Adresowanie_operacje_Exce

Podstawowe operacje w arkuszu
1. Podstawowe sposoby formatowania tekstu w arkuszu kalkulacyjnym tj.
zmiana kroju czcionki, zmiana rozmiaru czcionki, zmiana koloru czcionki,
wyróżnienie czcionki, pogrubienie, podkreślenie, pochylenie można
wykonać w analogiczny sposób, jak to się wykonywało w edytorze
tekstowym MS Word tj. poprzez wybranie odpowiedniej ikony
znajdującej się na pasku formatowania.
2.
Aby zwiększyć lub zmniejszyć szerokość kolumny lub wysokość wiersza
wystarczy ustawić kursor myszy na pograniczu dwóch wierszy (lub
dwóch kolumn), a następnie po zmianie kursora na następujący:
przeciągnąć go do oczekiwanej szerokości lub wysokości.
3.
Aby usunąć określoną kolumnę lub wiersz (lub wstawić dodatkową)
wystarczy zaznaczyć tę kolumnę (lub wiersz), kliknąć prawym
przyciskiem myszy i wybrać opcję usuń lub (gdy celem jest usunięcie
kolumny lub wiersza) lub wstaw (gdy celem jest dodanie kolumny lub
wiersza)
4.
Aby sformatować tekst w sposób nietypowy tzn. np. przekreślić tekst,
lub wykonać odpowiednie położenie tekstu albo obrazu względem
komórki należy skorzystać z polecenia: Format/Komórki/zakładka
Czcionka
5.
Aby wykonać obramowanie należy wykorzystać polecenie:
Format/Komórki/zakładka Obramowanie
6.
Aby wypełnić komórkę kolorem należy wykorzystać polecenie
Format/Komórki/ zakładka Desenie
Te same czynności można również wykonać wykorzystując
polecenia z pasków narzędziowych ( uaktywniony pasek zadań).
Adresowanie względnie, bezwzględne i mieszane
Adres komórki to jej numer wiersza i litera alfabetu oznaczająca kolumnę.
Adresowanie jest to odwoływanie się do zawartości komórki poprzez jej adres.
Adresowanie względne wykorzystuje położenie komórek względem siebie.
Np. gdy celem jest dodanie do wartości każdej komórki z kolumny A,
wartość komórki z kolumny B, z tego samego wiersza, wystarczy np. w
komórce C1 wpisać formułę dla jednego takiego wiersza np. =A1+B1, a
następnie przekopiować na następne komórki. Program automatycznie będzie
wiedział, że we wszystkich wierszach w kolumnie C należy dodać do wartości
komórki z kolumny A wartość komórki z kolumny B znajdujące sie w tym
samym wierszu.
Adresowanie bezwzględne odwołuje się do konkretnego adresu komórki.
Ma to sens, gdy wartość jednej komórki (tej opatrzonej adresem
bezwzględnym) odnosi się do wielu danych z innych komórek. Chcąc
wykorzystać adresowanie bezwzględne należy postawić znak $ przed numerem
wiersza i literą oznaczającą kolumnę
Adresowanie mieszane jest mieszaniną adresowania bezwzględnego
i względnego. W tym wypadku znak $ stawiamy tylko przed literą określającą
kolumnę lub tylko przed numerem oznaczającym wiersz.
Wprowadzanie danych do arkusza.
Dane, jakie można wprowadzić do komórki arkusza kalkulacyjnego MS Excel to
liczby, tekst oraz formuły.
Podczas wpisywania liczb oraz tekstu istotną rolę odgrywa polecenie
Sterowanie tekstem (Format/Komórki/ zakładka Wyrównanie), dzięki któremu
możemy Zawijać tekst (wpisać w komórkę wyraz pod wyrazem), Zmniejszać,
aby dopasować (jest to automatyczne ustalenie takiej czcionki, która pozwala
obszernemu tekstowi dopasować się do wielkości komórki) i Scalać komórki
(zamieniać kilka komórek w jedną).
Przy wpisywaniu formuł należy posłużyć się nie tylko liczbami i (lub) tekstem,
lecz również operatorami matematycznymi tj. dodawanie(+), odejmowanie(-),
mnożenie(*), dzielenie (/) oraz potęgowanie (^) oraz adresami innych komórek.
Formuła powinna zawsze być poprzedzona znakiem „=”
Funkcje
Funkcje są gotowymi, często skomplikowanymi formułami, które powstały
w celu zastąpienia pracochłonnych wpisów prostymi.
Np. średnią z liczb od 1 do 10 można policzyć za pomocą formuły
1+2+..+10=55, a następnie wynik podzielić przez ilość liczb. Zamiast tego
można użyć funkcję =ŚREDNIA(zakres), lub =ŚREDNIA(liczba1, liczba2, ...)
gdzie zakresem (lub liczbami w nawiasie) stają się określone przez nas liczby.
