Wytyczne w zakresie projektowania stacji - PGNiG

Transkrypt

Wytyczne
w zakresie projektowania stacji gazowych
wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A.
PE-DY-W02
Warszawa, kwiecień 2013 r.
Wytyczne w zakresie projektowania stacji gazowych wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZSYSTEM S.A.
Metryka regulacji
Obszar biznesowy:
Pion Eksploatacji; Oddziały Spółki; Pion Inwestycji
Kategoria:
Wytyczne
Właściciel:
Adam Nowakowski – Dyrektor Pionu Eksploatacji
Forma i data zatwierdzenia:
Podpis Członka Zarządu Operatora Gazociągów
Pana Wojciecha Kowalskiego - 23.08.2013
Data wejścia w życie:
02.09.2013
Zakres stosowania:
Projektowanie stacji gazowych wysokiego ciśnienia
w ramach zadań inwestycyjnych i remontowych
Opiekun merytoryczny:
Piotr Krawczak
Data ostatniego przeglądu:
25.06.2013
Wydanie. Wersja:
2.1.




Akty powiązane:




Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W01 Wytyczne w zakresie projektowania
gazociągów przesyłowych wysokiego ciśnienia
Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZSYSTEM S.A.
PE-DY-W03 Wytyczne w zakresie projektowania
systemów ochrony przeciwkorozyjnej gazociągów
przesyłowych Operatora Gazociągów
PW-WI-W01 – Wytyczne Operatora Gazociągów
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. dla rur stalowych
przewodowych dla mediów palnych
PW-WI-I01 - Instrukcja Operatora Gazociągów
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. dla jednostki
inspekcyjnej dokonującej odbioru dostaw rur i
armatury wraz z napędami
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. dla zaworów
kulowych
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. dla zasuw
klinowych
PW-WI-W04 Wytyczne Operatora Gazociągów
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. dla napędów
armatur
PW-WI-W05 – Wymagania spawalnicze oraz
wymagania badań własności i jakości złączy
spawanych gazociągów strategicznych
Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZSYSTEM S.A.
PE-DY-W02
Strona 2 z 21


Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. w zakresie
załadunku, transportu, rozładunku i składowania
rur stalowych
PI-DY-W01 – Wytyczne Operatora Gazociągów
Systemowych S.A. w zakresie projektowania
systemów telemetrii dla obiektów gazowych
systemu przesyłowego
Historia zmian
Wydanie. Wersja
2.1.
Wydanie 2 Wersja 1
Opis zmiany
Dostosowanie Regulacji do wymagań Procedury
legislacyjnej.
PE-DY-W02
Data wprowadzenia
zmiany
10.04.2013 r.
Strona 3 z 21
Spis treści
Definicje i skróty............................................................................................................................................ 5
Cel Wytycznych ........................................................................................................................................... 5
Przedmiot....................................................................................................................................................... 5
Zakres stosowania ........................................................................................................................................ 5
1.
Wymagania ogólne. ........................................................................................................................... 5
2.
Wymagania szczegółowe. ................................................................................................................ 8
Przepisy końcowe ...................................................................................................................................... 21
Załączniki ..................................................................................................................................................... 21
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 4 z 21
Definicje i skróty
Operator Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. – OGP lub Inwestor,
Stacja gazowa wysokiego ciśnienia – stacja gazowa,
Urząd Dozoru Technicznego – UDT.
Cel Wytycznych
Stacje gazowe wysokiego ciśnienia należy projektować zgodnie z obowiązującymi
przepisami prawa, Polskimi Normami oraz normatywami obowiązującymi w OGP z
uwzględnieniem najlepszej dostępnej wiedzy technicznej. Ponadto z uwagi na wymogi
eksploatacyjne oraz mając na względzie zdobyte doświadczenie w zakresie użytkowania
stacji gazowych wysokiego ciśnienia, zachodzi potrzeba uwzględnienia szczególnych
wymagań, które zostały określone w niniejszych wytycznych.
Przedmiot
Wytyczne określają minimalne wymagania, które należy stosować przy projektowaniu stacji
gazowych dla OGP.
Zakres stosowania
Wytyczne mają zastosowanie do projektowania nowobudowanych stacji gazowych oraz
modernizacji i remontów stacji istniejących.
1. Wymagania ogólne.
1.1.
1.2.
1.3.
1.4.
1.4.1.
1.4.2.
Projekt należy opracować zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia 7 lipca 1994r.
Prawo budowlane Dz.U. 1994 nr 89 poz.414 z późniejszymi zmianami.
Projekt powinien spełniać wymagania określone w procedurze SESP P.02.O.12 „PNHD 60364-4-41:2009”. Ponadto powinien zawierać wymagane uzgodnienia oraz
decyzje administracyjne w tym w szczególności niezbędne uzgodnienia UDT.
Dokumentację projektową należy dostarczyć w formie papierowej i elektronicznej
oraz uzgodnić z OGP.
Projekt budowlany stacji gazowej powinien zawierać:
Część opisową, w tym między innymi:
 opis stanu istniejącego,
 opis stanu projektowanego,
 sposób wpięcia stacji gazowej do istniejących gazociągów,
 obliczenia stref zagrożenia wybuchem,
 wymagania Inwestora, notatki służbowe, ustalenia,
 mapę ewidencji gruntów,
 wypis z rejestru gruntów,
 wypis z księgi wieczystej,
 uzgodnienia z właścicielami i użytkownikami gruntów i sieci,
 informację o bezpieczeństwie i ochronie zdrowia, uwzględniającą
specyfikę obiektu budowlanego i warunki prowadzenia robót
budowlanych,
 wytyczne dotyczące demontażu istniejących obiektów.
Część rysunkową, w tym między innymi:
 mapę zasadniczą do celów projektowych,
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 5 z 21
1.5.
1.5.1.
1.5.2.
 mapę zbiorczą, ze wszystkimi projektowanymi obiektami oraz pełnym
uzbrojeniem.
Projekt wykonawczy stacji gazowej powinien zawierać:
Część opisową z podziałem na poszczególne branże, w tym między innymi:
 opis stanu istniejącego,
 opis stanu projektowanego,
 dobór urządzeń wraz z obliczeniami,
 obliczenia wytrzymałościowe,
 opis zastosowanych rozwiązań technicznych,
 opis prób szczelności i wytrzymałości,
 sposób wpięcia stacji gazowej do istniejących gazociągów,
 wytyczne dotyczące demontażu istniejących obiektów.
 szczegółowe warunki techniczne do projektowania;
 opis rozwiązań zapewniających ciągłość dopływu paliwa gazowego
do istniejących odbiorców w czasie projektowanej modernizacji lub
remontu stacji
 Zestawienie urządzeń i materiałów dla poszczególnych branż.
Część rysunkową, w tym między innymi:
 mapę zasadniczą do celów projektowych, zaktualizowaną w zakresie
wymaganym przez inwestora),
 szczegółowy plan zagospodarowania terenu,
 rysunki zasięgu stref zagrożonych wybuchem,
 schematy technologiczne,
 schemat prób ciśnieniowych,
 rysunki konstrukcyjne i montażowe,
 rysunki sposobu wpięć do czynnych gazociągów
 Schematy ideowe połączeń urządzeń AKPiA, telemetrii i elektryki.
1.6.
Strefy zagrożone wybuchem dla stacji gazowej należy wyznaczyć w oparciu o STG-003 „Sieć przesyłowa gazu ziemnego – Strefy zagrożone wybuchem –
Urządzenia, systemy ochronne i pracownicy w przestrzeniach zagrożonych
wybuchem”. Poszczególne elementy stacji gazowej należy tak zaprojektować aby
strefy zagrożenia wybuchem znajdowały się w obszarze objętym ogrodzeniem
obiektu. Powyższe wymaganie nie dotyczy stref od upustów z układów zaporowoupustowych powstających przy nadzorowanych pracach eksploatacyjnych
1.7.
Obliczenia wytrzymałościowe elementów rurowych należy wykonywać zgodnie z
obowiązującą normą PN-EN 1594 „Systemy dostawy gazu. Gazociągi o
maksymalnym ciśnieniu roboczym wyższym niż 16 bar. Wymagania funkcjonalne” z
uwzględnieniem następujących wymagań:
1.8.
Wymagania materiałowe ogólne.
1.8.1.
1.8.2.
Dopuszczone do stosowania przy remontach i budowie sieci gazowej są wyłącznie
wyroby spełniające warunki zawarte w art.10 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo
budowlane Dz.U. 1994 nr 89 poz.414 z późniejszymi zmianami oraz art. 5, 8 i 10
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o wyrobach budowlanych Dz.U.2004 nr 92 poz.881.
Wyroby muszą być oznakowane znakiem CE, atestem ATEX (o ile jest wymagany),
lub znakiem budowlanym, przy czym producent musi wydać deklarację zgodności z
Polską Normą lub aprobatą techniczną.
W dokumentach odniesienia (normach, aprobatach technicznych, europejskich
uznaniach materiałów) musi być zaznaczone, że są to wyroby dopuszczone do
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 6 z 21
1.8.3.
1.8.4.
1.8.5.
1.8.6.
zastosowania w sieciach gazowych, w zakresie ciśnień i temperatur (również
minimalnych) występujących w projekcie.
Dla wyrobów należy przedstawić przynajmniej:
 dokument jakościowy (świadectwo odbioru) wg PN-EN 10204, wg
wymagań określonych w normie wyrobu, projekcie oraz punkcie 8.6.
 deklarację zgodności.
W przypadku wyrobów wykonanych zgodnie z aprobatą techniczną wymagane
przedstawienie tej aprobaty.
Wszystkie materiały obciążone ciśnieniem sieci gazowej wysokiego ciśnienia (MOP
powyżej 16bar) powinny spełniać wymagania p.8 normy PN-EN 1594– dotyczy
nowobudowanych i modernizowanych obiektów.
Wymagane dokumenty jakościowe zgodnie z p.8.1.5.2 normy PN-EN 1594. Zaleca
się świadectwo odbioru 3.2 wg PN-EN 10204. dla rur o średnicy równej lub większej
od DN500 i armatury równej lub większej od DN200. Zamiast świadectw odbioru 3.1
wg PN-EN 10204:2006 dopuszcza się świadectwa odbioru 3.1.B wg PN-EN
10204+A1:1997, a zamiast 3.2 wg PN-EN 10204:2006dopuszcza się 3.1.C wg PN-EN
10204+A1:1997.
1.9.
Rury. Na stacjach gazowych należy stosować rury zgodnie z wymaganiami
określonymi w „Wytycznych w zakresie projektowania gazociągów przesyłowych
wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A.”
1.10.
Kształtki. Na stacjach gazowych należy stosować kształtki zgodnie z wymaganiami
określonymi w „Wytycznych w zakresie projektowania gazociągów przesyłowych
wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A.”
1.11.
Armatura odcinająca. Na stacjach gazowych należy stosować armaturę zgodnie
z wymaganiami określonymi w „Wytycznych w zakresie projektowania
gazociągów przesyłowych wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów
Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A.”
1.12.
Kołnierze. Kołnierze należy wykonać z odkuwek wg PN-EN10222 tej samej klasy
wytrzymałościowej, co rura z którą będzie łączony kołnierz. Zaleca się
zastosowania kołnierzy z przylgami płaskimi B2 wg PN-EN1092-1 lub RF wg PN-EN
1759 Kołnierze należy dodatkowo oznakować rodzajem przylgi.
1.13.
Uszczelki. Zaleca się zastosowania uszczelek spiralnych (np. wg PN-EN1514-2), lub
wg. PN-EN 12560-2, albo uszczelek metalowych rowkowanych z nakładkami (np.
wg PN-EN1514-6); lub PN-EN 12560-6Wymiary uszczelek oraz śrub powinny być
dostosowane do rodzaju połączeń kołnierzowych.
1.14.
Spawalnictwo. Na stacjach gazowych należy stosować wymagania w zakresie
spawalnictwa określone w „Wytycznych w zakresie projektowania gazociągów
przesyłowych wysokiego ciśnienia Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZSYSTEM S.A.”
1.15.
Zabezpieczenie przed korozją. Na stacjach gazowych należy stosować
wymagania w zakresie zabezpieczenia przed korozją określone w „Wytycznych w
zakresie projektowania systemów ochrony przeciwkorozyjnej gazociągów
przesyłowych Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A.”
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 7 z 21
2. Wymagania szczegółowe.
2.1.
Parametry wyjściowe do zaprojektowania stacji gazowej.
W celu przeprowadzenia obliczeń i doboru poszczególnych urządzeń stacji, OGP określi
następujące parametry:
 projektowaną przepustowość stacji gazowej – Qmax i Qmin,
 maksymalne ciśnienie robocze wejściowe – MOPwej,
 maksymalne ciśnienie wejściowe stacji – Pwejmax,
 minimalne ciśnienie wejściowe stacji – Pwejmin,
 maksymalne ciśnienie robocze wyjściowe – MOPwyj,
 maksymalne ciśnienie wyjściowe stacji – Pwyjmax,
 minimalne ciśnienie wyjściowe stacji – Pwyjmin,
 rodzaj gazu wg PN-C-04750,
 wymaganą temperaturę gazu po redukcji,
 zakres regulacji stężenia THT w gazie.
2.2.



























