FOLIA UNIVERSITATIS AGRICULTURAE STETINENSIS

Transkrypt

FOLIA UNIVERSITATIS AGRICULTURAE STETINENSIS
FOLIA UNIVERSITATIS AGRICULTURAE STETINENSIS
Folia Univ. Agric. Stetin. 2007, Oeconomica 256 (48), 53–60
Wojciech BROCKI
WYKORZYSTANIE ŚLADU EKOLOGICZNEGO DO OCENY POZIOMU
EKSPLOATACJI ŚRODOWISKA NATURALNEGO NA ZIEMI
USING OF ECOLOGICAL FOOTPRINT TO APPRISE OF LEVEL
OF EXPLOATATION NATURAL ENVIRONMENT ON THE EARTH
Katedra Rozwoju Obszarów Wiejskich i Gospodarki Żywnościowej, Akademia Rolnicza
ul. Żołnierska 47, 71-210 Szczecin
Abstract. Earth is overexploited. Scientists use phrase of Ecological Footprint as a natural resources
management tool that measures how much land and water area a human population requires to produce
the goods it consumes and to absorb its wastes under prevailing technology.
Słowa kluczowe: deficyt ekologiczny, przeeksploatowanie zasobów, ślad ekologiczny.
Key words: ecological deficit, ecological footprint, overexploatation resources.
WSTĘP
Działalność człowieka, związana z jego egzystencją, ze środowiskiem, w którym przebywa i pracuje, wywiera wpływ na to środowisko. Antropogeniczne oddziaływanie wpływa
negatywnie na glebę, wodę i powietrze. Pierwsze skutki pojawiły się wraz z rozwojem epoki
industrialnej. Negatywne skutki oddziaływania człowieka na środowisko zaczęto dostrzegać w 50. latach XX wieku. W 60. latach XX wieku zwrócono uwagę na spektakularny
przypadek rozbicia tankowca „Torrey Canyon” oraz zanieczyszczenie atmosfery spowodowane burzliwym rozwojem transportu drogowego. Okazuje się, że poziom eksploatacji środowiska naturalnego przekracza jego wydajność.
MATERIAŁ I METODY
W niniejszym artykule zastosowano metodę analizy opisowej materiałów dotyczących
oddziaływania człowieka na środowisko, opublikowanych przez międzynarodowe organizacje ekologiczne w ciągu ostatnich kilku lat. Spośród kilkudziesięciu analizowanych opracowań w pracy wykorzystano 13.
WYNIKI DYSKUSJA
Od kilku lat w światowej literaturze funkcjonuje pojęcie śladu ekologicznego. Stanowi
on syntetyczny miernik oznaczający skalę oddziaływania człowieka na środowisko poprzez:
hodowlę, uprawę pól, wyrąb lasów, rybołówstwo, budownictwo i energetykę. Uwzględnienie
większej ilości rodzajów oddziaływań człowieka na środowisko na obecnym etapie mogłoby
utrudnić obliczanie śladu ekologicznego. Prawdopodobnie w miarę doskonalenia metodologii
zakres przedmiotowy składników śladu ekologicznego będzie się rozszerzał.
54
W. Brocki
Oddziaływanie człowieka na środowisko
Oddziaływanie człowieka na środowisko posiada dwa aspekty:
– zużywania zasobów,
– zanieczyszczenia i przekształcenia środowiska.
Oba aspekty mają swój wymiar ilościowy i jakościowy. Zasoby naturalne mogą być niewyczerpywalne (słońce, wiatr) oraz wyczerpywalne (odnawialne i nieodnawialne). Zasoby odnawialne to głównie zasoby ożywione (rośliny i zwierzęta), których rozmiar zależy od skali
i charakteru działalności człowieka. Intensywna eksploatacja zasobów ożywionych prowadzi
do zmniejszenia ich wielkości odtworzenia. W przypadku eksploatacji zasobów nieodnawialnych nie tylko zmniejsza się ilość pozostałych do pozyskania zasobów, ale pogarsza
się ich jakość oraz dostępność (np. w przypadku węgla kamiennego). W przypadku nadmiernej eksploatacji zasobów odnawialnych mogą one stać się zasobami nieodnawialnymi,
np. degradacja gleby, słodka woda, zanikanie gatunków (Muilerman 2005).
