Przedmiot realizowany w semestrze 7 i 8 obejmuje wiedzę

Przedmiot
Higiena Zwierząt Rzeźnych
Krótka informacja o przedmiocie
Przedmiot
realizowany
w
semestrze
7
i
8
obejmuje
wiedzę
teoretyczną
i praktyczną dającą podstawę do wykonywania przez przyszłych lekarzy weterynarii jednej z
podstawowych i określonych ustawowo funkcji zawodowych, jaką jest badanie i ocena
zwierząt rzeźnych i mięsa.
W ramach prowadzonych wykładów i ćwiczeń oraz 2-tygodniowej praktyki rzeźnianej
studenci poznają zasady obrotu zwierzętami rzeźnymi, badanie przedubojowe, ubój, obróbkę
poubojową, badanie poubojowe świń, bydła, owiec, kóz, koni, drobiu i zwierząt łownych
oraz ocenę i znakowanie mięsa. Lokalizację i zasady budowy rzeźni. Postępowanie sanitarnoweterynaryjne po stwierdzeniu chorób zakaźnych, pasożytniczych oraz odchyleń
jakościowych mięsa. Zatrucia i zakażenia pokarmowe. Obecność biogennych amin,
antybiotyków, hormonów, metali toksycznych, pestycydów i substancji radioaktywnych w
tkankach zwierząt rzeźnych oraz ich wpływ na organizm człowieka.
Tytuły wykładów + rozwinięcie
1. Wprowadzenie. Rys historyczny higieny zwierząt rzeźnych i mięsa - Higiena i
pozyskiwanie mięsa w basenie Morza Śródziemnego. Podział zwierząt na czyste
i nieczyste. Przepisy o spożywaniu mięsa u ortodoksyjnych Żydów oraz narodów
Mahometańskich – ubój rytualny. Badanie zwierząt w średniowieczu i powstanie pierwszych
rzeźni. Ubój i badanie zwierząt w XIX, XX i XXI wieku.
2. Transport zwierząt rzeźnych. Wpływ obrotu na organizm zwierząt rzeźnych.
Lokalizacja i budowa rzeźni. Ubój zwierząt rzeźnych- Zasady transportu zwierząt
rzeźnych – humanitarne i higieniczne. Normy powierzchni dla poszczególnych gatunków
zwierząt podczas ich transportu. Stres transportowy i jego wpływ na jakość produktów
zwierząt. Lokalizacja i zasady budowy rzeźni. Rodzaje i miejsce uboju zwierząt rzeźnych,
zasady uboju według polskich przepisów, ubój sanitarny.
3. Zasady nadzoru i badania sanitarno-weterynaryjnego zwierząt rzeźnych i mięsa Zasady badania przedubojowego zwierząt rzeźnych: cel, technika badania , dokumentacja.
Badanie poubojowe tusz i narządów wewnętrznych zwierząt – ogólne zasady. Badania
obowiązkowe i nadzwyczajne. Badania dodatkowe i pomocnicze.
4. Badanie przedubojowe zwierząt rzeźnych oraz badanie poubojowe bydła rzeźnego Badanie przedubojowe i poubojowe bydła rzeźnego. Badanie obowiązkowe i nadzwyczajne
tusz i narządów wewnętrznych bydła dorosłego.
5. Badanie poubojowe owiec, kóz, świń, koni - Badanie poubojowe pozostałych gatunków
zwierząt rzeźnych z uwzględnieniem różnic w technice badania tusz i narządów
wewnętrznych.
6. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne przy ubojach z konieczności oraz ubojach
zwierząt chorych - Zasady uboju zwierząt chorych – rzeźnia sanitarna. Ubój z
konieczności. Postępowanie sanitarno – weterynaryjne ze zwierzętami wykazującymi
choroby, przy których istnieje zakaz uboju oraz przy pozostałych chorobach.
7. Znakowanie mięsa. Postępowanie z mięsem niezdatnym do spożycia - Cel sanitarnoweterynaryjnego znakowania tusz i narządów wewnętrznych. Kształty pieczęci
weterynaryjnych i miejsca znakowania mięsa uznanego za zdatne i niezdatne do spożycia.
8. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne przy chorobach zakaźnych zwierząt rzeźnych
- Etiologia i patogeneza, objawy przedubojowe, zmiany poubojowe oraz postępowanie
sanitarno - weterynaryjne przy ważniejszych chorobach zakaźnych zwierząt rzeźnych.
9. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne przy inwazjach pasożytniczych zwierząt
rzeźnych - Etiologia i patogeneza, objawy przedubojowe, zmiany poubojowe oraz
postępowanie sanitarno - weterynaryjne przy inwazjach pasożytniczych zwierząt rzeźnych
(włośnica, wągrzyca, bąblowica, sarkosporydioza, toksoplazmoza, glistnica itp.).
10. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne przy chorobach nie zakaźnych i odchyleniach
jakościowych mięsa - Etiologia, objawy przedubojowe, zmiany poubojowe oraz
postępowanie przy ważniejszych chorobach niezakaźnych i odchyleniach jakościowych
mięsa (wodnica, chudość i wychudzenie, miopatie stresowe, odchylenia smakowozapachowe, zmiany zabarwienia, itp.).
11. Badanie sanitarno-weterynaryjne dziczyzny. Postępowanie san.-wet. przy
ważniejszych chorobach zakaźnych i pasożytniczych zwierząt łownych - Terminologia
łowiecka, systematyka i biologia zwierząt łownych, badanie lub oględziny
i ocena sanitarno-weterynaryjna dziczyzny. Najczęściej spotykane choroby zakaźne
i pasożytnicze zwierząt łownych.
12. Badanie sanitarno-weterynaryjne drobiu. Postępowanie san.-wet. przy chorobach
zakaźnych i pasożytniczych drobiu rzeźnego - Badanie przedubojowe i poubojowe
drobiu. Ważniejsze choroby zakaźne i pasożytnicze drobiu oraz postępowanie sanitarnoweterynaryjne.
13. Mikrobiologia żywności - wprowadzenie. Drobnoustroje chorobotwórcze i
wskaźnikowe - Rozwój mikrobiologii żywności w XIX, XX i XXI wieku. Obecność
drobnoustrojów w żywności i ich wpływ na jakość żywności. Drobnoustroje
wskaźnikowe i chorobotwórcze w żywności. Intoksykacje, toksykoinfekcje i septicemie.
Zatrucia/zakażenia pokarmowe pojedyncze i zbiorowe. Dochodzenia epidemiologiczne.
14. Żywność jako przyczyna zakażeń pokarmowych u ludzi na tle pałeczek Salmonella
- Zwierzęta rzeźne i żywność jako rezerwuar pałeczek Salmonella: ich
chorobotwórczość, objawy zakażenia, oraz zapobieganie zakażeniom pokarmowym
wywołanym przez te bakterie.
15. Źródła i rola Escherichia coli w zakażeniach pokarmowych u ludzi. Zakażenia
pokarmowe wywoływane przez pałeczki Shigella oraz Yersinia enterocolitica
- Escherichia coli jako symbiont i patogen. Źródła i rola E. coli w zakażeniach
pokarmowych u ludzi. Enteropatogenne i enterokrwotoczne szczepy E. coli; szczególna
rola E. coli O 157 w zachorowaniach u ludzi. Etiologia, epidemiologia i patogeneza
zakażeń pokarmowych u ludzi na tle pałeczek Shigella oraz Yersinia enterocolitica.
16. Zakażenia pokarmowe pokarmowe wywoływane przez Campylobacter species.
- Zwierzęta rzeźne i żywność jako rezerwuar Campylobacter jejuni/coli; źródła
zakażenia, chorobotwórczość oraz objawy zakażeń pokarmowych na tle tych bakterii.
17. Żywność jako przyczyna zatruć/zakażeń pokarmowych na tle Vibrio
parahaemolyticus, Listeria monocytogenes oraz Staphylococcus aureus - Źródła
zatruć/zakażeń oraz przebieg procesu chorobowego u ludzi wywołanego przez obecne
w żywności gronkowce chorobotwórcze, Listeria monocytogenes oraz Vibrio
parahaemolyticus.
18. Źródła i rola bakterii przetrwalnikujących w wywoływaniu zatruć/zakażeń
pokarmowych u ludzi. Rodzaj Clostridium i Bacillus. - Źródła i rola bakterii
przetrwalnikujacych w wywoływaniu zatruć/zakażeń pokarmowych u ludzi.