W dokumentacji należy zamieścić łączny schemat stacji gazowej zawierający
wszystkie elementy. Armaturę i urządzenia na schemacie należy oznaczyć
symbolami zgodnie z poniższym kluczem (oznaczenie literowe, po którym
następuje cyfra nadana wg kierunku przepływu gazu):
złącze izolujące: ZI
zespół zaporowo upustowy wejściowy: ZZUwej
zespół zaporowo upustowy wyjściowy: ZZUwyj
zespół przewodu awaryjnego: ZPA
zespół odwadniacza: ZO
zespół filtroseparatorów: ZFS
zespół filtrów: ZF
nawanialnia: N
filtr: F
filtroseparator: FS
podgrzewacz: PG
filtropodgrzewacz: FP
reduktor: R
reduktor monitor aktywny: RMA
reduktor monitor pasywny: RMP
zawór szybko zamykający: ZSZ
reduktor z zaworem szybko zamykającym: RZSZ
wydmuchowy zawór upustowy: WZU
zawór regulacyjny: ZR
gazomierz turbinowy: GT
gazomierz rotorowy: GR
gazomierz ultradźwiękowy: GU
gazomierz zwężkowy: GZ
gazomierz miechowy: GM
kocioł: K
pompa: P
armatura odcinająca: AO
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 8 z 21







