OTR 5/2012 (listopad)

OTR 5/2012 (listopad)
/układ merytoryczny - wybrane artykuły /
ARTYKUŁY PRZEGLĄDOWE
1. T Yousri
Systematic Review of Randomized Controlled Trials Comparing Efficacy of Crossed Versus Lateral K
- wire fixation in Extension type Gartland type III Supracondylar Fractures of the Humerus in Children
Clinical Lecturer, University College London Institute of Orthopaedics and Musculoskeletal Science
Abstract
Supracondylar fractures of the humerus occur frequently in children and account for approximately 70% of all
elbow fractures. The aim of this systematic review is to critically appraise randomized controlled trials in the
literature comparing the outcome of surgical treatment of extension type Gartland III supracondylar fractures using
either a cross pin configuration or lateral pins only for fixation in terms of the stability of fixation and the incidence
of encountered complications. Only 4 randomized trials were found over the past 10 years. These were reviewed
according to the CONSORT 2010 check list. No study found any significant statistical difference in terms of loss of
reduction between the two groups, suggesting similar stability of both constructs. There is currently, however, no
Level 1 evidence comparing the outcome of crossed pinning versus lateral entry pinning in extension type
Gartland III supracondylar fracture. Additionally, the current highest level evidence discussed above has
limitations ranging from small sample size to insufficient data on clinical outcome. Therefore we cannot draw any
firm conclusions on the above evidence. We suggest that future RCTs take into account the recent evidence on
fixation by including three lateral pins and larger diameter pins in their cohorts.
2. Dariusz Czaprowski, Tomasz Kotwicki, Łukasz Stoliński
Ocena wiotkości stawowej u dzieci i młodzieży – przegląd metod
Wydział Fizjoterapii, Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego, Olsztyn, Polska
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu, Polska
Rehasport Clinic, Poznań, Polska
Streszczenie
Wiotkość stawowa jest diagnozowana w przypadku stwierdzenia zwiększonej ruchomości małych i dużych
stawów w stosunku do normy uwzględniającej wiek, płeć i rasę, przy braku chorób układowych. Wielu autorów
potwierdza współistnienie takich objawów jak bóle kręgosłupa, bóle stawów obwodowych, oraz zaburzenia
postawy ciała z wiotkością stawów.
W ocenie wiotkości stawowej wykorzystuje się kilka metod. Najczęściej stosowaną jest 9-punktowa skala
Beightona. Obejmuje objawy stawowe - wyprost stawu śródręczno-paliczkowego V palca powyżej 90°,
przywiedzenie kciuka do przedniej powierzchni przedramienia, przeprost stawu łokciowego i kolanowego powyżej
10° oraz skłon tułowia w przód z położeniem rąk płasko na podłożu. Zbliżona do niej jest skala Cartera i
Wilkinsona. Różnica dotyczy zastąpienia oceny biernego przeprostu V palca na rzecz oceny biernego przeprostu
palców II-V oraz zastąpienia oceny skłonu tułowia w przód na oceną zgięcia grzbietowego stopy. Trzecim
powszechnie stosowanym, ze względu na swoją prostotę, jest test Marshalla. Polega na ocenie zakresu
ruchomości kciuka w kierunku przedramienia. Wartość skali Beightona oraz Cartera i Wilkinsona podnosi
określenie wiotkości na podstawie oceny ruchomości wielu stawów. Hakim i Grahame proponują uzupełnienie
badania o 5-częściowy kwestionariusz, który oferuje szybką ocenę przeglądową a pytania w nim zawarte dotyczą
objawów występujących obecnie jak i w przeszłości.
Biorąc pod uwagę częstość występowania wiotkości stawowej wśród dzieci, przy jednocześnie powszechnym
stosowaniu w praktyce fizjoterapeutycznej zabiegów mających na celu zwiększenie ruchomości stawowej, celowe
wydaje się włączenie do diagnostyki lekarskiej i fizjoterapeutycznej oceny występowania wiotkości stawowej.
ARTYKUŁY ORYGINALNE
3. Bartłomiej Dobosz Julian Dutka Łukasz Dutka Paweł Maleta
Znaczenie kliniczne i ekonomiczne retransfuzji krwi w alloplastykach stawu biodrowego i
kolanowego.
