Marzec 2010 - Parafia Matki Bożej Fatimskiej

BIULETYN INFORMACYJNY
ŻYWEGO RÓŻAŃCA
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ
Sosnowiec Zagórze
NR 3 (38)
MARZEC 2010
zapytałam Jezusa:
„jak mocno mnie kochasz?”
a Jezus odpowiedział:
„o tak!”
i rozłożył swoje ręce i umarł
Droga Wspólnoto
Żywego Różańca
Sługa Boży Jan Paweł II w swoim ostatnim Orędziu wielkopostnym tak pisał:
„Wielki Post każdego roku jawi się nam jako czas sprzyjający wzmożeniu
modlitwy i pokuty, otwierając serce na pokorne przyjęcie woli Bożej. W tym
okresie wskazywana jest nam duchowa droga, będąca przygotowaniem do
ponownego przeżywania wielkiej tajemnicy śmierci i zmartwychwstania
Chrystusa, przede wszystkim poprzez pilniejsze słuchanie słowa Bożego
oraz bardziej wielkoduszne praktykowanie umartwienia, dzięki czemu
możemy hojniej przyjść z pomocą bliźniemu w potrzebie”.
Powoli posuwamy się naprzód naszym wielkopostnym szlakiem nawrócenia
wiodącym do Paschy. Wiemy, że głównym symbolem Wielkiego Postu jest Krzyż,
który już w Środę Popielcową wystawiany jest w kościołach do osobistej adoracji.
Zatem w tegorocznym Wielkim Poście częściej wpatrujmy się w Krzyż Zbawiciela,
adorujmy Jego Rany, dziękujmy, że przyjął na siebie to okrutne cierpienie dla
naszego zbawienia. Naszymi dobrymi czynami otrzyjmy Jezusowi krwawy pot z
czoła. Niech nasze uczestnictwo w Nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich
Żali będzie naszym trwaniem pod Krzyżem. Znajdźmy na to czas, by Chrystus w
swoim Cierpieniu nie był samotny…
Drogi Krzyżowe odprawiane są w piątek o godz. 930 i 1730
Gorzkie Żale śpiewamy w niedzielę o godz. 16.
Dla osób, które nie mogą uczestniczyć we wspólnotowym odprawianiu Drogi
Krzyżowej przygotowałam opracowanie pomocne do modlitwy osobistej przy
„drzwiach zamkniętych swojej izdebki”. Wybrałam rozważania, które pozwolą, by tę
modlitwę odmawiać w intencji kapłanów.
Ponieważ krzyż jest udziałem każdego z nas myślę, że zainteresują Was
zamieszczone w tym BIULETYNIE refleksje na temat krzyża i opracowanie o tradycji
Drogi Krzyżowej w Koloseum.
Jednym ze znaków czasu Wielkiego Postu są również rekolekcje. Samo
słowo rekolekcje wywodzi się od łacińskiego słowa re-collectio. Słowo kolekcja
oznacza zbieranie czegoś, przy równoczesnym porządkowaniu zbioru. Najprościej
można więc rzec, że rekolekcje to czas pozbierania się w sobie,
uporządkowania swoich najważniejszych spraw w życiu. W pokorze serca przyznać
musimy, że potrzebujemy takiego czasu pozbierania się w sobie, aby umocnić
wiarę, obudzić nadzieję, odnowić miłość, otrząsnąć się ze złych nawyków, zobaczyć
siebie samego i swe życie w nowym świetle. Wiele spraw swej codzienności trzeba
skorygować i na nowo poukładać. A wszystko w świetle Słowa Bożego i tej
przedziwnej energii, jaką jest łaska Boża. Przyjmując z wiarą głoszone w czasie
rekolekcji Słowo Boże, przez jego słuchanie jesteśmy oddani w jego moc. Ono nas
porusza i przywraca z nieładu życia do jego ładu i piękna. Mam nadzieję, że tak
będzie w czasie naszych rekolekcji wielkopostnych w dniach od 21 do 25
marca 2010 roku, ale do tego potrzebna jest nasza obecność i nasze otwarcie
serca. Rekolekcje to czas Bożej łaski i Bożej energii - trzeba się znowu
pozbierać.
