Uprawa borówki amerykańskiej

Uprawa borówki amerykańskiej
Warunki, jakie należy spełnić, aby osiągnąć sukces w uprawie.
KLIMAT
Warunki klimatyczne Polski, poza rejonami najdalej wysuniętymi na północny-wschód, są
odpowiednie do uprawy borówki. Znane są dobrze owocujące plantacje na terenie całego kraju,
w tym w rejonie Białegostoku. Jednak nawet w najcieplejszych rejonach może dojść do
wymarznięcia plantacji, z powodu niewłaściwie wybranego stanowiska.
STANOWISKO
Krzewy borówki wymagają dużego nasłonecznienia, dlatego też nie należy ich sadzić w
miejscach gdzie np. duże drzewa rzucają cień. Plantacji nie należy również zakładać w
kotlinach i zagłębieniach terenu, ponieważ spływające zimne powietrze spowoduje
przemarznięcie kwiatów, a nawet samych krzewów. Najlepszym stanowiskiem są rejony płaskie
lub zlokalizowane na wzniesieniach.
ZAKŁADANIE PLANTACJI.
Gleba.
Borówka w porównaniu do innych roślin sadowniczych, ma odmienne wymagania. Jednym z
nich jest wysoka kwasowość gleby, która musi mieścić się pomiędzy 4-5 pH. Jeżeli rodzima
gleba ma wyższą wartość pH należy ją zakwasić stosując siarkę. Aby obniżyć pH gleby o jeden
stopień należy zastosować na glebach lekkich 10 kg siarki na 1 ar. Na glebach cięższych, w
celu uzyskania takich samych efektów, należy dawkę zwiększyć do 20kg. Po zastosowaniu
siarki glebę należy dokładnie wymieszać np. glebogryzarką. Jeżeli gleba jest zbyt zasadowa,
korzenie nie będą w stanie pobrać żelaza z gleby. Niedobór żelaza będzie się objawiał chlorozą
blaszki liściowej, przy zielonym unerwieniu liścia.
Większość naszych gleb spełnia wymagania kwasowości, natomiast pod względem struktury
jest już znacznie gorzej, ponieważ znaczna część ziem jest zbyt zwięzła. Najlepszymi miejscami
do uprawy borówki są kwaśne torfowiska o niezbyt wysokim poziomie wód gruntowych.
Odpowiednie są również kwaśne, lekkie, przewiewne i dostatecznie wilgotne gleby, o możliwie
jak największej zawartości próchnicy. Gleby piaszczyste również mogą być przydatne, jeżeli
przed sadzeniem wzbogacimy je w próchnicę, stosując do tego celu np. kilkuletnie trociny drzew
iglastych. Stosując odpowiednią agrotechnikę możemy jednak z powodzeniem uprawiać krzewy
1/5
Uprawa borówki amerykańskiej
i na innych terenach.
Sadzenie krzewów.
Krzewy borówki amerykańskiej sadzimy w miejscu o dużym nasłonecznieniu, aby owocowanie
było obfite, a owoce słodkie i soczyste.
Aby prawidłowo przygotować pole pod uprawę borówki należy zaorać je w roku
poprzedzającym sadzenie. Ważne jest, aby dokładnie zniszczyć chwasty trwałe, np. stosując
preparat herbicydowy. W kolejnym roku, możliwie jak najwcześniej wiosną, należy przystąpić do
sadzenia borówki. W pierwszej kolejności rozplanowujemy rzędy, w których posadzimy
borówkę. Powinny one przebiegać w kierunku północ-południe, co gwarantuje prawidłowe
nasłonecznienie krzewów. Jeżeli jednak występują duże spadki terenu, krzewy sadzimy
prostopadle do nachylenia. Odległości między krzewami w rzędzie powinny wynosić około 1
metra, a odległości między rzędami 3 metry. Przygotowanie stanowisk rozpoczynamy od
wyorania możliwie jak największej bruzdy w miejscach rzędów, gdzie mają być sadzone krzewy.
