Kick-boxing - Strefa Walki

Strefa Walki
Kick-boxing
Autor: Administrator
17.06.2008.
Zmieniony 23.07.2008.
Kick-boxing - dyscyplina sportowa (sport walki), w której walczy się stosując zarówno bokserskie ciosy
pięścią, jak i kopnięcia.
Nazwa dyscypliny
Słowo kick oznacza po angielsku "kopnięcie" lub "kopać", boxing oznacza "boks".
W większości języków stosuje się angielską nazwę "kick-boxing" (zwykle dostosowaną fonetycznie i
ortograficznie do danego języka) na określenie ogółu dyscyplin sportowych, w których walczy się głównie
za pomocą kopnięć oraz ciosów pięścią z boksu angielskiego. Istnieją jednakże inne sporty walki, np.
boks tajski, chińskie sanshou, boks francuski savate, boks birmański lethwei, a także niektóre odmiany
taekwondo i karate, które mają cechy kick-boxingu a ich przedstawiciele starują również w turniejach tej
dyscypliny, lecz zwykle nie używa się wobec nich nazwy "kick-boxing".
W szczególności, nazwa ta odnosi się do dyscyplin rozwiniętych przez Japończyków (kick-boxing japoński)
i przez Amerykanów (kick-boxing amerykański) w latach 60. i 70. XX wieku. Na określenie
amerykańskiego kick-boxingu używa się też nazwy full-contact karate ("karate pełnokontaktowe") lub w
skrócie "full-contact".
We Francji, używa się nazwy boxe pieds-poings ("boks nożno-pięściarski") jako ogólniejszej niż "kickboxing". Obejmuje więc ona również dyscypliny niewywodzące się z kick-boxingu japońskiego ani z
amerykańskiego.
Historia kick-boxingu
W powszechnym mniemaniu, kick-boxing kojarzy się z dalekowschodnimi sztukami walki. Jest to
związane z popularnością "filmów kung-fu" w tym samym czasie, kiedy kick-boxing się rozwijał. Stąd też
upatruje się początków tej dyscypliny w Tajlandii, Japonii, czy w innym kraju Azji wschodniej. W
rzeczywistości, w początkowym okresie rozwoju kick-boxingu istniały dwa nurty: amerykański i japoński.
Kick-boxing amerykański
W połowie lat 70. XX wieku, praktycy karate poczuli się sfrustrowani przez ograniczenia siły ciosów na
zawodach. Poszukiwali więc systemu, w którym mogliby używać ciosów rękami i pięściami w realności
walki, w zadawaniu ciosów w zapewnieniu efektywności, raczej niż we wstrzymywaniu przed dotknięciem
przeciwnika, zostawiającym sędziom decyzję osądzenia, czy były efektywne.
Dla wielu wielkim zaskoczeniem jest fakt, że tak naprawdę sport ten rozwinął się we wczesnych latach
70. w USA. Nowe pokolenie młodych, uprawiających karate i spragnionych wrażeń ludzi doprowadziło do
narodzin full-contact karate. W nowym sporcie dopuszczalne były uderzenia pięścią oraz kopnięcia aż do
nokautu przeciwnika. Pierwsze walki odbywały się na typowych dla karate matach. Później jednak maty
ustąpiły miejsca ringowi bokserskiemu. Tak przeprowadzone pierwsze zawody rozpoczęły karierę wielkich
sportowców jak Bill Wallace, Benny Urquidez oraz Joe Lewis. Podczas tych zawodów większość
dzisiejszych zasad nie była zastosowana np. uczestnicy walczyli ze sobą bez podziału na kategorie
wagowe.
Kick-boxing japoński
Japońska forma boksu tajskiego rozwinęła się po igrzyskach olimpijskich 1964 i w tym regulaminie
pozwalano uderzać kopnięciami, pięścią, kolanem, łokciem, pozwalano na rzuty z judo.
http://strefawalki.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 16:17
Strefa Walki
Kick-boxing został opracowany jako sport kontaktowy po części przez promotora bokserskiego Osamu
Noguchi, aby odróżnić go od boksu tajskiego. On pragnął wprowadzić w Japonii boks tajlandzki, który
widział w Tajlandii. Trzech tajskich bokserów zjawiło się w Japonii, by walczyć przeciwko trzem
karatekom ze szkoły Oyamy (którą później nazwano Kyokushin. Japonia wygrała wówczas 2 do 1.
