Hasło cieplo

ciepło gleby
(gleboznawstwo leśne), źródłem ciepła dostarczanego do powierzchni gleby jest energia słoneczna. Ilość
ciepła wchodzącego do gleby jest niewielka i wynosi kilka do kilkanaście procent ilości ciepła jaka
dociera do jej powierzchni. Przenoszenie ciepła w glebie odbywa się w kierunku pionowym przez
przewodzenie, promieniowanie, ruch wody lub powietrza, zmiany stanu skupienia. Najwięcej energii
cieplnej przenoszona jest przez przewodnictwo. Ze względu na dobowy cykl dopływu energii słonecznej
do powierzchni gleby, akumulacja ciepła w glebie w dzień jest z reguły dodatnia, a w nocy ujemna. W
okresie wiosenno-letnim następuje nagrzewanie gleby, a w okresie jesienno-zimowym jej ochładzanie.
Gleby suche, porowate o małej pojemności cieplnej (piaski, lessy) szybko się nagrzewają i szybko stygną
i noszą nazwę gleb ciepłych. Przeciwieństwem są gleby zwięzłe, wilgotne i ciężkie ogrzewające się
wolniej, nazywane glebami zimnymi.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Publikacje powiązane tematycznie
Bednarek R., Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2004. Badania ekologiczno-gleboznawcze.
PWN Warszawa.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV. Powszechna
encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.