docGazeta Parafialna nr 1 - Rzymskokatolicka Parafia Świętej Teresy
download 
Reklamacja Transkrypt
Gazeta Parafialna nr 1 - Rzymskokatolicka Parafia Świętej Teresy
Numer 1/2013 Gazeta parafialna Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu “Z okazji Świąt Wielkiej Nocy życzymy, aby Zmartwychwstały Chrystus napełnił Was pokojem i radością życia. Niech będzie źródłem wiary i niesłabnącej nadziei. Niech wleje w nasze serca pokój i radość”. Wesołego Alleluja! W numerze? Słowo od redakcji! Habemus Papam str. 3 „Oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer gazety parafialnej. Rok Wiary zainspirował grupę parafian pragnących wspólnie z duszpasterzami dzielić się doświadczeniem wiary i szukać nowych form ewangelizacyjnych. Bogata historia naszej parafii, świadectwo życia naszych przodków skłania i nas do świadczenia o Chrystusie oraz wspólnego pogłębiania wiary w naszym środowisku. Pragniemy również przybliżać aktualne wydarzenia z życia naszej wspólnoty parafialnej i diecezjalnej. Mamy nadzieję, że nasza propozycja wzmocni więzi rodzinne i wspólnotowe. Jesteśmy otwarci na współpracę i zapraszamy do wspólnego tworzeniu naszego pisma.” Rekolekcje wielkopostne str. 4 Rozważania Drogi Krzyżowej str. 5 Liturgia Paschalna str. 6 Posługa szafarzy str. 8 Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 1 Konkurs! Z życia diecezji Nasza gazeta nie ma tytułu. Jest to nasz świadomy wybór. Ogłaszamy konkurs na tytuł naszego parafialnego pisma. Propozycje prosimy składać do 16 kwietnia 2013 roku w zakrystii lub kancelarii parafialnej. Najciekawsza propozycja zostanie nagrodzona. Redakcja W Wielki Czwartek, 28 marca w radomskiej katedrze zostało odsłonięte i poświęcone epitafium ku czci bp. Edwarda Materskiego. Tablica wykonana z brązu została umieszczona w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej. 24 marca minęła I rocznica śmierci pierwszego ordynariusza diecezji radomskiej. W Radomiu odbyła się promocja albumu „Bernardyni Radomscy” ukazującego historię kościoła i klasztoru, który jest jednym z najcenniejszych i najpiękniejszych zabytków w mieście. 2,5 tysiąca uczniów z Diecezji Radomskiej wzięło udział w teologicznym konkursie: „Wiem Komu Uwierzyłem”. W Wyższym Seminarium Duchownym odbył się finał konkursu do którego zakwalifikowało się 170 osób. Ponad 2,3 tys. podpisów zebrali radomianie w sprawie ustanowienia wolnych niedziel od handlu. Akcja była częścią ogólnopolskiej inicjatywy ‚’Wolne Niedziele’’. Petycja wraz z podpisami poparcia ma trafić do parlamentarzystów. Ponad 15 ton żywności w regionie radomskim i 5 ton w samym Radomiu. Takie są wyniki Wielkanocnej Zbiórki Żywności, która prowadzona była od 15 do 17 marca. 800 wolontariuszy zbierało produkty żywnościowe dla osób potrzebujących w sklepach spożywczych jak i supermarketach. Wszystkie produkty spożywcze zostaną przekazane najuboższym. za: www.plus.radom.pl Myśli św. Teresy od Dzieciątka Jezus nie wkłada. A nikt nie powie, że nie potrafi ofiarować tych małych rzeczy Bogu, gdyż są one w zasięgu każdego” (RiW 64). „Przeczytałam, że pewien wielki władca chciał wybudować świątynię. Chciał przy tym, by cała chwała przypadła jemu. Wydał więc rozporządzenie, w którym zabronił swoim poddanym składania jakichkolwiek darów na ten cel. I tak zaczęto budować świątynię. Tymczasem któregoś dnia pewna staruszka, widząc konie ciągnące z trudem skalne bloki pod górę, rzekła do siebie w duchu: „Zabroniono datków na budowę świątyni, a przecież z chęcią i ja bym coś dała. Gdyby tak pomóc tym koniom, co nieświadomie pracują dla tak wielkiej sprawy, czy nie sprawiłoby to Bogu radości?” Za ostatnie pieniądze kupiła wiązkę siana i zaniosła ją koniom. Kiedy ukończono budowę, władca zapragnął, by poświęcenie było uroczyste i nakazał, by wyryto na kamieniu jego imię, jak również imiona wszystkich krewnych, na wieczny dowód jego łaskawości. Lecz oto imiona te nazajutrz zniknęły, a na ich miejscu widniało nazwisko nieznanej, ubogiej staruszki. Władca, pełen wściekłości, kazał wyryć na nowo swoje imię. I tak po wielokroć, 2 cud jednak niezmiennie się powtarzał. Wtedy rozkazał, by odszukano pokorną niewiastę, a kiedy przyprowadzono ją do niego, zapytał, czy przypadkiem nie ofiarowała