Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego

Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 4, zeszyt 4, 185-191, 2011
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia
wysiłkowego nietrzymania moczu
metodami slingowymi oraz sposobem Burcha
z wykorzystaniem kwestionariusza Gaudenza
SYLWESTER CIEĆWIEŻ1, JOLANTA NAWROCKA-RUTKOWSKA1, MAGDALENA CIEĆWIEŻ2, AGNIESZKA BRODOWSKA1,
ANDRZEJ STARCZEWSKI1, DARIUSZ KOTLĘGA3, KATARZYNA BITTEL1
Streszczenie
Cel: Celem pracy było porównanie efektów leczenia operacyjnego wysiłkowego nietrzymania moczu metodą Burcha
oraz metodami slingowymi: tension-free vaginal tape (TVT) oraz transobturator tape (TOT) na podstawie kwestionariusza Gaudenza. Materiał i metody: Badaniem objęto 290 pacjentek. Po przeprowadzonej diagnostyce WNM (wywiad, badanie urodynamiczne) pacjentki zostały zakwalifikowane do operacji Burcha lub TVT/TOT. Ocenę efektów
terapii przeprowadzono na podstawie kwestionariusza Gaudenza po 3 i 6 miesiącach po leczeniu. Wnioski: Oceniane
metody operacyjnego leczenia WNM poprawiają jakość życia pacjentek, metody slingowe są efektywniejsze niż operacja sposobem Burcha.
Słowa kluczowe: operacje slingowe, operacja Burcha, kwestionariusz Gaudenza
Wstęp
Nietrzymanie moczu (NM) dotyczy od 17 do 60%
kobiet w różnym wieku [1-5]. Schorzenie to jest konsekwencją złożonych zaburzeń anatomicznych i funkcjonalnych przepony moczowo-płciowej, a ze względu na
rozmiar problemu, określane jest mianem choroby społecznej. Według definicji Międzynarodowego Towarzystwa
Trzymania Moczu (International Continence Society) nietrzymanie moczu określane jest jako brak kontroli nad
oddawaniem moczu. Ze względu na specyficzne, dla wielu
kobiet wstydliwe objawy, schorzenie to powoduje problemy natury socjalnej. Do prawidłowej diagnostyki objawów związanych z nietrzymaniem moczu oraz rozpoznania odpowiedniego typu NM, a w konsekwencji zastosowania odpowiedniej metody leczenia, służą zestawy
odpowiednio sformułowanych pytań. Jednym z nich jest
zaproponowany w 1979 roku kwestionariusz Gaudenza [6]. Kwestionariusz ten może być również wykorzystywany do pooperacyjnej kontroli pacjentek i oceny skuteczności leczenia.
Ze względu na złożony charakter schorzenia do tej
pory nie istnieje jedna skuteczna metoda leczenia. Techniki operacyjne zmieniały się wielokrotnie na przestrzeni
lat. Jedną z metod jest operacja Burcha, przeprowadzana
z dostępu brzusznego, która polega na podwieszeniu
szwami niewchłanianymi pochwy do więzadła Coopera
przebiegającego na tylnej powierzchni spojenia łonowego.
Obecnie najczęściej stosowane są metody z użyciem ma-
teriałów biomedycznych: operacje typu sling; tension free
vaginal tape (TVT) oraz transobturator tape (TOT). Operacje te przeprowadzane są z dostępu pochwowego; zostały wprowadzone dzięki teoriom: deLanceya oraz teorii
integralnej Petrosa i Ulmstena.
Celem pracy była ocena skuteczności leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) z wykorzystaniem
kwestionariusza Gaudenza 3 i 6 miesięcy po leczeniu operacyjnym metodą Burcha oraz metodami slingowymi.
Materiał i metody
Do prospektywnego, randomizowanego badania zakwalifikowano 290 pacjentek, które operowane były w latach 2006-2009 w Klinice Ginekologii i Rozrodczości Pomorskiej Akademii Medycznej z powodu czystego wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM). WNM rozpoznano na
podstawie wywiadu zebranego przy pomocy kwestionariusza Gaudenza [6], badania przedmiotowego i badania
urodynamicznego, w którym rozpoznano minimum II st.
WNM.
Do operacji slingowych (TOT i TVT) zakwalifikowano
170 pacjentek (58,62%), natomiast do operacji Burcha 120
pacjentek (41,38%).
