pobierz

97-300 Piotrów Tryb
ul. Słowackiego 9
NIP 771-261-59-02
Zakład Instalacji Sanitarnych
Projektowanie i Nadzór Inwestorski
H i D Gędek s.c.
telefon ( 044 ) 647 39 70
tel. kom.(0) 502 201 442
EGZ.
Piotrków Tryb. - maj 2007r.
TEMAT:
Kanalizacja deszczowa wraz z podczyszczaniem wód
deszczowych i roztopowych z osiedla Reymonta oraz
ul. Ludowej, Głowackiego, Partyzantów i Św. St. Kostki
w Koluszkach pow. łódzki wschodni
STADIUM:
Projekt budowlany
INWESTOR:
Gmina Koluszki ul. 11-go Listopada 65
Stanowisko
Projektant
Imię i nazwisko
Henryk Gędek
Sprawdzający
Leszek Walewski
Asystent proj:
Dariusz Gędek
Podpis
I.
II.
III.
1.
1.1
1.2
1.3
2.
2.1
2.2
2.3
IV.
1.
2.
3.
3.1
3.2.
3.3
3.4
4.
5.
6.
7
8
8.1
8.2
8.2.1
8.2.2
8.2.3
8.2.4
9.
V.
VI.
1.
2.
VII.
1.
2.
•
•
•
•
Spis zawartości teczki
Opis techniczny i obliczenia
Podstawa opracowania ……………………………………….......…
str. 3
Zakres opracowania
……………………………………………………… str. 3
Opis rozwiązań projektowych
………………………………………
str. 3
Montaż rurociągów kanalizacji deszczowej ………………………………
str. 3
Montaż rurociągów w wykopach otwartych ………………………………
str. 3÷4
Montaż rurociągów metodą mikrotunelingu………………………………
str. 4÷9
Uzbrojenie kanalizacji deszczowej ………………………………………
str. 9÷10
Obliczenia hydrauliczne sprawdzające
………………………………
str. 10
Dobór średnicy wylotu k.d. z podczyszczalni
………………………
str. 10
Dobór średnicy wylotu do zbiornika retencyjnego ………………………
str. 10÷11
Sprawdzenie średnic kanałów deszczowych ………………………………
str. 11
Podczyszczanie wód deszczowych i roztopowych ………………………
str. 11
Wymagania ochrony środowiska stawiane wodom deszczowym ...
str. 11
Przyjęte rozwiązania technologiczne
………………………
str. 11
Dobór urządzeń ……………………………………………………………
str. 11
Dane wyjściowe …………………………………………………………
str. 11
Przyjęto ……………………………………………………………………
str. 11÷12
Obliczono
……………………………………………………………
str. 12
Dobrano……………………………………………………………………
str. 12
Skuteczność oczyszczania …………………………………………………
str. 12
Budowa i zasada działania osadnika wirowego V2B1
……………… str. 13
Budowa i zasada działania separatora PSW Lamela
……………… str. 13÷14
Komora rozdziału …………………………………………………………
str. 14
Zrzut wód deszczowych i opadowych do kanału otwartego ……………
str. 14
Dane ogólne – stan istniejący
…………………………………………
str. 14
Zrzut wód deszczowych i opadowych poprzez zbiornik retencyjny
str. 14
Dopływ ze zlewni cząstkowej W32 i W47 ………………………………
str. 14
Przepływ ze zlewni lewej …………………………………………………
str. 14
Max zrzut ze zlewni lewej…………………………………………………
str. 15
Pojemność zbiornika
…………………………………………………
str. 15
Sprawdzenie średnic kanału deszczowego ………………………………
str. 15
Kolizje z uzbrojeniem
…………………………………………………… str. 15
Roboty ziemne …………………………………………………………
str. 16
Prace przygotowawcze …………………………………………………
str. 16
Wykopy ……………………………………………………………………
str. 16
Uwagi końcowe …………………………………………………………
str. 16
Uwagi końcowe …………………………………………………………
str. 16
Informacja BIOZ …………………………………………………………
str. 17÷18
Współrzędne punktów geodezyjnych
………………………………
str. 19÷23
Załączniki
Decyzja lokalizacji inwestycji celu publicznego
……………… str. 24÷29
Opinia ZUDP ……………………………………………………………… str.
Kserokopie uzgodnień ……………………………………………………… str.
Część graficzna
Plan syt.-wys. z lokalizacja rurociągów i oczyszczalni
rys. 1÷6
Profile podłużne kan. deszczowej
rys. KD P1÷P9
2
Opis techniczny i obliczenia
I
Podstawa opracowania
Projekt budowlano-wykonawczy kanalizacji deszczowej dla zlewni wschodniej lewej w
Koluszkach opracowany został na podstawie:
1.
Umowy z inwestorem Nr 116/04/06r.
2.
Decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji i celu publicznego z dnia 28.11.2006r.
3.
Postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z dnia
08.12.2006r.
4.
Postanowienie Burmistrza Miasta Koluszki woj. łódzkie o odstąpieniu od obowiązku
sporządzania raportu o oddziaływaniu na środowisko z dnia 17.11.2006 r.
5.
Protokół uzgodnień wymiany kanalizacji sanitarnej z dnia 03.01.2007 r.
6.
Mapy sytuacyjno- wysokościowej w skali 1:500
7.
Program kanalizacji deszczowej.
8.
Normy i literatura fachowa.
II
Zakres opracowania
3.10
Projekt budowlano-wykonawczy swym zakresem obejmuje:
Kolektor deszczowy wg. programu na odcinkach:
Od ulicy Ludowej do ulicy Partyzantów.
Ul. Partyzantów od torów kolejowych do ul. Św. St. Kostki.
Ul. Św. St. Kostki do ul. Reymonta.
Ul. Reymonta- od Os. Reymonta do oczyszczalni ścieków.
Odcinek od ul. Reymonta wzdłuż oczyszczalni ścieków do oczyszczalni wód deszczowych
i roztopowych.
Oś Reymonta ul. Rataja, Witosa i Batalionów Chłopskich
Oczyszczalnię wód deszczowych i roztopowych.
Zakres rzeczowy
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 400mm
L=554,3
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 600mm
L=769,4
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 800mm
L=837,9+ 34,0
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 1000mm
L=276,0+312,0
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 1200mm
L=569,0+122,5
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 1400mm
L=350,8
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 1600mm
L=23,0
Rurociągi z rur żelbetowych WITROS o średnicy nom. ø 1800mm
L=523,1
3903,5+468,5mb
Place manewrowe z rowem odpływowym i urządzeniami podczyszczającymi
F= 1560 + 100 = 1660,0m²
Zbiornik retencyjny F= 2100,0m²
III
Opis rozwiązań projektowych
1.
Montaż rurociągów kanalizacji deszczowej.
1.
a.
b.
c.
d.
e.
f.
2.
3.
3.1
3.2
3.3
3.4
3.5
3.6
3.7
3.8
3.9
Montaż rurociągów kanalizacji deszczowej przyjęty został metodą tradycyjną w wykopach
otwartych i metodą mikrotunelingu.
1.1 Montaż rurociągów w wykopach otwartych.
Kanalizacja deszczowa zaprojektowana została z rur żelbetowych WITROS klasy średniej od
ø400 do ø1800 mm o połączeniach na uszczelkę zintegrowaną. Uszczelki montowane są w
3
kielichu na etapie betonowania, co gwarantuje prawidłowe ułożenie uszczelki podczas
montażu. Przed przystąpieniem do montażu rur, w pierwszej kolejności należy prawidłowo
przygotować podłoże. Rury należy układać bosym końcem zwróconym w stronę wylotu.
