PT-91 [Polska] - Pancerni.net

PT-91 [Polska]
Pod koniec lat 80tych przeprowadzono w Polsce modernizację czołgów T-55 do standardu T-55AM.
Pomyślne przeprowadzenie tej modernizacji stało się impulsem do rozpoczęcia na przełomie 1988 i 1989
roku procesu projektowania zmodernizowanej wersji czołgu T72M1. Początkowo prace nie były
prowadzone zbyt intensywnie ponieważ jednocześnie toczyły się rozmowy z ZSRR na temat zakupu przez
Polskę licencji na produkcję nowszej wersji T-72 (T-72S) lub T-80. Fiasko tych rozmów i zmiany
polityczne przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych spowodowały zintensyfikowanie prac nad
modernizacją T-72 w Polsce. Pierwszą próbą był opracowany na zlecenie MON czołg o kryptonimie Wilk,
ale projekt tej modernizacji został zatrzymany na wczesnym etapie. Jeszcze przed podjęciem decyzji o
zakończeniu programu Wilk samodzielne prace nad inną modernizacją (o kryptonimie Twardy) podjęto
wspólnie w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych w Gliwicach (OBRUM Gliwice) i
Bumarze-Łabędy.Pierwszym etapem prac było określenie zakresu modernizacji. W wyniku
przeprowadzonych analiz za najważniejsze wady T-72M1 uznano:- niską ruchliwość.- słabe
opancerzenie.- niedostateczną celność ognia spowodowaną brakiem systemu kierowania ogniem i
przestarzałą konstrukcją stosowanej armaty i układu jej stabilizacji.- niską skuteczność ognia wynikającą
z powodu braku nowoczesnej amunicji przeciwpancernej.- brak nocnych, pasywnych przyrządów
obserwacyjno-celowniczych.W efekcie postanowiono zmodernizować czołg poprzez:- wymianę silnika W46 o mocy 780 KM na opracowany w Zakładach PZL-Wola silniki S-12U o mocy 850 KM (rozwiązaniem
docelowym miał być opracowany w tych samych zakładach silnik S-1000 o mocy 1000 KM). Silnik S-12U
jest zmodernizowaną wersją silnika W-46 której moc zwiększono poprzez zwiększenie dawki spalanego
paliwa.- wyposażenie zmodernizowanego czołgu w pancerz reaktywny ERAWA opracowany przez
Wojskowy Instytut Techniki Uzbrojenia(modernizację pancerza zasadniczego uznano za niecelową z
uwagi na koszty). Poza zwiększeniem odporności czołgu na trafienia pociskami kumulacyjnymi
(zmniejszenie przebijalności o 50-70%) i rdzeniowymi (zmniejszenie przebijalności o ok. 30%), dzięki
pokryciu kostek pancerza reaktywnego warstwą absorbera fal radarowych zmniejszono zasięg wykrycia
czołgu przez radary pola walki o ok. 50%. Zwiększenie przeżywalności czołgu na polu walki miało
spowodować wyposażenie go system ostrzegawczy Obra który po wykryciu oświetlenia czołgu
promieniem laserowym analizuje rodzaj sygnału i w przypadku uznania emisji za wrogą odpala w
kierunku pochodzenia sygnału granaty dymne oraz system przeciwwybuchowy niemieckiej firmy Deugra.
Wymieniono boczne fartuchy osłaniające układ jezdny wykonane z gumy na metalowe. Odporność czołgu
na wybuchy min miało zwiększyć wzmocnienie dna kadłuba, przekonstruowanie włazu ewakuacyjnego w
dnie, oraz podwieszenie fotela mechanika-kierowcy do stropu kadłuba (w T72M1 jest mocowany do
podłogi). Dodatkowo odporność czołgu na wybuchy min przeciwdennych zwiększyć miał wielosekcyjny
pancerz zawieszony z przodu kadłuba.- wyposażenie czołgu w system kierowania ogniem DRAWA
(wymianę armaty uznano za zbyt kosztowną).- opracowanie nowego pocisku przeciwpancernego przez
zakłady Belma.- wymianę nocnych przyrządów obserwacyjnych aktywnych (TPN-1-49-23 działonowego,
TKN-3 dowódcy) na pasywne noktowizyjne (POD-72 dowódcy, PNK-72 Radomka mechanika kierowcy).
