Spotkanie Kręgu - Rodzinna Woda Życia

Maj 2016 – I nie wódź nas na pokuszenie – Spotkanie kręgu
Spotkanie kręgu ma trzy integralne części:
 Modlitwa (także z dziećmi i wstawiennicza),
 Formacja z dzieleniem,
 Agapa (na początku lub na końcu spotkania).
Każda z tych części jest ważna, nie pomijajmy żadnej. Niech każda z nich trwa około 1h (można je
wydłużyć zgodnie z możliwościami i potrzebami).
PLAN SPOTKANIA
1. Zapalenie świecy, znak krzyża.
2. Przeczytanie dzieciom fragmentu Biblii Jk 1, 12-16 i rozmowa o nim z dziećmi.
3. Modlitwa uwielbienia (na początku z dziećmi).
4. Krótkie dzielenie się wiarą. Świadectwo z ostatniego miesiąca.
•
Co Jezus zrobił dla mnie? (Dostrzeżenie działania Bożego w życiu codziennym)
•
Co ja zrobiłem dla Jezusa? (Moja odpowiedź na Boże działanie)
5. Odczytanie lub odsłuchanie konferencji.
6. Pytania do dzielenia po konferencji:
•
Jak walczysz z pokusami, czy traktujesz pokusy jak możliwość doskonalenia swojej wiary?
7. Modlitwa dziękczynna i prośby.
8. Modlitwa za wspólnotę oraz w intencji ewangelizacji.
9. Błogosławieństwo.
1
Maj 2016 – I nie wódź nas na pokuszenie – Spotkanie kręgu
KONFERENCJA: Ojcze nasz, któryś jest w niebie – i nie wódź nas na pokuszenie.
1. Maj to piękny miesiąc, poświęcony jest Maryi i Duchowi Świętemu. Codziennie śpiewamy litanię
do Matki Bożej – w kościołach odbywają się nabożeństwa majowe i majówki w kapliczkach. Maryja
była pełna Ducha Świętego – jest dla nas odniesieniem i wzorem człowieka żyjącego w Duchu
Świętym. W maju mamy święto maryjno-narodowe - 3 maja – Królowej Polski. Oddajemy się Maryi
w niewolę miłości – Ona jest naszą Matką i Królową. Maj to Duch Święty – dla nas niedziela 15 maja
to Pięćdziesiątnica – Zesłanie Ducha Świętego. Oczekujemy i wołamy – przyjdź Duchu Święty! On
stępuje na nas i chce przez nas działać na sposób charyzmatyczny. Ewangelizacja jest dziełem Ducha
Świętego w nas.
2. W tym roku rozważamy i zgłębiamy Modlitwę Pańską i w maju przypada nam prośba: Ojcze nasz –
nie wódź nas na pokuszenie. Co to znaczy? Czy Bóg nas kusi? Co to znaczy: nie wódź nas? To słowo
zaczerpnięte z języka staropolskiego dziś rozumie się – nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie.
Święty Augustyn pisze tak: „Życie nasze w tym pielgrzymowaniu nie może trwać bez pokusy,
ponieważ właśnie postęp duchowy dokonuje się przez pokusy. Ten, kto nie jest kuszony, nie może
siebie poznać. Nikt też nie potrafi osiągnąć wieńca chwały bez uprzedniego zwycięstwa, zwycięstwo
zaś odnosi się poprzez walkę, a walczyć można jedynie wówczas, gdy się stanie w obliczu pokus i
nieprzyjaciela”.
Wszyscy jesteśmy kuszeni, ale nie zawsze wiemy, rozpoznajemy czas kuszenia. Jesteśmy zamroczeni,
jakby we mgle, nie rozpoznajemy, że to jest pokusa i że za tym stoi zło grzechu. Pokusa nie jest
jeszcze grzechem, ale jest zachętą, przynętą i gdy człowiek pozwoli sobie, wchodzi w grzech. Pokusa
zawsze przynęca (wywołuje pożądanie) nas jakimś dobrem: „Wtedy niewiasta spostrzegła, że
drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa
nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi,
który był z nią, a on zjadł” (Rdz 3,6). To dobro to dobry owoc do jedzenia, rozkosz dla oczu, a więc
piękno, możność zdobycia wiedzy. Trzy dobra w jednym owocu. Prośba „i nie wódź nas na
pokuszenie” nawiązuje do poprzedniej (i odpuść nam nasze winy…), ponieważ nasze grzechy są
skutkiem przyzwolenia na pokusę. Prosimy tu naszego Ojca, aby dał nam zdolność poznania
pozornego dobra, które kryje się w pokusie i moc do odrzucenia propozycji diabła, a więc prosimy tu o
ducha rozeznania i mocy.
„Kto doznaje pokusy, niech nie mówi: Bóg mnie kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie do zła,
ani też nikogo nie kusi. To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. Następnie
pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć” (Jk 13, 15). Bóg
jest święty, nie jest dostępny dla poczynań szatana. Pierwszy człowiek, stworzony na obraz i
podobieństwo Boże jest stworzeniem kruchym i słabym. W spotkaniu z wężem (szatanem) uległ
pokusie i konsekwencje tego widzimy w życiu wszystkich ludzi (grzech pierworodny). Prosimy Ojca,
by nie pozwolił nam wejść na drogę, która prowadzi do grzechu.
