Program pracy koła teatralnego

„Ile ważnego w tym, co nieważne…”
ks. Jan Twardowski
PROGRAM
SZKOLNEGO KOŁA
TEATRALNEGO
„JODEŁKI”
Opracowała
mgr Anna Bogusz
nauczycielka języka polskiego
w Zespole Oświatowym w Jedlance
WSTĘP
Recytacja i teatr szkolny jest interesującą formą i atrakcyjnym środkiem
wspomagającym edukację szkolną. W dobie braku szacunku dla słowa mówionego
uczniowie uświadamiają sobie, że odpowiedni poziom kultury słowa ma duże
znaczenie dla każdego człowieka w jego codziennym, zawodowym, społecznym
i towarzyskim obcowaniu z innymi ludźmi. Teatr szkolny daje bogate możliwości
zbliżenia młodzieży do szeroko rozumianej kultury, bezpośredniego działania,
wczuwania się w określone postacie i sytuacje, które są wprawdzie fikcyjne, dają
jednak wyobrażenie o realnym życiu i przygotowują wychowanka do lepszego,
pełniejszego budowania własnego życia.
Zainteresowanie teatrem wśród uczniów Szkoły w Jedlance jest bardzo duże.
Dzieci bardzo chętnie uczestniczą w zajęciach, wiele frajdy sprawia wystawianie
krótkich form teatralnych społeczności szkolnej i lokalnej. Zespół „Jodełki” istnieje
od 12 lat, jego działalność nie jest nastawiona na wybitne osiągnięcia artystyczne,
ale na zaspokojenie potrzeby tworzenia i rozwijania wyobraźni twórczej,
pokonywanie stresu, kompleksów, nabieranie pewności siebie, doskonalenie
dykcji, budzenie zainteresowania literaturą piękną.
Autorka: Anna Bogusz
Cele ogólne programu:
rozwijanie inteligencji, wrażliwości
zaspokajanie potrzeby tworzenia
budzenie zainteresowania poezją i teatrem
pogłębianie wiadomości z zakresu teorii literatury
doskonalenie emisji głosu, dykcji
rozwijanie wyobraźni twórczej
zaszczepianie wartości humanistycznych
odkrywanie i ukazywanie własnych możliwości
i zainteresowań
podnoszenie ogólnego poziomu kulturalnego
kształtowanie osobowości młodego człowieka
rozszerzanie horyzontów myślowych
kształcenie umiejętności współpracy w grupie,
odpowiedzialności za powierzone zadania oraz
ogólny wynik pracy zespołu
Formy pracy:
Formy aktywności twórczej
Praca z
recytatorami
1. Wprowadzenie w tajniki sztuki
recytatorskiej.
2. Doskonalenie sztuki recytacji.
3. Przygotowanie do szkolnych
występów.
4. Przygotowanie do konkursów
recytatorskich.
5. Udział w konkursach recytatorskich.
6. Próby teatru jednego aktora
(monodram).
Praca z
zespołem
1. Przygotowanie montaży słownomuzycznych.
2. Przygotowanie części artystycznej na
uroczystości szkolne i gminne.
3. Praca nad przygotowaniem
przedstawień teatralnych teatralnych
ich prezentacja.
4. Wyjazdy do teatrów w Lublinie,
Warszawie i innych (przynajmniej
dwa razy do roku).
5. Zwiedzanie dóbr kultury wysokiej
(wyjazdy do muzeów, miejsc pamięci
narodowej itp.).
Zadania szczegółowe
-ćwiczenia oddechu
-ćwiczenia dykcji
-ćwiczenia korektywne
-ćwiczenia emisji głosu
-nauka operowania
środkami wyrazu (akcent,
fraza, pauza, tempo, rytm,
gest)
-analiza i interpretacja
tekstów poetyckich
poetyckich prozatorskich
-czynności obejmujące
dobór repertuaru przed
udziałem w konkursach
-rejestrowanie na taśmę
magnetofonową własnych
recytacji i korekta błędów
-poszukiwanie nowych
propozycji
repertuarowych
-modyfikacja scenariuszy
-tworzenie własnych
tekstów i scenariuszy
-wspólne głośne czytanie
tekstów
-interpretacja głosowa
-poszukiwanie rozwiązań
inscenizacyjnych
-podział czynności
-projektowanie
scenografii
-opracowanie
choreografii i ruchu
scenicznego
-dobieranie muzyki
(zakup magnetofonu)
-rejestracja przedstawień
kamerą video (zakup
kamery)
-tworzenie kroniki (zakup
aparatu fotograficznego)
Metody pracy:
Ćwiczenia praktyczne
Ćwiczenia wykorzystujące techniki dramowe
Rozmowy dydaktyczne
Burza mózgów
Dyskusja
Wycieczka
Formy pracy:
Indywidualne
Grupowe
Zespołowe
Środki niezbędne do realizacji programu:
Zbiorki poezji
Propozycje repertuarowe
Zestawy scenariuszy
Magnetofon
Dyktafon
Aparat fotograficzny
Kamera video
Materiały do scenografii
Afisze teatralne, plakaty
Przewidywany plan pracy
Tematyka /
Termin
Poznajmy się!
