Wymogi dotyczące jakości powietrza w przepisach

Transkrypt

TARGI POL-ECO-SYSTEM 2015
strefa ograniczania niskiej emisji
27-29 października 2015 r., Poznań
Wymogi dotyczące jakości powietrza w przepisach
unijnych i krajowych.
Jak wykorzystać ustawę antysmogową
do walki z niską emisją w gminie
MACIEJ KIEŁBUS
Partner
Kancelaria Prawna Dr Krystian Ziemski & Partners
w Poznaniu
Redaktor Naczelny
Portalu PrawoDlaSamorządu.pl
Regulacje dotyczące
jakości powietrza
Międzynarodowe
Umowy
międzynarodowe
(w tym konwencje i
protokoły dodatkowe)
Prawo krajowe
Prawo unijne
Główne kierunki działań związanych
z ochroną powietrza:
PRAWO UNIJNE
Ochrona warstwy ozonowej
Ochrona klimatu
Ochrona jakości powietrza
atmosferycznego
kształtowanie standardów jakości powietrza w
odniesieniu do najpoważniejszych zagrożeń oraz
obowiązek podejmowania działań naprawczych na
obszarach, gdzie standardy jakości powietrza są
naruszone
Pod względem zawartości w
paliwach określonych substancji
Kształtowanie standardów jakości produktów
Pod względem emisji substancji
zanieczyszczających z silników
spalinowych
Ustalenie generalnych wymagań
dotyczących zasad emisji substancji
zanieczyszczających ze wskazanych
instalacji przemysłowych
Kształtowanie standardów emisyjnych przez:
Precyzowanie zasad monitoringu zanieczyszczeń
powietrza
Ustalenie zasad emisji przez
konkretne instalacje: energetyczne,
spalarnie odpadów
Ograniczanie użytkowania
określonych substancji
Źródło: M. Górski, Ochrona powietrza w prawie międzynarodowym i wspólnotowym
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/50/WE
z dnia 21 maja 2008 r.
w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy
Clean Air For Europe
zdefiniowanie i określenie celów dotyczących jakości powietrza, wyznaczonych w taki sposób,
aby unikać, zapobiegać lub ograniczać szkodliwe oddziaływanie na zdrowie
ludzi i środowisko jako całość;
ocenę jakości powietrza w państwach członkowskich na podstawie wspólnych metod i kryteriów;
uzyskiwanie informacji na temat jakości powietrza, pomocnych w walce z zanieczyszczeniami
powietrza i uciążliwościami oraz w monitorowaniu długoterminowych trendów i poprawy stanu
powietrza wynikających z realizacji środków krajowych i wspólnotowych;
zapewnienie, że informacja na temat jakości powietrza była udostępniana społeczeństwu;
utrzymanie jakości powietrza, tam gdzie jest ona dobra, oraz jej poprawę w pozostałych
przypadkach;
promowanie ścisłej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie ograniczania
zanieczyszczenia powietrza.
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/50/WE
z dnia 21 maja 2008 r.
w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy
Należy utrzymać jakość powietrza tam, gdzie już jest ona dobra, lub ją poprawić.
W przypadku gdy cele dotyczące jakości powietrza ustalone w niniejszej dyrektywie
nie są osiągane, państwa członkowskie powinny podjąć działania w celu dotrzymania
wartości dopuszczalnych i poziomów krytycznych oraz, w miarę możliwości, dotrzymania
wartości docelowych i osiągnięcia celów długoterminowych.
ocenę jakości powietrza
współpracę z innymi
państwami
członkowskimi oraz
Komisją
koordynację na swoim
terytorium
wspólnotowych
programów zapewniania
jakości, opracowanych
przez Komisję
Państwa członkowskie
wyznaczają
na odpowiednich
szczeblach właściwe
organy i podmioty
odpowiedzialne za:
akceptację systemów
pomiarowych
(metod, sprzętu, sieci i
laboratoriów)