W okresie Wielkiego Postu możemy uzyskać odpust zupełny za:
 Odprawienie Drogi Krzyżowej publiczne lub prywatne. Przy prywatnym
odprawianiu należy przechodzić od stacji do stacji ważnie erygowanej Drogi
Krzyżowej np. w naszym Sanktuarium;
 Uczestniczenie w Gorzkich Żalach.
 W piątki Wielkiego Postu odmówienie po Komunii św. modlitwy "Oto ja, o
dobry i najsłodszy Jezu" przed wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego:
Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu,
upadam na kolana przed Twoim obliczem
i z największą gorliwością ducha
proszę Cię i błagam,
abyś wszczepił w moje serce
najżywsze uczucia wiary, nadziei i miłości
oraz prawdziwą skruchę za moje grzechy
i silną wolę poprawy.
Oto z sercem przepełnionym
wielkim uczuciem i z boleścią
oglądam w duchu Twoje pięć ran
i myślą się w nich zatapiam,
pamiętając o tym, dobry Jezu,
co już prorok Dawid włożył w Twoje usta:
"Przebodli ręce moje i nogi,
policzyli wszystkie kości moje" (Ps 22,17).
W liturgii Kościoła w marcu obchodzimy również dwie ważne uroczystości.
19 marca wspominamy św. Józefa czczonego jako Opiekuna Kościoła Świętego
oraz 25 marca Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie. Jest to zarazem
Dzień Świętości Życia.
W wielkopostnej zadumie przeżywać też będziemy I rocznicę sakry i ingresu
naszego bpa Grzegorza Kaszaka, które to wydarzenia miały miejsce – jak
wszyscy pamiętamy - 28 marca ubiegłego roku w bazylice katedralnej
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu.
Ostatnie dni marca to również ostatnie dni Wielkiego Postu. Prośmy więc
niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boga, umacnia nas na tej trudnej
wielkopostnej drodze duchowej. Niech usposobi nas Ona do posłusznego
słuchania słowa Bożego, które skłania do osobistego nawrócenia i do
braterskiego pojednania. Niech Maryja prowadzi nas na spotkanie z
Chrystusem w tajemnicy paschalnej Jego śmierci i zmartwychwstania.
Prośmy też, wielkopostną Mater dolorosa, by przewodniczyła naszym
modlitwom różańcowym, które w marcu polecać Jej będziemy w
następujących intencjach:
INTENCJE
MODLITEWNE
Papieskie Intencje Apostolstwa Modlitwy
Ogólna: Aby światowa gospodarka była zarządzana zgodnie z
kryteriami sprawiedliwości i równości, z uwzględnieniem rzeczywistych
potrzeb narodów, zwłaszcza najuboższych.
Misyjna: Aby Kościoły w Afryce były znakiem i narzędziem pojednania
oraz sprawiedliwości we wszystkich regionach kontynentu.
Intencje Parafialne
Módlmy się:
 o potrzebne łaski i światło Ducha Świętego dla księdza
rekolekcjonisty i księży spowiedników;
 o łaskę dobrego i głębokiego przeżycia rekolekcji wielkopostnych
dla wszystkich parafian;
 dziękczynnie Panu Bogu za dar beatyfikacji ks. Jerzego;
 o Boże błogosławieństwo, opiekę Matki Bożej oraz Światło Ducha
Świętego dla Biskupa Grzegorza na kolejne lata pasterskiej posługi
w naszej diecezji;
 o zdrowie i Boże błogosławieństwo dla Antoniego i Rodziny;
 o pomyślne rozwiązanie wszystkich problemów w rodzinie;
 o łaskę przemiany dla męża;
 o łaskę wiecznej szczęśliwości w gronie zbawionych dla śp.
