Współczesne zagro enia - Parafia św. Andrzeja Boboli – w

Współczesne zagrożenia
Alkoholizm dżuma XXI wieku
Problem alkoholizmu jest dzisiaj jednym z największych zagrożeń życia i występuje we wszystkich
krajach świata. W Polsce codziennie upija się pięć milionów ludzi, bez względu na wiek, płeć,
wykształcenie, zawód czy stan cywilny. Destrukcyjne skutki picia alkoholu odczuwa 20 milionów Polaków.
Alkoholizm to choroba, która może dotknąć każdego człowieka nadużywającego alkoholu. Obliczono, że w
naszym kraju jest milion alkoholików pijących, którzy powinni poddać się terapii. Niestety, tylko 10% z
nich ratuje swoje zdrowie i życie, zwracając się o pomoc w ośrodkach terapii uzależnień, które istnieją w
każdym mieście wojewódzkim.
Alkoholizm to choroba, związana z nadmiernym spożywaniem alkoholu, w wyniku czego dochodzi u
alkoholika do zmian psychicznych i fizycznych oraz konfliktu z otoczeniem.
Na rozwój tej choroby mają wpływ następujące czynniki:
- kulturowe polegające na tym, że przejawem kultury jest picie lub częstowanie alkoholem, np.
Niemcy piją piwo, Francuzi wino, a Polacy ....?,
- społeczno-ekonomiczne analizy socjologiczne wykazują, że alkoholizm nasila się w środowiskach, w
których panuje bieda, bezrobocie, brak mieszkań oraz w niektórych zawodach,
- biologiczne przyczyną mogą być defekty fizjologiczne i biochemiczne organizmu,
- psychologiczne człowiek znajdujący się w sytuacji stresowej pije alkohol w celu zredukowania
napięcia i niepokoju,
- psychopatologiczne dotknięci są ludzie z zaburzeniami i chorobami psychicznymi,
- dziedziczne najnowsze badania zaprzeczają dziedziczeniu choroby alkoholowej, niemniej ofiarami
alkoholizmu są zarówno dzieci jak i małżonkowie alkoholików wymagających terapii.
Jeśli alkohol był w rodzinie problemem centralnym, cierpią z tego powodu dzieci. Atmosfera domu
alkoholowego rodzi stresy, dzieci żyją w lęku, często doświadczają agresji.
Spożywanie alkoholu prowadzi do bardzo wielu negatywnych skutków społecznych i osobistych, jak
samobójstwa, zabójstwa, wypadki komunikacyjne oraz liczne rodzinne tragedie. Często alkoholizm
wyprowadza człowieka na ulicę i czyni go bezdomnym. Bezdomność i alkoholizm idą w parze, osoba
bezdomna odczuwa stan lęku, samotności, izolacji, beznadziejności, bezsilności, zagrożenia, wrogości,
niezrozumienia i niechęci, co wpływa na degradację poczucia własnego systemu wartości. Taki stan
powoduje topienie wszelkich trosk w alkoholu. Natomiast gdy osoba posiadająca pewien status społeczny
stanie się alkoholikiem, w wyniku tej choroby traci pracę i ze względów ekonomicznych stacza się na dno.
Bez względu na to, jaki jest początek choroby alkoholowej, koniec jest jeden potrzebna jest terapia
odwykowa, gdyż w końcowym stadium choroby nikt nie jest w stanie sam sobie pomóc.
Leczenie alkoholizmu jest psychoterapią, która wymaga istnienia spójnego programu: leczenia
psychiatrycznego, wsparcia psychologicznego oraz działań poprawiających funkcjonowanie społeczne i
jeszcze jeden najważniejszy warunek osoba uzależniona musi tego chcieć! Pomoc osobie uzależnionej
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51
wymaga ponadto zaangażowania wielu bliskich i dalszych osób z jej otoczeni, jak również różnych
instytucji, powołanych do niesienia pomocy. Często okazuje się pomocne skorzystanie z autorytetu
policji, prokuratury, bądź moralnego autorytetu duszpasterza.
