6. Była sobie dziewczynka

SPECTATOR - WIĘCEJ NIŻ KINO
Przedstawia film:
BYŁA SOBIE DZIEWCZYNKA
TYTUŁ ORYGINALNY: Charleen Macht Schluss
PREMIERA: 27 marca 2015
W jednej z ról zobaczymy niemiecką aktorkę i prezenterkę telewizyjna nominowaną do
nagrody Emmy Heike Makatsch („To właśnie miłość”)
BYŁA SOBIE DZIEWCZYNKA
Produkcja: Niemcy 2014
Czas : 105 min.
TWÓRCY
Reżyseria: Mark Monheim
Scenariusz: Mark Monheim i Martin Rehbock
Producent: Martin Rehbock
Koproducent: Uli Aselmann
Kierownik produkcji: Andreas Ch. Tönnessen
Komisja montażu: Brigit Metz, dr Claudia Gladziejewski, Tobias Schulze
Zdjęcia: Daniel Schönauer
Dźwięk: Daniel Seiler
Scenografia: Cinzia Fossati, Christina Heidelmeier
Kostiumy: Carola Raum
Charakteryzacja: Annika Rahner, Raimund Richar-Vetter
Casting: Pohlmann Casting, Stefany Pohlmann
Montaż: Stine Sonne Munch, Melanie Landa
Muzyka: Sebastian Pille
Piosenki: Cat Stash, Livy Pear, Florian Ostertag A.O.
OBSADA
Charleen: Jasna Fritzi Bauer
Sabine: Heike Makatsch
Jeff: Aurel Manthei
Volker: Simon Schwarz
Linus: Sandro Lohmann
Oscar: Lauritz Greve
Babcia Emmi: Dorothea Walda
FESTIWALE:
2014 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rio de Janerio
2014 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy Hof – Nominacja do nagrody: Nowy Niemiecki
Talent Filmowy: Mark Monheim
2014 - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Gijón: Nagroda za Najlepszy film
pełnometrażowy w: sekcji „Enfants Terribles”
2014 – Nagroda Bavarian Films: Najlepsza początkująca aktorka: Jasna Fritzi Bauer
2014 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rzymie – sekcja: Filmy Debiutanckie
O FILMIE:
Charleen, błyskotliwa i zbuntowana piętnastolatka, zagorzała fanka Kurta Cobaina,
zastanawia się, dlaczego "dojrzewanie" musi być takie skomplikowane. Pewnego dnia, pod
wpływem emocji, decyduje się zabić. Na szczęście ponosi porażkę, a z czasem odkrywa, jak
wiele radości można czerpać z życia i miłości!
Charleen niedługo przed swoimi szesnastymi urodzinami jest jedną z tych nastolatek, które
zdają się dźwigać problemy całego świata na własnych barkach. Być może to przez jej staż w
domu pogrzebowym, lub jej uwielbienie twórczości Kurta Cobaina - Charleen zdaje się brnąć
w mroczniejsze zakamarki stanu świadomości. Jej matka podejrzewa, że z córką jest coś nie
tak, lecz dziewczyna nie dopuszcza do siebie nikogo. Pewnego dnia Charleen poddaje się
melancholijnemu nastrojowi i decyduje się na samobójstwo... Na szczęście nieudana próba
samobójcza nie przenosi jej do zaświatów, a raczej do świata szpitala. Teraz dopiero pojawia
się prawdziwy stres - z jej zwariowaną rodziną, przyprawiającym o gęsią skórkę terapeutą,
postępującym zgodnie z podręcznikiem pracownikiem socjalnym, skonsternowaną
przyjaciółką i klasą pełną idiotów. Ale chwileczkę, jest jeszcze Linus, szkolny nieudacznik,
którego spotkała u terapeuty. Na pewno nienormalny, lecz w jakiś sposób czuły, interesujący
i zabawny. Po pierwszym pocałunku z Linusem, Charleen zdaje sobie sprawę z tego, że
przeciwieństwem śmierci jest miłość!