Przed montażem zewnętrzne powierzchnie rur należy pomalować lepikiem na gorąco. Dalsze
czynności związane z montażem należy wykonywać wg. instrukcji P.V.Prefabet S.A.Kluczbork w następującej kolejności:
• Rurę transportuje się za pomocą zawiesi:
dla ø1000÷ ø1200: ilość zawiesi-2:rodzaj zawiesi 6102-3/5
dla ø1400÷ ø2000:ilość zawiesi 2:rodzaj zawiesi 6102-6/10
• Rurę należy ułożyć w pozycji wbudowanej (poziomej),bosym końcem lekko włożonym do
kielicha poprzedzającej rury.
• Na rurę montowaną oraz poprzedzającą zakładamy zawiesia kulowe.
• Do zawiesi założonych na haki kulowe po obu stronach rury montujemy wyciągarki
linowe lub łańcuchowe w celu równomiernego dociśnięcia do siebie rur.
• Z umiarem ściągamy równomiernie rury do siebie, kontrolując jednocześnie, aby szczelina
miała tą samą szerokość na całym obwodzie przez cały czas łączenia.
• Ściągamy rury aż do momentu, gdy szczelina między rurami będzie wynosiła ok. 1-2 cm.
• Należy zwrócić uwagę na równomierne dociskanie rur w innym przypadku może to
spowodować rozszczelnienie połączenia poprzez podwinięcie się uszczelki a nawet
uszkodzenie rury.
• Po zluzowaniu wyciągarki rura może cofnąć się o kilkanaście milimetrów z uwagi na
sprężystość gumowej uszczelki, jednak szczelina nie może być większa niż 3 cm.
• Tylko tak wykonane połączenie rur obejmuje gwarancja, jest prawidłowe i nie wymaga
spoinowania.
• W przypadku, gdy podczas łączenia rury nie schodzą się wg. powyższych wskazań należy
je rozłączyć, oczyścić i powtórzyć całą czynność.
• Rury WITOS o średnicy do ø1200 mm produkowane są o długości 2,5 m. Średnice
ø1400÷2000mm produkowane są długości 3,0 m.
Spadki rurociągów jak na profilach podłużnych.
Przed montażem rur ø400÷1800mm należy wykonać podsypkę żwirowo-piaskową o
uziarnieniu do 16,0mm. Minimalna grubość podsypki 0,2m lecz nie mniejsza niż 25%
średnicy układanej rury. Wskaźnik zagęszczenia podsypki Is ≥ 0,97. Po ułożeniu rur należy
wykonać obsypkę do wysokości co najmniej 30cm ponad górną krawędź rury, zagęszczając
warstwami co 15cm. Rurociągi montowane w ulicach zasypywać mieszanką żwirowopiaskową zagęszczając do wskaźnika Is ≥ 0,97. Rurociągi poza ulicami zasypywać piaskiem z
odzysku.
Rury średnicy do 1200mm należy posadowić na kącie α90°
Rury średnicy do 1800mm należy posadowić na kącie α120°
W przypadku gdyby podczas prac napotkano na grunt o słabej nośności np. pojawienie się
torfu – decyzję o posadowieniu rur należy podjąć na budowie.
1.2
Montaż rurociągów metodą mikrotunelingu
Materiały, z których wykonany ma być przewód metodą mikrotunelowania zależy od
przeznaczenia przewodu, wymaganej wytrzymałości mechanicznej, odporności na obciążenia
chemiczne i biologiczne oraz możliwości dostosowania połączeń do wymagań technologicznych
transportowanego medium (ciśnień).
Rury żelbetowe wykonywane są z betonów wyższych klas ze zbrojeniem zapewniającym
przenoszenie sił niezbędnych do przeciskania na odcinkach o różnych długościach. Każda rura
zawiera pierścień będący „kielichem” rury, który wykonany jest ze stali zwykłej lub
kwasoodpornej. Przekładki drewniane pozwalają na niwelacje punktowych obciążeń czół
elementów, a także na możliwość ułożenia rur po łuku. Szczelność zapewniają uszczelki z
kauczuku syntetycznego, dobierane w zależności od stopnia agresywności medium.
4
Rury produkowane są w formach stalowych metodą odlewania, co zapewnia wyrobom
wymagane wymiary i gładkość powierzchni. Beton w formie zagęszczany jest metodą
wibrowania. Produkcja obejmuje trzy rodzaje rur: rury standardowe, rury czołowe, rury
międzystacyjne. Dodanie litery L w oznaczeniu rury, oznacza rurę z otworami do wprowadzenia
bentonitu. Jednym z ważniejszych elementów w dojściu do wymaganej jakości dla rur
żelbetowych i betonowych jest rozwinięcie systemu łączenia rur. Duże znaczenie ma tu
opracowanie dobrych i pewnych systemów uszczelniania rur oraz poprawa systemu ochrony
antykorozyjnej. Ogólna zasada budowy przewodu kanalizacyjnego metodą bezwykopową polega
na utworzeniu w gruncie przestrzeni, w którą wpychana jest rura o wymaganej średnicy. Siły
wciskające są wywierane przez siłowniki hydrauliczne zamontowane w komorze startowej i
zapierające się o specjalnie zaprojektowany blok oporowy. Długość przepychu determinuje
ukształtowanie i zabudowa terenu oraz warunki gruntowe. Może ona być wydłużona poprzez
zastosowanie stacji pośredniej siłowników (oraz gdy uzyska się 80% maksymalnej siły jaka mogą
przenieść rury). Ze względu na skomplikowany charakter pracy rurociągu na etapie realizacji w
jego skład wchodzą rury o różnej konstrukcji i kształcie. Dla rury standardowej [S] i czołowej [C]
dobrano uszczelki firmy DS DICHTUNGTECHNIK typu LK. Podstawowe dane techniczne i
materiałowe spełniają wymogi norm. Dotyczy to w szczególności kryterium szczelności
połączenia – zachowanie szczelności przy ciśnieniu zewnętrznym 2 atm. Uszczelki maja kształt
klinowy w przekroju poprzecznym. Są wykonywane z elastomeru odpornego praktycznie na
wszystkie media mogące wystąpić w gruncie i przy transporcie materiału rurą. Zapewniają one
szczelność przy wielokrotnym przemieszczaniu się końców rur względem siebie, w kierunku
podłużnym. Umieszcza się je na końcu bosym rury w specjalnie ukształtowanych „kieszeniach”.
