Parafialne zespoły charytatywne

Parafialne zespoły charytatywne
Do pobrania:
Plan pracy Szkolnych Kół Caritas i Zespołów Charytatywnych
Parafialne Zespoły Charytatywne? - pytanie o miłość i wierność Kościoła.
Trzeba szczerze przyznać, że sięganie po dokumenty Soboru Watykańskiego II staje się w
wielu przypadkach archaizmem, lub zadaniem, którego z trudem podejmują się jedynie osoby
duchowne i to w wielu przypadkach z konieczności kontynuowanych studiów, czy dla
podtrzymania prezentowanych przez siebie poglądów, zainspirowanych w swoim umyśle i
działaniu, mozolnie wyczekujących na ich finalną realizację. Czasami jednak pogłębiona
refleksja, z pozoru selektywna i niewiele wnosząca, może stać się źródłem nowych inspiracji,
refleksji, przemyśleń, a nawet i rachunku sumienia. Choć dalsza część „wywodu” daleka jest od
„odgrzebywania” i interpretowania przesłania soborowego, to jednak przyznać trzeba, iż czerpie
wyraźną motywację do przedstawienia wg mnie naglącego problemu służby w Kościele. Nie tej
ministerialnej, wydobywanej w geście i znaku liturgicznym, lecz owej najbardziej dostępnej dla
wszystkich chrześcijan, tej najbardziej zakorzenionej w tradycji pierwszych gmin
chrześcijańskich- miłości czynnej, wypowiadanej osobistym zaangażowaniem na rzecz
1/6
Parafialne zespoły charytatywne
wszystkich potrzebujących.
Inspiracją do poszukiwań argumentów na rzecz promowania Parafialnych Zespołów
Charytatywnych (bo o nich będzie tu mowa) stały się dla mnie argumenty natury biblijnej, do
których zaliczyć zapewne trzeba wezwanie i przykład samego Chrystusa; działalność
apostolską prowadzoną w ramach Kościoła pierwotnego. Nie bez znaczenia pozostaje także
odczucie pewnego dyskomfortu, spowodowanego niepokojącym „rezultatem” odwołanego przez
Caritas Przemyską, spotkania organizacyjno-formacyjnego, a przeznaczonego dla tej właśnie
grupy parafialnej. Powodem odwołania rekolekcyjnego zamyślenia, połączonego z zamiarem
wymiany doświadczeń zaczerpniętych na polu działalności charytatywnej Kościoła, była, jak nie
trudno się domyślić, ilość zgłoszeń napływających z diecezji ( a właściwie ich dotkliwy brak).
Pewnie przyczyn takiego stanu rzeczy można i trzeba by dopatrywać się wiele, ale nie czas i
miejsce na takie zestawienia. Skupmy się raczej na treści, która pobudzi do przemyśleń i
wskrzesi zainteresowanie formacyjnymi spotkaniami skierowanymi do Parafialnych Zespołów
Charytatywnych.
Zacznijmy więc od motywacji i pewnej zachęty. W Konstytucji Dogmatycznej o Kościele w
świecie współczesnym „Gaudium et spes”, czytamy: „Radość i nadzieja, smutek i trwoga ludzi
współczesnych, zwłaszcza ubogich i wszystkich cierpiących, są też radością i nadzieją,
smutkiem i trwogą uczniów Chrystusowych; i nie ma nic prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby
oddźwięku w ich sercu. Ich bowiem wspólnota składa się z ludzi, którzy zespoleni w Chrystusie
prowadzeni są przez Ducha Świętego w swym pielgrzymowaniu do Królestwa Ojca, i przyjęli
orędzie zbawienia, aby przedstawiać je wszystkim” (nr.1).
Być może trudno nam się przebić przez całości magisterialnych (teologicznych) wypowiedzi, ale
nie trudno dostrzec iż Ojcom Soborowym idzie w szczególności o eklezjalne (kościelne,
wspólnotowe, braterskie) zatroskanie o ludzi potrzebujących. Chcą niejako pokazać całemu
światu, zarówno wierzącemu, jak i temu poszukującemu wiary, czy nawet marginalizującemu
znaczenie wiary w życiu społecznym, że łączymy się w trudzie i zmaganiu człowieka będącego
wśród nas. Kierują apel o współudział, a więc twórczą i czynną obecność nas- chrześcijan w
troskach naszych braci i zaradzanie ich potrzebom. Przypominają fundamentalną misję
chrześcijanina, wyrażoną w zachęcie, obowiązku i działaniu świadczonemu na rzecz osób
najogólniej rzecz ujmując potrzebujących. Owa zachęta dla nas- chrześcijan, idzie w kierunku
głoszenia Boga żywego, ale także w kierunku konkretnych działań o charakterze wsparcia, czy
interwencji. Nie można tego rozdzielać i o tym zapominać.