Na przeprowadzenie badania uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej Pomorskiej Akademii Medycznej nr
BN-001/16/06.
1
Klinika Ginekologii i Uroginekologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie
2
Szkoła Podstawowa nr 2 w Policach
3
Katedra i Klinika Neurologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie
186
S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al.
Kryteria włączenia i wyłączenia pacjentek do badania
Kryteria włączenia pacjentek do badania:
1) Pacjentki operowane w Klinice Rozrodczości i Ginekologii PAM w latach 2006-2009, z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu.
2) Kobiety z czystym wysiłkowym nietrzymaniem moczu
II i III stopnia potwierdzonym w badaniu urodynamicznym.
3) Kobiety, które nie przyjmowały menopauzalnej terapii
hormonalnej (HTZ) przed i po zabiegu operacyjnym.
Kryteria wyłączenia pacjentek z badania to:
1) Kobiety z pęcherzem nadreaktywnym i mieszanym
nietrzymaniem moczu.
2) Kobiety z wysiłkowym nietrzymaniem moczu I stopnia.
3) Kobiety po przebytych zabiegach operacyjnych z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu.
4) Kobiety z przetokami w obrębie dróg moczowych.
5) Kobiety z wadami wrodzonymi i nabytymi cewki
moczowej i pęcherza moczowego.
6) Kobiety z infekcją dróg moczowych.
7) Kobiety z chorobami układu krążenia (nadciśnienie
tętnicze powyżej 140/90 mm Hg, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca).
8) Kobiety z cukrzycą typu I i II.
9) Kobiety ze zmianami w kręgosłupie, w odcinku krzyżowo-lędźwiowowym (spina bifida, zmiany pourazowe
i zwyrodnieniowe).
10) Kobiety przyjmujące leki wpływające na nadreaktywność pęcherza moczowego.
W kwalifikacji do leczenia operacyjnego oraz w celu
oceny skuteczności leczenia po 3 i 6 miesiącach od operacji zastosowano następujące pytania z kwestionariusza
Gaudenza:
1) Czy występuje bezwiedne gubienie moczu?
2) Jak często się to zdarza (rzadko, sporadycznie, codziennie, wielokrotnie, praktycznie ciągle)?
3) Jak duże są ilości gubionego moczu (kilka kropli, małe
porcje, moczenie obfite)?
4) Czy występuje uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz
jest pusty (tak, nie, nie zawsze, nie wiem)?
5) Gubienie moczu jest: właściwe żadnym problemem,
niekiedy przeszkadza, przeszkadza mi bardzo, utrudnia mi życie).
6) W jakich sytuacjach zdarza się bezwiedne gubienie
moczu (podczas kaszlu i kichania, podczas śmiechu,
podczas chodzenia i wchodzenia po schodach, podczas schodzenia ze schodów, podczas skakania, podskakiwania, gimnastyki, podczas stania, podczas siedzenia i leżenia)?
Obliczenia statystyczne wykonano z użyciem programu StatisticaTM 7.0, firmy StatSoft Polska. Liczebności
w grupach zostały podane w wartościach liczbowych
i procentowych. Do badań został wykorzystany nieparametryczny test χ2, a dla grup liczących mniej niż 5 pacjentek test χ2 z poprawką Yatesa. Za poziom istotności przy-
jęto wartość p < 0,05. Na wykresach zostały przedstawione
tylko istotne zależności.
Wyniki
Waga pacjentek zakwalifikowanych do leczenia
Tabela 1. Waga pacjentek zakwalifikowanych do operacji
slingowych i Burcha
Slingi
Waga [kg]
Burch
%
Ilość
Ilość
%
Do 50 kg
0
0,00
3
2,50
51-60 kg
30
17,64
33
27,50
61-70 kg
53
31,18
27
22,50
71-80 kg
47
27,65
36
30,00
81 i powyżej
40
23,53
21
17,50
Łącznie
170
100
120
100
Najliczniejszą grupę pacjentek zakwalifikowanych do
operacji slingowych stanowiły kobiety o masie 61-70 kg
(31,18%), a w grupie, w której wykonano operacje Burcha,
kobiety z wagą 71-80 kg (30%). Różnice między porównywanymi grupami nie były znamienne.