zasuwa: Z
zawór zwrotny: ZZ
manometr: M
manometr rejestrujący: Mr
termometr: T
termometr rejestrujący: Tr
rejestrator wielopunktowy: Rw
2.3.
Projektując stację gazową należy przyjąć następującą kolorystykę oznakowań:
 gazociągi – kolor żółty,
 rurociągi czynnika grzewczego – kolor czerwony zasilanie i kolor niebieski powrót,
 pokrętła armatury – kolor czerwony,
 kierunki przepływu – kolor czarny,
 gazociągi o ciśnieniu powyżej 1,6MPa – cztery paski czerwone o szerokości 15mm i
odległości między nimi 20mm,
 gazociągi o ciśnieniu od 0,5MPa do 1,6MPa włącznie – na obwodzie trzy paski
czerwone o szerokości 15mm i odległości między nimi 20mm,
 gazociągi o ciśnieniu od 10kPa do 0,5MPa włącznie – dwa paski czerwone o szerokości
15mm i odległości między nimi 20mm,
 gazociągi o ciśnieniu do 10 kPa włącznie – jeden pasek czerwony,
 rury wydmuchowe i upustowe z urządzeń odpowietrzających i zabezpieczających –
kolor żółty,
 armatura i pozostałe urządzenia – kolor żółty lub kolor dostawcy,
 oznakowanie uziomów – kolor żółto-zielony,
 oznakowanie progów i stopni – kolor żółto-czarny.
2.4.
Zagospodarowanie terenu stacji gazowej.
2.4.1.
Stację gazową w zależności od pełnionej funkcji należy wyposażyć w:
 złącza izolujące na wlocie i wylocie stacji przed zespołem zaporowo upustowym
wejściowym i za zespołem zaporowo upustowym wyjściowym,
 zespół zaporowo upustowy wejściowy,
 zespół filtroseparatorów lub filtrów,
 przewód wejściowy,
 układ redukcyjny,
 układ regulacyjny,
 układ pomiarowy,
 system transmisji danych,
 przewód wyjściowy,
 zespół zaporowo upustowy wyjściowy,
2.4.2.
OGP każdorazowo określi potrzebę dodatkowego wyposażenia w:
 zespół przewodu awaryjnego.
 zespół odwadniacza,
 kotłownię oraz podgrzewacze lub filtropodgrzewacze,
 urządzenia do nawaniania gazu,
 układ poboru próbki do pomiaru stężenia THT w gazie.,
 układ poboru próbki do pomiarów jakości gazu,
 system ochrony obiektu.
2.5.
2.5.1.
2.5.2.
Część architektoniczno – budowlana.
Wszystkie elementy stacji gazowej należy tak zaprojektować aby znajdowały się na
ogrodzonym terenie.
Należy zapewnić dojazd do obiektu.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 9 z 21
2.5.3.
Elementy stacji gazowej rozmieścić w sposób zapewniający swobodny dojazd i
dojście do stacji zgodnie z obowiązującymi przepisami.
2.5.4.
Należy zapewnić drogi i chodniki do wszystkich elementów technologicznych stacji,
ze szczególnym uwzględnieniem urządzeń, które wymagają okresowej wymiany,
opróżniania, napełniania czy dojazdu ciężkiego sprzętu serwisowego. Place
technologiczne oraz drogi i ciągi komunikacyjne stacji gazowej wyłożyć kostką
betonową lub kamienną, natomiast pozostałą część terenu kamieniem
nieiskrzącym układanym na folii paro przepuszczalnej lub geowłókninie.
2.5.5.
Właściwe utwardzenie terenu potwierdzić protokołem z pomiaru zagęszczenia
gruntu (0,95).
2.5.6.
Należy tak zaprojektować spadki terenu aby zapewnić naturalne odprowadzenie
wody opadowej od kontenerów stacji gazowej.
2.5.7.
Należy stosować kontenery prefabrykowane: żelbetowe lub stalowe. W
uzasadnionych przypadkach dopuszcza się lokalizowanie stacji gazowych w
budynkach.
2.5.8.
Pomieszczenia przeznaczone na układy redukcyjne, pomiarowe i nawanialnie
powinny spełniać wymagania określone dla pomieszczeń zagrożonych wybuchem.
2.5.9.
Pomieszczenia powinny umożliwiać swobodną obsługę urządzeń oraz prowadzenie
prac serwisowych.
2.5.10. Wentylację pomieszczeń kontenera należy wyznaczyć w oparciu o ST-G-003 „Sieć
przesyłowa gazu ziemnego – Strefy zagrożone wybuchem – Urządzenia, systemy
ochronne i pracownicy w przestrzeniach zagrożonych wybuchem”.
2.5.11. Ściany działowe pomiędzy pomieszczeniami zagrożonymi a niezagrożonymi
wybuchem powinny być wykonane jako gazoszczelne. Ściana gazoszczelna
powinna być odporna na parcie poziome o wartości co najmniej 15 kN/m2.
Dopuszcza się przejścia przez ściany gazoszczelne za pomocą przepustów
gazoszczelnych . W przypadku kontenerowej zabudowy stacji zaleca się stosowanie
oddzielnych obudów z zachowaniem wolnej przestrzeni między nimi.
2.5.12. Drzwi i otworów wentylacyjnych pomieszczeń zagrożonych i niezagrożonych
wybuchem nie należy lokalizować po tej samej stronie.
2.5.13. Masa przykrycia dachu nad pomieszczeniami zagrożonymi wybuchem, liczona bez
obciążeń pochodzących od konstrukcji nośnej dachu, takich jak podciągi, wiązary i
belki, nie może przekraczać 75 kg/m2 rzutu poziomego.
2.5.14. Stację gazową należy oznakować tablicami informacyjnymi umieszczonymi w
widocznym miejscu na ogrodzeniu obiektu od strony wejścia. Wzornictwo oraz treść
tych tablic informacyjnych określono w obowiązującym w OGP Systemie
Identyfikacji Wizualnej.
2.5.15. Tablice ostrzegawcze umieszczone z każdej strony obiektu powinny informować o:
 zagrożeniu wybuchem,
 zakazie palenia tytoniu i używania otwartego ognia,
 zakazie używania urządzeń mogących powodować zapłon w strefach zagrożenia
wybuchem,
 zakazie wstępu osób niepowołanych.
2.6.
2.6.1.
2.6.2.
Złącza izolujące
W przypadku gazociągów na wejściu i wyjściu stacji gazowej wykonanych ze stali,
należy stosować monobloki zgodnie z wymaganiami określonymi w
„Standardowych wytycznych do projektowania ochrony przeciwkorozyjnej
gazociągów przesyłowych”.
Zaleca się lokalizację monobloku pod ziemią, w odległości co najmniej 7xDN od
armatury bądź elementów kształtowych.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 10 z 21
2.7.
2.7.1.
2.7.2.
2.7.3.
2.7.4.
2.7.5.
2.7.6.
2.7.7.
Zespoły zaporowo upustowe.
Armatura ZZUwej. Główną armaturę odcinającą zastosować zgodnie z
wymaganiami określonymi w rozdziale II, punkt 11.
Armatura ZZUwyj. Główną armaturę odcinającą zastosować zgodnie z
wymaganiami określonymi w rozdziale II, punkt 11. Pozostałą armaturę mogą
stanowić zasuwy zgodnie z PN-EN 1984.
Zespoły zaporowo upustowe zabudować jako podziemne. W uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się stosowanie w wykonaniu nadziemnym.
Nie należy stosować średnic armatury głównej odcinającej mniejszej niż DN80.
Zespoły zaporowo upustowe należy lokalizować w odległości minimum 5m od
obudów elementów technologicznych stacji gazowych.
Kolumny należy wyprowadzić na wysokość 1,6m (z możliwością przedłużenia do 3m
na czas upustu) ponad poziom terenu i zakończyć kołnierzem zaślepiającym z
korkiem do odpowietrzania.
Średnicę wylotu kolumny upustowej należy dobierać wg wzoru:
d  0.05  D 2 [mm]
gdzie:
d – średnica armatury odpowietrzającej i kolumny upustowej w [mm],
D – średnica przewodu odprężanego w [mm].
Wynik należy zaokrąglić do szeregu średnicy nominalnej w górę. Średnica rury upustowej
nie może być mniejsza niż DN50.
2.8.
Zespół odwadniacza.
Na etapie wydawania szczegółowych warunków technicznych do projektowania, OGP
rozważy konieczność wyposażenia stacji gazowej w zespół odwadniacza.
2.9.
Zespół przewodu awaryjnego.
2.9.1.
Każdy przewód awaryjny powinien być wyposażony w:
 armaturę odcinającą na wejściu i wyjściu,
 zawór lub przepustnica regulująca,
 zawór szybko zamykający,
 wydmuchowy zawór upustowy,
 manometr przed i za zaworem regulującym,
 przewód upustowy za zaworem odcinającym,
 element okular – zaślepka zamontowany za wlotowym zaworem odcinającym,
 opcjonalnie na wyjściu przed armaturą odcinającą króciec z zaworem do montażu
nawanialni tymczasowej.
2.9.2.
Przepustowość przewodu awaryjnego powinna być równa przepustowości
projektowej stacji gazowej. Urządzenia zainstalowane w przewodzie awaryjnym do
końcowej armatury włącznie powinny spełniać wymagania wytrzymałościowe
dostosowane do MOPwej gazociągu zasilającego stację.
2.9.3.
Wszystkie urządzenia zainstalowane na przewodzie awaryjnym powinny być
dostosowane do pracy na wolnym powietrzu w temperaturze otoczenia (od -29°C
do +60°C.
2.9.4.
Do ręcznej regulacji ciśnienia należy stosować zawory lub przepustnice regulujące,
przeznaczone do gazu ziemnego.
2.9.5.
Wymagania dla zaworu szybko zamykającego zostały określone w rozdziale III,
punkt 13.4.
2.9.6.