czegoś na budowę kościoła. Drżąc, próbowała się wytłumaczyć. W pewnej chwili, pod naporem pytań, przypomniała sobie o wiązce siana i wyznała, że zgodnie z nakazem nie ofiarowała pieniędzy, a tylko pomogła koniom, dostarczając im nieco pożywienia. Wówczas zrozumiano, dlaczego na kamieniu pojawiło się jej nazwisko, i już nikt nie odważył się go usunąć. Tak więc niepozorny akt, o którym nikt nie wie, a który uczyniony został z miłości, jest często wartościowszy od wspaniałych dzieł. To nie skala ani nawet nie pozorna świętość czynów się liczy, lecz wyłącznie miłość, którą się w Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu „Jezu, gdybym tak mogła powiedzieć wszystkim małym duszom, jak niewysłowiona jest Twoja przychylność!... Czuję, że gdybyś cudem znalazł duszę słabszą, mniejszą od mojej, to chciałbyś ją obdarzyć jeszcze większymi dobrodziejstwami... jeśliby zdała się na Ciebie, ufając zupełnie Twemu nieskończonemu miłosierdziu. Ale czyż trzeba mi to ogłaszać, Jezu? Czyż nie Ty sam mnie o tym pouczyłeś i czyż nie możesz tego objawić innym?... Możesz, ja to wiem i zaklinam Cię, byś to uczynił, błagam Cię, byś skierował swe boskie spojrzenie na rzeszę małych dusz... Błagam Cię, byś wybrał zastęp małych ofiar godnych Twojej miłości!” (Rkp B 5v°) „Zrozumiałam ponadto, że miłość naszego Pana objawia się zarówno w duszy najprostszej, w niczym nie stawiającej oporu Jego łasce, jak i w duszy najsubtelniejszej, bo cechą miłości jest to, że się zniża. Gdyby więc wszyscy mieli być podobni do Świętych Doktorów, którzy oświecili Kościół jasnością swej nauki, to wydaje się, że dobry Bóg, przychodząc do ich serc, nie zstąpiłby wystarczająco nisko. Stworzył więc dziecko, które niczego nie umie i ledwie co mówi; stworzył biednych dzikich ludzi, którzy mogą kierować się jedynie prawem natury. I właśnie: raczy zstąpić aż do ich serc, to oni są tymi polnymi kwiatami, których prostota Go urzeka... Zstępując tak nisko, objawia swą nieskończoną wielkość” (Rkp A 2v°—3r°). Nasi Przyjaciele Habemus Papam Słowo Proboszcza Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest dla nas chrześcijan fundamentem. Ona określa kim jesteśmy, bo najwyraźniej pokazuje w Kogo wierzymy. A wierzymy w Tego, który pokonał śmierć. Tylko On jeden to zrobił. Jezus Chrystus „zwycięzca śmierci, piekła i szatana” pragnie swoim zwycięstwem z nami się podzielić. Co to oznacza? To obietnica, że będziemy żyć wiecznie. Chrystus sprawił, że rozłąki spowodowane śmiercią są przejściowa. Spotkamy ponownie naszych bliskich zmarłych. Będziemy z nimi żyć w wieczności, bez końca. Dramat śmierci został pokonany. Siostry i Bracia Święta Wielkanocne to dla nas święta radości i pokoju. Weselmy się nadzieją jaką daje Zmartwychwstały. Ta radość niech zagości na stałe w naszych sercach, w naszych domach i naszych środowiskach. Radości z bycia w Kościele z Chrystusem nikt nam nie odbierze. Przyjmijmy również od Zmartwychwstałego Jego pokój. Jest to pierwszy dar dla Kościoła jaki udzielił Chrystus po swoim zmartwychwstaniu. Oddajmy Chrystusowi swoje troski, niepokoje i obawy. Powierzmy Mu samotność, choroby, brak pracy i perspektyw. Oddajmy u nasze codzienne krzyże. Zawierzmy nasze teraz i naszą przyszłość. Skoro zwyciężył śmierć poradzi sobie z naszymi problemami. Wierzmy w to. Kim jest nowy papież? Przybywa do Rzymu z Buenos Aires, z Argentyny. 13 marca 2013 roku kardynałowie zebrani w Kaplicy Sykstyńskiej, w drugim dniu konklawe, wybrali nowego 265 Papieża. Następcą św. Piotra został argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio, który przyjął imię Franciszek. Jorge Mario Bergoglio urodził się 17 grudnia 1936 r. w Buenos Aires (Argentyna). Jego ojciec, Mario - imigrant włoski z okolic Turynu, był pracownikiem kolei. Jorge miał czworo rodzeństwa. Początkowo Jorge miał zamiar zostać chemikiem i ukończył studia na tym kierunku, jednak w 1958 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego (jezuici), podejmując formację zakonną i studia seminaryjne, zgodnie z wszechstronnym sposobem nauczania w tym zakonie - po nowicjacie zgłębiał nauki humanistyczne, w ColegioMaximo San José w San Miguel koło Buenos Aires otrzymał licencjat z filozofii, w Colegio de la Immaculada w Santa Fe