zapewnienie
właściwości pomiarów
analizę metod oceny
Ustawa
Prawo ochrony
środowiska
TYTUŁ II
OCHRONA
ZASOBÓW
ŚRODOWISKA
Dział II
Ochrona
powietrza
Ochrona powietrza
polega na zapewnieniu jak najlepszej jego jakości,
w szczególności przez:
utrzymanie poziomów
substancji w powietrzu
poniżej dopuszczalnych
dla nich poziomów lub
co najmniej na tych
poziomach
zmniejszanie poziomów
co najmniej do
dopuszczalnych, gdy nie
są one dotrzymane
zmniejszanie i
utrzymanie poziomów
poniżej poziomów
docelowych albo
poziomów celów
długoterminowych lub
co najmniej na tych
poziomach
POZIOM SUBSTANCJI W POWIETRZU - rozumie się przez to stężenie substancji
w powietrzu w odniesieniu do ustalonego czasu lub opad takiej substancji w odniesieniu
do ustalonego czasu i powierzchni, przy czym:
a) poziom dopuszczalny - jest to poziom substancji, który ma być osiągnięty w określonym
terminie i który po tym terminie nie powinien być przekraczany; poziom dopuszczalny jest
standardem jakości powietrza,
b) poziom docelowy - jest to poziom substancji, który ma być osiągnięty w określonym
czasie za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i technologicznych;
poziom ten ustala się w celu unikania, zapobiegania lub ograniczania szkodliwego wpływu
danej substancji na zdrowie ludzi lub środowisko jako całość,
c) poziom celu długoterminowego - jest to poziom substancji, poniżej którego, zgodnie ze
stanem współczesnej wiedzy, bezpośredni szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi lub
środowisko jako całość jest mało prawdopodobny; poziom ten ma być osiągnięty w długim
okresie czasu, z wyjątkiem sytuacji, gdy nie może być osiągnięty za pomocą ekonomicznie
uzasadnionych działań technicznych i technologicznych;
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych
substancji w powietrzu określa
poziomy dopuszczalne dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi
oraz ochronę roślin;
poziomy docelowe dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi oraz
ochronę roślin;
poziomy celów długoterminowych dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę
zdrowia ludzi oraz ochronę roślin;
alarmowe poziomy dla niektórych substancji w powietrzu, których nawet krótkotrwałe przekroczenie może
powodować zagrożenie dla zdrowia ludzi;
poziomy informowania dla niektórych substancji w powietrzu;
pułap stężenia ekspozycji;
warunki, w jakich ustala się poziom substancji, takie jak temperatura i ciśnienie;
oznaczenie numeryczne substancji pozwalające na jednoznaczną jej identyfikację;
okresy, dla których uśrednia się wyniki pomiarów;
dopuszczalną częstość przekraczania poziomów, o których mowa w pkt 1 i 2;
terminy osiągnięcia poziomów i pułapu, o których mowa w pkt 1-3 i 6, dla niektórych substancji w powietrzu;
marginesy tolerancji dla niektórych poziomów dopuszczalnych, wyrażone jako malejąca wartość procentowa w
stosunku do dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu w kolejnych latach.
USTAWA
z dnia 27 kwietnia 2001 r.
Prawo ochrony środowiska
Art. 96. Sejmik województwa może, w drodze uchwały, w celu zapobieżenia negatywnemu
oddziaływaniu na środowisko lub na zabytki określić dla terenu województwa bądź jego
części rodzaje lub jakość paliw dopuszczonych do stosowania, a także sposób realizacji
i kontroli tego obowiązku.
UCHWAŁA Nr XLIV/703/13
SEJMIKU WOJEWÓDZTWA MAŁOPOLSKIEGO
z dnia 25 listopada 2013 r.
