Wybrane technologie produkcji energii elektrycznej z rozproszonych

Wybrane technologie produkcji energii elektrycznej z rozproszonych

Zmienność prędkości wiatru na przestrzeni roku charakteryzuje się cyklicznością sezonową. Największe prędkości wiatru na
terenie Polski obserwuje się w okresie jesienno- zimowym, zaś
najmniejsze w okresie wiosenno- letnim, stąd też energia wiatru
jest lepiej skorelowana z potrzebami energetycznymi budynku
niż energia promieniowania słońca. Z tego też powodu przy tym
samym zapotrzebowaniu na energię elektryczną pojemność magazynu energii w przypadku wyboru turbiny wiatrowej może być
mniejsza niż w przypadku wyboru fotoogniw słonecznych.
Podsumowanie
Przedstawione analizy wykazały, że istnieje możliwość budowy i eksploatacji autonomicznego systemu elektroenergetycznego
opartego na wykorzystaniu lokalnych zasobów energii promieniowania słonecznego lub energii kinetycznej wiatru.
W wyniku przeprowadzonych analiz określono parametry
podstawowych elementów tego typu systemów w zależności od
rocznego zapotrzebowania na energię elektryczną. Dla systemu
opartego na fotoogniwach określono zależność pomiędzy zapotrzebowaniem na energię, mocą systemu, powierzchnią czynną
fotoogniw, rodzajem fotoogniw, pojemnością energetyczną, wagą
i kubaturą akumulatorów (przy założeniu energii promieniowania słonecznego wynoszącej 993 kWh, co odpowiada średniej
mocy promieniowania na terenie Polski). Dla systemu opartego
na energii wiatrowej zależność pomiędzy zapotrzebowaniem na
energię a mocą nominalną elektrowni, lokalnymi zasobami wiatru,
pojemnością energetyczną, wagą i kubaturą akumulatorów.
Z analiz wynika że podstawowym problemem związanym
z budową i eksploatacją autonomicznych systemów elektroenergetycznych opartych na wykorzystaniu energii promieniowania słonecznego i energii kinetycznej wiatru jest konieczność
okresowej akumulacji i odzysku energii. Konieczność akumulacji
i odzysku obniża efektywność wykorzystania produkowanej
energii i podnosi wydatnie koszt budowy systemu.
Przy budowie tego typu systemów elektroenergetycznych
warto mieć na uwadze, że dostęp do odnawialnych surowców
energetycznych takich jak promieniowanie słońca i energia kinetyczna wiatru podlega dużym wahaniom sezonowym. Przebieg
podaży energii kinetycznej wiatru jest o wiele korzystniej skorelowany z przebiegiem sezonowego zapotrzebowania na energię
elektryczną niż podaż energii promieniowania słońca. Zatem
z punktu widzenia akumulacji korzystniejszy jest system elektroenergetyczny oparty na wykorzystaniu energii kinetycznej wiatru.
W tego typu systemie większa ilość produkowanej energii będzie
wykorzystywana bezpośrednio, co pociąga za sobą mniejszą
pojemność energetyczną potrzebnych akumulatorów.
Literatura
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
http://www.swiat-szkla.pl/content/view/
Gumuła S., Guła A., Chojnacki J., Knap T., Tomczyk P., BĘBenek
Z., Bojarski A., Pająk T., Pytel K., Porada S., Wolszczak J., Drobnik P., Gadowski T., Mróz M., Wyrwa A., Figurski A.: Odnawialne
i niekonwencjonalne źródła energii. Poradnik, Torbonus, Kraków
2008
Kaiser H.: Wykorzystanie energii słonecznej, Wydawnictwo AGH,
Kraków 1995
Gumuła S., Knap T., Strzelczyk P., Szczerba Z.: Energetyka
wiatrowa. Uczelniane Wydawnictwo Naukowo-Techniczne AGH,
Kraków 2006.