Wiek pacjentek zakwalifikowanych do leczenia
Tabela 2. Wiek pacjentek zakwalifikowanych do operacji
slingowych i Burcha
Wiek [lata]
Slingi
Burch
Ilość
%
Ilość
%
30-40
9
5,29
5
4,17
41-50
55
32,36
48
40,00
51-60
73
42,94
50
41,67
61-70
27
15,88
14
11,67
71-80
5
2,94
3
2,50
1
0,59
0
0,00
170
100
120
100
81-90
Łącznie
Najliczniejszą grupę pacjentek operowanych stanowiły
kobiety w przedziale 51-60 lat. Nie stwierdzono istotnych
różnic w zakresie wieku pomiędzy porównywanymi grupami kobiet.
Nasilenie objawów nietrzymania moczu w porównywanych grupach kobiet przed i po leczeniu operacyjnym
(ryc. 1)
Porównując badane grupy kobiet przed leczeniem
stwierdzono istotne różnice w częstości epizodów nietrzymania moczu. W grupie kobiet zakwalifikowanych do
operacji typu sling, ciągłe oddawanie moczu zgłaszały 34
(20%) pacjentki, codzienne, wielokrotne 109 (64,12%), sporadyczne 15 (8,82%), a rzadkie 18 (10,59%). W grupie pacjentek zakwalifikowanych do operacji sposobem Burcha
odpowiednio: 14 (11,67%), 52 (43,33%), 21 (17,50%), 33
(27,50%). Różnice w grupach kobiet zgłaszających rzadkie,
sporadyczne oraz codzienne, wielokrotne oddawanie moczu były istotne (ryc. 2, 3).
187
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
p <.0,01
64,12
NM podało odpowiednio po 3 miesiącach 18 kobiet
(10,59%), 18 (10,59%) oraz 8 (4,71%) a po 6 miesiącach
odpowiednio 11 kobiet (6,47%), 4 (2,35%) i 8 (4,71%).
W grupie pacjentek, które były poddane operacji Burcha
NM stwierdzono po 3 miesiącach z częstością odpowiednio u 9 (7,50%) i 6 (5,00%) oraz 3 (2,50%) pacjentek, a po 6
miesiącach odpowiednio 9 (7,50%), 6 (5,0%) oraz 3 (2,50%).
Różnice nie były istotne.
Sling
Burch
p. <.0,01
43,33
p. < 0,03
27,50
20,00
11,67
17,50
10,59
8,82
rzadko
sporadycznie
codziennie, wielokrotnie
praktycznie ciągle
przed operacją
Ryc. 1. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie moczu
o różnym nasileniu, przed operacją typu sling i typu Burch
Sling
10,59
7,50
10,59
7,06 10,00
Burch
4,71 2,50
5,00
rzadko
sporadycznie
codziennie, wielokrotnie
praktycznie ciągle
3 miesiące po operacji
Ryc. 2. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie
moczu o różnym nasileniu, 3 miesiące po operacjach typu
sling i typu Burch
Sling
7,50
11,76 10,00
Burch
6,47
5,00
2,35
rzadko
sporadycznie
4,71 2,50
codziennie, wielokrotnie
praktycznie ciągle
6 miesiący po operacji
Ryc. 3. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie
moczu o różnym nasileniu, 6 miesiący po operacjach typu
sling i typu Burch
Po operacjach typu sling, zarówno 3 i 6 miesięcy po
leczeniu, uzyskano znaczne zmniejszenie objawów WNM.
Rzadkie, codzienne, wielokrotne oraz praktycznie ciągłe
Objętość gubionego moczu przed oraz po 3 i 6 miesiącach
po leczeniu operacyjnym (ryc. 4)
Rozpatrując objętość gubionego moczu najczęściej
zgłaszane były małe porcje, zarówno wśród pacjentek
zakwalifikowanych do operacji taśmowych 118 (69,41%),
jak i do operacji metodą Burcha 87 (72,50%). Różnice te
nie były istotne.
Rzadziej pacjentki zgłaszały obfite moczenie; wśród
kobiet zakwalifikowanych do operacji slingowych, dolegliwość tą zgłosiło 30 (17,65%) pacjentek, a w grupie zakwalifikowanej do operacji sposobem Burcha 9 (7,50%) kobiet.
Różnice były znamienne.