Henryka Skibińskiego – organisty, który posługiwał w naszym
Sanktuarium;
 o łaskę powrotu do zdrowia po ciężkiej operacji dla Lili a także o
zdrowie i Boże błogosławieństwo dla Rodziny;
 o Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego oraz świętość
życia, gorliwość posługi i wytrwałość w powołaniu dla Kapłanów
posługujących w naszym Sanktuarium;
 o orędownictwo Matki Bożej Fatimskiej we wszystkich tych
intencjach, w których proszono nas o modlitwę.
Trzecia tajemnica fatimska mówi o drodze krzyżowej,
która trwa nadal i w której uczestniczymy. Historia
Kościoła i chrześcijaństwa minionego stulecia to droga
krzyżowa
ze
szczególnym
uwzględnieniem
roli
Ojca
Świętego Jana Pawła II. Po Jego odejściu do Domu Ojca
droga krzyżowa trwa nadal. My w niej uczestniczymy, a
sługa Boży Jan Paweł II z wyżyn nieba wspiera nas tak,
jak Jego samego wspierała Matka Boża Fatimska.
W 2005 r. w okresie Wielkiego Postu patrzyliśmy i uczestniczyliśmy w wielkim
cierpieniu i drodze krzyżowej Najwyższego Pasterza Kościoła. Tamta droga
krzyżowa, podobnie jak Chrystusowa, zaprowadziła nas na Wzgórze Golgoty, gdzie
dokonała się kiedyś i dokonuje się nadal tajemnica zbawienia świata i człowieka.
Pamiętamy tamten Wielki Piątek. Drogę Krzyżową w Koloseum i tę Ojca Świętego
Jana Pawła II pokazywaną z kaplicy prywatnej w Watykanie. Jak Chrystus z Ogrójca
siedział – pełen cierpienia – na skromnym fotelu, trzymając w swoich dłoniach i
przyciskając do swego serca ciemny krzyż.
Z bólem, ze łzami, z lękiem i trwogą Ogrójca patrzyliśmy na ten żywy obraz
Getsemani.
MARZEC 2010
„Gdzie Maryja, tam zaproszenie do współcierpienia”
„Czy jesteście gotowi przyjąć cierpienia,
jakie Bóg wam ześle”
(Matka Boża Fatimska, 1917)
Nie musisz długo rozglądać się wokół, by dostrzec twarz cierpienia. Jest wszędzie,
często niezawinione, niepotrzebne.
Gdy staniesz blisko Maryi i otoczy Cię Jej światło, zaczniesz przeczuwać, że
cierpieniu można nadać sens, więcej – że jest ono potrzebne Bogu.
Sens cierpienia? Nie musisz go rozumieć. Maryja też go nie rozumiała. Wiedziała
tylko, że jest potrzebne światu, by zło stało się bezsilne, a dobro owocne. Tak i Ty –
zaufaj jak Ona. Przyjmij to cierpienie, które Cię dotyka, przyjmij jako coś, co może
być Twoim wielkim darem dla Boga. On zna jego wartość, Ty – niekoniecznie,
Jest Wielki Post: czas umartwienia, pokuty, wyrzeczeń, nawet szukania cierpienia.
Może to okazja, by poznać Bożą siłę zaklętą w ludzkim cierpieniu. Ono ratuje świat!