Oddziału Chirurgii Ortopedyczno-Urazowej Szpital Specjalistycznego im. Stefana Żeromskiego w Krakowie
Streszczenie
Strona 1 z 5
OTR 5/2012 (listopad)
/układ merytoryczny - wybrane artykuły /
Wzrastające zapotrzebowanie na preparaty krwi zmusza do racjonalnej gospodarki i oszczędzania krwi w dużych
operacjach ortopedycznych. Celem badania jest ocena możliwości oszczędzania krwi poprzez zastosowanie
retransfuzji w endoprotezoplastykach stawu biodrowego i kolanowego i wynikających z tego korzyści
ekonomicznych.
Materiał i metody
Badanie miało charakter prospektywny, kohortowy i było oparte na dwóch grupach pacjentów. Grupę I stanowiło
50 pacjentów, u których wykonano retransfuzję krwi oraz dodatkowo, w niektórych przypadkach uzupełniano
ubytek allogennym KKCz. Grupę II – kontrolną, stanowiło 50 pacjentów, którym przetaczano wyłącznie allogenne
KKCz.
Zastosowanie retransfuzji pozwoliło odzyskać w grupie I po alloplastyce biodra średnio 364,5 ml (± 52,7) krwi, a
po alloplastyce kolana 403,8 ml (± 110,7) krwi. Wykazano że w grupie Iw porównaniu do grupy II zapotrzebowanie
na dodatkowe przetoczenia KKCz w przypadku alloplastyki biodra było mniejszeo 45%, a w alloplastyce kolana
było mniejsze o 42%. Krew odzyskana do retransfuzji posiada dużą wartość biologiczną ze względu na istotną
zawartość elementów morfotycznych, hemoglobiny oraz obecność własnego osocza. W ocenie ekonomicznej
oszczędność w grupie I stanowiła około 5000 PLN.
Metoda retransfuzji krwi z drenażu pooperacyjnego jest prosta, bezpieczna i daje istotne korzyści kliniczne i
ekonomiczne.
4. I Ibrahim
A novel method of diagnosing autonomic dysfunction in Carpal tunnel syndrome: measuring skin
capacitance
University College London Institute of Orthopaedics and Musculoskeletal Science, Royal National
Orthopaedic Hospital, Stanmore, Middlesex, London
Abstract
Carpal Tunnel Syndrome (CTS) is normally diagnosed via its sensory and motor manifestations. The associated
autonomic dysfunction has not been exploited to its full potential as a diagnostic tool due to the difficulties in
quantifying it. We aim to demonstrate that autonomic dysfunction of CTS can be quantified by measuring skin
capacitance.
Fifty-one patients with clinical signs and electrophysiological evidence of CTS in 89 hands were recruited. Skin
capacitance was measured using Corneometer CM825 (C&K Electronic, GmbH) from the palmar aspect of the
distal phalanx of the index and little finger of the affected hand. Healthy gender- and age-matched individuals
were recruited as controls. The mean ratio of hydration of the index to the little finger was 0.82. The mean
difference was 10.98 arbitrary units. The control group consisted of 151 subjects (80 Male & 71 Female) and 302
hands with an average age of 40.1 years (18-81 years). The mean ratio of hydration of the index to the little finger
was 0.87. The mean difference was 8.67 arbitrary units. The measurement ratios (index to little finger skin
hydration) between the two groups was compared directly and gave a significant mean difference of 0.05 arbitrary
units.
Statistically significant differences in skin capacitance between CTS patients and controls have been
demonstrated and quantified using a rapid and simple method. This can be used in clinic to reduce the reliance on
Nerve Conduction Studies for diagnosing CTS.
5. Damian Kusz, Andrzej Franek, Robert Wilk, Paweł Dolibog, Edward Błaszczak, Piotr Wojciechowski
Wstępne wyniki leczenia martwicy głowy kości udowej zogniskowaną falą uderzeniową
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Wydziału Lekarskiego w Katowicach ŚUM
Katedra i Zakład Biofizyki Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Katedra Podstaw Fizjoterapii, AWF Katowice.
Streszczenie
Jałowa martwica głowy kości udowej stanowi wciąż duże wyzwanie dla lekarza ortopedy i traumatologa. Do tej
pory nie wprowadzono w pełni skutecznej metody leczenia. Gdy dojdzie do zapadnięcia się głowy kości udowej,
jedynym ratunkiem dla pacjenta jest endoprotezoplastyka stawu biodrowego.
