W.Bogusz, J. Grabarczyk, F. Krok-„Podstawy fizyki”
Oficyna Wydawnicza PW 2010.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
3
4
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Wydział Ekonomi i Inżynierii
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Mechanika Techniczna
Nazwa przedmiotu
M3
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I
Rok studiów
Semestr studiów
Wykład
30
Ćwiczenia
30
RAZEM
60
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Szymaniak Zbigniew
Forma zajęć
i stopni naukowych
Wykład
Szymaniak Zbigniew, dr inż.
Ćwiczenia
CELE KSZTAŁCENIA
W ramach przedmiotu studenci będą zaznajomieni z podstawowymi zagadnieniami Mechaniki
technicznej. Wyznaczanie sił w układach wyznaczalnych statycznie bez i z uwzględnianiem zjawiska
tarcia.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
WIEDZĘ
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
K1A_W07
K1A_U06
ma podstawową wiedzę z zakresu obejmującą
zagadnienia z zakresu mechaniki: statyki (zasada
redukcji i budowy warunków równowagi płaskich
i przestrzennych układów sił, wyznaczania
środków ciężkich) , kinematyki ( opisu ruchu
punktu i bryły, opisu ruchu płaskiego i
złożonego), dynamiki (opisu dynamicznego ruchu
punktu i bryły, stosowania zasad dynamiki, opisu
dynamicznego ruchu płaskiego)
UMIEJĘTNOŚCI
ma umiejętności samokształcenia się m. in. w
celu podnoszenia kompetencji zawodowych
W, Ć
Egzamin,
kolokwium
ZBUN
Samoocena
efektów
kształcenia
Samoocena
efektów
kształcenia
K1A_U01
potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy
ZBUN
danych i innych źródeł; potrafi integrować
uzyskane informacje, dokonywać ich
interpretacji, a także wyciągnąć wnioski oraz
formułować i uzasadnić opinie
K1A_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, ZBUN
Forma zajęć
Wykład
Ćwiczenia
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
1. Podstawy rachunku wektorowego
2. Redukcja płaskiego układu sił
3. Tarcie ślizgowe
4. Tarcie toczne
5. Tarcie opasania
6. Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
7. Wstęp do redukcji przestrzennego układu obciążenia
1. Podstawy rachunku wektorowego
2. Redukcja płaskiego układu sił
3. Tarcie ślizgowe
4. Tarcie toczne
5. Tarcie opasania
6. Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
Samoocena
efektów
kształcenia
Liczba
godzin
2
10
4
4
2
6
2
2
10
4
4
2
6
2
Suma
godzin
30
30
Laptop, rzutnik
SPOSOBY OCENY
Ocena końcową stanowi: 40% oceny uzyskanej z ćwiczeń audytoryjnych (średnia z dwóch kolokwiów), 60%
ocena uzyskana z egzaminu
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Liczba godzin na
75
Samodzielna
praca
studenta,
np.
75
Razem
150
6
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
M.Klasztorny, Mechanika
Literatura
uzupełniająca
J. Nizioł, Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Wytrzymałość Materiałów
Nazwa przedmiotu
M10
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
II
Rok studiów
Semestr studiów
30
Wykład
Ćwiczenia
30
RAZEM
60
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Szymaniak Zbigniew
Forma zajęć
i stopni naukowych
Wykład
Ćwiczenia
CELE KSZTAŁCENIA
W ramach przedmiotu studenci będą zaznajomieni z podstawowymi zagadnieniami Mechaniki
technicznej oraz wytrzymałości materiałów. Wyznaczanie sił w układach wyznaczalnych statycznie
bez i z uwzględnianiem zjawiska tarcia. Wyznaczania momentów gnących, przebiegu sił
wewnętrznych w konstrukcjach belkowych przy różnych rodzajach obciążeń.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
ma podstawową wiedzę z zakresu obejmującą
W, Ć
K1A_W08
ma podstawową wiedzę z zakresu wytrzymałości W, Ć
materiałów: teorii naprężeń, odkształceń oraz
analiz wytrzymałościowych
UMIEJĘTNOŚCI
K1A_U06
ZBUN
K1A_W07
K1A_U01
ZBUN
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
K1A_K01
Wykład
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Podstawy rachunku wektorowego
Redukcja płaskiego układu sił
Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
