Bezpieczny przedszkolak

Bezpieczny przedszkolak
Współczesny świat przynosi nam coraz więcej zagrożeń,
na które w dużej mierze narażone są małe dzieci.
Zatrważające są policyjne statystyki, które mówią
o tysiącach dzieci zaginionych, maltretowanych,
oszukanych i wykorzystywanych.
n Renata Kamienowska
Z
akres niebezpieczeństw jest niepokojący, gdyż dotyka najmłodszych i najbardziej bezbronnych. Ich łatwowierność
i naiwność są często przyczyną wielu tragicznych zdarzeń. Dlatego niezbędne jest
wyrobienie u dzieci odruchu nieufności wobec nieznajomych – obcych.
W związku z tym należy podejmować różne działania, aby nasze dzieci czuły się bezpieczne na co dzień.
Od paru lat prowadzę różnorodną działalność na rzecz poprawy bezpieczeństwa dzieci, współpracując z Komendą Miejską Policji
w Sosnowcu. Promowanie zasad bezpieczeństwa odbywa się przez edukację, wykorzystywanie środków dydaktycznych i programów
multimedialnych, a także bezpośrednią obserwację, wycieczki do Komendy Policji itp.
Jednym z tematów mojego autorskiego
programu Bezpieczny przedszkolak jest cykl
zajęć pod hasłem Obcy niebezpieczny. Celem
zorganizowanego spotkania było uwrażliwienie dzieci na kontakt z osobą nieznajomą,
unikanie sytuacji trudnych i niebezpiecznych,
a także ukształtowanie w umyśle dziecka nawyku stanowczego odpowiadania „nie”. Dla
podkreślenia wagi tematu zaprosiłam do
uczestnictwa funkcjonariuszy policji, w tym
technika kryminalistyki, który zapoznał dzieci
z charakterem jego pracy, jak również ze spo10/2006
sobami wykrywania przestępców. W spotkaniu uczestniczyły także dzieci 6-letnie z zaprzyjaźnionego przedszkola.
Obcy niebezpieczny
Cele
l Nauczenie dzieci radzenia sobie w trud-
l
l
l
l
l
1.
2.
nych sytuacjach przez udział w odgrywaniu scenek, quizy, obserwację i wyciąganie wniosków;
Uświadomienie możliwości zaistnienia
sytuacji, z którymi można sobie poradzić
przez wyuczone zachowania;
Wytworzenie w umyśle dziecka pojęcia
„obcy” oraz obrazu sytuacji, które mogą
być dla niego niebezpieczne;
Ukształtowanie nawyku stanowczego odpowiadania „nie” w sytuacjach niebezpiecznych;
Kształtowanie umiejętności chronienia
informacji o sobie i swojej rodzinie
przed osobami nieznajomymi;
Uwrażliwienie dzieci na typowe techniki
zachowania obcego, mające na celu wykorzystanie dziecka.
Przebieg
Powitanie gości.
Zapoznanie z tematem – Spotkanie z osobą nieznajomą – na podstawie przygotowanych ilustracji.
37
Scenka sytuacyjna
3. Quiz dla dzieci – sprawdzający, czy są
przygotowane do uniknięcia niebezpieczeństw, które im grożą ze strony dorosłych. Wybór właściwego zachowania.
• Co robisz z kluczem od mieszkania,
kiedy wychodzisz na podwórko?
– chowam pod wycieraczkę, tam go nikt
nie znajdzie,
– wieszam na szyi, żeby go nie zgubić,
– wkładam głęboko do kieszeni, zapinam
ją, żeby nie wypadł i nikt go nie widział.
• Jesteś sam w domu. Do domu puka
pan, który mówi, że jest ze spółdzielni.
Co robisz?
– wpuszczam go,
– zakładam łańcuch i proszę, aby pokazał legitymację,
– mówię, żeby przyszedł za chwilę, kiedy
będą rodzice.
• Miły pan zagaduje cię na podwórku
i proponuje, że da ci kilka „superfajnych” gier komputerowych. Co robisz?
– idziesz z nim, żeby zobaczyć te gry,
– mówisz, gdzie mieszkasz i zapraszasz
pana do domu,
– mówisz, by najpierw omówił to z rodzicami i odchodzisz.
• Jesteś sam w domu. Ktoś obcy telefonuje i pyta, gdzie są rodzice i o której
wracają do domu. Co powiesz?
