Woltyżer 2go Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego

Woltyżer 2go Pułku Piechoty
Księstwa Warszawskiego
według akwareli Sylwestra
Zielińskiego z 1811 roku
Oto sierżant woltyżerów 2go PP w mundurze paradnym, letnim.
Oznaki podoficerskie to galon złoty
wokół górnej krawędzi czapki oraz
galonek złoty nad łapką rękawa,
wchodzący nad drugi stopień łapki
rękawa pod najwyższym guzikiem.
Warto zwrócić uwagę na brak orła
na czapce jak również brak kokardy.
Zamiast niej malarz umieścił wizerunek
trąbki będący symbolem woltyżerów.
Powyżej pompon biały, później pompon
żółty wraz z kitą żółtą zakończoną
zielono. Możliwe że jest to pomyłka
malarza, który przesunął trąbkę na
górną krawędź czapki, kokardę na miejsce pomponu, skutkiem czego pompon
z kitą znalazł się jeszcze wyżej.
Kordony na czapce białe, są założone
sposobem strzeleckim, owinięte wokół
pomponu, tak by nie zwisały nad
panewką zamka podczas strzelania.
Daszek okuty mosiądzem, a nad daszkiem blacha mosiężna z tłoczoną
dwójką.
Kolejną ciekawostką jest specyficzny
sposób ukazania lederwerków. Na
akwareli Zielińskiego lederwerki założone są na pasy od plecaka. Z moich
obserwacji praktycznych byłoby to
trudne i niewygodne, więc podejrzewam
że jest to błąd artysty. Pasy plecaka
połączone są dodatkowym pasem
www.kompaniawoltyzerow.pl
poprzecznym, co unieruchamia plecak i znacznie ułatwia poruszanie.
Pas od tasaka jest w sposób widoczny przesunięty do przodu. Ten
specyficzny sposób noszenia tasaka uwidoczniony jest na wielu rycinach
z epoki, między innymi u Bellangera co może świadczyć, że tak w istocie
tasaki noszono.
Kurtka kroju polskiego wydaje się regulaminowa, jest dość krótka, w porównaniu z kurtkami używanymi przez rekonstruktorów obecnie. Jednak
pamiętniki wspominają, że ówczesna moda charakteryzowała się przesadną
krótkością i obcisłością kurtek, a niektórzy żołnierze dostając prawidłowy
mundur niezwłocznie oddawali go do krawca by zwężył go i skrócił.
Rabat munduru wygląda na zapinany na haki choć pewności nie mamy, a
regulamin ubiorczy opisywał rabat:
“Wyłogi zaś białe sukienne u kurtek, będą z obydwóch stron z iednostaynego
sukna, wpodług tylko w mieyscu zapinania na haki na piersiach przeszyte,
zapinać się będą na guziki do kurtki przyszytey, wyłogi te będą odeymowane,
a kurtka wzdłuż na piersiach na haki zapinana bydź powinna, poniżey zaś
na dwa guziki.”
Kolejna ciekawostka to szerokość spodni. Są to letnie czechczery. Są naprawdę
obszerne i namalowane jako białe a nie szaro-płócienne. Ich szerokość zdaje
się być zamierzona przez artystę, bo spodnie zimowe, opisywane często jako
obcisłe, pokazuje na innych rycinach zgodnie z regulaminem.
“Ubiór Woyska Polskiego” Sylwester Zieliński, 1810-1811, album z 30 akwarelami, 38, 2 x 51,
7 cm (arkusz), 32, 5 x 45, 6 cm (obramowanie akwareli), ten wizerunek pochodzi z planszy
“Sierżant Woltyżerów i Sierżant Grenadierów” . Album powstał na zamówienie Fryderyka
Augusta lub Józefa Poniatowskiego w 1811 roku. Obecnie znajduje się w Bibliotece Polskiej
w Paryżu.
Rysunek i komentarz na podstawie oryginalnej akwareli Nipi, wszelkie prawa zastrzeżone.
Z uwagi na prawa autorskie nie mogliśmy opublikować oryginału, jednak staraliśmy się by
kopia oddawała szczegóły pierwowzoru.
www.kompaniawoltyzerow.pl