Wincenty Łaszewski
PONIEDZIAŁEK
29
2
9
16
23
30
Matki Bożej
Objawiającej się
Matki Bożej
ubezpieczającej
pielgrzymów
Matki Bożej
broniącej
człowieka
Matki Bożej
obrooczyni
Kościoła
Matki Bożej
przeprawiającej
do nieba
3
10
17
24
31
Matki Bożej
Anielskiej
Matki Bożej
zatroskanej o
szczęście swych
dzieci
Zatwierdzenie
oficjum
maryjnego
Wigilia
Zwiastowania
Najświętszej
Maryi Pannie
Matki Bożej
od Krzyża
4
11
18
25
Matki Bożej bł. Hiacynty
Strażniczki
Matki Bożej
kontemplującej
piękno
Matki Bożej
wskazującej
niebo
Zwiastowanie
Najświętszej
Maryi Pannie
Najświętszej
Maryi Panny
z Citeaux
Urodziny
5
12
19
26
Matki Bożej
Pielgrzymującej
Matki Bożej
Cudownej
Matki Bożej
Pięknej
Maryi
Pielgrzymującej
13
20
27
Maryi
zjednoczonej
z Bogiem Ojcem
Objawienie się
Zmartwychwstał
ego Matce
Najświętszej
6
SOBOTA
22
Urodziny
siostry Łucji
Matki Bożej
poszukiwanej
przez ludzkie
serca
Pierwsza sobota
NIEDZIELA
15
Matki Bożej
Wszelkich Cnót
CZWARTEK
PIĄTEK
8
Ustanowienie
święta
Niepokalanego
Poczęcia
ŚRODA
WTOREK
1
Pamięd
o Fatimie
Matki Bożej
Nazaretaoskiej
Matki Bożej
Cesarzowej
7
14
21
28
Maryi Gwiazdy
Przewodniej
Matki Bożej
obecnej
w ikonach
Matki Bożej
słynącej cudami
Matki Bożej
powszechnie
czczonej
Legenda:
13
11
2
Dni
fatimskie
Dni
patronalne
Uroczystości z
Maryją
Maryi
wskazującej na
Eucharystię
Złote myśli na Rok Kapłański
Największy dar, jaki Bóg może dać rodzinie, to powołanie do
kapłaństwa.
św. Jan Bosko
Kiedy syn porzuca rodziców, bo jest posłuszny powołaniu,
Jezus Chrystus zajmuje jego miejsce w rodzinie.
św. Jan Bosko
Kapłan mądry jest szanowany, kapłan wpływowy budzi
respekt, kapłan, który potrafi przemawiać, jest słuchany, ale
tylko kapłan wyróżniający się wielką dobrocią jest kochany.
Bł. Jakub Alberione
Kapłan podąża do ołtarza pochylony pod ciężarem próśb wszystkich ludzi i wraca
pochylony pod ciężarem łask i otrzymanego dla wszystkich miłosierdzia.
Bł. Jakub Alberione
Polskie drogi do świętości
św. abpa Józefa Bilczewskiego - wspomnienie 20 marca
Józef Bilczewski urodził się 26 kwietnia
1860 r. w Wilamowicach koło Kęt. Po
ukończeniu szkoły podstawowej w
Wilamowicach, a potem w Kętach,
uczęszczał
do
gimnazjum
w
Wadowicach, gdzie zdał maturę w
czerwcu
1880
r.,
i
wstąpił do
Seminarium Duchownego w Krakowie.
6 lipca 1884 r. przyjął w Krakowie
święcenia kapłańskie. W latach 18861888 odbył studia teologiczne w
Wiedniu (gdzie uzyskał doktorat z
teologii), w Rzymie i Paryżu. Po
powrocie do kraju był wikariuszem w
Kętach i w Krakowie. W 1890 r. uzyskał
habilitację
na
Uniwersytecie
Jagiellońskim. W rok później został
profesorem teologii dogmatycznej na
Uniwersytecie Jana Kazimierza we
Lwowie, na którym przez pewien okres
pełnił
funkcję
dziekana
wydziału
teologicznego i rektora. Jako profesor
uniwersytetu był bardzo ceniony przez
studentów, cieszył się szacunkiem i
przyjaźnią
innych
pracowników
naukowych.
Opublikował
wiele
artykułów
z
dziedziny
teologii
i
archeologii chrześcijańskiej, a także na
temat Eucharystii.
17 grudnia 1900 r. Leon XIII mianował
40-letniego
ks.
prał.
Józefa
Bilczewskiego arcybiskupem lwowskim
obrządku
łacińskiego.
Konsekracja
biskupia odbyła się 20 stycznia 1901 r.
w katedrze we Lwowie. Wyróżniała go
ogromna dobroć serca, wyrozumiałość,
pokora,
pobożność,
pracowitość
i
gorliwość duszpasterska, które płynęły
z wielkiej miłości do Boga i bliźniego.