Dyrektor Szczecińskiego Ośrodka Terapii Uzależnień mgr Jerzy Moroz uważa, że przede wszystkim
lekarze rodzinni, pielęgniarki środowiskowe i pracownicy socjalni, powinni kierować ludzi pijących
nałogowo alkohol do ośrodków, bo w nich są profesjonalni specjaliści od terapii alkoholowej, umiejący w
długofalowym i cierpliwym działaniu, pomóc wyzwolić się z tej choroby.
Ponadto kapłani, spotykający się z tym zjawiskiem, w czasie dyżurów parafialnych, spowiedzi i odwiedzin
duszpasterskich, powinni zachęcać chorych na alkohol do wizyty w ośrodkach terapii uzależnień.
Aby włączyć się do pomocy w walce z chorobą alkoholową, członkowie Akcji Katolickiej przy parafii św.
Andrzeja Boboli w Starosielcach, podjęli zobowiązanie o przestrzeganie trzeźwości i abstynencji,
zachęcając również do tego do Parafian, szczególnie Czytelników Naszej Wspólnoty.
- Nie częstuj alkoholem nie namawiaj do picia.
- Nie podawaj alkoholu dzieciom i młodzieży.
- Spotkania rodzinne i towarzyskie staraj się urządzać bez alkoholu.
- Nie domagaj się stawiania alkoholu przy załatwianiu swoich spraw codziennych.
- Nie pij nigdy alkoholu podczas pracy i nie częstuj innych.
- Miej szacunek dla niepijących.
- Nie znieważaj alkoholem uroczystości religijnych.
- Postaraj się, aby na każdym przyjęciu w twoim domu były tylko napoje bezalkoholowe.
- Bądź człowiekiem trzeźwym, popieraj trzeźwość oraz abstynencję.
- Módl się za ludzi dotkniętych chorobą alkoholowa.
Często mówi się o tym, że Polacy piją, ale prawdą jest również, że wielu próbuje skończyć z alkoholem.
Świadczy o tym ogromna liczba ruchów i organizacji, które gromadzą ludzi chcących zerwać z kieliszkiem.
Alkoholizm jest ciężką chorobą duszy i ciała, polegającą na fizycznym i psychicznym uzależnieniu od
alkoholu. Dotyka nie tylko pijącą osobę, ale całą rodzinę, uwikłaną w codzienną frustrację, tłumienie
emocji, rozczarowania, kłamstwa, stresy, lęki, obawy i dramaty. Alkoholicy nie mają możliwości powrotu
do kontrolowanego picia. Jedyną szansą, by odzyskać zdrowie i wolność jest radykalna decyzja zerwania
z nałogiem.
Ireneusz Łapiński
Dlaczego biorę?
Bo chcę przypodobać się swojej paczce
Paulina lat 16
Z ciekawości jak to jest, po prostu jest czadowo i odjazdowo
Renata lat 15
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51
Jest po prostu dziś taka moda, bycia na luzie
Tomek lat 16
Moi rodzice nie interesują się mną, ani moimi problemami
Tomek lat 17
Żeby zapomnieć o domowych problemach, o kłótniach i pijaństwie starych
Jola lat 17
Czuję się niechcianym dzieckiem w domu, o wszystko i za wszystko jestem obwiniana
Kasia lat 17
To najczęstsze powody, jakie podają młodzi ludzie, kiedy sięgają po środki odurzające. Kiedy z uwagą
słucham ich osobistych dramatów, nasuwają mi się pytania: Czy aby problemem był sam narkotyk?,
Gdzie należy szukać źródła choroby, jaką jest narkomania?
Właściwym problemem nie jest sam narkotyk, ale choroba duszy, która prowadzi do narkomanii, jak
przypomina Jan Paweł II: Należy uznać, że istnieje związek pomiędzy tą śmiercionośną patologią,
której przyczyną jest narkomania, a patologią ducha, która sprawia, że człowiek ucieka przed samym
sobą i szuka iluzorycznych przyjemności do tego stopnia, że traci zupełnie poczucie sensu swojej
osobowej egzystencji.