Zachorowania pokarmowe wywołane przez Cl. botulinum i Cl. perfringens.
19. Wirusy w tkankach zwierząt rzeźnych. - Epidemiologiczne i epizootiologiczne
znaczenie wirusów w produktach pochodzenia zwierzęcego. Zakażenia pierwotne oraz
wtórne zanieczyszczenia wirusowe żywności. Rodzaje wirusów w żywności, ich
trwałość oraz etiologia wirusów w zachorowaniach ludzi po spożyciu żywności.
20. Grzyby i ich toksyny w żywności pochodzenia zwierzęcego - Grzyby w żywności
zwierzęcego pochodzenia jako przyczyna psucia się żywności oraz jako czynnik
zachorowań ludzi. Rola aflatoksyn i innych mykotoksyn w zachorowaniach u ludzi.
21. Pozostałości antybiotyków w tkankach zwierząt rzeźnych. Problem hormonalnych
związków anabolicznych w tkankach zwierząt rzeźnych - Stosowanie antybiotyków u
zwierząt w celach leczniczych i żywnościowych i ich wpływ na organizm zwierząt.
Pozostałości antybiotyków w tkankach zwierząt rzeźnych a zdrowie człowieka.
Stosowanie hormonalnych związków anabolicznych i ich wpływ na organizm zwierząt.
Występowanie pozostałości naturalnych hormonów oraz ksenobiotycznych związków
anabolicznych w żywności zwierzęcego pochodzenia i ich wpływ na organizm
człowieka.
22. Problem pozostałości metali toksycznych w tkankach zwierząt rzeźnych. Charakterystyka metali toksycznych występujących w żywności (Pb, Hg, As, Cd).
Częstotliwość ich występowania, wpływ na organizm człowieka oraz sanitarnoweterynaryjne postępowanie z żywnością zawierającą metale toksyczne.
23. Higieniczne problemy występowania histaminy i innych biogennych amin oraz
substancji radioaktywnych w tkankach zwierząt rzeźnych - Źródła pochodzenia oraz
częstotliwość występowania histaminy i innych biogennych amin w żywności i ich
wpływ na organizm człowieka. Promieniotwórcze skażenia żywności zwierzęcego
pochodzenia – ich pochodzenie. Ocena sanitarno-weterynaryjna mięsa i produktów
pochodzenia zwierzęcego z biogennymi aminami oraz substancjami radioaktywnymi.
Tematyka ćwiczeń + rozwiniecie
1. Regulamin, tematyka ćwiczeń oraz zasady BHP - Wprowadzenie do zajęć praktycznych,
omówienie tematyki ćwiczeń oraz przeszkolenie
z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Badania pomocnicze (określanie pH mięsa, wodnistości, odchyleń smakowozapachowych, zmian zabarwienia oraz stopnia wykrwawienia miesa) - Omówienie
przypadków, w których przeprowadzane są badania pomocnicze, cel oraz zasady określania
pH miesa, wodnistości mięsa, określania odchyleń smakowo-zapachowych oraz stopnia
wykrwawiania mięsa. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne przy odchyleniach
jakościowych mięsa.
3. Badanie bakteriologiczne tuszy mięsnej i narządów wewnętrznych zwierząt rzeźnych Pobieranie i przesyłanie próbek do badań bakteriologicznych. Bakteriologiczne badanie tuszy
i narządów wewnętrznych; podłoża, posiewy i warunki inkubacji.
4. Badanie bakteriologiczne tuszy mięsnej i narządów wewnętrznych zwierząt rzeźnych
cd.- Odczyty posiewów, interpretacja wyników oraz postępowanie z tuszą i narządami
wewnętrznymi w zależności od wyniku badania bakteriologicznego.
5. Trychinoskopia - Zestaw do trychinoskopii. Sposób badania próbek mięsa do badania larw
włośnia wytrawiania.
6. Trychinoskopia cd. - Rozpoznanie larw włośnia krętego i rozpoznanie różnicowe.
Postępowanie sanitarno-weterynaryjne po stwierdzeniu obecności włośni w mięsie.