Natomiast 3 miesiące po operacji obfite moczenie
zgłosiło 11 (6,47%) pacjentek po operacjach slingowych
i żadna po operacji sposobem Burcha. Różnice te były
istotne.
Pacjentki badane po 6 miesiącach po operacji najczęściej zgłaszały NM o objętości kilku kropli. Objaw ten
zgłosiło odpowiednio 29 (17,06%) kobiet po operacjach
slingowych i 15 (12,50%) po operacji sposobem Burcha.
Nie zanotowano istotnych różnic między badanymi grupami.
Nietrzymanie małych porcji moczu zgłosiło 9 (5,29%)
kobiet po operacjach taśmowych i 15 (12,50%) kobiet po
operacji Burcha. Różnice te były znamienne.
Sling
Burch
69,41
72,50
p.. <.0,02
p. <.0,01
20,00
15,88
17,65
12,94
7,50
p.. <.0,03
17,06
12,50
12,50
7,65
12,50
12,50
5,29
6,47
4,71
0,00
kilka kropli
małe porcje
przed operacją
moczenie
obfite
kilka kropli
małe porcje
3 miesiące po operacji
moczenie
obfite
2,50
kilka kropli
małe porcje
moczenie
obfite
6 miesięcy po operacji
Ryc. 4. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego moczu
(wynik podany w procentach)
188
S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al.
Wpływ nietrzymania moczu na jakość życia pacjentek
(ryc. 5)
p. <.0,01
62,94
Sling
Burch
40,83
p. <.0,001
33,53
36,67
20,00
0,00 2,50
3,53
właściwie żadnym
problemem
niekiedy
przeszkadza
przeszkadza
mi bardzo
utrudnia mi
życie
Ryc. 5. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu
kwalifikowanych do operacji slingowych i operacji Burcha
(dane podane w procentach)
Przed leczeniem w grupie pacjentek zakwalifikowanej
do zabiegów taśmowych aż 107 (62,94%) podało, że gubienie
moczu bardzo im przeszkadza, 57 kobietom (33,53%) utrudniało życie, a 6 (3,53%) jedynie niekiedy przeszkadzało.
Wśród pacjentek zakwalifikowanych do operacji sposobem Burcha 49 (40,83%) pacjentek podało, że gubienie
moczu bardzo im przeszkadza, 44 (36,67%) utrudniało
życie, a 24 (20,00%) kobietom niekiedy przeszkadzało. Różnice między grupami były znamienne.
Po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym stwierdzono istotną poprawę komfortu życia pacjentek. W grupie
pacjentek po operacjach slingowych 52 (30,59%) kobiet nie
miało problemu z trzymaniem moczu, natomiast w grupie
po operacji Burch aż 69 (57,50%). Różnice między grupami
były istotne (ryc. 7).
Stwierdzono, że korzystny efekt terapeutyczny utrzymywał się również po 6 miesiącach po leczeniu operacyjnym. W grupie pacjentek po operacjach slingowych 54
(31,76%) kobiety nadal nie zgłaszały problemu z trzymaniem moczu, a w grupie po operacji Burcha 55 (45,83%)
kobiet również nie miało NM. Różnice te były istotne.
Zanotowano niewielki wzrost odsetka pacjentek po
operacjach slingowych, które zgłaszały niewielki problem
z NM. Natomiast po operacji Burcha, odsetek kobiet, które
zgłaszały, że NM czasem im przeszkadza był istotnie
mniejszy niż po operacjach slingowych.
Sling
p.<.0,02
45,83
Burch
31,76
p. <.0,01
p. <.0,01
13,53
7,50
2,50
p. <.0,001
Sling
57,50
właściwie żadnym
problemem
Burch
5,00
właściwie żadnym
problemem
niekiedy
przeszkadza
8,24
5,00
utrudnia mi
życie
przeszkadza
mi bardzo
Ryc. 6. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu
3 miesiące po operacjach slingowych i operacji Burcha
(dane podane w procentach)
92,35
przeszkadza
mi bardzo
utrudnia mi
życie
Przed leczeniem operacyjnym, zarówno w grupie zakwalifikowanej do operacji slingowych, jak i do operacji
Burcha, najwięcej kobiet zgłaszało nietrzymanie moczu
podczas kaszlu, kichania, śmiechu oraz podskoków, gimnastyki schodzenia ze schodów (ryc. 9).