Zużywaniu zasobów naturalnych towarzyszy zanieczyszczenie środowiska odpadami
w formach gazowej, płynnej i stałej. Skutki zanieczyszczenia środowiska są zauważalne często w bardzo oddalonych od miejsca prowadzenia działalności regionach świata.
Zanieczyszczenia stałe często bywają wypłukiwane z ziemi i poprzez rzeki docierają
do mórz i oceanów. Zmieniają w ten sposób swój charakter z lokalnego na globalny. Zmieniają też postać ze stałej na płynną, a poprzez parowanie – z zanieczyszczonej wody na gazową. W tej postaci przedostają się do atmosfery, degradując po kolei środowisko lądowe,
później wodne, na końcu zanieczyszczając powietrze. W postaci deszczów duża ich część
wraca z powrotem do środowiska, z którego wyszły lub trafia do innego środowiska. Proces
ten można nazwać globalizacją zanieczyszczenia środowiska. Środowisko naturalne
ma zdolność do regeneracji. Jednakże w sytuacji jego intensywniejszej eksploatacji od możliwości odtwarzania następuje proces przeeksploatowania środowiska naturalnego. Może
on mieć charakter lokalny lub globalny. Typowym przykładem oddziaływania człowieka
na środowisko, którego zasięg na przestrzeni lat zmieniał się z lokalnego na globalny, jest
zanieczyszczenie atmosfery. Jedną z form degradacji środowiska jest jego przekształcanie
poprzez zwiększanie wielkości pól uprawnych, pastwisk, urbanizację, rozwój przemysłu,
czemu towarzyszy wyrąb lasów itp.
Negatywne skutki oddziaływania człowieka na środowisko przedstawia tab.1. Zwraca uwagę
występowanie zjawisk takich, jak: przeeksploatowanie zasobów morskich, zanieczyszczenie powietrza, degradacja gleby czy deforestacja na wielu kontynentach. Świadczą
one o globalizacji negatywnych oddziaływań człowieka na środowisko i zmniejszeniu zdolności
środowiska do regeneracji.
Ślad ekologiczny
W oparciu o statystyki prowadzone przez ONZ od 1961 roku wiadomo, że od drugiej połowy 80. lat XX wieku intensywność eksploatacji środowiska naturalnego przekracza możliwości jego odtwarzania. Oszacowano, ze w 2003 roku poziom eksploatacji Ziemi o 25%
przekroczył jego wydajność (Ecological Footprint... 2005). Dla oceny oddziaływania człowieka na środowisko wprowadzono pojęcie „ślad ekologiczny” (ang. ecological footprint).
Tabela 1. Negatywne skutki antropomorficznego oddziaływania na środowisko
Wyszczególnienie
Afryka
Azja i Pacyfik
Europa
Ziemia
Lasy
– degradacja
– pustynnienie
– deforestyzacja
– nieodpowied– pogorszenie
nie
jakości
i niesprawiedli
we posiadanie
– degradacja
gleby
– pustynnienie – degradacja
– zmiany wyko- – deforestacja
rzystania gleby
– ubytki lasów
– wykorzystanie
naturalnych
gleby
– degradacja
– degradacja
– zrównoważone
gleby
zarządzanie la– erozja gleby
sami
Bioróżnorodność
– degradacja środowiska
– handel mięsem
dzikich zwierząt
– ubytki w środowisku
– degradacja i ubytki
lasów
– obce gatunki
Słodka woda
– zmienność zasobów
– erozja i degradacja
– braki
brzegów
– ograniczony dostęp
– zanieczyszczenie
– zróżnicowanie
– zmiany klimatu i wzrost
jakości
poziomu morza
– zmniejszanie się
powierzchni bagien
–
–
– intensyfikacja rolnic–
twa
–
– organizmy genetycznie modyfikowane
Atmosfera
Obszary miejskie
– ubytki w środowisku
i degradacja
– spadek ilości per
– przeeksploatowanie
capita
zasobów i nielegalny – jakość
handel
– zrównoważone
zarządzanie lasami
– przeeksploatowanie
– destrukcja
– wody gruntowe
i degradacja środowi- – jakość wody
ska
w Wielkich Jezio– bioinwazja