W tym pozytywnym, ciepłym filmie dla młodzieży główną rolę grają sensacyjna młoda
gwiazda Jasna Fritzi Bauer w towarzystwie nominowanej do nagrody Emmy Heike Makatsch
("Love, Actually", "Hilde"). Młoda aktorka wciela się bezbłędnie w nastolatkę, która rewiduje
swój pogląd na życie po nieudanej próbie samobójczej. Ten zabawny i poruszający debiut
wyreżyserowany przez Marka Monheima jest zawadiackim apelem o miłość do życia, nawet
jeśli życie rzadko kiedy układa się po naszej myśli!
Reżyser o znajdowaniu dobrej historii i pracy nad scenariuszem „BYŁA SOBIE
DZIEWCZYNKA“
Uważamy, że historia do kina musi być większa niż życie i powinna być zabawna. Z drugiej
strony wiemy, że podstawą jest to, żeby widzowie odebrali stworzoną rzeczywistość jako
prawdziwą. Tak więc skupiamy się na dwóch kwestiach: jednoczesnego napisania dialogów
ostrzejszych i bardziej chwytliwych niż codzienna rozmowa, oraz stworzenia postaci, które
będą autentyczne.
Pomysł na film „ Była sobie dziewczynka“ był raczej prosty. Nastolatkowie nienawidzą swoich
rodzin, swoich nudnych sąsiadów, swoich nauczycieli, swoich żyć. Ale jest jedna rzecz, która
jest gorsza niż zwyczajne dojrzewanie: jeśli spróbujesz się zabić - nieudanie - to będziesz
musiał wrócić do domu. To założenie było punktem, w którym Charleen zaczyna swoją
podróż, oraz rozpoczyna się film o życiu i śmierci, miłości i dobrej muzyce. Martin i ja znamy
uczucie straty kogoś, ale to doświadczenie wywoływało nie tylko ból. Spowodowało, że
zaczęliśmy dostrzegać to, co w życiu jest naprawdę ważne i jak dobrze jest czuć, że się żyje.
Moje życie stało się bardziej intensywne, pojawiło się w nim więcej miłości i świadomości
odkąd uznałem śmierć za jego część. Właśnie to próbuje przekazać nam Charleen, że
śmiertelność jest powodem, przez który cud nadania życia jest tak wspaniały. Dostrzeganie
piękna skrywającego się w koncepcji skończoności daje mi nadzieję, a właśnie to chciałem
uczynić moim filmem, sprawić radość i dać nadzieję innym.
Przeciwieństwem śmierci jest miłość. Ta idea nie pochodzi ode mnie. To pomysł Martina,
który napisał scenę, w której Charleen pyta Linusa, co jest przeciwieństwem śmierci, po czym
sama sobie odpowiada, całując go. Nie ma jednak znaczenia, czyj był ten pomysł. Był on
świetny, a ten film jest naszym wspólnym dziełem, nie tylko moim. To nasza wizja robienia
filmów, ciężka wspólna praca bez żebrania o uznanie. Ponieważ obaj wiemy, że rzeczy, które
piszemy razem, są znacznie lepsze niż te, które każdy z nas napisałby sam.
Reżyser – Mark Monheim
Mark Monheim urodził się w 1977 roku w Bonn, gdzie
spędził swoje dzieciństwo. We wczesnej młodości
odkrył w sobie zamiłowanie do fotografii, pisania
opowiadań oraz słuchania muzyki rockowej. Dodatkowo
związał się jako nastolatek z Greenpeace'm, BUND,
gazetą studencką i radą studencką. W 1995 zmarła jego
matka. Sam wierzy, że z tego powodu pojawiło się u
niego
zainteresowanie
"poważnymi"
tematami
z
humorem i nadzieją. Po zdobyciu dyplomu w 1997 roku
pracował
społecznie
w
szpitalu
dziecięcym
w
Monachium, a następnie rozpoczął studia reżyserii
filmów dokumentalnych na Uniwersytecie Telewizji i
Filmu w Monachium, które ukończył w 2008 roku. Podczas studiów pracował jako fotograf
na planie, asystent reżysera, kierownik planu, oświetleniowiec, a także kierowca przy
licznych produkcjach filmowych. Od 2008 roku pracuje jako niezależny pisarz. Mark żyje
teraz w Berlinie, ma żonę i dwójkę dzieci.