Czerwiński A.: Akumulatory, baterie, ogniwa, Wydawnictwa
Komunikacji i Łączności, Warszawa 2005
http://www.bateriehaze.pl/
Stanisław Gumuła
Agnieszka WOŹNIAK
Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Krośnie
Wybrane technologie produkcji energii elektrycznej
z rozproszonych surowców odnawialnych
Selected technologies of electricity production
from distributed renewable sources of energy
Wśród najpoważniejszych problemów energetyki, który pojawił się w ostatnich latach wymienić należy konieczność ograniczenia emisji dwutlenku węgla. Istnieje kilka metod ograniczenia
emisji CO2. Wszystkie są kosztowne i skomplikowane. Biorąc
pod uwagę że znaczna część odbiorców energii elektrycznej jest
rozproszona terytorialnie oraz charakteryzuje się stosunkowo
listopad 2012
niskim zapotrzebowaniem na moc i energię, ich potrzeby energetyczne można zaspokoić autonomicznymi układami produkcji
energii pracującymi bez włączenia ich do systemu energetyki
zawodowej. Są to układy oparte na odnawialnych źródłach
energii nie emitujące dwutlenku węgla lub układy hybrydowe,
wykorzystujące równocześnie kopalne i odnawialne surowce
www.energetyka.eu
strona 683
energetyczne o znacznie obniżonej emisji CO2 na jednostkę
wyprodukowanej energii.
W pracy przedstawiono krótką charakterystykę kilku tego typu
technologii produkcji energii elektrycznej.
Wybrane technologie wytwarzania
energii elektrycznej w oparciu
o odnawialne źródła energii
Fotoogniwa
Fotoogniwa dokonują konwersji promieniowania Słońca na
energię elektryczną. Dostęp do energii promieniowania Słońca
ma charakter losowy, energii promieniowania nie daje się na
bieżąco przewidzieć ale średnioroczna energia promieniowania
docierającego do danego miejsca na powierzchni ziemi jest
możliwa do precyzyjnego określenia. Lokalna energia promieniowania dla terenu naszego kraju jest mało zróżnicowana
i mieści się w przedziale od 950 do 1250 kWh/m2. Moc promieniowania podlega natomiast dużym wahaniom sezonowym oraz
wahaniom dobowym. Jedne i drugie wahania mają w przybliżeniu charakter sinusoidalny [1]. Taki też charakter musi mieć
przebieg mocy osiąganej przez fotoogniwa. Zapotrzebowanie
na energię elektryczną w budownictwie ma przebieg również
zbliżony do sinusoidalnego ale z przesunięciem o pół okresu
względem przebiegu mocy promieniowania Słońca. Wobec
faktu istnienia znacznego wzajemnego przesunięcia pomiędzy
przedziałami czasu, w których występuje zapotrzebowanie na
energię a przedziałami czasu, gdy może ona być produkowana,
zachodzi konieczność korzystania z jednego spośród dwóch
możliwych rozwiązań problemu:
• produkowanie energii elektrycznej wtedy gdy jest to możliwe
to znaczy przy dużej mocy promieniowania Słońca i odsprzedawanie energii do państwowej sieci elektroenergetycznej
a kupowanie energii z sieci gdy jest ona potrzebna;
• produkowanie energii elektrycznej wtedy, gdy jest to możliwe,
gromadzenie tej energii w przygotowanych do tego celu akumulatorach energii elektrycznej i odzyskiwanie jej z akumulatorów, gdy jest ona potrzebna.
Sprawność konwersji energii promieniowania słonecznego
w powszechnie stosowanych fotoogniwach jest niska i wynosi
około 15% przy mocy promieniowania wynoszącej 1000 W/m2
i maleje wraz z obniżaniem się mocy promieniowania. Jeden metr
kwadratowy powierzchni czynnej ogniwa może wyprodukować
w ciągu roku około 130 kWh energii elektrycznej. Koszt energii
elektrycznej wytworzonej za pomocą fotoogniw określa się na
około 65eurocentów za kWh.
i rejony w których wynosi ok. 8 m/s. Moc strumienia wiatru napływającego na turbinę wiatrową jest proporcjonalna do trzeciej potęgi
prędkości wiatru i drugiej potęgi średnicy koła łopatkowego turbiny.