studiował literaturę i psychologię, a w Colegio del Salvador w Buenos Aires - teologię. Święcenia kapłańskie przyjął 13 grudnia 1969 r., profesję wieczystą złożył 22 kwietnia 1973 r. Jako zakonnik był mistrzem nowicjatu (w Villa Barilari), wykładowcą na Wydziale Teologii, członkiem konsulty prowincji zakonnej w tym samym mieście, a także prowincjałem Argentyny (1973-1979). Przez pewien czas pracował w Niemczech, gdzie obronił doktorat. Po powrocie do kraju pełnił funkcję dyrektora duchownego w Colegio del Salvador w Cordobie, a później rektora ColegioMaximo San José w San Miguel. W 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym Buenos Aires. Sakrę biskupią przyjął 27 czerwca 1992 z rąk abpa Buenos Aires Antonio Quarracino. W czerwcu 1997 został biskupem koadiutorem, a 28 lutego 1998, po śmierci kard. Quarracino, ordynariuszem tej diecezji. Jednocześnie (od listopada 1998) pełnił funkcję ordynariusza dla wiernych rytów orientalnych, mieszkających w Argentynie. Był także Wielkim Kanclerzem Katolickiego Uniwersytetu Argentyny oraz wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie. Do godności kardynalskiej został wyniesiony w 2001 roku, otrzymując kościół tytularny pw. św. Roberta Bellarmina. Podczas konklawe w 2005 roku był w gronie papabile. W latach 2005-2011 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Argentyny. Jako biskup zasłynął swoim skromnym stylem życia - korzystał z komunikacji publicznej, mieszkał w skromnym mieszkaniu, sam przygotowywał sobie posiłki. Wielokrotnie ukazywał swoje zaangażowanie społeczne, zarówno w oficjalnych wystąpieniach, jak i w praktyce. W czasie kryzysu ekonomicznego w Argentynie zdobył sobie reputację „głosu sumienia”, wskazującego na olbrzymie koszty globalizacji, ponoszone przede wszystkim przez ubogich. Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 3 Rekolekcje w parafii sowa, i to jest plus. Dzięki temu, że mamy ludzi w Kościele, możemy coś do nich powiedzieć, a tym, których nie mamy, to już im nic nie powiemy. Wysiłek Kościoła idzie w tym kierunku, by życie wiary ożywiać i umacniać. I jest tu jakaś nadzieja. W tym roku Rekolekcje wielkopostne dla dorosłych wygłosił o. Józef Łaski, kapucyn z Warszawy. O. Józef Łaski chętnie udzielił nam odpowiedzi na kilka pytań. - Czy jest to ojca pierwszy pobyt w Radomiu? Może pierwsze rekolekcje w Radomiu, ale nie pobyt. Pochodzę z parafii Odrzywół, tak jak Wasz Ksiądz Proboszcz, zatem przestrzeń tutejsza nie jest mi zupełnie obca [uśmiech]. - Skąd pomysł na temat rekolekcji? Nawiązałem do tematyki roku wiary. To jest po prostu bardzo ważne. Wiara jest i dla adwokata, i dla sprzątaczki, i dla ojca, i dla matki, i dla relacji małżeńskich po prostu podstawą. - Z wypowiedzianych nauk wynotowałam trzy zdania, które mogłyby służyć za tytuł artykułu: pierwsze – spojrzeć na siebie w Bożym świetle, drugie – w poszukiwaniu lekarstw na nasze choroby, trzecie – zostaw nam Panie, chociaż światło wiary. Wydaje mi się, że najbardziej pasującym będzie pierwsze. Co Ojciec o tym sądzi? Tak, na pewno pasuje. Bo wiara jest tym, co pozwala nam odnaleźć Boga i siebie przy Panu Bogu. To ważne, by tym dobrem żyjąc, dzielić się z innymi. - Dziękuję za poświęcony czas. Dziękuję. Szczęść Boże! o. Józerf Łaski formację religijną, katechezę. Przez sakramenty święte. Przez życie tymi sakramentami. Czyli właśnie poszukiwanie Boga na co dzień. Każdy z nas musi to ciągle czynić. Modlitwa, Słowo Boże i sakramenty święte. To jest to, co jest blisko nas i co pomaga nam w tej wierze żyć i o niej dawać świadectwo. - Jesteśmy uważani za naród wierzący, ale powierzchownie. Co Polaków gubi? Z wiary wybieramy to, co nam pasuje. I tak np. ponad połowa Polaków akceptuje metodę in vitro, bo chce mieć dziecko. Nie chcą mieć dziecka adoptowanego, bo nie wiadomo, jakie ono ma geny, ale nie zastanowią się, że i tak nie wiadomo, jakie będzie ich własne dziecko. Na szczęście ostatnie statystyki wskazują, że zwiększa się liczba Polaków wierzących głębiej. W Polsce wiara jest ma- - To ważne, by sobie uświadomić, że wiara chrześcijańska nie jest wyssana wraz z mlekiem matki. To my mamy szukać Boga. Jaka jest droga, by go odnaleźć? Mamy o tyle łatwiej, że żyjemy w sprzyjającym