Strona 1 z 2 Przedszkole nr 4 w Łańcucie 2016-02

Przedszkole nr 4 w Łańcucie
Strona główna
Strona 1 z 2
Organizacja
O nas
Ogłoszenia
Oferta
Aktualności
Podziękowania
Galeria
Mamo, Tato poczytaj
Do Nauki..
Telewizyjna fikcja
Telewizor stał się najpopularniejszym sprzętem w naszych domach. Telewizji poświęcamy wiele czasu i uwagi. Coraz większa grupa
odbiorców ma nawet problemy z wybieraniem, selekcjonowaniem, porządkowaniem, a nawet ze zrozumieniem informacji płynących
z telewizyjnego ekranu. W efekcie telewizja stała się dość inwazyjnym elementem naszej rzeczywistości. Rodzicie i pedagodzy coraz
częściej podejmują próby wyjaśnienia istoty tego wpływu, określenia jego pozytywnych i negatywnych konsekwencji dla rozwoju i
funkcjonowania dzieci.
Dzieci od najmłodszych lat pozostają pod ogromnym wpływem programów telewizyjnych. Są to przede wszystkim tzw. wpływy
bezpośrednie, natychmiastowe, polegające na oddziaływaniu na emocje i uczucia. Szczególnie małe dzieci głęboko przeżywają
obrazy niosące ze sobą duży ładunek emocjonalny. Emocje są tym silniejsze, że często wspomaga je bogata wyobraźnia dziecka oraz
fakt, że dzieci w wieku przedszkolnym nie zawsze potrafią odróżnić rzeczywistość od fikcji. Bierna obserwacja, której efektem są
nagromadzone różnorodne, przeważnie negatywne emocje, ujawnia się w psychice pod postacią lęków, zaburzeń snu,
nadpobudliwości, drażliwości i przemocy.
Dzieci tworzą wizję świata oparta na pozornych przesłankach. Nie dostrzegają jeszcze logicznego związku między faktami i
zdarzeniami, tłumaczą obserwowane zjawiska w magiczny sposób. Stworzona tą drogą fikcja staje się bliższa i bardziej zrozumiała
niż realne Zycie, tym bardziej, że dzieci często spędzają więcej czasu przed telewizorem niż z rodzicami, rodzeństwem,
rówieśnikami, innymi dorosłymi. Oglądając film, dzieci dosłownie przyjmują elementy wizualne i nie są zdolne doszukiwać się
przenośni czy symbolu. Ważne jest to, co film pokazuje, a nie to, co się za prezentowanymi treściami kryje. Podziwiają mądrych i
silnych bohaterów, ale nie potrafią wniknąć w motywy ich działania. Ich oceny są powierzchowne. W efekcie często podejmują
bezkrytyczne próby naśladowania zachowań ulubionych bohaterów. W zabawach tematycznych dosłownie odtwarzają utrwalone w
pamięci obrazy i sceny z filmów. Naturalną konsekwencją tego rodzaju wpływów są także zmiany w zakresie sposobu mówienia.
Dzieci przyswajają język bohaterów, niejednokrotnie operując słowami, których nie rozumieją.
Telewizja a rozwój dziecka w wieku przedszkolnym
Wpływ telewizji na dziecko dostrzegamy w codziennym życiu, i to zarówno w aspekcie pozytywnym, jak i negatywnym.
Telewizja rozbudza zainteresowanie światem, dostarcza wiele cennych informacji. W tym ujęciu pozytywne funkcje telewizji są
niekwestionowalne. Większość ludzi nie wyobraża sobie życia bez tego wynalazku. Niestety, nie sposób nie wskazać zagrożeń
płynących z nadmiaru telewizji w życiu dziecka. Szkodliwe wpływy telewizji to:
•
•
•
•
zaburzenia komunikacji, gdyż dialog z ekranem jest jednostronny,
oderwanie od realnego życia poprzez wypełnianie go treściami telewizyjnymi,
zniekształcenie wyobraźni i aktywności twórczej, gdyż gotowe rozwiązania zachęcają do odtwarzania, a nie tworzenia,
upośledzenie prawidłowej wymowy, szczególnie u tych dzieci, które często oglądają filmy wideo (w trakcie emisji nakładają
się dwie wersje językowe),
• kształcenie podatności na sugestię i bezkrytyczność,
• niebezpieczeństwo kształtowania się niewłaściwych postaw i stereotypów , zachowań agresywnych, fobii, leków, związanych
z treściami oglądanych programów.
Efektem zbyt długiego siedzenia przed telewizorem mogą być tez wady postawy, takie jak: okrągłe plecy, zapadanie klatki
piersiowej, spadek pojemności płuc, skrzywienie kręgosłupa. Dodatkowo dochodzi do tego przeciążenie narządów zmysłów, wzroku,
słuchu oraz ogólne zmęczenie organizmu wywołane migotaniem i pulsowanie ekranu telewizyjnego.
Ostatnio wiele uwagi poświęca się związkom agresywnego zachowania dzieci i młodzieży z przemocą i brutalizacją życia
prezentowaną w mediach. Największą odpowiedzialność za agresywność dzieci i młodzieży obarcza się telewizję oraz
nieograniczony dostęp młodych ludzi do kaset wideo z filmami grozy, horrorami. Następstwem oglądania scen przemocy jest
emocjonalne i fizjologiczne przyzwyczajanie się do tego rodzaju scen. Dzieci uzależniają się od nich jak od leków, czy narkotyków,
potrzebują coraz większej dawki. Powoli obojętnieją na okrucieństwo, zatracają moralną wrażliwość i dochodzą do wniosku, że
skoro przemoc jest powszechna, to zachowania agresywne są nieuniknione i usprawiedliwione, a co za tym idzie na agresję należy
odpowiadać agresją. Jest to obecnie dość powszechne zjawisko mające swe odzwierciedlenie nie tylko w zabawach, zachowaniach,
wypowiedziach lecz także w rysunkach dzieci.
Mimo wszelkich zarzutów stawianych telewizji, trzeba również stwierdzić, iż dostarcza ona pożytecznych informacji i przynosi wiele
korzyści. Nie można więc całkowicie pozbawiać dziecka przyjemności korzystania z jej dobrodziejstw. Jednak to, ile czasu mały
widz spędza przed telewizorem, jakie ogląda programy, i o jakiej porze, zależy tylko od Rodziców. Ich zadaniem jest dopilnować,
http://www.przedszkole4lancut.za.pl/po01.html
2016-02-21
Przedszkole nr 4 w Łańcucie
Strona 2 z 2
aby dziecko oglądało takie programy, audycje czy filmy, które przyczynią się do jego pozytywnego rozwoju intelektualnego,
emocjonalnego i społecznego.
© 2009-2010 JK Online
http://www.przedszkole4lancut.za.pl/po01.html
2016-02-21