Średnice kół łopatkowych turbin wiatrowych są bardzo zróżnicowane [2]. Mieszczą się w granicach od ok. 0,5 m do około 100 m.
Opłacalność inwestycji w elektrownię wiatrową jest, co oczywiste,
silnie uzależnione od lokalnych zasobów energii wiatru. Sprawność
konwersji energii kinetycznej wiatru na energię elektryczną zależy
od charakterystyki mocy elektrowni wiatrowej wynosi 30 – 40 %. Dla
warunków polskich można w przybliżeniu przyjąć, że wykorzystanie
zainstalowanej mocy elektrowni wiatrowej wynosi około15% w skali
roku i zależy od lokalizacji obiektu. Przyjmuje się orientacyjnie, że
koszt energii elektrycznej produkowanej w elektrowniach wiatrowych wynosi około 8 eurocentów za kWh. Jeżeli chodzi o problem
przesunięcia czasu zapotrzebowania na energię względem czasu,
w którym możliwa jest jej produkcja rozwiązania są tu identyczne
jak w przypadku fotoogniw.
Elektrownie wodne
Elektrownie wodne w głównej mierze wykorzystują energię
strumieni wód płynących w rzekach. Do energetyki wodnej
zalicza się również elektrownie wykorzystujące energię pływów
morskich oraz energię falowania dużych zbiorników wodnych.
W Polsce te ostatnie, związane z morzem, technologie nie są
stosowane. Moc strumienia wody w rzece jest proporcjonalna
do ilości płynącej wody [m3/s] oraz do spadku wody [m]. Inaczej
mówiąc jest proporcjonalna do iloczynu tych wielkości. W zależności od tego czy dysponujemy dużym spadkiem (rzeki górskie)
czy dużą ilością płynącej wody (rzeki nizinne) dobierany jest
typ turbiny wodnej. Przed przystąpieniem do inwestycji należy
określić drogą pomiarów eksperymentalnych zasoby energetyczne wody w rzece z uwzględnieniem zmian sezonowych.
W przypadku planowanego wykorzystania energii spadku wód
nie jest to jednak wystarczające. Równie duże znaczenie ma tutaj
określenie oddziaływania spiętrzenia wody na środowisko rzeki
i środowisko otoczenia zbiornika wodnego, który musi powstać.
Starania o budowę elektrowni wodnej są złożone i długotrwałe.
Turbiny wodne produkowane są w bardzo szerokim zakresie
mocy od kilkudziesięciu kW do kilkuset MW. Sprawność konwersji
energii wody na energie elektryczną jest rzędu 80%. Koszt energii
produkowanej za pomocą turbin wodnych określa się na około
6 eurocentów za kWh.
Elektrownie wiatrowe
Drugim powszechnie dostępnym odnawialnym surowcem
energetycznym jest energia kinetyczna wiatru. Podobnie jak
w przypadku energii promieniowania Słońca dostęp do tej energii
ma charakter stochastyczny i można charakteryzować go jedynie
statystycznie. Lokalne zasoby energii kinetycznej wiatru charakteryzuje lokalna średnioroczna prędkość wiatru. Średnioroczna
prędkość wiatru dla poszczególnych rejonów kraju jest bardzo
zróżnicowana . Istnieją rejony w których wynosi ona ok. 2 m/s
strona 684
Rys. 1. Mała elektrownia wodna 660 kW w Rzeszowie na zaporze
na rzece Wisłok oddana do użytku w czerwcu 2012 roku
www.energetyka.eu
listopad 2012
Energetyczne wykorzystanie odpadów komunalnych
Wykorzystanie w energetyce odpadów komunalnych nazywanych potocznie śmieciami ma kilkudziesięcioletnią tradycję. Możliwe do zastosowania są tutaj dwie podstawowe technologie:
• produkcja gazu wysypiskowego, który może być paliwem do
agregatów prądotwórczych,
• spalanie odpadów w kotłach energetycznych, produkcja w tych
kotłach pary wodnej kierowanej na turbiny parowe napędzające
z kolei generatory energii elektrycznej.
Gaz wysypiskowy powstaje w składowiskach odpadów komunalnych odizolowanych od atmosfery zazwyczaj warstwa ziemi.