Oprócz szczelności przy parciu zewnętrznym i odporności na siły ścinające zapewniają one
również szczelność połączenia przy odchyleniu rury. Ma to szczególne znaczenie przy
wykonywaniu kolektorów zakrzywionych w planie. Przed montażem należy oczyścić łączone
końce rur. Nałożona uszczelka nie powinna być skręcona. Wszystkie typy uszczelek powinny być
przechowywane luźno – bez naprężeń wstępnych występujących w czasie montażu. Ponadto nie
powinny być narażone na bezpośrednie oddziaływanie promieniowania słonecznego oraz na
kontakt z substancjami ropopochodnymi. Uszczelka ze względu na dobre ułożenie w „kieszeni”
jest ciasno pasowana, dlatego zakładać ją powinny dwie osoby bez używania jakichkolwiek
narzędzi. Przed połączeniem rur należy posmarować uszczelkę oraz pierścień stalowy (kielich)
od wewnątrz środkiem antyadhezyjnym zmniejszającym tarcie uszczelki o stal. Oprócz
omówionych uszczelek zastosowano uszczelnienie zakotwienia pierścienia stalowego w płaszczu
żelbetowym rury - kitem na bazie silikonu SIKAFLEX. Ma to na celu zapobiec eksfiltracji
medium na zewnątrz rury lub infiltracji wody gruntowej do środka rury. Uszczelnienie to będzie
wykonane w szczelinie (szczelina będzie wyprofilowana na etapie betonowania) na całym
obwodzie rury pod pierścieniem stalowym. Pierścień wykonany z blachy (stal 18G2)
ocynkowanej lub pomalowanej dwoma warstwami standardową farbą olejną np.: podkładowa
chlorokauczukowa farba gruntokor „C” oraz nawierzchniowa emalia chlorokauczukowa „C”. Na
specjalne zamówienie wykonujemy manszety ze stali kwasoodpornej (OH18N9). Manszeta jest
trwale połączona z płaszczem żelbetowym za pomocą pręta kotwiącego spawanego do płaszcza
stalowego. Pierścień stalowy zalewany jest w rdzeniu betonowym na etapie betonowania.
Rozbudowane połączenie występuje w rurach międzystacyjnych:
MK – ma skróconą część żelbetową ale w zamian wydłużony kołnierz stalowy. Pierścień tak
jak w (S) połączony z płaszczem za pomocą prętów kotwiących. Pierścień powinien być
wykonany z miękkiego drewna - sosna bez sęków lub ze sklejki. Grubość pierścieni nie powinna
przekraczać 20 mm. Podatność pierścienia pozwala na kształtowanie krzywoliniowej trasy
przycisku – stąd stosowane są różne kombinacje przekładek: sklejka + drewno, pozwalające na
zmianę podatności złącza.
Pierścień drewniany mocowany jest w zakładzie produkującym rury. Mocowanie polega na
przytwierdzeniu go trwale do rdzenia betonowego za pomocą kołków szybkiego montażu lub
przyklejenia na silikon. Pierścień pozostaje w połączeniu przez cały czas realizacji
mikrotunelu. Ma on na celu niwelację punktowych obciążeń w wyniku styku betonowych czół
elementów, a także na możliwość ułożenia rur po łuku. Z uwagi na docisk czół rur nie
5
wyciągamy pierścienia drewnianego. Pozostawiony w wykonanym kanale rozłoży się po jakimś
czasie, lecz nie spowoduje to żadnych nieszczelności połączenia, gdyż nie stanowił on elementu
uszczelniającego. Podstawowe zbrojenie (S) składa się z dwóch koszy zbrojeniowych:
wewnętrznego i zewnętrznego PV-S-150-1400 wg rysunków. Zbrojenie koszy zewnętrznych
składa się z pręta uzwajającego o skoku i średnicy wg rysunków. Na krawędziach elementu skok
zagęszczono wg dok. techn. Na krawędziach rury zmniejszono średnicę kosza zewnętrznego co
jest konieczne z uwagi na obecność pierścienia stalowego – musi być zachowana projektowana
grubość otuliny. Kosz wewnętrzny jest zbrojony spiralą o mniejszej średnicy wg dok. techn.
Zbrojenie podłużne stanowią proste pręty wg rysunków. Zbrojenie spiralne i podłużne można
łączyć poprzez zgrzewanie.
RURY PRZECISKOWE P.V. PREFABET S.A.
RODZAJ GRUNTU: G1-G4, ZAGŁĘBIENIE 1-10m, OBCIĄŻENIE KOMUNIKACYJNE SLW60, (wg. ATV A161)
WYMIARY OGOLNE
CIĘŻAR
POŁĄCZENIE
DANE STATYCZNE-WYTRZYMAŁOŚCIOWE
DN=d1
da
s
L
G
d3
t1
d2
OBCIĄŻENIE
DOPUSZCZ.
Mm
mm
mm
mm
kg/szt
mm
mm
mm
kN/m
500
500HiPe
660
80
2000
725
624
180
646
82,5
600
600HiPe
765
82,5
2000
880
729
180
751
99
800
SIŁA PRZECISK.
CENTRYCZNA
BETON
MN
-
1,67
C45/55
2,49
C70/85
1,88
C45/55
2,93
C70/85
2,29
C45/55
965
82,5
2000
1137
929
180
951
132
3,82
C70/85
1000
1280
140
3000
3759
1230
200
1260
150
7,00
C40/50
1200
1490
145
3000
4593
1440
200
1470
180
8,80
C40/50
1400
1720
160
3000
5878
1670
200
1700
210
12,00
C40/50
1600
1940
170
3000
7086
1880
200
1916
240
14,70
C40/50
2000
2400
200
3000
10362
2340
200
2376
300
23,30
C40/50
800HiPe
1.2.1 Obliczenie siły przeciskowej wg. EN 1916
Projektowana siła przeciskowa deklarowana przez producenta Fj
Fj=0,6 x fck x Ac [MN] (wg. EN 1916 załącznik B)
fck= wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie [MPa]
Ac= pole przekroju złącza rury poddanego ściskaniu [m2]
Maksymalna siła przeciskowa dla złącza zamkniętego Fcj (centryczna)
Fcj=0,5 x Fj [MN]
Maksymalna siła przeciskowa dla złącza otwartego Foj (po łuku)
Foj=e x Fcj [MN]
e = współczynnik zmniejszający obciążenie (mimośrodowo) (wg. EN 1916)
Dobór komory startowej odbywa się po uwzględnieniu wielu czynników zarówno warunków
gruntowych jak i ekonomiki wykorzystania (czy komora startowa ma stanowić w fazie
użytkowania komorę rewizyjną). Rozmiar i konstrukcja szybów roboczych zależna jest od takich
czynników jak:
• rodzaju maszyny wciskającej – skok siłowników + wymiar płyty dociskowego
• wartości siły wciskającej – wymiar bloku oporowego
• dopuszczalnego rozmiaru szybu – ograniczenia terenowe
• warunków gruntowo - wodnych
• głębokości szybu
• rodzaju i długości odcinków instalowanego rurociągu
Posiadając wszystkie te informacje należy przeanalizować dobór komory pod względem kosztów
zarówno materiałowych jak i wykonawczych.
6
SREDNICA
DN
KOMORA –
NOMINALNA
[mm]
STUDNIA
DŁUGOŚĆ
RURY
STARTOWA
ODBIORCZA
Okrągła
500
600
800
1000
1200
1400
1600
1800
2000
[mm]
2000
2000
2000
3000
3000
3000
3000
3000
3000
[m]
3.2
3.2
3.2
4.57
4.87
6.5
6.5
6.5
7.5
Prostokątna
[m]
-
-
4.5x3.5
4.5x3.5
5.5x4.5
5.5x4.5
6.5x4.5
5.5x4.5
7x5
Okrągła
[m]
2.5
2.5
3.2
3.6
4.5
4.5
5
5.5
6
Prostokątna
[m]
2.3x1.2
2.4x1.4
2.9x2
3.4x2.5
4.5x2.5
4.5x2.5
5x3
5x3
5.5x3.5
Wymiary nominalne komór dla maszyn COMPACT’ owych do rur
W terenie trudno dostępnym lub gęsto zabudowanym wykopy są wykonywane ze skarpami
pionowymi zabezpieczonymi obudową tymczasową. Szerokość wykopu przystosowujemy do
zewnętrznego obrysu obudowy uwzględniając dodatkową przestrzeń roboczą między jej ścianami
a szalowaniem wyrobiska rzędu 60-80 cm.
