Sprawozdanie z VIII Miedzynarodowego Zjazdu Europejskiego
Transkrypt
Sprawozdanie z VIII Miedzynarodowego Zjazdu Europejskiego
310 SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW Sprawozdanie z VIII Międzynarodowego Zjazdu Europejskiego Towarzystwa Otolaryngologów Dziecięcych w Budapeszcie Beata Pucher, Jarosław Szydłowski, Michał Grzegorowski Otolaryngol Pol 2009; 63 (3): 310-311 ©by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi Otrzymano/Received: 2009 Zaakceptowano do druku/Accepted: 04.05.2009 Klinika Otolaryngologii Dziecięcej Katedry Otolaryngologii Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. M. Grzegorowski Adres do korespondencji/Address for correspondence: imię i nazwisko: Beata Pucher adres pocztowy: Klinika Otolaryngologii Dziecięcej Katedry Otolaryngologii UM w Poznaniu, ul. Szpitalna 27/33, 60-572 Poznań tel. 0-61 849 13 63 e-mail [email protected] W dniach 8–11 czerwca 2008 roku w Budapeszcie odbył się VIII Międzynarodowy Zjazd Europejskiego Towarzystwa Otolaryngologów Dziecięcych. Organizatorem zjazdu było Węgierskie Towarzystwo Otolaryngologów oraz Otolaryngologów Dziecięcych. Konferencja była zorganizowana pod auspicjami Węgierskiego Towarzystwa Otolaryngologów, Sekcji Pediatrycznej Węgierskiego Towarzystwa Otolaryngologów oraz pod patronatem ministra spraw zagranicznych Republiki Węgierskiej. Miejsca obrad i sesji plakatowych stanowiły: Hotel InterContinental oraz Hotel Marriott. Obrady odbywały się równolegle na 4 salach konferencyjnych. W drugiej połowie lat 80-tych w Eger odbył się IV Europejski Kongres Laryngologów Dziecięcych. Ponadto, Węgry mogą poszczycić się wieloletnią tradycją w dziedzinie otolaryngologii i dwoma noblistami z tej dziedziny. Pierwszy to Georg von Bekesy, który w roku 1961 otrzymał nagrodę Nobla za przełomową teorię funkcjonowania ludzkiego słuchu, a drugi to Robert Barany – austriacki otiatra węgierskiego pochodzenia, który otrzymał nagrodę Nobla za prace nad fizjologią i patologią narządu przedsionkowego. Głównymi tematami zjazdowymi były: chirurgia krtani i tchawicy, chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna w laryngologii dziecięcej, chirurgia w okresie płodowym, guzy głowy i szyi w populacji pediatrycznej, zapalenie ucha środkowego u dzieci, zespół bezdechu sennego, zapalenie zatok przynosowych i alergia, chirurgia nosa i zatok przynosowych u dzieci, otologia i audiologia (diagnostyka, leczenie, rehabilitacja niedosłuchu u dzieci, przesiewowe badania słuchu u niemowląt, implanty ślimakowe) oraz tonsylektomia u dzieci (różne techniki operacyjne, powikłania). Odbyło się 25 sesji okrągłego stołu oraz 11 kursów instruktażowych. Przedstawiono 399 prac, z czego 242 jako doniesienia ustne oraz 157 plakatów. Obrady okrągłego stołu obejmowały następującą tematykę: ostre i wysiękowe zapalenie ucha środkowego, perlak ucha środkowego u dzieci, operacje tympanoplastyczne, implanty ślimakowe, OSAS – diagnostyka i leczenie, FESS, patologia nosa i zatok przynosowych, chirurgia rekonstrukcyjna wrodzonych wad dróg oddechowych u dzieci, tracheotomia w okresie noworodkowym, obecne trendy w leczeniu malformacji głowy i szyi u dzieci, chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna w leczeniu wad wrodzonych głowy i szyi u dzieci, chirurgia w okresie płodowym, ciała obce dróg oddechowych i przełyku