Celem naszej pracy jest ocena wyników leczenia jałowej martwicy głowy kości udowej za pomocą zogniskowanej
fali uderzeniowej.
Materiał i metody
Wykonano prospektywne badanie obejmujące pacjentów z rozpoznaną, w badaniu rezonansu magnetycznego
jałową martwicą głowy kości udowej w stadium I – III wg klasyfikacji ARCO. Zabieg aplikacji fali uderzeniowej jest
Strona 2 z 5
OTR 5/2012 (listopad)
/układ merytoryczny - wybrane artykuły /
wykonywany pod kontrolą RTG. Za pomocą markera wyznacza się 4 punkty na skórze nad zmianą chorobową.
Każde miejsce otrzymuje dawkę 1500 impulsów o gęstości energii 0,4 mJ/mm2 z częstotliwością 4 Hz. U każdego
pacjenta wykonywanych jest 5 aplikacji. Przed terapią i po jej zakończeniu chory poddawany jest badaniu
posturometrycznemu i stabilometrycznemu. Oceniana jest także siła leczonej kończyny (metodą tensometryczną),
wielkość dolegliwości bólowych oraz funkcja stawu biodrowego za pomocą skali VAS i Harrisa. Kontrola odbywa
się po 6 tyg. oraz po 3, 6, i 12 miesiącach.
W okresie od 05.05.2011 do 01.06.2012 w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu ŚUM
przeprowadzono zabieg aplikacji fali uderzeniowej u 9 chorych. Wśród leczonych pacjentów zaobserwowano
zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz zwiększenie ruchomości w leczonym stawie (VAS spadek 6,75 +/- 0,71
do 2,5 +/- 1,7; skala Harrisa wzrost z 55,21 +/- 15,45 do 89,21 +/- 8,26). Natomiast na platformie tensometrycznej
po terapii zanotowano istotną statystycznie różnicę między średnią prędkością przemieszczenia COP (środka
nacisku) podczas marszu, zarówno z oczami otwartymi, jak i z oczami zamkniętymi (p<0,05) oraz średnim
przemieszczeniem COP wzdłuż osi x (marsz z oczami zamkniętymi) i y (swobodne stanie z oczami zamkniętymi).
Wstępne wnioski
1. Leczenie zogniskowaną falą uderzeniową po 6 tygodniowej obserwacji przynosi wyraźny wzrost komfortu życia
pacjentów.
2. Po 6 miesiącach u niektórych pacjentów obserwowano wzrost dolegliwości bólowych i pogorszenie funkcji
stawu biodrowego. Wyniki te jednak ciągle były lepsze, niż te przed leczeniem.
6. Marlena Drężewska, Renata Gałuszka, Zbigniew Śliwiński
Ruchomość stawów biodrowych u tancerzy. Doniesienie wstępne
Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce
Stacjonarny Ośrodek Rehabilitacji WS SP ZOZ, Zgorzelec
Streszczenie
1.
2.
Celem niniejszej pracy była ocena wpływu tańca na ruchomość stawów biodrowych, a także ocena związku
pomiędzy czynnymi ruchami w stawach biodrowych a urazowością u tancerzy, co może być istotne w planowaniu
procesu usprawniania tancerzy.
Badaniami objęto 49 tancerzy – 37 kobiet i 12 mężczyzn w wieku 15 – 32 lata. Grupę stanowili zawodowi tancerze
Kieleckiego Teatru Tańca oraz dwa młodzieżowe zespoły tańca jazzowego, działające przy Kieleckim Teatrze
Tańca. W celu oceny wpływu tańca na ruchomość w stawach biodrowych dokonano pomiaru czynnego zakresu
ruchów w stawach biodrowych w trzech płaszczyznach przy użyciu goniometru oraz przeprowadzono
kwestionariusz ankiety.
Odnotowano istotnie większy zakres zgięcia, wyprostu oraz rotacji zewnętrznej stawów biodrowych u badanych z
dłuższym stażem tańca (p<0,05). Stwierdzono istotnie większy zakres zgięcia, odwiedzenia oraz rotacji
zewnętrznej w kontuzjowanych wcześniej stawach biodrowych (p<0,05).
Wnioski.
U tancerzy odnoszone kontuzje stawów biodrowych mogą wpływać na zwiększenie ich ruchomości co może
prowadzić do zaburzeń stabilności tych stawów.
