polska platforma organizacji polska platforma organizacji

POLSKA PLATFORMA ORGANIZACJI
POŚREDNI
PO REDNIKÓW
REDNIKÓW UBEZPIECZENIOWYCH
UBEZPIECZENIOWYCH
Warszawa 2.08.2012.
MINISTERSTWO FINANSÓW
Podsekretarz Stanu
Pan Mirosław Sekuła
Szanowny Panie Ministrze!
Platforma Pośredników Ubezpieczeniowych w odpowiedzi na przesłany wniosek Parlamentu
Europejskiego i Rady w sprawie Dyrektywy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (IMD2) oraz
stanowiska Rządu Rzeczpospolitej, pragnie zwrócić uwagę na następujące problemy :
Należy podkreślić, że wejście w życie Dyrektywy IMD2 z dużym prawdopodobieństwem
będzie miało znaczny wpływ na sektor pośredników ubezpieczeniowych. Wprowadzenie
Dyrektywy IMD2 wymagać będzie dokonania jej implementacji do prawa krajowego poprzez
dokonanie zmian w Ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także w Ustawie o
działalności ubezpieczeniowej, Ustawie o nadzorze oraz szeregu innych aktów.
Ponadto, co słusznie zauważone zostało w stanowisku RP, koszty wprowadzenia Dyrektywy
IMD2 dla pośredników ubezpieczeniowych są obecnie „trudne do oszacowania”. W
poniższym opracowaniu pragniemy zwrócić uwagę na regulacje, które naszym zdaniem
znacznie te koszty podwyższą i jednocześnie zwrócić uwagę na fakt, że popieranie przez RP,
praktycznie bez uwag, zapisów Dyrektywy IMD2, których koszty wprowadzenia, dla nawet
kilkudziesięciotysięcznej grupy obywateli nie zostały oszacowane, wydaje się przedwczesne i
nieuzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia.
Zadaniem Rządu RP jest popieranie wszystkich obywateli, w tym także podmiotów tzw.
małej przedsiębiorczości, które ogólnie stanowią około 30% pracujących obywateli, i
wprowadzając jakiekolwiek regulacje stanowione przez Unię Europejską należy bardzo
dokładnie sprawdzić, czy podmioty których ta regulacja dotyczy nie zostaną przy tej okazji
pozbawione źródeł, czy też części dochodów. Będzie to miało konkretny, ekonomiczny
wpływ na budżet państwa.
W imieniu wszystkich pośredników ubezpieczeniowych postulujemy o uwzględnienie w
całości przedstawianego poniżej stanowiska Platformy Pośredników Ubezpieczeniowych oraz
dalsze, wnikliwsze opracowanie stanowiska RP, opartego na prawdopodobnych
oszacowaniach skutków tej regulacji.
________________________________________________________________
Platforma samorządów pośredników ubezpieczeniowych :
Stowarzyszenie Polskich Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych
ul. Jana Pawła II 34 lok. 11 00-143 Warszawa, tel. 22 828 43 49 Prezes – Jacek Kliszcz
Polska Izba Pośredników Ubezpieczeniowych i Finansowych
ul. Widok 12, 00-023 Warszawa, tel. 22 826 41 13
Prezes – Adam Sankowski
Izba Gospodarcza Ubezpieczeń i Obsługi Ryzyka
ul. Sabały 3, 02-174 Warszawa, tel. 22 431 91 00 Prezes – Stanisław Nowak
Polska Izba Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych
Al. Niepodległości 122 lok. 22, 02-577 Warszawa, 25 633 45 48 Prezes – Małgorzata Kaniewska
Jednym z głównych celów Dyrektywy IMD2 są kwestie konsumenckie, do których przede
wszystkim należy zaliczyć zwiększenie ochrony konsumenta poprzez transparentność
oferowanych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Ponadto dyrektywa porusza także m.in.
obszary dopasowania oferowanego produktu ubezpieczeniowego do potrzeb klienta oraz jego
możliwości finansowych.