7.14 Technika badania przedubojowego zwierząt rzeźnych, Badanie poubojowe tuszy i
narządów wewn. zwierząt rzeźnych - Blok ćwiczeń z zakresu techniki badania
przedubojowego różnych gatunków zwierząt oraz badania poubojowego tusz i narządów
wewnętrznych bydła rzeźnego, świń, owiec, kóz i cieląt, królików i strusi z uwzględnieniem
specyfiki badania u poszczególnych gatunków. Postępowanie sanitarno-weterynaryjne po
stwierdzeniu chorób zakaźnych, niezakaźnych, pasożytniczych oraz odchyleń jakościowych
mięsa. Znakowanie mięsa. Praktyczne zaliczenie badania przedubojowego zwierząt rzeźnych
oraz badania poubojowego tusz i narządów wewnętrznych poszczególnych gatunków zwierząt.
15. Rzeźnia sanitarna - Zasady funkcjonowania rzeźni sanitarnej, ubój sanitarny, postępowanie
sanitarno-weterynaryjne przy ubojach zwierząt chorych oraz ubojach z konieczności.
16. Badanie sanitarno - weterynaryjne dziczyzny - Zajęcia terenowe w „Bazie Las”. Zasady
przyjęcia dziczyzny oraz dokumentacja z tym związana. Technika badania poubojowego
mięsa różnych gatunków zwierząt łownych. Ocena mięsa po stwierdzeniu ważniejszych
chorób zakaźnych, niezakaźnych, pasożytniczych oraz odchyleń jakościowych dziczyzny.
Znakowanie mięsa.
17. Badanie sanitarno-weterynaryjne drobiu - Badanie żywca drobiowego przed ubojem; ubój
i obróbka poubojowa poszczególnych gatunków drobiu rzeźnego. Technika badania
poubojowego tuszek i narządów wewnętrznych drobiu. Ocena sanitarno-weterynnaryjna po
stwierdzeniu chorób zakaźnych, pasożytniczych oraz odchyleń jakościowych drobiu.
18. Badanie sanitarno-weterynaryjne strusi. - Badanie strusi przed ubojem; ubój i obróbka
poubojowa poszczególnych gatunków strusi . Technika badania poubojowego tuszek i
narządów wewnętrznych strusi. Ocena sanitarno-weterynnaryjna po stwierdzeniu chorób
zakaźnych, pasożytniczych oraz odchyleń jakościowych strusi .
19. Różnicowanie narządów wewnętrznych zw. rzeźnych oraz rozpoznawanie mięsa
poszczególnych gatunków - Rozpoznawanie narządów wewnętrznych zwierząt rzeźnych oraz
przegląd metod rozpoznawania mięsa pochodzącego od poszczególnych gatunków zwierząt.
20 – 21. Określenie ilości bakterii w tkankach zwierząt rzeźnych - Przegląd metod oznaczania
ilości bakterii w żywności zwierzęcego pochodzenia. Określanie liczby drobnoustrojów na
płytkach metodą posiewu powierzchniowego i zalewową. Określanie najbardziej
prawdopodobnej liczby drobnoustrojów (NPL). Instrumentalne metody określania liczby
bakterii w żywności.
22-23. Wykrywanie pałeczek Salmonella w żywności (cz.1), Identyfikacja pałeczek
Salmonella (cz.2) - Zasady wykrywania obecności pałeczek Salmonella w mięsie i
produktach mięsnych. Szkło, aparatura, pożywki, płyny i odczynniki. Pobieranie próbek do
oznaczeń i ich przygotowanie. Przenamnażanie, namnażanie selektywne, przesiewy na
pożywki różnicujące. Identyfikacja wyizolowanych kolonii, badania biochemiczne i
serologiczne. Interpretacja wyników.
24. Wykrywanie bakterii z rodzaju Campylobacter - Zasady wykrywania drobnoustrojów z
rodzaju Campylobacter w żywności. Aparatura i sprzęt, pożywki oraz odczynniki.
Namnażanie w pożywkach płynnych oraz posiewy na padłoża agarowe wybiórcze.
Identyfikacja, badania biochemiczne. Interpretacja wyników.
25. Wykrywanie gronkowców chorobotwórczych i Listeria monocytogenes
w żywności - Zasady wykrywania gronkowców chorobotwórczych i Listeria monocytogenes
w mięsie zwierząt rzeźnych. Aparatura i sprzęt oraz pożywki płynne i stałe, odczynniki.