Tworzenie się gazu polega na beztlenowym rozkładzie substancji
organicznych. Jego skład zależy od składu odpadów, dokładniej
od zawartości w nich części ograniczonych. Z energetycznego
punktu widzenia najbardziej użytecznym składnikiem tego gazu
jest metan. Zawartość metanu w gazie wysypiskowym może
sięgać 70%. Gaz może być paliwem do silników spalinowych
napędzających generatory energii elektrycznej.
Spalanie odpadów komunalnych na małą skalę, jest praktycznie niemożliwe, Spalarnia odpadów komunalnych to w około
25% zakład energetyczny złożony z kotła, turbiny i generatora
energii elektrycznej. Natomiast w około 75% to zakład chemiczny
zajmujący się neutralizacją produktów spalania. Nie buduje się
spalarni dzielnicowych, osiedlowych tym bardziej przydomowych.
Przyjmuje się, ze budowa spalarni jest uzasadniona ekonomicznie, gdy będzie spalać około 100 tys. ton odpadów w ciągu roku.
Odpowiada to ilości odpadów powstających w mieście liczącym
około 400 tys. mieszkańców. Istnieje jeszcze jeden warunek termicznego wykorzystania odpadów komunalnych. Jest nim wartość
opałowa odpadów. Musi ona być większa niż 5800 kJ/kg.
moce rzędu kilku MW. Mogą być budowane jako osiedlowe. Ten
kierunek energetyki rozwijany jest w krajach o dużych zasobach
i łatwym dostępie do wód geotermalnych.
Ogniwa galwaniczne
Ogniwa galwaniczne jako źródło energii są zazwyczaj nazywane ogniwami paliwowymi albo energetyką wodorową. Wodór jest
gazem palnym ale o niskiej wartości opałowej. Wartość opałowa
wodoru wynosi około 242 MJ/kmol, podczas gdy metanu wynosi
około 802 MJ/kmol. Spalanie wodoru dla celów energetycznych
nie ma więc sensu. Natomiast wielkie perspektywy ma wykorzystanie wodoru jako paliwa do ogniw paliwowych. Ogniwo paliwowe
jest ogniwem galwanicznym produkującym równocześnie energię
elektryczną i ciepło. Źródłem energii w tych ogniwach jest elektrochemiczna reakcja spalania wodoru doprowadzanego do anody
w tlenie doprowadzanym do katody. Aktualnie produkowane ogniwa paliwowe są ciągle na etapie prototypów ale technologia produkcji energii elektrycznej w oparciu o ogniwa paliwowe rozwija się
bardzo dynamicznie. Znakomite perspektywy ogniw paliwowych
jako źródła energii wynikają z dwóch faktów: produktem spalania
jest w nich woda, paliwem wodór a utleniaczem tlen, które należą
do najbardziej rozpowszechnionych w przyrodzie pierwiastków.
Sprawność produkcji energii elektrycznej w ogniwach paliwowych
wynosi aktualnie około 40% [3].
Technologię wykorzystujące biomasę
Biomasę z energetycznego punktu widzenia stanowią wszystkie składniki organiczne wchodzące w skład roślin powstające
w wyniku fotosyntezy. Szerzej rozumiane pojęcie biomasy obejmuje również materię organiczną wchodzącą w skład zwierząt.
Energetyczne wykorzystanie ciepła wód głębinowych
Prawie wszystkie elektrownie cieplne łącznie z elektrowniami
jądrowymi jako czynnik obiegowy wykorzystują wodę. Proces polega na zamianie wody w parę wodną w kotłach energetycznych.
Energia zawarta w parze zamienia się na łopatkach turbiny na
energię mechaniczną dając moment obrotowy na wale turbiny
która poprzez sprzęgło napędza generator energii elektrycznej.
Temperatura w komorach paleniskowych kotłów wynosi około
1000°C, natomiast temperatura pary kierowanej na turbiny jest
rzędu 500°C. Po przejściu przez turbinę para jest skraplana
a następnie kierowana z powrotem do kotła. Moc aktualnie budowanych bloków energetycznych wynosi około 600 MW.
