Nie ma dzieci, są ludzie

Wyniki konkursu
Nie ma dzieci, są ludzie
Przedszkole oraz klasa 1-3
Pierwsze miejsce:
Zosia Kierner
Espoo – Finlandia
Drugie miejsce:
Izabella Sobasik Intonen
Zosia Białek
Helsinki – Finlandia
Trzecie miejsce:
Milena Stos
Polska Szkoła Stockholm-Szwecja
Nikola Jakubiec
Wyróżnienia:
Daniel Jaeger
Bergen - Norwegia
Kamila Mannteufel
Eskilstuna- Szwecja
Basia Cygan
Sztokholm-Szwecja
Angelika Zacharz
Polska Szkoła, Sztokholm-Szwecja
Laura Pochopień
Polska Szkoła - Sztokholm-Szwecja
Mikołaj Gałczyński
Greve - Dania
Klasa 4-6
Pierwsze miejsce:
Zofia Majerczyk
Eskilstuna – Szwecja
Drugie miejsce:
Zuzanna Korba
Tyresö – Szwecja
Trzecie miejsce:
Aleksandra Kmiecik
Helsinki - Finlandia
Natalia Sivertsson
Eskilstuna- Szwecja
Klasa 7-9
Pierwsze miejsce: Joanna Mrowiec, Lund - Szwecja
Fragment z listu do Janusza Korczaka
„Dorośli zwykle myślą tylko o naszej przyszłości i nie pozwalają nam na robienie tego co chcemy, bo
według nich nie będzie z tego wiele korzyści w przyszłości. Chociażby wybór zawodu. Ktoś kocha tańczyć i
wkłada w to wiele trudu, ale sprawia mu to przyjemność i tu często pojawiają się dorośli z pytaniem jakie z
tego będą korzyści w przyszłości. (...) I zmuszają młodą osobę do oddania się nauce i wybraniu jakiegoś ich
zdaniem korzystnego zawodu ja lekarz czy inżynier. Co takie dziecko może zrobić? Nic, musi poddać się ich
woli i do końca życia robić coś, co nie sprawia mu przyjemności. (...)
Dziękuję za przeczytanie mojego listu. I jestem wdzięczna za to, że byli i są tacy ludzie jak Pan, którzy dobrze rozumieją dzieci. Chciałabym, żeby wszyscy dorośli mieli cząstkę Pana poglądów. Może wtedy łatwiej
byłoby być dzieckiem”
Drugie miejsce: Tina Hashem, Kristianstad – Szwecja
Fragment z listu do Janusza Korczaka
„Dzieci nie sa głupsze od dorosłych, tylko mają mniej doświadczenia. Sądzę, że dorośli w dzisiejszym
świecie zapomnieli, że dzieci też rozumieją i czują. Może nie rozumieją wszystkiego, ale wystarczająco, aby
poczuć ból. Taka jest moja teoria, bo na każdym kroku słyszy się o handlu dziećmi i o przemocy, która się
odbywa w rodzinie. Dorośli - rodzice, wychowawcy często są sprawcami problemów wychowawczych czy
też przemocy w rodzinie. To ich postawy kształtują zachowanie - najpierw małych, a potem coraz większych
dzieci. Wychowanie dzieci jest sztuką ogromnie trudną. Niewątpliwie pasjonujacą i dajacą satysfakcję tym
rodzicom, którzy kochają swoje dzieci madrą miłością.”
Trzecie miejsce: Anna Maria Gatlik, Laholm – Szwecja
Fragment z listu do Janusza Korczaka
„Piszę do Pana ten list, bo sama już nie wiem, jak pomóc mojej
koleżance. Ale może zacznę od poczatku. (...) Więc proszę, pomóż mi,
bo wszyscy inni dorośli oraz dzieci tylko myślą, że zmyślam!
Więc proszę odpowiedz szybko zanim coś się stanie. Powiedz gdzie
mam szukać pomocy.”
Liceum
Pierwsze miejsce: Maria Białek, Helsinki - Finlandia
Maria Białek, Helsinki, praca „Nie ma dzieci - są ludzie”
„A niekiedy wystarczy przecież tak niewiele. Czasami dziecko potrzebuje po prostu jakiegoś dobrego
słowa, pochwały, docenienienia. Należy z nim rozmawiać, starać się je pojąć i zrozumieć jego problemy i
zmartwienia. Dorośli często z góry zakładają, iż osoby niepełnoletnie są niestabilne hormonalnie i z tego
właśnie wynikają ich zmienne nastroje oraz uczucia. Widząc dziecko we łzach myślą sobie: „Ach te dzieciaki, zawsze sobie wymyślą jakiś powód do płaczu”. Próbują dziecko pocieszyć, a jednak tak naprawdę zależy
im jedynie na odwróceniu jego uwagi, aby zapomniało ono o powodzie swojej rozpaczy. Moim zdaniem
nie można tak postępować. Dziecko to nie lalka, którą od czasu do czasu można się pobawić. Nie jest także
dzwoniącym telefonem, który można po prostu wyłączyć czy uciszyć w niewygodnej sytuacji.”
wyróżnienie: Maciek Nowak, Laholm - Szwecja
Pamiętnik Henryka Goldszmita
10 października1940
„Dziś byłem u Maxa po jedzienie dla dzieci. Sytuacja jest bardzo zła. Nawet Max, który jest zamożny ma
duże kłopoty, ale dostałem trzy worki ziemniaków i 300 złotych. Na więcej nie mogę liczyć.”