Definicja naprężeń
Podstawowe stany obciążenia i ich charakterystyka
Wyznaczanie przebiegu sił wewnętrznych w
konstrukcjach belkowych
Ćwiczenia
1.Podstawy rachunku wektorowego
2.Redukcja płaskiego układu sił
3.Wyznaczanie reakcji w układach belkowych
4.Podstawowe stany obciążenia i ich charakterystyka
5.Wyznaczanie przebiegu sił wewnętrznych w konstrukcjach
belkowych
6. Sprawdziany pisemne/zaliczenia
Laptop, rzutnik, tablica
SPOSOBY OCENY
Egzamin,
kolokwium
Egzamin,
kolokwium
Samoocena
efektów
kształcenia
Samoocena
efektów
kształcenia
Samoocena
efektów
kształcenia
Liczba
godzin
2
10
6
2
6
4
5
5
5
5
6
Suma
godzin
30
30
4
Ocena końcową stanowi: 40% oceny uzyskanej z ćwiczeń audytoryjnych (średnia z dwóch kolokwiów), 60%
ocena uzyskana z egzaminu
Forma aktywności
Liczba godzin na
75
akademickim
Samodzielna
praca
studenta,
np.
75
Razem
150
6
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
M. Klasztorny, Mechanika
M Niezgodziński, Wytrzymałość Materiałów
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Rysunek techniczny
Nazwa przedmiotu
M4
Kod przedmiotu
4
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmiot podstawowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I
Rok studiów
Semestr studiów
W
6
ĆA
39
45
RAZEM
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Mgr inż. Wojciech Pasternak st. wykładowca
Forma zajęć
W
i stopni naukowych
Mgr inż. Wojciech Pasternak st.wykładowca
Mgr inż. Grzegorz Michalski st. wykładowca
Mgr inż. Wiesław Śladowski wykładowca
ĆA
Mgr inż. Wojciech Pasternak st. wykładowca
Mgr inż. Grzegorz Michalski st. wykładowca
Mgr inż. Wiesław Śladowski wykładowca
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie i nauczenie się przez studenta tworzenia i czytania dokumentacji technicznej w dziedzinie
budowy maszyn. Czytanie i tworzenie rysunków wykonawczych detali w budowie maszyn.
PRZEDMIOT POSIADA:
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
W, ĆA
„W” zaliczane
sprawdzianem.
W trakcie „ĆL”
prowadzący zajęcia na
bieżąco konsultuje i
weryfikuje pracę
studenta aż do
uzyskania poprawnego
jej wykonania i
zaliczenia.
WIEDZĘ
K1A_W12
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu zapisu
konstrukcji, zna zasady obowiązujące w rysunku
technicznym maszynowym, ma podstawową
wiedzę z zakresu grafiki inżynierskiej 2D oraz
modelowania geometrycznego 3D
UMIEJĘTNOŚCI
K1A_U01
formułować i uzasadniać opinie
potrafi pracować indywidualnie i w zespole;
umie oszacować czas potrzebny na realizację
K1A_U02
zleconego zadania; potrafi opracować i
zrealizować harmonogram prac zapewniających
dotrzymanie terminów
K1A_K03
potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej
różne role
W, ĆA
ĆA
ĆA
ĆA
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
K1A_K01
1.
2.
3.
W
4.
5.
Wybrane elementy zapisu konstrukcji ( formaty arkuszy, tabliczki
rysunkowe, zasady umieszczania informacji tekstowych na rysunkach,
podziałki rysunkowe,
Rzuty aksonometryczne
Rzutowanie prostokątne ( niezmienniki rzutowania, zasady
odwzorowania za pomocą rzutów prostokątnych, pojęcie wysokości i
głębokości punktu, rzutowanie metodą europejską, zasady
rozmieszczania rzutów na arkuszu rysunkowym)
Przekroje płaszczyzn i brył. Przenikanie brył.
Przekroje w rysunku technicznym. Zasady wykonywania widoków
pomocniczych i cząstkowych
W trakcie „ĆL”
prowadzący zajęcia na
bieżąco konsultuje i
weryfikuje pracę
studenta aż do
uzyskania poprawnego
jej wykonania i
zaliczenia
stymuluje studentów
w dobranych zespołach
do możliwie
jednakowej
aktywności.
Liczba
godzin
Suma
godzin
1
1
6
1
1
1
6.
Zasady rysowania wybranych elementów części maszyn. Dobór rzutu
głównego. Ogólne zasady wymiarowania.
1.Wykonanie rysunków( szkiców) wykonawczych prostych detali typu
wałek, tuleja, płyta. Wymiarowanie tych detali.
ĆA
2.Wykonywanie z zadanych modeli części – detali o bardziej złożonym
kształcie – wymagających większej ilości rzutów -- rysunków (szkiców)
wykonawczych.