w sprawie określenia rodzajów paliw dopuszczonych do stosowania na obszarze Gminy Miejskiej
Kraków
§ 1. W celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu na środowisko i na zabytki, w granicach
administracyjnych Gminy Miejskiej Kraków dopuszcza się wyłącznie następujące rodzaje paliw do
stosowania w celu ogrzewania lokali lub budynków i przygotowywania ciepłej wody użytkowej:
1) gaz ziemny i pozostałe węglowodory gazowe przeznaczone do celów opałowych,
2) olej opałowy i olej napędowy przeznaczony do celów opałowych, z wyłączeniem ciężkiego oleju
opałowego.
§ 2. Uchwała nie ma zastosowania do instalacji, dla których wymagane jest uzyskanie pozwolenia
zintegrowanego lub pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w rozumieniu
przepisów o ochronie środowiska.
§ 3. Realizacja uchwały odbywa się w szczególności poprzez:
1) wykorzystywanie w nowych lokalach i budynkach sposobów ogrzewania i przygotowania ciepłej
wody użytkowej bez stosowania paliw innych niż wymienione w § 1,
2) dostosowanie w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej uchwały, o którym mowa w § 6 pkt 1) do
daty określonej w § 6 pkt 2), sposobu ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej w
istniejących lokalach i budynkach do wymagań określonych w § 1.
UCHWAŁA Nr XLIV/703/13
SEJMIKU WOJEWÓDZTWA MAŁOPOLSKIEGO
z dnia 25 listopada 2013 r.
w sprawie określenia rodzajów paliw dopuszczonych do stosowania na obszarze Gminy Miejskiej
Kraków
§ 4. Kontrolę realizacji uchwały, w sposób określony odrębnymi przepisami, prowadzą właściwe
organy, w szczególności Straż Miejska Miasta Krakowa, Policja, Powiatowy Inspektor Nadzoru
Budowlanego w Krakowie oraz Małopolski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska.
§ 5. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Województwa Małopolskiego.
§ 6. Uchwała wchodzi w życie:
1) po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego w
zakresie stosowania paliw w nowych lokalach i budynkach, tj. takich, dla których wniosek o wydanie
pozwolenia na budowę został złożony po tym terminie,
2) z dniem 1 września 2018 r. w zakresie stosowania paliw w lokalach i budynkach istniejących oraz
lokalach i budynkach, które uzyskały pozwolenie na budowę lub dla których wniosek o wydanie
pozwolenia na budowę został złożony przed terminem, o którym mowa w pkt 1).
WYROK WSA W KRAKOWIE
z dnia 22 sierpnia 2014 roku
SYGN. II SA/KR 490/14
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący:
Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie: NSA Joanna Tuszyńska WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.)
Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2014 r. na rozprawie sprawy
ze skarg E. L. i K. N. na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 25 listopada
2013
r.
nr
XLIV/703/13
w
sprawie
określenia
rodzajów
paliw
dopuszczonych do stosowania na obszarze Gminy Miejskiej Kraków I.
stwierdza
nieważność zaskarżonej uchwały;
II. zasądza od Sejmiku Województwa
Małopolskiego na rzecz skarżącej K. N. kwotę 557 zł (pięćset pięćdziesiąt siedem złotych), a
na rzecz skarżącej E. L. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania
podejmując uchwałę nr XLIV/703/13 z dnia 25 listopada 2013 r. w
sprawie określenia rodzajów paliw dopuszczonych do stosowania na obszarze Gminy
Miejskiej Kraków Sejmik Województwa Małopolskiego wyszedł poza granice upoważnienia
ustawowego, zawartego w art. 96 p.o.ś., z uwagi na powiązanie ograniczenia w