rach
Północna Ameryka
– degradacja
gleby
– pestycydy
Zachodnia Azja
– degradacja
– zdrowotność
gleby
lasów
– różnicowanie
– stare lasy
majątkowe
– ubytki i degradacja
środowiska
– przeeksploatowanie
gatunków
– wzrost zapotrzebowania na wodę
– jakość wody
Rejony polarne
– zagrożenie
– degradacja
tundry
– erozja
– zagrożenie
– zmiany klimalasów północtu
nych
– zmiany klimatu
– ubytki ozonu
– przeeksploatowanie
– obce gatunki
– zanieczyszczenie
– destrukcja i zmiany
środowiska
– zanieczyszczenia
– przeeksploatowanie
zasobów rybnych
– przekształcenia ekosystemów
– przeeksploatowanie
zasobów morskich
– zanieczyszczenie
– rozwój obszarów przybrzeżnych i urbanizacja
– przeeksploatowanie
zasobów
– zanieczyszczenia morza
– przeeksploatowanie
rybołówstwa
– zanieczyszczenia
– zmiany klimatu
Katastrofy
– szybka urbanizacja
– zanieczyszczenia
– jakość powietrza
stałe
– susze
– zróżnicowanie klimatu – dostawy wody
– powodzie
– powodzie i susze
i warunki sanitarne – konflikty zbrojne
– zanieczyszczenia
powietrza
– zanieczyszczenie
– degradacja zasobów
– jakość powietrza
powietrza
braki
– zanieczyszczenia górni- – ubytki ozonu
– gospodarka odpacze i spowodowane roz- – zmiany klimatu i emisja dami
zanieczyszczenie
wojem gospodarczym
gazów cieplarnianych – dostawy wody
i warunki sanitarne
– zanieczyszczenie
– jakość powietrza
powietrza
– gospodarka odpailość i jakość wody
– erozja brzegów
– stratosferyczne braki
polityka i ramy
dami
– zanieczyszczenie
ozonu
prawne
– dostawy wody
– emisja gazów cieplari warunki sanitarne
nianych
– degradacja
Ameryka Łacińska gleby
– deforestyzacja
i Karaiby
– problemy
– degradacja
własnościowe
Źródło: Global Environmertal... (2002).
Obszary przybrzeżne
i morskie
– zanieczyszczenie
powietrza
– ubytki ozonu
– jakość powietrza
– stratosferyczne ubytki
ozonu
– zmiana klimatu
i emisja gazów cieplarnianych
– zanieczyszczenie
powietrza
– substancje pochłaniające ozon
– zmiany klimatu
– stratosferyczne ubytki
ozonu
– szereg zanieczyszczeń
– zmiany klimatu
– odpady stałe
– dostawy wody
i warunki sanitarne
– jakość powietrza
–
–
–
–
powodzie
susze
wulkany
trzęsienia ziemi
– sztormy i powodzie
– trzęsienia ziemi
– katastrofy spowodowane działalnością
człowieka
–
–
–
–
–
susze
huragany
powodzie
trzęsienia ziemi
rozprzestrzenianie się
szkodliwych substancji
– rozrost miast
– ekologiczny przełom
– powodzie i zmiany
klimatu
– pożary lasów
– przekształcenia
gleby
– odpady stałe
– susze
– erupcje ropy
– konflikty zbrojne
– warunki sanitarne
i odpady
– powodzie
– erupcje ropy
– inwazja szkodników
56
W. Brocki
Ślad ekologiczny to „[…] miernik poziomu, na którym ląd i wody są wykorzystane przez
osoby indywidualne, miasta, kraje lub ludzkość do zaspokojenia potrzeb poprzez eksploatację zasobów oraz poziomu absorpcji wszelkich zanieczyszczeń przezeń generowanych,
przy użyciu współczesnej technologii” (Footprint Term... 2005).
Powierzchnia lądów i wód oraz związana z tym wydajność ekosystemów jest stała.
Zmienne są: ludność, poziom eksploatacji zasobów i poziom technologiczny, mający wpływ
na poziom eksploatacji zasobów oraz generowania i likwidacji zanieczyszczeń.
Produktywna biologicznie przestrzeń obejmuje obszary lądowe i wodne, stanowiące powierzchnię 11,2 mld hektarów. Obszary skrajne i nieproduktywne są wyłączone z tej przestrzeni. Na produktywnej biologicznie przestrzeni odbywa się około 90% całkowitej produkcji ziemskiej biomasy (Wackernagel 2002).