Aby wstawić funkcję należy skorzystać z polecenia Wstaw/Funkcja lub ikony w
menu
(jeżeli ta ikona znajduje się w menu), a następnie w lewym oknie
wybrać odpowiednią kategorię funkcji, natomiast w prawym szukaną funkcję.
Popularne funkcje
LOS() – funkcja generuje jakąś losową liczbę większą lub równą zero i
mniejszą od jeden. Jest ona bezparametrowa. Wygenerowana liczba zostaje
zmieniona po każdym ponownym przeliczeniu arkusza, np. po zmianie
zawartości jakieś komórki.
ZAOKR(liczba; liczba_cyfr) – funkcja zaokrągla podaną liczbę do określonej
liczby cyfr po przecinku, np. = ZAOKR(3,141592654; 2) zwraca 3,14, a
= ZAOKR(3,141592654; 5) zwraca 3,14159. Parametrami tej funkcji są podana
liczba oraz ilość cyfr, jakie mają pojawić się po przecinku.
ZAOKR.DO.CAŁK(liczba) – funkcja zaokrągla podaną liczbę w dół do liczby
całkowitej, np.: =ZAOKR.DO.CAŁK(5,99) zwraca 5.
RZYMSKIE(liczba) – zamienia liczbę z postaci arabskiej na rzymską, np.
=RZYMSKIE(24) zwraca XXIV
Funkcje służące podstawowym obliczeniom matematycznym:
MODUL.LICZBY(liczba) – podaje wartość bezwzględną z tej liczby
SUMA(liczba1; liczba2;...) – zwraca sumę liczb podanych jako argumenty.
ŚREDNIA(liczba1; liczba2;...) – oblicza średnią arytmetyczną podanych liczb.
PIERWIASTEK(liczba) – podaje wartość pierwiastka kwadratowego.
POTĘGA(liczba; potęga) – zwraca liczbą podniesioną do potęgi.
PI() – zwraca wartość liczby
z dokładnością 15 miejsc po przecinku
Suma i średnia
Liczby znajdujące się w kolumnie lub w wierszu (koniecznie umieszczone
jedna pod drugą) można zsumować, znaleźć dla nich średnią, wartość
maksymalną bądź wartość minimalną. Wynik średniej, sumy, wartości
minimalnej oraz wartości maksymalnej może się znaleźć w dowolnej komórce
arkusza kalkulacyjnego.
W celu zsumowania (lub znalezienia średniej) liczb występujących obok siebie
i znajdujących się w jednym wierszu lub kolumnie należy zaznaczyć komórkę,
w której ma znaleźć się suma lub średnia. Sumę (średnią) można znaleźć na
trzy sposoby:
a) wykorzystując ikonkę
znajdującą się na pasku formatowania; kliknięcie
na strzałkę obok niej spowoduje pojawienie się listy rozwijanej, co pozwoli na
wstawienie sumy (średniej) w zaznaczonej uprzednio komórce; należy jednak
pamiętać, że program zlicza wszystkie liczby znajdujące się nad lub przed
zaznaczoną komórką. Gdy celem jest zliczenie tylko części liczb, lub gdy wynik
ma być umieszczony w innym miejscu niż pod (lub za) liczbami to należy podać
zakres komórek tzn. adres komórki, która jest pierwsza na liście zliczanych
i adres komórki, która jest ostatnią ze zliczanych komórek
b) wykorzystując polecenie Wstaw/Funkcja, a następnie wybrać spośród
dostępnych funkcji Suma lub Średnia
c) wpisać w zaznaczoną komórkę poprawną formułę obliczającą sumę (lub
średnią) tj. formułę postaci "=SUMA(zakres)" (lub =ŚREDNIA(zakres)), np.
=SUMA(A11:A33), ŚREDNIA(B5:Z5)
Funkcję dotyczące daty i czasu:
DZIŚ() – zwraca dzisiejsza datę.
TERAZ() – zwraca dzisiejszą datę i godzinę.
Funkcje logiczne:
ORAZ(zdanie pierwsze, zdanie drugie, ...) – funkcja ta oblicza koniunkcję zdań
w arkuszu kalkulacyjnym. Koniunkcja zdań jest prawdziwa, wtedy, gdy
wszystkie zdania są prawdziwe.
LUB (zdanie pierwsze, zdanie drugie, ...) – funkcja ta oblicza alternatywę zdań
w arkuszu kalkulacyjnym. Alternatywa zdań jest prawdziwa, wtedy, gdy
przynajmniej jedno ze zdań jest prawdziwe.
NIE (zdanie) – funkcja neguje dane zdanie, zdanie prawdziwe staje się
fałszywym i odwrotnie.
PRAWDA (zdanie)
FAŁSZ (zdanie).
Funkcja ta sprawdzi prawdziwość zdań 3>9 lub 3=7, lecz nie sprawdzi
prawdziwości zdań typu Francja leży obok Belgii lub Liczb podzielnych przez
dwa jest nieskończenie wiele, ponieważ nie są to zdania sprecyzowane według
matematycznego języka.