stosowaniu paliw z celem ich stosowania, za jaki uznano ogrzewanie budynków i lokali
oraz przygotowanie ciepłej wody użytkowej. Już li tylko wyjście w § 1 zaskarżonej uchwały
poza granice normy kompetencyjnej z art. 96 p.o.ś., które miało wpływ na rozwiązania
przyjęte w dalszych przepisach merytorycznych, oznacza wydanie uchwały z istotnym
naruszeniem prawa materialnego i obliguje do stwierdzenia jej nieważności w całości.
Przekroczenie upoważnienia zawartego w art. 96 p.o.ś. miało wpływ na naruszenie innych
przepisów w tym sensie, że zrodziło niedopuszczalną ingerencję w istniejących prządek
prawny (wbrew zasadzie z art. 7 Konstytucji RP), realizowany zgodnie z innymi wyrażonymi
w Konstytucji RP zasadami (równości i sprawiedliwości społecznej, zaufania do organów
państwa z art. 2, wolności działalności gospodarczej z art. 20 i 22, swobody umów z art. 31
ust. 1 oraz proporcjonalności z art. 31 ust. 3). Powyższe godzi również w porządek prawny
regulowany ustawami Prawo energetyczne, Prawo budowlane, czy Kodeksem cywilnym. W
ten sposób dochodzi bowiem do bezpodstawnego wkroczenia w materie regulowane
odmiennie tymi aktami rangi ustawowej oraz wydanymi na ich podstawie
rozporządzeniami wykonawczymi, w szczególności co do korzystania z paliw w celu
ogrzewania lokali i przygotowywania ciepłej wody użytkowej, oraz z tym związanych praw i
obowiązków różnych podmiotów.
Kolejną podstawą do stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały jest również
naruszenie art. 96 p.o.ś., tym razem poprzez niewykonanie obowiązku określania sposobu
realizacji zakazu stosowania paliw stałych i ograniczenia stosowania paliw pozostałych oraz
sposobu kontroli. Za właściwe wykonanie tej kompetencji nie może zostać uznane
stworzenie w § 3 zaskarżonej uchwały pewnego otwartego programu, nie wyrażonego
w postaci nakazów lub zakazów, który jednakże został powiązany ściśle z § 4 o kontroli,
a przez to również ze stosowaniem jakichś sankcji.
Odmienne podejście niż prezentowane wyżej, wskazujące na możliwość wprowadzenia
ograniczenia, nakazów, zakazów pod kątem celu stosowania paliw określonego rodzaju lub
jakości, ze względów systemowych i celowościowych jest niewłaściwe.
Nie istnieją żadne ważne racje przemawiające za tym, by art. 96 p.o.ś., jako przepis
kompetencyjny, nie miał być interpretowany literalnie i właśnie w taki sposób, który
uniemożliwia wprowadzanie kryterium celu stosowania paliw danego rodzaju lub ich
jakości w danym rodzaju. W szczególności, uzależnianie określania rodzajów lub jakości
paliw dopuszczonych do stosowania dla terenu województwa bądź jego części od celu
stosowania nie może być postrzegane jako swoiste rozszerzenie praw i wolności
obywatelskich z uwagi na niewykorzystanie możliwości wprowadzenia ograniczenia dla
wszelkich celów. Takie lub podobne podejście, zbliżone do wnioskowania według reguły a
maiori ad minus, jest błędne. Wprowadzenie kryterium celu stosowania paliw
rozszerzenia praw obywateli w istocie nie stanowi, natomiast skutkuje dowolną zmianą
kompetencji określonych w ustawie.
Literalna interpretacja art. 96 p.o.ś. wymusza zaś stosowanie przewidzianych
w nim możliwości tylko w sytuacjach wyjątkowych i na zasadach równego
traktowania podmiotów korzystających ze środowiska w sytuacji ustalonej już
uprzednio w granicach dotychczasowego porządku prawnego, nie zaś jako
instrumentu osiągania doraźnych efektów, nawet w imię ważnych społecznie