p.. <. 0,001
97,50
p... <. 0,04
71,76
2,50
Występowanie objawów nietrzymania moczu w zależności
od sytuacji, przed i po leczeniu operacyjnym (ryc. 8)
12,35
10,00
niekiedy
przeszkadza
6,47
Ryc. 7. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu 6 miesięcy po operacjach slingowych i operacji Burcha
(dane podane w procentach)
30,59
10,59
0,59
Sling
81,76
Burch
p. <.0,01
60,00
60,83
p.. <. 0,02
52,35
43,33
34,71 33,33
28,82
14,17
17,06
podczas kaszlu
i kichania
podczas
śmiechu
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
7,50
podczas
siedzenia
i leżenia
Ryc. 8. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu w zależności od sytuacji przed operacją t. sling i t. Burch
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
189
Sling
25,00
Burch
18,82
13,53
10,00
8,24
8,24
7,50
7,50
7,50
4,71
5,00
2,94
3,53
2,50
podczas kaszlu
i kichania
podczas
śmiechu
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
siedzenia
i leżenia
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
Ryc. 9. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu w zależności od sytuacji
trzy miesiące po operacji t. sling i t. Burch
26,47
p.. <.0,05
Sling
Burch
17,50
12,94
10,00
10,00
7,65
7,06 7,50
7,06
7,50
7,06 7,50
5,00
1,18
podczas kaszlu
i kichania
podczas
śmiechu
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
podczas
siedzenia
i leżenia
Ryc. 10. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu w zależności od sytuacji
sześć miesięcy po operacji t. sling i t. Burch
W obserwacji po 3-miesiącach po leczeniu operacyjnym, w obu grupach pacjentek uzyskano poprawę w oparciu o zadane pytania, dotyczące sytuacji, w których pacjentki gubiły mocz, różnice pomiędzy grupami nie były istotne
(ryc. 10).
Natomiast po 6 miesiącach od leczenia operacyjnego
lepszy efekt terapeutyczny utrzymywał się w większości
sytuacji u pacjentek po operacji Burcha. Różnice te jednak
nie były istotne z wyjątkiem gubienia moczu podczas
stania, gdzie istotne różnice stwierdzono na korzyść operacji slingowych.
Wnioski
1) Oceniane metody operacyjnego leczenia WNM poprawiają jakość życia pacjentek.
2) Metody slingowe są efektywniejsze niż operacja sposobem Burcha.
Dyskusja
Nietrzymanie moczu stwarza wielokrotnie problemy
diagnostyczne oraz trudności terapeutyczne. Obecnie nie
ma metody, która jest w 100% skuteczna u wszystkich
kobiet. Wynika to między innymi z faktu, że problem nietrzymania moczu jest złożony, a objawy są konsekwencją,
niejednokrotnie wielu zaburzeń anatomicznych i czyn-
nościowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Od
wielu lat dąży się do tego, aby uzyskać taką metodę terapeutyczną, która będzie skuteczna i jednocześnie mało obciążająca dla pacjentki, a także zapewni kobiecie szybki
powrót do normalnej aktywności życiowej.
W badaniach własnych, na podstawie odpowiedzi uzyskanych z kwestionariusza Gaudenza, potwierdziliśmy skuteczność obu zastosowanych metod operacyjnych. W literaturze podaje się, że operacje slingowe są skuteczne u około
90% pacjentek po roku od operacji i u 70% po 3 latach.
W przedstawionej pracy: metody operacyjne typu TVT
i TOT były nieskuteczne u około 20,59% pacjentek po 3
miesiącach i u 7,06% po 6 miesiącach od operacji. Prezentowane wyniki, mimo że są krótkotrwałe, zbliżone są do
danych opublikowanych przez innych autorów.
Uzyskaliśmy również pozytywne efekty leczenia coraz
rzadziej stosowaną metodą Burcha. Kolposuspensja sposobem Burcha była przez wiele lat standardem w leczeniu
wysiłkowego nietrzymania moczu. Obecnie jednak została
ona zdominowana przez metody slingowe. Powodem tego
jest głównie mniejsza inwazyjność tych zabiegów, jak również krótszy czas operacji oraz hospitalizacji pacjentek
[7-9]. Wielu autorów podkreślało długotrwałe pozytywne
efekty tej metody. Lapitan M.C. et al. dokonując przeglądu
piśmiennictwa podają, że skuteczność kolposuspensji
sposobem Burcha waha się w przedziale 68,9-88,0% [10].