– powiem, że są w pracy i nie wiem,
o której wrócą,
38
– powiem, że są w domu, ale nie mogą
teraz podejść, bo akurat są zajęci, proszę o przedstawienie się pana i mówię,
że rodzice oddzwonią za chwilę.
4. Powiedz „nie” obcemu – przedstawianie
różnych sytuacji dzieciom, których zadaniem jest prawidłowa ich ocena. Karteczkami z napisami: „tak”, „nie”.
• Pewien pan na spacerze ze swoim
psem podchodzi do ciebie i mówi:
„Pewnie lubisz psy. Mam w domu kilka szczeniaczków. Chodź, pobawisz się
z nimi i dam ci jednego”.
• Biegniesz do domu chodnikiem w pobliżu drogi. Samochód zatrzymuje się
koło ciebie i kierowca proponuje, że
cię podwiezie.
• Uśmiechnięta pani woła cię po imieniu
i prosi, żebyś ją zaprowadził do swojego domu. Twoja mama zapomniała
bardzo ważnych dokumentów, ma je
w szufladzie, a ta pani jej zaniesie.
• Uprzejma pani podchodzi do ciebie
na podwórku. Uśmiecha się i mówi, że
jest koleżanką mamy z pracy i że mama ją przysłała po ciebie. „Chodź, musimy się bardzo śpieszyć”.
• Miły pan podchodzi do Ciebie i mówi:
„Lubisz cukierki czekoladowe? Poczęstuj się”.
5. „Burza mózgów”. Dlaczego nie należy
otwierać drzwi nieznajomym osobom?
Wychowanie w Przedszkolu
Policjanci pokazali dzieciom, jak się wykonuje odciski dłoni
6.
7.
v
–
v
–
v
–
v
–
v
–
v
–
v
–
Dlaczego nie należy przyjmować poczęstunku od osoby obcej?
„Detektyw” – zabawa ćwicząca zmysł obserwacji i logiczne myślenie. Jedno dziecko musi zgadnąć, o jakiej osobie myśli
pozostała grupa, zadając pytanie np.
o strój, płeć, kolor włosów itp. Grupa odpowiada „tak” lub „nie”.
Jak zachować się w trudnych sytuacjach?
Odgrywanie scenek sytuacyjnych przez
dzieci – omówienie zachowań.
Scenka nr 1
Znam ciebie. Masz na imię Kasia?
Nie, jestem . . . . . . . .
A teraz idziesz do domu?
Tak.
Chyba masz w domu komputer?
Tak.
Pytam, bo mam dla ciebie wspaniałą nową grę. Pogramy sobie, a jak przyjdzie
twoja mama, to może ją ode mnie kupi.
Dobrze?
Nie, ja nie mogę wpuszczać obcych
do domu.
Scenka nr 2
Gdzie mieszkasz?
Na Kalinowej.
Jesteś bardzo mądry, na pewno wiesz,
o której wracają rodzice z pracy.
Tak! Mama przychodzi dopiero o czwartej, a tata to często nawet jak już śpię!
Może więc pojedziemy do McDonalda?
Nie, nie pojadę z panem, nie znam pana!
10/2006
Scenka nr 3
– Kto tam?
v Otwórz, to ja! Przysyła mnie twoja mama.
– Ale mama nie pozwala mi otwierać
drzwi.
v Możesz otworzyć, bo ja pracuję z twoją
mamą i ona mnie przysłała.
– Proszę poczekać, zaraz zadzwonię do mamy i upewnię się, bo mama mi nic o pani
nie mówiła. Proszę czekać.
Scenka nr 4
v Idziesz do domu?
– Tak.
v No to chodź! Tam za rogiem mam samochód. Twój tata prosił mnie, abym cię
podwiózł. Nie pamiętam nazwy ulicy, ale
ty na pewno wiesz, gdzie mieszkasz?
– Nie powiem panu i nigdzie z panem nie
pojadę, bo pana nie znam.
8. Prelekcja policjanta na temat różnych
zachowań osób nieznajomych, poszukiwania przestępców.
9. Przedstawienie policjanta – technika
kryminalistyki z KMP w Sosnowcu. Poznanie charakteru jego pracy.
10. Wykonywanie dzieciom daktyloskopii.
11. Podsumowanie i podziękowanie gościom za wizytę.
RENATA KAMIENOWSKA
Przedszkole Miejskie nr 44 w Sosnowcu
39