Wykonanie oznaczenia. Identyfikacja, badania biochemiczne oraz interpretacja wyników.
26. Wykrywanie bakterii proteolitycznych i ciepłoopornych oraz drożdży i pleśni w
żywności -Zasady wykrywania obecności bakterii proteolitycznych i ciepłoopornych oraz
drożdży i pleśni w mięsie i przetworach mięsnych. Aparatura, szkło i pożywki.
Przygotowanie próbek, wykonywanie posiewów i ich inkubacja. Odczytanie wyników i
interpretacja.
27. Wykrywanie bakterii przetrwalnikujących beztlenowych oraz toksyny botulinowej Zasady wykrywania bakterii beztlenowych oraz toksyny botulinowej w mięsie i przetworach
mięsnych. Aparatura, szkło oraz pożywki. Przygotowanie próbek do badań, wykonanie
posiewów i ich inkubacja. Odczytanie wyników i interpretacja.
28. Wykrywanie bakterii przetwalnikujących tlenowych - Wykrywanie bakterii
przetrwalnikujących tlenowych w mięsie i przetworach mięsnych. Aparatura, szkło oraz
pożywki. Przygotowanie próbek do badań, wykonanie posiewów i ich inkubacja. Odczytanie
wyników i interpretacja.
29-30. Określanie pozostałości substancji chemicznych i biologicznych w żywności - Zasady
oznaczania pozostałości biologicznych i chemicznych w mięsie i przetworach. Aparatura,
sprzęt oraz metody oznaczeń. Przygotowanie próbek do wykonania oznaczeń. Wykonanie
oznaczeń oraz odczyt i interpretacja wyników.
Literatura
1.
Prost E.: „Zwierzęta rzeźne i mięso – ocena i
higiena. Lubelskie Towarzystwo Naukowe. Lublin 2006
2.
Atlas of Meat Inspection Pathology.
Agricultural Research Service. United States Department of Agriculture. Handbook No. 367.
3.
Boroń – Kaczmarska A., Furowicz A.: Choroby
odzwierzęce przenoszone drogą pokarmową. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
1999.
4.
Tropiło J.:Badanie
weterynaryjna dziczyzny. Wydawnictwo SGGW Warszawa 1998.
5.
Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu
Europejskiego
i
Rady
z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie higieny środków spożywczych
6.
Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 29 kwietnia 2004 roku ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w
odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego.
7.
Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu
Europejskiego
i
Rady
z dnia 29 kwietnia 2004 roku ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji
urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego.
8.
Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 30 kwietnia 2004 roku w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu
sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi
i
ocena
sanitarno-
zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt.
9.
Ustawa z dnia 16 grudnia
(Dz. U. nr 17 poz. 127).
10.
2005
roku
o
produktach
pochodzenia
zwierzęcego
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z
dnia 15 listopada 2005 roku w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków
spożywczych
(Dz.
U.
nr
338/1
z 22.12.2005).
11.
bezpieczeństwie
i żywienia (Dz. U. nr 171 poz. 1225).
12.
Ustawa z dnia 25 sierpnia
żywności
2006 roku o
Polskie Normy dotyczące badań chemicznych,
parazytologicznych
i mikrobiologicznych mięsa i produktów mięsnych.
Regulamin + BHP
Informacja o zasadach zaliczania przedmiotów prowadzonych
w Katedrze Weterynaryjnej Ochrony Zdrowia Publicznego
1. Studenci obowiązani są przygotować się teoretycznie do każdego ćwiczenia z literatury
wskazanej przez prowadzącego zajęcia.
2. Więcej niż trzy nieobecności na ćwiczeniach powodują nie uzyskanie zaliczenia ćwiczeń
w danym semestrze:

nieobecności na ćwiczeniach student zalicza u osoby prowadzącej dane ćwiczenie;

w celu uzyskania zaliczenia nieobecności na ćwiczeniach student zobowiązany jest w możliwie
najkrótszym terminie przyswoić materiał ćwiczeniowy oraz przedstawić pisemne opracowanie
tematyki danego ćwiczenia; które należy zaliczyć w tygodniu poprzedzającym kolokwium.

