DYKTANDO KONKURSOWE 2014 Sen czy mara?

DYKTANDO KONKURSOWE 2014
Sen czy mara?
Rozpędzony autokar minął Żyrardów i jak rozhukany rumak wjechał
na leśny dukt. Gdy licznik wskazywał dziewięćdziesiąt dziewięć kilometrów,
wrzasnęłam do zsiniałego ze strachu kierowcy, aby hamował. Hamulec
działał niespiesznie, na co druh Henryk zareagował nerwowym chichotem.
Wreszcie harcerski wehikuł zatrzymał się, więc przerażeni
pasażerowie wysiadali w tempie ślamazarnych żółwi. Jeszcze nie ochłonęli
po niedawnych wrażeniach, kiedy ni stąd, ni zowąd wynurzył się zza
horyzontu ohydny stwór. Wyciągnął zza pazuchy niewielki kuferek, odsunął
przerdzewiałą zasuwkę i wyjął papirusowy manuskrypt. Oznajmił
półgłosem, że zanim przejdziemy rzeczkę przecinającą w poprzek wąską
dróżkę, powinniśmy poznać ćwierćwiekowy harcerski przepis na miksturę
przeciwko ukąszeniu węża. Wytężaliśmy słuch, żeby nie uronić nawet
słówka. Odrażający karzeł radził, aby wrzucić do wrzątku w menażce żółte
nóżki grzybów, grzebiąc równocześnie pogrzebaczem w rozżarzonym
żużlu. Następnie dodać pieprzu i różnych innych korzennych przypraw oraz
krztynę gorzkiego popiołu. Dorzucić również warząchew świeżych żurawin,
orze-chów i żołędzi, a także trzewia nietoperza, nozdrza żubra, żołądek
gżegżółki. Dołożyć korzonki rzeżuchy oraz świeże jeżyny. Warzyć tę
piorunującą odżywkę z pół godziny, aż na tyle stężeje, by pokroić ją nożem
i schrupać z dodatkiem cebulki lub innych jarzyn. Po takim obrządku żadna
drużyna może już nie obawiać się ukąszenia żmii ani nawet grzechotnika.
Oczywiście pod warunkiem, że się z nimi nie spotka.
Roztrzęsieni i zrozpaczeni słuchacze widzieli żałosne perspektywy
swojej wyprawy. Postanowiłam podjąć niezbędne działania i heroicznie
stawić czoła niebezpieczeństwu. Zjadłszy dla wzmocnienia sił dwie
purpurowe borówki, zerwałam się znienacka i już miałam biec w kierunku
półdzikiego niegodziwca, gdy zadźwięczał budzik. Bezbrzeżnie
uszczęśliwiona obudziłam się, drżąc na całym ciele i ocierając znużone czoło
zlane chłodnym potem.