Hasło skorupiaki-glebowe

skorupiaki glebowe
(Gleboznawstwo leśne), skorupiaki (Crustacea) są stawonogami związanymi ze środowiskiem wodnym,
zwłaszcza morzami i tylko nieliczne zdołały przystosować się do życia lądowego. Takim przykładem są
równonogi, zaliczane do stonóg, których gatunki występują zarówno w wodzie jak i na lądzie. Ich
wielkość waha się od 2 do 20 mm. Ważną cechą środowiska ich życia jest wilgotność. Stonogi lądowe nie
są zdolne do grzebania w glebie, ale w niej występują wykorzystując otwory, kanaliki, korytarze innych
zwierząt. Równonogi żywią się resztkami organicznymi roślinnymi i zwierzęcymi. Te spośród nich, które
mogą nadgryzać i pobierać fragmenty żywych roślin zaliczane są do szkodników, np. w szklarniach. W
lesie spełniają wybitnie pożyteczną funkcję przez rozdrabnianie wilgotnej ściółki, głównie liściastej, ale
także zdrewniałej. W ich przewodach pokarmowych stwierdzono rozwój mikroorganizmów. Według
niektórych źródeł stonogi mogą przerabiać 1/6 rocznego opadu ściółki w lesie, przez co tworzona jest →
próchnica leśna i jest też istotnym wkładem w w obieg materii w przyrodzie.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Górny M. 1975. Zooekologia gleb leśnych. PWRiL. Clark F.E. 2000.
Publikacje powiązane tematycznie
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Górny M. 1975. Zooekologia gleb leśnych. PWRiL.
Górny M., Grum L. 1981. Metody stosowane w zoologii gleby. PWN.
Paul E.A., Clark F.E. 2000. Mikrobiologia i biochemia gleb, Wydawnictwo UMCS, Lublin.