Ksiądz Halik, czeski duchowny, interpretując przywołany fragment, zwykł mawiać, iż w tym
momencie (a więc po napisaniu i przyjęciu słów soborowych) Kościół niejako wchodzi w
2/6
Parafialne zespoły charytatywne
sakramentalny związek z chorymi, cierpiącymi, samotnymi, potrzebującymi, przyrzekając im, że
ich nie opuści, dochowa im wierności i miłości! Oznacza to, iż każdy wierzący wypowiada swoje
„tak” wobec wspólnoty Kościoła, najpierw tego lokalnego- parafialnego i chce na mocy
przekonania płynącego z wezwania samego Chrystusa pomagać potrzebującym na możliwe
różnych płaszczyznach ludzkiego działania : duchowego, materialnego, ale w atmosferze
służebnej i przepełnionej pokorą i szczerością działania.
Dla urzeczywistnienia wezwania płynącego z zachęty Jezusa, które wzywa wszystkich
wierzących do wyrażania czynnej miłości wobec bliźniego, trzeba podjąć konkretne działania,
będące odblaskiem dobroci i miłości samego Boga. Wśród wielu możliwości niesienia pomocy,
należy wymienić chociażby kilka, które z powodzeniem mogą i powinny stanowić wezwanie do
realizacji dla Parafialnych Zespołów Charytatywnych. Wiele z nich stanowi kontynuację dzieł,
którym z głęboką wiarą, przekonaniem i godnym podziwu zaangażowaniem, wykonywała
pierwotna gmina chrześcijańska. Należą do nich: pozyskiwanie dóbr materialnych i rozdzielanie
ich według potrzeby (por. Dz 2, 45); opieka nad chorymi (por. Dz 5, 15); troska o wdowy przy
codziennym rozdzielaniu jałmużny (por. Dz 6,1); przestrzeganie gościnności (por. Rz 12,13);
opieka nad sierotami (por. Jk 1,27); nawiedzenie więźniów (por. Mt 25,36).
Wśród innych działań posługi miłości można wymienić: odwiedziny osoby samotnej
mieszkającej na terytorium parafii; odwiedziny chorych i niepełnosprawnych znajdujących się w
szpitalach, hospicjach, domach pomocy; niesienie codziennej pomocy świadczonej na rzecz
rodzin posiadających osoby niepełnosprawne lub przewlekle chore; odwiedzenie domów
dziecka, szpitali; wsparcie udzielane rodzinom wielodzietnym; modlitwa za bliźnich; szerzenie
idei szeroko rozumianego wolontariatu; organizowanie spotkań tematyczno - formacyjnych (
odwołujących się do działań charytatywnych Kościoła) przeprowadzanych w szkołach,
parafiach, środowiskach pracy sektora socjalnego.
Należy również mocno zaakcentować fakt, że dzieło charytatywne Kościoła powinno być mocno
zakorzenione i czerpać inspirację z sakramentu Eucharystii. Msza Święta jako przejaw
niepojętej i niezgłębionej miłości Boga do człowieka, pozwala odczytać swoją misję do
apostolstwa miłości, wyrażonego poprzez konkretny czyn, ucząc jednocześnie postawy pokory i
służby. Inspiruje i rodzi nadzieję, umacnia na drodze urzeczywistniania przykazania miłości
Boga i bliźniego. Nade wszystko daje zapewnienie, iż sam Jezus, który przemierzał ziemię
palestyńską w poszukiwaniu zagubionego, chorego, niedocenionego człowieka, jest z nami w
tym posługiwaniu „przez wszystkie dni aż do skończenia świata”.