Był mężem modlitwy, która inspirowała
wszelką jego działalność. Fundował
kościoły i kaplice, szkoły i ochronki,
krzewił oświatę. Wspierał duchowo i
materialnie wszystkie ważniejsze dzieła
powstające w archidiecezji lwowskiej.
Uważał, że jego obowiązkiem jest
bronienie
i
ratowanie
obrządku
łacińskiego, za który odpowiadał przed
Bogiem
i
Kościołem,
własnym
sumieniem i narodem. Życie abpa
Józefa
Bilczewskiego,
wypełnione
modlitwą, pracą i dziełami miłosierdzia,
sprawiło,
że
cieszył
się
wielkim
szacunkiem ludzi wszystkich wyznań,
obrządków i narodowości.
W duchu nauczania Piusa X zbliżał
wiernych
do
Eucharystii,
częstej
Komunii św., pobożnego uczestniczenia
w Mszy św. W czasach I wojny
światowej rozwijał kult Najświętszego
Serca Pana Jezusa, ukazując ludziom
nieskończoną miłość Boga, zdolną do
przebaczenia i darowania
wszystkich grzechów. Czcią
i miłością najlepszego syna
otaczał Matkę Najświętszą,
nazywając
Ją
swą
„Matuchną”. Pragnął, by
taką samą pobożnością
darzyli
Ją
wierni
archidiecezji,
naśladując
Jej
cnoty,
szczególnie
całkowite zaufanie Bogu.
Umarł z przepracowania 20
marca
1923
r.
Jego
zabalsamowane
serce
umieszczono w kaplicy bł.
Jakuba Strzemię w bazylice katedralnej
we Lwowie, a zwłoki zostały złożone w
grobie na Cmentarzu Janowskim, gdzie
grzebano ubogich, dla których był
zawsze ojcem i opiekunem.
Staraniem
archidiecezji
lwowskiej
przeprowadzono proces beatyfikacyjny
Józefa Bilczewskiego, którego pierwsza
faza została zakończona 18 grudnia
1997 r. ogłoszeniem przez Jana Pawła
II heroiczności cnót. W czerwcu 2001 r.
został uznany przez Kongregację Spraw
Kanonizacyjnych jako cudowny fakt
nagłego, trwałego i niewytłumaczalnego
co
do
sposobu
uzdrowienia
dziewięcioletniego
chłopca
Marcina
Gawlika z bardzo ciężkich poparzeń,
dokonanego
przez
Boga
za
wstawiennictwem abpa Bilczewskiego -
co otworzyło drogę do jego beatyfikacji.
Dokonał jej Jan Paweł II 26 czerwca
2001 r. we Lwowie podczas swej
podróży apostolskiej na Ukrainę. Papież
uczynił to z wielką radością, bowiem –
jak nadmienił – ks. abp Bilczewski
„wpisał się w linię jego sukcesji
apostolskiej”. On bowiem konsekrował
abpa Bolesława Twardowskiego, który z
kolei wyświęcił biskupa Eugeniusza
Baziaka, z którego rąk ks. Karol Wojtyła
przyjął
święcenia
biskupie.
Karol
Wojtyła jako młody kapłan
fascynował się osobą ks.
abpa Bilczewskiego.
Bardzo
cenił
jego
pracowitość i podziwiał
umiejętności językowe. To
głównie
on
natchnął
przyszłego Papieża, by
próbował
porozumiewać
się
z
wiernymi
–
obcokrajowcami
w
ich
językach.
Arcybiskup
Bilczewski, który miał na
terenie
swojej
diecezji
kilka parafii węgierskich
nauczył się bowiem trudnego języka
węgierskiego, by móc bez problemów
rozmawiać ze swoimi węgierskimi
wiernymi.
Kanonizacji dokonał Benedykt XVI 23
października 2005r. w Rzymie.
Szczególnymi miejscami kultu św. abpa
Bilczewskiego pozostają dziś dwie
miejscowości: Wilamowice – miejsce
urodzenia oraz Lwów – miasto, w
którym sprawował swoją arcybiskupią
posługę.