Jak wynika z słów papieża, problem narkomanii wśród młodzieży ma charakter ludzki, psychologiczny i
egzystencjonalny. Często nie chce się zrozumieć lub się zapomina, że źródłem narkomanii nie jest sam
produkt lecz człowiek, który go potrzebuje. Substancje mogą być różne, jednak głębokie przyczyny
pozostaję te same. Warto przyjrzeć się niektórym z nich.
W dzisiejszym świecie dziecko zbyt wcześnie jest pozostawione samemu sobie. Dorośli niewłaściwie
rozumieją wolność, co w konsekwencji kaleczy psychikę dziecka i jego dzieciństwo. Dorastający człowiek
nie znajdując oparcia u dorosłych, często szuka go u rówieśników. Znajdując jakiś punkt oparcia wchodzi
w różnego rodzaju relacje, uzależniające od rozmaitych produktów lub ryzykownych zachowań. Rodzice
pochłonięci pracą lub swoimi słabościami nie zauważają lub nie chcą zauważać problemów swoich dzieci.
W następstwie tego dochodzi do nieodwracalnych w skutkach patologii. Również środki masowego
przekazu niejednokrotnie mają silniejsze oddziaływanie, a w konsekwencji rodzice wychowujący dzieci
mają poczucie przegranej. Są zaniepokojeni, gdyż nie znajdują oparcia w społeczeństwie.
Źródło choroby narkomanii tkwi w rodzinie. Warunkiem skutecznego wychowania dziecka jest więc
prawidłowa struktura rodziny: jedność i spoistość związku małżeńskiego. Silna więź uczuciowa łącząca
członków rodziny, początkowo samych małżonków, a następnie także rodziców i dzieci, zapewnia
prawidłowy rozwój dziecka. Bez tej więzi struktura rodziny jest słaba.
Należy podkreślić szczególne znaczenie w wychowaniu dziecka roli rodzicielskiej matki i ojca. Ich miłość
macierzyńska i ojcowska, które są tak różne, a jednak są komplementarne, wzajemnie się uzupełniają.
Miłość matki jest bezwarunkowa. , kocha dziecko i akceptuje je takim, jakim jest. Ojciec zaś kocha w
sposób uwarunkowany a to, że dziecko spełnia jego wymagania i oczekiwania. Dziecko dzięki matce
nawiązuje kontakt z ojcem, który reprezentuje świat zewnętrzny, materialny i społeczny. Zarówno ojciec
jak i matka dostarczają wzorców, dzięki którym dzieci będą mogły w przyszłości pełnić role: matki,
kobiety, żony, męża i ojca.
Henryk Goch
Telewizja i rodzina
Telewizja błyskawicznie zadomowiła się w rodzinach na całym świecie. Również w strukturze czasu
rodzinnego, oglądanie telewizji szybko wyprzedziło inne formy spędzania czasu wolnego. Ukształtował się
pewien swoisty sposób oglądania telewizji, można powiedzieć więcej swoisty styl życia z telewizją. W
wielu rodzinach telewizor włączony jest niemal cały czas. Najczęściej jednak ogląda się telewizję przy
posiłkach i wieczorem, po zakończeniu prac domowych, a także przy pracach mniej absorbujących wzrok.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51
W wielu rodzinach nie wyłącza się telewizora nawet wówczas, gdy przychodzą goście. Często nie zdając
sobie z tego sprawy, rodzina staje się rodziną telewizyjną. Telewizja spełnia wiele funkcji: dostarcza
informacji z kraju i ze świata, jest sposobem spędzania wolnego czasu i kimś do towarzystwa, pełni
funkcję opiekunki do dziecka, jest ucieczką w inny świat, niż ten, w którym żyjemy, dostarcza
przeżyć, stwarza możliwość uczenia się czegoś nowego.