Noguchi i Kenji Kurosaki (obaj instruktorzy Kyokushin) przestudiowali boks tajski i opracowali nową
sztukę walki, którą Noguchi nazwał "kick-boxing"
Na początku, rzuty i ciosy głową - właściwe dla karate - były technikami uznawanymi w kick-boxingu,
który rozróżniano od boksu tajskiego. Potem, te techniki przestały być używanie i uznawane, a
dyscyplinja się przekształciła w czysto sportowe współzawodnictwo.
Związek Kick-boxingu założono w Japonii nieco później. Kick-boxing był boomem i się stał bardzo
popularny w Japonii, był transmitowany w telewizji. Tadashi Sawamura był jednym z pierwszych kickbokserów bardzo znanych w tamtej epoce. Kiedy zakończył swą karierę, "boom" minął w Japonii i kickboxing stracił swą popularność w Japonii. Kick-boxing nie został pokazywany w telewizji od chwili, gdy
walki K-1 pojawiły się na scenie w 1993.
Rywalizacja sportowa
Dziś między innymi możemy wyróżnić:
Full contact: wszystkie techniki nożne i bokserskie dozwolone są powyżej pasa, z minimalną liczbą
kopnięć podczas rundy-8, jeśli zawodnik nie zada 8 kopnięć traci 1 punkt, nie wolno kopać kolanem ani
uderzać łokciem. Walka odbywa się na ringu bokserskim
Low kick Kick-boxing: dozwolone są wszystkie techniki bokserskie oraz kopnięcia do wysokości głowy, nie
ma minimalnej liczby kopnięć na minutę oraz nie wolno kopać kolanem ani uderzać łokciem. Walka
odbywa się na ringu bokserskim
Light contact Walka odbywa się na ringu, parkiecie lub tatami. Forma walki ciągłej w której zawodnicy
muszą wykazać się umiejętnością walki technicznej..
Semi contact to formuła kick-boxingu nastawiona głównie na szybkość zawodników. Walka jest
przerywana i punktowana po każdym czystym trafieniu przeciwnika. Rywalizacja odbywa się na parkiecie
lub (najczęściej) tatami.
Z chwilą założenia WKA (World Kickboxing Association) kick-boxing stał się prawdziwie
międzynarodowym sportem. I chociaż nie jest tak popularnym sportem jak inne sztuki walki –
taekwondo, boks czy kyokushin, kick-boxing umożliwia zdobycie podstawowych technik walki w
relatywnie krótkim czasie.
Techniki kopnięć
Podstawowe:
kopnięcie frontalne (ang. front kick)
kopnięcie okrężne (ang. roundhouse kick, round kick lub turning kick)
kopnięcie boczne (ang. side kick)
kopnięcie ściągające (opadające) (ang. axe kick)
kopnięcie zahaczające (hakowe) (ang. heel kick)
ścinające
Obrotowe:
kopnięcie boczne z obrotem
kopnięcie ściągające (opadające) z obrotem
kopnięcie zahaczające (hakowe) z obrotem
kopnięcie okrężne z obrotem
Z wyskoku:
kopnięcie frontalne z wyskoku
kopnięcie okrężne z wyskoku
kopnięcie boczne z wyskoku
kopnięcie zahaczające z wyskoku
Z wyskokiem i obrotem:
http://strefawalki.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 16:17
Strefa Walki
boczne z wyskokiem i obrotem
zahaczające z wyskokiem i obrotem
Osiągnięcia Polaków w kick-boxingu
W 1985 Piotr Siegoczyński został pierwszym w historii Polskim Mistrzem Świata w Kick-boxingu
W 1985 Cezary Podraza jako pierwszy Polak w Mistrzostwach Świata Kick-boxingu w formule Full Contact
Budapeszt (zajął 5. miejsce).