Długi staż tańca oraz płeć żeńska wpływają na zwiększenie zakresu ruchów w stawach biodrowych.
7. Krzysztof Czupryna, Janusz Nowotny
Zmiany parametrów kinematycznych miednicy podczas chodu pod wpływem środków ułatwiających
usprawnianie dzeci z m.p.dz.
Zakład Fizjoterapii Wyższej Szkoły Administracji w Bielsku-Białej.
Streszczenie
Trójpłaszczyznowe ruchy miednicy, obok innych wyznaczników chodu fizjologicznego, sprawiają, że jest on
sprawny i ekonomiczny. Występujące u dzieci z m.p.dz. patologiczne synergizmy wstępujące mogą zaburzać
determinanty miednicy. Dlatego poszukuje się sposobów poprawy tego stanu rzeczy.
Celem pracy była ocena wpływu środków ułatwiających usprawnianie, pod postacią toksyny botulinowej lub
gipsów hamujących, na zachowanie się parametrów kinematycznych miednicy podczas chodu dzieci z
hemiparetyczną postacią m.p.dz.
W badaniach brało udział 34 dzieci z m.p.dz. w wieku 7-14 lat, z niedowładem połowiczym, które osiągnęły
zdolność samodzielnego chodzenia. Głównym sposobem terapii była metoda NDT-Bobath, dodatkowo natomiast
u 18 dzieci zastosowano toksynę botulinową, a u 16 gipsy hamujące. Dwukrotnie przeprowadzono ocenę chodu
przy użyciu ultradźwiękowego systemu CMS-HS firmy Zebris - przed zastosowaniem tych środków oraz po 4
Strona 3 z 5
OTR 5/2012 (listopad)
/układ merytoryczny - wybrane artykuły /
miesiącach. Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych dzieci, w zbliżonym wieku.
Wyniki. Oprócz typowej dla niedowładów połowiczych asymetrii chodu, u wszystkich badano zaobserwowano
zaburzenia determinantów miednicy o różnym nasileniu. Zastosowana terapia korzystnie wpłynęła na poprawę
symetrii chodu. W grupie, gdzie dodatkowo stosowano gipsy hamujące poprawiły się też kinematyczne parametry
miednicy, głównie u tych dzieci, u których wcześniej stwierdzono niedostatek jej opadania i rotacji. Toksyna
botulinowa takiego wpływu nie wywarła.
Wnioski. 1) Zarówno zastosowanie toksyny botulinowej, jak i gipsów hamujących przynosi poprawę parametrów
czasowo-przestrzennych chodu dzieci z m.p.dz. (symetrii chodu); 2) Poprawę kinematycznych parametrów
miednicy uzyskuje się dzięki zastosowaniu gipsów hamujących, natomiast zastosowanie Btx-A nie wywiera na nie
znaczącego wpływu.
8. Justyna Drzał-Grabiec, Justyna Rykała, Justyna Podgórska, Sławomir Snela
Zmiany w postawie ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia
Instytut Fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego
Streszczenie
Postawa ciała z wiekiem ulega inwolucyjnym zmianom. Nie można ściśle określić początku tych zmian. Zaczynają
się one pomiędzy 40 a 50 rokiem życia, a ich początkowo powolny przebieg wzmaga się po 60 roku życia. Celem
pracy była ocena postawy ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia. Materiał i Metoda. W badaniach wzięło udział
70 osób po 60 roku życia (35 kobiet i 35 mężczyzn). Grupę kontrolną stanowiło 70 osób (35 kobiet i 35 mężczyzn)
w wieku 20-25 lat. Do oceny postawy ciała wykorzystano bezinwazyjną metodę fotogrametryczną opartą na
zjawisku mory projekcyjnej. Badanie przeprowadzono według ogólnie przyjętych zasad. Wyniki. Postawa ciała
kobiet i mężczyzn po 60 roku życia różni się istotnie w większości parametrów od postawy kobiet i mężczyzn z
grupy kontrolnej. Różnice te potwierdzają się przy podziale na grupy z uwzględnieniem płci. Porównując
parametry charakteryzujące postawę ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia istotna różnica zachodzi tylko w
przypadku parametru KLL, gdzie wyższą wartością kąta lordozy lędźwiowej charakteryzuje się postawa mężczyzn
(p=0,0022).Wnioski. 1. W postawie ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia zachodzą istotne zmiany zarówno w
płaszczyźnie czołowej jak i strzałkowej. 2. Mężczyźni po 60 roku życia charakteryzują się istotnie większym kątem
lordozy lędźwiowej. 3. Wyniki powyższych badań powinny być wykorzystane do konstruowania planów ćwiczeń
ruchowych dla osób starszych uwzględniając wszystkie zmiany zachodzące z wiekiem .