FILMOGRAFIA
2014
Była sobie dziewczynka
2007
With Sixteen I'll Be Gone
2005
The Black Man
2002
Hate Me
2001
Alban Faust
1999
Michelle
OBSADA
JASNA FRITZI BAUER jako Charleen
Jasna Fritzi Bauer urodziła się 20 lutego 1989 roku w Wiesbaden w Niemczech. Od 2006 do
2008 roku była członkinią stowarzyszenia młodzieży teatralnej w Hessisches Staatstheater
Wiesbaden. Następnie rozpoczęła studia aktorskie na słynnej Ernst Busch Academy of
Dramatic Arts w Berlinie, które ukończyła w 2012 roku.
W czasie studiów Jasna występowała w rozmaitych teatrach w Berlinie, łącznie
z Schabühne, gdzie zagrała w Ciemnej potędze Lwa Tołstoja wyreżyserowanej przez Michaela
Thalheimera. Produkcja Helden Ewalda Plameshofera w bat-Studiotheater wyreżyserowana
przez Roschę A. Säidowa otrzymała nagrodę Vontobel Prize na 22 konkursie Theatertreffen
(Spotkania z Teatrem), festiwalu dla niemieckojęzycznych studentów dramaturgii. Następnie
występowała w kilku mniejszych produkcjach studenckich, a także wystąpiła na scenie HansOtto-Theater w Poczdamie wiosną 2012 roku, gdzie zagrała w komedii The Game of Love
and Chance wyreżyserowanej przez Juttę Hoffmann. Od lipca 2012 jest członkinią zespołu
wiedeńskiego teatru Burgtheater. Jeszcze kiedy była studentką, zadebiutowała w filmie - był
to obraz Andiego Rogenhagena Alive and Ticking z 2010 roku, w którym wcieliła się w rolę
Evy, młodej dziewczyny z syndromem Tourette'a. Jej występ zdobył uznanie oraz nagrody:
Best Newcomer Award na festiwalu FilmArtFestival Mecklenburg-Pomerania w 2011 roku i
New Faces Award w 2012. W 2010 roku zagrała pierwszoplanową rolę w filmie Wolfganga
Dinslage'a For Elise. W 2011 Jasna Fritzi Bauer zagrała główne role w kolejnych dwóch
filmach. W nagradzanym dramacie Christiana Petzolda Barbara, którego akcja osadzona była
w realiach dawnych Wschodnich Niemiec, Jasna grała u boku Niny Hoss i Ronalda Zehrfelda.
Zagrała też główną bohaterkę w Scherbenparku Bettiny Blümner, filmu na podstawie
powieści
o tym samym tytule autorstwa Aliny Bronsky.
W 2012 roku rozpoczęła się jej kariera telewizyjna. W miniserialu Kai'a Wessela
A Time of Heroes, który zdobył nagrodę Grimme Award w 2014 roku, Jasna Fritzi Bauer
zagrała jedną z głównych ról, a wraz z nią wystąpili Inka Friedrich, Oliver Stokowski i Julia
Jäger. Aktorka dzieli swój czas pomiędzy Berlinem i Wiedniem.