celów, zwłaszcza kosztem tylko niektórych osób, i to poprzez nakładanie na nie
obowiązków finansowych, których niewykonanie jest zagrożone możliwością
wielokrotnego stosowania sankcji karnej, względnie także innymi negatywnymi
konsekwencjami, które można wywołać i egzekwować poprzez dowolne
kształtowanie nakazów dotyczących sposobu realizacji i kontroli zaskarżonej
uchwały.
WYROK NSA
z dnia 25 września 2015 roku
sygn. II OSK 255/15
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak
(spr.), Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary, Sędzia NSA Grzegorz
Czerwiński, , Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu w
dniu 25 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych
Województwa Małopolskiego, Stowarzyszenia A. oraz Fundacji B. z siedzibą w W. od
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 sierpnia 2014 r.
sygn. akt II SA/Kr 490/14 w sprawie ze skargi E.L. i K.N. na uchwałę Sejmiku Województwa
Małopolskiego
z
dnia
25
listopada
2013
r.
nr
XLIV/703/13
w
przedmiocie określenia rodzajów paliw dopuszczonych do stosowania na obszarze Gminy
Miejskiej Kraków 1. oddala skargi kasacyjne; 2. zasądza na rzecz E.L.: - od Województwa
Małopolskiego kwotę 52 (pięćdziesiąt dwa) złote, - od Stowarzyszenia A. kwotę 52
(pięćdziesiąt dwa) złote, - od Fundacji B. z siedzibą w W. kwotę 52 (pięćdziesiąt dwa) złote
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. zasądza na rzecz K.N.: - od
Województwa Małopolskiego kwotę 40 (czterdzieści) złotych, - od Stowarzyszenia A. kwotę
40 (czterdzieści) złotych, - od Fundacji B. z siedzibą w W. kwotę 40 (czterdzieści) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
USTAWA
z dnia 10 września 2015 r.
o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z dnia 12 października 2015 roku, poz. 1593)
23 lutego 2015
14 lipca 2015
Projekt wpłynął do
Sejmu
druk nr 3667
Skierowano do I
czytania w komisjach
I czytanie w komisjach
7 sierpnia 2015
5 sierpnia 2015
Stanowisko Senatu
III czytanie na
posiedzeniu Sejmu
6 października 2015
Prezydent podpisał
ustawę
21 lipca 2015
USTAWA
UZASADNIENIE PROJEKTU
Projekt ustawy ma na celu wprowadzenie zmian, przede wszystkim w ustawie z
dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z
późn. zm.), zwanej dalej „ustawą - Poś, dla stworzenia lepszych możliwości
zastosowania prawnych narzędzi poprawy jakości powietrza w Polsce, na szczeblu
wojewódzkim i lokalnym oraz w zakresie ochrony przed hałasem.
USTAWA
UZASADNIENIE PROJEKTU
Za obecny stan jakości powietrza w Polsce odpowiedzialna jest w głównej mierze
tzw. niska emisja pochodząca przede wszystkim z sektora bytowo – komunalnego,
obejmującego zarówno indywidualne źródła wytwarzania ciepła i przygotowania
ciepłej wody, jak również małe ciepłownie komunalne, a także transport.
USTAWA
TEKST OBECNY:
Art. 96. Sejmik województwa może, w drodze uchwały, w celu zapobieżenia negatywnemu
oddziaływaniu na środowisko lub na zabytki określić dla terenu województwa bądź jego
części rodzaje lub jakość paliw dopuszczonych do stosowania, a także sposób realizacji
i kontroli tego obowiązku.
NOWELIZACJA:
Sejmik województwa może, w drodze uchwały, w celu zapobieżenia negatywnemu
oddziaływaniu na zdrowie ludzi lub na środowisko, wprowadzić ograniczenia lub zakazy
w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw.
UCHWAŁA JEST AKTEM PRAWA MIEJSCOWEGO
Art. 89
ustawy o samorządzie województwa