Dopuszcza się stosowanie zaworów szybko zamykających zintegrowanych z
zaworem regulującym, przy zachowaniu funkcjonalnej niezależności urządzeń.
2.9.7.
Wymagania dla wydmuchowego zaworu upustowego zostały określone w rozdziale
III, punkt 13.5.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 11 z 21
2.9.8.
Wymagania dla armatury odcinającej zostały określone w rozdziale II punkt 11.
Przewód awaryjny. Przykładowy schemat.
2.10. Zespół filtroseparatorów.
2.10.1. Na etapie wydawania szczegółowych warunków technicznych do projektowania,
OGP rozważy konieczność wyposażenia stacji gazowej w zespół filtroseparatorów.
2.10.2. Dobór filtroseparatorów przeprowadzić z uwzględnieniem kryteriów: prędkości
przepływu gazu w króćcu wlotowym, a także skuteczności filtrowania.
2.10.3. Każdy filtroseparator powinien posiadać możliwość szczelnego i pewnego odcięcia
za pomocą elementów okular – zaślepka.
2.10.4. Filtroseparator należy wyposażyć w manometr różnicowy (ze stykiem kontaktowym
włączonym w system transmisji danych), do pomiaru różnicy ciśnień pomiędzy
króćcem wejściowym a wyjściowym.
2.10.5. Umożliwić upust gazu z przestrzeni poszczególnych filtroseparatorów.
2.10.6. W razie konieczności zabudować podest do obsługi filtroseparatorów.
2.10.7. W dolnej części filtroseparatora stosować króciec z kołnierzem umożliwiającym
podłączenie przewodu do usuwania zanieczyszczeń. Konstrukcja filtroseparatora
powinna zabezpieczać przed wpływem niskich temperatur na zbiornik kondensatu
(zanieczyszczeń).
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 12 z 21
Zespół filtroseparatorów. Przykładowy schemat.
2.11. Filtry gazu.
2.11.1. Dobór filtrów przeprowadzić z uwzględnieniem kryterium prędkości przepływu gazu
w króćcu wlotowym. Prędkość ta powinna być nie większa niż 20m/s.
2.11.2. Każdy filtr powinien posiadać możliwość szczelnego i pewnego odcięcia za
pomocą elementów okular – zaślepka.
2.11.3. Filtr wyposażyć w manometr różnicowy (ze stykiem kontaktowym włączonym w
system transmisji danych), do pomiaru różnicy ciśnień pomiędzy króćcem
wejściowym a wyjściowym.
2.11.4. Zapewnić odprowadzenie gazu poza obudowę stacji z przestrzeni filtra.
2.11.5. W dolnej części filtra stosować króciec z kołnierzem umożliwiającym podłączenie
przewodu do usuwania zanieczyszczeń Konstrukcja filtra powinna zabezpieczać
przed wpływem niskich temperatur na zbiornik kondensatu (zanieczyszczeń).
2.12. Podgrzewacze.
OGP rozważy konieczność wyposażenia stacji gazowej w podgrzewacze gazu.
2.12.2. Każdy podgrzewacz powinien posiadać możliwość szczelnego i pewnego odcięcia
za pomocą elementów okular – zaślepka.
2.12.3. Zapewnić odprowadzenie gazu poza obudowę stacji z przestrzeni podgrzewacza.
2.12.4. Podgrzewacze pracujące w układzie zamkniętym wyposażyć w głowice z płytkami
bezpieczeństwa, zabezpieczające przed przedostaniem się gazu do części wodnej.
Dopuszcza się inne rozwiązania tych zabezpieczeń o ile są uznawane przez UDT.
2.12.5. Za podgrzewaczami zabudować armaturę odcinającą, umożliwiającą zamienną
pracę pojedynczego podgrzewacza dla każdego z ciągów redukcyjnych. W
trakcie normalnej pracy układy te powinny być rozdzielone.
Podgrzewacze. Przykładowy schemat.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 13 z 21
2.13. Układ redukcyjny.
2.13.1. Każdy ciąg redukcyjny powinien być wyposażony w:
 armaturę odcinającą na wejściu i wyjściu z elementami okular – zaślepka
zamontowanymi od strony odcinanego układu,
 reduktor podstawowy,
 zawór szybko zamykający,
 wydmuchowy zawór upustowy,
 drugi zawór szybko zamykający albo drugi reduktor pełniący rolę monitora,
 aparaturę kontrolno – pomiarową,
 przewód upustowy
 tłumik hałasu, montowany tylko w uzasadnionych przypadkach.
2.13.2. System redukcji ciśnienia oraz ciśnieniowego bezpieczeństwa.
System redukcji ciśnienia powinien zagwarantować poziom emisji hałasu zgodny z
wymogami przepisów ochrony środowiska.
System sterowania ciśnieniem powinien utrzymywać jego wartość po redukcji w
wymaganym zakresie i powinien zapewniać, że nie przekroczy dopuszczalnego
poziomu.
Zawory szybko zamykające, wydmuchowe zawory upustowe oraz reduktory powinny
mieć taką szybkość działania i powinny być tak nastawione, aby ciśnienie wyjściowe
po redukcji nie wzrosło ponad wartość maksymalnego ciśnienia przypadkowego MIP.
Maksymalne ciśnienie przypadkowe MIP na wyjściu ze stacji gazowej powinno być
mniejsze od ciśnienia próby wytrzymałości sieci gazowej zasilanej ze stacji.
Zależność między maksymalnym ciśnieniem roboczym MOPwyj, górnym poziomem
ciśnienia roboczego OPwyj, tymczasowym ciśnieniem roboczym TOP i maksymalnym
ciśnieniem przypadkowym MIP na wyjściu ze stacji przedstawiono w poniższej tabeli:
MOPwyj
OPwyj ≤
TOP ≤
MIP ≤
MOPwyj > 4,0
1,025 MOPwyj 1,10 MOPwyj 1,15 MOPwyj
1,6 < MOPwyj ≤ 4,0 1,025 MOPwyj 1,10 MOPwyj 1,20 MOPwyj
MOPwyj ≤ 0,01
1,125 MOPwyj 1,50 MOPwyj 2,50 MOPwyj
Uwaga:
 podane wartości MOPwyj w MPa,
 podane wartości współczynników dotyczą górnego poziomu OPwyj, TOP i MIP
w zależności od MOPwyj. Dolną wartość współczynników określa Inwestor,
 wartości współczynników są zależne od precyzji działania urządzeń
redukcyjnych i zabezpieczających stacji gazowej. W przypadku zastosowania
bardziej precyzyjnych urządzeń redukcyjnych i zabezpieczających, wartości
tych współczynników mogą być mniejsze.
System ciśnieniowego bezpieczeństwa powinien pracować w taki sposób, aby w razie
uszkodzenia systemu redukcji ciśnienia nie dopuścić na wyjściu po redukcji do
przekroczenia dopuszczalnych poziomów ciśnienia, uwzględniając tolerancję
nastawy.
W stacjach gazowych należy stosować system redukcji ciśnienia oraz system
ciśnieniowego bezpieczeństwa jeżeli są zasilane z rurociągów wysokiego ciśnienia o
MOP > 1,6 MPa oraz w których jest spełniony warunek MOPwej - MOPwyj > 1,6 MPa wg
poniższego schematu:
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 14 z 21
2.13.3.
Reduktory ciśnienia.
Reduktory ciśnienia powinny spełniać wymagania PN-EN 334. Reduktory należy
dobierać wg charakterystyk deklarowanych przez ich producentów tak, aby
zapewnić po redukcji wymagany strumień objętości gazu przy minimalnym ciśnieniu
roboczym wejściowym i określonym przez Inwestora ciśnieniu roboczym wyjściowym.
Reduktory powinny spełniać wymagania dotyczące klasy dokładności zgodnie z
poniższą tabelą:
Klasa dokładności
Dopuszczalna dodatnia i ujemna
zmiana wartości nastawionego ciśnienia
AC 1
± 1 % *)
AC 2,5
± 2,5 % *)
AC 5
± 5 % *)
AC 10
± 10 % *)
AC 20
± 20 % **)
AC 30
± 30 % **)
*) lecz nie niższa niż ± 0,1 kPa
**) tylko dla nastaw < 20 kPa
Dla podanych w powyższej tabeli dopuszczalnej dodatniej i ujemnej zmiany wartości
nastawionego ciśnienia, amplituda wszystkich wahań zachodzących w warunkach
ustalonych nie może przekraczać 20% klasy dokładności AC, przy czym nie może być
większa niż 0,1kPa.
Reduktory powinny spełniać wymagania dotyczące klasy ciśnienia w stanie
zamknięcia zgodnie z tablicą:
Klasa ciśnienia w
Dopuszczalna dodatnia zmiana wielkości
stanie zamknięcia regulowanej w granicach strefy ciśnienia zamknięcia
SG 2,5
2,5 % *)
SG 5
5 % *)
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 15 z 21
SG 10
SG 20
SG 30
SG 50
*) lecz nie niższa niż ± 0.1 kPa
2.13.4.
10 %
20 %
30 %
50 %
Zawory szybko zamykające.
Zawory szybko zamykające powinny być montowane przed reduktorami lub jako
zespolone z reduktorem monitorem.
Zawory szybko zamykające powinny spełniać wymagania PN-EN 14382.
Zawory szybko zamykające należy dobrać wg charakterystyki deklarowanej przez
producenta tak, aby przy projektowanym strumieniu objętości w warunkach
minimalnego ciśnienia roboczego wejściowego spadek ciśnienia na zaworze nie
przekroczył 0,1 MPa.
Zawory szybko zamykające powinny spełniać zadeklarowane wymagania klas
dokładności zgodnie z poniższą tabelą:
Klasa dokładności Dopuszczalne odchylenie
AG 1
± 1 % *)
AG 2,5
± 2,5 % *)
AG 5
± 5 % *)
AG 10
± 10 % *)
AG 20
± 20 % **)
AG 30
± 30 % **)
Zawory szybko zamykające powinny umożliwiać ręczne otwarcie oraz być