Pragniemy podkreślić, że kwestii tych nie uważamy za nieistotne, lecz uważamy, że należy
wprowadzić je w sposób, który nie spowoduje nadmiernych, nieuzasadnionych obciążeń
ekonomicznych dla pośredników ubezpieczeniowych, a jednocześnie przyniesie konkretne,
pozytywne skutki dla klientów. Poniżej poruszone zostały problemy, które uważamy za
niebezpieczne dla środowiska pośredników i mogące spowodować obniżenie dochodów przy
jednoczesnym, przewidywanym przez nas braku korzyści dla klienta.
ZAGADNIENIA SZCZEGÓLOWE
I. Jawność wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego.
Zgodnie z tezą stawianą przez autorów Dyrektywy pośrednik ubezpieczeniowy tzn. broker
ubezpieczeniowy lub agent ubezpieczeniowy, powinien ujawnić klientowi swoje
wynagrodzenie. Pomijając kwestie czy wynagrodzenie to ujawniane ma być obowiązkowo,
każdorazowo przed zawarciem umowy ubezpieczenia, czy też na żądanie klienta, należy
stwierdzić, że jest to koncepcja szkodliwa i niestanowiąca dla klienta żadnej wartości. Może
jedynie wprowadzić go w błąd i skłonić go do poszukiwania produktu o najniższej prowizji,
przy jednoczesnym nieuwzględnieniu jego innych, istotniejszych dla potrzeb i wymagań
finansowych klienta cech.
Wprowadzenie takich regulacji może powodować, że klienci będą uzyskiwali bezużyteczne
informacje o skomplikowanych metodach i warunkach naliczania wynagrodzenia pośrednika
przy każdej, jak wymaga Dyrektywa ,płatności dokonywanej po zawarciu umowy
ubezpieczenia. Biorąc pod uwagę stopień edukacji społeczeństwa, należy z dużym
prawdopodobieństwem przyjąć, że jest raczej wątpliwe, by klienci byli w stanie prawidłowo
wykorzystać takie informacje do podjęcia decyzji o odpowiednim ubezpieczeniu.
Zgadzając się z tezą, że klient powinien zostać w sposób jak najbardziej zrozumiały
poinformowany o cechach produktu i jego kosztach pragniemy podkreślić, że
skomplikowane systemy prowizyjne stosowane przez firmy ubezpieczeniowe w kontekście
wynagrodzeń agentów, często nie umożliwiają ujawnienia konkretnej kwoty wynagrodzenia
(czy też procentowej wielkości w odniesieniu do składki) oraz wyjaśnienia klientowi w
sposób dla niego zrozumiały sposobu obliczania tego wynagrodzenia.
Pragniemy zwrócić uwagę na przykładzie Finlandii, na skutki tego typu regulacji dla rynku
pośredników, a w szczególności brokerów. Fińska ustawa o Pośrednictwie
Ubezpieczeniowym, obowiązująca od roku 2004 wprowadziła tzw. net quoting system,
polegający na obowiązku ujawnienia wysokości wynagrodzenia brokera klientowi.
W wyniku ww. zmian w prawie fińskie stowarzyszenie pośredników odnotowało następujące
zmiany na rynku (dane z roku 2010):
• Udział w rynku brokerów obniżył się o 42%,
• Wysokość przypisu składek osiąganych w wyniku działalności brokerów obniżyła się
o 24%,
• Pośrednictwo wobec zagranicznych zakładów ubezpieczeń obniżyło się o 58%.
W Finlandii wprowadzenie powyższych regulacji spowodowało próby ich „omijania” poprzez
rejestrowanie przez fińskie firmy brokerskie działalności poza granicami kraju, w kraju
nieposiadającym takich barier i działanie na własnym rynku z zagranicy (szczególnie w
Szwecji). Wszystkie te czynniki spowodowały zredukowanie dochodów i udziału w rynku
dla fińskich firm brokerskich, a co za tym oczywiście idzie zredukowanie dochodów oraz
zatrudnienia w tym segmencie rynku.
Wobec powyższego, postulujemy o stanowcze stanowisko RP w tym zakresie określające
brak zgody na wprowadzenie regulacji dotyczących ujawnienia wynagrodzenia pośredników
ubezpieczeniowych.
