Sprawozdanie z VIII Miedzynarodowego Zjazdu Europejskiego

Transkrypt

Sprawozdanie z VIII Miedzynarodowego Zjazdu Europejskiego
310
SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
Sprawozdanie z VIII Międzynarodowego Zjazdu
Europejskiego Towarzystwa Otolaryngologów Dziecięcych
w Budapeszcie
Beata Pucher, Jarosław Szydłowski, Michał Grzegorowski
Otolaryngol Pol 2009;
63 (3): 310-311
©by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi
Otrzymano/Received: 2009
Zaakceptowano do druku/Accepted: 04.05.2009
Klinika Otolaryngologii Dziecięcej Katedry Otolaryngologii Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. M. Grzegorowski
Adres do korespondencji/Address for correspondence:
imię i nazwisko: Beata Pucher
adres pocztowy: Klinika Otolaryngologii Dziecięcej Katedry Otolaryngologii UM w Poznaniu, ul. Szpitalna 27/33, 60-572 Poznań
tel. 0-61 849 13 63
e-mail [email protected]
W dniach 8–11 czerwca 2008 roku w Budapeszcie
odbył się VIII Międzynarodowy Zjazd Europejskiego
Towarzystwa Otolaryngologów Dziecięcych. Organizatorem zjazdu było Węgierskie Towarzystwo Otolaryngologów oraz Otolaryngologów Dziecięcych. Konferencja była zorganizowana pod auspicjami Węgierskiego
Towarzystwa Otolaryngologów, Sekcji Pediatrycznej
Węgierskiego Towarzystwa Otolaryngologów oraz pod
patronatem ministra spraw zagranicznych Republiki Węgierskiej. Miejsca obrad i sesji plakatowych
stanowiły: Hotel InterContinental oraz Hotel Marriott. Obrady odbywały się równolegle na 4 salach
konferencyjnych.
W drugiej połowie lat 80-tych w Eger odbył się IV
Europejski Kongres Laryngologów Dziecięcych. Ponadto, Węgry mogą poszczycić się wieloletnią tradycją
w dziedzinie otolaryngologii i dwoma noblistami z tej
dziedziny. Pierwszy to Georg von Bekesy, który w roku
1961 otrzymał nagrodę Nobla za przełomową teorię
funkcjonowania ludzkiego słuchu, a drugi to Robert
Barany – austriacki otiatra węgierskiego pochodzenia,
który otrzymał nagrodę Nobla za prace nad fizjologią
i patologią narządu przedsionkowego.
Głównymi tematami zjazdowymi były: chirurgia
krtani i tchawicy, chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna w laryngologii dziecięcej, chirurgia w okresie
płodowym, guzy głowy i szyi w populacji pediatrycznej,
zapalenie ucha środkowego u dzieci, zespół bezdechu
sennego, zapalenie zatok przynosowych i alergia, chirurgia nosa i zatok przynosowych u dzieci, otologia
i audiologia (diagnostyka, leczenie, rehabilitacja niedosłuchu u dzieci, przesiewowe badania słuchu u niemowląt, implanty ślimakowe) oraz tonsylektomia u dzieci
(różne techniki operacyjne, powikłania). Odbyło się 25
sesji okrągłego stołu oraz 11 kursów instruktażowych.
Przedstawiono 399 prac, z czego 242 jako doniesienia
ustne oraz 157 plakatów.
Obrady okrągłego stołu obejmowały następującą tematykę: ostre i wysiękowe zapalenie ucha środkowego,
perlak ucha środkowego u dzieci, operacje tympanoplastyczne, implanty ślimakowe, OSAS – diagnostyka
i leczenie, FESS, patologia nosa i zatok przynosowych, chirurgia rekonstrukcyjna wrodzonych wad
dróg oddechowych u dzieci, tracheotomia w okresie
noworodkowym, obecne trendy w leczeniu malformacji
głowy i szyi u dzieci, chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna w leczeniu wad wrodzonych głowy i szyi
u dzieci, chirurgia w okresie płodowym, ciała obce
dróg oddechowych i przełyku u dzieci, tonsylektomia
u dzieci (techniki operacyjne, powikłania), GERD,
diagnostyka genetycznie uwarunkowanych zaburzeń
słuchu u dzieci oraz zaburzenia głosu u dzieci.