9. Maria R. Grodner, Krzysztof Dudziński, Zbigniew Zdrajkowski, Aneta Molik, Aleksandra Nosarzewska
Ocena wybranych parametrów chodu u dzieci z okołoporodowym uszkodzeniem splotu ramiennego
(OUSR)
Streszczenie
Uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częstszych urazów okołoporodowych (OUSR). Konsekwencją
uszkodzenia splotu ramiennego jest różnego stopnia niedowład mięśni kończyny górnej. Ze względu na wpływ
tego niedowładu na wzrost kończyny i jej funkcję oraz rozwój postawy dziecka, obserwuje się również zburzenia
niektórych parametrów chodu u dzieci z OUSR. Celem badań była ocena parametrów chodu u dzieci z OUSR za
pomocą urządzenia do pomiaru sił reakcji podłoża.
Materiał badań stanowiło 44 dzieci z okołoporodowym uszkodzeniem splotu ramiennego. Z tej grupy poddano
analizie wyniki 30 dzieci ze Szpitala Dziecięcego w Dziekanowie Leśnym oraz Ośrodka OrtopedycznoRehabilitacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Szpitala „STOCER” w Konstancinie- Jeziorna.
Przy pomocy urządzenia CDG badano przebieg składowej pionowej siły reakcji podłoża w kończynach dolnych,
porównując stronę z uszkodzeniem splotu ramiennego do strony przeciwnej, w podziale na całkowite i
niecałkowite uszkodzenie splotu
Wyniki: Mimo, że nie uzyskano istotnych statystycznie różnic w wynikach pomiędzy stroną uszkodzoną i
nieuszkodzoną, zauważono jednak u niektórych badanych różnice w przebiegach sił reakcji podłoża i czasach
trwania poszczególnych faz chodu.
STUDIUM PRZYPADKU
10. Ahmet Imerci
Bilateral Calcaneal Stress Fractures: A Case Report
Strona 4 z 5
OTR 5/2012 (listopad)
/układ merytoryczny - wybrane artykuły /
Department of Orthopaedics and Traumatology, Erzurum Palandoken State Hospital, 25000, ERZURUM,
TURKEY
Department of Orthopaedics and Traumatology, Tepecik Education and Research Hospital, IZMIR , TURKEY
Department of Orthopaedics and Traumatology, Mardin Derik State Hospital, MARDİN, TURKEY
Department of Orthopaedics and Traumatology, Mugla University Mugla ,Turkey
Abstract
The majority of plantar heel pain is diagnosed as plantar fasciitis or heel spur syndrome. When history
or physical findings are unusual or when routine treatment proves ineffective, one should consider an
atypical cause of heel pain. Stress fractures of the calcaneus are a frequently unrecognized source of
heel pain. In a normal populatıon, the possibility of calcaneal stress fractures must be borne in mind
with patients who have bilateral heel pain. When a stress fracture is considered, clinicans have
different imaging options. First of all, x-rays must be used to evaluate for any visible osseous
pathology. If plain films are inconclusive, the clinician can proceed with a bone scan or Magnetic
Resonance Imaging. In the literature, calcaneal stress fractures are mostly reported in soldiers or
athletes, but our case is one of a 44-year-old housewife with bilateral heel pain treated as Achilles
tendinitis and plantar faciitis for a long time. Her final diagnosis was bilateral calcaneal fracture by
Magnetic Resonance Imaging.
ARTYKUŁ HISTORYCZNY
11. Avi Ohry
"Shake me up, Judy!" [On Dickens, medicine and spinal cord disorders]
Professor of Rehabilitation Medicine at Tel Aviv University Faculty of Medicine; chairman, section of
rehabilitation medicine at Reuth Medical Center, Tel Aviv, ISRAEL
Abstract
Charles Dickens' ( 1812– 1870) works, were for a long time, a solid background for social, historical,
psychological, literary and medical 19th century studies. In this article , some light is casted on Dickens,
medicine and disabled people in his works , especially on paraplegics.
Strona 5 z 5