Zmiany śladu ekologicznego w czasie pokazuje rys. 1.
a
Wydajność Ziemi = 1
1,5
1,0
0,5
0,0
1961
1971
1981
możliwości
1991
2001
Rok
wykorzystanie
b
Ludność [mln]
[globalne hektary na osobę]
4,0
7000
3,5
6000
3,0
5000
2,5
4000
2,0
3000
1,5
1,0
2000
0,5
1000
0,0
0
1961
1971
biowydajność
1981
ślad ekologiczny
1991
2001
Rok
ludność
Rys.1. Zmiany śladu ekologicznego w czasie: a – ślad ekologiczny ludzkości, b – ślad ekologiczny i biowydajność na osobę
Źródło: Global... (2005), Footprint... (2005).
Rysunek 1a pokazuje ciągle zmieniającą się intensywność wykorzystania możliwości biologicznych Ziemi. Biowydajność Ziemi na stałą wartość 1. W 1961 r. poziom wykorzystania
Wykorzystanie śladu ekologicznego do oceny...
57
możliwości produkcyjnych Ziemi wynosił 49%. W ciągu 40 lat wzrósł 2,5-krotnie, osiągając
121% (Maps Page... 2005).
Na rysunku 1b przedstawiono zmiany biowydajności Ziemi na osobę, śladu ekologicznego
na osobę oraz zmiany ludności Ziemi. Po okresie silnego wzrostu w 60. latach XX wieku,
w 70. latach ślad ekologiczny ustabilizował się na poziomie 2–2,5 globalnego hektara na osobę
(globalny hektar jest wartością określającą średnią produktywność dla całej Ziemi). Tymczasem
biowydajność Ziemi wynosi obecnie 1,8 globalnego hektara na osobę. W latach 1961–2001 ludność Ziemi zwiększyła się dwukrotnie. Przy względnej stabilizacji wartość śladu ekologicznego w ciągu ostatnich trzydziestu lat wśród wielu jego komponentów najbardziej istotny był
wzrost absorpcji dwutlenku węgla na osobę (Humanity’s... 2005). Wiązało się to ze znacznym wzrostem zużycia energii (Living Planet... 2004).
Wzrost absorpcji dwutlenku węgla, przypadający na osobę, w połączeniu ze wzrostem
ludności świata, oprócz wzrostu emisji innych zanieczyszczeń gazowych, miał wpływ na narastanie efektu cieplarnianego.
Konsekwencją dysproporcji między śladem ekologicznym i biowydajnością Ziemi jest deficyt ekologiczny. W skali globalnej wynosi on 0,4 globalnego hektara na osobę. Deficyt ekologiczny w wybranych państwach świata, przypadający na 1 osobę, przedstawia tab. 1. Wartości
ujemne oznaczają nadwyżkę ekologiczną, stanowiącą przeciwieństwo deficytu ekologicznego.
Tabela 1. Deficyt ekologiczny przypadający na jednego mieszkańca w wybranych państwach w 2001 r.
Ludność [mln]
Ślad ekologiczny
[globalne ha na osobę]
6148,1
2,2
1,8
0,4
19,4
7,7
15,2
–7,5
140,9
0,6
0,3
0,3
8,5
1,2
15,6
–14,4
1292,6
1,5
0,8
0,7
Czechy
10,3
5,0
2,8
2,2
Gabon
1,3
1,7
20,1
–18,4
Niemcy
82,3
4,8
1,9
2,9
Japonia
127,3
4,3
0,8
3,5
Nepal
24,1
0,6
0,5
0,1
Polska
38,7
3,6
2,0
1,6
Rosja
144,9
4,4
6,9
–2,5
Nowa Zelandia
3,8
5,4
14,5
–9,1
Wielka Brytania
59,1
5,4
1,5
3,9
288,0
9,5
4,9
4,6
Świat
Australia
Bangladesz
Bośnia
Chiny
USA
Biowydajność
Deficyt ekologiczny
[globalne ha na osobę] [globalne ha na osobę]
Źródło: opracowanie własne na podstawie Results Page... (2005).