klimacie. Wyrastamy w tradycji, kulturze chrześcijańskiej, ale chrzest, który otrzymaliśmy, dzięki wierze rodziców i chrzestnych, on potem musi być na nowo przyjęty. Przez bierzmowanie, 4 Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu Rozmawiała: Żaneta Zacharska. Rekolekcje Wielkopostne dla dzieci i młodzieży głosił, odbywający w naszej parafii praktykę diakon Sebastian Maciąg. Poprosiliśmy Go o swoje wrażenia. Z jakim nastawieniem diakon przyjął propozycje poprowadzenia rekolekcji? Muszę przyznać, że było to dla mnie wielkie wyzwanie. Osobiście zawsze brałem udział w rekolekcjach jako uczestnik, a tu role się odwróciły i to ja miałem prowadzić rekolekcje dla dzieci i młodzieży. Miałem świadomość, jak wielka jest to odpowiedzialność, aby przygotować młodych ludzi do przeżycia Wielkiego Postu. Jak sam pamiętam ze swoich lat młodzieńczych, ten szczególny czas, którym są rekolekcje, uważaliśmy z kolegami za czas wolny od szkoły. Nie bardzo zwracaliśmy uwagę na treści, które przekazywał nam ksiądz rekolekcjonista. A tu ja miałem je przeprowadzić i dotrzeć do młodym z Bożym Słowem. Czy diakon może się podzielić refleksją na temat przeprowadzonych rekolekcji? Tak jak już wspominałem, było to dla mnie duże wyzwanie i nowe doświadczenie. Bardzo się cieszę z przeprowadzonych rekolekcji wielkopostnych w naszej parafii. Podczas nich poznałem bliżej młodzież parafialną, która bardzo licznie uczestniczyła w rekolekcjach. Było to czas nie tylko głoszenia nauk, ale również bardzo wiele czerpałem od tych młodych ludzi. W tym miejscu chciałem podziękować ks. Proboszczowi za zaufanie, odwagę powierzenia mi tak odpowiedzialnego zadania, jakim jest przygotowanie do Zmartwychwstania Chrystusa. Wyrazy wdzięczności pragnę złożyć księżom wikariuszom, scholom - dziecięcej i gimnazjalnej, jak również młodzieży z Neokatechumenatu, za życzliwość i pomoc w tym czasie. Świadectwo ich wiary dużo mnie nauczyło i umocniło. Pomaga mi też w zrastaniu ku kapłaństwu. A jakie są diakona wrażenia po pierwszym miesiącu pobytu w naszej parafii? Bardzo się cieszę, iż mogę pełnić posługę właśnie tu. Przez sześć lat formacji seminaryjnej, zawsze, gdy mijałem tę świątynię, pojawiała się myśl i pragnienie, by trafić tu na praktykę. Jak widać, Pan Bóg posłał mnie do tej parafii. Śmiało mogę powiedzieć, że parafia zawsze była bliska memu sercu. Wiem, że przez ten czas dobrze przygotuję się do posługi kapłańskiej. Bardzo miło zostałem przyjęty przez księży tu pracujących oraz obdarzony pomocą, na którą zawsze mogłem liczyć, by móc Rozważania Drogi Krzyżowej Już po raz trzeci będziemy odprawiali drogę krzyżową ulicami naszej parafii. Jest to zawsze wyraz naszej wiary, którą pragniemy dzielić się z innymi. Chcemy uświadomić sobie, że cierpiący Chrystus dźwiga razem z nami nasze powszednie krzyże. On wchodzi w naszą codzienność. Jest z nami w naszych domach, na naszych ulicach, w urzędach i sklepach. Wspólnie z Nim pragniemy kroczyć i prosić Go o pomoc w dźwiganiu naszych krzyży. W tym roku rozważania drogi krzyżowej przygotował ks. Tomasza Kośla. Niech te dwie stacje wprowadzą nas w klimat modlitwy i zadumy nad męką Zbawiciela. STACJA I Sąd nad Jezusem Stanąłeś, Panie, przed ludzkim trybunałem. Stanąłeś przed człowiekiem, którego powołałeś do istnienia na początku historii świata. Stanąłeś przed człowiekiem, który sprzeciwił się woli Ojca, bo chciał iść swoimi drogami. Ty, Panie, ciągle stajesz przed człowiekiem i przypominasz, by dawał świadectwo prawdzie. Ty po to się narodziłeś, aby zaświadczyć o prawdzie, by zaświadczyć o światłości. Człowiek nie lubi prawdy, boi się prawdy, woli wybierać drogę kłamstwa. Piłat uląkł się prawdy. Na przestrzeni wieków wielu ludzi bało się prawdy. Wielu spośród nas prawdy się boi. Panie, otwórz nasze oczy, abyśmy chcieli trwać w prawdzie, bo jak powiedziałeś, tylko prawda nas wyzwoli; prawda o miłości Boga Ojca, prawda o miłości objawionej przez Ciebie, Syna Bożego, prawda wzajemnej miłości, którą objawiłeś przychodząc na ziemię. Każde, nawet najmniejsze kłamstwo jest wykroczeniem przeciwko prawdzie. A my tak często usprawiedliwiamy się, że to tylko drobne, „niewinne” kłamstewko - co więcej - potrafimy wmawiać sobie i innym, że „nieszkodliwe kłamstwo”. Nie ma nieszkodliwego kłamstwa. Wyrok Piłata został poprzedzony fałszywym oskarżeniem dwóch świadków. Każde wykroczenie przeciwko prawdzie jest skazywaniem Ciebie, Jezu, na śmierć. Każdy, kto kłamie, wydaje na Ciebie wyrok, chce pozbyć się Ciebie ze swojego życia. Tak samo czynią ci wszyscy, którzy posługują się kłamstwem i zachęcają do kłamstw. Panie, przebacz nam nasze grzechy przeciwko prawdzie. Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, przebacz nam. STACJA XII Śmierć Jezusa. Z Twojej śmierci życie tryska, a człowiek, którego odkupiłeś Krwią swoją, zamiast życia, bardziej śmierć umiłował. Zabiegani i zatroskani o doczesne wartości tego świata, o podtrzymywanie doczesnego życia, zabijamy swoją duszę. Ze śmierci Twej Panie, wypłynęło źródło miłości i miłosierdzia, to źródło, z którego łaski spływają na nas w sakramentalnych darach. Panie, przebacz nam niezrozumienie zobowiązań płynących z sakramentu chrztu świętego. Panie, przebacz nam niezrozumienie wymagań, jakie stawiasz przyjmującym sakrament bierzmowania. Panie, przebacz nam zaniedbania względem naszych bliskich, starszych i w podeszłym wieku, które wypływają z niezrozumienia sakramentu namaszczenia chorych. Panie, przebacz nam zaniedbania w korzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania. Panie, przebacz nam nieposzanowanie sakramentu kapłaństwa. Panie, przebacz nam deptanie sakramentu małżeństwa. Panie, przebacz nam nasze winy i winy naszych bliźnich i daj nam opamiętanie, abyśmy odkryli prawdziwe źródło życia, z którym przyszedłeś na ziemię. Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 5 Wigilia paschalna Święte Triduum Paschalne – trzy dni w roku liturgicznym o kluczowym znaczeniu w historii zbawienia. Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wigilia Paschalna - każdy z tych dni, to na nowo przeżywane tajemnice naszego odkupienia. W Wielki Czwartek, uczestnicząc we Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej, jesteśmy świadkami ustanowienia sakramentów Eucharystii i kapłaństwa. W Wielki Piątek przeżywamy śmierć Pana Jezusa na krzyżu i adorujemy ten znak miłości Boga do człowieka. Liturgia Wielkiego Piątku kończy się przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego, gdzie przez całą sobotę trwa adoracja. Wielka Sobota jest zatem dniem ciszy, żałoby i adoracji Pana Jezusa w grobie. Dopiero późnym wieczorem, po zachodzie słońca, rozpoczyna się liturgia Wigilii Paschalnej – bogate w treść i symbole nabożeństwo, w którym już radujemy się ze Zmartwychwstania Chrystusa. Warto zatem przyjrzeć się tej liturgii, aby ze zrozumieniem i świadomie w niej uczestniczyć. By udział w Wigilii Paschalnej był dla każdego z nas impulsem do radości i pogłębieniem wiary w Zmartwychwstałego. Początek Wigilii Paschalnej ma miejsce przed kościołem, gdzie rozpala się ogień, który następnie zostaje poświęcony. Liturgia Światła jest zatem pierwszą częścią Wigilii Paschalnej. Poświęcony zostaje też Paschał – świeca symbolizująca Chrystusa. Mrok panujący w świątyni jest znakiem mroku grzechu i śmierci. Ten mrok za chwilę będzie rozświetlony światłem świecy Paschalnej, która zostanie wniesiona do kościoła. Podczas tego obrzędu 6 Liturgia Światła Liturgia Słowa trzykrotnie usłyszymy śpiew „Światło Chrystusa”, na który odpowiemy: „Bogu niech będą dzięki”. Zapalimy też od Paschału przyniesione ze sobą świece, które wyrażają naszą gotowość na przyjście Pana. Ze świecami w ręku, w postawie stojącej wsłuchamy się w głęboką treść Orędzia Paschalnego – pochwalnego hymnu na cześć Chrystusa, który blaskiem swojego zmartwychwstania rozświetla wszystkie ciemno- Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu ści tego świata. Przechodzimy do kolejnej części Liturgii, którą jest Liturgia Słowa. Tego dnia szczególnie rozbudowana i bogata. Będziemy więc słuchać fragmentów Pisma Świętego, opisujących kluczowe wydarzenia historii zbawienia: stworzenie świata, ofiarę Abrahama, wyjście z niewoli egipskiej, przejście przez Morze Czerwone, przymierze na Synaju. My, uczestniczący w tej świętej liturgii, również jesteśmy włączeni w nurt historii zbawienia. Jest to czas dziękczynienia Panu Bogu za wielkie rzeczy, których dokonuje w dziejach świata i w naszym