1) Skąd u Pana zainteresowanie przyrodą i sprawami środowiska (i

„Spotkanie młodzieży z przyszłością”: cykl seminariów dotyczących
edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju w polsko-niemieckiej wymianie młodzieży
Wywiad z ADAMEM WAJRAKIEM (2. kwietnia 2014r.)
1) Skąd u Pana zainteresowanie przyrodą i sprawami środowiska (i jego ochrony)?
Czy istnieje ono od dzieciństwa? Czy pojawiło się dopiero na drodze zawodowej?
Ponieważ nie pamiętam od kiedy się interesuję przyrodą, to zapewne muszę się nią interesować od jakiegoś bardzo
wczesnego dzieciństwa. Wiele na pewno zawdzięczam rodzicom, szczególnie tacie, który, kiedy byłem bardzo małym
dzieckiem, zabierał mnie do lasu i pokazywał różne ciekawe rzeczy.
2) Czy z tematyką „natura i środowisko” jest łatwo
a. przebić się w mediach?
b. zainteresować ludzi?
To zależy z jakim tematem. Ludzie w Polsce bardzo interesują się tym, co dzieje się z dzikimi zwierzętami. Z tekstem o
tym, co porabiają żubry, wilki, albo sóweczki, jest przebić się bardzo łatwo i one cieszą się wielką popularnością. Gorzej
z takimi tematami, które wymagają odrobiny wyobraźni i wiedzy, np. ze sprawami związanymi ze zmianami klimatu.
Te sprzedają się niestety gorzej i to jest bardzo niedobre.
3) Co Pan zaobserwował – a co Pan przypuszcza:
a. Czy dokonały się jakieś zmiany w podejściu polskiego społeczeństwa do tematyki środowiska od momentu,
od którego Pan się tym zajmuje?
Polacy mają bardzo dobry stosunek do przyrody. Owszem, potrafią wywalać śmieci do lasu, ale już nie pozwolą zabić
wilka, który w tym lesie żyje. Polak nie boi się dzikiej przyrody i jest z niej dumny. To jest jedna z niewielu spraw, wokół
których możemy się pozytywnie identyfikować. Nie znam innego kraju w Europie, w którym żyłyby w takich ilościach
jak w Polsce żubry, wilki, rysie, łosie lub niedźwiedzie i wszystkie były chronione. To zasługa pracy pokoleń
przyrodników.
b. Jaka będzie droga tematyki zrównoważonego rozwoju w przyszłości – w Polsce i w Europie (w porównaniu)?
Mam nadzieję, że ludzie w Europie zrozumieją, że dzika przyroda ostała się nie tylko w dalekiej Ameryce, Azji lub
Afryce, ale też jeszcze jest na naszym małym kontynencie i bardzo powinniśmy o nią dbać.
4) Czy ma Pan kontakt fachowy z innymi krajami, na przykład z Niemcami? Czy są wspólne inicjatywy, np. wymiany?
Na czym polega ten kontakt; w czym się realizuje, co robicie razem?
Oczywiście, szczególnie przez moją żonę Nurię, która jest naukowcem i pochodzi z południa Hiszpanii. Mój kontakt
akurat z niemieckimi naukowcami jest bardzo ważny i powiedziałbym intensywny. Dwóch studentów Nurii z Niemiec
jest dziś nie tylko świetnymi naukowcami, ale również naszymi bardzo dobrymi przyjaciółmi.
5) Przez nas ma Pan teraz możliwość przesłania wiadomości do młodzieży i polskiej i niemieckiej – co Pan powie?
Najważniejsza w życiu rzeczą są przygody, bo one nadają jemu smak. A przygody związane z przyrodą są
najwspanialsze!!!