Zabezpieczenie pionowych ścian wykopów wykonuje się dwoma sposobami:
- w gruntach nawodnionych zapuszczamy komory z elementów żelbetowych lub wbijamy ściankę
szczelną wraz z jej rozparciem lub zakotwieniem,
- W trudnych warunkach miejskich jako obudowy stalowe komory doskonale sprawdzają się
ścianki szczelne i urządzenie do wciskania grodzic typu GIKEN Z-PILER. Jest to prasa
hydrauliczna, która umożliwia wciskanie grodzic bez oddziaływań dynamicznych. Bardzo dobre
rezultaty odnotowuje się w gruntach spoistych np. iłach, dzięki zastosowaniu techniki
podpłukiwania wodą pod wysokim ciśnieniem pod stopę grodzicy. Maszyna ma bardzo niską
emisję hałasu i nie zajmuje miejsca, ponieważ porusza się bezpośrednio po zainstalowanych
grodzicach. Wydajność maszyny to ok.1m/h przy długości grodzicy ok.10m.
Jeżeli zdecydujemy się na klasyczny zestaw żuraw + kafar to należy wziąć pod uwagę także
dogodność miejsca do ustawienia dźwigu i składowania materiałów. Niestety nie w każdym
miejscu warunki realizacji są korzystne i dlatego już na etapie projektu należy przewidywać
położenie komory startowej lub odbiorczej.
Dno wykopu trzeba wypełnić i zagęścić warstwowo. Przy wysokim stanie wody gruntowej
należy szczególnie dobrze zagęścić strefę dolną. Grubość podsypki powinna wynosić od 30 do
40cm. Najczęściej podsypkę stanowi piasek średni.
Warstwa wyrównawcza
Ze względu na znaczne ciężary maszyny wciskającej, oraz jednoczesne wysokie wymagania
dotyczące precyzji wykonywania przecisku ważnym elementem jest wykonanie na dnie wykopu
odpowiedniej warstwy wyrównawczej zabezpieczającej przed nierównomierną pracą maszyny.
Warstwę najczęściej stanowi beton B10 o grubości 10-15cm.
Blok oporowy
Cechą wspólną dla każdego szybu startowego jest posiadanie najistotniejszego elementu, czyli
ściany oporowej dla urządzenia wpychającego, które poprzez system siłowników, przeciska
instalowany rurociąg, wraz z głowicą urabiającą grunt. Parametry bloku oporowego muszą być
zatem dobrane w taki sposób, aby móc zapewnić dostateczne parametry dla przeniesienia sił
nacisku (dochodzących do 1000 ton) i nie dopuścić do uszkodzenia obudowy szybu i
przekroczenia granicznego odporu gruntu za obudową. W niektórych sytuacjach ścianę oporową
może stanowić po prostu tylna ściana szybu, ale jest to przypadek bardzo rzadki; zwykle należy
wykonać specjalną ścianę oporową. Ściana ta, często o konstrukcji betonowej, stanowi integralną
część szybu i może zostać zaprojektowana z tzw. przecienieniem, aby umożliwić prowadzenie
drugiego odwiertu w przeciwnym kierunku lub, aby maszyna mikrotunelingowa wiercąca z
innego miejsca mogła wykorzystać ten szyb jako punkt końcowy. Ściana oporowa musi zapewnić
ramie wpychającej uzyskanie maksymalnej siły wciskania przy równoczesnym utrzymaniu
7
integralności struktury szybu i otaczającego gruntu tak, aby nie odkształcać końcowej struktury
rurociągu.
Pierścień wejściowy
W ścianie czołowej szybu startowego instalowany jest uszczelniający pierścień wejściowy o
średnicy większej o jedną dymensję od średnicy głowicy urabiającej i instalowanego rurociągu.
Podobny pierścień montowany jest w szybie końcowym. W celu zapobieżenia dostania się
lubrykatu (podawanego pod ciśnieniem przeciskanym rurom) lub wody gruntowej przez okno
wejściowe do komory, instalowana jest uszczelka. Typ zabezpieczenia zależy od maksymalnego
spodziewanego ciśnienia lubrykatu lub wody gruntowej.
Prostokątna komora – małe parcie wody
Betonowa
ściana
z
wcięciem Betonowa ściana bez wcięcia
Prostokątna komora – duże parcie wody
Techniki odwadniania komór startowych
Z budową wykopów związany jest problem odwodnienia wykopu uwzględniając zarówno
obniżenie poziomu wód gruntowych, jak i ujęcie wód opadowych. Woda stwarza jedno z
największych zagrożeń w budownictwie podziemnym, szczególnie w czasie drążenia wyrobisk i
wykopów położonych poniżej zwierciadła wód gruntowych lub podziemnych. Zagrożeniami są
duże dopływy wody, zwłaszcza gwałtowne jej wtargnięcie do wykopu, duże ciśnienie
hydrostatyczne powodujące przebicie uszczelnienia obudowy i agresywność chemiczna wód
zasolonych. Skuteczna walka z zagrożeniami wodnymi jest podstawowym zadaniem prawidłowo
prowadzonych robót podziemnych i odkrywkowych.
Oprócz
uszczelnienia
obudowy
ogradzającej wykop ważnym zabiegiem jest odwodnienie masywu gruntowego, a szczególnie
obniżenie zwierciadła wody. Budowle podziemne mogą być wykonywane w leju depresyjnym.
Pompowanie lub grawitacyjne odprowadzenie wody gwarantuje poprawne wykonawstwo robót
budowlanych, zwłaszcza izolacyjnych. Wymuszony odwodnieniem ruch wody może jednak
przyczynić się do naruszenia struktury górotworu, fizycznego wymywania jego drobnych cząstek,
chemicznego rozpuszczania i wreszcie osiadania podłoża budowlanego. Obniżenie zwierciadła
wody może spowodować procesy gnilne drewnianych urządzeń podziemnych, takich jak pale
fundamentowe pod budowlami zabytkowymi bądź pozbawienie roślin wilgoci i naruszenie ich
wegetacji. Każde urządzenie odwadniające musi więc być bardzo dokładnie przeanalizowane pod
wieloma kątami widzenia, aby wybrać rozwiązanie najbardziej skuteczne, a jednocześnie najmniej
8
szkodliwe dla środowiska. Sposób obniżania poziomu wód gruntowych powinien być określony w
projekcie budowlanym robót ziemnych. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku
gruntów kurzawkowych (pył, pył piaszczysty, piasek pylasty). W przypadku takich gruntów
najczęściej zachodzi konieczność odwadniania wykopów za pomocą igłofiltrów lub studni
wierconych. Dla pozostałych gruntów sypkich stosuje się najczęściej pompowanie wody wprost z
wykopu.
Komory prefabrykowane do przecisków
W miejscu komory startowej w późniejszym etapie musi powstać komora rewizyjna. Duże
komory buduje się konwencjonalnie jako żelbetowe odlewane na budowie. Obok firmy
inżynieryjnej konieczna jest tu często firma specjalizująca się w robotach zbrojarsko-betonowych.
Pracochłonne wykonanie obciąża przebieg budowy (plan terminowy, nadzór), jest zależne od
warunków atmosferycznych i fachowego personelu oraz powoduje często ewentualne koszty
dodatkowe takie jak utrzymanie zwierciadła wody gruntowej lub także koszty przestoju.
Prefabrykacja gwarantuje jakość i terminy, a przez to obniża koszty. Prefabrykowana komora z
elementów żelbetowych oprócz takich czynników jak szczelność i trwałość może nam posłużyć
docelowo jako komora rewizyjna, co zwiększa efektywność montażu zamkniętego dla kanalizacji
miejskiej.
