Celebracja-Dziekczynienie za sakrament bierzmowania

CELEBRACJA:
„DZIĘKCZYNIENIE ZA SAKRAMENT BIERZMOWANIA”
W ostatniej celebracji dziękczynnej za dar sakramentów świętych pojawiają się dodatkowe
elementy, które w pewien sposób nawiązują do wszystkich poprzednich celebracji. Chodzi o wymiar
apostolski, o rozesłanie w mocy Ducha, o podjęcie z nowym zapałem i z wykorzystaniem nowych
metod, dzieła głoszenia Ewangelii i prowadzenia ludzi do Chrystusa.
Ukazanie znaku
Znakami Pięćdziesiątnicy są wicher i ogień. Sam Duch Święty zechciał się nimi posłuŜyć. One
bowiem pomagają nam zrozumieć sposób Jego obecności i działania w osobach i wspólnotach.
W dzisiejszej celebracji moŜna do nich nawiązać na kilka sposobów.
Najczytelniejszym wyrazem płonącego ognia i wiejącego wichru są uczniowie Chrystusa, którzy
przyjęli Ducha Świętego i kierowani przez Niego wyruszają w świat z orędziem Ewangelii na ustach.
We wspomnianych dwóch znakach moŜna dostrzec istotne cechy kaŜdej posługi ewangelizacyjnej,
takŜe tej, którą nazywamy nową ewangelizacją. To Duch Święty daje nowy zapał, dzięki któremu
człowiek oddaje się całkowicie tej świętej słuŜbie. Ten sam Duch wskazuje kierunek drogi, jak wicher,
który wieje w określoną stronę. Pójście w tym kierunku, czyli właściwe odczytywanie zarówno
osobistych moŜliwości, jak warunków, w którym Ŝyjemy, zawiera zawsze w sobie wezwanie do
szukania najlepszych metod i sposobów, aby dotrzeć do człowieka, do którego jesteśmy posłani.
Głównym znakiem dnia dzisiejszego jest więc końcowe błogosławieństwo i rozesłanie
poszczególnych osób i wspólnot. Jemu trzeba poświęcić najwięcej uwagi.
Zaleca się teŜ pełniejsze wykorzystanie znaków ognia i kadzidła. Znak ognia moŜna ukazać przez
zapalenie przy ołtarzu, obok paschału, wiele świec, aby przypominały o ogniu, który z nieba zstępuje
na kaŜdego. Znak kadzidła moŜna obficiej wykorzystać okadzając wiernych nie tylko od ołtarza, lecz
przechodząc przez kościół. NaleŜy oczywiście te znaki wyjaśnić.
W inny sposób moŜna wykorzystać znaki ognia i kadzidła na zewnętrz kościoła. Jeśli istnieje taka
moŜliwość, moŜna umieścić wokół kościoła lub przy głównym wejściu siedem odpowiednich wielkich
płonących zniczy oraz jedną lub dwie duŜe czary z Ŝarzącymi się węgielkami, które zasypuje się
kadzidłem. Wierni, wchodząc do kościoła i wychodząc z niego, mogliby lepiej zrozumieć, Ŝe dziś jest
dzień Wichru i Ognia, a oni powinni przyjąć ten ogień, by gorliwiej głosić Ewangelię oraz być tak
podatnymi na natchnienia Ducha, jak dym kadzidła jest podatny na wiejący wiatr.
Pomoce do przeŜycia celebracji
Propozycja wprowadzenia na początku Mszy Świętej
Kapłan: Od początku Adwentu podejmujemy w Roku Wiary wysiłek, aby lepiej zrozumieć, czym
są sakramenty, uroczyście celebrować wiarę w kaŜdym z nich i gorąco dziękować Bogu za niezwykłe
łaski, jaki w nich otrzymujemy. Dziś kończymy ten etap przeŜywania Roku Wiary. PrzeŜywając
uroczystość Zesłania Ducha Świętego wyrazimy wdzięczność Bogu za łaskę sakramentu
bierzmowania i zostaniemy posłani, aby w mocy tego Ducha iść do świata i nieść mu Chrystusa.
Myśli do homilii
1. „Wreszcie nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy” (Dz 2,1). Trzeba z utęsknieniem czekać na jakieś
wydarzenie, aby potem mówić: „Wreszcie on nadszedł”. Trzeba się wiele spodziewać po
nawiedzinach kogoś, aby z wielką radością wykrzyknąć: „Wreszcie oczekiwany gość przyszedł”.
Takie przeŜycia mieli apostołowie przed Zesłaniem Ducha Świętego. W minionych tygodniach
staraliśmy się głębiej wejść w to ich przeŜycie. Przygotowywaliśmy się do bardziej świadomego
wyznania wiary w to, Ŝe nosimy w duszy niezatarte znamię tego sakramentu i Ŝe posiadamy moc
Ducha, który zjednoczył nas z Chrystusem posłanym do świata.
2. Kościół uczy, Ŝe skutkiem sakramentu bierzmowania „jest pełne wylanie Ducha Świętego, jakie
niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy” (KKK 1302). Otrzymaliśmy dar pełni.
Nosimy w sobie moc, którą ciągle na nowo odkrywamy i z której uczymy się korzystać. Jedyną drogą
dostępu do tej mocy jest wiara. Ona otwiera nasze oczy na obecność i działanie Ducha Świętego
w naszej duszy. Trzeba więc tę wiarę wyznać, a przez to bardziej się otworzyć na Boga i ściślej
współpracować z Duchem Świętym.
3. Błogosławiony Jan Paweł II przekonywał nas, Ŝe „niepomiernie większa od zepsucia, któremu
ulega świat, jest boska moc Sakramentu Bierzmowania” (List do rodzin, 18). Być moŜe nie całkiem
wierzymy, Ŝe nosimy w sobie taką moc. Staramy się walczyć z róŜnymi postaciami zła, które jest
w nas i wokół nas, ale nadziei na zwycięstwo nie wiąŜemy z faktem, Ŝe zostaliśmy do tej walki
uzbrojeni i wyposaŜeni w sakramencie bierzmowania. Być moŜe w świadomości wielu z nas
bierzmowanie jest rozumiane jedynie jako obrzęd, który się dokonał kiedyś i został zapisany
w księgach parafialnych. W swoim myśleniu i swojej modlitwie nie wracają do tego, jednego
z najwaŜniejszych dni ich chrześcijańskiego Ŝycia. Dziś pragniemy oŜywić na nowo tę wiarę,
pragniemy ją wyśpiewać, wypowiedzieć w modlitwie w znakach, a przede wszystkim w pełniejszym
otwarciu się na łaski dnia dzisiejszego. Modliliśmy się o nie słowami kolekty: „BoŜe…, dokonaj
w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii”.
4. Popatrzmy na te cuda przez pryzmat znaków, które towarzyszyły Zesłaniu Ducha Świętego.
Apostołom ukazały się języki ogniste i na kaŜdym z nich spoczął jeden. Ogień zstępuje na kaŜdego
z osobna. Dzieje się to równocześnie, ale zgromadzeni uczniowie Pana nie stanowią zbiorowości,
w której gubi się jednostka. Przeciwnie. Duch Święty zstępuje indywidualnie na kaŜdego, a Jego
zstępowanie ma postać rozpalania. Ogień, który został zapalony juŜ w sakramencie chrztu, a z nową
mocą zapłonął w naszej duszy w sakramencie bierzmowania, moŜe się ciągle rozpalać jako
ogarniający wszystko płomień miłości. Dlatego, choć posiadamy Ducha i nosimy w sercu ogień, to
ciągle moŜemy tego Ducha na nowo przyjmować, aby ogień miłości nas coraz bardziej rozpalał.
(O tym ogniu przypominają nam znaki zarówno w kościele jak i na zewnątrz).
5. Obraz ognia przypomina nam równieŜ pierwszą cechę ludzi, którzy podejmują nową
ewangelizację. Mają to być ludzie, w których na nowo rozpalił się ogień miłości do Jezusa i do braci.
To ci, którzy mają w sobie nowy zapał. Przestali się bać i ukrywać. Nie zakopują juŜ otrzymanych od
Boga darów, ani nie chcą ich wykorzystywać tylko dla lepszego urządzenia się na tym świecie. Pragną
gorliwiej słuŜyć Panu. Dziś jest dzień, w którym Kościół modli się o nowe wylanie Ducha,
o dotknięcie ogniem kaŜdego ludzkiego serca, o nowy zapał ewangelizacyjny dla wszystkich
bierzmowanych.
6. Drugim znakiem dnia Pięćdziesiątnicy jest wicher. Ma on w sobie inną moc, niŜ ogień.
Dominuje w nim ruch, pójście do przodu, w pewnym kierunku. Wicher przypomina nam działanie
Ducha Świętego. Mówi m.in. o tym, Ŝe sam Duch Święty określa ten kierunek i prowadzi człowieka
tam, gdzie chce go mieć. Trzeba się poddać działaniu Ducha, uczyć się wsłuchiwać w Jego
natchnienia. On wskazuje nam, co mamy robić, gdzie iść, jakie zadania podjąć, do czego jesteśmy
powołani. Nasza wraŜliwość na wewnętrzny głos Ducha powinna być tak wielka, jak wielka jest
wraŜliwość dymu kadzidła na kaŜdy powiew wiatru. Nie da się tej wraŜliwości osiągnąć inaczej jak
przez gorliwą modlitwę, uwaŜne słuchanie słowa, wielką troskę o czystość sumienia i częste
przystępowanie do Komunii Świętej. Rozeznane powołanie człowiek poddaje pod osąd
odpowiedzialnych w Kościele.
7. W czasie rekolekcji wielkopostnych, poświęconych tajemnicy Kościoła i odkrywaniu mojego
miejsca w tej wspólnocie, a takŜe w ostatnich tygodniach przygotowania do dnia Pięćdziesiątnicy,
staraliśmy się lepiej rozeznać, jakie są obszary posługiwania, do których wzywa człowieka Duch
Święty i w których mogą najpełniej rozkwitnąć jego talenty i charyzmaty. Wicher Pięćdziesiątnicy
prowadzi człowieka aŜ na krańce świata, ale tym światem, wielkim jak cała ziemia, jest niekiedy
własna rodzina, środowisko pracy i wspólnota parafialna. Niekiedy te granice przekraczamy, idąc do
szerszego grona ludzi, ale nigdy w taki sposób, Ŝe się zaniedba rodzinę, źle się wykonuje swoją pracę
lub lekcewaŜy się wspólnotę parafialną.
8. Za chwilę wyznamy naszą wiarę. W szczególny sposób zwrócimy uwagę na wiarę w moc
sakramentu bierzmowania. Po Komunii Świętej w śpiewie uwielbienia wyrazimy Bogu wdzięczność za
dar tego sakramentu. Jednak szczególnie waŜnym przeŜyciem dzisiejszego dnia Pięćdziesiątnicy będzie
rozesłanie na końcu Mszy Świętej. To, co przeŜywamy w kaŜdą niedzielę, gdy słyszymy słowa „Idźcie
w pokoju Chrystusa”, dziś przeŜyjemy w sposób bardziej uroczysty. Niektórzy nasi bracia i siostry
otrzymają szczególne błogosławieństwo, gdyŜ jest im powierzona szczególna misja. Swoim
zaangaŜowaniem dają oni świadectwo, Ŝe łaska sakramentu bierzmowania przynosi w ich Ŝyciu ciągle
nowe owoce.
Chwila ciszy.
Wprowadzenie do wyznania wiary
Kapłan: Drodzy Bracia i Siostry! PrzeŜywając uroczysty dzień Zesłania Ducha Świętego, chcemy
z głębi serca wyznać naszą wiarę. Zanim jednak to uczynimy, rozwaŜmy w ciszy kilka pytań
dotyczących sakramentu bierzmowania.
Czy wierzę, Ŝe Bóg w sakramencie bierzmowania dał mi moc, abym swoją wiarę wyznawał
i według niej Ŝył? (chwila ciszy) Czy wierzę, Ŝe dzięki łasce tego sakramentu mogę skutecznie stawiać
czoła wszelkim postaciom zła, jakie są we mnie i wokół mnie? (chwila ciszy) Czy wierzę, Ŝe w dniu
dzisiejszym Bóg dokonuje tych cudów, jakie zdziałał w początkach głoszenia Ewangelii, rozpalając
miłością nasze serca i posyłając nas w mocy Ducha Świętego do świata? (chwila ciszy)
Z głębi serca, napełnionego Ducha Świętym, wyznajmy naszą wiarę w Boga, który jest Miłością.
Wszyscy odmawiają lub śpiewają: Wierzę w jednego Boga.
Propozycja modlitwy powszechnej
Wstęp: Zgromadzeni na Eucharystii w ten święty dzień, prośmy za wstawiennictwem Maryi
i wszystkich Świętych o dar Ducha Świętego.
1. Ojcze najlepszy, wejrzyj na swój Kościół, który budujesz i odnawiasz słowem i sakramentami.
Mocą Ducha Świętego oŜywiaj go i rozpalaj w nim ogień Twojej miłości.
2. Ojcze wszystkich ludzi, wejrzyj na tych, którzy Cię jeszcze nie znają. Poślij robotników na
swoje Ŝniwo, aby Ewangelia o Twojej miłości dotarła aŜ na krańce ziemi.
3. Ojcze najlepszy, wejrzyj na rządzących naszą ojczyzną. Udziel im daru mądrości i roztropności,
aby dobrze słuŜyli narodowi.
4. Ojcze nieskończenie dobry, wejrzyj bierzmowanych. Rozpal w ich sercach ogień miłości
i pomnóŜ ich wiarę, aby wiernie wypełnili zadania, które im powierzyłeś.
5. Ojcze miłosierny, wejrzyj na smutnych, zagubionych i skłóconych. Udziel im siły do pokonania
Ŝyciowych trudności i spraw, aby doznali pociechy.
6. Ojcze najlepszy, wejrzyj na nas tu zgromadzonych. Spraw, aby kaŜda rodzina stawała się coraz
bardziej domowym Kościołem, a wspólnota parafialna stawała się coraz bardziej Kościołem,
w którym kaŜdy członek odnajduje swoje miejsce.
Modlitwa: Ojcze nasz i BoŜe, przyjmij modlitwę Twojego Kościoła i spraw, abyśmy przyjmując
ofiarowane nam dary, dzielili się nimi z braćmi i siostrami. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Dziękczynienie po Komunii Świętej
Komentator: Niezwykłe dary otrzymaliśmy w sakramencie bierzmowania. Wielkie dobro zaistniało
w naszym Ŝyciu dzięki łasce tego sakramentu, a dziś zostało ono jeszcze pomnoŜone. JakŜe wielka
powinna być nasza wdzięczność za dar tego namaszczenia? Niech Bóg przyjmie dziś płynącą z głębi
serca pieśń uwielbienia i dziękczynienia, w której łączymy się z całym Kościołem.
Wszyscy śpiewają Magnificat lub inną pieśń uwielbienia.
Błogosławieństwo
Końcowe błogosławieństwo moŜe mieć róŜną formę. Z podanych poniŜej propozycji naleŜy
wybrać tę, która w danej Mszy Świętej będzie najbardziej odpowiednia.
Wersja I – Według mszału
MoŜna udzielić uroczystego błogosławieństwa, korzystając z tekstów zamieszczonych w mszale na
str. 385*.
Wersja II – Modlitwa nad kandydatami i bierzmowanymi
Wszechmogący BoŜe, wejrzyj na wszystkich, których w sakramencie chrztu świętego obdarzyłeś
udziałem w swoim boskim Ŝyciu i którzy jeszcze oczekują na pełne wylanie Ducha w sakramencie
bierzmowania. Wzbudź w nich pragnienie przyjęcia tego daru i otwórz ich serca na przyjęcie Ducha
Świętego.
Amen.
Wszechmogący BoŜe, wejrzyj na tych naszych braci, których namaściłem Duchem Świętym
w sakramencie bierzmowania. Spraw, aby ubogaceni pełnią darów tego Ducha, odwaŜnie wyznawali
swoją wiarę, bronili jej i według niej Ŝyli.
Amen.
Niech was błogosławi…
Wersja III – Błogosławieństwo przedstawicieli parafii
Jeśli udzielana jest ta forma błogosławieństwa, naleŜy wcześniej przygotować osoby, które je
przyjmą. Wskazane jest, aby byli to przedstawiciele tych grup, z którymi odbywały się spotkania
w okresie wielkanocnym, a więc przedstawiciele rodziców chrzestnych, świadków bierzmowania,
animatorów grup ewangelizacyjnych, charytatywnych, śpiewaczych i modlitewnych.
Komentator: Wszyscy otrzymujemy dziś uroczyste błogosławieństwo, w którym Kościół wyprasza
dla nas dar Ducha Świętego. Szczególne błogosławieństwo otrzymują (wymienić kto). Są oni posłani
na róŜne odcinki Ŝycia parafialnego słuŜąc wspólnocie tym charyzmatem, jaki kaŜdy z nich otrzymał.
Módlmy się w ciszy w ich intencji.
Chwila ciszy.
Kapłan: Pan z wami.
W: I z duchem twoim.
K: Pochylcie głowy na błogosławieństwo.
BoŜe, Dawco wszelkiego Ŝycia i jego Obrońco. Wyjrzyj na tych naszych braci siostry, którzy po
wielkopostnym przygotowaniu do Świąt Paschalnych, odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych
w Wigilię Paschalną i spotkaniach z Chrystusem zmartwychwstałym w okresie Pięćdziesiątnicy,
pragną dziś przyjąć umocnienie Duchem Świętym, by pełniej włączyć się w dzieło nowej
ewangelizacji. Dokonaj w ich sercach cudów, których dokonałeś w początkach głoszenia Ewangelii
i napełnij ich pełnią darów Twego Ducha. Spraw, aby prowadzeni przez Niego, wiernie wypełnili
misję, jaką im zleciłeś do wykonania. Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Kapłan podchodzi i nakłada ręce na głowy przedstawicieli parafii, którzy podeszli przed ołtarz.
MoŜe im równieŜ wręczyć przygotowane dla nich znaki, wyraŜające ich słuŜbę we wspólnocie.
Następnie udziela błogosławieństwa wszystkim zgromadzonym.