Więcej o świętym życiu oraz o łaskach
otrzymanych za wstawiennictwem św.
abpa Bilczewskiego można przeczytać w
miesięczniku
„Cuda
i
Łaski
nr
2(26)/2006.
Opracowanie własne z wykorzystaniem
materiałów ze strony www.brewiarz.pl
Żywe krzyże najcięższe
Najtrudniejszym pytaniem, jakie sobie człowiek zadaje,
jest pytanie o krzyż.
Sensu własnego krzyża nie da się odkryć,
jeśli nie odkryje się najpierw sensu Krzyża Chrystusa.
Wielki Post jest zaproszeniem
do tej refleksji…
Krzyż – to dwie skrzyżowane belki. To miejsce, na którym umarł Chrystus za
zbawienie świata. Denerwuje on wielu. Dlatego zdejmuje się go ze ścian, usuwa z
miejsc publicznych. Chowa się go do szuflady, aby nie urazić czyichś uczuć. Młodzi
przestają go nosić na szyi jako znak zbawienia i zamieniają na biżuterię.
Na krzyżu Chrystus okazał nam największą miłość – życie swoje dał, abyśmy mogli
żyć. Świat bez krzyża jest światem bez miłości. Świat bez miłości zaczyna
przypominać piekło. A kto chce żyć w piekle? Przecież każdy z nas tęskni za
miłością.
Konstruując świat współczesny, nie zabierajmy ludziom krzyży, które przypominają,
że kiedy nas, ludzi, nikt nie kocha, to jest jeszcze Ktoś, kto z miłości do człowieka
dał się ukrzyżować. Chociaż krzyż jest znakiem zwycięstwa, kojarzy się najczęściej
z cierpieniem. Dlatego krzyża się boimy. Jak długo się da, odpychamy go od siebie.
Dlaczego?
Są krzyże ogromne, metalowe, rozpięte na wszystkie strony świata. Są też krzyże
drewniane, przydrożne, zmurszałe. Są krzyże maleńkie, noszone na piersi.
Ale są też żywe krzyże. Te są najcięższe…
Choroba, brak zdolności, szorstka osobowość, kalekie dziecko, nieudana rodzina,
brak pracy. Jak one czasem w życiu przeszkadzają, uwierają! Dlatego niekiedy się
je zostawia, aby sobie pożyć…
Zrzuca się krzyż z ramion, bo iść bez niego wygodniej. A jednak każdy z nas będzie
kiedyś umierał. A najspokojniej umiera się… na swoim krzyżu.
Wielki Post jest dobrą sposobnością, aby zastanowić się, gdzie jest mój krzyż.
Dlatego zatrzymaj się, odszukaj swój krzyż, abyś przy końcu życia miał na czym
umierać.
Wziąć swój krzyż. To może w nas budzić przerażenie. Kiedy kazano Jezusowi wziąć
krzyż, podniósł go w milczeniu. Nie mówił, że za ciężki. Nie pytał, dlaczego?
Nam trudno milczeć, gdy nie wiadomo, skąd i dlaczego spada cierpienie, gdy
niespodziewanie przychodzi niepowodzenie, walą się ideały. Wtedy najczęściej
krzyczymy – dlaczego?! Dlaczego to na mnie przyszło? Dlaczego właśnie mnie to
spotkało?!
Tym krzykiem chwytamy się wszystkiego, co może nam pomóc. Tymczasem trzeba
nam się uchwycić krzyża, który może nie ulży, ale na pewno zaprowadzi do
zbawienia.
Jest taki maleńki, że schowany w dłoni!
Jest taki ogromny, że przed złem obroni!
Jest taki mi bliski, że gdy smutku pora,
gdy łza ucieka, gdy dusza jest chora,
jeszcze goręcej dłoń się zaciska
i znamię krzyża wyciska.
Ks. Krzysztof Pawlina
Droga Krzyżowa w Koloseum
Tradycja Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum w Wielki Piątek sięga Roku
Świętego 1750. Pierwsze nabożeństwo w tym miejscu, uznawanym za miejsce
męczeństwa
pierwszych
chrześcijan,
zorganizował Papież Benedykt XIV (17401758). Jego pomysłodawcą był św.