Cały proces montażu rur metodą mikrotunelingu, budowa komór startowych
i odbiorczych oraz dostarczenie energii elektrycznej do wykonania
przewiertu
należy
zlecić
jednostce
wyspecjalizowanej.
Powyższe
czynności skalkulowane są w koszcie montażu 1mb rury dla danej
średnicy.
1.3
Uzbrojenie kanalizacji deszczowej
Uzbrojenie kanalizacji deszczowej stanowią:
• Studnie z betonu B45.
Dla rurociągów do ø500mm należy montować studnie ø1200
dla rurociągów ø 600 mm należy montować studnie ø1500
dla rurociągów ø 800- studnie ø2000
dla rurociągów ø1000÷1200- studnie ø2500
dla rurociągów ø1400÷1800 studnie ø3000
Dno studni wykonane jest jako monolit, w którym wykonane są mufy przyłączeniowe rur.
Kręgi i konusy studni łączone są na uszczelki STEINHOFFSDV. Zakończenie studni stanowi
właz typ ciężki B 45 spoczywający na płycie odciążającej żelbetowej.
Studnie zostały dobrane wg. katalogu Prefabet-Kluczbork.
• Wpusty uliczne.
Do zbierania wód opadowych i roztopowych z ulicy zaprojektowane zostały wpusty uliczne.
Podstawę wpustu stanowi osadnik betonowy 500/630 H= 2000.Część osadnika od dna do osi rury
odpływowej ø 0,15m wynosi 1040 mm.
Żeliwny wpust ściekowy spoczywa na podstawie betonowej ø640/880 na pierścieniu
odciążającym ø840 mm. Montaż wpustu wg. załączonego rysunku.
Dopuszczam stosowanie wpustów ulicznych z rur karbowanych TEGRA 600 z wpustem ulicznym
C 250. Preferuję wpusty uliczne Wavin lub równorzędne. Część osadnikową dla tych wpustów
wykonać H5=855 Hc≈2350mm.
Rysunek studzienki kanalizacji deszczowej z wpustem ø600mm z karty katal. f-my Wavin
9
2.
Obliczenia hydrauliczne sprawdzające
2.1
Dobór średnicy wylotu kanalizacji deszczowej z podczyszczalni
Dane:
•
•
•
2.2
Wypływ z podczyszczalni Q=3600 dm³/s
Spadek rurociągu i=3,3‰
Średnica rurociągu Dn= 1600mm.
Dobór średnicy wylotu z przelewu do zbiornika retencyjnego
Dane:
•
Wypływ z przelewu Q=2056 dm³/s
10
•
•
2.3
Spadek rurociągu
i = 4,6 ‰
Średnica rurociągu Dn=1600mm.
Sprawdzenie średnic kanałów deszczowych
Średnice kanałów deszczowych dobrane zostały w oparciu o koncepcję kanalizacji deszczowej dla
miasta Koluszek. Z uwagi na korekty spadków przeprowadzone zostały obliczenia sprawdzające
zawarte w tablicy nr.1.
Z obliczeń sprawdzających wynika, że średnice kanałów dobrane są prawidłowo. Prędkość nie
przekracza 3,0m/s, a max napełnienie chwilowe dla ø1200mm wynosi 118cm.
IV
Podczyszczanie wód deszczowych i roztopowych.
1. Wymagania ochrony środowiska stawiane wodom deszczowym i roztopowych przy
odprowadzaniu ich do wód lub ziemi
Wymagania jakie stawia się wodom opadowym i roztopowym zawarte sa w Rozporządzeniu
Ministra Środowiska z dnia 24.07.2006r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy
odprowadzaniu ścieków do wód lub ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska naturalnego.
Zgodnie z §19.1 w/w rozporządzenia podczyszczaniu wymagają – wody opadowe i roztopowe
ujęte w szczelne, otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne pochodzące:
z zanieczyszczonej powierzchni szczelnej terenów przemysłowych, składowych, baz
transportowych, portów, lotnisk, miast, budowli kolejowych, dróg zaliczanych do kategorii dróg
krajowych, wojewódzkich i powiatowych klasy G, a także parkingów o powierzchni powyżej 0,1
ha w ilości, jaka powstaje z opadów o natężeniu co najmniej 150,0 l na sekundę na 1 hawprowadzane do wód lub do ziemi nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w
ilościach przekraczających 100 mg/l zawiesin ogólnych oraz 15,0 mg/l węglowodorów
ropopochodnych.
2. Przyjęte rozwiązania technologiczne do podczyszczania wód deszczowych i roztopowych.
Dla podczyszczania płynących systemem rurociągów wód deszczowych i roztopowych do
odbiornika jakim jest otwarty kanał, który rozpoczyna się przy oczyszczalni ścieków w
Koluszkach, a kończy wlotem do rzeki Piasecznicy przyjęte zostały jedne z najnowocześniejszych
urządzeń tj.
- osadniki wirowe,
- separatory lamelowe,
- komora rozdziału.
3. Dobór urządzeń
3.1
Dane wyjściowe
Zgodnie z danymi zawartymi w koncepcji budowy kanalizacji deszczowej dla miasta Koluszki.
- zlewnia zredukowana
Fzr=82, 0 ha.
- dopływ maksymalny
Q max= 6525,0 dm³/s (5656,0 dm³/s po korekcie)
3.2
Przyjęto
- Zwlot – stężenie zawiesiny ogólnej na wlocie osadnika=250÷400mg/l
(przyjęto na podstawie danych literaturowych)
- Zwylot -stężenie zawiesiny ogólnej na wylocie osadnika=100mg/l
11
- Opad nominalny Q nom= 15 dm³/s*ha ( Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z
dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do
wód lub do ziemi oraz substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego).
3.3
Obliczono
- Przepływ nominalny:
-Qnom=Fzr x qnom = 1230 dm³/s
- Przepływ dla opadu q=25 dm³/s* ha (wyznaczany w celu obliczenia średniorocznej skuteczności
urządzeń podczyszczających):
Q= Fzr x q = 2050 dm³/s
- Wymagana minimalna sprawność osadnika przy przepływie nominalnym
( Z1 − Z 2) x100% (350 − 100) x100%
η=
=
= 71%
Z1
350
3.4
Dobrano
Dla powyższych przepływów wód deszczowych dobrano trzy równolegle ciągi urządzeń
podczyszczających. W skład każdego ciągu wchodzą:
- osadnik wirowy V2B1-60
-Separator Lamelowy PSW Lamela 160/160 S
4.
Skuteczność oczyszczania
Podczyszczalnia czyści z najwyższą skutecznością przepływy do wartości rzędu Q=2050 dm³/s,
przy większych przepływach skuteczność oczyszczalni będzie spadać, ale ciągle będą
zatrzymywane grubsze frakcje zawiesin.
Skuteczność usuwania zanieczyszczeń w dobranych osadnikach wirowych V2B1 dla przepływu
1230 dm³/s (410 dm³/s dla jednego ciągu) wynosi 80%:dla przepływu 2050 dm³/s (683 dm³/s dla
jednego ciągu) wynosi około 65 %( (względem zawiesin ogólnych o założonym składzie
frakcyjnym).
Skuteczność separacji substancji ropopochodnych w dobranych separatorach lamelowych dla
przepływu 1230 dm³/s (410 dm³/s dla jednego ciągu) wynosi około 92 %
dla przepływu 2050 dm³/s (638 dm³/s dla jednego ciągu) wynosi około 80 % (względem
ropopochodnych).
