Temat wykładu/warsztatu: TECHNIKI BEHAWIORALNE Liczba godzin

SZKOŁA PSYCHOTERAPII POZNAWCZO-BEHAWIORALNEJ
OPIS ZAJĘĆ W ROKU AKADEMICKIM 2014/2015
Temat wykładu/warsztatu: TECHNIKI BEHAWIORALNE
Liczba godzin: 20
Imię i nazwisko osoby/osób prowadzących: dr Magdalena Skotnicka
Zakres tematów i wiedza teoretyczna uzyskana/ugruntowana podczas zajęć (skrótowo: które koncepcje
poznawcze i /lub behawioralne, modele zaburzenia, protokoły terapii, inne zagadnienia).
Historyczne podstawy nauki o zmianie zachowania. (Koncepcje behawioryzmu klasycznego, radykalnego,
uczenia się społecznego, wpływ podejścia na nauki społeczne. Etologia i ewolucjonizm i ich wpływ na
nauki społeczne). Pojęcie zachowania i wzmocnienia w koncepcjach behawioralnych Tolmana, Pawłowa,
Thorndike Skinnera, Watsona, Badury,DBT. Wpływ czynników biologicznych (wzorce gatunkowe
zachowań człowieka), społeczno- kulturowych na zachowanie. Podobieństwa i różnice technik
behawioralnych u dzieci i młodzieży, a dorosłych. Techniki behawioralne w populacjach specjalnych
(autyzm, osoby z niedostosowaniem społecznym i działaniami dyssocjalnymi, zaburzenia lękowe i
zaburzenia nastroju). Ekspozycja, eksperyment behawioralny jako techniki poznawczo-behawioralne.
Zasady podejmowania interwencji behawioralnych w terapii.
Umiejętności praktyczne nabyte/doskonalone podczas zajęć
Identyfikowanie zachowań dysfunkcyjnych, ABC zachowania, opisywanie łańcuchów zachowania.
Identyfikowanie i opisywanie mechanizmów podtrzymujących zachowanie, rodzaje i rola wzmocnień.
Planowanie interwencji z poziomu behawioralnego. Definiowanie celów terapeutycznych. Planowanie
ekspozycji, planowanie aktywności, eksperyment behawioralny, podtrzymywanie motywacji.
Literatura obowiązująca [której przeczytanie stanowi całość z uczestnictwem zajęciach – można się do
niej odnosić podczas egzaminu]
red Bąbel P Współczesna terapia behawioralna. WUJ, Kraków 2008
red Bennet-Levy J .Oksfordzki Podręcznik Eksperymentów Behawioralnych Alliance Press 2009 Gdynia
Literatura uzupełniająca, pogłębiająca wiedzę na dany temat
Renz Polster Zrozumieć dzieci Jak kształtuje nasze dzieci ewolucja Media Rodzinna 2012; Watson J. B
Behawioryzm oraz psychologia jak widzi ją behawiorysta PWN Warszawa1990; Tolman E Zachowanie
celowe ludzi i zwierząt PWN Warszawa1995; Badura A Teoria społecznego uczenia się. PWN Warszawa
2000; Thorndike E. Zachowanie się ludzi PWN Warszawa1990; Lorenz K. Tak zwane zło. PIW 2003; Skinner
S.B Behawioryzm GWP Sopot 2013; Suchowierska M. Ostaszewski P. Bąbel P „Terapia behawioralna
dzieci z autyzmem” GWP Sopot 2014 rozdziały 2,3, 5.
Dodatkowe oczekiwania wykładowcy wobec studentów związane z przygotowaniem się do zajęć np.
wymaganie aktywnego uczestnictwa, konieczność przygotowania przypadku itp.
Z uwagi na częściowo ćwiczeniowy charakter uczestnicy proszeni są o przysłanie, opisu ABC zachowania
wg załączonego pliku na adres: [email protected]. podając w temacie miasto w który się
Państwo szkolą w terminie do niedzieli przed planowanymi zajęciami, umożliwi to efektywną pracę na
własnym materiale.
SZKOŁA PSYCHOTERAPII POZNAWCZO-BEHAWIORALNEJ
OPIS ZAJĘĆ W ROKU AKADEMICKIM 2014/2015
Informacja o osobie prowadzącej (lub osobach) [krótki biogram]
dr Magdalena Skotnicka Chaberek lekarz psycholog, aktywny zawodowo psychoterapeuta i superwizor
terapii poznawczo behawioralnej, specjalizujący się w pracy z osobami z zaburzeniami
neurorozwojowymi , medycyną stanów nagłych, osobami z uszkodzeniami CUN.
Zadanie domowe - zajęcia z technik behawioralnych
1.
Proszę krótko opisać jakiego pacjenta dotyczy ABC i jakie są jego cele terapeutyczne.
2.
Proszę wypełnić tabelkę opisującą zachowanie dysfunkcyjne podaną poniżej
A
B
C
Co dzieje się przed
modyfikowanym zachowaniem
Co dzieje się w trakcie trudnego
zachowania
Co dzieje się po trudnym
zachowaniu
Proponuję, aby w opisywaniu zachowania uwzględnić zasady mogące to ułatwić:
1.
ZASADA PIERWSZA.
Używamy czasowników: w formie czynnej, w trybie oznajmującym, czas przeszły lub teraźniejszy,
określających czynność (co robi, co robię, co się działo).
2.
ZASADA DRUGA:
Opisujemy, gdzie się coś działo, kiedy (jak często się powtarza), jakie nasilenie może mieć.
3.
ZASADA TRZECIA
Opisując tworzymy rodzaj scenariusza, tak że osoba, która czyta lub słyszy opis dokładnie wie, co się
wydarzyło i umiałaby to odtworzyć.
4.
ZASADA CZWARTA
Przyglądając się temu zachowaniu warto zwrócić uwagę na odpowiedź na pytania
1.
Czemu zachowanie się powtarza? Jakie czynniki je nasilają
2.
Kto ma jakie zyski, a kto ma jakie straty?
3.
Kto będzie zainteresowany zmianą i dlaczego?
UWAGA wypełniona tabelka jest narzędziem do pracy, sprawi, że będziemy pracować nad materiałem z
Państwa praktyki, a nie na cudzym i posłuży do stworzenia bazy do ćwiczeń dla państwa grupy.