2
Maj 2016 – I nie wódź nas na pokuszenie – Spotkanie kręgu
Duch Święty pozwala nam rozróżniać między próbą - konieczną do duchowego wzrostu człowieka - a
pokusą, która prowadzi do grzechu i śmierci. Próby, którymi jesteśmy poddawani, to: ucisk, utrapienia
(Dz 14, 22), prześladowania (2Tm 3, 12), odrzucenie i pogarda (Łk 4, 28-29; Łk 11, 15, J 16 1-4). Kto
wytrwa, udoskonali się w miłości. Trzeba jeszcze rozróżnić między „być kuszonym” a „pozwolić na
pokusę”.
„Bóg nie ma zamiaru zmuszać do dobra, gdyż chce mieć do czynienia z istotami wolnymi. W
pewnym sensie kuszenie ma coś z dobra. Nikt poza Bogiem nie wie, co nasza dusza od Boga
otrzymała. Nawet my sami tego nie wiemy. Kuszenie to ukazuje, byśmy w końcu poznali samych
siebie i dzięki temu odczuli swoją nędzę oraz składali dziękczynienie za dobra, jakie kuszenie nam
ukazało”. Są to słowa Orygenesa.
„Nie popaść w pokuszenie zakłada decyzję serca: Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje
(…). Nikt nie może dwom panom służyć.” (Mt 6, 21.24). „Mając życie od Ducha, do Ducha się też
stosujmy” (Ga 5, 25). W tym przyzwoleniu na Ducha Świętego, Ojciec Niebieski udziela nam sił:
„Pokusa nie nawiedziła was większa od tej, która zwykła nawiedzać ludzi. Wierny jest Bóg i
dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże
sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać” (1Kor 10, 13).
Taka walka i takie zwycięstwo są jednak możliwe tylko dzięki modlitwie. Dzięki swojej modlitwie
Jezus jest zwycięzcą kusiciela, od pierwszego kuszenia (Mt 4, 1-10) aż do ostatniej walki w chwili
agonii (Mt 26, 36-44). W tej prośbie do naszego Ojca Jezus jednoczy nas ze swoją walką i ze swoją
agonią. Usilnie przypomina nam, byśmy w jedności z nim zachowywali czujność serca. Czujność jest
gotowością serca i Jezus prosi Ojca, by zachował nas w Jego imieniu (J 17, 11). Duch Święty bez
przerwy pobudza nas do tej czujności (1P 5,8; Kol 4,2; 1Kor 16,13; 1Tes 5,6). Prośba ta ukazuje całą
swoją dramatyczność w odniesieniu do ostatecznego kuszenia w naszej walce na ziemi. Jest to prośba
o wytrwanie aż do końca. „Przyjdę jak złodziej. Błogosławiony, który czuwa” (Ap 16,15).
Jan Paweł II mówi: „Człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa w Jezusie Chrystusie. Jest to
zwycięstwo nad grzechem, nad starym człowiekiem, który tkwi głęboko w każdym z nas (…). Mocą
Boga, który za sprawą Jezusa Chrystusa działa w nas przez Ducha Świętego, człowiek powołany jest
do zwycięstwa nad sobą. Do zwycięstwa nad tym, co krępuje naszą wolną wolę i czyni ją poddaną
złu. Zwycięstwo takie oznacza życie w prawdzie, prawość sumienia, miłość bliźniego, zdolność
przebaczania, rozwój duchowy naszego człowieczeństwa”.
3
Maj 2016 – I nie wódź nas na pokuszenie – Spotkanie kręgu
MODLITWA ZA WSPÓLNOTĘ
Boże, źródło pięknej miłości i prawdziwej jedności,
Ty w swojej dobroci powołałeś każdego z nas do życia w małżeństwie i rodzinie,
pomóż nam trwać mocno w wierze, nadziei i miłości,
byśmy mogli dzielić się Tobą z tymi, którzy Cię jeszcze nie znają.
Prowadź naszą wspólnotę
ku coraz większej otwartości na dary i natchnienia Ducha Świętego
przez Chrystusa Pana naszego. Amen
MODLITWA W INTENCJI EWANGELIZACJI
Jezu, jedyny Pasterzu Twojej owczarni,
Ty, który wezwałeś nas wszystkich, aby uczynić nas rybakami ludzi,
spraw, abyśmy stali się odpowiedzialni za misję, nam powierzoną.
Otwórz nam horyzonty całego świata,
spraw, byśmy potrafili usłyszeć nieme błagania wielu braci,
którzy w ciemnościach Ciebie szukają,
prosząc o światło prawdy i gorącą miłość.
Poprzez Twoją drogocenną Krew,
wylaną za nas i dla zbawienia wszystkich,
pozwól nam odpowiedzieć na Twoje wezwanie w taki sposób,
abyśmy mogli Ci ofiarować cały świat zewangelizowany.
Błagamy Cię o to za wstawiennictwem Maryi, Twojej i naszej Matki,
której zawierzamy tę naszą modlitwę. Amen.
Niech nas Bóg błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego. Amen.
4