Wszechstronne i głębokie wkroczenie telewizji w życie rodzinne ma różnorodne konsekwencje. Powstaje
zatem wiele pytań, takich np. jak: Czy telewizja sprzyja życiu rodzinnemu, czy je utrudnia? Czy
większość treści programów telewizyjnych jest zgodna z tym, co preferuje rodzina? Czy sprzyja ona więzi
rodzinnej, czy raczej przyczynia się do jej rozluźnienia? Jaki jest i jaki powinien być stosunek rodziny do
telewizji? Czy telewizję w rodzinie należy oglądać wspólnie, czy lepiej każdy osobno? Co i kiedy oglądać,
by telewizja nie szkodziła rodzicom?
Lucyna Kirwil w swojej książce: Wpływ telewizji na dzieci i młodzież stwierdza, że oglądanie telewizji
redukuje liczbę rozmów rodzinnych, a nabywanie drugiego odbiornika zmniejsza ilość czasu spędzanego
razem przez członków rodziny. Jednak nawet, gdy cała rodzina wspólnie ogląda telewizję, to wówczas
członkowie rodziny nie patrzą na siebie, nie rozmawiają ze sobą, nie przeżywają wzajemnego kontaktu
jako całość rodzinna. W centrum wspólnych zainteresowań znajduje się telewizor, i to co jest w nim
przekazywane. Oglądanie telewizji nawet wspólne, nie sprzyja zatem więzi rodzinnej, zmniejsza się także
czas przeznaczany na inne zajęcia, takie jak: sen, spotkania towarzyskie, słuchanie radia, czytanie
książek i czasopism, zajęcia domowe, uczestnictwo w ruchach i wspólnotach.
Rodzina i poszczególni jej członkowie, często kształtują na podstawie oglądanych programów, swoistą
koncepcję życia. Treści i formy emitowane przez dzisiejszą telewizję polską uczą m.in. tego, że życie jest
walką, że walka jest prawem natury i zasadą życia ludzkiego.
W Polsce prawie wszystkie dzieci urodzone w Polsce w latach dziewięćdziesiątych, mają dostęp do
telewizora i oglądają telewizję od najmłodszych lat. Według sondaży spędzają przed telewizorem 4-5
godzin dzienne, tyle samo czasu co przebywają w szkole. Dzieci wiele dowiadują się o świecie i uczą się
dzięki telewizji. Oglądane programy dostarczają dziecku tematów do rozmów z rodzicami, rodzeństwem,
rówieśnikami. Programy są często bardzo atrakcyjne dla dzieci, prezentują kolorowe i ruchliwe treści oraz
formy, wywołują intensywne przeżycia i napięcia, wywołują przyjemność, często mają postać zabawy.
Jednak częste oglądanie programów pomaga dziecku uciec od rzeczywistości w świat fantazji. Dzieje się
to szczególnie wówczas, gdy dziecko ma problemy w domu czy w szkole.
Od najmłodszych lat dzieci wyrabiają nawyk oglądania telewizji, naśladując w tym rodziców i starsze
rodzeństwo. Dzieci od starszych uczą się wzorów korzystania z telewizji np. w powiązaniu z jedzeniem,
piciem czy paleniem papierosów.
Dzieci o wiele łatwiej niż dorośli ulegają wpływom treści i form prezentowanych w telewizji. Wpływ ten
może być bardzo szkodliwy i destruktywny dla kształtujących się dopiero osobowości. Najbardziej
szkodliwe są programy przesycone przemocą, pornografią i reklamą perswazyjną.
Nadmierne oglądanie telewizji, około 4 godz. dziennie i więcej może mieć, szczególnie u dzieci,
następujące negatywne skutki.
Obraz rodziny przedstawiany w mediach jest z reguły nieprawdziwy. Jeżeli rodzina często ogniskuje się
wokół treści i form czerpanych z telewizji, to zupełnie nieświadomie przyswaja sobie obce wzorce
zachowań, słownictwo i przedmioty, normy i wartości, upodobania i cele życiowe.
