zobacz

Zajęcia przeprowadzone w świetlicy w Szkole Podstawowej z Oddz. Integracyjnymi Nr 111w Łodzi
w dniu 8 grudnia 2009 r. przez Katarzynę Gostyńską, Katarzynę Macutkiewicz
Temat: Wyprawa do Krainy za Wielką Górę i spotkanie z Mikołajem
Cele ogólne:
Kształtowanie postawy życzliwości wobec innych
Wdrażanie do pielęgnowania tradycji
Rozwijanie wyobraźni i ekspresji ruchowej
Cele operacyjne – Po zajęciach uczeń:
określa gesty, słowa, które są wyrazem życzliwości wobec innych
nazywa pozytywne uczucia i emocje, i potrafi je wyrażać wobec innych
odróżnia dobre zachowania społeczne od złych
wymienia atrybuty związane z postacią św. Mikołaja
Metody: zabawa integracyjna, rozmowa, krzyżówka, opowiadanie, praca z tekstem (zadania dla grup),
ćwiczenie ruchowe (marsz fabularny), metoda ewaluacyjna (worek św. Mikołaja i kosz na śmieci)
Formy: indywidualna, grupowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne: pudełka z literami, tekst opowiadania „ Kraina za Wielką Górą”, koperty
z zadaniami dla 3 grup, ubranie Mikołaja, diagram krzyżówki, karta pracy z tekstem do uzupełnienia,
talizmany, muzyka relaksacyjna, karty memory do samodzielnego wykonania jako prezenty dla dzieci.
Literatura: ŚWIETLICA W SZKOLE – kwartalnik
Czas trwania zajęć: 45 min.
PRZEBIEG:
1. Wprowadzenie – zabawa integracyjna „Gest przyjęcia od serca do serca”
Przekazywanie swojego imienia „ od serca” (gest pokazuje i objaśnia nauczyciel) komuś w kole, a ta
osoba odbiera gest i swoje imię przekazuje kolejnej osobie.
2. Wyruszamy w podróż – zaproszenie do podróży „na niby” do Krainy za Wielką Górą – na spotkanie
z Tomkiem i tajemniczym staruszkiem – budowanie atmosfery zajęć poprzez marsz fabularny.
Ćwiczenie rozluźniające, relaksujące; przygotowanie do podróży (dzieci wykonują czynności podawane
w formie słownych komunikatów) - dzieci ubierają się, wkładają buty, czapki, kurtki pakują plecaki, itd.
Gdy są już gotowe, nauczyciel wręcza dzieciom talizmany podróży – magiczne znaczki (buciki,
serduszka, woreczki).
Następuje przejście do Krainy za Wielką Górą.
3. Witamy w Krainie
– Przywitanie; nauczycielka wita dzieci w Krainie za Wielką Górą i zaprasza do poznania pewnego
chłopca Tomka, który też kiedyś znalazł się w tej krainie.
Odczytanie przez nauczycielkę opowiadania „Kraina za Wielką Górą” cz. 1
W odległym miasteczku żył dziesięcioletni chłopiec Tomek. Nie był zbyt grzeczny i często sprawiał kłopoty
swoim rodzicom. Pewnej zimy wybrał się na sanki. Rodzice pozwalali mu zjeżdżać tylko z małych
pagórków. Prosili, żeby nie wchodził i nie zjeżdżał z wielkiej góry – dawnego toru saneczkowego – która
jest stroma i porośnięta drzewami. Tomek nie posłuchał rodziców. Wspiął się na wielką górę i postanowił
zjechać starym torem saneczkowym między drzewami. Usiadł wygodnie, poprawił plecak, odepchnął się
i zanim zdążył położyć nogi na płozach, pędził z szybkością wiatru. Stracił kontrolę nad sankami. Już
wydawało się, że uderzy w drzewo, kiedy nagle wjechał w ogromną zaspę śniegu. Przekoziołkował,
przestraszony otworzył oczy i zobaczył, że jest w zupełnie nieznanym miejscu. Tuż obok niego stał
staruszek z długą brodą. Pogroził Tomkowi palcem i powiedział: „Miałeś słuchać rodziców. Znowu byłeś
niegrzeczny. Musisz przekonać mnie swoim postępowaniem, że zasługujesz na to, żeby wrócić do domu”.
Po tych słowach zniknął, a Tomek ruszył drogą przed siebie. Po kilku minutach zobaczył domy. Idąc
w kierunku miasteczka, zauważył na jezdni duży, płócienny worek, z którego wysypywały się banknoty.
Niewiele myśląc, wziął worek i wepchnął go do plecaka. „Ale skarb! Jak wrócę do mamy z takimi
pieniędzmi, to na pewno nie będzie się na mnie złościć” – pomyślał.
W miasteczku spotkał smutnych ludzi. Wszyscy wokół rozmawiali o zaginięciu worka z ich wypłatami.