3. Połączenia gwintowe. Wykonanie arkusza połączeń gwintowych. Wstępne
zapoznanie z posługiwaniem się normami.
4.Wykonanie z zadanego modelu detalu tupu średnio skomplikowany odlew
lub odkuwka rysunku-szkicu wykonawczego detalu
1
10
10
39
10
9
W –Sprzęt multimedialny, modele, normy techniczne,
katalogi.
Ć – wybrane elementy- detale maszyn o narastająco
złożonych kształtach i różnych technologiach
wykonania. Normy.
SPOSOBY OCENY
Kolokwium z wiadomości teoretycznych. Zaliczenie wszystkich wykonywanych szkiców.
Forma aktywności
Liczba godzin na
45
akademickim
12
konsultacje
Samodzielna praca studenta, np.
6
7
Przygotowanie się do kolokwium
Kończenie w domu szkiców zadanych w
30
trakcie zajęć, poprawianie ich po
konsultacjach
100
Razem
4
Student ma prawo poprawiać kolokwium. Szkice zadanych detali ma poprawić
do drugich zajęć po wyznaczonym terminie oddania. Dopuszcza się oddawanie
poprawionych szkiców z końcowych zajęć w trakcie sesji.
zaliczany
LITERATURA
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Literatura
uzupełniająca
T.Dobrzański- Rysunek techniczny maszynowy.
J.Bajkowski –Podstawy zapisu konstrukcji
T. Lewandowski –Rysunek techniczny maszynowy
Poradnik Mechanika
Polskie Normy Maszynowe
Opracowania własne zespołu
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Laboratorium mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów
Nazwa przedmiotu
M23
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
III
Rok studiów
Semestr studiów
Laboratorium
30
RAZEM
30
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Szymaniak Zbigniew
Forma zajęć
i stopni naukowych
Laboratorium
Śladowski Wiesław, mgr inż.
CELE KSZTAŁCENIA
W ramach przedmiotu studenci będą zaznajomieni z podstawowymi zagadnieniami Mechaniki technicznej.
Wyznaczanie sił w układach wyznaczalnych statycznie bez i z uwzględnianiem zjawiska tarcia.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
WIEDZĘ
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
K1A_W07
K1A_U06
ma podstawową wiedzę z zakresu obejmującą L
UMIEJĘTNOŚCI
ZBUN
K1A_U01
ZBUN
K1A_K01
Forma zajęć
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Ćwiczenia
laboratoryjne
1. Wyznaczenie modułu Younga podczas zginania
2. Wyznaczenie modułu Younga podczas ścisłej próby
rozciągania
3. Zginanie ukośne
4. Badanie ugięcia belek statycznie wyznaczalnych
5. Badanie ugięcia belek statycznie niewyznaczalnych
7. Badanie wytrzymałości na rozciąganie
8. Pomiary twardości metali
9. Wyznaczenie naprężeń zginających
10. Badanie udarności
11. Badanie wyboczenia pręta ściskanego
Laptop, rzutnik
Egzamin,
kolokwium
Samoocena
efektów
kształcenia
Samoocena
efektów
kształcenia
Samoocena
efektów
kształcenia
Liczba
godzin
2
Suma
godzin
3
2
2
3
3
3
3
3
3
3
30
SPOSOBY OCENY
Ocenę końcową stanowi średnia arytmetyczna ocen uzyskanych z wejściówek sprawdzających przygotowanie
do zajęć laboratoryjnych i przygotowanych protokołów.
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
akademickim
Liczba godzin na
30
45
Razem
75
3
Student ma prawo do dwukrotnej poprawy protokołów i
wejściówek
zaliczany
LITERATURA
M.Klasztorny, Mechanika
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Ogólnoakademicki
Profil kształcenia
Studia stacjonarne
Forma kształcenia
Studia pierwszego stopnia
Poziom realizacji przedmiotu
Inżynier
przez studenta
Mechanika płynów
Nazwa przedmiotu
M11
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Podstawowy
Przyporządkowanie do grupy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
II
Rok studiów
Semestr studiów
W
.
30
ĆA
15
45
RAZEM
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Prof.dr hab. inż. Andrzej Osiadacz
Forma zajęć
i stopni naukowych
W
ĆA
CELE KSZTAŁCENIA
Podczas zajęć nastąpi przypomnienie wiadomości o jednostkach miar w systemie SI. Następnie zostaną
omówione zagadnienia przepływu cieczy i gazu. Opory liniowe, opory miejscowe, równanie
Bernoulliego dla cieczy i gazów, przepływy płynu w rurociągach oraz przepływy cieczy bezciśnieniowe
w korytach i kanałach otwartych.
Numer
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ PRZEDMIOT Forma
Metoda
efektu
POSIADA:
zajęć
weryfikacji
kształcenia
osiągnięcia
dla
zamierzonego
kierunku
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1A_W09
ma podstawową wiedzę z zakresu mechaniki
płynów, w szczególności: warunków równowagi
W, ĆA
Egzamin pisemny,
Kolokwium
płynów, rodzajów przepływów, współczynników
oporu przy przepływie w rurociągu, naporu płynów
na ścianki, hydrauliki siłowej
UMIEJĘTNOŚCI
uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji,
K1A_U01
a także wyciągnąć wnioski oraz formułować i
uzasadniać opinie
K1A_U02
K1A_U03
K1A_U11
potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie
oszacować czas potrzebny na realizację zleconego
zadania; potrafi opracować i zrealizować
harmonogram prac zapewniających dotrzymanie
terminów
ĆA
ĆA
potrafi opracować dokumentację dotyczącą
ĆA
realizacji zadania inżynierskiego i przygotować
tekst zawierający omówienie realizacji tego
zadania.
W, ĆA
potrafi rozwiązywać problemy techniczne w
oparciu o prawa mechaniki oraz dokonywać analiz
wytrzymałościowych części i zespołów
maszynowych, potrafi w podstawowym zakresie
wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAD do
tych celów
W sprawozdaniu
projektu student
podaje źródła z
których korzystał.
W trakcie zajęć ma
dostęp do
instrukcji
ćwiczenia oraz
pomocy
prowadzącego
ćwiczenia.
Studenci pracują w
4-5
osobowych
zespołach
wykonując
przypisane im
zadanie.
Z wykonywanego
ćwiczenia studenci
piszą i zaliczają
sprawozdanie.
Egzamin pisemny,
Kolokwium
K1A_K01
potrafi określić priorytet oraz identyfikować i
K1A_K04
rozstrzygać dylematy związane z realizacją
określone przez siebie lub innych zadania
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
Wykład
informacyjny
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Pojęcia podstawowe, jednostki
Równanie Bernoulliego dla cieczy
Rodzaje przepływu
Opory liniowe
Opory miejscowe
Współdziałanie pompy z przewodem
W, ĆA
Obserwacja i ocena
zaangażowania w
dyskusji
ĆA
Obserwacja i ocena
zaangażowania w
dyskusji
Liczba
godzin
2
2
2
2
2
2
Suma
godzin
30
7.
8.
9.
10.
Uderzenie hydrauliczne w przewodach
2
Upraszczanie struktur sieci rurociągów
2
Zwiększanie przepustowości rurociągu
2
Bezciśnieniowy ruch cieczy w korytach otwartych i
2
kanalach
11. Równanie Bernoulliego dla gazów
2
12. Wypływ gazu przez otwór w ścianie zbiornika
2
13. Wypływ gazu przez dyszę
2
14. Przepływ gazu w gazociągach poziomych
4
1. Równanie Bernoulliego dla cieczy
3
2.
Opory
liniowe
i
miejscowe-przepływ
cieczy
rzeczywistej
4
Ćwiczenia
15
audytoryjne
3. Równanie Bernoulliego dla gazów
4
4. Przepływy płynów w rurociągach
4
Komputer, sprzęt multimedialny.
SPOSOBY OCENY
Wykład – dwa kolokwia, kolokwium – ĆA. Ocena zintegrowana – OZ=0.6*OW+0.4*OĆA
Forma aktywności
Liczba godzin na
Godziny pracy studenta Godziny kontaktowe z nauczycielem
60
w uczelni przewidziane akademickim
planem zajęć dla
przedmiotu
15
Razem
75
3
Określenie czy przedmiot może
Student ma prawo poprawiać każde kolokwium dwukrotnie
być wielokrotnie zaliczany
LITERATURA
1. Bukowski J., Kijkowski P.: Kurs mechaniki płynów, PWN,
Warszawa 1980
2. Gryboś R.: Mechanika płynów, Wydawnictwo politechniki Śląskiej
1999.
3. Mitosek M.: Mechanika płynów w inżynierii środowiska,WPW,1997.
4. Orzechowski Z.: Mechanika płynów w inżynierii
środowiska,WNT,1997.
5. Wyszkowski K.: Mechanika cieczy i gazów, Wydawnictwo
Politechniki Warszawskiej, 1978.
Literatura uzupełniająca
Uwagi

Przedmioty podstawowe IP

Transkrypt

Podobne dokumenty

1 października 2014 r. Sylabus Nazwa przedmiotu Polityka

Karta przedmiotu

Wygeneruj PDF dla tej strony

Przedmioty wprowadzające: Podstawy programowania komputerów

Praktyka zawodowa II - Wydział Rolnictwa i Biologii

Praktyka zawodowa II - Wydział Rolnictwa i Biologii

Elementy teorii fraktali

KARTA PRZEDMIOTU

Wygeneruj PDF dla tej strony

Teoria szachow