Następnie, wypełniamy je masą organiczną np. kwaśnym torfem, torfem zmieszanym z
piaskiem lub przekompostowanymi trocinami z korą sosnową i wyrównujemy teren
glebogryzarką. Krzewy sadzimy nieco głębiej niż rosły w pojemniku, a następnie obficie
podlewamy. Jeżeli poziom wód gruntowych jest wysoki, lub kiedy ziemia macierzysta jest
zwięzła, gliniasta, należy krzewy posadzić wyżej niż poziom gruntu, na około 30cm wałach.
Bardzo korzystnym i często stosowanym zabiegiem po posadzeniu krzewów jest ściółkowanie
plantacji. Do tego celu stosuje się trociny drzew iglastych lub korę sosnową. Ściółka stwarza
bardzo korzystne warunki do rozwoju borówki, ze względu na to, że zatrzymuje wodę, utrzymuje
stałe pH, dostarcza roślinom składników pokarmowych w trakcie swojego rozkładu, zimą chroni
przed przemarznięciem, a latem przed przesuszeniem. Ściółka częściowo zabezpiecza również
przed chwastami, które nie są pożądane na plantacjach borówki. Niszczymy je mechanicznie
lub stosując herbicydy.
WODA
Niemal wszystkie plantacje w mniejszym lub większym stopniu wymagają podlewania. Ważnym
elementem decydującym o powodzeniu w uprawie jest jakość wody. Najlepiej, jeżeli możemy
nawadniać plantacje wodą z naturalnych bądź sztucznych zbiorników czy też rzek. Woda ze
studni głębinowej najczęściej zawiera wiele minerałów, dlatego też nie nadaje się do
deszczowania plantacji, ponieważ tworzące się osady na owocach dyskwalifikują je jako
materiał handlowy. Taką wodą możemy nawadniać jedynie systemem kropelkowym.
2/5
Uprawa borówki amerykańskiej
Borówka ze względu na płytki system korzeniowy jest wrażliwa na susze, dlatego plantacje
wymagają nawadniania, szczególnie w okresie wiosennym i letnim. Do tego celu najczęściej
stosuje się systemy deszczujące, które można stosować również w czasie przymrozków, co
chroni rośliny przed przemarznięciem. Wykorzystywane jest również nawadnianie kropelkowe,
czyli wprowadzanie wody punktowo pod roślinę, bezpośrednio do gleby. Taki system umożliwia
również stosowanie nawozów płynnych do fertygacji.
NAWOŻENIE.
W porównaniu do innych drzew i krzewów owocowych borówka amerykańska ma nieduże
wymagania pokarmowe. Prawidłowe nawożenie jest jednak kluczowym elementem niezbędnym
do powodzenia w uprawie, gdyż borówka ze względu na płytki system korzeniowy nie pobiera
substancji pokarmowych z niższych, zasobnych partii gleby. Niedobór składników pokarmowych
może natomiast wywołać różne objawy np. żółte wybarwienie liści, słaby wzrost lub jego
zahamowanie, niskie plony, podatność na infekcje. Borówka wymaga nawożenia doglebowego,
posypowego. Można również stosować nawozy rozpuszczalne w wodzie (fertygacja), co jest
bardziej precyzyjne i łatwiejsze w kontrolowaniu oraz pozwala na zużycie mniejszych ilości
nawozu. Dolistnie stosuje się nawożenie uzupełniające azot (nawożenie mocznikiem) i
mikroskładniki. Łatwo wymywane składniki (azot) należy wprowadzać do gleby kilka razy
rocznie, natomiast inne, które pozostają w glebie, co 2-4 lata.
Nawożenie azotem.
Do nawozów azotowych zaliczamy np. siarczan amonowy, saletrę amonową czy mocznik.
Zaleca się, aby w ciągu roku krzewy nawozić 2 krotnie dawką około 25kg na 1 ha. Pierwsze
nawożenie wykonujemy wczesną wiosną po ustąpieniu przymrozków, następne pod koniec
czerwca. Zbyt późne ostatnie nawożenie może spowodować przemarznięcie krzewów zimą.