Dość istotnym krokiem do odnowienia oblicza wspólnoty parafialnej będzie uaktywnienie
działań Zespołów Charytatywnych. Nie stoją i nie mogą stać w opozycji wobec innych ruchów,
3/6
Parafialne zespoły charytatywne
stowarzyszeń, wspólnot, które już działają na terenie parafii. Caritas- miłość czynna i służebna
jest ponad podziałami i wpisuje się w charyzmat każdej innej grupy, bowiem przekracza
obowiązującą w niej doktrynę, niekiedy błędnie uważaną za jedynie słuszną, czy zalecenia
szczegółowo- formacyjne choćby najznamienitszych założycieli. Nawet z już istniejących grup
można powołać parafialny Zespól Charytatywny, który rozpocznie działalność na terenie
wyznaczonych rejonów parafialnych. Dzięki temu, jak ufam i w co głęboko wierzę, nasze
codzienne chrześcijaństwo nabierze innego blasku. Tego bardziej widocznego,
przekonywującego, a nas samych zbliżać będzie do zbawienia, poprzez dochowanie wierności i
miłości Chrystusowi wołającemu dzisiaj poprzez usta, serce i nadzieje ludzi potrzebujących.
Ks. J. Sz.
Parafialne Zespoły Charytatywne
Zespół Charytatywny "Caritas" we Wrocance powstał z inicjatywy ks. proboszcza Jana
Nigborowicza w 2000 r. Zespół, którego przełożoną przez te lata jest pani Anna Janas, liczy 8
osób - Bogacz Elżbieta, Czelny Teresa, Litwin Teresa, Lorenc Bronisława, Niedziela Barbara,
Osmola Helena i Topolska Zofia. Współpracują z nami Akcja Katolicka, Oaza Rodzin, Straż
Pożarna, Koło Gospodyń, Szkoła Podstawowa we Wrocance i inni.
Działalność nasza przez prawie 10 lat objęła wiele dziedzin w naszym środowisku wiejskim i
ciągle staramy się ją rozszerzać. Głównym zadaniem zespołu jest świadczenie dobra na rzecz
wspólnoty parafialnej poprzez modlitwę, dobre słowo i czyn. Przede wszystkim staramy się w
porozumieniu z ks. Proboszczem rozpoznawać potrzeby i możliwości działania. Pomocą
objęliśmy przede wszystkim osoby potrzebujące wsparcia materialnego, ludzie chorzy,
samotni, dzieci.
4/6
Parafialne zespoły charytatywne
Działalność nasza na przestrzeni 10 lat przedstawia się następująco:
- odwiedzanie chorych, samotnych osób, dzieci niepełnosprawnych, z życzeniami z okazji
Świąt Wielkanocnych i Bożego Narodzenia,
- organizowanie Dnia Babci i Dziadka przy współpracy ze Szkołą Podstawową i rodzinami
zastępczymi z naszego terenu,
- organizowanie Dnia Seniora połączonego z loterią fantową, poczęstunkiem i wolnymi
datkami dla potrzebujących,
- rozprowadzanie co roku kalendarzy parafialnych (dochód przeznaczamy na dożywianie
dzieci),
- rozprowadzanie żywności unijnej w okresie od marca do grudnia
- doraźna, indywidualna pomoc potrzebującym w różnych przypadkach losowych,
- mobilizowanie osób uzależnionych od alkoholu do uczestnictwa w rekolekcjach ORDW
w Przemyślu i pomoc w dojeździe oraz pozyskiwanie pieniędzy z Gminnego Ośrodka Pomocy
Przeciwdziałania Alkoholizmowi na ten cel,
- przygotowanie skromnych prezentów od Św. Mikołaja dla małych dzieci z parafii,
- z okazji Świąt Wielkanocnych i Bożego Narodzenia przygotowanie paczek
żywnościowych dla osób potrzebujących i rodzin wielodzietnych
- organizowanie wypoczynku letniego dzieci
- zachęcamy młode pary aby proponowali gościom weselnym zakup artykułów szkolnych
zamiast tradycyjnych bukietów; udało nam się zachęcić do tego kilka par.
Fundusze na naszą pomoc potrzebującym pozyskujemy przede wszystkim z cotygodniowych
składek parafian (środy oraz składka z tygodnia Miłosierdzia). Zaś podstawą naszej pracy są
comiesięczne spotkania połączone z uczestnictwem we mszy świętej, na których omawiamy
nasz plan pracy i bieżące potrzeby.
Korzystając z okazji pragniemy wyrazić wdzięczność wszystkim ofiarodawcom, a szczególnie
tym bezimiennym.
Zespół Charytatywny "Caritas" we Wrocance
5/6
Parafialne zespoły charytatywne
6/6