życiu. Czytania prowadzą nas do tajemnic paschalnych. Św. Paweł Apostoł mówi, że przyjmując sakrament chrztu świętego zostaliśmy zanurzeni w śmierć Chrystusa. Jesteśmy zatem „nowym stworzeniem”. Procesja rezurekcyjna Ewangelia zaś opisuje poranek Zmartwychwstania, świadectwo pustego Grobu i ogłoszenie radosnej nowiny o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Liturgia chrzcielna, czyli poświęcenie wody chrzcielnej, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, pokropienie poświęconą wodą – wszystkie te obrzędy mają uświadomić nam, że przez sakrament chrztu św. jesteśmy złączeni z Chrystusem i narodziliśmy się do nowego życia, życia które trwa wiecznie. Odnowimy przyrzeczenia chrzcielne – wyrzekniemy się szatana i wyznamy wiarę w Boga w Trójcy Jedynego. Dziękujmy Bogu za dar sakramentu chrztu św., przez który zostaliśmy włączeni w paschalne misterium Chrystusa, czyli razem z Nim przechodzimy ze śmierci do życia. puje Liturgia Eucharystyczna. Dla Kościoła rodzimy się podczas sakramentu chrztu św. natomiast Eucharystia jest pokarmem, który nas umacnia i żywi nie tylko w tym życiu. Karmi nas również na życie wieczne. Niech udział w Eucharystii – paschalnej uczcie Chrystusa, będzie wielkim dziękczynieniem składanym Bogu za zmartwychwstanie Chrystusa, którego jesteśmy świadkami. Warto uczynić wysiłek, aby uczestnictwo w tych świętych obrzędach Triduum Paschalnego było świadome i dojrzałe. Każdego, kto z otwarym sercem przeżywać będzie tajemnice paschalne może doświadczyć rzeczywistego przejścia Chrystusa Zmartwychwstałego, który odmienić może nasze życie. ks. Dariusz Sadkowski Po tych obrzędach nastęBiuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 7 Nadzwyczajni szafarze Komunii świętej w naszej parafii W sobotę, 16 marca, biskup Henryk Tomasik powierzył osiemnastu mężczyznom misję nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej. Uroczyste udzielenie tej posługi odbyło się podczas Mszy św. w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Wśród tej grupy nadzwyczajnych szafarzy znaleźli się również dwaj przedstawiciele naszej wspólnoty parafialnej. Są to: Roman Świtka i Jarosław Bałękowski. Roman Świtka ma 51 lat. Od urodzenia jest związany z parafią św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu. Tu został ochrzczony, uczęszczał na naukę religii, tu przyjął Pierwszą Komunię Świętą, bierzmowanie i tu od roku 1974 posługuje jako ministrant. Po zdobyciu odpowiednich formacji, został lektorem, a od 1977 roku był animatorem i opiekował się ministrantami młodszymi, a potem i starszymi, przygotowując ich do posługi lektora i innych funkcji w parafii. W 2006 roku zaangażował się w działalność Parafialnego Zespołu Caritas. Od listopada ubiegłego roku jest skarbnikiem w PZ Caritas. Żona Ewa jest nauczycielem katechetą w PSP 24 w Radomiu. Mają syna Piotra. Jarosław Bałękowski ma 48 lat, urodził się w Wierzbicy. Jest absolwentem Technikum Mechanicznego im. Tadeusza Kościuszki w Radomiu. Od 1975 roku jest ministrantem. Jest lektorem i jedynym kantorem w naszej parafii. Pielgrzymuje od lat na Jasną Górę w parafialnej grupie nr 8. 8 Angażuje się w pracę Parafialnego Zespołu Caritas, a także uczęszcza na zajęcia parafialnego koła biblijnego. Żona Anna. Państwo Bałękowscy mają dwoje dzieci Daniela i Karolinę. Nadzwyczajnymi szafarzami Komunii świętej mogą zostać osoby, które odznaczają się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych, znające podstawowe prawdy katechizmowe i najważniejsze zagadnienia teologiczno-liturgiczne. Jarosław Bałękowski Roman Świtka Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu Nadzwyczajnymi szafarzami mogą zostać mężczyźni a także siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku od 25 do 65 lat. Biskup diecezjalny upoważnia do posługi nadzwyczajnego szafarza na jeden rok kandydata, którego poleca proboszcz. Szafarz nadzwyczajny podczas pełnienia tej posługi w czasie Mszy św. winien być ubrany w albę, a jeśli trzeba, przepasany cingulum. Pełniąc swą posługę poza Mszą św., może nosić zwykłe ubranie. Siostry zakonne spełniają posługę nadzwyczajnego szafarza w swoim stroju zakonnym, a osoby życia konsekrowanego w swoim stroju. Pierwsi nadzwyczajni szafarze