190
S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al.
W badaniach własnych dobry efekt terapeutyczny utrzymywał się u większości pacjentek zarówno po 3, jak i 6
miesiącach od operacji, a tylko u 10% pacjentek po 3 i 6
miesiącach od leczenia metoda ta była nieskuteczna.
Tellez Martinez-Fornes M. et al. porównywali krótkooraz długotrwałe efekty leczenia TVT oraz kolposuspensji
sposobem Burcha po 6 miesiącach, roku i trzech latach od
zabiegu i stwierdzili, że skuteczniejszą metodą w każdej
kontroli była operacja slingowa typu TVT [7]. W badaniach
Draharodova et al. na podstawie kwestionariuszy oceniających jakość życia stwierdzono lepsze efekty w obserwacjach długoterminowych po operacjach typu TOT,
natomiast wyniki po operacji TVT i kolposuspensji sposobem Burcha były gorsze i nie różniły się istotnie między
sobą. Autorzy ci podkreśli też fakt, że im dłuższy czas od
operacji tym gorsze efekty leczenia [11].
Różnice w skuteczności prezentowanych metod w badaniach własnych oraz w pracach innych autorów mogą
wynikać z faktu, że efekt operacji często oceniany jest na
podstawie subiektywnych odczuć pacjentki. Dodatkowymi
czynnikami, które mogą wpływać na skuteczność zastosowanej metody operacyjnej są: zaburzenia anatomiczne
dróg rodnych stosowanie menopauzalnej terapii hormonalnej a także tryb życia po operacji.
[4] Starczewski A., Brodowska A., Brodowski J. (2008) Epide-
miologia i leczenie nietrzymania moczu oraz obniżenie narządów miednicy u kobiet. Pol. Merk. Lek. 145: 74-76.
[5] Brodowska A., Starczewski A., Brodowski J. et al. (2009) Wyniki operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodą Burcha i TVT z uwzględnieniem statyki narządów miednicy. Pol. Merkur. Lekarski. 27: 14-18.
[6] Gaudenz R. (1979) A questionnaire with a new urge-score
and stress-score for the evaluation of female urinary incontinence. Geburtshilfe Frauenheilkd. 39: 784-792.
[7] Goepel M., Bross S. (2009) Stress incontinence in women. Is
there still an indication to perform the Burch colposuspension and the fascial sling procedure? Urol. A. 48: 487-490.
[8] Tellez Martinez-Fornes M., Fernandez Perez C., Fouz Lopez
C. et al. (2009) Three year follow-up of prospective open ran-
domized trial to compare tension-free vaginal tape with
Burch colposuspension for treatment of female stress urinary incontinence. Actas. Urol. Esp. 33: 1088-1096.
[9] Novara G., Artibani W., Barber M.D. et al. (2010) Updated
systematic review and meta-analysis of the comperative data on colposuspensions, pubovaginal slings, and midurethral
tapes in the surgical treatment of female stress urinary incontinence. Eur. Urol. 58: 218-238.
[10] Lapitan MC., Cody D., Grant A. (2009) Open retropubic colposuspension for urinary incontinence in women. Cochrane
Database Syst. Rev.7: CD002912.
[11] Drahorova P., Martan A., Svabik K. et al. Longitudinal trends
with improvement in quality of life after TVT, TVT O and
Burch colposuspension procedures. Med. Sci. Monit. 17:
CR67-72.
Piśmiennictwo
[1] Diokno A., Brock B., Brown M. et al. (1986) Prevalence of
urinary incontinence and other urological symptoms in the
noninstitutionalized elderly. J. Urol. 136: 1022-1025.
[2] Jolleys J.V. (1990) The reported prevalence of urinary symptoms in women in one rural general practice. Br. J. Gen.
Pract. 39: 277-279.
[3] Walter S., Wolf H., Barlebo H. et al. (1978) Urinary inconti-
J
Sylwester Ciećwież
Klinika Ginekologii i Uroginekologii
Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie
72-010 Police, ul. Siedlecka 2
e-mail: [email protected]
nence in postmenopausal women treated with oestrogens:
a double blind clinical trial. Urol. Int. 33: 135-140.