wyposażone wskaźnik (sygnalizator) jego położenia wpięty w system telemetrii.
Dopuszcza się stosowanie zaworów szybko zamykających zintegrowanych z
reduktorem, przy zachowaniu funkcjonalnej niezależności urządzeń.
2.13.5. Wydmuchowe zawory upustowe
Wydmuchowe zawory upustowe należy dobrać wg charakterystyki deklarowanej
przez producenta tak, aby miały przepustowość do 2% przepustowości maksymalnej
ciągów redukcyjnych, na których są zamontowane.
Wydmuchowe zawory upustowe powinny spełniać zadeklarowane wymagania klas
dokładności zgodnie z poniższą tabelą:
Klasa dokładności Dopuszczalna dodatnia i ujemna
zmiana wielkości regulowanej
AG 1
± 1 % *)
AG 2,5
± 2,5 % *)
AG 5
± 5 % *)
AG 10
± 10 % *)
AG 20
± 20 % **)
AG 30
± 30 % **)
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 16 z 21
Wyprowadzone na zewnątrz stacji wyloty rur wydmuchowych umożliwiające wyrzut
gazu do góry, należy zabezpieczyć przed wpływem opadów atmosferycznych.
Dopuszcza się by zawory upustowe były wyposażone w urządzenie kontroli zadziałania
ze stykiem kontrolnym stanu położenia podłączonym do nadrzędnego systemu
telemetrii.
2.14. Układ pomiarowy.
2.14.1. Zastosować układ pomiarowy wg rodzajów i wyposażenia (u1, U2, U3) zgodny z
wymogami norm zakładowych PGNiG S.A. od ZN-G-4001 do ZN-G-4010:2001, oraz
normami PN-EN 12261 (gazomierze turbinowe), PN-EN 12480 (Gazomierze rotorowe),
PN-EN ISO 5167 (Gazomierze zwężkowe) i ISO 17089 (Gazomierze ultradźwiękowe).
2.14.2. Dla projektowanych rozliczeniowych układów typu U-3 należy przewidzieć
wzorcowanie gazomierzy przy ciśnieniu zbliżonym do roboczego, w komplecie z
odcinkami dolotowym i wylotowym oraz prostownicą strumienia (jeśli została
przewidziana). Liczba punktów oraz ciśnienie wzorcowania powinny być zgodne z
normą PN-EN 12261 dla gazomierzy turbinowych oraz ISO 17089 dla gazomierzy
ultradźwiękowych i za każdym razem powinny zostać określone przez użytkownika.
2.14.3. W układach pomiarowych dopuszcza się stosowanie typów gazomierzy nie
objętych normami zakładowymi PGNiG S.A. od ZN-G-4001 do ZN-G-4010:2001..
2.14.4. W układzie pomiarowym nierozliczeniowym dopuszcza się stosowanie układu typu
U-1, bez względu na wielkość strumienia gazu oraz typów gazomierzy nie objętych
normami zakładowymi PGNiG S.A. od ZN-G-4001 do ZN-G-4010:2001.
2.14.5. W układzie pomiarowym typu U-1 z jednym ciągiem pomiarowym, należy stosować
obejście ciągu pomiarowego z zamknięciem zapewniającym szczelność oraz
możliwość wstawienia okular-zaślepka.
2.14.6. Układ pomiarowy należy wyposażyć w przeliczniki objętości o zasilaniu sieciowym,
posiadające minimum 4 porty COM typu RS, komunikujące się protokołami transmisji
Gaz-Modem 1 i Gaz-Modem 2 (lub nowszym) oraz Modbus. Z obsługą menu w j.
polskim, z mechanicznym zabezpieczeniem przed dokonywaniem zmian
konfiguracyjnych, z możliwością założenia plomby zabezpieczającej. W
uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie przeliczników objętości o
zasilaniu bateryjnym. Przeliczniki należy podłączyć do systemu transmisji danych.
2.14.7. W przypadku braku możliwości doprowadzenia energii elektrycznej do stacji
gazowej, układ pomiarowy należy wyposażyć w przeliczniki objętości o zasilaniu
bateryjnym, posiadające minimum 2 porty COM typu RS, komunikujące się
protokołami transmisji Gaz-Modem 1 i Gaz-Modem 2 oraz Modbus. Przeliczniki
należy podłączyć do systemu transmisji danych.
2.14.8. Układ zasilania kotłowni wraz z układem pomiarowym gazu na potrzeby własne
stacji, należy zlokalizować przed głównym układem pomiarowym stacji. Gazomierz
w układzie pomiarowym gazu na potrzeby własne należy wyposażyć w nadajnik
impulsów i elektroniczny rejestrator impulsów oraz włączyć w system transmisji
danych.
2.14.9. Układ pomiarowy należy zabudować w kontenerze .
2.14.10. W uzasadnionych przypadkach układ pomiarowy należy zabezpieczyć przed
przepływem wstecznym.
2.15. Układ regulacyjny.
2.15.1. Na etapie wydawania szczegółowych warunków do projektowania OGP rozważy
konieczność wyposażenia stacji gazowej w układ regulacji sterowania strumieniem
lub ciśnieniem.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 17 z 21
2.15.2.
2.15.3.
2.15.4.
Układ regulacyjny powinien posiadać możliwość miejscowego (z poziomu napędu),
lokalnego (z poziomu obiektu) oraz zdalnego (SCADA) sterowania w trybie ręcznym
i automatycznym.
W układzie regulacji należy montować armaturę odcinającą, z sygnalizacją
położenia w przypadku sterowania automatycznego.
W przypadkach, gdy istnieje potrzeba zapewnienia wysokiego bezpieczeństwa
zasilania, w układzie regulacji należy montować obejście.
2.16. AKPiA.
2.16.1. Na potrzeby urządzeń AKP oraz układu transmisji danych należy opcjonalnie
przewidzieć układ podtrzymania zasilania , pozwalający na pracę urządzeń przez
co najmniej 4 godziny.
2.16.2. W przypadku braku możliwości doprowadzenia energii elektrycznej do stacji
gazowej, należy przewidzieć zasilanie przeliczników bateryjnych oraz układu
transmisji danych z układu baterii słonecznych. Dopuszcza się stosowanie
alternatywnych źródeł zasilania.
2.16.3. Obwody zasilające urządzenia AKPiA oraz transmisji danych należy zabezpieczyć
przed przepięciami.
2.16.4. Urządzenia AKPiA oraz transmisji danych należy zamontować w kontenerze
ogrzewanym i wentylowanym. Załączanie grzejnika elektrycznego powinno
odbywać się poprzez niezależny termostat.
2.16.5. Stację gazową należy wyposażyć co najmniej w dodatkowe pomiary zdalne:
 nadciśnienia gazu na wlocie, z rejestracją,
 nadciśnienia gazu na wylocie i po każdym stopniu redukcji, z rejestracją,
 temperatury gazu po układzie redukcji lub regulacji,
 potencjału gazociągu.
2.16.6. Sposób montażu przetworników ciśnienia powinien umożliwiać przeprowadzenie ich
sprawdzeń bez konieczności demontażu. Przetworniki cieśnienia powinny być
zamontowane z wykorzystaniem zaworów trójdrogowych.
2.16.7. Instalacja impulsowa do przetworników ciśnienia powinna być wykonana ze stali
nierdzewnej z zachowaniem odpowiedniego spadku..
2.16.8. Stację gazową należy wyposażyć w zależności od jej przeznaczenia, co najmniej w
sygnalizacje:
 otwarcia drzwi poszczególnych pomieszczeń stacji,
 zaniku napięcia zasilającego,
 awarii zbiorczej nawanialni,
 awarii zbiorczej z kotłów,
 przekroczenia dopuszczalnego spadku ciśnienia na filtroseparatorze oraz filtrze,
 zadziałania zaworów szybko zamykających,
 przekroczenia stanów alarmowych stężenia gazu w wybranych pomieszczeniach
stacji.
2.17. Systemy transmisji danych.
2.17.1. Stacja gazowa powinna zostać wyposażona w dwa niezależne tory transmisji
danych – jeden dla systemu SCADA oraz drugi dla Systemu Kolekcji Danych
Pomiarowych.
2.17.2. Dobór technologii (GSM / GPRS / radio / łącza dzierżawione / WAN / linia
światłowodowa) oraz redundancji transmisji dla systemu SCADA powinien być
uwarunkowany możliwościami technicznymi, rangą obiektu gazowego w systemie
przesyłowym oraz racjonalnością kosztów ekonomicznych instalacji wybranej
technologii.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 18 z 21
2.17.3.
2.17.4.
2.17.5.
Do systemu SCADA podłączyć wszystkie urządzenia obiektowe niezbędne do
monitorowania i sterowania pracą obiektu.
Dane pomiarowe do Systemu Kolekcji Danych Pomiarowych powinny być
dostarczane z wykorzystaniem technologii GPRS lub, jeśli wymagają tego
szczególne warunki techniczne, innej technologii transmisyjnej.
Do Systemu Kolekcji Danych Pomiarowych podłączyć urządzenia niezbędne do
prawidłowego prowadzenia rozliczeń ilości i jakości przesyłanego gazu.
2.18. Kotłownia.
OGP rozważy konieczność wyposażenia stacji gazowej w kotłownię.
2.18.2. Należy stosować kotłownie, pracujące w układzie zamkniętym. W uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się stosowania kotłowni pracujących w układzie otwartym.
2.18.3. Zasilanie gazowe kotłowni należy wpiąć przed układem pomiarowym stacji
gazowej.
2.18.4. Praca kotłów sterowana temperaturą gazu po redukcji w zakresie od 0°C do 15°C.
2.18.5. Instalacja gazowa do kotłowni powinna być wyposażona w:

armaturę odcinającą na wejściu i wyjściu,

reduktor,

zawór szybko zamykający,

gazomierz z obejściem, wg wymagań określonych w rozdziale III, punkt 14.7,

automatyczny zawór odcinający dopływ gazu do kotłowni.
2.18.6. Wydajność maksymalna reduktora i gazomierza musi być co najmniej równa sumie
maksymalnego poboru gazu przez wszystkie zainstalowane kotły.
2.18.7. Należy stosować przewody instalacji gazowej o średnicy nie mniejszej niż średnica
podłączenia gazomierza. W uzasadnionych przypadkach należy przewidzieć
montaż zbiornika buforowego gazu
2.18.8. Stosować płyny niezamarzające do instalacji grzewczych stalowych.
2.18.9. Stosować kominy ze stali kwasoodpornej, izolowane, wykonane z typowych
elementów systemów kominowych, zakończone daszkiem. Komin należy wynieść co
najmniej 1m ponad dach.
2.18.10. Powierzchnia czynna wentylacji nawiewnej min. 5cm2 na 1 kW. Wentylację
wywiewną realizować przez izolowane kominy zakończone daszkiem.
2.18.11. Instalacje i urządzenia kotłowni należy izolować termicznie.
2.18.12. W obliczeniach na zapotrzebowanie mocy cieplnej kotłowni należy przyjąć
następujące parametry:

temperatura gazu po redukcji – 5°C,

współczynnik Joule’a –Thomsona – 0,5°C/0,1MPa,

minimalna sprawność podgrzewacza – 0,9.
2.18.13. Indywidualne wymagania w zakresie kotłowni pozostaną określone w
szczegółowych warunkach technicznych do projektowania stacji gazowej.
2.19. Nawanialnia.
OGP rozważy konieczność wyposażenia stacji gazowej w nawanialnię.
2.19.2. Należy stosować nawanialnie automatyczne, umożliwiające precyzyjną regulację
dawki THT – sterowaną na podstawie objętości przepływającego gazu.
2.19.3. Zbiorniki z nawaniaczem, armatura i instalacja powinny być wykonane ze stali
kwasoodpornej.
2.19.4. Każda nawanialnia powinna być wyposażona w wannę, zapobiegającą wylaniu się
nawaniacza. Pojemność wanny co najmniej równa pojemności zbiornika.
2.19.5. Zbiornik należy wyposażyć w końcówkę do napełniania THT.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 19 z 21
2.19.6.
2.19.7.
2.19.8.
2.19.9.
2.19.10.
2.19.11.
2.19.12.
2.19.13.
Nawanialnia powinna umożliwiać odczyt ilości nawaniacza w zbiorniku roboczym i
magazynowym.
Komunikaty sterownika nawanialni powinny być wyświetlane w języku polskim.
Nawanialnia powinna być włączona w system transmisji danych.
W pomieszczeniu nawanialni należy zapewnić temperaturę min. +5°C.
Miejsce dawkowania THT lokalizować za układem pomiarowym stacji.
Odpowietrzenie instalacji nawanialni zapewnić poprzez zastosowanie filtra
pochłaniającego opary THT.
Zaleca się umiejscowienie punktu poboru próbki i pomiaru stężenia THT na terenie
stacji gazowej, przed zespołem zaporowo upustowym wyjściowym.
Indywidualne wymagania w zakresie punktu poboru próbki i pomiaru stężenia THT
pozostaną określone w szczegółowych warunkach technicznych do projektowania
stacji gazowej.
2.19.14.
2.20. Instalacje elektryczne.
2.20.1. Zapewnić zasilanie stacji gazowej w energię elektryczną. Zaprojektować podziemne
przyłącze kablowe oraz podejście do agregatu.
2.20.2. Zasilanie w energię elektryczną powinno być realizowane z sieci niskiego napięcia
230/400 V i częstotliwości 50 Hz a w przypadku braku takiej możliwości poprzez
stację transformatorową ze średniego napięcia.
2.20.3. W przypadku, gdy przerwy w zasilaniu w energię elektryczną mogą zagrozić
bezpiecznej pracy obiektu, należy zapewnić zasilanie awaryjne. Indywidualne
wymagania w tym zakresie pozostaną określone w szczegółowych warunkach
technicznych do projektowania stacji gazowej.
2.20.4. Rozdzielnicę główną wyposażyć w wyłącznik przeciwpożarowy z możliwością
wyłączania obwodów za UPS.
2.20.5. Obwód UPS-a zasilić wykorzystując automatyczny przełącznik faz z fazą
priorytetową.
2.20.6. Oświetlenie terenu poprzez lampy z energooszczędnymi źródłami światła
zainstalowanymi na słupach wykonanych z materiałów odpornych na korozję .
2.20.7. Urządzenia i instalacje elektryczne zainstalowane w całości w przestrzeniach
niezagrożonych wybuchem powinny spełniać wymagania odpowiednich norm: PNHD 60364-1:2010, PN-HD 60364-4-41:2009, PN-HD 60364-4-43:2012, PN-HD 60364-441:2009, PN-IEC 60364-4-482, PN-IEC 60364-5-53, PN-HD 60364-5-54:2013, PN-HD
60364-5-56:2013, PN-IEC 60364-5-537, PN-HD 60364-4-41:2009i PN-EN 60529.
2.20.8. Urządzenia elektryczne i instalacje elektryczne w przestrzeniach zagrożenia
wybuchem, w zależności od rodzaju strefy i kategorii zagrożenia wybuchem
powinny być w wykonaniu przeciwwybuchowym odpowiednio zgodnie z PN-EN
60079-0, PN-EN 60079-2, PN-EN 60079-5, PN-EN 60079-6, PN-EN 60079-11, PN-EN 6007918, PN-EN 60079-25 i oznaczone cechą przeciwwybuchowości
.
2.20.9. Złącza główne powinny być lokalizowane poza przestrzeniami zagrożonymi
wybuchem, w odległości min. 1m od granic tych przestrzeni. Złącze główne
lokalizować w linii ogrodzenia z możliwością odczytu wskazań licznika energii
elektrycznej bez konieczności wchodzenia na teren stacji gazowej. Rozdzielnice
elektryczne należy lokalizować poza przestrzeniami zagrożonymi wybuchem.
2.20.10. Instalacje elektryczne odbiorcze powinny mieć zabezpieczenia przeciążeniowozwarciowe i różnicowoprądowe. Doboru elementów zabezpieczenia
przeciążeniowo-zwarciowego i różnicowoprądowego należy dokonać zgodnie z
PN-HD 60364-4-41:2009, PN-HD 60364-4-43:2012i PN-IEC 60364-4-473. Urządzenia
oświetleniowe, grzejne, aparatura kontrolno-pomiarowa i inne urządzenia
elektryczne powinny być zasilane oddzielnymi obwodami zgodnie z PN-HD 60364-551.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 20 z 21
2.20.11. Instalacje i urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem
powinny być zabezpieczone przed przepięciami, zgodnie z odpowiednimi normami.
2.20.12. Ochrona przeciwporażeniowa instalacji powinna spełniać wymagania PN-HD
60364-4-41:2009. W przypadku stosowania ochrony dodatkowej przez samoczynne
wyłączenie zasilania, należy stosować wyłączniki różnicowoprądowe.
2.20.13. Instalacje uziemienia. Dla zewnętrznych urządzeń technologicznych stacji należy
wykonać uziom technologiczny otokowy w postaci bednarki ułożonej w ziemi na
głębokości minimum 0,6 m. Uziom kontenerów łączyć w ziemi z uziomami
technologicznymi. Wszystkie podziemne połączenia taśmy uziomów wykonywać
jako spawane. Połączenia wyrównawcze wykonać jako skręcane podłączając do
kołnierza pomiędzy nakrętkę a podkładkę koronkową (nacinającą) odcinek
bednarki z przyspawaną ocynkowaną podkładką. Do uziomu łączyć poprzez zacisk
kontrolny. Rezystancja uziemienia powinna wynosić Ru < 10(2. W celu zachowania
ciągłości obwodu elektrycznego należy przy łączeniu kołnierzy stosować minimum
dwie śruby o łącznym przekroju większym od 50 mm2 z podkładkami sprężynującymi
lub koronkowymi, Przewody uziemiające stosować w izolacji żółto-zielonej.
Przepisy końcowe
Za wdrożenie niniejszej regulacji jest odpowiedzialny Pion Eksploatacji.
Za wdrożenie niniejszej regulacji w poszczególnych Jednostkach Organizacyjnych Spółki
odpowiedzialny jest Dyrektor danej Jednostki Organizacyjnej Spółki.
Wnioski o zmianę niniejszej regulacji należy zgłaszać do Opiekuna merytorycznego
wskazanego w metryce dokumentu.
Załączniki
Brak.
Wydanie 2 Wersja 1
PE-DY-W02
Strona 21 z 21

Wytyczne w zakresie projektowania stacji - PGNiG

Transkrypt

Podobne dokumenty

Koleje Niemieckie zamykają stacje towarowe.

Metodologia kalkulacji taryf - Gaz

Biblioteka Stacji - Stacja Naukowa PAN w Paryżu

karta projektu Remont SUW Sąpolno

Metoda stacji zadaniowych

RADIO SAMOCHODOWE BM D

Generuj PDF - KMP w Kaliszu