Kursy instruktażowe dotyczyły: aparatów BAHA,
urazów nosa i prewencji zaburzeń wzrostu twarzoczaszki w wieku rozwojowym, brodawczaków krtani,
rozszczepów krtani i tchawicy, tracheotomii i dekaniulacji u dzieci, technik operacyjnych w leczeniu
zarośnięcia nozdrzy tylnych, rozszczepu podniebienia
i niewydolności podniebienno-gardłowej, chirurgii nerwu twarzowego oraz chirurgii tarczycy i przytarczyc
u dzieci.
Polskę aktywnie reprezentowały ośrodki otolaryngologii i otolaryngologii dziecięcej z Gdańska, Łodzi,
Katowic, Poznania, Warszawy oraz Wrocławia. Przedstawiono łącznie 12 referatów ustnych dotyczących:
chirurgii nosa i zatok przynosowych oraz alergicznego
nieżytu nosa u dzieci (z Warszawy), faryngoplastyki
i tonsylektomii u dzieci z rozszczepem podniebienia
(z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie), tonsylektomii i tonsillotomii w leczeniu OSAS u dzieci (z Kliniki Otolaryngologii, Audiologii i Foniatrii Dziecięcej
w Łodzi), zaburzeń słuchu w przebiegu mukowiscydozy
u dzieci, bezpiecznej techniki tracheotomii u dzieci
oraz zalet i wad tracheotomii metodą „starplasty’”
u dzieci (z Kliniki Otolaryngologii Dziecięcej Katedry
Otolaryngologii UM w Poznaniu), otologii i audiologii
– otoskleroza, perlak, wszczepy ślimakowe u dzieci,
leczenie wad wrodzonych ucha zewnętrznego (z Międzynarodowego Centrum Słuchu i Mowy Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu w Kajetanach) oraz diagnostyki
słuchu u dzieci z regionu Górnego Śląska (z Katedry
i Kliniki Otolaryngologii Śląskiej Akademii Medycznej
Otolar yngologia Polska tom 63, nr 3, maj – c zer wiec 20 0 9
SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
z Katowic). Podczas sesji plakatowych przedstawiono
10 plakatów.
Osobną sesję poświęcono omówieniu trudności,
różnic oraz ujednoliceniu szkolenia specjalizacyjnego
z otolaryngologii dziecięcej oraz miejscu jakie zajmuje
ta podspecjalizacja w różnych krajach Europy. Aktualnie liczba specjalistów z otorynolaryngologii dziecięcej
w Europie przypadających na 100 000 mieszkańców
kształtuje się następująco: na Węgrzech – 7,7, w Polsce
– 7,1, w Finlandii – 6,2, we Francji – 4,1, w Holandii
– 2,1 oraz w Irlandii - 1.
Jednym z ciekawszych tematów poruszanych na
konferencji było miejsce chirurgii u płodu w otolaryngologii dziecięcej. Autorzy prezentowali swoje doświadczenia z zastosowania technik endoskopowych
w leczeniu niedrożności dróg oddechowych u płodów
Otolar yngologia Polska tom 63, nr 3, maj – c zer wiec 20 0 9
spowodowanej wadami wrodzonymi układu oddechowego lub malformacjami głowy i szyi prowadzącymi
do zagrożenia życia płodu. Postęp w obrazowaniu tego
typu zmian umożliwia wczesną diagnostykę. Następnym etapem jest współpraca ginekologów-położników,
neonatologów, anestezjologów, chirurgów i laryngologów dziecięcych w celu zapewnienia bezpiecznego
porodu i jednocześnie zabiegu u noworodka, tzw. EXIT
(ex utero intrapartum treatment) polegającego na zabezpieczeniu drożności dróg oddechowych podczas,
gdy noworodek jest nadal połączony poprzez pępowinę
z łożyskiem matki.
Kolejna konferencja otolaryngologów dziecięcych
(ESPO) odbędzie się w 2010 roku w Pampelunie,
w Hiszpanii.
311