W 1989 Marek Piotrowski jako pierwszy Polak został zawodowym mistrzem świata.
W 1992 r. Polak, Dariusz Jung został mistrzem świata amatorów w kat. muszej (do 51 kg), wersja lowkick.
W 1994 r. Dariusz Jung zdobył tytuł mistrza świata zawodowców federacji IKKC w kat. junior-koguciej
(do 54.2 kg); w 1995 r. - tytuł mistrza świata zawodowców prestiżowej federacji ISKA, a w 1996 r. mistrzostwo świata zawodowców federacji WKA, wszystkie tytuły w tej samej kategorii wagowej.
Gerard Zdziarski-mistrz świata igrzysk panamerykańskich (1994) mistrz europy i świata w full-contact
(1994-1998)
W 2002 r. Mariusz Źiętek został zawodowym mistrzem świata federacji WKN w formule full-contact w
kick-boxingu. W 2005 obronił tytuł mistrza świata
w 2004 r. Rafał Górzewski zdobył II miejsce (kat. do84kg) na Mistrzostwach Świata Juniorów- Włochy,
Massa-Carrara
w 2005r. Rafał Górzewski zdobył I miejsce zarowno w semi jak i light contact (kt. wag. do89kg), Puchar
Świata Seniorów w Kick-Boxingu - Piacenza -Włochy
w 2005r. Rafał Górzewski zdobył I miejsce na Mistrzostwach Europy Juniorow- Anglia, Derby
W 2005 r. Katarzyna Furmaniak jest Mistrzynią świata w kat. light-contact (do 65 kg) w węgierskim
Szeged
W 2006 r. Łukasz Jarosz został Mistrzem Świata w formule low-kick
W 2006 r. Agnieszka Pułtorak została mistrzynią świata juniorów w formule light-contact
W 2006 r. Kamil Dańczura został mistrzem świata juniorów w formule Full-contact.
W 2006r Marika Markiewicz została Mistrzynią Świata Juniorów semi-contact(Chorwacja)
W 2006 r. Emilia Szabłowska startująca w kat. wag -60kg na Pucharze Świata na Węgrzech, zajmując
pierwsze miejsca w swojej kategorii oraz w Turnieju Grandchampion, stała się zarazem pierwszą Polką
która zdobyła Puchar Świata w formule semi contact. Ten sam sukces powtórzyła na Pucharze Świata we
Włoszech. W 2006 r. zdobyła również tytuł wicemistrzyni Europy na zawodach w Lizbonie.
W 2006 r. Grzegorz Kiełpiński został mistrzem świata juniorów w Zadar (Chorwacja)
W 2006 r. Robert Nowak po raz siódmy obronił tytuł zawodowego Mistrza Świata w wadze 75kg w
najbardziej prestizowej federacji WAKO PRO. Poznaniak uznawany jest za najlepszego kickboxera na
świecie we wszystkich kategoriach.
W 2007 r. Przemysław Ziemnicki zdobywa tytuł Mistrza Świata WAKO w formule light-contact
W 2007 r. Piotr Bąkowski zdobywa tytuł vice Mistrza Świata semi-contact
W 2008 r. Emilia Szabłowska po raz czwarty zdobyła Puchar Świata w formule semi contact.
Stopnie szkoleniowe w kick-boxingu
Stopnie szkoleniowe w kick-boxingu dzielą się na:
uczniowskie
mistrzowskie
Stopnie uczniowskie:
10. biały pas
9. biały pas z żółtym zakończeniem pasa
8. żółty pas
7. żółty pas z pomarańczowym zakończeniem pasa
6. pomarańczowy pas
5. zielony pas
4. niebieski pas
3. brązowy pas z niebieskim zakończeniem pasa
2. brązowy pas
1. brązowy pas z czarnym zakończeniem pasa
Stopnie mistrzowskie
http://strefawalki.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 16:17
Strefa Walki
czarny pas
źródło wikipedia
http://strefawalki.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 16:17