Obuwie profilaktyczne przeznaczone jest dla stóp niskiego ryzyka

Obuwie profilaktyczne przeznaczone jest dla stóp niskiego ryzyka

Załącznik nr 1 do regulaminu przyznawania znaku „Obuwie profilaktyczne dla osób chorych na cukrzycę”.
KRYTERIA OCENY OBUWIA PROFILAKTYCZNEGO DLA OSÓB CHORYCH NA CUKRZYCĘ
Obuwie profilaktyczne przeznaczone jest dla stóp niskiego ryzyka (stopy normalnie ukształtowane, bez
deformacji, chorób naczyniowych i neuropatii) i średniego ryzyka (stopa z deformacjami takimi jak paluch
koślawy, palce młoteczkowate, bóle śródstopia, płaskostopie podłuŜne, bez chorób naczyniowych i neuropatii)
1. Kryteria oceny obuwia profilaktycznego dla osób chorych na cukrzycę zostały opracowane w ramach
realizacji, finansowanego przez KBN, projektu badawczego nr 7T08E07414, zatytułowanego: „Opracowanie
zasad oceny obuwia z wykorzystaniem metody badania rozkładu nacisków w diagnozowaniu i profilaktyce stóp
wraŜliwych (w tym cukrzycowych)”. Podstawowe kryteria wynikające z przeprowadzonych badań są
następujące:
• obuwie bardzo lekkie;
• obszerne wnętrze obuwia dostosowane do kształtu i wymiarów stóp osób chorych na cukrzycę cholewka nie moŜe uciskać stopy w Ŝadnym miejscu, istnieje moŜliwość zastosowania dość grubych
wkładek
• rozwiązania konstrukcyjno – technologiczne zapewniające funkcjonalność obuwia i zabezpieczające
przed uwieraniem w stopę;
• materiały zapewniające wysoki komfort uŜytkowania;
• odpowiedni układ spodu redukujący duŜe naciski na podeszwowej stronie stopy.
2. Członkowie Komisji kwalifikują obuwie do grupy obuwia profilaktycznego dla osób chorych na cukrzycę na
podstawie oceny organoleptycznej oraz badań laboratoryjnych materiałów i obuwia oraz prób pasowności
obuwia. Komisja moŜe zdecydować o przeprowadzeniu prób uŜytkowych obuwia, jeŜeli jest to konieczne do
uzyskania jednoznacznej opinii o danym wzorze. W tym przypadku producent zostanie poinformowany o
konieczności dostarczenia potrzebnego obuwia.
3. Szczegółowe wymagania stawiane obuwiu dla osób chorych na cukrzycę są następujące:
KOPYTA
KaŜdy typ obuwia wymaga określonego rodzaju kopyta. Zarówno w obuwiu damskim jak i męskim powinny
być produkowane wszystkie typy obuwia, odpowiednie do warunków uŜytkowania, sezonu, przeznaczenia
obuwia. W konstrukcji kopyt przeznaczonych do produkcji róŜnych typów obuwia podstawowe rodzaje
powinny być modyfikowane zgodnie z przyjętymi w przemyśle zasadami.
Podstawowe parametry kopyt do obuwia profilaktycznego dla osób chorych na cukrzycę podano w tabeli.
ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNO – TECHNOLOGICZNE
Podstawową zasadą konstrukcji obuwia dla osób chorych na cukrzycę jest zminimalizowanie ilości elementów
wierzchu i podszewki w celu uniknięcia zgrubień i szyć, mogących uwierać w stopę, powodując powstanie ran,
które w przypadku cukrzycy trudno się goją.
Znając budowę anatomiczną stopy oraz istotę i częstość występowania deformacji i schorzeń moŜna z dość
duŜą dokładnością określić miejsca szczególnie wraŜliwe, co stanowić powinno wytyczne dla konstruktorów
obuwia profilaktycznego dla osób chorych na cukrzycę.
Szczegółowe wymagania są następujące:
• przy konstrukcji cholewek niedozwolone jest stosowanie połączeń poszczególnych elementów,
zgrubień, wycięć o ostrych krawędziach oraz takich elementów, które swoją wypukłością powodują
stały nacisk na powierzchnię stopy. WaŜnym jest równieŜ odpowiednio miękkie zakończenie wykroju
cholewki – zgrubienie brzegu cholewki moŜe bowiem spowodować zrogowacenie naskórka i zranienia
stopy.
W obuwiu przeznaczonym dla osób chorych na cukrzycę najlepszym rozwiązaniem jest cholewka, w której
podszewka wykonana jest z jednego kawałka materiału. Wierzch powinien mieć jak najmniej łączeń
elementów, a jeŜeli występują połączenia elementów, to muszą być one wykonane niezwykle starannie.
Rozwiązanie takie jest wprawdzie nieekonomiczne, ale chroni stopę przed urazami.