Komunii świętej w Diecezji Radomskiej zostali posłani przez biskupa Zygmunta Zimowskiego w 2005 roku, aby wierni mieli ułatwiony dostęp do tego sakramentu. Pomagają kapłanom w rozdawaniu Komunii świętej w czasie liturgii oraz w domach pomocy społecznej i u chorych w ich mieszkaniach. Wojciech Skurkiewicz Odeszli do Pana 1.Zdzisław Stanisław Śliwiak 2. Genowefa Szafrańska 3. Aleksandra Soból 4. Zofia Masiarz 5. Genowefa Wietrzyńska 6.Elżbieta Zofia Szpiczdor 7. Ewa Zielińska 8. Andrzej Grzyb 9. Stanisław Zając 10. Leszek Sukiennik Ochrzczeni 11. Henryk Adam Fabiszewski 12. Janina Durasiewicz 13. Grażyna Anna Górnicka 14. Anna Swend 15. Zbigniew Marian Cieśliński 16. Danuta Maria Brzezińska 17. Władysława Zofia Grochola 18. Zenon Jan Naporowski 19. Jacek Paweł Mortka 20. Danuta Kędziora 21. Wanda Karlikowska z d. Kursa 22. Wacława Błaszczyk 23. Irena Alberska 24. Janina Siczek z d. Górka 25. Marian Jan Basaj 26. Włodzimierz Kowalczyk 27. Tadeusz Wydra 28. Helena Małek 29. Wiesława Kilian 1. Marcela Carmen Gonzalez-Wichniarz 2. Anna Płowiec 3. Daniel Tokarski 4. Aleksander Szymański 5. Łukasz Wojciech Michalczewski Archiwum Publikacją pierwszych zdjęć ks. kan. Andrzeja Łukasika z terenu, na którym powstała nasza świątynia parafialna pragnę zasygnalizować cykl artykułów przybliżających powstanie i rozwój naszej parafii oraz budowę świątyni parafialnej. Jednocześnie zwracam się z prośba do wszystkich posiadających fotografie czy dokumenty z różnych wydarzeń parafialnych o ich udostępnienie. Będą dużą pomocą do uzupełnienia historii naszej parafii. Ks. Proboszcz Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 9 Ogłoszenia MSZE ŚWIĘTE Niedziela 6.30; 8.00; 9.00; 10.00; 11.00; 12.00; 13.00; 18.00 Dni powszednie Spotkania AlAnon „Azyl” Parafialny Zespół Caritas Katechezy chrzcielne piątek 17.00-19.00 wtorek godz. 17.00-19.00 6.30; 7.00; 8.00; 18.00 KANCELARIA PARAFIALNA Poradnia Rodzinna nauki dla narzeczonych Wtorek godz. 17.00 Piątek godz. 18.40 Klub Seniora czwartek godz.16.00 poniedziałek – piątek 9.00-10.00 i 16.00-17.00 sobota 9.00-10.00 tel. 48 3314716 Grupa Anonimowych Alkoholików „Wsparcie” sobota godz. 18.00 KONTO PARAFII BGŻ S. A. O/Radom 74 2030 0045 1110 0000 0016 5710 PUNKT KONSULTACYJNY przy Rzymskokatolickiej Parafii św. Teresy od Dziciątka Jezus w Radomiu ul. Wierzbicka 1. tel. 48 66 01 199, e-mail: [email protected] Czynny od poniedziałku do piątku w godz. 17:00 19:00 pedagog Pomoc w zakresie problemów wychowawczych. Porady w problemach szkolnych dziecka i w jego środowisku rówieśniczym, w problemach wieku rozwojowego. Poniedziałek 17:00 - 19:00 psycholog Pomoc w rozwiązywaniu problemów osobistych, małżeńskich i rodzinnych. Porady w zakresie problematyki uzależnień, przemocy fizycznej i psychicznej. Wtorek 17:00 - 19:00 prawnik Porady w zakresie cywilnego i kanonicznego prawa małżeńskiego. Pomoc prawna wskazująca prawne środki pomocy i metody wsparcia w celu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Środa 17:00 - 19:00 duszpasterz Doradztwo w rozwiązywaniu problemów religijnych, moralnych i pedagogicznych. Czwartek 17:00 - 19:00 doradczyni życia rodzinnego Poradnictwo przedmałżeńskie. Doradztwo w zakresie rozwiązania konfliktów małżeńskich, rodzinnych, budowania więzi w małżeństwie oraz uczenie zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa. Piątek 17:00 - 19:00 Porady udzielane są bezpłatnie. Punkt Konsultacyjny finansowany przez Prezydenta Miasta Radomia. 10 Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu Koszyczek wielkanocny Na Wielkanoc każdy przygotowuje koszyczek wielkanocny, który w Wielką Sobotę zanosimy do kościoła, aby go poświęcić. W koszyczku powinny znaleźć się: Baranek wielkanocny, który jest najbardziej znanym symbolem Świąt Wielkanocnych. Zazwyczaj jest on wykonany z ciasta chlebowego lub drożdżowego, z cukru lub marcepanu. Baranek wielkanocny jest symbolem Chrystusa, który złożył Siebie w ofierze i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Pieprz i sól są symbolami trwałości.Tak jak sól zabezpiecza pokarmy,które ludzie spożywają, tak też zabezpiecza zdrowie duchowe ludziom oraz całemu społeczeństwu. Sól jest również symbolem gościnności oraz przymierza między człowiekiem, a