Zawiesiny
Uśredniony efekt oczyszczania całości spływów deszczowych z zawiesiny w ciągu roku wyniesie
ηśr.Zog = 88 x0,80 +(93-88)x 0,65+ (100-93) x0 ≈ 74 %
Skuteczność usuwania zawiesiny przy przepływie nominalnym wyniesie 80%.
Zanieczyszczenia ropopochodne
Uśredniony efekt oczyszczania całości spływów deszczowych z zanieczyszczeń
olejowych w ciągu roku wyniewsie:
ηśr. Rop = 88x0,92 +(93-88)x 0,80 + (100-93)x0≈81 %
Skuteczność usuwania ropopochodnych w separatorach przy przepływie
nominalnym wyniesie 92 %.
Wnioski:
Ponieważ opady o natężeniu q=15 dm³/s ha i q=25 dm³/s ha wraz z mniejszymi odpowiadają
około 88% i około 92% wszystkich opadów w Polsce, powyższe rozwiązanie zapewnia skuteczne
czyszczenie (średnia sprawność względem zawiesin >70%; średnia sprawność względem
ropopochodnych >80%); wód deszczowych ze zlewni przed wprowadzeniem ich do odbiornika.
12
5.
−
−
−
−
−
−
−
−
Budowa i zasada działania osadnika wirowego V2B1
Osadnik do podczyszczania wód deszczowych V2B1 jest urządzeniem służącym do wydzielania
zawiesiny łatwopalnej o gęstości większej 1 kg/dm3 ze ścieków deszczowych płynących
kanalizacją rozdzielczą.
Urządzenie zbudowane jest z dwóch cylindrycznych zbiorników połączonych rurą centralną.
Pierwszy zbiornik przeznaczony jest do wydzielania z wód deszczowych zanieczyszczeń
opadających (zawiesiny). Drugi zbiornik podzielony jest na dwie komory. Pierwsza komora
stanowi „pułapkę części pływających”, druga- pełni rolę komory odpływowej. Przewód wlotowy
wprowadzony jest do zbiornika pierwszego stycznie do pobocznicy, co wymusza ruch wirowy
ścieków. Wylot z pierwszego zbiornika tzw. Rurą centralną, znajduje się w centralnej części .
Dzięki takiej konstrukcji efekt usuwania zawiesiny osiągany jest przy wykorzystaniu oprócz siły
grawitacji, siły odśrodkowej. W konsekwencji uzyskujemy wysoką sprawność separacji zawiesiny
przy wysokich obciążeniach hydraulicznych, a co za tym idzie urządzenie posiada stosunkowo
małą powierzchnię na planie.
Zanieczyszczenia lekkie wypychane są z pierwszej studni przez otwór w rurze centralnej do
zbiornika drugiego do tzw.”pułapki części pływających”, która jest wydzielona w zbiorniku
drugim. W miarę zwiększania napływu, ścieki w zbiorniku pierwszym wirują coraz intensywniej.
Zwierciadło ścieków podnosi się. Zanieczyszczenia pływające, które nie zostały wypłukane do
zbiornika drugiego podczas pierwszej fali spływu, podnoszą się wraz ze zwierciadłem ścieków, aż
do przekroczenia poziomu krawędzi rury centralnej zwanej „czerpnią Coriolisa”. Z chwilą
przekroczenia poziomu krawędzi- części pływające zostają wciągnięte do środka rury centralnej i
przepływają wraz ze strumieniem ścieków zatopionym przewodem wlotowym do „pułapki części
pływających” w zbiorniku drugim. Ścieki przepływają do komory wylotowej poprzez otwór
znajdującej się w dolnej części komory. W razie konieczności urządzenie wyposażone jest w
przelew, który łączy bezpośrednio pierwszą studnię z komorą znajdującą się w drugiej studni.
Przyjęta technologia osadników wirowych V2B1 cechuje się szeregiem zalet, z których
najważniejsze to:
wysoka skuteczność oczyszczania przepływów nominalnych i większych, co daje wysokie efekty
oczyszczania w skali całego roku,
możliwość przepuszczania przepływów maksymalnych lub bliskich maksymalnych bez
wynoszenia zdeponowanych zanieczyszczeń dzięki specjalnej konstrukcji komór,
konstrukcja zapewniająca prawidłową pracę również w warunkach przeciążenia hydraulicznego,
zarówno nadmiernego napływu jak i cofki od odbiornika,
zatrzymanie w osadniku wirowym części substancji ropopochodnych, zanieczyszczeń pływających
lekkich, drobnych śmieci w drugiej komorze osadnika tzw.”pułapce części pływających” (osadnik
wirowy stanowi prosty separator grawitacyjny),
mała powierzchnia zabudowy w stosunku do podczyszczanych przepływów, a co za tym idzie:
mniejsze w stosunku do innych technologii zapotrzebowanie terenu, niższe koszty transportu i
montażu- mniejsze wykopy, oraz niższe koszty ewentualnego odwodnienia wykopu,
prosta i tania eksploatacja. Przeglądy urządzeń odbywa się z powierzchni terenu poprzez właz o
odpowiednich wymiarach, bez potrzeby schodzenia do urządzenia, jak również bez konieczności
demontażu pokrywy żelbetowej, przy użyciu sprzętu asenizacyjnego,
szczelne i wytrzymałe korpusy z betonowych i żelbetowych elementów wysokiej klasy,
zastosowanie korpusów betonowych umożliwia instalację na głębiej przebiegających kanałach
oraz zazwyczaj nie wymaga dodatkowego kotwienia.
6.
Budowa i zasada działania separatora PSW Lamela
Separatory PSW Lamela przeznaczone są do oddzielania wód deszczowych i roztopowych ze
związków ropopochodnych oraz końcowego doczyszczania z zawiesiny. Separację uzyskuje się
podczas poziomego przepływu zanieczyszczonych wód przez sekcje żaluzjowe, będące wewnątrz,
wykorzystując procesy flotacji i sedymentacji.
W procesie flotacji oddzielane są zanieczyszczenia lekkie określone w normie PN-EN 858. W
pojęciu tej normy zanieczyszczeniami lekkimi są płyny o gęstości mniejszej niż woda, naturalnie
13
w niej nie występujące lub występujące w nieznacznych ilościach, takie jak: benzyny, oleje
napędowe, opałowe i inne mineralnego pochodzenia. Zanieczyszczeniami wg w/w normy nie są
natomiast: emulsje, tłuszcze i oleje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego.
Separator zbudowany jest z: monolitycznego korpusu betonowego z kompletnym
wyposażeniem wewnętrznym, kręgu nadbudowy i pokrywy z włazem. Wewnątrz korpusu
umieszczone są na wspornikach sekcje żaluzjowe, na których zachodzi oddzielanie
zanieczyszczeń. Wszystkie elementy wewnętrzne i zewnętrzne przystosowane są do pracy w
środowisku agresywnymi nie wymagają dodatkowego izolowania i uszczelniania. Zamknięcie
stanowi pokrywa betonowa z włazem/włazami.
7.
Komora rozdziału
Wody deszczowe i roztopowe przed wprowadzeniem na system podczyszczania skierowane są do
komory rozdziału, w której następuje rozdzielenie wód deszczowych na osadniki i separatory.
Pierwsze spływy kierowane są na osadniki wirowe i separatory. W miarę zwiększającej się ilości
wód deszczowych i roztopowych – przelewem przedostają się bezpośrednio do zbiornika
retencyjnego i kanału otwartego.