II. Zakaz pobierania wynagrodzenia przez pośrednika niezależnego
Zgodnie z regulacjami Dyrektywy w przypadku sprzedaży produktów inwestycyjnych na
życie, w sytuacji gdy klient zostanie poinformowany o tym, że porada jest udzielana na
niezależnej podstawie (to oddzielenie wskazuje na brokerów jako doradców klienta)
pośrednik ubezpieczeniowy lub zakład ubezpieczeń nie mogą pobierać żadnego
wynagrodzenia niezależnie od jego formy, od kogo innego niż klient.
Powyższy zapis powoduje ograniczenie praktycznie do zera sprzedaży tego typu produktów w
systemie brokerskim ze względu na to, że klienci mając do wyboru produkt w którym
zapłacić muszą za udzielenie porady i taki w którym nie muszą tego zrobić wybiorą wariant
„bez porady”.
Na polskim rynku brokerzy pobierają wynagrodzenie od zakładów ubezpieczeń mimo, że
działają w imieniu i na rzecz klienta. Jest to sytuacja, która funkcjonuje od wielu lat i należy
zwrócić uwagę, że pomimo pobierania prowizji od zakładu ubezpieczeń zgodnie z ustawą o
pośrednictwie ubezpieczeniowym, każdy broker musi przedstawić klientowi kilka
porównywalnych ofert, które klient może ocenić i wybrać najodpowiedniejszą. Takie
działanie nie jest więc patologią, a narzucany przez UE zakaz pobierania prowizji jak już
napisano na wstępie, jedynie ograniczy możliwości zarobkowania pośredników, nie wnosząc
żadnej pozytywnej wartości do sprzedaży określonych produktów.
Wobec powyższego postulujemy, aby w stanowisku RP podkreślone zostało, że regulacje
dotyczące zakazu pobierania prowizji są niecelowe i niewskazane.
III. Ubezpieczenie OC
Zgodnie z art. 8 ust. 3 Dyrektywy, obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
pośredników ubezpieczeniowych podniesione zostało z kwoty 1.000.000 EUR do kwoty
1.120.000 EUR w stosunku do każdego roszczenia, oraz z kwoty 1.500.000 EUR do kwoty
1.680.000 EUR rocznie w stosunku do wszystkich roszczeń.
Zdaniem Platformy Pośredników Ubezpieczeniowych suma ubezpieczenia OC już w obecnej
chwili stanowi rażąco wyższą kwotę w stosunku do innych OC obowiązkowych
występujących w Polsce (przykładowo: radcy prawni 100.000 EUR, lekarze 350.000 EUR) i
jest zbyt dużym i nieuzasadnionym w praktyce obciążeniem finansowym dla małych
podmiotów gospodarczych, jakimi w dużej większości są pośrednicy ubezpieczeniowi.
Należy zwrócić uwagę na to, że kolejna podwyżka sumy gwarancyjnej, stanowiąca wzrost
obciążeń ekonomicznych małych podmiotów gospodarczych jest absolutnie, niewskazana. W
tym zakresie Platforma Pośredników Ubezpieczeniowych postuluje o zwrócenie przez RP
uwagi na aspekty ekonomiczne, jakie wywołuje podwyższenie sumy gwarancyjnej oraz o
żądanie RP niezmieniania wysokości sum gwarancyjnych określonych w Dyrektywie.
IV. Sankcje
Zdaniem Platformy Pośredników Ubezpieczeniowych określenie wysokości kar
administracyjnych wobec osoby prawnej do 10% rocznych przychodów oraz wobec osoby
fizycznej do 5.000.000 EUR jest absolutnie niedostosowane do możliwości dochodowych
polskich pośredników ubezpieczeniowych. Wobec powyższego Platforma postuluje o zmianę
stanowiska RP w tej kwestii oraz zwrócenie uwagi na konieczność pozostawienia obecnych
uregulowań w tym zakresie bez zmian.
Z wyrazami szacunku
w imieniu Platformy Pośredników
Jacek Kliszcz