Telewizja osłabia tożsamość rodziny w sensie ogólnym. Programy telewizyjne upowszechniają wiele cech
życia rodzinnego, które są tej rodzinie obce. Zachodnie filmy i programy rozrywkowe eksponują głównie
konfliktowość życia rodzinnego, niedopasowanie się osób, rywalizację między rodzeństwem. Zacierają
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51
struktury i hierarchię w rodzinie. Oswajają widza z patologią rodzinną.
Włączanie i wyłączanie telewizora, wybór oglądanych programów oraz sposób ich odbierania zależy
najbardziej od rodziny. Wyeliminowanie, a przynajmniej osłabienie negatywnych skutków oddziaływania
telewizji na rodzinę możemy uwzględniając następujące postulaty:
- świadomy wybór programów telewizyjnych, właściwy wybór programów pod względem formy i treści,
- w ramach życia rodzinnego korzystanie z telewizji winno się ograniczać na rzecz bardziej aktywnych
form wolnego czasu. Powinno się ograniczać możliwość kontaktu dzieci i młodzieży z programami
telewizyjnymi, wywierającymi na nich niepożądany wpływ,
- dzieci, szczególnie małe, powinny oglądać telewizję razem z rodzicami, którzy powinni kontrolować i
komentować oglądane programy. Jeśli dziecko siedzi samo przed ekranem i towarzyszy swoim bohaterom
bardzo emocjonalnie, to nabiera przekonania, że świat jest taki, identyfikuje się z ich bohaterami i chce
ich naśladować.
- świat dziecka jest podzielony: dom, szkoła, grupa rówieśnicza, zadania domowe, telewizja. Dziecku
trzeba pomóc w łączeniu tych sfer życia poprzez uczenie go sztuki dokonywania dobrych wyborów.
Zachodzi więc konieczność kształcenia świadomości rodziców na temat funkcjonowania mediów w
nowoczesnym społeczeństwie. Trzeba uświadamiać sobie, że rzeczywistość telewizyjna jest fikcyjna,
oderwana od życia, tworzona, by osiągnąć konkretne cele. Wiele może nam pomóc traktowanie
programów telewizyjnych mniej poważnie, bardziej relaksowo i zabawowo, a oglądane w niej treści
weryfikować w rozmowach z innymi osobami. Korzystanie rodziny z telewizji powinno się wzajemnie
dopełniać. Dzięki niej rodzina i jej członkowie wchodzą w szerszy świat społeczny, poszerzają i pogłębiają
wiedzę, poznają różne wartości i wzory zachowań. Telewizja na swój sposób zmusza odbiorców do
myślenia i dokonywania wyborów, podsuwa sposoby rozwiązywania napięć i konfliktów. Głównie
programy katolickie, przedstawiają osoby zrównoważone, o postawach prorodzinnych, prospołecznych,
bohaterów wczuwających się w sytuację innych osób, postacie przeżywające piękno świata i dobroć ludzi,
programy ukazujące ludzkie osiągnięcia oraz właściwie przeżyte niepowodzenia.
Opracował: K.B.
Internet - szansa czy zagrożenie?
Żyjemy w ciekawych czasach, gdzie obok toczących się wojen, biedy, głodu mamy błyskawiczny rozwój
medycyny i postępu technologicznego. Nieustannie obserwujemy dynamiczny rozwój w zakresie
wykorzystania komputerów. Z każdym dniem rośnie liczba internautów, czyli osób korzystających z
Internetu. Szacuje się, że ich liczba przekroczyła 60 mln. i ciągle wzrasta. W Polsce jest ok. 6 milionów
internautów, głównie są to osoby w wieku 30-40 lat oraz dzieci i młodzież, rzadziej emeryci czy ludzie
starsi.
Międzynarodowa sieć komputerowa jest bogatym źródłem wiedzy. Wystarczy wpisać hasło, które nas
interesuje, by za chwilę wyświetliła się szeroka lista interesujących nas tematów. Wachlarz tematów jest
ogromny: z zakresu medycyny, prawa, publikacji rządowych, oferty firm i instytucji, strony katolickie,
strony prywatne. Swoje witryny posiadają diecezje, niektóre parafie, seminaria duchowne, niektóre
zakony i zgromadzenia, uczelnie katolickie, wydawnictwa.