Na podstawie tej ustawy oraz na podstawie upoważnień udzielonych w innych ustawach
i w ich granicach sejmik województwa stanowi akty prawa miejscowego obowiązujące
na obszarze województwa lub jego części.
Elementy uchwały
Obligatoryjne
Fakultatywne
granice obszaru, na którym wprowadza
się ograniczenia lub zakazy
sposób lub cel wykorzystania paliw,
który jest objęty ograniczeniami
określonymi w uchwale
rodzaje podmiotów lub instalacji, dla
których wprowadza się ograniczenia
lub zakazy
okres obowiązywania ograniczeń lub
zakazów w ciągu roku
rodzaje lub jakość paliw
dopuszczonych do stosowania lub
których stosowanie jest zakazane na
obszarze, o którym mowa w uchwale,
lub parametry techniczne lub
rozwiązania techniczne lub parametry
emisji instalacji, w których następuje
spalanie paliw, dopuszczonych do
stosowania na tym obszarze.
obowiązki podmiotów objętych
uchwałą w zakresie niezbędnym do
kontroli realizacji uchwały
Uchwała nie ma zastosowania do instalacji, dla których wymagane jest uzyskanie
pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów
do powietrza, albo dokonanie zgłoszenia.
Projekt uchwały opracowuje zarząd województwa.
Zarząd województwa przedstawia projekt uchwały do
zaopiniowania właściwym miejscowo wójtom,
burmistrzom lub prezydentom miast i starostom.
Wójt, burmistrz lub prezydent miasta i starosta są
obowiązani do wydania opinii w terminie miesiąca od
dnia otrzymania projektu uchwały.
Niewydanie opinii w ww. terminie oznacza akceptację
projektu uchwały.
ROZPORZĄDZENIE
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 czerwca 2002 r.
w sprawie "Zasad techniki prawodawczej"
§ 33. 1. Jeżeli akt wykonawczy wydany na podstawie uchylanego albo zmienianego
przepisu upoważniającego nie jest niezgodny z nową albo znowelizowaną ustawą, można
go wyjątkowo zachować czasowo w mocy, nadając przepisowi przejściowemu brzmienie:
"Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. ... ustawy ..... (tytuł
dotychczasowej ustawy) zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów
wykonawczych na podstawie art. ... ustawy.".
(…)
4. W ustawie pozostawiającej czasowo w mocy dotychczasowy akt wykonawczy można
wyznaczyć organowi upoważnionemu termin, do którego ma on obowiązek wydać nowy
akt wykonawczy.
§ 34. Nie nowelizuje się aktu wykonawczego zachowanego czasowo w mocy przez nową
ustawę, chyba że ustawa ta wyraźnie przewiduje taką możliwość.
USTAWA
Uchwały podjęte na podstawie art.
zachowują moc do czasu ich uchylenia.
96
ustawy
zmienianej
USTAWA
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
w
art.
1,
WYBRANE
WĄT P L I W O Ś C I
Czy uchwała Sejmiku
Województwa może
obowiązywać wyłącznie
na części obszaru
województwa?
Brak inicjatywy
uchwałodawczej
organów gmin
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ ! ! !
MACIEJ KIEŁBUS
DR KRYSTIAN ZIEMSKI & PARTNERS KANCELARIA PRAWNA SP. K.
ul. Strusia 10, 60-711 Poznań
tel. (48) 061 866 26 28, fax (48) 061 865 82 56
e-mail: [email protected]
www.ziemski.com.pl
www.prawodlasamorzadu.pl

Wymogi dotyczące jakości powietrza w przepisach

Transkrypt

Podobne dokumenty

pol-eco-system 2016

POL-ECO-SYSTEM 2016

Wręczenie certyfikatów EMAS podczas otwarcia POL-ECO

Strefy ograniczonej i zakazanej emisji z transportu w

Gorąco zapraszamy Państwa do odwiedzenia nas na stoisku

1. Przyjęcie protokołu z poprzedniego posiedzenia. 2. Przyjęcie

Job description_ Specjalista ds rozliczeń paliw - gdfsuez