Tomek słuchał. Cdn
omówienie przeczytanego fragmentu tekstu
Jaki był Tomek? Czy podoba wam się zachowanie Tomka? Jak powinien postąpić Tomek ze znalezionym
workiem?
odczytanie opowiadania cz. 2 – „Posłuchajmy dalej co zrobił Tomek …”
Tomek już wiedział, co zrobi. Podszedł do grupki ludzi i zapytał o najbliższy posterunek policji. Tam
oddał znaleziony worek z pieniędzmi. Wieść rozniosła się lotem błyskawicy. Już chwilę potem do Tomka
podchodzili mieszkańcy miasteczka i serdecznie mu dziękowali. I wtedy znów pojawił się znajomy
staruszek. Tym razem był uśmiechnięty. Uściskał mu dłoń i w tym samym momencie Tomek znalazł się
przed drzwiami swojego domu. Nie wiedział, czy to wszystko co mu się przydarzyło było snem czy
prawda.
omówienie przeczytanego fragmentu tekstu
 Czy uważacie, że dobre rozwiązanie wybrał Tomek? Jak teraz oceniacie zachowanie Tomka? Czy
Tomek zasłużył, żeby wrócić do domu? Jak myślicie dlaczego staruszek był uśmiechnięty, gdy znów się
zjawił obok Tomka? Kim był ten tajemniczy staruszek?
4. Szukamy prezentów – dzieci mają zadanie odnaleźć ukryte w świetlicy pudełeczka; siedem prezentów
z napisanymi literkami. Z odnalezionych pudełeczek układają imię tajemniczego staruszka
z opowiadania. (MIKOŁAJ). Na zakończenie tego ćwiczenia nauczycielka mówi: Teraz już wiemy kim
był tajemniczy staruszek.
5.Zadania z Mikołajem - praca w 3 grupach. Nauczycielka prosi dzieci o dobranie się w trzy grupy wg
posiadanych talizmanów podróży. Każda grupa wybiera sobie odpowiednią kopertę z zadaniem do
wykonania.
 Grupy przystępują do pracy.
GRUPA I – otrzymuje elementy stroju św. Mikołaja. Dzieci wychodzą poza świetlicę. Mają zadanie
ubrać wybrane dziecko w strój. Prezentacja polega na określeniu przez pozostałe dzieci, z czego składa
się strój Mikołaja. Mikołaj mówi, komu i dlaczego rozdaje prezenty.
GRUPA II – rozwiązuje krzyżówkę z hasłem: WITAM WAS ! MIKOŁAJ
GRUPA III – otrzymuje tekst „Tajemnica świętego Mikołaja”. Zadanie polega na uzupełnieniu luk
odpowiednimi wyrazami.
 Dzieci siadają w kole. Prezentują wyniki pracy w grupach.
6. „Niekosztowne prezenty” – zabawa w kole. Nauczycielka objaśnia, że nie zawsze musimy
obdarowywać się prezentami rzeczowymi, materialnymi. Czasami możemy sprawić komuś radość
prezentem, którego nie trzeba kupować, obdarowując go uściskiem ręki, przytuleniem, pogłaskaniem itp.
Nauczycielka odwołuje się do wcześniejszych zajęć – dzieci robiły kartki świąteczne dla staruszków
z domu dziennego pobytu oraz zabawki ze skrawka dla chorych dzieci. Dzieci siedzą w kręgu,
nauczycielka mówi: „Proszę, obdarujmy się teraz życzliwością”. Dzieci przekazują sobie życzliwość
w sposób symboliczny i wg własnego pomysłu.
7. Zaczarowane talizmany – dzieci siedząc w kole zastanawiają się, jaki związek mają ich talizmany
podróży z Mikołajem i nazywają uczucia im towarzyszące.
serce – dobroć Mikołaja
buty – długa, daleka droga, jaką musi pokonać, żeby odwiedzić wszystkie dzieci
worek – podarunki, które rozdaje
8. Przygotowanie do powrotu. Nauczycielka dziękuje dzieciom za wspaniałą podróż, w czasie której
dowiedzieli się, że na prezenty trzeba zasłużyć dobrym zachowaniem. Ukierunkowuje rozmowę
z dziećmi na wysnucie wniosku, że w opowiadaniu Tomek musiał wykazać się dobrym zachowaniem,
aby wrócić do domu (czarodziejski powrót do domu można porównać do otrzymywanych podarków od
Mikołaja) oraz że radość dają nie tylko prezenty kupione w sklepie ale i te, które otrzymujemy jako gesty
życzliwości od innych. Przypomina, że radość czerpiemy również wtedy, gdy to my obdarowujemy
innych, nie zapominamy o biednych i samotnych. Informuje, że w największym prezencie z literką M są
ukryte niespodzianki dla dzieci (cukierki i karty do samodzielnego wykonania gry memory o tematyce
świątecznej). Dzieci zabierają pudełko i wyruszają „w drogę powrotną” do świetlicy szkolnej.
9. Ewaluacja. Nauczycielka zwraca się do dzieci:
Proszę, aby każde dziecko, któremu podobało się nasze spotkanie i dobrze się czuło w trakcie zabawy wrzuciło swój talizman do worka Mikołaja. Jeśli komuś się nie podobały zajęcia niech wrzuci swój
talizman do kosza na śmieci.