Comparison of the effectiveness treatment of stress urinary incontinence sling surgeries
and the Burch surgery in using Gaudenz questionnaire
Objective: Our aim was compare the effects of Burch colposuspension (BCS) and sling methods: tension-free vaginal
tape TVT and transobturator tape TOT for SUI using a Gaudenz Questionnaire. Material and methods: The study
included 290 patients. After diagnosis (interview, urodynamic study) of SUI patients were qualified to BCS or TOT/TVT
procedure. We monitored Gaudenz’ questionnaire before and after 3 and 6 months postoperative months. Conclusions: This anti-incontinence operations improve quality of life for woman with SUI, slings are more effective than BCS.
Key words: sling surgeries, Burch surgery, Gaudenz questionnaire
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
191
Kwestionariusz Gaudenza do oceny nietrzymania moczu
Nazwisko:
Imiona:
Wiek:
Czy bezwiednie gubi Pani mocz?
tak
nie
Jak często się to zdarza?
rzadko, np. podczas przeziębienia
sporadycznie
codziennie, wielokrotnie
praktycznie ciągle
Jak duże ilości moczu Pani gubi?
kilka kropli
małe porcje
moczenie obfite
Jak często zmienia Pani dziennie mokrą bieliznę?
wcale (nie potrzeba)
kilka razy dziennie
Zakładam podpaskę lub watę:
przed wyjściem z domu
także w domu
także na noc
Kiedy zmienia Pani bieliznę lub podpaskę, jest ona:
sucha
wilgotna
mokra
mokra i kapiąca
Gubienie moczu jest dla Pani:
właściwie żadnym problemem
niekiedy mi przeszkadza
bardzo mi przeszkadza
utrudnia mi życie
W jakich sytuacjach bezwiednie gubi Pani mocz?
podczas kaszlu i kichania
podczas śmiechu
podczas chodzenia i wchodzenia na schody
podczas schodzenia ze schodów
podczas skakania, gimnastyki
podczas stania
podczas siedzenia i leżenia
Po jakim wydarzeniu nastąpiło gubienie moczu?
po porodzie
po operacji w obrębie podbrzusza
po menopauzie
po innym wydarzeniu
Ile miała Pani porodów?
żadnego
1–3
ponad 4
Jaka była liczba noworodków z wagą ponad 4000 g?
0
1
2 i więcej
Czy ma Pani jeszcze miesiączki?
tak
nie
Czy miała Pani operacje na podbrzuszu?
tak, jakie?
nie
Czy przyjmuje Pani hormony w tabletkach lub iniekcjach?
tak
nie
Data:
Adres:
Telefon:
Czy oddawaniu moczy towarzyszy ból?
tak, podczas oddawania moczu
tak, po oddaniu moczu
nie
Jak często w ciągu dnia chodzi Pani oddawać mocz?
co 3-6 godzin
co 1-2 godziny
co pół godziny lub częściej
ze zmienną częstotliwością
Czy budzi się Pani w nocy z uczuciem parcia?
tak
nie
Jak często musi Pani w nocy oddawać mocz?
nigdy
raz, nieregularnie
2-4 razy
5 lub więcej
Czy moczy się Pani podczas snu?
nigdy
niekiedy, rzadko
często, regularnie
Czy może opanować Pani uczucie parcia?
mogę poczekać
muszę oddać mocz w ciągu 10-15 min
muszę natychmiast oddać mocz, w ciągu 1-5 min
Czy zdarza się, że podczas parcia nie zdąży Pani dojść do toalety
i po drodze popuści Pani mocz?
nigdy
rzadko, np. przy przeziębieniu
niekiedy
często, regularnie
Czy zdarza się, że odczuwa Pani silne parcie i zaraz
nieoczekiwanie oddaje Pani mocz nie mogąctego opanować?
nigdy
rzadko
często
Czy może Pani przerwać oddawanie moczu dowolnie?
tak
nie
nie wiem
Czy ma Pani uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest pusty?
tak
nie
nie zawsze
nie wiem
Częste, trudne do opanowania parcie na mocz jest:
właściwie żadnym problemem
niekiedy jest kłopotliwe
jest kłopotliwe
bardzo kłopotliwe
Ile Pani waży?
do 50 kg
51-60 kg
61-70 kg
71-80 kg
81 i wyżej
Czy odczuwa Pani uderzenia gorąca?
tak
nie