pod pisemnym opracowaniem tematyki prowadzący wpisuje imię i nazwisko studenta, datę,
podpis oraz zaliczenie nieobecności. Na tej podstawie na kolejnych ćwiczeniach (podczas
sprawdzania obecności) student uzyskuje wpis zaliczenia do dziennika;

zaliczenie
odbywa
się
w
godzinach
konsultacji
lub
w
wyznaczonym
terminie
przez prowadzącego;

w przypadku nie zaliczenia nieobecności na zajęciach student otrzymuje ocenę niedostateczną
z pierwszego terminu kolokwium;

nie ma obowiązku usprawiedliwiania nieobecności ćwiczeń z wyjątkiem ćwiczeń, na których jest
repetytorium. Nieobecność na poszczególnych terminach kolokwium musi być usprawiedliwiana.
Brak usprawiedliwienia jest równoznaczny z otrzymaniem z danego terminu kolokwium oceny
niedostatecznej.
3. Samowolna zamiana grup ćwiczeniowych jest niedopuszczalna.
4.
Przy wystawianiu ocen semestralnych będą brane pod uwagę następujące czynniki:

aktywność na ćwiczeniach;

oceny otrzymane na kolokwium,

obecności i nieobecności na ćwiczeniach.
6. Stopnie uzyskane przy zaliczeniu semestru będą miały wpływ na ocenę egzaminacyjną. Przy ocenie
egzaminacyjnej będzie też brana pod uwagę aktywność studentów na ćwiczeniach
i wykładach.
7. Na ćwiczeniach obowiązują: biały, czysty fartuch ochronny oraz ochraniacze na obuwie.
Przepisy BHP
1. Należy zapoznać się wcześniej z tematem kolejnych ćwiczeń i przystępować do nich
przygotowanym;
2. W pracowni obowiązuje noszenie czystego, białego fartucha laboratoryjnego, obuwia
ochronnego, długie włosy muszą być związane;
3. Po wejściu do pracowni należy zając od razu swoje stanowisko pracy;
4. Do czasu rozpoczęcia ćwiczeń i otrzymania odpowiednich instrukcji (poleceń) nie wolno
dotykać przygotowanych materiałów, preparatów i przyrządów, nie wolno otwierać
ustawionych na stole naczyń i probówek, w żadnym przypadku nie należy samowolnie
uruchamiać przyrządów, aparatów, maszyn;
5. Przed przystąpieniem do jakiejkolwiek czynności należy przygotować należycie miejsce
pracy;
6. Podczas ćwiczeń należy zachowywać spokój, porządek i czystość oraz unikać niepotrzebnego
opuszczania swego miejsca;
7. Należy prowadzić odpowiednia dokumentację wykonywanych czynności, potrzebną do
bieżącej kontroli i zaliczenia ćwiczeń;
8. Próbki, preparaty, naczynia należy odpowiednio oznaczać, by nie było wątpliwości z czym
mamy do czynienia;
9. Na wszelkie nawet drobne nieosłonięte rany na rekach należy założyć opatrunek
zabezpieczający oraz lateksowe rękawiczki ochronne;
10. Podczas pracy nie należy dotykać ust, nosa, oczu, aby się nie zakazić. W pracowni
obowiązuje zakaz : palenia papierosów, przynoszenia, spożywania pokarmów, napojów i
żucia gumy, czesania się i wykonywania makijażu;
11. Operując zakaźnym materiałem, należy postępować ściśle według wskazówek osoby
prowadzącej ćwiczenia;
12. Nie wolno dotykać palcami zakaźnego materiału, można to robić wyłącznie instrumentami;
13. Nigdy nie kłaść badanego materiału i używanych narzędzi wprost na stole laboratoryjnym,
lecz na odpowiednie tace, do odpowiednich naczyń, lub na folie do tego przygotowaną;
14. Nie wolno kłaść na stole korków lub kapsli do naczyń z hodowlami drobnoustrojów,
materiałem zakaźnym i pożywkami do posiewów;
15. Użyte ,pęsety, nożyczki, noże, bagietki i inne narzędzia laboratoryjne odkaża się w płomieniu
palnika, a pipety, szkiełka podstawowe i nakrywkowe umieszcza się w naczyniu z płynem
dezynfekcyjnym lub odkłada na miejsce oznaczone napisem „materiał zakaźny”;