Luty2007
Wrzesień 2007
Przebieg zajęć
1. Określamy nasze oczekiwania.
2. Ustalamy zasady pracy grupy.
3. Tworzymy plan pracy na
bieżący rok.
Potrafimy więcej Zestaw ćwiczeń i zabaw
niż nam się
uwzględniających mimikę, gest,
wydaje.
głos, dźwięk.
Oczekiwane osiągnięcia
-poznanie oczekiwań i
możliwości uczniów
-wstępne ustalenie składu
grupy
-zintegrowanie zespołu
-przełamanie zahamowań
-poznanie własnych i
cudzych odczuć oraz
możliwości
Marzec2007
ANEKS;udziął
w Przeglądzie
Teatrzyków
Szkolnych w
Prawdzie Starej
Wprawa
prowadzi do
doskonałości.
I. Zacznijmy od
oddechu.
II. Aby głos był
nośny i
słyszalny.
III. Sprawdzamy
swoją dykcję.
Przyjęcie zaproszenia udziału w
Przeglądzie Teatrzyków
Szkolnych
(z
dn.21.03.2007).Opracowanie
scenariusza.Próby.Opracowanie
kroków tańca..
Udział w Przeglądzie.
Zestaw ćwiczeń prawidłowego
oddechu.
-ćwiczenie oddechu
przeponowego regulowanie
długości wydechu
Zestaw ćwiczeń emisji głosu.
-osiąganie głosu o pełnym,
czystym brzmieniu –
nośnego i słyszalnego
-podnoszenie poziomu
dykcji
Recytowanie dłuższych
fragmentów. Rozpoznawanie
błędów i usterek.
-
Kwiecień 2007
ANEKS;wyjazd
do Domu
Dziecka w
Prezentacja sztuki pt.,,Wybór
księżniczki-pełen serwis’’.Pokaz
tańca nowoczesnego.
Kształcenie postaw
altruistycznych,,obdarowanie
Dzieci maskotkami i
słodyczami,nawiązanie
współpracy z Domem
Radoryżu
Smolanym
Dziecka.Zamieszczenie
artykułu w lokalnej prasie.
Spróbujmy coś
zmontować.
Rozpoczynamy
pracę nad
montażem
słowno –
muzycznym .
Za co chcemy
być
odpowiedzialni?
Wszystko jest
ważne.
Zapraszamy na
Święto Szkoły.
1. Wspólne tworzenie
scenariusza.
2. Propozycje rozwiązań
inscenizacyjnych.
3. Weryfikacja pomysłów.
1. Podział czynności:
a) recytatorzy
b) odpowiedzialni za scenografię,
kostiumy i rekwizyty,
c) opracowanie muzyczne.
2. Próby.
Próby ze scenografią i
kostiumami.
Prezentacja przed publicznością.
-opracowanie projektu
montażu słowno –
muzycznego z
uwzględnieniem historii
szkoły
- uświadomienie sobie
własnych predyspozycji
- ustalenie osób
odpowiedzialnych za
poszczególne zadanie
- oswojenie z kostiumami,
oświetleniem, muzyką
- walka z tremą, czerpanie
zadowolenia i satysfakcji z
własnego występu
Październik
2007
Integracja form
ekspresji.
Maj 2007
Listopad 2007
Improwizowanie krótkich scenek
– „U dentysty”, „Spóźniony
powrót do domu”, „Pożar”,
„Wulkan”, „Ulewa”, „Wiosenny
poranek”.
Teatr to nie tylko
aktorzy.
I. Ekspresja
1. Rysowanie swoich konturów,
plastyczna.
uzupełnianie ich szczegółami,
prezentowanie w grupie
Grudzień 2007 „autoportretów”.
2. Modelowanie rzeźby – postacie
ludzkie wyrażające różne nastroje
(zastygają w pozach, pozostali
owijają taką rzeźbę papierem
toalet.
- poznanie własnych i
cudzych odczuć i
możliwości
- integrowanie zespołu
- poznanie możliwości
plastycznych
- sposoby wyrażania siebie
3. Wykonanie swojej maski z
pergaminu.
II. Środki
wizualne.
