Dziejsza Francja - Polska Fundacja im. Roberta Schumana

FRANCJA
dla
każdego
12. seminarium 18 kwietnia 2012 roku
Koordynator: Joanna Różycka­Thiriet [email protected]
Temat: Stosunki Francja­Rosja 20 lat po upadku ZSRR
Goście:
–
dr Andrzej Szeptycki, Instytut Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
–
Marek Menkiszak, kierownik Zespołu Rosyjskiego w Ośrodku Studiów Wschodnich SŁOWNICZEK PRZETRWANIA
Le Quai d'Orsay [le ke dorse] – nazwa jednego z bulwarów nad Sekwaną
w Paryżu. Pod numerem 37 znajduje się tam pałac, który od połowy XIX wieku zajmuje francuskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Stąd też w potocznym języku, również w Polsce, wyrażenie Quai d'Orsay oznacza francuski MSZ. Francuzi lubią zresztą takie skróty i często określają swoje instytucje od nazwy miejsc, gdzie się mieszczą. Np. Matignon to urząd premiera Rady Ministrów (wyrażenie również pochodzi od nazwy pałacu), Bercy oznacza Ministerstwo Finansów (od dzielnicy Paryża, gdzie mieści się ten resort).
L’ours russe [lurs rus] – rosyjski niedźwiedź. Wyrażenie używane niekiedy we Francji w odniesieniu do Rosji. Poutine [putin] – Władimir Putin, nowy (stary) prezydent Rosji. Polacy mogą być niekiedy zdziwieni francuską transkrypcją rosyjskich nazwisk, która nie przypomina polskiej. Najwięcej zagwozdki sprawiają Francuzom dźwięki, które u nich nie występują. I tak «ch» wymawiają jak «k» (np. były oligarcha Mikhail Khodorkovski), «ł» jak «l» (np. minister spraw zagranicznych Sergueï Lavrov),
a «cz» staje się «tch» (np. Piotr Tchaïkovski). Kiedy znamy podstawowe zasady transkrypcji, odnalezienie rosyjskiego oryginalnego brzmienia staje się nieco łatwiejsze.
L’alliance de revers [laliąs de rewer] – sojusz oskrzydlający wroga od tyłu.
W swojej polityce zagranicznej Francja tradycyjnie zawiązywała sojusze,
z państwami położonymi na tyłach wroga. Taką rolę pełniła też Rosja, położona na Wschód od wroga, jakim były Prusy (1892­1917). Za czasów de Gaulle'a dobre relacje Francji z Rosją miały być przeciwwagą dla Stanów Zjednoczonych. Le bistro [le bistro] – mała kafejka lub restauracja. Według jednej z wersji, aczkolwiek wątpliwej historycznie, słowo to ma pochodzić z języka rosyjskiego. Żołnierze rosyjscy okupujący Paryż w 1814 roku mieli wołać do obsługi «bystro, bystro», aby zostać szybko obsłużeni. PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET
Urodzona w 1929 roku w Paryżu Hélène Carrère d'Encausse (z domu Zourabichvili) jest historykiem, sowietologiem. Jej rodzina utraciła po rewolucji bolszewickiej dawną świetność i wyemigrowała do Francji. Carrère d'Encausse wykładała historię na Sorbonie,
a następnie w Instytucie Studiów Politycznych w Paryżu. W 1990 roku wybrana została na członka Akademii Francuskiej, a od 1999 roku jest jej wieczystym sekretarzem. Znana jest z tego, że w 1978 roku przepowiedziała w swojej książce L'Empire éclaté rozpad Związku Radzieckiego (choć podała błędne przyczyny – miało to wynikać z różnic w potencjale demograficznym europejskich i azjatyckich republik ZSRR). Jest autorką wielu książek na temat Rosji, w tym biografii Lenina, Stalina czy Katarzyny II. W 1994 roku została wybrana do Parlamentu Europejskiego. Odznaczona m.in. Legią Honorową i belgijskim orderem Leopolda. JAK TO SIĘ JE, CZYLI O FRANCUSKICH ZWYCZAJACH
Les vacances de Pâques – wakacje wielkanocne, inaczej zwane wiosennymi. Polscy uczniowie mogą tylko zazdrościć, że ich francuscy rówieśnicy mają aż tyle ferii. Oprócz 2 miesięcy w lecie, mają także tydzień wolnego na Wszystkich Świętych, tyle wolnego co Polacy na Boże Narodzenie, 2 tygodnie ferii zimowych oraz 2 tygodnie ferii wiosennych. INTERNET – CO W TRAWIE PISZCZY
www.diplomatie.gouv.fr – strona francuskiego Ministerstw Spraw Zagranicznych i Europejskich. Dostępna w języku francuskim, angielskim, hiszpańskim, arabskim i chińskim. Na stronie znajdują się m.in. informacje
o tym, jak studiować we Francji, opis stosunków Francji z danymi krajami,
a także porady dla Francuzów udających się za granicę.I tak osobom udającym się do Rosji (zwłaszcza Moskwy) doradza się zwiększoną czujność w miejscach publicznych i środkach transportu w stosunku do podejrzanych osób oraz bagaży. Organizatorem seminariów jest Polska Fundacja im. Roberta Schumana
Partnerem seminariów jest Fundacja Roberta Schumana w Paryżu
Działania Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana są współfinansowane przez Unię
Europejską, ze środków programu Europa dla Obywateli