16. Należy zwracać uwagę, aby szklane naczynia zawierające materiał zakaźny nie uległy
stłuczeniu;
17. Każde podejrzenie zakażenia należy natychmiast zgłosić prowadzącemu ćwiczenia;
18. W czasie zajęć z zakaźnym materiałem nie wolno przyjmować w pracowni osób
postronnych, jak również wychodzić z pracowni bez uprzedniego zgłoszenia się u osoby
prowadzącej ćwiczenia;
19. Z pracowni nie wolno wynosić żadnych przyrządów, narzędzi ani materiałów;
20. Już podczas pierwszych ćwiczeń należy się zapoznać z rozmieszczeniem wyjść głównych i
ewakuacyjnych pracowni, z rozmieszczeniem sprzętu przeciwpożarowego i jego obsługą;
21. Należy mieć na uwadze, że praca z łatwopalnymi materiałami i nieostrożne obchodzenie się z
ogniem może doprowadzić do zapalenia się łatwopalnych materiałów, ubrania, włosów,
wywołania pożaru w pomieszczeniu, zatrucia gazem ziemnym lub eksplozji gazu w
pomieszczeniu;
22. Nie wolno stawiać palnika przy łatwopalnym materiale, zwłaszcza takim jak : eter, alkohol,
wata itp.;
23. Prace z lotnymi związkami chemicznymi, silnymi truciznami, środkami odurzającymi należy
wykonywać pod wyciągiem;
24. Należy korzystać w miarę potrzeby ze środków ochrony osobistej, takich jak : rękawice
gumowe, lateksowe, okulary ochronne, gumowy fartuch, maska;
25. We wszystkich przypadkach, gdy jest to możliwe, należy stosować automatyczne
mikropipety, urządzenia odsysające, przyrządy do naciągania płynu do pipet miarowych i
jego wydalania;
26. Niebezpiecznych trucizn, np. : cyjanku potasu, lotnych związków chemicznych, substancji
oznaczonych jako karcinogenne i stężonych kwasów, nigdy nie wolno naciągać do pipet
ustami, lecz za pomocą gumowego balonika lub strzykawki podłączonej wężykiem
gumowym do pipety;
27. Należy chronić oczy i skórę przed bezpośrednim działaniem ultrafioletowych promieni lamp
bakteriobójczych.;
28. W trakcie uruchamiania aparatów laboratoryjnych lub posługiwania się specjalnymi
aparatami i przyrządami należy postępować zgodnie z instrukcją, a w razie wątpliwości
wszystkich szczegółów zapytać ponownie osobę prowadzącą o instruktaż;
29. Po zakończeniu ćwiczeń należy pozostawić stanowisko pracy w należytym porządku.
Otrzymane materiały i przyrządy należy ułożyć lub ustawić w taki sam sposób, w jakim je
zastano. Przed opuszczeniem sali zgasić palnik i sprawdzić czy gaz jest dokładnie zamknięty,
zamknąć krany z wodą . Ostatnia wychodząca osoba sprawdza dokładność wypełnienia tego
obowiązku;
30. Po ukończeniu ćwiczeń należy: zdezynfekować ręce płynem dezynfekującym, umyć ręce
dokładnie wodą z mydłem, spłukać całkowicie mydło.
Godziny konsultacji
prof. dr hab. Jan Uradziński – środa godz.10ºº- 11 ºº
dr Marta Pastuszczak – Frąk - czwartek godz. 10ºº- 12 ºº
Praktyki wakacyjne, program + regulamin
REGULAMIN
praktyki z zakresu higieny zwierząt rzeźnych i mięsa dla studentów po IV-tym roku
Wydziału Medycyny Weterynaryjnej UWM w Olsztynie
Prawa i obowiązki studenta
Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1991 w sprawie praktyk studentów
szkół wyższych ( Dz.U. Nr 73 poz 323 ) oraz programu dydaktycznego Wydziału Medycyny Weterynaryjnej z
zakresu praktyki studentów w ramach Higieny Zwierząt Rzeźnych ustala się co następuje:
Praktyka z zakresu badania zwierząt rzeźnych i mięsa stanowi istotny składnik przygotowania
studentów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej do pracy zawodowej w Inspekcji Weterynaryjnej (I W).