Temperatura wód głębinowych rzadko przekracza 100°C.
Realizacja obiegu mającego miejsce w elektrowniach cieplnych
pracujących w oparciu o wodę przy tak niskich temperaturach
zasilania nie jest możliwa. Istnieje jednak możliwość zrealizowania
analogicznego obiegu jak w cieplnych elektrowniach wodnych
przy pomocy tak zwanych cieczy niskowrzących, posiadających niską temperaturę wrzenia. Ciecze te mają właściwości
fizyko-chemiczne podobne do tych cieczy, które są stosowane
w obiegach chłodniczych. Należą do nich między innymi: amoniak,
freon i izopentan. Fazy cyklicznej pracy tego typu elektrowni są
analogiczne jak elektrowni wykorzystującej wodę. Elektrownie
tego typu nie mają natomiast kotła, rolę kotła pełni wymiennik
przekazujący ciepło od wody głębinowej do czynnika obiegowego.
Elektrownie tego typu mają niską sprawność rzędu 10% i osiągają
listopad 2012
Rys. 2. Biogazownia o mocy 1063 MW
znajdująca się w fermie trzody chlewnej
w miejscowości Giżyno koło Kalisza Pomorskiego
Najprostszym sposobem energetycznego wykorzystania biomasy jest jej spalanie w postaci rozdrobnionej i podsuszonej lub po
przejściu przez proces zgazowania to znaczy zamianie jej na paliwo
gazowe. W obydwóch przypadkach wyprodukowane ciepło może
być zamienione na energię mechaniczną a następnie na elektryczną.
Istnieją jednak inne jeszcze technologie energetycznego wykorzystania biomasy. Należy tu wymienić produkowane w celach spalania:
biogaz, etanol, olej z roślin oleistych. Omówimy je pokrótce [4].
www.energetyka.eu
strona 685
Biogaz podobnie jak gaz wysypiskowy jest produktem
beztlenowego rozkładu substancji organicznych głownie na
metan i dwutlenek węgla. Biogaz może być wykorzystywany
jako paliwo w tym do silników spalinowych napędzających
generatory energii elektrycznej. Przyjmuje się, że ekonomiczne
uzasadnienie posiada budowa i eksploatacja biogazowi osiągającej moc 1MW. Nie można zapominać, że jej eksploatacja
związana jest z dostarczeniem pokaźnych ilości biomasy. 1 kg
substancji organicznej pozwala wyprodukować około 0,4 m3
biogazu.
Etanol jest alkoholem, palną cieczą o wartości opałowej
wynoszącej około 26,8 MJ/kg. Dla porównania wartość opałowa benzyny wynosi około 44,5 MJ/kg. Etanol jest produkowany w procesie fermentacji alkoholowej skrobi lub cukru
zawartych w burakach cukrowych, ziemniakach, ziarnach
niektórych zbóż, kukurydzy, ryżu i trzcinie cukrowej. Gotowy
produkt dostajemy poddając produkty fermentacji destylacji.
Wartość opałowa etanolu jest zbyt mała, by mógł być samodzielnym paliwem standardowych silników spalinowych. Może
być natomiast wartościowym kilkuprocentowym dodatkiem
(biokomponetem ) do innych paliw o wyższej wartości opałowej np. benzyny. Istnieją również paliwa zawierające do 85%
etanolu. Wymagają one specjalnie do nich przystosowanych
silników spalinowych.
Olej roślin oleistych jest możliwy do pozyskania z wielu
roślin. Wśród najważniejszych należy wymienić: rzepak, len,
soję, mak, słonecznik i gorczycę. Jako paliwo do silników
spalinowych tłokowych wykorzystywany jest wyłącznie olej
rzepakowy a ściślej mówiąc otrzymywane na bazie tego oleju
estry kwasów tłuszczowych. Plantacje rzepaku dają około
3000 kg nasion oleistych z hektara w ciągu roku. Można z tego
wycisnąć około
1100 kg oleju. Wartość opałowa paliwa rzepakowego jest
około 10% niższa niż oleju napędowego wytwarzanego na
bazie ropy naftowej. Wykorzystanie paliwa rzepakowego jako
paliwa silnikowego wymaga dodatkowych zabiegów i ma istotne ograniczenia. Wymaga dodatków stabilizujących lepkość,
zapewniających stabilność chemiczną i stabilność biologiczną. Nie może być stosowany w temperaturze poniżej 10°C
z powodu znacznego wzrostu gęstości. Wszystkie wymienione
paliwa: biogaz, etanol, olej rzepakowy, mogą być stosowane
do napędu silników spalinowych o zróżnicowanej mocy i mogą
współpracować z generatorami energii elektrycznej.