Wymiary komory rozdzielczej:
• długość komory
Lw = 21,0mb
• szerokość w świetle B = 5,0mb
• wysokość
H = 2,87mb (wymiary od dna do wierzchu komory)
• wysokość przegrody przelewowej H = 1,14mb
8.
Zrzut wód deszczowych i roztopowych do kanału otwartego przy oczyszczalni
ścieków
8.1
Dane ogólne – stan istniejący
-
8.2.
a) zlewnia wschodnia zgodnie z danymi do koncepcji programowej obejmuje:
zlewnie prawą o
Fzred = 68ha i Q = 4,888m³/s
zlewnie lewą o
Fzred = 82ha i Q = 6,525m³/s
b) zlewnia prawa i lewa w obszarze obejmującym wylot do kanału otwartego
rozdzielona jest oczyszczalnią ścieków oraz kolektorem zrzutowym ø400mm
odprowadzającym oczyszczone ścieki do kanału otwartego.
c) Zlewnia prawa posiada wykonany odpływ do kanału otwartego po jego lewej
stronie
d) Zlewnia lewa jest tematem opracowania z włączeniem do kanału po jego prawej
stronie.
Zrzut wód deszczowych i opadowych poprzez zbiornik retencyjny
Z uwagi na ograniczone możliwości zrzutu wód deszczowych i opadowych bezpośrednio do
kanału otwartego, zachodzi konieczność zatrzymania części wód w zbiorniku retencyjnym.
Pojemność czynna zbiornika obliczona została o następujące dane:
8.2.1 Dopływ ze zlewni cząstkowej W32 i W 47
Po analizie możliwości zrzutu wód deszczowych i roztopowych przepływ obliczeniowy dla
zlewni lewej został zmniejszony, gdyż ze zlewni cząstkowej W32 i W47 istnieje możliwość zrzutu
~180dm³/s. Pozostała ilość tj. Q = (791 + 258) – 180 = 869dm³/s musi być zatrzymana w
pośrednim zbiorniku retencyjnym zlokalizowanym w przyszłości na terenie W32 i W47.
8.2.2 Przepływ ze zlewni lewej
Q = 6525 dm³/s – 869 dm³/s = 5656dm³/s co stanowi 53% całej zlewni
14
8.2.3 Max zrzut ze zlewni lewej
Ponieważ zrzut zlewni lewej stanowi ~53% całej zlewni to:
Qmax = 7000dm³/s x 0,53 = 3710dm³/s
Do obliczeń pojemności zbiornika retencyjnego przyjmuję Q = 3600dm³.s
8.2.4 Pojemność zbiornika
-
dopływ do zbiornika
Q = 5656dm³/s
odpływ ze zbiornika
Q = 3600dm³/s
czas deszczu max
t = 15min = 900s
V = (5656 – 3600) x 900 = ~1850m³
Przyjmuję zbiornik terenowy o wymiarach w dnie:
Szerokość dna
23,7mb
Długość dna
60,0mb
Wysokość lustra wody w zbiorniku H= 1,25m
Nachylenie skarp
1:1,5
Faktyczna objętość zbiornika
V=
Dno zbiornika przy wylocie zagłębić ok. 20cm do rzędnej 197,30mnpm. Po stronie przeciwległej
zagłębienie ok. 5cm do rzędnej 197,45mnpm. Wypływ ze zbiornika na rzędnej 197,50mnpm.
Wlot do kanału na rzędnej 197,47mnpm.
Szczegóły zbiornika retencyjnego zawarte są w projekcie budowlano-wykonawczym.
Obliczeniowa objętość zbiornika wg. ww. projektu przy H=1,25m wynosi:
V=Fśr x H = 1668m² x 1,25 = 2085,0m³.
9.
Sprawdzenie średnic kanału deszczowego
tablica nr. 1
Nazwa
odcinka
odc. od÷do
1
D42÷D31
D31÷D22
D22÷D14
D14÷D9
D9÷D1
Materiał
2
Beton
Beton
Beton
Beton
Beton
Klasa
3
Przepływ
Spadek
Średnica
Wypełnienie Prędkość
[dm³/s]
4
711,0
1245,0
2446,0
4469,0
5486,0
[‰]
5
3,0
3,0
3,0
4,0
2,0
[mm]
6
800
1000
1200
1400
1800
[cm]
7
65
68
118
135
168
[m/s]
8
1,6
1,5
2,20
3,0
2,1
V. Kolizje z uzbrojeniem
Wszędzie gdzie istniała możliwość rzędne uzbrojenia podziemnego w miejscach skrzyżowań
określone zostały przez interpolację liniową wykorzystując najbliżej podane rzędne danego
uzbrojenia. Tam gdzie takiej możliwości nie było przyjęte zostało zagłębienie normatywne. W tej
sytuacji w pierwszej kolejności przed przystąpieniem do prac należy miejsca skrzyżowań odkopać
ręcznie i sprawdzić czy istniejące rzędne pokrywają się z rzędnymi projektowanymi. W przypadku
rozbieżności konieczne będzie podjęcie działań zmierzających do rozwiązania zaistniałej sytuacji.
Kable energetyczne i telekomunikacyjne oraz w razie potrzeby inne uzbrojenie, należy podwiesić
wykonując konstrukcję wsporczą. Na przewodach telekomunikacyjnych i energetycznych w
miejscach skrzyżowań należy założyć rury osłonowe dwudzielne PVC ø110÷160mm długości
L=2,0mb/ 1 kolizję. Rurociągi wodociągowe kolidujące z proj. k.d. należy przebudować.
15
VI.
Roboty ziemne
1.
Prace przygotowawcze
Przed przystąpieniem do prac ziemnych w pierwszej kolejności należy zdjąć nawierzchnię tj.
warstwę asfaltową i płyty żelbetowe. Płyty żelbetowe i asfalt należy złożyć w miejsce wskazane
przez inwestora. Po zdjęciu nawierzchni należy ręcznie odkopać wszystkie skrzyżowania
uzbrojenia podziemnego z projektowaną kanalizacją deszczową. Ponieważ na mapach w wielu
przypadkach rzędne posadowienia uzbrojenia są zbyt skąpe lub rzędnych brakuje – po odkopaniu
należy sprawdzić czy istniejące posadowienie w ziemi nie będzie kolidowało z rurociągami k.d.
W przypadku kolizji należy podjąć działania do usunięcia występujących kolizji.
2.
Wykopy
Wykopy pod rurociągi kanalizacji deszczowej należy wykonywać mechanicznie. Nadmiar ziemi
stanowiący wyporność rur i studni należy wywozić w miejsce wskazane przez Inwestora.
Pozostałą ziemię w przypadku braku składowania należy również wywozić, dotyczy to
szczególnie ul. Partyzantów, częściowo Św. St. Kostki, oś. Reymonta. Wykopy należy
wykonywać o ścianach pionowych z umocnieniem ścian wykopów wypraskami stalowymi.
Wzdłuż wykopów należy zamontować bariery ochronne o wysokości 1,1m w odległości ca 1,0m
od krawędzi wykopu. Humus z górnej warstwy gruntu należy składować osobno i wykorzystać do
rekultywacji terenu po pracach ziemnych.
Przed montażem rur należy wykonać podsypkę żwirowo-piaskową o uziarnieniu do 16,0mm z
zagęszczeniem do wskaźnika Is ≥ 0,97. Po ułożeniu rur należy wykonać obsypkę do wysokości co
najmniej 30cm ponad górną krawędź rury, zagęszczając warstwami co 15cm. Dalszą zasypkę
wykonać piaskiem z wykopów z wykopów z zagęszczeniem do wskaźnika Is ≥ 0,97. Przy pracach
ziemnych należy przestrzegać przepisów BHP zawartych w Rozp. Min. Infrastruktury z dnia
6.02.2003r. (Dz. U. Nr. 47 poz. 401) oraz przestrzegać warunków ogólnych podanych w WTWiO,
zgodnie z przepisami BHP i PN-B-10736:1999r., PN-EN1610:2002r.