Działonowy miał dysponować celownikiem nocnym PCN-A(noktowizyjnym) lub TES (termowizyjnym).W
wyniku modernizacji wzrosła masa wozu, jednak dzięki zwiększonej mocy silnika moc jednostkowa nie
spadła. Ruchliwość czołgu nadal jest dość ograniczona ale jej powiększenie nie jest możliwe bez
całkowitej wymiany układu przeniesienia mocy co w wozach modernizowanych jest bezcelowe. Odporność
pancerza jest wyższa od T-72 ale nadal jest dużo niższa od odporności pancerzy laminowanych
stosowanych w czołgach III generacji. Celność ognia wzrosła ale tylko jeśli prowadzony jest on z postoju.
Ogień w ruchu jest nadal niezbyt celny z powodu przestarzałego stabilizatora i armaty.Pierwsze seryjne
wozy PT-91 zostały przekazany 11 Dywizji Kawalerii Pancernej w marcu 1995 roku. Po testach w
następnych egzemplarzach zmodyfikowano sposób montażu pancerza reaktywnego. Większość
eksploatowanych przez Wojsko Polskie egzemplarzy czołgu PT-91 powstało przez przebudowę i
modernizację czołgów T-72M1. Dostawy dla wojska polskiego zakończono w 2002 roku po dostarczeniu
233 czołgów.Jednocześnie z modernizacją czołgów T-72 do standardu PT-91 w OBRUM i Bumarze trwały
prace nad opracowaniem wersji przeznaczonej na eksport. W odróżnieniu od pojazdów dla Wojska
Polskiego wozy eksportowe miały być produkowane od podstaw co umożliwiało zastosowanie szerszego
zakresu modernizacji. Opracowano między innymi technologię produkcji odlewanego pancerza
warstwowego z warstwą niemetaliczną dzięki czemu wzmocniono opancerzenie zasadnicze
czołgu.Opracowano kilka wersji czołgu:- PT-91 - 1991, modernizacja czołgu T-72M1- PT-91A - 1995,
nowszy system kierowania ogniem bazowany na systemie SAGEM Savan-20, silnik S-1000 o mocy 1000
KM- PT-91M - wersja eksportowa (M dla Malezji).- PT-91/120 - projekt, nowa wieża, nowy system
kierowania ogniem, silnik o większej mocyPojazdy bazowane na PT-91- PZA Loara - zestaw
przeciwlotniczy- PMC-90 - most- WZT-3 - wóz zabezpieczenia technicznegoPT-91 Twardy jest czołgiem
podstawowym przełomu II i III generacji. Załogę czołgu tworzy dowódca, działonowy i mechanikkierowca. Kierowca zajmuje miejsce w kadłubie, dowódca i działonowy w wieży.Kadłub PT-91 jest
wykonany ze spawanych płyt stalowych. Pancerz czołowy kadłuba (analogiczny wobec pancerza T-72M1)
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 17:15
jest pancerzem warstwowym o łącznej grubości 230 mm. Uwzględniając nachylenie aby przebić pancerz
pocisk musi przebyć ok. 500-600 mm stali i elementu kompozytowego. Odporność pancerza zwiększają
płytki pancerza reaktywnego ERAWA. Pancerz boczny i tylny na grubość ok. 80 mm i chroni przed
pociskami działek małokalibrowych. Osłonę układu jezdnego zapewniają boczne fartuchy z blachy
stalowej, w przedniej części także wzmocnione pancerzem reaktywnym.W przedniej części kadłuba
znajdują się przedziały kierowania, środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział napędowy.W
przedziale kierowania stanowiska ma mechanik-kierowca. Kierowca obserwuje teren przed wozem za
pomocą szerokokątnego peryskopu. W nocy może on być wymieniony na noktowizyjny peryskop nocny
PNK-72 Radomka. Rolę tablicy przyrządów pełni blok sterująco-diagnostyczny US-DK-1 monitorujący
systemy i układy czołgu.W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 125 mm armata gładkolufowa
2A46 Rapira-3. Lufa armaty wyposażona jest w osłonę termiczną z lekkiego stopu i przedmuchiwacz
usuwający gazy prochowe po wystrzale. Maksymalny kąt podniesienia armaty wynosi +15°, minimalny 5°. Obok armaty umieszczony jest czołgowy karabin maszynowy PKT kalibru 7,62 x 54 mm R. Uzbrojenie
jest stabilizowane przez lampowy, elektrohydrauliczny stabilizator 2E28M. Stabilizator ten jest
konstrukcją przestarzałą i o niskiej niezawodności. Zastosowanie hydraulicznych napędów armaty
sprawia że w przypadku przebicia pancerza wieży wysokie jest ryzyko poparzenia załogi wieży gorącym
płynem hydraulicznym. Nad włazem celowniczego zamocowany jest przeciwlotniczy wkm NSW kalibru
12,7 x 107 mm. Na bokach wieży są mocowane wyrzutnie granatów dymnych Tellur. Z przodu wieży
znajdują się czujniki systemu ostrzegawczego Obra.Armata 2A46 jest ładowana przez automat
ładowania. Zapas amunicji zmagazynowanej w karuzeli automatu ładowania to 22 naboje. Dodatkowe 20
naboi jest przewożone w regałach amunicyjnych umocowanych w wieży i kadłubie. Stosowane s są
naboje 3WBM3, 3WBM6, 3WBM7, 3WBM8 (przeciwpancerne, rdzeniowe z rdzeniem z węglików
spiekanych), Ryś (przeciwpancerne, rdzeniowe z rdzeniem wolframowym), 3WBK7, 3WBK10
(kumulacyjne) i 3WOF22 (odłamkowo-burzące). Wszystkie typy pocisków wystrzeliwanych z armaty 2A46
są stabilizowane brzechwowo.Celowniczy obsługuje system kierowania ogniem DRAWA. W jego skład
wchodzi komputer balistyczny, celownik dzienny PCD i nocny PCN-A (noktowizyjny) lub ELOP TES
(termowizyjny) oraz dalmierz laserowy TPD-K1M oraz czujnik danych meteorologicznych. Dowódca
obserwuje teren naokoło czołgu przy pomocy dzienno-nocnego przyrządu obserwacyjnego POD-72.Napęd
PT-91 stanowi 12-cylindrowy, czterosuwowy, wysokoprężny, chłodzony cieczą silnik S-12U. Jest on
zbudowany w układzie V i posiada pojemność 38 900 cmł i masie 980 kg. Moc silnika wynosi 850 KM.
Moc z silnika na koła napędowe jest przenoszona przy pomocy sterowanego mechanicznie i hydraulicznie
mechanicznego układu przeniesienia mocy z dwoma siedmiobiegowymi planetarnymi skrzyniami biegów.
Mechanizm przenoszenia mocy umożliwia ruch wozu do tyłu, hamowanie oraz skręcanie.PT-91 posiada
zawieszenie niezależne na wałkach skrętnych. Każde z 12 kół jezdnych jest połączone za pomocą
wahacza z wałkiem skrętnym. Napęd z silnika jest przekazywany na znajdujące się w tylnej części
pojazdu koła napędowe. Z przodu pojazdu znajdują się koła napinające. Pojazd posiada dwie gąsienice o
szerokości 580 mm.Użytkownikami PT-91 są:Polska - 233 sztuki, Malezja - 62 sztuki. Indie zakupiły
sporą ilość elementów składowych czołgu PT-91 w tym systemy kierowania ogniem DRAWA do
modernizacji swoich czołgów T-72.Dane taktyczno-techniczne:Załoga- 3Masa bojowa - 45 920 kgDługość
z lufą do przodu - 9,53 m.Długość kadłuba - 6,67 m.Szerokość bez osłon - 3,7 m.Wysokość do stropu
wieży - 2,19 m.Typ pancerza
monolityczny stalowy + reaktywnyGrubość pancerza: 220 mm (kadłub),
ok. 400 mm (wieża), 80 mm (boki kadłuba)Prześwit - 0,47 m.Średni nacisk jednostkowy- 0,091/ MPa
(0,94 kG/cm2)Moc jednostkowa- 13,6 kW/t (18,47 KM/t)Prędkości maks.na drodze: 60 km/hPrędkości
maks.w terenie: 40 km/hZasięg - 400 km, 700 km z dodatkowymi zbiornikamiZdolność pokonywania
przeszkód:Wysokość ścianek - 0,8 m;Głębokość brodów (bez przygotowania) - 1,2 m;Szerokość rowów 2,8 m;Przechył boczny - 40%Silnik: PZL-Wola S-12U czterosuwowy, wielopaliwowy, wysokoprężny,
chłodzony cieczą z doładowaniem sprężarkąMoc silnika: 625 kW przy 2000 obr./min.
(850KM).Uzbrojenie:- 125 mm armata gładkolufowa D-81TM- 7,62 mm sprzężony karabin maszynowy
PKT (z 2000 nabojami);- 12,7 mm przeciwlotniczy karabin maszynowy NSVT (z 300 nabojami).
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 17:15