Budzenie empatii

Budzenie empatii - scenariusz zająć
Przedmiot – Wychowanie do życia w rodzinie
Temat – Budzenie empatii
Klasa – VI
Czas zajęć – 45 min
Cele:
•
uczeń potrafi odczytywać emocje innych
•
uczeń uświadamia sobie wpływ zachowania i działania ludzi na nastrój i
samopoczucie innych
•
uczeń potrafi oceniać zachowanie swoje i innych
•
uczeń potrafi podjąć działania zmierzające do naprawy swojego ewentualnego
nieodpowiedniego zachowania wobec innych
Metody:
•
aktywizujące - „burza mózgów”, zabawa integracyjna „Kwiatek”, elementy dramy zabawa „Jakie to uczucie”,
•
słowne - dyskusja, praca w oparciu o aktywne słuchanie opowiadania
Formy : praca w grupach, praca indywidualna, praca zbiorowa
Środki :
•
rysunki konturowe przedstawiające kwiatek dla każdego ucznia
•
małe karteczki, pisaki
•
duże papierowe serce
•
opowiadanie o Tomku
Przebieg:
1. Zabawa integracyjna „Kwiatek”
Nauczyciel rozdaje uczniom rysunek konturowy przedstawiający kwiatek z trzema
płatkami. Uczniowie w środku kwiatka wpisują imię koleżanki, (kolegi) siedzącej obok,
a następnie na każdym płatku piszą trzy pozytywne cechy tej osoby, później wymieniają się
kwiatkami. Chętne osoby czytają głośno, co napisały o swoim sąsiedzie.
2. Ćwiczenie pt.„Mój dobry i zły dzień”
Nauczyciel prosi uczniów aby dobrali się w trójki. Rozdaje kartki papieru oraz pisaki.
Następnie poleca im by przypomnieli sobie jeden dzień, w którym czuli się bardzo szczęśliwi,
1 Marzanna Suda – SOSW w Toruniu zadowoleni, coś udało im się zrobić oraz jeden dzień, w którym czuli się nieszczęśliwi
i smutni, spotkała ich przykrość. Zadaniem uczniów jest zapisanie na kartkach jak czuli się w
tych dniach, jaki mieli nastrój, w jaki sposób się zachowywali.
Następnie wybrane osoby z grup omawiają swoją pracę, nauczyciel zapisuje w dwóch
kolumnach na tablicy odczucia i zachowania dzieci związane z „dobrym i złym dniem”.
Na zakończenie ćwiczenia pytamy uczniów o to, jaki wpływ na nasz nastrój i humor mają
inni ludzie.
3. „Historia jednego z nas”
W dyskusji podsumowującej poprzednie ćwiczenie uczniowie dochodzą do wniosku, że
na nasze samopoczucie i wewnętrzną radość duży wpływ mają inne osoby. Jeśli ludzie są dla
nas mili i dobrzy, czujemy się wspaniale. Jeśli jednak spotykają nas przykrości od innych
przestajemy czuć się dobrze. Nasze wewnętrzne szczęście zaczyna się zmniejszać.
Nauczyciel proponuje uczniom wysłuchanie pewnej historii. Przed jej opowiedzeniem
uczniowie ustalają imię głównego bohatera oraz jego wiek.
Po nadaniu chłopcu imienia np. Tomek, nauczyciel przywiesza na tablicy duże papierowe
serce i informuje uczniów, że jest to „wewnętrzne szczęście” Tomka ( dobre samopoczucie,
radość życia).
Następnie prosi uczniów, aby w czasie słuchania historii- w momencie, kiedy uznają, że
Tomka spotyka przykrość ze strony innych ludzi – podnosili rękę i mówili „stop”, a następnie
podchodzili do tablicy i odrywali kawałek papierowego serca.
Historia jednego z nas
•
Tomek chodzi do szóstej klasy. Jego nieszczęścia zaczęły się dwa miesiące
temu. Miał kiepską formę podczas meczu piłki nożnej i przepuścił dwie bramki.
Koledzy z klasy byli wściekli, że znowu przegrali z VIb i ze złości wyrzucili Tomka
z drużyny, chociaż był bardzo dobrym bramkarzem. Wszyscy zaczęli mu za to
strasznie dokuczać i przezywać go. Tomek nie mógł przejść przez korytarz, aby go nie
wyśmiano. Któregoś dnia, po lekcjach Tomek zauważył, że ktoś pomalował jego
kurtkę niezmywalnym flamastrem. Był zrozpaczony. W następnym tygodniu
dowiedział się, że cała klasa plotkuje na temat jego donoszenia nauczycielom. Tomek
wiedział, że to absolutne kłamstwo ale nie mógł tego wyjaśnić, bo nikt nie chciał
z nim rozmawiać. Nie zaproszono go nawet na prywatkę klasową. Tomek czuł się
coraz gorzej, nie miał ochoty wychodzić z domu ani odrabiać lekcji.
2 Marzanna Suda – SOSW w Toruniu Po przeczytaniu historii pytamy uczniów o to, jakie uczucia mogły towarzyszyć Tomkowi
w trakcie kolejnych „katastrof”, co się stało z jego „wewnętrznym szczęściem”?
Nawiązując do odrywania kawałków serca uczniowie dochodzą do wniosku, że każdy
z nas może skrzywdzić drugą osobę jeśli postępuje niedelikatnie, niesprawiedliwie czy
bezmyślnie.
4. Odbudowujemy „wewnętrzne szczęście”
Nauczyciel rozdaje grupom kawałki podartego serca i poleca by zastanowić się i napisać,
w jaki sposób można pomóc Tomkowi i odbudować jego „wewnętrzne szczęście”.
Następnie każda grupa przedstawia swoje propozycje, podchodzi do tablicy i dokleja
oderwany fragment.
Uczniowie podczas tych czynności dochodzą do bardzo ważnych wniosków, że odbudowa
wewnętrznego szczęścia jest możliwa ale bardzo trudna, a wyrządzone komuś krzywdy
zostawiają ślady.
5. Zabawa „ Jakie to uczucie”
Nauczyciel wybiera z klasy kilku ochotników, którzy kolejno przedstawiają za pomocą
mimiki i gestykulacji jakieś uczucie np. radość złość smutek itp. Zadaniem pozostałych dzieci
jest odgadnięcie jakie to uczucie.
6. Zadanie do przemyślenia w domu.
Uczniowie mają się zastanowić i napisać co mogą zrobić, by innym w ich klasie żyło się
lepiej.
Wykorzystano pozycję „Spójrz inaczej” A. Kołodziejczyka, E. Czemierowskiej.
3 Marzanna Suda – SOSW w Toruniu