Internet daje anonimowość i dla niektórych pomaga w otwarciu się. Jednocześnie zaś daje pewną
bezkarność korzystającym z sieci, popisującym się niekiedy swoją głupotą poprzez przesyłanie bzdurnych
komentarzy, wykazując przy tym brak kultury.
Ciesząc się więc z dostępu do sieci, należy bardzo uważać, by czas spędzony przed komputerem nie był
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51
przeszkodą w wykonywaniu pracy lub nie stał się nałogiem. Istnieje także obawa, że długotrwałe
korzystanie z Internetu utrudnia bezpośrednie relacje z drugim człowiekiem. Relacje międzyludzkie za
pośrednictwem środków elektronicznych nie zastąpią żywego kontaktu z innymi. Kolejne zagrożenie
związane jest z charakterystyczną dla Internetu anonimowości. Może to być tragiczne w skutkach,
szczególnie dla dzieci i młodzieży, gdyż w tym medium bardzo łatwo jest udawać kogoś innego. Internet,
jak ostatnio słyszymy w środkach masowego przekazu, jest wykorzystywany także w celach
przestępczych i w tym kontekście został określony jako brama do piekła. Internet śledzą przestępcy.
Dlatego rozpoczęła się ogólnopolska akcja chronienia dzieci przed internetowymi przestępcami.
Białostoccy policjanci przyznają, że problem jest poważny. W sieci działają nawet całe gangi pedofilów,
którzy zdobywają adresy i telefony dzieci buszujących w Internecie. Podają fikcyjne imiona,
zdobywają zaufanie nieletnich a później przystępują do dzieła. Akcja Dziecko w sieci ma uczulić
zarówno rodziców i dzieci, by nie pozostawiały w Internecie informacji ułatwiających identyfikację
(adresów, telefonów, zdjęć). Rodzice powinny też kontrolować, co dziecko robi w Internecie i jakie treści
przegląda.
Internet, mimo wielu zagrożeń, otwiera wspaniałe możliwości ewangelizacyjne. Jan Paweł II na
zakończenie swego orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu (2002 r.) napisał
Dzięki Internetowi na milionach monitorów na naszej planecie pojawiają się miliardy obrazów. Czy z
owej galaktyki obrazów i dźwięków wyłoni się twarz Chrystusa i da się słyszeć Jego głos? Taki jest cel
ewangelizacji. Internet używany w ten sposób stanie się prawdziwą ludzką przestrzenią. Albowiem tam,
gdzie nie ma miejsca dla Chrystusa, nie ma go również dla człowieka.
Z okazji Dnia Środków Społecznego Przekazu, obchodzonego w kościele katolickim (15 września 2002
roku) na Zlocie Internautów w Warszawie został zaprezentowany DEKALOG INTERNAUTY, autorstwa
Urszuli, Marka i Piotra Augustynów oraz ks. Józefa Klocha.
- Nie traktuj komputera jak bożka.
- Miej świadomość, po co przed nim siadasz.
- Pamiętaj, że za drzwiami Internetu nie wszystko jest dobre.
- Czuwaj nad tym, co robi twoje dziecko; poszerzaj swoją wiedzę.
- Nie zabijaj czasu i talentów przed komputerem.
- Nie lekceważ zagrożeń płynących z sieci.
- Nie piractwu i hackerom.
- Stosuj zasadę ograniczonego zaufania w kontaktach internetowych.
- Nie zaniedbuj czynienia dobra za pośrednictwem sieci.
- Ani nie zastępuj przyjaciół komputerem.
Dekalog Internauty skierowany jest głównie do młodych ludzi, którzy coraz częściej korzystają z
Internetu, jako okna na świat.
Warto jest szukać sposobów, by pomóc im przejść ze świata wirtualnego do rzeczywistego świata
chrześcijańskiej społeczności.
K.B.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 20:51