Leonard z Porto Maurizio (1676-1751),
włoski franciszkanin, wielki czciciel Męki
Pańskiej. Od tamtego czasu nabożeństwo
Drogi
Krzyżowej
w
Koloseum
organizowano corocznie aż do 1870 r., w
którym nastąpiła likwidacja Państwa
Kościelnego. Tradycję wznowił w 1964 r.
Papież Paweł VI, który w latach 19701978 osobiście przewodniczył nabożeństwu. Zwyczaj ten przejął Jan Paweł II, który
13 kwietnia 1979 r. pierwszy raz poprowadził Drogę Krzyżową w Koloseum, jako
medytacje wykorzystując fragmenty przemówień Pawła VI. Od 1985 r. Jan Paweł II
zaczął powierzać przygotowanie rozważań Drogi Krzyżowej innym osobom. Jako
pierwszy zadanie to otrzymał włoski pisarz Italo Alighiero
Chiusano. Przez kolejne lata medytacje nabożeństwa
Drogi Krzyżowej przygotowywali m.in.: francuski pisarz
André Frossard; ks. kard. Miguel Obando Bravo,
arcybiskup Managui w Nikaragui; ks. abp Michel Sabbah,
łaciński patriarcha Jerozolimy; polski poeta Marek
Skwarnicki; prawosławny patriarcha Konstantynopola
Bartłomiej I; katolikos Garegin I, najwyższy patriarcha
wszystkich Ormian; Olivier Clément, francuski teolog
prawosławny. W 1993 r. po raz pierwszy teksty napisała
kobieta - m. Anna Maria Canopi, przełożona opactwa
benedyktyńskiego "Mater Ecclesiae" na włoskiej wyspie
św. Juliusza Z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 medytacje ponownie
przygotował Papież. Od początku swojego pontyfikatu Jan
Paweł II każdego roku przewodniczył nabożeństwu Drogi
Krzyżowej w Koloseum niosąc drewniany krzyż. Jedynie w
Wielki Piątek 2005 r. jak wiemy, z wiernymi - którzy z całego
świata przybywają na to coroczne spotkanie z papieżem na
drodze Krzyżowej naokoło Koloseum - łączył się duchowo ze
swojej prywatnej kaplicy. Przygotowanie rozważań do tego
nabożeństwa powierzył wówczas ks. kard. Josephowi
Ratzingerowi, ówczesnemu prefektowi Kongregacji Nauki
Wiary.
Zwyczaj zapraszania autorów z zewnątrz podtrzymał również
obecny papież – Benedykt XVI.
NASZE SPRAWY
W tym roku mija setna rocznica nałożenia papieskich koron na
Cudowny Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej. Był to dar św. Piusa X,
który przyozdobił skronie Jezusa i Maryi, po tym, jak kilka miesięcy
wcześniej korony papieża Klemensa XI zostały skradzione w
niewyjaśnionych dotąd okolicznościach.
W związku z jubileuszem rekoronacji Cudownego Obrazu Matki
Bożej, we wrześniu nałożone zostaną na Obraz nowe korony i nowe
suknie Narodu Polskiego ufundowane tym razem przez pielgrzymów
jasnogórskich. ,,To ma być swoiste wotum Narodu - korony i płaszcz
wdzięczności, miłości i nadziei - wszystkich pielgrzymujących na Jasną
Górę i oddających hołd Jasnogórskiej Królowej Polski. Dlatego wszyscy mogą być
fundatorami tego wotum, które będzie takie, na jakie nas będzie wszystkich
stać" - podkreślił w jednej z wypowiedzi o. Roman Majewski.
Z inicjatywy Wandzi Węgrzynowicz zrodził się pomysł, by pomóc tym osobom, które
chciałyby wnieść swój skromny wkład w to narodowe dzieło. W gronie zelatorek
postanowiliśmy więc, że przy zmianie tajemnic w maju – niejako w prezencie dla
Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski – można będzie podarować
dobrowolną kwotę wg możliwości. Zebrana w ten sposób suma pieniędzy zostanie
natychmiast przekazana na konto podane przez Ojców Paulinów, o czym
poinformuję w czerwcowym numerze BIULETYNU.