u dzieci, tonsylektomia u dzieci (techniki operacyjne, powikłania), GERD, diagnostyka genetycznie uwarunkowanych zaburzeń słuchu u dzieci oraz zaburzenia głosu u dzieci. Kursy instruktażowe dotyczyły: aparatów BAHA, urazów nosa i prewencji zaburzeń wzrostu twarzoczaszki w wieku rozwojowym, brodawczaków krtani, rozszczepów krtani i tchawicy, tracheotomii i dekaniulacji u dzieci, technik operacyjnych w leczeniu zarośnięcia nozdrzy tylnych, rozszczepu podniebienia i niewydolności podniebienno-gardłowej, chirurgii nerwu twarzowego oraz chirurgii tarczycy i przytarczyc u dzieci. Polskę aktywnie reprezentowały ośrodki otolaryngologii i otolaryngologii dziecięcej z Gdańska, Łodzi, Katowic, Poznania, Warszawy oraz Wrocławia. Przedstawiono łącznie 12 referatów ustnych dotyczących: chirurgii nosa i zatok przynosowych oraz alergicznego nieżytu nosa u dzieci (z Warszawy), faryngoplastyki i tonsylektomii u dzieci z rozszczepem podniebienia (z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie), tonsylektomii i tonsillotomii w leczeniu OSAS u dzieci (z Kliniki Otolaryngologii, Audiologii i Foniatrii Dziecięcej w Łodzi), zaburzeń słuchu w przebiegu mukowiscydozy u dzieci, bezpiecznej techniki tracheotomii u dzieci oraz zalet i wad tracheotomii metodą „starplasty’” u dzieci (z Kliniki Otolaryngologii Dziecięcej Katedry Otolaryngologii UM w Poznaniu), otologii i audiologii – otoskleroza, perlak, wszczepy ślimakowe u dzieci, leczenie wad wrodzonych ucha zewnętrznego (z Międzynarodowego Centrum Słuchu i Mowy Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu w Kajetanach) oraz diagnostyki słuchu u dzieci z regionu Górnego Śląska (z Katedry i Kliniki Otolaryngologii Śląskiej Akademii Medycznej Otolar yngologia Polska tom 63, nr 3, maj – c zer wiec 20 0 9 SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW z Katowic). Podczas sesji plakatowych przedstawiono 10 plakatów. Osobną sesję poświęcono omówieniu trudności, różnic oraz ujednoliceniu szkolenia specjalizacyjnego z otolaryngologii dziecięcej oraz miejscu jakie zajmuje ta podspecjalizacja w różnych krajach Europy. Aktualnie liczba specjalistów z otorynolaryngologii dziecięcej w Europie przypadających na 100 000 mieszkańców kształtuje się następująco: na Węgrzech – 7,7, w Polsce – 7,1, w Finlandii – 6,2, we Francji – 4,1, w Holandii – 2,1 oraz w Irlandii - 1. Jednym z ciekawszych tematów poruszanych na konferencji było miejsce chirurgii u płodu w otolaryngologii dziecięcej. Autorzy prezentowali swoje doświadczenia z zastosowania technik endoskopowych w leczeniu niedrożności dróg oddechowych u płodów Otolar yngologia Polska tom 63, nr 3, maj – c zer wiec 20 0 9 spowodowanej wadami wrodzonymi układu oddechowego lub malformacjami głowy i szyi prowadzącymi do zagrożenia życia płodu. Postęp w obrazowaniu tego typu zmian umożliwia wczesną diagnostykę. Następnym etapem jest współpraca ginekologów-położników, neonatologów, anestezjologów, chirurgów i laryngologów dziecięcych w celu zapewnienia bezpiecznego porodu i jednocześnie zabiegu u noworodka, tzw. EXIT (ex utero intrapartum treatment) polegającego na zabezpieczeniu drożności dróg oddechowych podczas, gdy noworodek jest nadal połączony poprzez pępowinę z łożyskiem matki. Kolejna konferencja otolaryngologów dziecięcych (ESPO) odbędzie się w 2010 roku w Pampelunie, w Hiszpanii. 311