Przydatne funkcje:
Funkcja LICZ.JEŻELI (zakres; kryteria) - zlicza komórki w
obrębie zaznaczonego zakresu, które spełniają określone warunki.
Zakres oznacza zakres komórek, objętych zliczaniem. Zakres składa się z
komórki rozpoczynającej zliczanie, dwukropka i kończącej zliczanie, np. e4:e15
(oznacza, że zostaną zliczone wszystkie komórki, spełniające dane
kryterium od e4 do e15)
Kryteria mogą się składać z:
a) liczb, np. „45” (wówczas funkcja zliczy wszystkie komórki, których wartość
jest równa 45)
b) słów, np. „dług” (wówczas funkcja zliczy wszystkie komórki, w których
wpisane jest słowo dług)
c) odwołania do adresu komórki, np. „3H”
Dodatkowo obok liczb, słów, i odwołań do adresu komórki, która ma wartość
liczbową, kryteria mogą się składać z operatorów obliczeń porównawczych, tj.
z operatorów: „=”, „>”, „<”, „>=”, „<=”, „<>”(różne), np. „>45” (wówczas zlicza
wszystkie komórki, których wartość jest większa od 45) lub „>F6” (wówczas
zlicza wszystkie komórki, których wartość liczbowa jest większa od wartości
znajdującej się w komórce F6).
Funkcja SUMA.JEŻELI(zakres;kryteria) - sumuje pewne wartości w komórkach
w odrębie zaznaczonego zakresu; warunkiem sumowania tych wartości
spełnienie określonego kryterium.
Zakres - patrz funkcja „licz.jeżeli”
Kryteria mogą sie składać:
a) liczb
b) odwołań do adresu komórki, w której wartość musi być liczbowa.
Podobnie jak w funkcji „licz.jeżeli” i w tej funkcji obok liczb i odwołań do
adresu komórek, kryteria mogą zawierać operatory obliczeń porównawczych.
Funkcje te można wstawić do arkusza kalkulacyjnego na dwa sposoby:
a) wpisać ręcznie - według wzora powyżej,
b) przy użyciu polecenia Wstaw/Funkcja, a następnie wybierając kategorię:
- Funkcje statystyczne i typ funkcji licz.jeżeli,
- Funkcje matematyczne i typ funkcji suma.jeżeli
JEŻELI(test_logiczny; wartość_jeżeli_prawda; wartość_jeżeli_fałsz) - jest
funkcją zwracającą dwie wartości. To jaką wartość zwróci (prawdziwą lub
fałszywą), uzależnione jest od tego, czy warunek zawarty w teście logicznym,
jest prawdziwy, czy też nie.
Test logiczny musi się składać z operatorów obliczeń porównawczych, tj. z
operatorów: „=”, „>”, „<”, „>=”, „<=”, „<>”(różne), np. D5=E5, A10>35,
c8=„dług”
Zwracane wartości mogą być:
a) słowami; np. formuła =jeżeli(d5>10; „tak”; „nie”) zwraca do aktywnej
komórki „tak”, jeśli liczba w komórce o adresie d5 jest większa od 10;
w przeciwnym wypadku (tj. jeśli liczba z komórki d5 jest mniejsza lub równa 10)
zwraca do aktywnej komórki „nie”.
b) liczbami;
c) wynikami obliczeń; np. formuła = jeżeli(e4=„artykuł”; c - 20%*c4;c4) oblicza
i wstawia do aktywnej komórki wartość (np. cenę) z komórki c4 obniżoną o
20%, gdy w komórce o adresie e4 jest wpisane słowo „artykuł”, w przeciwnym
wypadku (tj. gdy w komórce e4 nie jest wpisane „artykuł” ) nie oblicza nic,
tylko przepisuje do aktywnej komórki wartość, która była wpisana do c4.
Funkcję tę można wpisać do arkusza kalkulacyjnego na dwa sposoby:
a) ręcznie - według wzorca powyżej, należy jednak pamiętać o tym, że jest ona
trój-parametrowa, a każdy parametr jest oddzielony średnikiem);
b) przy użyciu polecenia Wstaw/Funkcja, a następnie wybierając kategorię
Funkcje logiczne i typ funkcji jeżeli.
Formatowanie warunkowe
Formatowanie warunkowe - jest to automatyczne nadawanie jakiegoś formatu
(np. koloru czcionki, koloru wypełnienia komórki itp.) komórkom, w których
spełniony jest określony warunek. Ma to na celu poprawienie czytelności
tabeli. Przykładowo formatowanie warunkowe można zastosować w formule
=jeżeli(d5>10; „tak”; „nie”), kolorując słowa „tak” pewnym kolorem, natomiast
słowa„nie” innym kolorem. Efektem będzie szybsze wizualne oszacowanie, ile
jest wyników określonych jako „tak”, a ile jako „nie” .
Aby zastosować Formatowanie warunkowe należy najpierw zaznaczyć grupę
komórek, które mają być objęte tym formatowaniem, a następnie użyć
polecenia Format/Formatowanie warunkowe