Deficyt ekologiczny oznacza skalę oddziaływania człowieka na środowisko (na osoby,
państwa, regionu, świata), przy której zostaje przekroczona wartość biologiczna przestrzeni
dostępnej dla populacji (Ecological Footprint... 2005). Zależy on od powierzchni, zaludnienia,
wydajności biologicznej środowiska oraz intensywności jego eksploatacji. Dlatego w korzyst-
58
W. Brocki
nej sytuacji są państwa słabo zaludnione, o dużej powierzchni, takie jak Australia, gdzie intensywność oddziaływania jest niewiele niższa niż w USA, a w odróżnieniu od USA występuje tam duża nadwyżka ekologiczna.
Małe oddziaływanie, przypadające na osobę, występuje w krajach rozwijających się (Nepal, Bangladesz). Obecnie około 20% światowej populacji żyje w państwach bogatych, zużywając około 50% światowych zasobów. Konsumpcja zasobów rośnie zarówno w państwach
rozwiniętych, jak i rozwijających się, przy czym w tych drugich w znacznie szybszym tempie.
W Chinach np. zużycie paliw kopalnych i spożycie mięsa podwoiło się w ciągu ostatnich
10 lat (Muilerman i Black 2005). Dlatego pewne jest to, że zarówno globalne, jak i lokalne
wartości mierników będą narastały. Jedynym rozwiązaniem mogą być zmiany technologiczne oraz zmniejszenie oddziaływania na środowisko w dziedzinach uwzględnionych przy ustalaniu śladu ekologicznego, czyli w: hodowli, uprawie pól, wyrębie lasów, rybołówstwie, budownictwie i energetyce (Wackernagel 2002).
WNIOSKI
1. Poziom eksploatacji zasobów naturalnych na Ziemi podwoił się w ciągu ostatnich 20 lat.
2. W drugiej połowie 80. lat XX wieku oddziaływanie człowieka na środowisko naturalne zaczęło przekraczać wydajność ekosystemów na Ziemi.
3. Obecnie ślad ekologiczny na osobę jest o 25% większy niż biowydajność na osobę.
4. Należy w jak najkrótszym czasie zmniejszyć oddziaływanie człowieka na środowisko, czemu sprzyja upowszechnienie koncepcji zrównoważonego rozwoju.
PIŚMIENNICTWO
Ecological Footprint: Overview. 2005. http://www.footprintnetwork.org/gfn_sub.php?content=
footprint_overview, dostęp 1.06.2005.
Footprint and Biocapacity per Person. 2005. http://www.footprintnetwork.org/images_ef/
world_efos.gif, dostęp 1.06.2005.
Footprint Term Glossary. 2005. http://www.footprintnetwork.org/gfn_sub.php?content=
glossary, dostęp 3.05.2005.
Global Demand vs. Supply. 2005. http://www.footprintnetwork.org/images_ef/world_os.gif,
dostęp 1.06.2005.
Global Environmental Outlook 3. 2002. Past, present and future perspectives UNEP, Earthscan
Publications Ltd, London.
Humanisty’s Footprint 1961–2001. 2005. http://www.footprintnetwork.org/gfn_sub.php?content=
global_footprint, dostęp 1.06.2005.
Living Planet Report. 2002. WWF International, Gland, Switzerland.
Living Planet Report. 2004. WWF International, Gland, Switzerland.
Maps Page. Growth in the Ecological Footprint. 2005. http://www.footprintnetwork.org/gfn_sub.php?
content = maps_page, dostęp 1.06.2005.
Muilerman H., Black H. 2005. Towards a sustainable use of natural resources, http://europa.int/comm/
environment/envecs/ /waste/muilerman.pdf, dostęp 5.05.2005.
Wykorzystanie śladu ekologicznego do oceny...
59
Results Page (hectareversion). 2005. http://www.footprintnetwork.org/gfn_sub.php?content=footprint_hectares, dostęp 1.06.2005.
Wackernagel M., Monfreda C., Dembling D. 2002. Ecological footprint of nations. Sustainability Issue Brief November 2002, Oakland USA.
Wackernagel M., Schulz N. B., Deumling D., Linares A. C., Jenkins M., Kapos V., Monfreda C.,
Loh J., Myers N., Norgaard R., Randers J. 2002. Tracking the ecological overshoot of the human economy. PNAS 99 (14), 9266–9271.

Podobne dokumenty