Zgodnie z planem praktyka odbywa się po IV roku studiów w miesiącach: lipiec, sierpień lub
wrzesień, w turnusach dwutygodniowych.
Studenci obowiązani są do:
1. Zapoznania się z programem praktyki oraz charakterem pracy zakładu, w którym odbywają praktykę.
2. Zgłoszenia się do właściwego lekarza weterynarii I W w dniu rozpoczęcia praktyki o godz.8 00.
3. Właściwego reprezentowania Uczelni oraz wykazania się nienaganną postawą, godną studenta.
4. Sumiennego wykonywania zadań wynikających z programu i harmonogramu praktyk, a także z poleceń
właściwego lekarza weterynarii I W sprawującego opiekę podczas
praktyki, bezpośrednich
zwierzchników w miejscu pracy i opiekuna dydaktycznego praktyk.
5. Starannego prowadzenia na bieżąco wymaganej dokumentacji (dzienniczek praktyk potwierdzony przez
lekarza weterynarii I W), z którą student powinien zgłosić się na początku roku akademickiego w
Katedrze Weterynaryjnej Ochrony Zdrowia Publicznego
6. Noszenie na terenie zakładu odzieży ochronnej.
Program praktyk
W czasie odbywania praktyki student powinien poznać:
•
Strukturę organizacyjną zakładu mięsnego a w nim Inspekcji Weterynaryjnej
•
Przepisy dotyczące BHP w zakładzie mięsnym.
•
Nadzór san. - wet. nad skupem zwierząt rzeźnych, warunki transportu zwierząt, oraz wpływ obrotu na
organizm zwierząt, na ubytki wagowe i jakość surowców rzeźnych.
•
Czynność lekarza I.W. po przybyciu transportu zwierząt do zakładów mięsnych.
•
Segregacja zwierząt podczas wyładunku oraz postępowanie ze zwierzętami zdrowymi, podejrzanymi
o chorobę oraz chorymi.
•
Sposób i warunki egzekwowania odpoczynku i głodówki przedubojowej oraz cel tych zabiegów.
•
Technikę badania przedubojowego.
•
Warunki przetrzymywania i obchodzenia się ze zwierzętami w magazynach żywca.
•
Metody oszałamiania i uboju zwierząt rzeźnych.
•
Zasady zdejmowania skóry, oparzenia, usuwania szczeciny oraz wytrzewiania zwierząt.
•
Technikę badania poubojowego rutynowego i szczegółowego bydła dużego, cieląt, owiec, kóz, świń i
koni.
•
Zasady pobierania próbek do badania trichinoskopowego i bakteriologicznego oraz technikę badania
trichinoskopowego.
•
Postępowanie san. - wet. przy ubojach zwierząt chorych oraz ubojach z konieczności.
•
Zasady pracy lekarza wet. w rzeźni sanitarnej.
•
Ocenę poubojową zwierząt dotkniętych chorobami zakaźnymi, pasożytniczymi oraz ocenę w przypadku
odchyleń jakościowych mięsa.
•
Postępowanie z mięsem mniej wartościowym, warunkowo-zdatnym i niezdatnym do spożycia.
•
Czyszczenie i dezynfekcję pomieszczeń i urządzeń w rzeźni oraz środków transportu do przewozu zwierząt
mięsa.
•
Zasady oczyszczania ścieków w zakładach mięsnych.
•
Wymagania sanitarne dotyczące lokalizacji i budowy rzeźni oraz pomieszczeń i procesów produkcyjnych.
•
Prowadzenie dokumentacji i całokształt pracy kancelaryjnej I.W. w rzeźni.
•
Podstawowe przepisy z zakresu obrotu, uboju i badań san. - wet. zwierząt rzeźnych i mięsa.
Powyższe punkty należy równocześnie traktować jako pytania do zaliczenia praktyki.
Praktyka studencka stanowi nieodłączną część procesu dydaktyczno - wychowawczego i podlega
obowiązkowemu zaliczeniu równorzędnie z innymi zajęciami w ramach Higieny Zwierząt Rzeźnych.
związku z tym
W
student zobowiązany jest do szczegółowego prowadzenia dziennika praktyk. Zaliczenie
praktyki odbędzie się w Katedrze Weterynaryjnej Ochrony Zdrowia Publicznego na podstawie
sprawdzenia zdobytych przez studenta wiadomości.