Sługa
Boży
ks.
Jerzy
Popiełuszko
zostanie
beatyfikowany jako męczennik za wiarę 6 czerwca 2010 r., w
Dniu Dziękczynienia, na placu Piłsudskiego w Warszawie. Dekret o
męczeństwie ks. Popiełuszki podpisał Papież Benedykt XVI, który
też wyznaczył datę beatyfikacji.
Wielkiej uroczystości beatyfikacyjnej, która rozpocznie się
o godz. 11, będzie przewodniczył wysłannik Papieża abp Angelo
Amato, prefekt ds. beatyfikacji i kanonizacji.
W trwającym Roku Kapłańskim, w marcu modlitwę różańcową w
kościele, pół godziny przed wieczorną Mszą św., poprowadzą:
od 1 - 6 marca
Róża św. Franciszka z Asyżu;
od 8 - 13 marca
Róża Świętej Rodziny
od 15 - 20 marca
Róża św. Maksymiliana
od 20 - 27 marca
Róża św. Anny
od 29 marca – 3 kwietnia Róża św. Rity.
Zapraszam i zachęcam do wspólnej modlitwy różańcowej
w intencji kapłanów.
W szczególnych sytuacjach (np. ślub, spotkanie z dziećmi lub z
rodzicami itp.) modlitwa różańcowa odmawiana będzie
w Kaplicy Adoracji Najświętszego Sakramentu.
W marcu zostały zamówione przez Żywy Różaniec także
następujące Msze św.:
 11 marca o godz. 730
 12 marca o godz. 930
 19 marca o godz. 18
- o łaskę wiecznej szczęśliwości dla
śp. Wiktorii Kurdziel – mamy Natalii
Szafraniec;
- o łaskę wiecznej szczęśliwości dla
śp. Wiesławy Toporek - mamy Halinki
Kontowicz;
- patronalna dla członków Żywego Różańca
z Róży św. Józefa
W piątek 12 marca jako wspólnota Żywego Różańca zarówno o
godz. 930 jak i o godz.18 odprawimy w naszym Sanktuarium
Drogę Krzyżową, którą w całości poświęcimy modlitwie za
kapłanów. Zapraszam wszystkich do licznego udziału w tej
wspólnej modlitwie zwłaszcza ze względu na trwający Rok
Kapłański.
Od najbliższej niedzieli w sklepiku parafialnym, nabyć będzie
można świece wielkanocne tzw. minipaschaliki oraz świece
wielkanocne zdobione ręcznie i z naklejkami. Zapraszam
serdecznie do zapoznania się z ofertą. Zysk ze sprzedaży
minipaschalików przeznaczymy na cele charytatywne w naszej
Parafii. W bieżącej sprzedaży są bardzo ładne kartki świąteczne –
również zachęcam do nabywania.
WAŻNE
Ponieważ w kwietniu pierwsza sobota miesiąca jest Wielką
Sobotą, w porozumieniu z ks. Proboszczem Msza św. w intencji
członków Żywego Różańca i ich Rodzin sprawowana będzie w
kolejną sobotę czyli w dniu 10 kwietnia o godz. 18, natomiast
z m i a n a
t a j e m n i c i rozdanie świątecznego numeru
naszego BIULETYNU z intencjami do modlitwy na m-c kwiecień
odbędzie się w ostatnią sobotę marca (27 marca) po
wieczornej Mszy św.
W listopadowym numerze naszego BIULETYNU zwracałam się
z serdeczną prośbą o materialny DAR SERCA, który przeznaczony
będzie na zakup cyfrowego wyświetlacza tekstów w naszym
Sanktuarium. Akcję zbierania dobrowolnych ofiar zelatorki
zakończą 24 kwietnia, a informację o zebranej kwocie
zamieszczę w majowym wydaniu BIULETYNU.
Teresa Duszyc – Przewodnicząca Rady Żywego Różańca