VII
Uwagi końcowe
1.
Uwagi końcowe
-
-
Podczas wykonywania prac należy przestrzegać warunków zawartych w protokóle ZUDP.
Zmiany w trakcie wykonawstwa , wykonawca robót zobowiązany jest nanosić na projekt po
uzyskaniu akceptacji przez projektanta , a następnie uzgodnić nową lokalizację w ZUDP.
W przypadku napotkania na uzbrojenie podziemne nie naniesione na mapę należy przerwać
roboty i zawiadomić Inwestora.
Należy przestrzegać przepisów zawartych w Rozp. Min. Infrastruktury z dnia 6.02.2003r.
(Dz. U. Nr. 47 poz. 401)
Roboty budowlano-montażowe wykonywać zgodnie z warunkami technicznymi wykonania i
odbioru robót budowlano-montażowych tom II – Instalacje Sanitarne i Przemysłowe , zgodnie
z PN-EN 1610 oraz wytycznymi producentów
Do budowy stosować rury posiadające deklaracje zgodności wg. PN-EN 1401 Zmiany
materiałowe podczas realizacji inwestycji wymagają akceptacji projektanta
Szczelność przewodów wg. PN-EN 1277
Jako autor opracowania zastrzegam sobie wszelkie prawa wynikające z ustawy o prawie
autorskim i przepisów o wynalazczości.
Zgodnie z art. 20 ust. 4 oświadczam, że niniejszy projekt budowlany
wykonany został zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami
wiedzy technicznej.
16
2.
Informacja dotycząca BIOZ
1.
Lokalizacja inwestycji i jej zakres
Budowa kanalizacji deszczowej obejmuje system rurociągów w ulicach:
- Ludowej ø400mm mb. 174,5
- Głowackiego – wzdłuż torów kolejowych ø800mm mb. 480,0
- Partyzantów – od torów kolejowych do ul. Św. St. Kostki ø800mm mb. 144,5, ø1000mm
mb. 382,0
- Św. St. Kostki – ø1000mm mb. 207,0, ø1200mm mb. 640,5, ø1400 mb. 346,5
- Reymonta ø1800mm mb. 519,5
- Oś. Reymonta ø400mm mb. 436,3 + 203,8 = 640,1; ø600mm mb. 509,1 , ø800mm mb. 247,4
Na terenie przyległym do oczyszczalni ścieków zlokalizowana została oczyszczalnia wód
deszczowych i roztopowych.
Ogółem sieć k.d. - mb. 4291,1
2.
Warunki techniczne budowy kanalizacji deszczowej
2.1
Przyjęcie placu budowy i rozpoczęcie robót
Do budowy kanalizacji deszczowej można przystąpić po uzyskaniu pozwolenia na budowę oraz
przyjęciu od inwestora placu budowy. Odcinki kan. deszcz. z racji utrudnionych warunków
realizacji wykonywane będą metodą mikrotunelingu. Są to odcinki:
- D34÷D35 – wiadukt drogowy
- D27÷D28 – przejście pod drogą wojewódzką
- D26÷D27 – przejście pod działką prywatną nr. ewid. 113/3
- D25÷D21 – ul. Św. St. Kostki
Jest to metoda bezwykopowa. Wykonanie należy zlecić firmie wyspecjalizowanej. Pozostałe
odcinki k.d. wykonywane metodą tradycyjną w wykopach otwartych o ścianach pionowych,
umocnionych wypraskami stalowymi. Uzbrojenie kanalizacji deszczowej stanowi studnie
betonowe z betonu B45 oraz wpusty uliczne ø500mm z włazami żel. klasy C25÷D400. Studnie
montować na fundamencie betonowym B15 gr. 25cm wylewanym na budowie jako elementy
prefabrykowane kwadratowe. Bok kwadratu fundamentu większy od średnicy o 1,0mb. Studnie
zostały dobrane z katalogu Prefabet-Kluczbork. Wpusty uliczne betonowe ø500mm lub z
tworzywa sztucznego ø600mm. Podłączenia wpustów ulicznych poprzez nawiercanie otworów w
rurach betonowych. Roboty ziemne należy wykonywać wg. zasad omawianych w rozdz. VI.
Do robót budowlano-montażowych należy używać sprawnego sprzętu, a wyroby budowlane
muszą być dopuszczenie do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie (ustawa z dnia 7
Lipca 1994r.Prawo Budowlane – tekst jednolity Dz. U. Z 2003r. Nr. 207 poz. 2016 z póź.
Zmianami. Rozp. Min. Infrastruktury z dnia 2 Grudnia 2002r. w spr. Oceny zgodności wyrobów
budowlanych oraz sposobu ich oznaczania, oznakowania CE Dz. U. Z 2002r. Nr. 209 poz. 1776.
2.2
Istniejące zagrożenia podczas wykonywania robót budowlanych
Z informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony
zdrowia (Dz. U. Nr.120 poz. 1126) do robót, których charakter miejsce prowadzenia, organizacja
stwarza szczególnie wysokie ryzyko powstania zagrożenia bezpieczeństwa ludzi należą prace przy
wykonywaniu, których istnieje ryzyko przysypania ziemią przy niezabezpieczonych ścianach
wykopów o ścianach pionowych oraz wykopów o bezpiecznym nachyleniu skarp, a także
wykonywania robót przy pomocy koparek, dźwigów, wiertnic, upadku do wykopu.
2.3
Sposoby zapobiegania niebezpieczeństwem przy wykonywaniu robót
Podczas robót budowlano-montażowych należy zapobiegać wypadkom i eliminować zagrożenia.
Teren na, którym prowadzone są roboty budowlano-montażowe należy odpowiednio oznakować i
17
zabezpieczyć prze dostępem osób nie związanych z budową. Oznakowanie musi być widoczne w
dzień, w nocy oraz przy złych warunkach atmosferycznych. Należy wyznaczyć drogi
komunikacyjne, mostki dla przejść z barierkami ochronnymi, zapewnić drogi pożarowe, dostęp do
urządzeń gaśniczych, hydrantów p.poż.
Do prac budowlano-montażowych należy używać sprawnego sprzętu z wymaganymi badaniami
technicznymi dla danego rodzaju sprzętu. Podstawowym obowiązkiem kierownika budowy jest
przeszkolenie oraz instruktaż pracowników określający:
- zasady bezpiecznego prowadzenia robót
- postępowanie w przypadku zagrożenia
- zasady postępowania zaistniałego zagrożenia
- oznakowanie i zabezpieczenie stref, w których mogą wystąpić zagrożenia
- stosowanie przez pracowników środków ochrony osobistej – odzież, rękawice, okulary
ochronne, hełmy itp.
- stosowanie nadzoru nad pracami niebezpiecznymi przez wyznaczenie w tym celu osób
nadzorujących
Przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych należy przestrzegać przepisy zawarte w Rozp.
Min. Infrastr. z dnia 6.02.2003r. w spr. BHP podczas wykonywania robót budowlanych
(Dz. U. Nr. 47 z 19.03.2003r.). Kierownik budowy ma obowiązek sporządzenia planu
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia BIOZ.
Opracował: Henryk Gędek
Asystent: Dariusz Gędek
18