• naleŜy zastosować sznurowanie lub zapięcie na rzepy na podbiciu ułatwiające lepsze dopasowanie
obuwia do stóp tęŜszych i szczuplejszych;
• brzeg cholewki powinien być wypełniony pianką, która chroni stopę przed otarciami;
• naleŜy odpowiednio usztywnić część piętową, zapewniając prawidłowe ustawienie pięty w stosunku do
osi podudzia;
• naleŜy zastosować bardzo cienki podnosek lub w ogóle nie dawać podnoska – w związku z tym
cholewka w części czubka będzie bardzo miękka;
• w obuwiu powinna znajdować się profilaktyczna wkładka wykonana z materiału piankowego,
amortyzującą wstrząsy, miękką, z takimi elementami urzeźbienia jak pelota metatarsalna, lekkie
•
podparcie łuku podłuŜnego stopy (elementy te powinny być bardzo delikatne). Wkładka ta nie powinna
być na stałe wklejona do obuwia, dzięki czemu istnieje moŜliwość wymiany jej na inną dostosowaną do
indywidualnych potrzeb pacjenta.
do obuwia moŜna stosować spody formowane i wykrawane. Zarówno jedne jak i drugie powinny
spełniać następujące wymagania:
- dobrze amortyzować wstrząsy, występujące w czasie chodzenia po twardym podłoŜu;
- muszą być lekkie i elastyczne. Buty wykonane na tych spodach powinny spełniać warunek drugiej
klasy elastyczności (według PN-77/O-91030);
- w spodach przeznaczonych do obuwia zimowego, koniecznym jest wprowadzenie urzeźbień dobrze
zabezpieczających przed poślizgiem, poniewaŜ osoby chore, o mniejszej sprawności ruchowej, są
szczególnie naraŜone na upadki;
- ślad dolnej powierzchni spodu powinien być stosunkowo szeroki, co odnosi się takŜe do części
obcasowej;
- dla zapewnienia stabilności w czasie chodzenia wskazane jest stosowanie spodów klinowych;
- obcas powinien mieć szeroką powierzchnię górną i dolną, zbyt wąskie obcasy mogą być przyczyną
urazów;
- przy projektowaniu spodów formowanych naleŜy zwrócić uwagę na następujące elementy:
a) moŜliwość „zatopienia” dość grubej wkładki w misce spodu, dla podniesienia walorów estetycznych
obuwia;
b) zastosowanie wewnątrz spodu moŜliwie największej ilości otworów obniŜających cięŜar spodu.
NaleŜy stosować systemy montaŜu które zapewniają elastyczność butów.
•
MATERIAŁY
• Najlepszymi
materiałami na cholewki i wyściółki obuwia są skóry naturalne i układy materiałów
włókienniczych, w których dobre właściwości reologiczne łączą się z dobrymi właściwościami
higienicznymi.
• Podstawą oceny zastosowanych materiałów są:
1. właściwości reologiczne (czyli zdolność materiału do odkształceń), które określa zespół wskaźników
elastoplastycznych, z których najwaŜniejsza jest siła rozciągania materiałów do wydłuŜenia 8%, badana
podczas cyklicznego rozciągania, zgodnie z metodą zawartą w normie PN-88/P-04626 Tekstylia.
Wyznaczanie siły zrywającej i wydłuŜenia metodą paskową.
Dla materiałów do obuwia dla stóp cukrzycowych przyjęto wymagania siły nie więcej niŜ 60 N w
kierunku wszerz. Wartości te spełniają miękkie skóry naturalne (np. welury, nubuki, nappa) oraz układy
materiałowe dwuwarstwowe na dzianinie i tkaninie.
2. właściwości higieniczne określają następujące wskaźniki:
- absorpcja pary wodnej badana wg metody zawartej w normie PN-EN 344 pkt. 5.13.1
- przepuszczalność pary wodnej badana wg metody zawartej w normie PN-EN 344 pkt. 5.13.2
- współczynnik przepuszczalności pary wodnej jest parametrem obliczonym teoretycznie wg PN-EN
344 pkt. 5.13.3 na podstawie wyników uzyskanych z badań absorpcji i przepuszczalności pary wodnej.
Materiały i układy materiałów na wierzchy i podszewki do obuwia dla stóp cukrzycowych powinny
spełniać wymagania w zakresie:
- przepuszczalności pary wodnej na poziomie nie niŜszym niŜ 2,0 mg/cm2 x h
- współczynnika przepuszczalności pary wodnej nie mniej niŜ 30 mg/cm2
Materiały na wyściółki powinny spełniać:
- absorpcja pary wodnej nie mniej niŜ 2,0 mg/cm2 .
Uwaga: Dla zapewnienia komfortu uŜytkowania wnętrze obuwia stykające się ze stopą powinno dawać
odczucie miękkości.
Zastosowana technologia łączenia wierzchu skórzanego z podszewką oraz dwusklejek tekstylnych nie moŜe
powodować zatracenia własności reologicznych i higienicznych łączonych układów materiałowych.
• Zaleca się stosowanie materiałów sanityzowanych środkiem zabezpieczającym przed namnaŜaniem się
drobnoustrojów – grzybów i bakterii.
• Pozostałe właściwości materiałów np. wytrzymałościowe zgodnie z normami przedmiotowymi.
GOTOWE OBUWIE
Gotowe obuwie powinno spełniać wymagania zawarte w normach przedmiotowych.