Nawożenie azotem należy dostosować do rodzaju gleby i jej żyzności. Należy także pamiętać,
że azot jest składnikiem bardzo łatwo wypłukiwanym z gleby przez deszcze i podlewanie.
Ściółka z trocin obniża natomiast dostępność azotu dla rośliny w pierwszych latach po
posadzeniu. Dlatego w razie potrzeby należy zwiększyć nawożenie azotem nawet o 100%.
Borówka w bardzo widoczny sposób reaguje na niedobór azotu. Objawia się to chlorozą
głównie na najstarszych liściach oraz czerwienieniem młodych przyrostów, a także
przyhamowaniem wzrostu i niskimi plonami.
Zbyt duża dawka azotu może spowodować intensywny wzrost i zbyt późne wejście roślin w
stan spoczynku, a w konsekwencji ich przemarznięcie.
Nawożenie potasem.
3/5
Uprawa borówki amerykańskiej
Najlepszym nawozem potasowym jest siarczan potasowy, gdyż nie zawiera chlorków. Sól
potasową oraz inne nawozy zawierające potas w formie chlorkowej ( Amofoska, Polifoska,
Potafoska) stosujemy jesienią. Ich stosowanie wiosną może spowodować znaczne uszkodzenie
systemu korzeniowego chlorem. Zaleca się, aby wzbogacić glebę potasem jeszcze przed
posadzeniem krzewów. Następnie nawozimy od trzeciego roku uprawy stosując około 50-75kg
potasu na 1ha.
W przypadku dużego niedoboru potasu mogą pojawić się objawy w postaci zamierania
wierzchołków pędów, słabszego wzrostu liści, nekrozy i brązowych plamek na liściach oraz
drobnienia owoców.
Nawożenie fosforem.
Do nawozów fosforowych należy np. fosforan amonowy, który stosuje się wiosną lub
superfosforat stosowany jesienią, również przed posadzeniem krzewów, podobnie jak w
przypadku potasu. Zaleca się stosowanie dawki fosforu ok. 20-25kg na 1 ha, jednak fosfor nie
jest istotnym pierwiastkiem w nawożeniu borówki i można stosować jego niewielkie ilości lub
zrezygnować z nawożenia fosforem. Dostarczamy go zazwyczaj z innymi nawozami
wieloskładnikowymi.
Jego niedobór jest widoczny tylko w skrajnych przypadkach przy bardzo małej ilości fosforu w
glebie i objawia się w małym stopniu. Wówczas liście drobnieją, zachowują jednak zieloną
barwę.
Nawożenie magnezem.
Do nawozów magnezowych zalicza się np. siarczan magnezu. Stosujemy go wiosną.
Dostarczanie magnezu roślinie jest konieczne na glebach lekkich, stosując jednorazową dawkę
ok. 40-80kg na 1 ha. Niedobór magnezu może pojawić się latem, w czasie suszy lub przy
intensywnym nawożeniu potasem. Objawia się to chlorozą starszych liści między nerwami,
które pozostają zielone.
Nawożenie należy właściwie dobrać biorąc pod uwagę zasobność i rodzaj gleby na jakiej
sadzimy krzewy (składniki mineralne są łatwiej wypłukiwane z gleb przepuszczalnych) oraz
oceniając wzrost i owocowanie krzewów. Nie należy przekraczać zalecanych dawek nawozów,
gdyż borówka amerykańska jest wrażliwa na nadmiar składników pokarmowych.
Najprostszą formą nawożenia borówki amerykańskiej jest stosowanie zbilansowanych
nawozów wieloskładnikowych. Niekiedy, w przypadku wystąpienia objawów niedoboru azotu,
zaleca się dodatkowo zastosować nawóz azotowy.
Nawóz należy rozsypywać równomiernie na powierzchni uprawowej, na szerokość korzeni,
4/5
Uprawa borówki amerykańskiej
unikając podawania skoncentrowanych porcji nawozu bezpośrednio pod roślinę.
5/5