spalania, ale przede wszystkim ogniwa. Obok technologii czysto
wodorowych istnieją również technologie hybrydowe wykorzystujące wodór jako paliwo wspomagające w tradycyjnych
technologiach energetycznych. Przykładem może być tutaj tak
zwany gaz Browna Rhodesa [5]. Gaz ten jest mieszaniną wodoru i tlenu, powstającą w następstwie rozkładu wody. Rozkład
wody na wodór i tlen można realizować wieloma sposobami.
Proces ten jest energochłonny. Rozkładanie wody na wodór
i tlen by tę mieszankę spalić, nie może dać dodatniego bilansu
energetycznego. Znaczne korzyści energetyczne, ekologiczne
i ekonomiczne pozwala osiągnąć metoda rozkładu wody na
tlen i wodór wykorzystująca ciepło odpadowe tłokowych silników spalinowych. Wyprodukowana w ten sposób mieszanina
wodoru i tlenu, wprowadzana bezpośrednio po wytworzeniu
do paliwa konwencjonalnego (węglowodorowego) powoduje
obniżenie zużycia paliwa, tym samym wzrost sprawności
wytworzenia energii, mniej zanieczyszczone spaliny i cichszą
pracę silnika. Technologia możliwa do wykorzystania w agregatach prądotwórczych. Stosowanie tej technologii nie wyklucza
równoczesnej kogeneracji.
Podsumowanie
Istnieje wiele technologii produkcji energii elektrycznej pozwalających produkować energię w sposób poważnie wykluczający
emisję dwutlenku węgla. W chwili obecnej trudno jest wskazać
technologię dominującą nad innymi swoimi walorami ekologicznymi i ekonomicznymi. Najrozsądniejszym kierunkiem rozwoju
energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii wydaje się
być ich równoczesne stosowanie, rozwój technologii wykorzystujących wszystkie dostępne odnawialne surowce energetyczne.
Literatura
[1]
Lipiński M. : Pozyskiwanie energii elektrycznej ze Słońca. Wyd.
IGSMiE-PAN, Kraków 1998
[2]
Lewandowski W. M. : Proekologiczne źródła energii odnawialnej.
WNT. Warszawa 2001
[3]
Chmielniak T.: Technologie energetyczne. PWN, Warszawa
2009
[4]
Guła A. : Energia z biomasy. Poradnik. Wydawnictwo Tarbonus,
Kraków –Tarnobrzeg 2008
[5]
Skrzyniowski A.: Gaz Browna jako dodatek do paliw zasilających
silniki spalinowe, Konferencja KONMOT, Kraków 2012
Gaz Browna Rhodesa
Często ostatnio można się spotkać ze stwierdzeniem że
wiek XXI będzie wiekiem energetyki wodorowej. Wiele na to
wskazuje. Wodór jest najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem przyrodzie. Coraz większy jest procentowy udział
wodoru w paliwach wykorzystywanych jako źródło energii,
a dzięki temu produkty procesu spalania paliw są coraz mniej
szkodliwe. Przejawia się to między innymi w postaci coraz
mniejszej emisji dwutlenku węgla przypadającej na jednostkę
produkowanej energii. Początkowo podstawowym paliwem
energetyce był węgiel, następnie węglowodory, perspektywicznie ma to być sam wodór czyli paliwo nie emitujące dwutlenku
węgla w procesie spalania. Proces spalania wodoru można
realizować nie tylko technologią wykorzystującą palniki i komory
strona 686
www.energetyka.eu
listopad 2012