Styczeń 2008
Wieczór
walentynkowy.
Luty 2007
Czas na krytykę.
Po każdym
spektaklu
Jak było w
teatrze?
Czerwiec 2007
1.Różne możliwości operowania
światłem i kolorem.
2. Teatr cieni.
3. Wyrażenie kolorem nastroju.
1. Własne interpretacje
wybranych przez siebie
wierszy.
2. Przygotowanie inscenizacji
,,Walenty nie bardzo święty’’.
3. Dobór muzyki o tematyce
miłosnej.
1. wymiana wrażeń.
2. Wyodrębnianie i korygowanie
własnych błędów i
niedopatrzeń.
- pobudzanie do myślenia,
wyszukiwania tekstów i
utworów muzycznych,
projektowanie scenografii
- umiejętność
samokrytyki i samooceny
-określenie kierunków i
metod udoskonalenia
przygotowanego
spektaklu
1. Bogacenie słownictwa
związanego z teatrem.
2. Rozwijanie umiejętności
wyrażania własnej opinii.
3. Kulturalne zachowanie się w
miejscach publicznych.
Projektujemy
afisz teatralny.
My też
potrafimy! Prace
nad spektaklem
teatralnym.
W miarę potrzeb
Marzec 2007
Przebieg prac nad spektaklem
teatralnym będzie podobny do
przebiegu pracy nad innymi
spektaklami.
- wyjazd do Domu
Dziecka w Radoryżu
Smolanym
- prezentacja spektaklu
wychowankom Domu
Dziecka
Sposoby ewaluacji:
1. prezentowanie przygotowanych programów podczas
uroczystości szkolnych, lokalnych i gminnych,
2. wzorowe recytacje na lekcjach języka polskiego,
3. udział w szkolnych i pozaszkolnych konkursach recytatorskich
(podziękowania, dyplomy),
4. przygotowanie szkolnych przedstawień, udział w przeglądach
(podziękowania, dyplomy).
Łuków, 18.06.2007 r.
Opinia o programie
Program zajęć szkolnego koła teatralnego „Jodełki” przeznaczony dla
uczniów klas IV – VI Szkoly Podstawowej w Jedlance, opracowany przez
p. Annę Bogusz, jest skonstruowany właściwie. Jego elementy składowe spełniają
wymagania określone w ogólnych celach programu.
Cel główny i cele szczegółowe są ambitne i nakierowane na ukształtowanie
w uczniach cech człowieka twórczego, pewnego siebie, zainteresowanego literaturą
piękną, które we współczesnym świecie są niezwykle przydatne w życiu nie tylko
dorosłym, ale co bardzo istotne już i w wieku szkolnym.
Zaplanowane formy realizacji tego programu pozwalają wyjść
z
działaniami poza środowisko szkolne, uwzględniając integrację ze środowiskiem
lokalnym, co oznacza, że szkoła nie istnieje „sama tylko dla siebie”, lecz działa
także dla dobra innych.
Tematyka zadań do wykonania zapewni uczniom doskonalenia dykcji,
pokonywania stresu, kompleksów, a także przysporzy wiele radości z tworzenia
czegoś dla innych.
Uważam, iż realizacja powyższego programu przyniesie satysfakcję zarówno
jego autorce, jak również wszystkim, którzy będą realizować zadania bezpośrednio,
bądź w miarę swych możliwości, włączą się częściowo
w wykonanie
niektórych zadań.
Życzę powodzenia w realizacji zadań tego programu.
Nauczyciel dyplomowany Zespołu Szkół w Czerśli
mgr Beata Pilszyk
Czego oczekujecie po wdrożeniu programu?
Uczeń będzie:
znał tajniki sztuki recytatorskiej
widział potrzebę pięknego mówienia w każdej sytuacji
wygłaszał teksty z odpowiednią dykcją, intonacją, interpretacją
głosową
umiał posługiwać się własnym głosem i ciałem, by odpowiednio
kreować postać
analizował i interpretował teksty poetyckie i prozatorskie
potrafił wczuwać się w określone sytuacje i postacie
dobierał repertuar do własnych możliwości
rozpoznawał błędy i korygować je
współtworzył scenariusze
umiał współdziałać w zespole
znał terminy i pojęcia związane z teatrem
projektował scenografię, kostiumy
dobierał muzykę, dźwięk, opracowywał choreografię
interesował się teatrem, poezją
oceniał przedstawienia teatralne
brał chętnie udział w konkursach recytatorskich innych
wystąpieniach publicznych
umiał walczyć z tremą
krytycznie oceniał swoją pracę i pracę kolegów
stawiał się wrażliwym i twórczym człowiekiem, humanistą