Chorea w Teatrze Szwalnia - Regionalny Kongres Kultury

Chorea w Teatrze Szwalnia
Grotowski – próba odwrotu
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: CHOREA
Scenografia: Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Światło, dźwięk: Tomasz Krukowski
Obsada: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Janusz Adam, Biedrzycki, Piotr
Grabowski, Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Nieważne, że Grotowski. Czy może raczej - nieważne, że TEN Grotowski, o którym pisze się prace naukowe,
któremu zakłada się instytuty, wokół którego zorganizowano dziesiątki dyskusji podczas jubileuszowego
Roku Grotowskiego 2009. Ważne, że popełniał te same błędy, że miał chwile słabości, że wychodził z
kryzysów tylko po to, by popaść w następne. Szóstka młodych aktorów teatru Chorea spotkała kogoś, z kim
można pogadać. Właśnie dlatego, że nie był nigdy tajemniczą legendą. Dręczył siebie. Dręczył innych.
Odkrywał, by zaraz porzucić, otwierał, by zatrzasnąć z rozczarowaniem bądź nonszalancją. 'Grotowski próba odwrotu' to dla obchodzącej pięciolecie Chorei spektakl osobisty. Sporo w nim wyznań na granicy
ekshibicjonizmu. Sporo fizycznego ekstremizmu, walki z ciałem, rozpaczliwego szukania kontaktu i
porozumienia poprzez ruch. Młodzi artyści mocują się ze sobą, cytatami z Grotowskiego mówią o własnym
niedopasowaniu. Najbardziej intymny przerywnik stanowią wspomnienia starszego od nich o kilka dekad
reżysera Tomasza Rodowicza - wspomnienia z jednej nocy spędzonej z Grotowskim w szpitalu w Chicago.
Moment przełomowy. Moment zakwestionowania pewników, wytrącenia z równowagi. Moment, który - jeśli
się przydarzy - nie kończy się nigdy. Grotowski żył w takim momencie ciągłego zakwestionowania.
Rodowicz próbował przez lata oddalić od siebie to destabilizujące doświadczenie. Co zrobią ze swoimi
przełomami 20-letni aktorzy?
Joanna Derkaczew, "Wysokie Obcasy", Gazeta Wyborcza
Sześcioro działających. Sześć intymnych opowieści. Sześć tematów wyznaczających kryterium wyboru i
kompilacji tekstów Grotowskiego. Aktor. Ciało. Pieśń. Człowiek. Jak żyć. Performer. Scena opieczętowana
przezroczystą folią. Kroplówka, wózek inwalidzki. Osobisty monolog Tomasza Rodowicza.
Trudno nazwać te działania spektaklem.
Trudno nazwać działających aktorami.
Można użyć określeń: pseudoteatralna gra, żonglerka emocjonalna, teatralny ekshibicjonizm, sceniczne
Regionalny Kongres Kultury 2011, STRONA:1
oszustwo. Można powiedzieć: próba dosięgnięcia takiej intensywności działań, która odsłania bezbronną
przestrzeń osobistej prawdy pojedynczego człowieka.
Każdy jest sam. Kiedy szuka. Kiedy próbuje powiedzieć i uczynić prawdę.
Tylko w chwilach „intensywności i zagrożenia” możliwe jest spotkanie. Wspólne działanie. Chorea.
A. Chmielecka
Regionalny Kongres Kultury 2011, STRONA:2