docMateriały konkursowe o hymnie narodowym dla dzieci.
download 
Reklamacja Transkrypt
Materiały konkursowe o hymnie narodowym dla dzieci.
Materiały konkursowe o hymnie narodowym dla dzieci. Polskim hymnem narodowym jest Mazurek Dąbrowskiego. Poniżej podane są wszystkie zwrotki obowiązujące obecnie oraz wersja pierwotna twórcy hymnu – Józefa Wybickiego. Aktualna treść Jeszcze Polska nie zginęła, Kiedy my żyjemy. Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy. Tekst według pisowni rękopisu Wybickiego Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy. Co nam obca moc wydarła, szablą odbijemy. Marsz, marsz Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski. Za twoim przewodem Złączym się z narodem. Marsz, marsz, Dąbrowski do Polski z ziemi włoski za Twoim przewodem złączem się z narodem. Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, Będziem Polakami. Dał nam przykład Bonaparte, Jak zwyciężać mamy. Jak Czarnecki do Poznania wracał się przez morze dla ojczyzny ratowania po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz, Dąbrowski... Marsz, marsz, Dąbrowski... Jak Czarniecki do Poznania Po szwedzkim zaborze, Dla ojczyzny ratowania Wrócim się przez morze. Przejdziem Wisłę przejdziem Wartę będziem Polakami dał nam przykład Bonaparte jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz, Dąbrowski... Marsz, marsz, Dąbrowski... Już tam ojciec do swej Basi Mówi zapłakany — Słuchaj jeno, pono nasi Biją w tarabany. Niemiec, Moskal nie osiędzie, gdy jąwszy pałasza, hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza. Marsz, marsz, Dąbrowski... Marsz, marsz, Dąbrowski... Już tam ojciec do swej Basi mówi zapłakany: "słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany." Marsz, marsz, Dąbrowski... Na to wszystkich jedne głosy: "Dosyć tej niewoli mamy Racławickie Kosy, Kościuszkę, Bóg pozwoli." Inna nazwa Mazurka Dąbrowskiego to Pieśo Legionów Polskich we Włoszech. Pieśo została stworzona w roku 1797 w mieście Reggio we Włoszech. Słowa napisał Józef Wybicki. Jako muzykę do nich wykorzystał melodię ludową nieznanego autora. Melodia ma cechy polskiego taoca narodowego – mazura. Hymn nawiązuje do czasów, kiedy Polska została pozbawiona niepodległości, a jej ziemie rozdzielono pomiędzy Rosję, Prusy i Austrię. Wielu polskich żołnierzy opuściło kraj i wyjechało do Francji i Włoch. W 1797 roku polski generał – Jan Henryk Dąbrowski utworzył Legiony Polskie, które miały powrócid na ziemie polskie i walczyd o niepodległośd. Miał im w tym pomóc Napoleon Bonaparte – francuski cesarz. W tekście pojawia się również postad Stefana Czrnieckiego – wielkiego dowódcy polskiego z XVII wieku, z czasów napaści Szwedów na Polskę. Był on wzorem wojownika i patrioty dla generała Dąbrowskiego. W treści hymnu pojawiają się również tarabany. Były to bębny wybijające rytm podczas marszu wojska, którego nadejścia tak bardzo oczekiwali Polacy. Mazurek Dąbrowskiego po raz pierwszy wykonany został 20 lipca 1797 roku w Reggio.Na drugi dzien Legiony wymaszerowały, uroczyście żegnane przez władze miasta. Od początku pieśo bardzo spodobała się wszystkim Legionistom. Szybko stała się też znana i śpiewana na terenach dawnej Polski. Wszystkim Polakom niosła nadzieję na odzyskanie niepodległości. Pieśo śpiewana była przez Polaków podczas wielkich wydarzeo takich jak powstania polskie czy I i II wojna światowa. Oficjalnie Mazurek Dąbrowskiego stał się hymnem polskim w 1926 roku. Dziś wykonuje się go podczas ważnych wydarzeo i uroczystości, zawsze na stojąco w postawie na „bacznośd”. Bardzo ciekawą postacią związaną z Hymnem jest jego twórca - Józef Rufin Wybicki. Urodził się w 1747 w Będominie na Kaszubach, w uroczym dworku, który obecnie jest siedzibą Muzeum Hymnu Narodowego. Jego rodzicami byli Piotr i Konstancja. Miał siedem sióstr: Mariannę, Brygidę, Barbarę, Elżbietę, Rozalię, Konstancję (cztery wstąpiły do klasztoru), oraz brata Joachima, który został księdzem. Jego rodzina należała do średnio zamożnej szlachty. Ojciec zmarł, kiedy Józef miał 12 lat, ale już mając 6 lat został oddany na wychowanie do stryja Franciszka, który był proboszczem. Chłopiec był u niego dwa lata, a później przez siedem lat uczył się w jezuickim kolegium w Starych Szkotach koło Gdaoska. Kiedy miał 18 lat zmarł jego stryj. Józek musiał się całkowicie usamodzielnid. Zaczął uczyd się prawa i zainteresował się polityką. W wieku 20 lat został posłem. Brał udział w wyborze nowego króla polskiego – Stanisława Józefa Poniatowskiego, który był całkowicie posłuszny Rosji. Wybicki był bardzo odważny i nie bał się mówid głośno o niesprawiedliwości, co nie podobało się władzy. Był za to poszukiwany przez żołnierzy carskich i musiał się ukrywad. Mając 21 lat zakochał się w Kunegundzie Drwęskiej (zwanej Kunusią). Była ona o 17 lat starsza od niego i niezbyt majętna. Pomimo, że jego matka nie godziła się na ten ślub, Józef potajemnie ożenił się z Kunusią po kilku latach oczekiwao (miał wtedy 26 lat). Młodzi małżonkowie zamieszkali w Margoninie. Wkrótce jednak odwiedzili mamę Wybickiego w Będominie, aby prosid ją o wybaczenie za ślub bez jej zgody. Później, ponieważ oczekiwali pierwszego dziecka, powrócili do Margonina, gdzie Kunusia niespodziewanie zmarła tuż przed porodem. Niedługo potem zmarła również mama Józefa. Po tej podwójnej tragedii Wybicki na kilka lat powrócił do polityki, chcąc zrobid coś pożytecznego dla swego kraju. Po kilku latach zrezygnował jednak z polityki i zajął się gospodarstwem. Swoją drugą żonę, Esterę Wierusz - Kowalską poznał jako 15-letnią dziewczynę. Osiem lat później (1780 r.) oświadczył się jej, został przyjęty i ożenił się z nią. Po ślubie sprzedał majątek na Pomorzu i zamieszkał z żoną we wsi Manieczki w Wielkopolsce. Prowadził tam szczęśliwe życie. Pracował na gospodarstwie a kochająca żona urodziła mu troje dzieci: Teresę, Łukasza i Józefa. Miał też czas na twórczośd literacką, pisanie wierszy, dramatów i oper. Później rodzina przeprowadziła się do Warszawy. Tam Wybicki po raz pierwszy spotkał generała Dąbrowskiego. Zostali na długie lata wielkimi przyjaciółmi. Józef Wybicki brał udział w Powstaniu Kościuszkowskim, a po upadku powstania musiał opuścid rodzinę i udad się na emigrację. Tam we Włoszech stworzył Mazurka Dąbrowskiego. Po wieloletniej tułaczce wojennej, po 12 latach spotkał się ponownie z rodziną, na ślubie swojej córki Teresy. W kolejnych latach starał się działad dla dobra ojczyzny. Mając 74 lata powrócił do rodzinnych Manieczek, gdzie spędził ostatnie miesiące życia. Zmarł 10 marca 1822 roku w Manieczkach. Został pochowany przy kościele w Brodnicy w skromnej mogile, w której 10 lat wcześniej pochowano jego syna Łukasza. W 1923 zwłoki Wybickiego przewieziono do Poznania i uroczyście pochowano w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu na tzw. "Skałce Poznaoskiej". TWÓRCZOŚD J. WYBICKIEGO: Pamiętniki - (które pisał dla swoich synów), w których są cenne informacje o jego życiu i historii Polski Pisma polityczne , społeczne i moralne Wiersze Twórczośd literacka: tragedie: Zygmunt August, Gustaw Waza komedie: Kulig, Szlachcic mieszczaninem, Mędrzec, Jarmark opery: Pasterka zbłąkana, czyli obraz wojny holenderskiej, Samnitka, Kmiotek, Polka, czyli oblężenie Trębowli W dworze w Będominie, miejscu urodzenia Wybickiego od 1978 działa Muzeum Hymnu Narodowego. Muzeum prezentuje dwie wystawy stałe: "Józef Wybicki i jego epoka" oraz "Dzieje Mazurka Dąbrowskiego". Organizuje też imprezy sportowe i plenerowe: "Bieg Mazurka Dąbrowskiego", "Majówkę z generałem Józefem Wybickim" i "Batalię napoleooską". Imię Józefa Wybickiego nosi m.in. Liceum Ogólnokształcące w Kościerzynie. Ponadto Józef Wybicki jest patronem ulic w wielu miastach m.in. w Kościerzynie.