FILMOGRAFIA (wybór)
2014
Była sobie dziewczynka, reż. Mark Monheim
2013
Bornholmer Street, reż. Christian Schwochow
We Two, reż. Antoine Dengler
I See A Darkness, reż. Jasmin Baumgartner
2012
Der Kriminalist, reż. Christian Görlitz
Zeit Der Helden, reż. Kai Wessel
2011
Scherbenpark, reż. Bettina Blümner
Barbara, reż. Christian Petzold
HEIKE MAKATSCH jako Sabine
Urodzona 13 sierpnia 1971 w Düsseldorfie w Niemczech, córka byłego bramkarza narodowej
drużyny Niemiec w hokeju na lodzie, Rainera Makatscha. Po studiach polityki i socjologii na
Uniwersytecie w Düsseldorfie trwających dwa lata, oraz praktykach jako krawcowa, została
zatrudniona przez nowopowstałą telewizję muzyczną VIVA w 1993, gdzie prowadziła
popularne programy takie jak Interaktiv (1993). Była także prezenterką listy przebojów w
Bravo TV (1993), a media kreowały ją jako protoplastkę "dziewczyńskiej dziewczyny". W
filmie po raz pierwszy pojawiła się w obrazie Jailbirds Detleca Bucka (1996) zaskakując
krytyków i powoli odmieniając swój wizerunek. W następnych latach zagrała główne role w
odnoszących sukcesy projektach takich jak Am I Beautiful? (1998) oraz Gripsholm (2000). Od
1999 do 2005 roku mieszkała w Londynie, gdzie pojawiła się w filmach angielskojęzycznych, a
najbardziej wyróżniającym się z nich było Love, Actually (2003), w którym zagrała z Hugh
Grantem. Po kolejnym przekonującym występie w Margarete Steiff (2005) postrzegana jest
jako szanowana aktorka. W 2009 wystąpiła w roli głównej w Hilde, filmie biograficznym o
popularnej
niemieckiej
i piosenkarce Hildegardzie Knef.
FILMOGRAFIA (wybór filmów pełnometrażowych)
2014
Była sobie dziewczynka, reż. Mark Monheim
The Book Thief, reż. Brian Percival
His Last Race, reż. Kilian Riedhof
2012
Huck Finn, reż. Hermine Hutgeburth
Hapless Heart, reż. Alexandra Billington
2011
Tom Sawyer, reż. Hermine Hutgeburth
aktorce
2009
The Gift Horse, reż. Kai Wessel
The Door, reż. Anno Saul
2007
Mrs. Ratcliffe's Revolution, reż. Ed Herzog
No Songs About Love, reż. Lars Kraume
2003
Love, Actually, reż. Richard Curtis
Anatomy 2, reż. Stefan Ruzowitzky
2002
Naked, reż. Dories Dörrie
Resident Evil, reż. Paul Anderson
Daniel Schönauer - zdjęcia
We wczesnych latach nastoletniości, Daniel wykształcił w sobie pasję i oddanie obrazom. W
tamtym okresie dużo rysował i malował, wizualizował swoje idee. Zupełnie przypadkiem
David zetknął się z filmem poprzez szkolny projekt. Jego miłość do obrazu zmieniła się w
miłość do obrazów ruchomych. W 1996 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Telewizji i
Filmu w Monachium na kierunku film dokumentalny; zmiana nastąpiła w 2000 roku, kiedy
dołączył do nowoutworzonego kierunku operatorskiego, który ukończył w 2005 zdobywając
dyplom operatora.
Najważniejszym dziełem w jego dotychczasowym dorobku zawodowym jest film The Cave Of
The Yellow Dog w reżyserii nominowanego do Oscara Byambasurena Davaa, za który Daniel
otrzymał nagrodę za Najlepszy Europejski Debiut/Najlepsze Zdjęcia na festiwalu Camerimage
w Łodzi.
FILMOGRAFIA
2014
About A Girl, reż. Mark Monheim
2013
El Mariachi Femenil, reż. Doris Dörrie
Code Name Pirate, reż. Eric Asch
2011
Amok, reż. Christoph Baumann
The Great Passion, reż. Jörg Adolph
2010
How To Make A Book With Steidl, reż. Jörg Adolph
2008
With Sixteen I'll Be Gone, reż. Mark Monheim
2005
The Cave Of The Yellow Dog, reż. Byambasuren Davaa