Bogiem. Wędlina - szynka, kiełbasa, mięso oraz wędliny są symbolami dobrobytu, dostatku. Chrzan oznacza ludzką siłę i jest symbolem pokonania goryczy i męki Chrystusa. Babka wielkanocna jest symbolem umiejętności oraz doskonałości. Chleb to pokarm podstawowy, symbolizujący Ciało Chrystusa, gwarantujący dobrobyt i pomyślność. Jajko - to znak nowego życia, symbol zwycięstwa życia nad śmiercią. Oprócz potraw, bardzo ważne jest również miejsce na bazie oraz bukszpan. Ich zielony kolor odwołuje się do nadziei. Bukszpan to nadzieja chrześcijan na zmartwychwstanie i nieskończoność ich życia. Wierzbowe bazie według pradawnych wierzeń zapewniają nagrodę w niebie. Anna Kozłowska kl.6c Wielkanocne tradycje oczami dziecka Wielkanoc - to święto pełne tradycji i obyczajów. Tradycje wielkanocne sprawiają, że to święto staje się wyjątkowe, a świąteczne dni są bardziej radosne. Wiosenne porządki - okres przed świąteczny kojarzy nam się zawsze z wielkimi porządkami w domu. Mycie okien, trzepanie dywanów, szorowanie podłóg to typowe czynności, które wykonuje się przed Wielkanocą. Jednak świąteczne porządki mają także charakter symboliczny, gdyż wymiatając brud wymiatamy tym samym wszelkie zło i pozostałości zimy według tradycji wielkanocnej. Niedziela Palmowa - tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z wierzby, która zgodnie z tradycją jest symbolem nieśmiertelności duszy. Obecnie wielkanocne palemki ozdabiane są suszonymi kwiatami, ziołami czy piórkami różnych kolorów. Święcenie palmy wielkanocnej to piękna tradycja według której palmy chronią domowników przed nieszczęściem. Wielkanocny koszyczek - według tradycji Wielka Sobota to okres radosnego oczekiwania i tego dnia należy poświęcić koszyczek z jedzeniem. W takim wielkanocnym koszyczku nie może zabraknąć baranka – symbolu Zmartwychwstania, wędlin – symbolu kończącego się postu, jajka – symbolunarodzenia, czy masła – symbolu dobrobytu. Do wielkanocnego koszyczka wkłada się także sól i pieprz, chleb oraz ozdoby takie jak kolorowe pisanki i kurczaczki. Potrawy na Wielkanoc - kolejną tradycją wielkanocną są oczywiście tradycyjne potrawy na Wielkanoc. Według tradycji wielkanocnej na stole podczas świąt muszą pojawić się wszystkie te potrawy, których nam brakowało podczas trwania Wielkiego Postu. Świętując okres Wielkanocy na stołach nie może zabraknąć żurku wielkanocnego z białą kiełbasą i kawałkami jajka. Jajka są symbolem nowego życia i tradycja głosi, że im więcej potraw z jajek na wielkanocnym stole tym większa będzie pomyślność domowników. Do tradycji wielkanocnej należy także pieczenie babek wielkanocnych oraz mazurków. Śniadanie - tradycją wielkanocną jest świąteczne śniadanie w Wielką Niedzielę, gdzie dzielimy się uroczyście jajkiem z domownikami, po czym zasiadamy do śniadania i cieszymy się suto zastawionym stołem. Pisanki - malowanie pisanek to chyba najpopularniejsza tradycja wielkanocna, gdzie ozdabiamy i kolorujemy skorupki jajek. Tworzyć pisanki można na wiele sposobów, najprostszym z nich jest zanurzanie jajek w wodzie w której został zanurzony barwnik. Pisanki można także oklejać, malować lakierem do paznokci bądź wyskrobywać koronkowe wzory ostrym narzędziem na skorupce. Śmigus Dyngus - Śmigus Dyngus to także bardzo znana tradycja wielkanocna obchodzona w tzw. lany poniedziałek. To zabawa polegająca na oblewaniu wodą wszystkich i wszędzie przez cały dzień. Według tradycji wszystkie panny oblane w Śmigus Dyngus miały większe szanse na zamążpójście. Przygotowała: Aleksandra Grzegorczyk kl. KRZYŻÓWKA 1 2 3 4 5 6 7 8 9 1. Dzień, w którym Jezus spożył Ostatnią Wieczerzę. 2. Dzień, w którym Jezus umarł na krzyżu. 3. Pierwsza Msza święta, odprawiana w Wielkanoc. 4. ………. Poniedziałek. 5. Umarł na nim Jezus. 6. Idziemy z nią do kościoła w Niedzielę Męki Pańskiej (Palmową). 7. Jezus to Boży ………………. . 8. Dzień, w którym święcimy pokarmy. 9. Świeca symbolizująca zmartwychwstałego Jezusa. Pierwsze 3 osoby, które przyniosą rozwiązanie krzyżówki do zakrystii, czeka miła niespodzianka. Odpowiedzi przynosimy do środy, tj. 15 kwietnia 2013 r. (Daniel Wielocha kl.6c) Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu 11 12 Biuletyn Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu
