oznakowanie produktów

OZNAKOWANIE PRODUKTÓW
Źródłem wiarygodnej informacji o świeżych owocach i warzywach
powinny być dołączone do nich informacje bezpośrednio na opakowaniach
lub przymocowanych etykietach. W tym zakresie producentów lub firm
pakujących obowiązują określone przepisy unijne i krajowe. Pominięcie
tych zasad może spowodować błędy i niezrozumienie obowiązujących
regulacji.
Produkt wprowadzony do obrotu musi być prawidłowo oznakowany,
aby konsument otrzymał o nim możliwie pełną dokładną informację.
Oznaczenie obligatoryjne obejmuje podstawowe dane o towarze i musi
zawierać nazwę i adres producenta lub pakującego, nazwę produktu, kraj
pochodzenia, klasę jakości, zawartość netto, bądź inne dane, jeżeli towar
jest
przewożony
luzem.
Niedozwolone
jest
podawanie informacji
nieprawdziwych o produkcie, ilości, pochodzeniu, sposobie produkcji
i cechach charakterystycznych.
2
Oznaczenie obligatoryjne ma zawierać nazwę i adres producenta lub pakującego, nazwę
produktu, kraj pochodzenia, klasę jakości i zawartość netto.
Środki spożywcze wprowadzone do obrotu powinny być znakowane.
Ten wymóg zawiera art. 45 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. ( Dz.U.,
2010 r., nr 136, poz.914 z późn. zm.).
Produkty przygotowane do sprzedaży powinny być oznakowane
według szczegółowych zasad które stanowią:
 Rozporządzenie wykonawcze Komisji UE nr 543/2011 z 7 czerwca
2011 roku w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora
przetworzonych owoców i warzyw (Dz. Urz. UE L 157 z 15 czerwca
2011 r. z późn. zm.).
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 10 lipca 2007 r.
w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2007 r. nr
137, poz. 966 z późn. zm.).
3
Produkty świeże, nieprzeznaczone do przetwórstwa, powinny mieć
czytelne informacje podane w widocznym miejscu, w formie nieusuwalnego
nadruku umieszczonego na jednej stronie opakowania lub na etykiecie,
która powinna stanowić integralną część opakowania lub być do niego
przymocowana.
Oznakowanie winno
być
użyteczne i
zrozumiałe.
Pierwszeństwo przed przepisami krajowymi mają regulacje UE.
Artykuły rolno-spożywcze należy oznaczyć w języku polskim,
w sposób czytelny, zrozumiały i widoczny. Każdy artykuł wprowadzony do
obrotu trzeba oznakować umieszczające: nazwę odmiany, wybór, masę,
nazwę
dostawy
i
datę
pakowania.
Najważniejsze
są
oznaczenia
obligatoryjne, prawnie wymagane i niezbędne, aby towar mógł być
wprowadzony do obrotu.
Oznakowania nieobligatoryjne mogą służyć celom edukacyjnym, ale też czysto
promocyjnym – stanowić reklamę sprzedawanego towaru.
4
Obejmują one podstawowe informacje dotyczące towaru, takie jak:
nazwa produktu, kraj pochodzenia, klasa jakości, dane producenta,
zawartość netto. Ważną rolę pełnią jednak również inne oznakowania, tzw.
nieobligatoryjne, a więc dobrowolnie stosowane przez sprzedającego, np.
o charakterze promocyjnym czy edukacyjnym. W ten sposób można
zareklamować produkt, co korzystnie wpłynie na jego pozycję na rynku.
Znaki
informacyjne
i
reklamowe
oraz
znaki
rozpoznawcze
umieszczone na opakowaniach transportowych umożliwiają identyfikację
towarów w całym cyklu logistycznym. Brak znakowania może spowodować
kłopoty organizacyjne, a nawet doprowadzić do strat ilościowych bądź
jakościowych, wskutek opóźnienia dostaw świeżych owoców i warzyw, tym
bardziej że na jednej palecie dostarcza się niekiedy różne gatunki.
Szczególną
uwagę
warto
zwrócić
na
promocję
produktów
eksportowanych z Polski. W UE funkcjonuje system certyfikacji, który ma
na celu ochronę nazw produktów regionalnych i tradycyjnych oraz
zapewnienie ich atrakcyjności. Znane są produkty oznaczone certyfikatem,
np. „Chroniona Nazwa Pochodzenia”, „Chronione Oznaczenie Geograficzne”.
Rejestracja produktu we wspólnotowym systemie jest dla konsumenta
gwarancją jakości i bezpieczeństwa żywności. Aby atrakcyjne produkty
oznaczone certyfikatem UE trafiły do odbiorcy w kraju lub na rynek
Zachodniej
Europy
muszą
być
umieszczone
w
standardowych
opakowaniach.
Więcej na temat znakowania: Hasło Ogrodnicze nr 3/2012.
dr inż. Tadeusz Cąderek
© COBRO